“Labas! Sino nagsabi sa’yong akitin ako?” Tinulak nang malakas ni Wesley papalayo si Regina.Nakita ng babae ang matinding galit sa itsura nito kaya’t maluha-luha siyang lumisan.Natigilan si Ethan at gulong-gulo ang kanyang utas. Nang sumara ang pinto ay bigla siyang natauhan at may namuong galit sa kanya. Galit nitong nilapitan si Wesley at sinuntok ang lalaki sa mukha. “B*stardo!”Hindi umilag sa pagkakataong iyon si Wesley. Matapos niyang matamaan ay pinunasan lamang niya ang kanyang labi at ngumisi. “Oo, b*stardo ako.”Galit na galit si Ethan. “Uncle, papaano mo ito magagawa kay Cathy? Katatapos niyo lang ikasal. Ganito lang bang kababaw ang nararamdaman mo para sa kanya? Nakakadiri ka.”Mahal ni Ethan si Catherine, at bagama’t imposible nang mapasakanya ang babae ay hinahangad pa rin ni Ethan na mamuhay nang masaya si Catherine. Naniwala rin siya noon na maibibigay ni Wesley ang kaligayahang hangad niya para rito, ngunit hindi niya inaasahang lolokohin niya ito kapalit ng ka
Lumabas mula sa opisina si Ethan.Mabigat, galit, at hindi pa rin mapakali ang kanyang puso.Sa isang banda ay dahil ito sa kanyang tiyuhin, at sa kabilang banda nama’y dahil iyon sa kanyang childhood sweetheart.Ano’ng gagawin niya?Sa wakas ay tumalikod siya upang tumungo sa secretarial department. Bago siya makapasok ng opisina ay nakasalubong niyang muli si Regina.Nagmamadai itong yumuko at bakas sa kanyang mukha ang pag-panic at pagkataranta.“Matanong nga kita, gaanong katagal na kayo ng tiyuhin ko?” Malamig na tinitigan ng kaaya-ayang mukha ni Ethan si Regina.“Manager Lowe, ‘wag niyo na pong itanong ‘yan. Matagal na po akong may nararamdaman para kay President Lyons. Ako po ang siyang nang-akit sa kanya,” Agad na nagpanggap si Regina na ito’y nalulumbay. “Nito-nito lamang ay ipinatawag ako ni President Lyons. Pihado ko’y patatalsikin na niya ako bilang kanyang secretary,”“Ang lakas ng loob mong mang-akin ng pamilyadong lalaki. Nakakadiri ka,” Pagtuligsa ni Ethan.Yum
Nagbuga si Ethan ng dugo habang nanlalaki ang mata niya.Alam niya na ito ay hindi isang pagkakataon lang.Si Wesley Lyons… ay kasuklam-suklam…Kung kaya niya gumamit ng masamang taktika kay Ethan, kung gayon… Paano pa kay Cathy…Ang katawan niya ay naipit. Hindi siya makagalaw ngunit naghirap siya para kunin ang phone niya. Nahanap niya ang number ni Catherine at nag-type: [Mag-ingat ka…]Gayon pa man, bago pa niya matapos ang pagtype niya, biglang nagkaroon ng apoy ang hood ng sasakyan.Hindi siya makaalis, at initsa na lang niya ang phone niya palabas sa bintana.Luha na may halong dugo ang bumabagsak pababa sa mukha niya.Nagsisisi siya. Kung maaari lang sana magsimula ulit siya.Sa taon na iyon, hinding-hindi siya sasama kay Rebecca.Gusto lang niya makasama si Catherine…Sa kasamaang palad… sa kasamaang palad… ang kapalaran ay wala sa panig niya.............Sa opisina.Umiinom si Catherine ng tubig nang biglang nanginig ang kamay niya. Nawala ang pagkahawak niya s
”Sobrang gwapo ng Ethan ko, ngunit noong namatay siya, siya ay nasunog hanggang sa naging alikabok.”Sobrang naguguluhan si Catherine.Paano biglang naglaho ang isang malusog na tao?Kahit na hindi na niya mahal si Ethan ngayon, ito ang paborito niya noong bata pa siya at walang muwang. Parehas na minahal at kinamuhian niya ito dati.Kahit na parehas na silang kasal, may pag-intindi pa rin siya dito.Noong narinig niya ang balita ng kamatayan niya, lahat ng nasa harap niya ay malabo.Nang lumuwag ang hawak ng mga gwardya kay Sonya, kinuha niya ang kutsilyo sa sahig at sinubukan muli saksakin si Catherine.“Mag-ingat ka, Cathy!” Isang matangkad na pigura ang pumunta sa eksena at hinila si Cathy papunta sa gilid.Nakita ni Sonya na si Shaun ang sumagip kay Catherine at sumigaw siya, “Catherine Jones, p*ta ka. Nagpakasal ka kay Wesley, ngunit inakit mo pa rin ang Ethan ko at ang dati mong asawa. Malandi ka, walang hiya ka. Hinding-hindi ka mamamatay sa natural na paraan.”Ang kaa
