Kinaumagahan, maagang nagising si Kariel. Kinuha niya agad ang coat mula sa maleta at isinuot ito. Malamig pa kasi, kaya’t kailangan niyang mag-jacket para hindi lamigin paglabas niya. Pagkalabas ng kubo, napansin niyang sarado pa ang bintana ng tinutuluyang kubo nina Darrius at ng assistant nito, kaya’t sigurado siyang tulog pa sila. Naglakad-lakad siya at nasalubong ang ilan sa mga taong sumalubong sa kanila kahapon.“Magandang umaga po,” bati niya nang nakangiti.“Magandang umaga rin po,” tugon ng mga ito.“Saan po ba kayo pupunta, Mam?” tanong ng isa sa kanila.“Maglalakad-lakad lang po ako para makalanghap ng sariwang hangin,” sagot ni Kariel.“Ah, ganun ba? Sige po, mag-ingat kayo. May gagawin pa kasi kami,” paalam ng kausap.“Sige ho,” sagot ni Kariel bago nagpatuloy sa paglakad. Hindi nagtagal, narating niya ang isang malawak na taniman ng mga bulaklak.“Wow!” Napamangha siya sa tanawin. Isang malawak na hardin ng namumukadkad na rosas ang bumungad sa kanya. Ang mga bulaklak a
Samantala, nagising si Jason sa loob ng kanyang selda nang kalampagin ng guwardiya ang rehas.“Jason Laurel! May dalaw ka!” sigaw ng guwardiya. Nanghihinang bumangon si Jason at paika-ikang lumabas ng selda.“Sino po ang dalaw ko, Sir?” tanong niya sa guwardiyang kasunod niya.“Hindi ko alam! Bilisan mo ang paglakad, parang pagong ka!” singhal nito. Kahit masakit ang katawan, pinilit ni Jason na maglakad nang maayos.“Punyeta kang Darrius ka, may oras ka rin sa akin!” sigaw niya sa isip, dahil sa bawat pagpapahirap ni Darrius, parang gusto siyang patayin nito nang dahan-dahan.Nang makarating si Jason sa isang silid, nakaramdam siya ng pangangatal. Kahit hindi niya ginusto, tila alam na ng katawan niya ang peligro tuwing napupunta siya sa ganitong lugar. Huminto siya at nilingon ang guwardiya.“S-sir… bakit hindi sa—"“Pumasok ka na! Ang dami mong tanong!” tinulak siya ng guwardiya papasok sa silid.“Andito na po ang hinihintay niyo, Ma’am,” sabi ng guwardiya sa babaeng nakasuot ng it
"Wow!" Manghang-mangha si Kariel sa nakita sa loob ng greenhouse. Pagkatapos nilang mag-agahan, inaya na siya ni Darrius na pumunta roon. Una nilang nakita ang mga hilaw na ubas na nakabitin sa mga baging."Ang ganda! Matagal na ba 'to?" tanong ni Kariel kay Darrius.Tumango lang si Darrius bilang sagot.“Well, actually, first crop pa lang ito. Sa nakaraang subok, medyo hindi maganda ang resulta," nakangiting tugon ni Darrius.“Kailan kaya ito maaani? Sayang, mukhang hindi ko maaabutan ang pamimitas ng ubas," may panghihinayang na sabi ni Kariel habang nakatingala sa mga nagsasabitang bunga.“Pwede naman. May ilang puwede nang kunin doon sa kabila, kahit medyo alanganin pa,” sabi ni Darrius at inaya siyang pumunta roon."Wow! Tara, excited na akong manguha!" Kitang-kita sa mukha ni Kariel ang saya."Magandang umaga, Sir Darrius, Ma'am Kariel," bati ng ilang nagtatrabaho sa loob."Good morning din po," sagot ni Kariel habang hinihila si Darrius patungo sa dulo ng greenhouse. Hingal na
Habang naglalakad si Darrius pabalik sa kubo ni Kariel, pasan niya ito sa kanyang likod. Tahimik lang si Kariel, pero sa kaloob-looban niya, hindi mapigilan ang mabilis na pagtibok ng puso. “Okay ka lang ba talaga?” tanong ni Darrius, na diretso ang tingin. “Mm-hmm,” sagot ni Kariel, pilit na itinatago ang namumuong kilig. “Ikaw, okay ka lang? Baka naman napapagod ka na.” Tumawa si Darrius nang bahagya. “Ikaw? Mapapagod ako dahil sa'yo? Tingin mo ba mabigat ka?” Dahil sa sinabi, bahagya siyang hinampas ni Kariel sa balikat, dahilan para matawa siya. “Grabe ka naman, ang ibig kong sabihin, baka gusto mong magpahinga muna.” "Sigurado ka bang gusto mo akong huminto at pababain ka?" tanong ni Darrius na may pilyong ngiti, pero tuloy-tuloy lang sa paglakad. Napatawa si Kariel. “Huwag na, baka matapilok pa ulit ako.” Habang binabaybay nila ang daan pabalik sa kubo, dumilim bigla ang ulap at naramdaman nila ang unti-unting pagpatak ng ulan. "Great, ulan pa talaga," sabi ni Kar
