Kabanata 5

Maagang nagising si Francine kinaumagahan, nakaramdam ng sigla at excited na simulan ang araw. Siya ay may bukal sa kanyang hakbang habang siya ay patungo sa kusina upang maghanda ng almusal para sa kanyang pamilya.

Nagpasya siyang gumawa ng French toast, bacon, at sariwang gatas. Habang hinihimas niya ang mga itlog at isinasawsaw ang mga hiwa ng tinapay sa timpla, hindi niya maiwasang mapangiti nang maisip na nasasarapan si Azure sa kanyang luto. Noon pa man ay masigasig siya sa pagluluto, at umaasa siyang balang araw, si Azure ang magiging pinakamalaking tagahanga niya.

Pagkatapos lutuin ang bacon sa perpektong malutong at ibuhos ang gatas sa isang pitsel, inihanda ni Francine ang mesa kasama ang kanyang pinakamahusay na china at kubyertos. Gusto niyang maging perpekto ang lahat para kay Azure.

Habang inilalagay niya ang mga finishing touch sa mesa, narinig ni Francine ang mga yabag na papalapit. Lumingon siya para makita ang kanyang ina na si Beatriz. Naglakad ang matandang babae sa kusina. Nagulat siya nang makitang maagang nagising ang kanyang anak at nagluluto ng almusal.

"Good morning, Mom," sabi ni Francine, sinusubukang umarte.

"Magandang umaga, sinta," sabi ni Beatriz, habang tinitignan ang nakalat sa mesa. "Ano ang okasyon?"

Nakaramdam ng guilt si Francine sa kanyang tiyan. Noon pa man ay tapat siya sa kanyang ina, ngunit ayaw niyang aminin ang tunay na dahilan kung bakit naisipan niyang magluto ng almusal ngayon. Kadalasan, ang kanyang ina ang nagluluto para sa araw-araw. Tinulungan niya siya minsan.

"I just felt like cooking today," sabi ni Francine, na umaasang hindi idiin ng kanyang ina ang isyu.

Tiningnan ni Beatriz ang kanyang anak na may pag-aalinlangan ngunit hindi na nagsalita pa. Sa halip, umupo siya sa mesa at tiningnan ang mga paghahanda sa mesa.

Habang tinatapos ni Francine ang pagluluto, may narinig siyang yabag na pababa ng hagdan. Iyon ay ang kanyang ama at si Royce. Kagigising lang nila ay sinalubong sila ng masarap na bango ng luto ni Francine.

"Good morning, mom, Francine," nakangiting sabi ni Royce habang papasok sa kusina. "Anong mabango?"

Namula si Francine na medyo nahihiya. Alam niyang aasarin siya ni Royce tungkol sa pagluluto ng almusal.

"Naku, si Francine lang ang domestic," Her mother said, nudging Francine playfully.

Tumawa si Royce. "Ano ang okasyon?" tanong niya na kumikislap ang mga mata sa kalokohan.

Napa-pout si Francine sa labi, nakaramdam ng inis dahil alam niyang may nilalagay si Royce sa manggas niya. "Gusto ko lang magluto ngayon," she said, trying to sound nonchalant.

Napangisi si Royce, halatang nasasarapan si Francine. "Well, don't let us pigilan ka," sabi niya sabay kuha ng isang piraso ng bacon sa plato.

Iginala ni Francine ang kanyang mga mata ngunit hindi niya maiwasang mapangiti. Nakakainis minsan ang kuya niya.

Nang matapos siyang maglinis ay nakaramdam ng saya at kasiyahan si Francine. Nagluto siya ng masarap na almusal para sa kanyang pamilya at para kay Azure. Ito ay isang maliit na tagumpay, ngunit ito ay nagpadama sa kanya ng pagmamalaki sa kanyang sarili.

"Royce, pwede bang gisingin mo si Azure at sabihin sa kanya na handa na ang almusal?" Sabi ni Zeke na matigas pero malumanay ang tono niya.

Isang inis na buntong-hininga ang pinakawalan ni Royce. "Bakit kailangan ko laging gawin ang lahat?" reklamo niya.

Napamulat ng mata si Francine, nakaramdam ng inis sa entitled attitude ni Royce. Alam niyang simpleng gawain lang ang pinapagawa ni Zeke sa kanya, pero umarte si Royce na parang nasa ilalim niya ito.

"Halika na kuya," sabi ni Francine na pilit na nangangatuwiran sa kanya. "It's not that big of a deal. Just go wake up Azure."

Matigas na umiling si Royce. "No way. Si Azure ay parang prinsipe na kailangang pagsilbihan. Hindi ako ang personal valet niya."

Nakaramdam ng matinding galit si Francine sa inasta ni Royce. Hindi niya maintindihan kung bakit siya ay laging may karapatan at makasarili.