”Pero hindi dapat ako nakipagkita kay Ethan. Isaalang alang na sobra ang pinagdaanan ko sa kanya, dapat ay… dumistansya ako mula sa kanya.” Ang mukha ni Catherine ay may mga marka ng luha. “Dagdag pa rito, tinawagan niya ‘ko nitong umaga at kalaunan ay hindi nagpakita, pero nakalimutan ko na ang tungkol dito. Dapat ay tinanong ko siya…”Ibinaba ni Shaun ang kanyang ulo at marahang pinahid palayo ang mga luha sa mukha ng babae. “Kahit pa tinanong mo siya, wala kang mababago. May nangyari na sa kanya nang panahong ‘yon. Dagdag pa rito… Sa puntong ‘to, sa tingin ko hindi mo pa alam kung bakit siya naaksidente. Dapat mong hintayin ang resulta ng imbestigasyon. Pinaplano mo bang magbigay ng huling respeto sa kanya? Hayaan mong ihatid kita sa punerarya.”“... Okay.”Sa marahang nag-aaliw na mga salita ng lalaki, dahan dahang nanumbalik ang kahinahunan ni Catherine.Talaga, kailangan niyang malaman ang nagdulot ng aksidente ni Ethan.“Ihahatid kita ron.”Binuhat siya ni Shaun papunta s
Ang ama ni Ethan ay binigay ang utos.Sa sumunod na araw, ang cremation ceremony ay idinaos para kay Ethan.Si Catherine ay nakita ang lalaki para sa huling beses. Ito ay sobrang nakakagulat, pero hindi siya nanigas. Wala siyang nakaramdam kundi dalamhati. Ang taong tinatawag niyang ‘Brother Ethan’ mula nang bata pa siya ay nawala ng ganun na lamang.Bakit ang buhay ng tao ay sobrang marupok?Matapos macremate si Ethan, hindi pumasok sa opisina si Catherine ng tatlong sunod-sunod na araw. Siya ay tila isang pagong na nagtatago sa kanyang shell, na hindi pupunta kahit saan.Sa ikaapat na araw, bigla siyang nakatanggap ng kakaibang tawag. “Si Aunty Cath ba ito? Ako si Tracy.”“Miss Steele…” Walang masabi si Catherine. Akala niya si Tracy ay magdudulot sa kanya ng gulo.“Gusto kitang kitain. Pakiusap ‘wag mong sasabihin kahit kanino tungkol dito,” Sabi ni Tracy sa ilalim ng paghinga niya.Natigilan, biglang naging alerto si Catherine. Gayunpaman, sa oras na marinig niya si Tracy n
Mag-ingat ka…Mag-ingat kanino?Nagtype si Ethan ng isang taong ang pangalan ay nagsisimula sa ‘Lyo’Ibig sabihin nito na ang pangalan ng taong ‘yun ay mayroon ng tatlong letrang ito.Lyo.Isang ideya ang tumama sa utak ni Catherine.Sinusubukan ba ni Ethan na i-type ang ‘Wesley Lyons’?Namutla ang mukha niya.Nang mapansin ang ekspresyon niya, sabi ni Tracy, “Mukhang nahulaan mo na ito.”“Hindi. Imposible ito.” Umiling si Catherine.Paanong gusto ni Ethan na paalalahanan siya na mag-ingat kay Wesley sa kanyang mga huling sandali?Sabi ni Tracy, “Dahil tinype ni Ethan ang ‘Lyo’, ibig sabihin nito na kailangan mong maging maingat sa mga taong nagsisimula ang pangalan sa ganito. Sa mga huling sandali niya, maaaring gusto niyang i-type ang Uncle Wesley. Kaya ngayon alam mo na kung bakit kailangan kong idelete ang draft.”Naintindihan ni Catherine. Namamangha siyang tumitig kay Tracy na may komplikadong nararamdaman sa parehong oras.Para sa unang beses, matalino at cool ang b
Sa oras na matapos ni Tracy magsalita, sinuot niya ang sombrero at suglasses niya. Tila nagtransform siya na maging ibang tao.“Tracy.” Tumayo si Catherine na may nakakuyom na mga kamao. “Iimbistigahan ko ang usaping ito. Kung ang kamatayan ni Ethan ay sinadya, siguradong hindi ko pakakawalan ang pumatay.”“Salamat. Umaasa akong tutuparin mo ang huling mga salita ni Ethan at hindi siya bibiguin.” Lumingon si Tracy at malungkot na ngumiti bago umalis.Umupo si Catherine sa private room nang mahabang panahon.Ang panahon ay mainit, pero kinilabutan siya hanggang kaibuturan.Ang pag-aakala ni Tracy ay talagang may katuturan. Paano kung ang kamatayan ni Ethan ay hindi isang aksidente?Umalis si Ethan sa opisina ni Wesley para hanapin ang babae.Bakit niya hinahanap ang babae?Bakit hindi siya sumubok na makalabas o humingi ng tulong pagkatapos ang crash? sa halip, plinano niyang magsend sa babae ng mensahe para balaan siya. Pinapakita nito na ang nilalaman ng mensahe ay talagang im
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging