Pagkatapos nilang kumain, tumayo si Darrius at nilapitan si Kariel. “Halika, tingnan natin ang paligid. Baka makatulong ‘to sa'yo para ma-relax,” sabi ni Darrius sabay yuko upang buhatin si Kariel.“Hoy! Anong ginagawa mo?” nabiglang tanong ni Kariel, pero wala na siyang magawa nang buhatin siya ni Darrius. Mahigpit siyang kumapit sa leeg nito, tila nahihiya, pero hindi rin niya maitago ang kilig. Ngumiti si Darrius habang binababa si Kariel sa duyan na nasa ilalim ng puno ng mangga, kung saan kitang-kita ang malawak na taniman ng mga bulaklak at ang malawak na taniman ng ubas. “Dito ka muna. Magpahinga ka habang ako naman ang magtutulak ng duyan para sa’yo.”Napangiti si Kariel, at umayos nang upo sa duyan. Marahan siyang itinulak ni Darrius habang pinagmamasdan nila ang tahimik na paligid. “Ang sarap dito. Tahimik, walang ingay ng syudad,” bulong ni Kariel habang ini-enjoy ang simoy ng hangin.“Oo nga,” sagot ni Darrius. “Lalo na kasama kita.”Tahimik na napangiti si Kariel sa sina
Habang tahimik na nag-uusap sina Kariel at Darrius, dumating ang isang batang lalaki, hingal na hingal at mukhang may mahalagang balita. “Kuya Darrius! Dumating na po si Ate Kiarah, galing bayan! May dala po siyang mga supply para daw bukas!” anang bata. Napatingin si Darrius kay Kariel na tila nagtataka. “Ah, oo nga pala, si Kiarah ang inatasan ko para magdala ng mga supply para bukas,” sabi niya kay Kariel na tila wala namang gaanong kabahalaan. Ngunit napansin ni Kariel ang isang kakaibang ekspresyon sa mukha ng batang messenger na tila nagpapahiwatig ng iba. “Ate Kiarah? Sino ‘yun?” tanong ni Kariel, nag-aalangan sa pangalan. Hindi niya alam kung bakit parang may kakaiba sa sitwasyon. Ngumiti nang bahagya si Darrius, tila nais iwasan ang kaunting tensyon. “Si Kiarah, anak ni Mang Emilio. Sa bayan kasi siya nagtatrabaho bilang kawani ng munisipyo,siya ang laging inaatasan ng LGU para tulungan kami para sa programa. Matagal ko na rin siyang kilala.” kuwento ni Darrius, bagay n
Alas sais ng hapon nang lumabas sina Kariel at Darrius mula sa kubo at nagtungo sa bahay ni Mang Emilio. Malapit lang ang bahay kaya’t mabilis nilang narating ito. Nakangiti si Mang Emilio at agad silang sinalubong sa pintuan."Darrius, Kariel! Natagalan kayo, ha? Hali na at pumasok na kayo. Saktong-sakto ang dating niyo, katatapos ko lang ihanda ang lamesa, " anyaya ni Mang Emilio.Inalalayan naman ni Darrius si Kariel papasok. At sumalubong agad sa kanila ang amoy ng mga masarap na pagkain mula sa kusina. Tulad ng unang araw ng kanilang pagdating, parang piyesta pa rin ang handa—adobong manok, sinigang na baboy, lechon kawali, at tinola. May puto, bibingka, at iba’t ibang prutas na nakahain sa mesa."Pasensya na, Ms. Kariel, hindi gaanong espesyal ang mga putahe rito. Hindi katulad sa siyudad," nahihiyang sabi ni Mang Emilio."Naku, huwag po kayong mag-alala. Sigurado akong masarap ang mga iyan," nakangiting tugon ni Kariel.“O siya, maupo na kayo,” anyaya ni Mang Emilio.“Dito ka
Hatinggabi na, pero hindi pa rin makatulog si Kiarah, patuloy na iniisip sina Darrius at Kariel. “God! May relasyon ba sila?” tanong niya sa sarili. Hindi siya mapakali dahil hindi sinagot ng dalawa ang tanong niya kanina.“Hayst! Ano ba 'yan!” bulalas niya, sabay bangon mula sa kama. Mahimbing nang natutulog ang kanyang mga magulang sa kabilang silid, base sa malakas na hilik ng mga ito. Matapos nilang ligpitin ang pinagkainan at makaalis sina Darrius at Kariel, agad nang pumasok ang kanyang ama sa silid, ganoon din ang kanyang ina.“Bwesit! Bakit ba sila ang iniisip ko? Alam ko namang hindi ako pinapansin ni Darrius. Tss, matutulog na nga lang.” Akma na sanang hihiga si Kiarah nang makarinig siya ng kaluskos mula sa kusina. Napahinto siya at pinakinggan ang tunog nang mabuti.“Ah…baka daga lang siguro, o ‘di kaya pusa,” naisatinig niya bago dahan-dahang humiga muli. Inayos niya ang unan at binuklat ang kumot. Nang ipikit niya ang kanyang mga mata, biglang tumunog ang tubig sa dispen
Kinabukasan, maagang nagising si Kariel. Ganoon din si Darrius, pati na ang assistant nito na si Mark. Matapos silang maglinis at magpalit ng damit, sabay-sabay silang nagtungo sa bahay ni Mang Emilio para magkape."Mark, kumain ka ba kagabi?" tanong ni Kariel habang naglalakad sila."Oo nga, Mark. Kumain ka ba kagabi?" pag-uulit ni Darrius."Hindi na kasi kita ginising bago kami naghapunan kina Mang Emilio. Alam kong pagod ka," dagdag pa ni Darrius.Pilit na ngiti lamang ang naging tugon ni Mark sa kanilang dalawa."Hala! Hindi ka ba nakapaghapunan?" gulat na tanong ni Kariel."No, nakakain naman ako kagabi. Muntikan na nga akong mapokpok ng baseball bat ng anak ni Mang Emilio," tugon ni Mark, saka ngumiti."Si Kiarah?" takang tanong ni Kariel."Oo," nakangising sagot ni Mark. "Naku! Maton din pala siya?" natatawang sabi ni Kariel. At saka tumingin kay Darrius, na ngumiti lang sa kanya, bagay na ikina-ismid niya.Hindi nagtagal, narating nila ang bahay ni Mang Emilio. Nakaupo na it
“Huwag po tayong magtulakan! Mabibigyan naman ang lahat,” anunsyo ni Kiarah. Nagtutulakan kasi ang mga tao kaya’t nauuga ang lamesa. Pagkatapos kasi nilang magkape, agad nilang inihanda ang mga ipamimigay nila sa mga residente. At agad na nagtungo sa venue. Mabuti na lang din may iilang nag-volunteer para sa pamimigay nila sa mga ka-baryo.Si Kariel at Darrius naman ay abala sa pamamahagi ng mga pagkaing nakalagay sa styro sa dulo ng court. Halos mapuno ang maliit na basketball court ng kanilang baryo sa dami ng taong dumalo.“Kiarah! Saan ko ba ito ilalagay?” tanong ni Mark habang pasan-pasan ang isang kahon na may lamang mga de-lata. Kasunod niya ang mga tanod na may dala ding mga karton.“Pakilapag na lang d'yan,” turo ni Kiarah sa tabi ng lamesa. Dahan-dahan namang inilapag ni Mark ang karton, pati na rin ng mga tanod.“Hwu.” Pinahiran ni Mark ang pawis sa noo, na agad namang napansin ni Kiarah."Ang guwapo pala nitong si Mark. Hindi mo aakalaing isang assistant lang siya,” sa is
Pagkauwi nila sa kubo, halos humapay si Kariel sa pagod. Pagod na pagod siya sa buong araw ng pamimigay ng food packs sa mga residente. Hindi lang dahil sa init at dami ng tao, kundi pati na rin sa bigat na nararamdaman niya sa sinabi ng babae kanina. Sa kabila ng ngiti, ramdam niya ang bigat na nadarama niya sa tuwing maalala ang sinabi nito."Upo ka na, Yamz. Magpahinga ka," malambing na sabi ni Darrius habang inalalayan siya papunta sa bangko. Agad naman nitong kinuha ang isang baso ng malamig na tubig at iniabot sa kanya. "Salamat," mahinang ani Kariel habang tinanggap ang tubig.Muling umupo si Darrius sa tabi niya at tinitigan ang mukha niyang pagod na pagod. Sa kabila ng pawis at pagkaputla, hindi pa rin mawala kay Darrius ang paghanga sa kagandahan ng dalaga."Masyado ka yatang napagod, Yamz. Magpahinga ka na muna," sabi ni Darrius habang hinaplos ang pisngi niya."Okay lang ako. Masaya akong nakatulong sa kanila," sagot ni Kariel habang nakangiti, bagaman may mga pag-aalinla
Pagkatapos buksan ni Darrius ang pinto, ay agad na pumasok sina Kiarah at Mark na dala ang pagkain mula sa bahay nila. "Ang tagal niyo Boss ha," biro ni Mark, sa amo habang tinutulungan si Kiarah na ilagay ang mga dala sa lamesa. "Aba, nag-uusap lang kami," sagot ni Darrius, sinusubukang itago ang ngiti, pero halata pa rin ang saya sa mukha niya. Samantala, si Kariel ay nanatiling tahimik, sinusubukang kontrolin ang kilig na nararamdaman habang pinagmamasdan ang tatlo. "Kain na tayo!" masayang ani Kiarah, pagkatapos ihanda ang pagkain sa lamesa, na tila hindi napapansin ang maliit na tensyon sa silid. “Sabi kasi nila ni tatay, hatiran na lang namin kayo ng pagkain, at nang hindi na kayo pumaroon sa bahay.” "Salamat," nakangiting sagot ni Kariel, na tila pagod ang tono sa maghapong ginawa. Hindi man sanay pero masaya na rin siya dahil nag-enjoy siya sa kanilang ginawa. Habang kumakain sila, hindi maiwasang mag-usap tungkol sa kanilang mga pinagdaanan. Ngunit hindi nagtagal ay mul
MAAGA pa nang makarating sina Kariel, Darrius, at Darielle kasama na ang kapatid na si Kenneth dahil bakasyon at on leave ito, sa resort na pag-aari ni Kieth. Agad silang sinalubong ng mga staff na may malalapad na ngiti at magalang na pagbati. Napapalibutan ng luntiang mga puno at namumukadkad na mga bulaklak ang paligid, at ang dagat ay kumikislap sa liwanag ng umaga. Ang malamig na simoy ng hangin ay nagdala ng kakaibang saya sa kanilang lahat, lalo na kay Darielle na namamangha sa tanawin. Puti rin ang buhangin at ang linis tingnan na halatang hindi pinapababayaan ng mga naroon. “Wow, Mommy! Ang ganda dito!” bulalas ni Darielle habang hawak-hawak ang kamay ng ina. “Oo nga, anak. Parang paraiso, hindi ba?” sagot ni Kariel habang malambing na tinatapik ang ulo ng anak. “Paraiso nga ito,” sabat ni Darrius na nasa gilid lamang nila. Ngunit hindi tanawin ang tinitingnan nito kundi si Kariel. Nang magtama ang kanilang mga mata, bahagyang umiwas si Kariel, na ramdam ang pag-i
MAAGANG nagising si Kariel kinaumagahan. Agad niyang kinapa ang tabi ngunit wala doon ang anak kaya dahan-dahan niyang iminulat ang kaniyang mga mata. Agad siyang bumangon at nagtungo sa banyo upang tingnan kung naroon ang anak. "Darielle, anak?" dahil walang bakas na naroon ang anak, lumabas siya ng kwarto. Pagtapat niya sa veranda, natanaw niya ang anak na masayang naglalaro sa hardin kasama si Darrius. Tahimik niyang pinagmasdan ang dalawa. Para silang matagal nang magkasama. Panay ang hagikgik ng anak habang buhat-buhat ito ng ama. May kung anong kirot siyang naramdaman sa puso niya. Matagal na panahon silang nawalay sa isa’t isa, at ngayon ay unti-unti silang bumabalik sa buhay ng isa’t isa. Naputol ang pagmumuni-muni niya nang mapansin siyang nakatingin si Darrius. Ngumiti ito bago ibinaba si Darielle at tumawag, “Mommy, halika rito! Maglaro tayo kasama si Daddy, mommy!” "Oo nga, pumarini ka na at samahan kami rito!" Napasinghap siya saka napangiti. Hindi niya alam
Matapos ang emosyonal na muling pagtatagpo nina Darrius at Darielle, dinala ng pamilya si Kariel at Darrius sa dining area para sa isang espesyal na hapunan. Halatang pinaghandaan ito ng kanyang mga magulang, na tila isang paraan ng pagsuporta at tahimik na pagtanggap sa nangyari. Sa mahabang mesa, naupo si Darielle sa pagitan nina Kariel at Darrius. Panay ang kwento ng bata habang kumakain, walang tigil sa pagsasalaysay ng mga bagay na gusto niyang gawin kasama ang kanyang ama. Hindi naman iyon nagawang pigilan ni Kariel dahil alam niyang sobra ang pagkasabik ng bata bagay na napangiti na lamang siya habang pinagmamasdan ang mga ito. “Daddy, marunong ka bang magtayo ng kastilyong buhangin?” Puno ng excitement na tanong ng anak na ikinangiti ni Darrius. “Oo naman, baby. Gusto mo bang turuan kita?” Tumango naman si Darielle, bakas ang kasabikan sa kanyang mukha. “Yes! Gusto ko po! Pwede po ba bukas? Isama natin si mommy sa pagpunta sa beach resort na itinayo ni tito Kieth.”
Matapos ang emosyonal na pagtanggap ng mga magulang ni Kariel sa kanilang pagbabalik, dama pa rin ni Darrius ang kaunting tensyon sa pagitan nila. Hindi naman siya nagtataka, alam niyang hindi ganoon kadali para sa pamilya ni Kariel na naging pamilya na rin niya ng ilang taon na bigla siyang muling tanggapin sa buhay ng anak nila matapos ang lahat ng nangyari. Subalit, ipinangako niya sa sarili na hindi na siya muling mawawala at paninindigan ang desisyong napili sa kabila ng lahat. Habang nagmimiryenda sila sa sala, tahimik lang si Darrius na pinagmamasdan ang bawat kilos ni Kariel. Panay ang abot niya ng pagkain sa babae, tila ba paraan niya iyon ng pagpapakita ng pag-aalaga. "Nga pala, pinasundo ko muna si Darielle sa school. Maya-maya lang ang narito na ang mga 'yon," wika ng ina na ikinatango ni Kariel. Ilang sandali pa, tanaw nila mula sa sala ang pagparada ng puting van sa harap ng mansyon at bumaba mula roon ang kanilang anak. "Mommy!" Agad na tumayo at sinalubong
Matapos makalapag ang eroplano, tahimik na bumiyahe mula sa airport patungo sa mansyon sina Kariel at Darrius. Pareho silang may sariling iniisip, ngunit dama ang tensyon at excitement sa hangin. Bagamat kinakabahan, hindi maiwasan ni Kariel ang mapangiti sa ideya na makikita muli ang kanyang pamilya. Lalo na ang anak na ilang linggong hindi na kasama. Tahimik din si Darrius ngunit bakas sa mukha ang hindi matatawarang excitement dahil sa wakas, makikita na ang anak na matagal nang nawalay sa kaniya. “Magiging okay din ang lahat,” saad ni Kariel saka ipinilig ang ulo sa balikat ng lalaki. Ngumiti naman ito at saka mahigpit na niyakap ang palad ng mga palad din nito. “Yeah, magiging okay din ang lahat.” Muli na lang napangiti si Kariel nang maramdaman ang marahang pag-amoy at paghalik ng lalaki sa ulo niya.PAGDATING nila sa malaking gate ng mansyon, bumaba si Kariel mula sa sasakyan. Agad namang sumunod si Darrius na puno ng galak sa kaniyang puso. Ilang taon na rin magmula nang u
SA KABILANG DAKU Sa isang maliit ngunit marangyang villa sa tagong bahagi ng lungsod, nakaupo sa isang leather armchair ang isang babaeng may matapang na aura. Nakasuot siya ng itim na blazer na bumagay sa kanyang makinis at mahabang buhok, habang hawak ang isang baso ng alak. Siya si Cassandra, ngunit mas kilala sa ilalim n'yang pangalang Diablo. Sa kabila ng kanyang eleganteng anyo, ang kanyang mga mata ay puno ng galit at determinasyon. Alam niyang oras na para muling simulan ang plano laban kay Darrius. Alam n'yang sa mga oras na ito ay alam na nito ang pagtakas niya at pag-uwi sa Pilipinas. Medyo mainit at patuloy kasi sa pagtutugis sa kaniya ang kapulisan at assets na nakuha ni Darrius bagay na kailangan niyang kumalma at magpalamig na muna. Ngunit hindi siya titigil para sa paghihiganteng alam niyang sagot para mawala ang sakit sa nakaraan. Sa harap niya ay nakaayos ang mga dokumento, larawan, at mapa. Kabilang dito ang larawan ni Kariel na kuha sa isang public event, na
