Chapter 190Jimmie POVHabang naghihintay kami ng aking asawa na si Claire sa pagdating nina Mommy at Daddy mula sa Hawaii, hindi ko mapigilang mapangiti. Ano kaya ang nangyari sa honeymoon ng kakambal ko, lalo na't sumama pa sina Mommy at Daddy pati ang dalawang malilikot kong pamangkin?"Sigurado akong hindi naging normal ang honeymoon nila," natatawang bulong ko sa sarili ko habang iniisip ang mga kalokohan ng kambal.Maya-maya pa, narinig ko ang ingay ng paparating na sasakyan. Pagbukas ng pinto, agad kong nakita sina Mommy at Daddy na abot-langit ang ngiti. Kasunod nila sina Kiera at Jammie, na mukhang pagod pero may kakaibang glow sa kanilang mga mukha. At syempre, nandoon din ang kambal na sobrang excited."Tito Jimmie!" sigaw ni Jenny sabay yakap sa akin. "Ang saya sa Hawaii! Ang daming nangyari!""Talaga? Ano naman ang ginawa niyo roon?" tanong ko, sabik malaman ang mga detalye."Basta, Tito! Sobrang daming funny moments!" sabay tawa ni John. "Pero si Daddy, parang laging may
Chapter 191 "Siya nga pala, anak, Jimmie!" biglang sabi ni Dad, kaya napatingin ako sa kanya. "Bukas na bukas ay pwede niyo nang bilhan ang bagong mansyon na pinatayo ko para sa inyong mag-asawa." Napanganga ako sa narinig ko. "Ano po?! Mansyon?! Para sa amin ni Claire?!" gulat kong tanong, halos hindi makapaniwala. Tumango si Daddy Brandon at may ipinakita pang mga larawan sa kanyang phone. "Oo naman! Hindi ko hahayaang sa maliit na bahay lang kayo titira, lalo na't may parating kayong baby. Dapat maluwag at kumpleto ang magiging tahanan niyo!" Napalunok ako at napatingin kay Claire, na kitang-kita rin ang excitement sa kanyang mga mata. "T-talaga po, Dad?" nanginginig pa ang boses ng asawa ko. "Hindi lang 'talaga,' Claire! Sigurado!" sabat ni Mommy Heart na abot-tainga ang ngiti. "Gusto namin ni Daddy na magkaroon kayo ng sariling bahay na talagang para lang sa inyong pamilya." Biglang napatalon sa tuwa si Jenny at John. "Yay! May bagong bahay sina Tito at Tita! Pwede ba kamin
Chapter 192Habang sina Jammie at Kiera ay papunta na sa company, kami naman nina Mom, Dad, Claire, at ang dalawa kong makukulit na pamangkin ay papunta na sa bagong mansyon na bigay nila."Uncle Jimmie, ang laki ba ng bahay?" tanong ni John, habang nakadungaw sa bintana ng sasakyan."Oo naman! Sigurado akong magugustuhan niyo ni Jenny," sagot ko habang inakbayan si Claire."May swimming pool po ba?" excited namang tanong ni Jenny, halos mapatalon sa upuan.Napatawa si Mom. "Siyempre, meron! Para may paglalaruan kayo kapag bumisita kayo sa Tita Claire at Tito Jimmie niyo."Napansin kong mas lalo pang naging excited ang dalawa. Mukhang hindi lang kami ni Claire ang sabik makita ang bahay."Hay naku, siguradong sa pool muna ‘tong dalawang ‘to bago pa kami makapasok sa loob," natatawang sabi ni Dad habang binabagtas namin ang daan papunta sa subdivision kung saan naroon ang bagong bahay.Nang makarating kami, agad akong napahanga sa modernong mansion na nakatayo sa harapan namin. May mal
