Chapter 183 Pagkakita ni Kiera kay Marga na paparating, halatang nagpapakitang-gilas ito sa suot nitong bikini na halos wala nang tinatakpan, biglang nag-iba ang aura ni Kiera. Kitang-kita ko ang inis sa kanyang mukha habang pasimpleng tinititigan si Marga na para bang sinasabi, "Ano bang trip mo?"Hindi pa nakuntento si Marga at tumingin nang diretso kay Kiera, sabay kindat sa akin. Pero bago pa ako makapag-react, biglang hinubad ni Kiera ang suot niyang t-shirt, na nagpakita ng pulang two-piece swimsuit niya. Parang huminto ang oras—lalo na nang mapansin kong napalingon lahat ng kalalakihan na naroon."Kung ganyan lang ang labanan, game ako," sabi ni Kiera, sabay tingin kay Marga na may pilyang ngiti sa labi.Napakagat-labi si Marga, halatang hindi inaasahan ang reaksyon ng asawa ko. Lumapit ako kay Kiera, sabay yakap mula sa likod. "Love, hindi mo kailangang patunayan ang kahit ano. Para sa akin, ikaw lang ang pinakamaganda."Ngumiti si Kiera, pero hindi pa rin tumigil sa pagbibig
Chapter 184Marga POVHabang may kausap ako, hindi ko mapigilang sulyapan si Jammie at ang asawa niyang si Kiera. Hindi ko maikakaila na nakakainis silang tingnan, lalo na’t parang mas lalo pang pinalalabas ni Kiera kung gaano siya kasaya sa piling ni Jammie.Napangiti ako nang bahagya habang iniisip kung paano ko ba mapapalapit muli kay Jammie. Hindi naman sa bitter ako, pero hindi ko maiwasang maalala ang mga panahong kami pa ang magkasama. Hindi ba niya naalala kung gaano kami kasaya noon?Nakita kong hinubad ni Jammie ang kanyang damit at pinasuot iyon kay Kiera. Ramdam kong sinasadya nilang ipakita sa lahat kung gaano sila ka-sweet. Pinilit kong ngumiti sa kausap ko, kahit ang totoo, kumukulo na ang dugo ko sa loob."Excuse me," sabi ko sa kausap ko, sabay tingin muli sa direksyon nila. "Kailangan ko lang ayusin ang isang bagay."Naglakad ako palapit sa kanila, kunwari’y walang ibang iniisip. "Hi, Jammie," sabi ko, na may ngiti ngunit may bahagyang pagka-playful sa tono. "Mukhang
Chapter 185 Lumapit sila kay Kiera, at sa sandaling iyon, nakita ko kung paano lumiwanag ang mukha ni Kiera habang yakap-yakap ang mga anak niya. "Ano'ng ginagawa mo dito, Tita Marga?" tanong ni John, na nakataas ang kilay. "Nag-aalala lang ako sa Mommy ninyo," sagot ko, pilit ang ngiti. Ngunit sa halip na maaliw, tumingin ang kambal sa akin na parang alam nilang may hindi tama. "Hindi kailangan ni Mommy ng tulong mo," diretsahang sabi ni Jenny, sabay hawak sa kamay ni Kiera. Tumayo si Kiera, hinarap ako, at may mahinahon ngunit matatag na ekspresyon sa kanyang mukha. "Marga, salamat sa pag-aalala, pero kaya ko ang sarili ko. Alam kong babalik si Jammie agad. At kahit ano pa ang mangyari, hindi mo kami mapaghihiwalay." Napaatras ako. Ang plano kong guluhin ang isip ni Kiera ay nauwi sa wala. Bago pa ako makasagot, dumating si Jammie. "Ano'ng nangyayari dito?" tanong niya, na halatang nagtataka kung bakit naroon ako. Tumalikod ako kay Kiera at ngumiti ng pilit kay Jammie. "Nag-