Alas tres na ng hapon nang bumalik si Darrius sa kubo ni Kariel, dala ang isang tray ng kamoteng kahoy sa gata. Nakatulog din kasi ito kanina nang pinuntahan niya ito nang tumigil ang ulan. Nakaupo si Kariel sa may bintana, habang naka-angat ang isang paa na halatang paika-ika pa rin matapos itong matapilok noong umaga. Napansin agad ni Darrius ang ekspresyon ng bahagyang sakit sa mukha ni Kariel."Kamusta na 'yang paa mo?" tanong ni Darrius habang inilapag ang tray sa mesa. Halata ang pag-aalala sa boses niya."Medyo masakit pa rin, pero kaya naman. Wala 'to, hindi ako masyadong pabigat," sagot ni Kariel, pilit na tinatago ang nararamdamang kirot. Ayaw niyang isipin ni Darrius na mahina siya."Baka gusto mong ipahilot kay Manang. Magaling siya sa ganyan," suhestiyon ni Darrius, habang iniaabot kay Kariel ang isang maliit na plato ng kamoteng kahoy. "Pero, bago 'yan, kumain ka muna. Pinagluto kita ng meryenda."Nag-aalangan si Kariel nang tingnan ang pagkain. "Kamote... ano nga ulit
Pagkatapos nilang kumain, tumayo si Darrius at nilapitan si Kariel. “Halika, tingnan natin ang paligid. Baka makatulong ‘to sa'yo para ma-relax,” sabi ni Darrius sabay yuko upang buhatin si Kariel.“Hoy! Anong ginagawa mo?” nabiglang tanong ni Kariel, pero wala na siyang magawa nang buhatin siya ni Darrius. Mahigpit siyang kumapit sa leeg nito, tila nahihiya, pero hindi rin niya maitago ang kilig. Ngumiti si Darrius habang binababa si Kariel sa duyan na nasa ilalim ng puno ng mangga, kung saan kitang-kita ang malawak na taniman ng mga bulaklak at ang malawak na taniman ng ubas. “Dito ka muna. Magpahinga ka habang ako naman ang magtutulak ng duyan para sa’yo.”Napangiti si Kariel, at umayos nang upo sa duyan. Marahan siyang itinulak ni Darrius habang pinagmamasdan nila ang tahimik na paligid. “Ang sarap dito. Tahimik, walang ingay ng syudad,” bulong ni Kariel habang ini-enjoy ang simoy ng hangin.“Oo nga,” sagot ni Darrius. “Lalo na kasama kita.”Tahimik na napangiti si Kariel sa sina
Habang tahimik na nag-uusap sina Kariel at Darrius, dumating ang isang batang lalaki, hingal na hingal at mukhang may mahalagang balita. “Kuya Darrius! Dumating na po si Ate Kiarah, galing bayan! May dala po siyang mga supply para daw bukas!” anang bata. Napatingin si Darrius kay Kariel na tila nagtataka. “Ah, oo nga pala, si Kiarah ang inatasan ko para magdala ng mga supply para bukas,” sabi niya kay Kariel na tila wala namang gaanong kabahalaan. Ngunit napansin ni Kariel ang isang kakaibang ekspresyon sa mukha ng batang messenger na tila nagpapahiwatig ng iba. “Ate Kiarah? Sino ‘yun?” tanong ni Kariel, nag-aalangan sa pangalan. Hindi niya alam kung bakit parang may kakaiba sa sitwasyon. Ngumiti nang bahagya si Darrius, tila nais iwasan ang kaunting tensyon. “Si Kiarah, anak ni Mang Emilio. Sa bayan kasi siya nagtatrabaho bilang kawani ng munisipyo,siya ang laging inaatasan ng LGU para tulungan kami para sa programa. Matagal ko na rin siyang kilala.” kuwento ni Darrius, bagay n
Alas sais ng hapon nang lumabas sina Kariel at Darrius mula sa kubo at nagtungo sa bahay ni Mang Emilio. Malapit lang ang bahay kaya’t mabilis nilang narating ito. Nakangiti si Mang Emilio at agad silang sinalubong sa pintuan."Darrius, Kariel! Natagalan kayo, ha? Hali na at pumasok na kayo. Saktong-sakto ang dating niyo, katatapos ko lang ihanda ang lamesa, " anyaya ni Mang Emilio.Inalalayan naman ni Darrius si Kariel papasok. At sumalubong agad sa kanila ang amoy ng mga masarap na pagkain mula sa kusina. Tulad ng unang araw ng kanilang pagdating, parang piyesta pa rin ang handa—adobong manok, sinigang na baboy, lechon kawali, at tinola. May puto, bibingka, at iba’t ibang prutas na nakahain sa mesa."Pasensya na, Ms. Kariel, hindi gaanong espesyal ang mga putahe rito. Hindi katulad sa siyudad," nahihiyang sabi ni Mang Emilio."Naku, huwag po kayong mag-alala. Sigurado akong masarap ang mga iyan," nakangiting tugon ni Kariel.“O siya, maupo na kayo,” anyaya ni Mang Emilio.“Dito ka
MAAGA pa nang makarating sina Kariel, Darrius, at Darielle kasama na ang kapatid na si Kenneth dahil bakasyon at on leave ito, sa resort na pag-aari ni Kieth. Agad silang sinalubong ng mga staff na may malalapad na ngiti at magalang na pagbati. Napapalibutan ng luntiang mga puno at namumukadkad na mga bulaklak ang paligid, at ang dagat ay kumikislap sa liwanag ng umaga. Ang malamig na simoy ng hangin ay nagdala ng kakaibang saya sa kanilang lahat, lalo na kay Darielle na namamangha sa tanawin. Puti rin ang buhangin at ang linis tingnan na halatang hindi pinapababayaan ng mga naroon. “Wow, Mommy! Ang ganda dito!” bulalas ni Darielle habang hawak-hawak ang kamay ng ina. “Oo nga, anak. Parang paraiso, hindi ba?” sagot ni Kariel habang malambing na tinatapik ang ulo ng anak. “Paraiso nga ito,” sabat ni Darrius na nasa gilid lamang nila. Ngunit hindi tanawin ang tinitingnan nito kundi si Kariel. Nang magtama ang kanilang mga mata, bahagyang umiwas si Kariel, na ramdam ang pag-i
MAAGANG nagising si Kariel kinaumagahan. Agad niyang kinapa ang tabi ngunit wala doon ang anak kaya dahan-dahan niyang iminulat ang kaniyang mga mata. Agad siyang bumangon at nagtungo sa banyo upang tingnan kung naroon ang anak. "Darielle, anak?" dahil walang bakas na naroon ang anak, lumabas siya ng kwarto. Pagtapat niya sa veranda, natanaw niya ang anak na masayang naglalaro sa hardin kasama si Darrius. Tahimik niyang pinagmasdan ang dalawa. Para silang matagal nang magkasama. Panay ang hagikgik ng anak habang buhat-buhat ito ng ama. May kung anong kirot siyang naramdaman sa puso niya. Matagal na panahon silang nawalay sa isa’t isa, at ngayon ay unti-unti silang bumabalik sa buhay ng isa’t isa. Naputol ang pagmumuni-muni niya nang mapansin siyang nakatingin si Darrius. Ngumiti ito bago ibinaba si Darielle at tumawag, “Mommy, halika rito! Maglaro tayo kasama si Daddy, mommy!” "Oo nga, pumarini ka na at samahan kami rito!" Napasinghap siya saka napangiti. Hindi niya alam
Matapos ang emosyonal na muling pagtatagpo nina Darrius at Darielle, dinala ng pamilya si Kariel at Darrius sa dining area para sa isang espesyal na hapunan. Halatang pinaghandaan ito ng kanyang mga magulang, na tila isang paraan ng pagsuporta at tahimik na pagtanggap sa nangyari. Sa mahabang mesa, naupo si Darielle sa pagitan nina Kariel at Darrius. Panay ang kwento ng bata habang kumakain, walang tigil sa pagsasalaysay ng mga bagay na gusto niyang gawin kasama ang kanyang ama. Hindi naman iyon nagawang pigilan ni Kariel dahil alam niyang sobra ang pagkasabik ng bata bagay na napangiti na lamang siya habang pinagmamasdan ang mga ito. “Daddy, marunong ka bang magtayo ng kastilyong buhangin?” Puno ng excitement na tanong ng anak na ikinangiti ni Darrius. “Oo naman, baby. Gusto mo bang turuan kita?” Tumango naman si Darielle, bakas ang kasabikan sa kanyang mukha. “Yes! Gusto ko po! Pwede po ba bukas? Isama natin si mommy sa pagpunta sa beach resort na itinayo ni tito Kieth.”