Chapter 193 Nagtinginan sina Kiera at Jammie bago tumikhim ang asawa ng kakambal ko. "Eh kasi, parang... may gusto yata ‘yon kay Claire noon, di ba?" Natawa nang mahina si Claire habang sinandalan ako. "Hala, matagal na ‘yon! Crush lang naman niya ako noon, pero wala namang nangyari." Napangiti ako at inakbayan siya. "Wala akong pake kahit may nagkagusto sa'yo noon, love. Ang importante, ako ang pinakasalan mo!" "Yieeeeee!" sabay na kantiyaw nina Jenny at John, na ikinatawa naming lahat. "Grabe, Tito Jimmie, parang hindi tumatanda! Kinikilig pa rin kay Tita Claire!" sabi ni Jenny, na lalo pang nagpasaya sa hapunan namin. Maya-maya, dumating na ulit ang delivery mula kay Ramon, at agad naming tinikman ang kanyang specialty dessert. Habang kumakain, biglang sumeryoso si Jammie. "Jimmie, kailan kayo lilipat sa bagong mansyon?" tanong niya. Napatingin ako kay Claire at ngumiti. "Siguro next week? Para may oras pa kami makapaghanda at para matulungan din sina Tatay at Nanay
Chapter 194 Pagkatapos naming mamili, napagdesisyunan naming kumain sa isang restaurant sa loob ng mall. Habang naghihintay kami ng order, ramdam ko pa rin ang kakaibang aura mula kay Claire at Kiera. Tahimik lang silang nag-aayos ng gamit, pero halatang may natitira pang inis. Si Jammie naman ay mukhang kampante, pero alam kong naghahanap din siya ng paraan para mapalambot ang loob ni Kiera. Pag-upo namin, si Kiera ang unang nagsalita. “So, ano, ano’ng plano niyong gawin sa fan club niyo?” tanong niya habang ini-stir ang juice niya. Napatingin ako kay Jammie, na bahagyang natawa. “Uh, baka magpa-autograph signing na lang kami?” biro niya, pero agad siyang tinapunan ng matalim na tingin ni Kiera. Si Claire naman ay sinamaan din ako ng tingin. “Jimmie, sa susunod, baka gusto mong lagyan ng wedding photo natin ang suot mong t-shirt,” aniya, halatang nagpaparinig. Napangiti ako at agad na hinawakan ang kamay niya. “Baby, wala naman akong control sa iniisip ng ibang tao. Ang mahalaga
Chapter 195 Napangiti siya at umiling. "Honestly? Wala na talaga akong naramdaman. Nang makita ko siya, naisip ko lang, ‘Ah, okay, nandito siya.’ Pero nung lumingon ako kay Kiera at nakita kong okay lang siya, wala na. Wala nang ibang mahalaga," wika ni Jammie. Napangiti si Kiera at sinandal ang ulo sa balikat ni Jammie. "Good answer. Safe ka na matulog sa kama mamaya," agad na tugon ni Kieta dito. Nagtawanan kami ulit. Si Claire naman ay umiling at napatingin sa akin. "Buti na lang, Jimmie. Hindi ko kailangang dumaan sa ganyan, yung magseselos," lambing nitong sabi. Napangiti ako at hinawakan ang kamay niya. "Siyempre, baby. Wala nang ibang babae sa mundo ko kundi ikaw lang," proud kong sabi dito. Napatango si Claire, pero kita kong napangiti siya, kahit kunwari pa siyang seryoso. At sa huli, nagtuloy-tuloy lang ang masayang usapan namin. Alam kong kahit may dumaan mang multo ng nakaraan, hindi na nito magagambala ang matibay na pundasyon ng pagmamahalan nina Jammie at Kie
Chapter 196 Claire POV "Oh, safe pa siya—for now," madiin kong sabi habang nakatingin kay Jimmie. Kita ko ang bahagyang paglunok niya, na parang biglang kinabahan. Well, dapat lang. Napatingin ako kay Kiera, na hindi maitago ang amusement sa mukha niya. "Claire, okay ka lang?" tanong niya, pero halata namang pinipigilan niyang matawa. "Hmm?" Kinuha ko ang baso ko at uminom ng tubig, kunwari'y kalmado. "Oo naman. Bakit naman ako hindi magiging okay?" Napakamot sa batok si Jimmie. "Baby, wala talaga ‘yon. Kaibigan ko lang si Anne noon pa." "Noon pa." Ulit ko sa isip. At mukhang gusto pa niyang maging relevant hanggang ngayon. Umiling ako at pilit na ngumiti. "Oh, of course! Kaibigan mo lang naman pala siya, eh. Wala akong dapat ipag-alala, ‘di ba?" madiin kong sabi. "Oo naman!" mabilis niyang sagot, pero ramdam ko ang kaba sa boses niya. Si Jammie naman ay napahagikhik at bumulong kay Kiera. "Grabe, bro, mukhang may cold war kang aayusin mamaya," wika ni Jammie sa kanyang kamb