Chapter 186 Eric POV Habang pinagmamasdan ko si Marga sa tabi ko, ramdam ko ang kaluwagan sa kanyang mga mata. Parang isang bagong tao na muling nakatayo mula sa pagkatalo at handang magpatuloy sa buhay. Nakita ko kung gaano siya nagbago mula nung unang dumating siya sa resort na iyon, puno ng sama ng loob at kalungkutan. Ngayon, naglalakad siya ng may kumpiyansa, at masaya akong maging bahagi ng pagbabago niyang iyon. "Dahil dito, Marga," sabi ko habang pinapanood ko siyang nagmamasid sa labas ng bintana, "nasisiyahan akong makita kang masaya. Alam mo, hindi madali ang pinagdaanan mo, at hindi ko alam kung gaano kabigat iyon, pero nakikita ko na kaya mong magpatuloy at magsimula ng panibagong chapter sa buhay mo." Nagngiti siya, at kahit na may pagkamahinhin, may halong pagkabigla sa kanyang mga mata. "Hindi ko rin akalaing darating ako sa puntong ito," sabi niya. "Minsan, pakiramdam ko parang hindi ko kayang mag-isa, pero nararamdaman ko na ang mga hakbang ko ay patungo sa ta
Chapter 187 Jammie POV Habang nagpapahinga kami kasama ang kambal, patuloy nilang ikino-kwento ang mga nangyari sa hiking nina lola at lolo. Kahit na pitong taon pa lamang sila, parang ang dami nilang insights at mga kwento na puno ng kasiyahan. "Alam nyo, mom, dad," sabi ni Jenny habang sabay silang naglalaro ng mga laruan, "masaya kami kasi si Lolo at Lola, kahit matanda na, kayang-kaya pa nila mag-hike!" "Totoo, mom, dad," dagdag ni John, "sabi ni Lola, kahit kami, matututo kami mag-hike kapag lumaki pa kami!" Habang sinasabi nila 'yon, hindi ko mapigilang magtawa at tumingin kay Kiera. "Kaya naman pala, gusto nilang matutong mag-hike. Mukhang iniiwasan nila kaming madistract sa mga mas 'adult' na bagay!" Ngumiti si Kiera, at tumango. "Haha, oo nga, mukhang mas maraming natutunan si Lolo at Lola kaysa sa atin! Nakakatuwa lang." Napansin kong ang kambal, bagamat bata pa, ay sobrang mature na mag-isip. Marahil ay dahil sa mga kwento ng lola at lolo nila na puno ng wisdo
Chapter 188Fast ForwardHabang papalapit ang huling araw ng aming bakasyon sa Hawaii, sinulit naming lahat ang bawat sandali. Alam kong bihira lang mangyari ang mga ganitong pagkakataon, kaya't bawat minuto ay nagiging mahalaga sa akin, lalo na't kasama ko ang pamilya ko.Sa beach, naglaro ang kambal na sina Jenny at John kasama ang lola't lolo nila. Si Kiera at ako, hindi namin kayang magpahinga ng buo. Laging may tawa at sigla sa paligid, at ang mga simpleng moments na iyon ang nagpapaalala sa akin kung gaano tayo kaswerte."Masaya akong makasama kayong lahat," sabi ko kay Kiera habang nakatambay kami sa gilid ng beach, pinagmamasdan ang mga bata."Ang saya ko rin," sagot niya, sabay kaway kay Jenny at John na abala sa paglalaro sa tubig. "Wala nang hihigit pa sa ganitong bonding, lalo na't magkasama tayo bilang pamilya."Naglakad kami papunta sa aming mga magulang, si Daddy Brandon at Mommy Heart, na abala sa pagbabantay sa kambal. Habang papalapit kami, narinig namin ang tawanan
Chapter 189 Nagpatuloy kami sa paglalakad sa baybayin, ang mga bata ay nagsimulang mangolekta ng maliliit na bato, habang kami ni Jammie at Kiera ay nagtitinginan at nagngingitian. "Naalala mo, Jammie, noong unang panahon, ang mga ganitong simpleng bagay lang ang hinahanap natin?" tanong ni Kiera, ang mata ay nagliliwanag sa kasiyahan. "Oo, I remember," sagot ko "Pero siguro, mas magaan ngayon kasi mayroon na tayong mga anak." Habang pinagmamasdan namin ang lahat ng nagaganap, hindi kami nakaramdam ng pagod. Ang bawat sandali ay puno ng pagmamahal, tawanan, at yakap. Ang lahat ay umaangkop sa atin—ang isang pamilya na puno ng masalimuot na kwento at pagmamahal na patuloy na magiging gabay sa bawat isa. Kinabukasan, maaga kaming nagising at nagsimula nang mag-ayos ng mga gamit. Lahat kami ay abala, pati ang kambal na kahit na bata pa ay tumutulong sa pag-iimpake ng kanilang mga laruan at mga gamit na kanilang ginamit sa buong bakasyon. Habang si Mommy Heart at Daddy Brandon ay aba
Chapter 190Jimmie POVHabang naghihintay kami ng aking asawa na si Claire sa pagdating nina Mommy at Daddy mula sa Hawaii, hindi ko mapigilang mapangiti. Ano kaya ang nangyari sa honeymoon ng kakambal ko, lalo na't sumama pa sina Mommy at Daddy pati ang dalawang malilikot kong pamangkin?"Sigurado akong hindi naging normal ang honeymoon nila," natatawang bulong ko sa sarili ko habang iniisip ang mga kalokohan ng kambal.Maya-maya pa, narinig ko ang ingay ng paparating na sasakyan. Pagbukas ng pinto, agad kong nakita sina Mommy at Daddy na abot-langit ang ngiti. Kasunod nila sina Kiera at Jammie, na mukhang pagod pero may kakaibang glow sa kanilang mga mukha. At syempre, nandoon din ang kambal na sobrang excited."Tito Jimmie!" sigaw ni Jenny sabay yakap sa akin. "Ang saya sa Hawaii! Ang daming nangyari!""Talaga? Ano naman ang ginawa niyo roon?" tanong ko, sabik malaman ang mga detalye."Basta, Tito! Sobrang daming funny moments!" sabay tawa ni John. "Pero si Daddy, parang laging may
Author’s Note Maraming salamat sa lahat ng nagbasa at sumubaybay sa kwentong ito. Isa itong kwento ng pagmamahal, pamilya, at tunay na pagkakaibigan—mga bagay na hindi nasusukat ng panahon o distansya. Sa kabila ng mga pagsubok, sa dulo ng lahat, ang mahalaga ay ang mga taong nananatili sa ating tabi, anuman ang mangyari. Ang pagsusulat ng kwentong ito ay isang magandang paglalakbay, at umaasa akong naiparamdam ko sa inyo ang tamis ng pag-ibig at ang halaga ng matibay na samahan. Hanggang sa susunod nating kwento! — INDAY STORIES Sana sabay-sabay ang kwento ni Althea qt Angie ang dalawang pa nilang magkaibigan sa Book #2 at suportahan po ninyo ang bago kong story upang makapasok man lang sa ranking pamamagitan pag vote po ninyo ang THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE. Maraming salamat po....
Chapter 293 The Last Chapter. Kinabukasan Habang abala ako sa pag-aayos ng mesa para sa almusal, biglang nag-ring ang aking phone. Agad kong sinagot ito nang makita ang pangalan ng tumatawag. "Bruha! Guess what?!" sigaw sa kabilang linya. Napangiti ako. "Angie?! Diyos ko, ang aga-aga, sigaw ka agad!" sagot ko, pero hindi ko maitago ang excitement sa boses ko. "Alam mo bang andito na ako sa bansa? At hindi lang ako—kasama ko si Heart!" Halos mabitiwan ko ang phone sa sobrang tuwa. "What?! Totoo ba ‘yan?! Kailan pa?! Nasaan kayo ngayon?!" "Surprise! Nasa harap na kami ng bahay mo!" Napamura ako sa gulat at dali-daling tumakbo palabas. Pagbukas ko ng pinto, tumambad sa akin sina Angie at Heart, parehong nakangiti nang malapad habang kumakaway. "Bruhaaaaaa!!!" sigaw ko sabay takbo at niyakap silang dalawa ng mahigpit. "Althea, dahan-dahan naman! Para kang toro!" natatawang reklamo ni Heart pero niyakap niya rin ako pabalik. "Grabe, ang tagal nating ‘di nagkita! Parang kailan