Nang sumunod na araw, maagang naggayak sina Darrius at Kariel upang maghanda sa kanilang pagbabalik sa Pilipinas. At ang kanilang mga bagahe ay maayos nang nakalatag sa tabi ng pinto, at ramdam sa buong silid ang katahimikan. Sa kabila ng kanilang excitement na makabalik, hindi maiwasan ni Kariel na mag-alala sa mga darating na araw, lalo’t alam niyang hindi magiging madali ang kanilang haharapin.Habang iniinspeksyon ni Darrius ang kanilang mga dokumento, lumapit si Kiarah na nakangiti. “Mukhang ready na talaga kayo ah, good luck na lang sa inyo. Parang kailan lang, at ngayon sabay na kayong babalik sa bansa.”“Oo nga, medyo kinakabahan din ako. Hindi para sa pagbabalik namin sa bahay kundi sa hamon na kailangan naming harapin para sa ikakatahimik ng lahat,” nakangiti ngunit bakas sa mukha ni Kariel ang labis na alinlangan sa darating na mga araw. Bahagya namang napangiti si Kiarah dahil ramdam niya ang alinlangan sa puso ni Kariel bagay na nilapitan na lamang niya ito at niyakap.“
Matapos ibaba ang tawag, agad namang napatingin si Darrius sa kawalan dahil sa nabalitaan ngunit bumajas rin sa kaniyang mukha ang galit ang pagkamuhi. Napansin naman iyon ni Kariel na ngayon ay nakasandal sa kama at tahimik lang din na nakatingin sa lalaki. Pagod man sa kanilang pag-iisa subalit ramdam naman ni Kariel ang labis na pagkabahala sa nakita.“Dar,” tawag niya, “ano bang nangyari?”Napalingon naman si ni Darrius, ngunit imbis na sumagot, tumayo ito at naglakad papunta sa bintana. At napatitig sa mga naglalakihang gusali sa lugar.“Darr, kausapin mo naman ako,” dagdag ni Kariel nang hindi siya nito sinagot. “Ano bang problima?”Huminga nang malalim si Darrius bago pa bumalik sa tabi ni Kariel. Naupo siya sa gilid ng kama at mahigpit na hinawakan ang kamay ng babae. “Kariel,” panimula niya, “may isang bagay na kailangang asikasuhin. At hindi ko puwedeng ipagsawalang-bahala ito.”“Anong ibig mong sabihin? May nangyari ba?” tanong ni Kariel, na ramdam ang hindi magandang bali
Sa bawat pagbaon ng pagkalalaki ni Darrius, ay s’ya namang pagliyad at pa-ungol ni Kariel. Hindi niya alam pero parang muli s’yang dinala sa langit kung saan ilang taon na n’yang hindi napupuntahan. At sa bawat ulos ni Darrius pakiramdam n’ya muli na naman silang pinag-isa. Hindi niya alam kong ano ang magiging reaksyon niya sa bawat pagpasok nito sa kaniyang kuweba. Basta ang tanging nagawa niya lang ay sambiti ang pangalan ng kaulayaw sa mahina ngunit tila angel na umaawit sa pandinig ni Darrius. "Yamz-" Saglit pa itong tumigil at pinagmamasdan siya bagay na magtama ang kanilang mga mata. “I've waited this for so many years, at ngayon nakasama na kita ulit.” “Me too,” tugon naman ni Kariel. Ngumiti naman si Darrius sa sinabi ni Kariel saka nag-smirk. “Just moaned my name, at ako na ang bahalang magdala sa’yo sa langit.” “Loko,” nakangising aniya. “Kung ako lang ang nasusunod, hindi ko na hahayaang matapos pa ang gabing ‘to para naman makasama pa kita nang matagal.” Ngumiti p