Chapter 197 "Uh… hindi naman sa ganon," mabilis niyang sagot. "Pero mas importante ka kaysa sa kahit anong issue kay Anne." Napatingin ako sa kanya at napangiti nang bahagya. Well, good answer. Tumayo siya at lumapit sa akin. "May gusto ka pa bang kainin, baby? Ice cream? Fries? Kahit anong gusto mo, bibilhin ko." Si Kiera ay tumawa. "Mukhang ‘yan na ang magiging strategy mo every time may hormonal mood swings si Claire, ha." Tumawa ako nang mahina at tumango. "Sige na nga. Gusto ko ng strawberry milkshake." "On it!" mabilis na sagot ni Jimmie habang nagmamadaling umalis para umorder. Habang pinagmamasdan ko siyang naglalakad papunta sa counter, napangiti ako nang bahagya. Kahit na minsan naiirita ako, kahit na minsan may mga hindi ko maintindihang emosyon, alam kong wala akong dapat ipag-alala. Dahil si Jimmie? Mahal na mahal niya ako. At sa kabila ng lahat, ‘yon lang naman ang importante.Si Kiera naman ay nakangiti lang habang tumingin sa akin. "Claire, normal lang ‘yan. K
Chapter 234Kiera POVWell, noong panahong nabuo ang pinsang ninyo na si John at Jenny ay hindi ko alam na ang ama pala nila ay ang Tito Jammie ninyo," panimula ko. "Hanggang nagtrabaho ako sa company niya ni hindi ko akalain na siya pala ang ama sa anak ko. Hanggang nagkaalaman na at inilayo ko ang pinsan ninyo para hindi nila kunin. Dahil takot ako sa kanila ba kaba ilayo nila ang kambal. Pero sinundan nila kami ni Mommy Heart at Daddy Brandon na inyong lolo't lola, hanggang doon nag simula ang aming buhay pag-ibig. Habang ikinukuwento ko ang lahat, nakita ko ang lalong pagkinang ng mga mata ni Jasmine, tila ba lalo siyang nasasabik sa bawat detalye. Si Ethan, Eralyn, at Erwin naman ay tahimik na nakikinig, parang pinipilit intindihin ang mga pangyayari."Wow, Tita Kiera!" sabi ni Jasmine, sabay hawak sa kamay ko. "Ibig sabihin, destiny po talaga kayo ni Tito Jammie?"Napangiti ako at tumingin kay Jammie, na bahagyang natawa. "Depende kung paano mo titingnan, Jasmine," sagot ko. "
Chapter 233 Nag-isip ako sandali bago sumagot. “Para may tatlong pangalan sila na simbolo ng bawat isa sa kanila. Si Jacob, si Jaden, at si Jared—lahat sila may kakaibang kahulugan sa aming pamilya.” Tumingin si Kiera sa akin, ang mata niyang puno ng pagmamahal. "At ang mga pangalan nila, tulad ng sa mga ninuno namin, ay may special na kahulugan. Pinili namin silang bigyan ng mga pangalang magbibigay inspirasyon sa kanila paglaki." Nag-ala curious si Jasmine, nilingon ang mga triplets at nagtanong ulit, “Ano po yung ibig sabihin ng bawat pangalan nila, Tito?” Habang si Kiera ay tinitingnan ang mga anak namin, nagsimula siyang magsalita. "Si Jacob Brandon—ang pangalan ni Brandon, ang daddy ni Jimmie. Ibig sabihin, si Jacob ay lakas at tapang." “Si Jaden Bryce, naman,” dagdag ko, "ay para sa pag-ibig at pagbibigay sa iba ng matibay na suporta. Bryce ang pangalan na may kahulugan ng lakas ng loob." "At si Jared Blake," patuloy ni Kiera, "ang pangalan ay nagmula sa pangalan ng mga n
Chapter 232 Jammie POV Isang linggo ang mabilis na lumipas, at sa wakas, nakalabas na rin si Kiera at ang aming mga triplets sa ospital. Alam naming magiging mahirap ang adjustment para sa kanya, kaya naman naisip naming maghanda ng maliit na sorpresa para sa kanila pag-uwi. Sa sala ng bahay, abala si Mommy Heart at si Sarah sa pag-aayos ng dekorasyon—may mga pastel-colored balloons at banner na may nakasulat na "Welcome Home, Kiera & the Triplets!" Sa kusina naman, si Daddy Brandon at si Ethan ay abala sa paghahanda ng mga pagkain. Si Jenny at John naman ay excited na naghahanda ng mga laruan at baby essentials. Habang inaayos ang isang maliit na crib sa sala, lumapit sa akin si Sarah, may hawak na stuffed teddy bear. "Kuya, tingin mo magugustuhan ‘to ng mga baby?" tanong niya, nakangiti. Napangiti ako habang tinitingnan ang hawak niyang laruan. "Siyempre naman. Pero mas magugustuhan nila pag ikaw mismo ang nag-alaga sa kanila." Natawa siya at bahagyang tumango. "Siyempre! Pero
Chapter 231Brandon POVTahimik kong pinagmamasdan ang aking pamilya. Sa loob ng maraming taon, dumaan kami sa napakaraming pagsubok—mga alitan, trahedya, at muntikang pagkawala ng isa’t isa. Ngunit sa sandaling ito, sa harap ng tatlong bagong buhay na isinilang sa aming pamilya, alam kong may bagong simula para sa aming lahat.Lumapit ako sa crib kung saan mahimbing na natutulog sina Jacob, Jaden, at Jared. Napangiti ako habang pinagmamasdan ang maliliit nilang mukha—walang muwang, payapa, at puno ng pag-asa. Para silang mga bituin sa madilim na kalangitan, nagbibigay-liwanag at pag-asa sa aming pamilya."Ang tatlong musmos na ito," mahina kong bulong habang tinatapik ang braso ni Jammie, "sila ang bagong henerasyon ng mga Flores. At bilang Lolo nila, sisiguraduhin kong mararamdaman nila ang pagmamahal at gabay na naramdaman niyo rin mula sa akin."Nagkatinginan kami ni Jammie, at sa kanyang mga mata, nakita ko ang parehong determinasyon na dati kong nakita sa aking sarili noong nagi
Chapter 230 Pagdating namin sa nursery room, tahimik kaming pumasok. Naroon si Kiera, nakahiga sa kama, bagamat halatang pagod ay may ningning sa kanyang mga mata habang nakatingin sa tatlong maliit na anghel na nasa crib sa tabi niya. "Mommy!" halos sabay na tawag ni Jenny at John bago patakbong lumapit sa kama. Marahang niyakap ni Jenny ang ina, habang si John naman ay maingat na hinawakan ang kamay nito. "Hello, my babies," bulong ni Kiera habang tinitingnan ang kanyang tatlong anak. "Eto na ang mga bagong miyembro ng pamilya natin." Si Jammie, hindi na maitago ang tuwa, marahang itinuro ang tatlong sanggol. "Siya si Jacob Brandon Flores, ang panganay. Ang pangalawa naman si Jaden Bryce Flores, at ang bunso, si Jared Blake Flores." Napatango ako at hindi ko mapigilan ang mapangiti. "Magaganda ang mga pangalan nila, apo. Sigurado akong magiging matitibay at mabubuting lalaki rin sila balang araw." Napakagat-labi si Jenny habang pinagmamasdan ang tatlong baby boys. "Grabe,
Chapter 229Marahang pinisil ni Brandon ang kamay ni Jammie at Jimmie, na para bang sinasabing naririnig niya ang bawat salita namin. Napalunok ako ng laway bago muling lumapit sa kanya, marahang hinahaplos ang kanyang pisngi."Mahal, hindi mo alam kung gaano kami kasaya ngayon. Laban lang, ha? Hindi kami magsasawang maghintay sa ‘yo."Kitang-kita ko ang bahagyang paggalaw ng kanyang pilikmata. Kahit hindi pa niya kayang idilat nang tuluyan ang kanyang mga mata, sapat na ito para sa amin.Napatingin ako sa doktor na kanina pa rin nasa kwarto, tahimik na inoobserbahan ang nangyayari. Ngumiti siya at tumango. "This is a very good sign. Sa mga susunod na araw, posibleng mas maging responsive na siya. Magandang senyales na malapit na siyang magising."Halos sabay-sabay kaming napabuntong-hininga sa tuwa."Narinig mo ‘yon, Dad?" tanong ni Jammie. "Ibig sabihin, malapit ka nang gumising. Hindi na kami maghihintay nang matagal."Hinaplos ni Jimmie ang kamay ng ama. "At kapag nagising ka na,
