Hindi maipaliwanag ang itsura ni Wesley habang sinisimulan niya ang sasakyan. Habang nagmamaneho ay tinawagan niya si Regina. “Pumunta ka sa suite doon sa opisina. Hintayin mo ako.”Kailangan niya ng babae, dahil kung hindi ay hindi niya makakayanan ang galit na kanyang nararamdaman.Nang malapit na siyang makarating sa kumpanya ay muling nag-ring ang kanyang phone.“President Lyons, sinundan po kayo ni Logan.”Logan?Nagulat si Wesley. “Gaanong katagal na niya akong sinusundan?”“Simula po noong umalis kayo ng Hudson Corporation. Naging maingat po siya. Kung wala po kaming ipinadala upang bantayan sila ni Austin noong simula pa lamang ay hindi rin namin ito mapapansin.”“Sige.” Hinigpitan ni Wesley ang kanyang kapit sa kanyang phone, at pagkatapos ay natawa na lamang siya.Si Catherine lamang ang sinusunod ni Logan, kaya’t ibig sabihin lamang noon ay ipinapa-imbestigahan siya ng babae sa pamamagitan ni Logan.May suspetiya kaya ang babae sa kanya?Hindi niya maintindihan ang
“Sige, may kailangan pa akong gawin…”Napansin ni Catherine na naging tahimik nanaman ang kabilang linya, kaya’y binalak na niyang tapusin ang tawag.“Cathy…” Biglang tawag sa kanya ng lalaki. Rinig ni Catherine ang lalim ng paghinga nito. “Nakita… nakita mo ba ang lahat?”“...”Nabalot ng kahihiyan ang mukha ni Catherine. Masasabi niya bang hindi?“Iyon ba ang tinutukoy mo?” Matapos ang ilang sandali’y nahanap niya ang kanyang nawawalang boses. “Wala rin naman akong kinalaman doon.”Nawasak ang puso ni Shaun.Wala raw siyang kinalaman doon, napakalupit namang magsalita ng babae.“Tama ka.” Ngumiti na lamang ang lalaki dahil sa awa nito sa kanyang sarili. “Wala na akong karapatang maging bahagi pa ng mundo mo.”Laking gulat naman ni Catherine sa sinabi ng lalaki. Kung noo’y nagalit na ang lalaki sa puntong iyon. Nasaktan kaya siya sa katotohanang sa lugar na iyon pa siya napahamak?Sa katunayan ay gusto niyang tanungin ang lalaki kung paano siya humantong doon, subalit pinigi
“Okay naman na ang kondisyon ko, ngunit nitong mga nakaraang araw… napaisip ako na karamihan ng aking mga nawalang alaala ay ang mga araw na kasama ko ang dati kong asawa.“Palagi kong iniisip na hindi ko siya minahal noon. Ang tanging alaala ko sa kanya ay puro masasama, na kinamumuhian ko siya, ngunit nitong mga nakaraang araw ay unti-unting lumalabas ang mga ebidensya marahil ay minahal ko naman pala siya at iba pang mga bagay na may kinalaman sa kanya.”Pabulong na nagpatuloy si Shaun, “Ayaw na ayaw kong pumupunta sa mga katulad ng KFC noon, ngunit narinig ko mula sa isang kaibigan ko na sinamahan ko papunta sa isang KFC si Catherine noon. Marami rin akong inagrabyadong tao para sa kapakanan niya. Marmi rin akong ginastos para sa kanya, kasama na roon ang isang mamahaling diamond necklace.”Kumunot ang mga kilay ni Professor Lincoln. Malalim ang iniisip ng matanda. “Hindi mo lang talaga naaalala ang mga bagay na may kinalaman sa kanya?”“Hindi naman sa gano’n. May mga hindi rin
Namutla ang kaaya-ayang mukha ni Shaun. Mayroong nag-delete ng mga program sa kanyang utak?Tumawa lamang siya. “Imposible naman yata ‘yan, Professor Lincoln. Hindi ako robot…”Seryoso ang itsura ng matanda. “Hindi, hindi. Ang alam ko, mayroong sinaunang hypnotic skill ang Y country na ganyang ganyan ang ginagawa. Maaari nitong guluhin ang pakiramdam ng isang tao pati na rin ang kanyang mga alaala. Hindi rin siya napapansin ng taong iyon.”Naguluhan lamang lalo ang utak ni Shaun.Hypnosis?Mayroong nanggulo sa kanyang mga alaala at pakiramdam. “Ibig mo bang sabihin na maaaring ang babaeng minamahal ko ay ang asawa ko pala, ngunit mayroong nanggulo nito kaya akala ko’y ibang babae ang aking minamahal?”“Hula ko lamang iyon at hindi ko siya maikukumpirma.” Ani Professor Lincoln, “ngunit tugma ang mga nabanggit mong sintomas kanina sa mga nangyayari sa isang taong nahuhulog sa sinaunang hypnotic skill ng Y country. Bukod pa roon, palagay ko’y ang gumawa no’n sa’yo ay isang taong pin