Back to Present “Oh my gosh, Mommy. Nakakilig naman ang love life ninyo ni Dad!” sabi ni Elena habang nakangiti at yakap-yakap ang unan niya. “Parang sa pelikula lang! Ang daming eksena, tapos may action, comedy, at super sweet na moments!” Napatawa ako sa reaksyon ng anak ko. “Talaga, anak?” “Oo naman! Grabe, Mommy, hindi ko in-expect na si Daddy pala ‘yung laging napag-tripan ni Tito Brandon at Tito Kurt noon! Tapos ikaw pa ‘yung strong and independent woman na kinatatakutan nila dati? Wow! Goals!” Napangiti ako at tinignan ang asawa kong nakaupo sa tabi ko. Nakangiti rin ito habang nakikinig sa amin. “Pero Mommy, ang pinaka-nakakatawa talaga—‘yung kay Tito Brandon at kay Nurse Heart! Ano kaya nangyari sa kanila after no’n? Diba parang may something?” tanong ni Elena, sabik na malaman ang sumunod na kwento. Napatingin ako sa asawa ko, at kita ko ang pag-iling niya na may halong tawa. “Huwag mong sabihin sa’kin na gusto mong marinig ang love story ni Brandon?” “Yes, Mom
Chapter 291Final ChapterTahimik ang silid nang biglang marinig ko ang boses ni Kurt—pero parang may halong boses ni Brandon habang nagsasalita siya.“Ilang views na ba ‘yan?” tanong ni Kurt, kaya nagtataka ako. Hindi muna ako nagpahalata na kanina pa akong gising.“Walang hiya, bro! Malapit nang maabutan ang sayo! Hahaha!” sagot ni Brandon. Napilitang akong bumangon sa kama.“Views? Ano na namang pinag-uusapan n’yo, Kurt?”“Oh, gising ka na pala, Jay,” sagot niya. “Akalain mo ‘yon, isang bully ni Kurt noon, hinimatay sa delivery room? Hahaha!” sabat ni Althea, may halong panunukso.“Ang pangit ng mukha mo, bro, nung lumabas ka sa delivery room! Mukha kang takot na takot! Hahaha!” dagdag pa ni Brandon, lalong ginagatungan ang asaran.“Hoy, Brandon! Baka mas malala pa sayo ‘yan kapag nag-asawa ka,” sagot ko.“No, no, no! Hindi mangyayari ‘yon, bro!” mabilis niyang tanggi.Biglang bumukas ang pinto at lumabas ang isang nurse. “Hello, everyone! Andito na ang mga cute-cute na babies!”Do
Chapter 290 Jayson POV Four Years Later “Mom, good morning!” sabay tawag ng tatlong taong gulang na kambal naming sina Emerson at Esmerald habang masiglang tumatakbo papunta kay Janeth. “Good morning, babies!” Masayang sinalubong ni Janeth ang dalawa at hinalikan sa pisngi. “Good morning din, Hubby…” malambing niyang bati sa akin. “Good morning too, Wife…” sagot ko naman, sabay halik sa kanyang labi. “Ewww! Nakakadiri ka, Dad! Hindi pa nga nagbabrush si Mommy ng teeth,” reklamo ni Eme habang patawa-tawang sumampa sa kama at tumatalon-talon pa. “Careful, Eme, baka madaganan mo ang tummy ni Mommy…” paalala ni Emer sa kapatid niya. “Ups… sorry, Kuya! Halika na, Mommy, let’s eat na! I’m so hungry na…” “Let’s go, Wife…” Akmang tatayo na ito nang bigla itong napangiwi sa sakit na naramdaman niya sa kanyang tiyan. “Hubby, parang manganganak na ata ako… Ahhh! Ang sakit!” Napamura ako sa gulat. “F**k! Emer, tawagin mo ang driver! Kunin mo ang cellphone ko at tawagan si Daddylo mo
Chapter 289Jayson POVFlashback Pagkalabas ni Janeth sa library, hindi ko maiwasang mapangiti habang sinusundan siya ng tingin. Hindi pa rin ako makapaniwala—ang babaeng bumuhay muli sa matagal nang natutulog kong puso ay siya rin palang aking napangasawa. At hindi lang basta asawa, kundi ang sekretaryang ilang gabi ko nang pinapantasya.Shit. Ramdam ko ang paninigas ng alaga ko sa loob ng suot kong slacks. Ilang minuto akong nanatili sa library, pinapakalma ang sarili, bago ako lumabas. Sakto namang pababa sina Mom at Dad mula sa hagdan."Mom, Dad, saan kayo pupunta?" tanong ko, bahagyang nag-aalangan sa kanilang malalawak na ngiti."Aalis muna kami ng daddy mo, son," sagot ni Mom, may kasamang pilyang kindat. "Para may pagkakataon kayong makabuo ng apo ko. Sana babae, para may maisasama akong mag-shopping at mag-ayos ng buhok!""Mom… apo agad?" Napakamot ako sa batok, hindi makapaniwala sa diretsahan niyang sagot."Why not?" singit naman ni Dad. "Matanda na kami, gusto naming may