Si Zeke at Beatriz ay nagmamasid na may katuwaan habang ang kanilang anak na si Royce ay nag-ungol tungkol sa paghiling na gisingin ang kanyang Azure.

"Tara na, Royce, hindi naman ganoon kahirap," pang-aasar ni Zeke na ginulo ang buhok ng anak. "Bigyan mo lang siya ng mahinang pag-iling at sabihin sa kanya na oras na para magising."

Inilibot ni Royce ang kanyang mga mata. "Fine, pero kung magalit siya, hindi ko kasalanan."

Tumawa si Beatriz. "Kung magagalit siya, kami ang sisisihin. Pero bakit hindi natin tingnan kung si Francine ang gustong gumawa nito?"

Namula ang pisngi ni Francine at walang pag-aalinlangan siyang pumayag.

"Sure, Mom," sabi ni Francine. "Gisingin ko na siya."

Napangiti si Francine sa sarili habang papunta sa kwarto ni Azure, excited sa pag-asang magising siya. Gusto niya ang ideya na siya ang bumati kay Azure sa umaga, at hindi na makapaghintay na makitang lumiwanag ang inaantok nitong mukha nang makita siya.

Bago kumatok sa pinto, huminto muna si Francine para tingnan ang itsura niya sa salamin. She wanted to look her best for Azure, for what reason, hindi rin niya alam.

Dahil nasiyahan sa kanyang hitsura, huminga ng malalim si Francine at naglakad patungo sa kanyang silid.

Nagsisimula nang magtaka si Francine kung bakit kailangan niyang kumilos ng ganito. Bakit sobrang conscious niya? Maraming mga lalaki sa kanyang unibersidad ang nagnanais ng kanyang atensyon, ngunit hindi siya namamalayan.

Pumunta siya sa kwarto ni Azure. Kumakatok si Francine sa kwarto ni Azure. Tinawag niya ang pangalan niya at niyaya siyang kumain ng almusal. Pero hindi siya sumasagot. Nagsimulang mag-alala si Francine at binuksan ang kanyang kwarto.

Napansin niya ang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat paghinga. Mukha siyang payapa, halos tahimik, sa mahimbing na pagkakatulog. 

Nakahinga siya ng maluwag, napagtanto na siya ay isang mabigat na tulog.

Hindi maiwasan ni Francine na titigan ang natutulog na anyo ni Azure. Napakapayapa at guwapo niyang tingnan, nakakarelaks ang kanyang mga tampok sa pagkakaidlip. Natagpuan niya ang sarili niyang naliligaw sa magandang mukha nito, nakaramdam ng pagkatulala sa presensya nito.

Habang pinagmamasdan siya, hindi maiwasan ni Francine na magtaka kung bakit bigla siyang na-conscious kay Azure. Maraming mga lalaki sa kanilang unibersidad na nagpakita ng interes sa kanya, ngunit hindi niya sila binigyang pansin. Gayunpaman, heto siya, nakatitig sa isang estranghero na kamakailan lamang ay pumasok sa kanyang buhay.

Ipinilig niya ang kanyang ulo, sinusubukang i-clear ang kanyang iniisip. May trabaho siya at hindi niya kayang magambala ng mga hangal na crush.

Nanlaki ang mga mata ni Azure, at napaupo siya nang mahina, pinunasan ang pagkakatulog sa kanyang mga mata. Nang luminga-linga siya sa paligid, napagtanto niyang may tao sa kanyang silid habang siya ay natutulog. Bumilis ang tibok ng puso niya nang makita ang inosenteng mukha ni Francine na nakatitig sa kanya.

Saglit, nagpanic siya. May nagawa ba siyang mali? Nilabag ba niya ang alinman sa mga patakaran ng pamilya Forenbach sa pamamagitan ng pagtulog nang napakagabi? Isang araw lang siyang nakikitira sa kanila, at ayaw niyang magalit ang sinuman.

Ngunit pagkatapos ay naalala niya na siya ay isang panauhin sa kanilang tahanan, at malugod nilang tinanggap siya. Huminga siya ng malalim, sinusubukang pakalmahin ang kanyang mga ugat.

Hindi napigilan ni Francine na mapahiya dahil sa pagkagulat sa kanya. She apologized, "I'm sorry kung natakot kita. I just needed to wake you up for breakfast."

"Okay lang," sagot ni Azure, "Hindi ko lang inaasahan na may tao sa kwarto ko."

Bumangon siya sa kama, humarap kay Francine at tinanong, "So, what brought you to my room this morning?"