Matapos ang emosyonal na pagtanggap ng mga magulang ni Kariel sa kanilang pagbabalik, dama pa rin ni Darrius ang kaunting tensyon sa pagitan nila. Hindi naman siya nagtataka, alam niyang hindi ganoon kadali para sa pamilya ni Kariel na naging pamilya na rin niya ng ilang taon na bigla siyang muling tanggapin sa buhay ng anak nila matapos ang lahat ng nangyari. Subalit, ipinangako niya sa sarili na hindi na siya muling mawawala at paninindigan ang desisyong napili sa kabila ng lahat. Habang nagmimiryenda sila sa sala, tahimik lang si Darrius na pinagmamasdan ang bawat kilos ni Kariel. Panay ang abot niya ng pagkain sa babae, tila ba paraan niya iyon ng pagpapakita ng pag-aalaga. "Nga pala, pinasundo ko muna si Darielle sa school. Maya-maya lang ang narito na ang mga 'yon," wika ng ina na ikinatango ni Kariel. Ilang sandali pa, tanaw nila mula sa sala ang pagparada ng puting van sa harap ng mansyon at bumaba mula roon ang kanilang anak. "Mommy!" Agad na tumayo at sinalubong
Matapos makalapag ang eroplano, tahimik na bumiyahe mula sa airport patungo sa mansyon sina Kariel at Darrius. Pareho silang may sariling iniisip, ngunit dama ang tensyon at excitement sa hangin. Bagamat kinakabahan, hindi maiwasan ni Kariel ang mapangiti sa ideya na makikita muli ang kanyang pamilya. Lalo na ang anak na ilang linggong hindi na kasama. Tahimik din si Darrius ngunit bakas sa mukha ang hindi matatawarang excitement dahil sa wakas, makikita na ang anak na matagal nang nawalay sa kaniya. “Magiging okay din ang lahat,” saad ni Kariel saka ipinilig ang ulo sa balikat ng lalaki. Ngumiti naman ito at saka mahigpit na niyakap ang palad ng mga palad din nito. “Yeah, magiging okay din ang lahat.” Muli na lang napangiti si Kariel nang maramdaman ang marahang pag-amoy at paghalik ng lalaki sa ulo niya.PAGDATING nila sa malaking gate ng mansyon, bumaba si Kariel mula sa sasakyan. Agad namang sumunod si Darrius na puno ng galak sa kaniyang puso. Ilang taon na rin magmula nang u
SA KABILANG DAKU Sa isang maliit ngunit marangyang villa sa tagong bahagi ng lungsod, nakaupo sa isang leather armchair ang isang babaeng may matapang na aura. Nakasuot siya ng itim na blazer na bumagay sa kanyang makinis at mahabang buhok, habang hawak ang isang baso ng alak. Siya si Cassandra, ngunit mas kilala sa ilalim n'yang pangalang Diablo. Sa kabila ng kanyang eleganteng anyo, ang kanyang mga mata ay puno ng galit at determinasyon. Alam niyang oras na para muling simulan ang plano laban kay Darrius. Alam n'yang sa mga oras na ito ay alam na nito ang pagtakas niya at pag-uwi sa Pilipinas. Medyo mainit at patuloy kasi sa pagtutugis sa kaniya ang kapulisan at assets na nakuha ni Darrius bagay na kailangan niyang kumalma at magpalamig na muna. Ngunit hindi siya titigil para sa paghihiganteng alam niyang sagot para mawala ang sakit sa nakaraan. Sa harap niya ay nakaayos ang mga dokumento, larawan, at mapa. Kabilang dito ang larawan ni Kariel na kuha sa isang public event, na