Chapter 228 Napangiti ako sa lambing ng aking apo. Alam kong kahit mahina pa si Brandon, mararamdaman niya ang pagmamahal ng kanyang pamilya. "Jammie, Keira, ihatid niyo na sila sa bahay. Siguraduhin mong makapagpahinga ka, lalo't malaki na ang tiyan mo," bilin ko. "Yes, Mom," sagot ni Jammie bago inalalayan si Keira palabas kasama ang kanilang panganay na kambal anak. Habang pinagmamasdan kong lumabas sila, muli akong napatingin kay Brandon. Hinawakan ko ang kanyang kamay at marahang hinaplos ito. "Mahal, bumangon ka na ha? Hindi pa tapos ang kwento natin." At sa unang pagkakataon, naramdaman kong bahagyang gumalaw ang kanyang mga daliri sa aking palad.Napasinghap ako sa gulat. Hindi ako sigurado kung totoo ang naramdaman ko o isang ilusyon lamang ng aking pagnanais na magising siya. Muling hinaplos ng hinlalaki ko ang likod ng kanyang kamay, at doon ko muling naramdaman—bahagyang paggalaw ng kanyang mga daliri."Brandon…" halos pabulong kong tawag sa kanya, puno ng pag-asa at
Chapter 227Heart POV"Mom, kailangan mo munang magpahinga," wika ni Jammie.Pinilit kong ngumiti sa aking anak kahit alam kong halata ang pagod at lungkot sa aking mukha. "Anak, paano ako magpapahinga kung nandito pa rin tayo sa ospital, hinihintay ang balita kay Daddy ninyo?"Hinawakan ni Jammie ang aking kamay. "Mom, kahit sandali lang. Kailangan mong magpahinga para kapag nagising si Dad, malakas ka."Sumang-ayon si Jimmie. "Tama si Kuya, Mom. Kami na muna ang magbabantay kay Dad. Kailangan mong alagaan ang sarili mo."Napatingin ako kay Sarah, na nakatingin rin sa akin nang may pag-aalala. "Mom, ayaw naming mahimatay ka ulit. Lalo na ngayon na may pag-asa pang gumaling si Dad."Tumingin ako sa paligid at nakita kong kahit ang mga apo namin ay tahimik na nakamasid, halatang pagod at balisa. Si John ay hindi pa rin bumibitaw sa pagkakayakap kay Jammie, habang si Jenny ay patuloy na nakabantay.Huminga ako nang malalim. "Sige... Pero dito lang ako sa hospital. Hindi ako aalis hangga
Chapter 226Jimmie POV"Mom! Mom!" sigaw ko habang sinalo ang katawan ni Mom nang bigla siyang mawalan ng malay."Code Blue! Dalawang pasyente na ang critical!" sigaw ng isang nurse habang mabilis na dinala si Dad sa ICU at si Mom naman ay agad na inasikaso ng mga doktor.Nakahawak lang ako sa kamay ni Mom, hindi alintana ang panginginig ko. Si Kiera, Sarah, at Jammie ay hindi mapakali, habang ang mga bata naman ay tahimik na umiiyak sa tabi ni Uncle Jean.Lahat kami ay nasa isang malaking bangungot."Kuya... ano'ng gagawin natin?" mahina pero nanginginig na tanong ni Sarah.Tumingin ako sa ICU kung saan inililipat si Dad. Hindi ko alam ang sagot. Hindi ko alam kung paano namin haharapin ito.Lumingon ako kay John, na nasa tabi ni Jenny habang nanginginig sa takot. Siya ang dahilan kung bakit nadisgrasya si Dad—pero hindi niya ginusto ito. Hindi kasalanan ni John ang nangyari. Nawala ang preno ng sasakyan kaya sila naaksidente.Niluhuran ko si John at hinawakan ang balikat niya. "John