Saglit na nag-alinlangan si Francine na medyo awkward. Hindi niya gustong makitang masungit o mapanghimasok. "Well, breakfast time na. Gusto ni mama na gisingin kita. Gusto naming sabay ka na kumain,"

Hindi napigilan ni Francine ang pagnanakaw ng tingin kay Azure habang nakatayo ito sa harapan niya. Hindi niya maiwasang humanga kung gaano siya kagwapo at tila nauukit nang husto ang mga katangian nito. Nawala siya sa sarili niyang pag-iisip, halos nanaginip, hanggang sa tinanong siya ni Azure ng isang tanong na nagpabalik sa kanya sa realidad.

"Okay na ba ang lahat, Francine?" Tanong ni Azure na may pag-aalalang nakatingin sa kanya.

Ramdam ni Francine na namula ang pisngi niya sa kahihiyan. Napagtanto niyang kanina pa siya nakatitig sa kanya, nalilito sa sarili niyang pag-iisip. "Oh, sorry. I was just...thinking. Okay let's go down, everything is waiting for you. Let's eat breakfast," nauutal niyang sabi, nakaramdam ng kilig sa sarili.

Hindi ginagamit si Azure kapag may nag-aalala sa kanya. So, he gave Francine a grumpy attitude and said "Normal ba sa bahay na ito ang maging maingay sa privacy ng iba?"

Nagulat si Francine sa masungit na ugali ni Azure. Hindi niya maintindihan kung bakit ganito ang reaksyon nito. "I'm sorry, Azure," sabi niya na medyo nanginginig ang boses. "I didn't mean to be nosy or invade your privacy. Gusto ko lang makasigurado na gising ka para sa project."

Napansin ni Azure ang hinanakit sa boses nito at agad na pinagsisihan ang kanyang masungit na tono. Bumuntong hininga siya at umiling. "I didn't mean to snap at you. Kaya lang hindi ako sanay na may nag-aalala sa akin. I've always been on my own, and it's a little overwhelming to have people looking out for me. Now, let's sabay kayong bumaba"

Tumango si Francine, medyo gumaan ang pakiramdam na hindi nakadirekta sa kanya ang outburst nito. "Naiintindihan ko," mahinang sabi niya. "But you don't have to feel overwhelmed. We're all here to help and support you. You're part of our family now, and we care about you."

Habang pababa sina Francine at Azure sa dining room, sinalubong sila ng masasayang boses ng kanyang mga magulang na sina Beatriz at Zeke. "Good morning, Azure! Nakatulog ka ba ng maayos?" Nakangiting tanong ni Beatriz.

Tumango si Azure na medyo gumaan ang pakiramdam ngayong humingi na siya ng tawad kay Francine. "Yes, thank you. Good morning, Mrs. Forenbach, Mr. Forenbach," magalang niyang sagot.

Ngumiti si Zeke at tinapik si Azure sa likod. "None of that 'Mr. Forenbach' business, son. Call me Zeke," nakangiti niyang sabi.

Habang nakaupo sila sa mesa, inilibot ni Royce ang mga mata kay Azure. "What's with the new guy? Can't believe you guys are fawning over him," he muttered under his breath.

Sinamaan siya ng tingin ni Francine bago bumalik kay Azure. "Huwag mo na siyang pansinin, Azure. Ang aga-aga lang masungit," sabi niya sabay ngiti.

Tumango si Azure, ngunit hindi niya maiwasang hindi mapalagay si Royce. Hindi niya maintindihan kung bakit parang may problema siya sa kanya, pero ayaw niyang magkagulo.

Matamis na ngumiti si Zeke kay Azure at sinenyasan itong maupo sa tabi nito sa mesa. "Come sit with me, Azure. Marami tayong aabutan," sabi niya sabay tapik sa upuan sa tabi niya.

Saglit na nag-alinlangan si Azure, medyo kinakabahan na umupo sa tabi ng ama ni Francine. Ngunit nakita niya ang magiliw na ekspresyon sa mukha ni Zeke at nagpasya siyang umupo. "Salamat," aniya, bahagya ang boses ay halos bulong.

Pag-upo nila, inilibot ni Royce ang kanyang mga mata at may binulong sa kanyang paghinga. Medyo nasaktan si Azure sa kilos nito, ngunit sinubukan niyang balewalain ito at tumuon sa usapan.

"So, Azure, paano ka nakakahanap ng buhay sa Forenbach house?" Tanong ni Zeke sabay buhos sa kanya ng isang basong orange juice.

"It's been great, thank you," sagot ni Azure, humigop ng kanyang juice. "Talagang welcome ang lahat."

"That's good to hear," nakangiting sabi ni Zeke sa kanya. "Masaya kaming narito ka."

Pero hindi napigilan ni Royce ang pagbibiro. "Hindi po talaga siya pamilya, Dad," he said, pouting his lips. "Bakit natin siya tinatrato bilang isa?"