Nang sumunod na araw, maagang naggayak sina Darrius at Kariel upang maghanda sa kanilang pagbabalik sa Pilipinas. At ang kanilang mga bagahe ay maayos nang nakalatag sa tabi ng pinto, at ramdam sa buong silid ang katahimikan. Sa kabila ng kanilang excitement na makabalik, hindi maiwasan ni Kariel na mag-alala sa mga darating na araw, lalo’t alam niyang hindi magiging madali ang kanilang haharapin.Habang iniinspeksyon ni Darrius ang kanilang mga dokumento, lumapit si Kiarah na nakangiti. “Mukhang ready na talaga kayo ah, good luck na lang sa inyo. Parang kailan lang, at ngayon sabay na kayong babalik sa bansa.”“Oo nga, medyo kinakabahan din ako. Hindi para sa pagbabalik namin sa bahay kundi sa hamon na kailangan naming harapin para sa ikakatahimik ng lahat,” nakangiti ngunit bakas sa mukha ni Kariel ang labis na alinlangan sa darating na mga araw. Bahagya namang napangiti si Kiarah dahil ramdam niya ang alinlangan sa puso ni Kariel bagay na nilapitan na lamang niya ito at niyakap.“
Matapos ibaba ang tawag, agad namang napatingin si Darrius sa kawalan dahil sa nabalitaan ngunit bumajas rin sa kaniyang mukha ang galit ang pagkamuhi. Napansin naman iyon ni Kariel na ngayon ay nakasandal sa kama at tahimik lang din na nakatingin sa lalaki. Pagod man sa kanilang pag-iisa subalit ramdam naman ni Kariel ang labis na pagkabahala sa nakita.“Dar,” tawag niya, “ano bang nangyari?”Napalingon naman si ni Darrius, ngunit imbis na sumagot, tumayo ito at naglakad papunta sa bintana. At napatitig sa mga naglalakihang gusali sa lugar.“Darr, kausapin mo naman ako,” dagdag ni Kariel nang hindi siya nito sinagot. “Ano bang problima?”Huminga nang malalim si Darrius bago pa bumalik sa tabi ni Kariel. Naupo siya sa gilid ng kama at mahigpit na hinawakan ang kamay ng babae. “Kariel,” panimula niya, “may isang bagay na kailangang asikasuhin. At hindi ko puwedeng ipagsawalang-bahala ito.”“Anong ibig mong sabihin? May nangyari ba?” tanong ni Kariel, na ramdam ang hindi magandang bali
Sa bawat pagbaon ng pagkalalaki ni Darrius, ay s’ya namang pagliyad at pa-ungol ni Kariel. Hindi niya alam pero parang muli s’yang dinala sa langit kung saan ilang taon na n’yang hindi napupuntahan. At sa bawat ulos ni Darrius pakiramdam n’ya muli na naman silang pinag-isa. Hindi niya alam kong ano ang magiging reaksyon niya sa bawat pagpasok nito sa kaniyang kuweba. Basta ang tanging nagawa niya lang ay sambiti ang pangalan ng kaulayaw sa mahina ngunit tila angel na umaawit sa pandinig ni Darrius. "Yamz-" Saglit pa itong tumigil at pinagmamasdan siya bagay na magtama ang kanilang mga mata. “I've waited this for so many years, at ngayon nakasama na kita ulit.” “Me too,” tugon naman ni Kariel. Ngumiti naman si Darrius sa sinabi ni Kariel saka nag-smirk. “Just moaned my name, at ako na ang bahalang magdala sa’yo sa langit.” “Loko,” nakangising aniya. “Kung ako lang ang nasusunod, hindi ko na hahayaang matapos pa ang gabing ‘to para naman makasama pa kita nang matagal.” Ngumiti p