Chapter 288Janeth’s POV"Sa sandali lang ha, maliligo muna ako," sabi ko dito upang makaiwas sa kanyang mapanuksong tingin sa akin. Habang nasa loob pa din ako sa kanyang silid ay hindi mo maiwasang mag-isip kong totoo ba itong lahat. "Totoo ba ‘to? As in real?" Yan ang paulit-ulit na tanong sa isip ko habang nakatayo sa loob ng kwarto ni Jayson. Kung panaginip lang ito, sana ‘wag na akong magising.Napatingin ako sa kama, at doon ko napansin ang isang neatly folded na damit pang-babae—may kasamang underwear at bra. Hmmm... kanino kaya ‘to?Lumapit ako at napansin ang isang maliit na note sa ibabaw. Agad ko itong binasa.To: JanethWear this, honey.From: MommyNapangiti ako nang makita ang sulat. Talaga si Mommy, ha? Ang bilis akong tanggapin bilang asawa ng anak niya.Wala na akong sinayang na oras at dumiretso na ako sa banyo para maligo.Ahhhh, ang sarap ng tubig.Habang sinasabon ang katawan, napatingin ako sa lagayan ng shampoo at sabon. Napangiti ako nang makita ang panglal
Chapter 287 Jayson POV "By the way, hindi tayo papasok ngayon," sabi ko habang nakasandal sa upuan, pinagmamasdan ang reaksyon ni Janeth. Napakunot ang noo niya. "Bakit, boss? May pupuntahan ho ba kayo? Kung gano'n, pwede na ho ba akong mag-mall? Pawala lang ng stress, hehehe." Napailing ako. "Yes and no." "H-ho?" nagtatakang tanong niya. "Yes, dahil may pupuntahan tayo. No, dahil honeymoon natin ngayon." Halos mapatalon siya sa kinatatayuan niya. "A-ano ho? H-honeymoon natin?" Ngumiti ako at tumayo mula sa aking upuan, dahan-dahang lumapit sa kanya. "Yes. And stop calling me boss. Just call me hubby." "Pe-pero, boss—" "Shhh..." Pinatigil ko siya, sabay taas ng kilay. Napalunok siya. "H-hubby..." Ngumiti ako sa narinig ko, pero halatang labag sa loob niya kaya masama ang tingin niya sa akin. "Bakit parang napipilitan ka?" tanong ko, nakataas ang isang kilay. "Gusto mo ba dito na lang tayo mag-honeymoon?" Bigla siyang napailing nang mabilis. "Sabi ko nga, hubby ang tawag
Chapter 286Janeth POV"Shit! Ang sakit ng ulo ko..." Napaungol ako habang marahang hinawakan ang aking noo. Ngunit natigilan ako nang mapansin kong hindi ito ang kwarto ko. Napabangon ako at napatingin sa paligid, nagtataka.Napako ang tingin ko sa isang picture frame."Shit! Shit! Bakit ako nandito sa kwarto ni boss?" Mabilis akong bumangon, sinikap kong hindi gumawa ng ingay habang dahan-dahang binuksan ang pinto. Ngunit halos mabangga ko si boss nang bigla siyang lumitaw sa harapan ko, nakakunot ang noo.Napalunok ako at pilit na ngumiti. "Hehehe… G-good morning, boss!""Follow me to the library.""Y-yes, boss..."Kinakabahan akong sumunod sa kanya. Ang daming tumatakbo sa isip ko—baka may nagawa akong mali? Baka tanggalin niya ako sa trabaho? Wag naman sana, Lord!Nang makarating ako sa harap ng library, nanlalamig na ang kamay ko sa kaba. Wala akong choice kundi kumatok.Tok! Tok! Tok!"Come in."Dahan-dahan akong pumasok at agad na nagmakaawa. "B-boss, kung ano man ang kasalana