Mabagsik ang ekspresyon ni Zeke, at pinandilatan niya si Royce. "Dahil bisita siya sa aming tahanan, at tinatrato namin ang lahat ng bisita nang may kabaitan at paggalang. Dapat mong mas kilalanin, Royce," sumbat niya.

Tumikhim si Beatriz, na idinagdag ang kanyang sariling saway. "Royce, that's no way to speak to our guest. Dapat mahiya ka sa sarili mo."

Pabagsak na naupo si Royce sa kanyang upuan na mukhang nahihiya. Medyo hindi komportable si Azure sa paghaharap, ngunit nakaramdam din siya ng pasasalamat sa paraan ng pagtayo nina Beatriz at Zeke para sa kanya.

"Salamat," mahinang sabi ni Azure, nakatingin kina Beatriz at Zeke. "Salamat sa kabaitan mo."

Ngumiti ulit si Zeke sa kanya. "Of course, Azure. You're always welcome here. Ngayon, tapusin na natin ang almusal bago pa tayo ma-late sa araw natin."

Habang kumakain sila, hindi maiwasang mapansin ni Azure kung gaano kasarap ang pagkain. Ang French toast ay perpektong crispy sa labas at malambot sa loob, at ang bacon ay niluto sa crispy perfection.

"Wow, ito ay kamangha-manghang," sabi ni Azure, at muling kumagat sa French toast.

Nagmalaki si Beatriz. "Thank you, Azure. It's all thanks to Francine. She's quite the cook."

Namula si Francine at tumingin sa plato niya, medyo nahihiya sa papuri.

Ngumiti si Azure sa kanya. "Ito ay mahusay,"

Tumingala si Francine at ngumiti pabalik sa kanya, na medyo may kumpiyansa. "You're welcome. I'm glad nagustuhan mo."

Si Zeke at Beatriz ay nagpatuloy sa pakikipag-chat kay Azure, na nagtatanong sa kanya ng mga kaswal na tanong at ang kanyang mga interes. Nanatiling tahimik si Royce na medyo masungit pa rin ang itsura.

Ngunit hindi hinayaan ni Azure na mapahina ang kanyang loob. Nagpapasalamat siya sa mainit na pagtanggap sa kanya nina Beatriz at Zeke, at masaya siya sa piling ng kanilang pamilya.

Nang matapos sila sa kanilang almusal, nakaramdam si Azure ng kasiyahan sa kanya. Sa kauna-unahang pagkakataon sa mahabang panahon, naramdaman niyang may kung saan siya. At alam niyang kailangan niyang pasalamatan si Francine at ang pamilya nito.

Natapos na silang kumain ng almusal. Si Beatriz ay naghuhugas ng mga plato. Sinabi ni Zeke sa lahat na kailangang bilhin ni Azure ang kanyang mga personal na gamit at damit. Inis na naman si Royce. Sinabi ni Azure na hindi niya kailangang bilhin ang kanyang mga gamit.

Napatingin si Zeke kay Azure, nagulat sa sagot nito. "Sigurado ka ba anak? Ang mahalaga may sarili kang gamit,"

Tumango si Azure. "Oo, sigurado ako. Ayokong maging pabigat kaninuman."

Ngumiti si Beatriz kay Azure. "Napaka-responsable mo 'yan, Azure. Pero, hindi ka pabigat sa amin. Don't worry about that,"

Muling iginala ni Royce ang kanyang mga mata, may binulong sa kanyang paghinga.

Napansin ni Francine ang gawi niya at hinila siya sa ilalim ng mesa. "Royce, itigil mo na yan. Ang bastos mo."

Sinamaan siya ng tingin ni Royce ngunit hindi na nagsalita pa.

“Francine, alam kong libre ka ngayon. Posible bang samahan mo si Azure sa shopping mall? Kailangan mong bilhan siya ng kanyang mga damit at sapatos. Ilang personal na bagay,"

Nag-aalangan si Azure. Pero inaabangan ni Francine na makasama siya sa shopping mall. Kaya pumayag siya. "Oo naman, tatay,"

"Sigurado ka bang gusto mong sumama sa akin?" Tanong ni Azure na medyo nagdadalawang isip na samahan siya ni Francine.

Napangiti si Francine. "Of course! It'll be fun. We can hang out and maybe grab some lunch while we're at it."

Hindi napigilan ni Francine na makaramdam ng kaba sa kanyang dibdib sa pag-iisip na gugulin pa si Azure. Tumango siya, medyo mas magaan ang pakiramdam sa ideya.

"Magsaya ka sa munting shopping trip mo," sabi ni Royce na may panunuya sa boses.

Inikot ni Francine ang kanyang mga mata sa kanyang kuya.