“Napaka…sama naman.” Nanginig ang mga kamay ni Shaun na nakapatong sa kanyang mga tuhod.“Oo. Napakasama.” Tungo ni Professor Lincoln. Pagkatapos ay naging kumplikado ang tingin nito kay Shaun. “Kung may tao pang pinagsususpetyahan, lumayo ka sa taong iyon. Syempre, ayaw ko ring pangarapin na ma-hypnotize ka. Marahil ay maling akala mo lamang ang lahat?”“Maraming salamat.” Tumayo si Shaun at yumuko.… Pagkaalis niya sa lugar ng propesor ay hindi nagmaneho si Shaun. Tahimik lamang siyang naglakad-lakad sa campus ng university. Nanginginig ang kanyang mahahabang mga biyas.Bukod pa roon, blangko rin ang kanyang utak.Pati siya’y inaasahang kathang-isip lamang niya ang lahat.Totoo kayang si Sarah iyon, at tinuloy niya ang pag-hypnotize kahit na alam niyang maaari siyang maging retard kapag hindi iyon naging matagumpay?Imposible. Hindi maaaring maging ganoong kasama si Sarah.Subalit paano kung totoo ang lahat ng iyon? Kinilabutan siya noong inisip niya ang marahan, mabait, at
”Gusto mong hanapin siya? Matagal na ang nakalipas. Sandali.”Tumawag si Chase sa housekeeping agency at sandaling nagcheck bago maabot si Aunty Linda. “Si Aunty Linda ay nagtatrabaho bilang kasambahay sa villa na ito.”Binigyan siya ni Chase ng isang address. “Ihahatid kita ron.”“Hindi na kailangan.” Kinuha ni Shaun ang address. “Salamat.”“Huwag mo nanag banggitin ito. Hindi ako sanay sayong umaasta ng ganito.” Binato ni Chase sa kanya ang susi. “Pwede mong dalhin ang sasakyan ko papunta ron, Maghahapunan tayong magkasama mamaya.”“Hindi karaniwan ‘yan.” Sumulyap si Shaun sa lalaki. “Bihira mo nang i-contact kaming tatlo ngayon. Ilang beses kang pumunta ng Canberra at hindi kami inimbitahan para kumain? Mukhang komportable kang nananatili sa Melbourne mag-isa.”Sa ano mang rason, bigla siyang nainggit kay Chase.Bagaman maliit ang Melbourne, si Chase ay basically ang overlord dito. Ang buhay rito ay hindi kasing insufferable sa Canberra.Awkward na ngumiti si Chase. “Hindi k
Maiintindihan ito na makalimot ng isa o dalawang bagay, pero talagang kakaiba na nakalimutan ni Shaun lahat ng pruweba na may pakialam siya kay Catherine.Hindi niya maisip na muntik na siyang mamatay sa pagsubok na iligtas ang babae isang beses.Sinamahan niya pa ang babae na kumain ng hotpot at sumakit ang tiyan.Hindi kailanman ay kakain siya ng hotpot.Gaano kaespesyal si Catherine sa kanya?Gusto niya na agad itong malaman, pero bigla siyang natakot.Natakot siya na si Catherine at siya ay talagang malalim na nagmamahalan, ngunit dahil pinakialaman ang ala-ala niya, maya-maya’y inabandona niya ang babae at sinaktan ang kanilang mga anak.Natakot siya na nasaktan niya ang babae ng mas malalim kaysa sa akala niya.Umupo siya sa loob ng sasakyan ng kalahating oras bago pumunta para kitain si Aunty Linda.Matapos sagutin ni Aunty Linsa ang tawag niya, agad siyang lumabas na may hawak na lumang booklet. Nang makita niya si Shaun, pansamantala siyang tumawag, “Eldest Young Mast
”Edi, kami ba ay… intimate?” Tanong ni Shaun sa mahinang boses. Sa alaala niya, hindi niya gusto kapag si Catherine ay lumalapit at hinahawakan siya tatlong taon na ang nakalipas. Sinamantala pa nito ang pagiging lasing niya para mabuntis.Namula si Aunty Linda. “Oh, syempre naman. Bawat beses na hahalikan ka ni Ms. Jones, halatang masaya ka. Mayroon isang beses noong nainjured ka, nagsinungaling ka sa kanya at sinabi sa kanya na titigil ang pagsakit nito kapag hinalikan ka niya, at talagang pinaniwalaan ka ni Ms. Jones. Kahit ang mukha ko ay namula nang makito ko ito.”“Salamat…” Matapos marinig ‘yun, nagpapasalamat na hinayaan ni Shaun na bumalik si Aunty Linda.Wala siyang maalala sa kung anong sinabi sa kanya ni Aunty Linda, pero alam niya na kagaya ng mga sinabi ni Chase, itong lahat ay malamang totoo.Gayunpaman nakalimutan niya ito. Nakalimutan niya na tatlong taon ang nakalipas, minsan niyang minahal ang isang babae na nagngangalang Catherine Jones.Lahat ng naaalala ng is
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging