Kabanata 9

Umupo sina Zeke at Beatriz Forenbach sa mesa sa kusina, humihigop sa kanilang kape sa umaga nang tumunog ang telepono. Sinagot ni Beatriz na nakakunot ang kanyang mga kilay habang pinakikinggan ang boses sa kabilang dulo.

 

"Ano? Okay lang ba si Azure?" tanong ni Zeke na napansin ang pag-aalala ng asawa.

 

"It's the university. Nakipag-away daw si Azure," sagot ni Beatriz na mukhang nag-aalala.

 

Umiling si Zeke, bakas sa mukha niya ang disappointment. "Nararamdaman ko na balang araw malalagay sa gulo ang ugali niya. Ugh, yung batang yun,"

 

Sinamaan ng tingin ni Beatriz ang asawa, isa na malinaw na nagpahayag ng inis sa kanyang dismissive attitude. "Let's not jump to conclusions, Zeke. Hindi pa nga natin alam kung ano ang nangyari."

 

Makalipas ang isang oras, nakauwi sina Francine at Azure mula sa Unibersidad. Agad na napunta sa worst-case scenario ang isip ni Zeke, na inilalarawan ang kanyang anak na nagsisimula ng away nang walang dahilan.

 

“Francine! Azure! Anong nagyari?" tanong ni Beatriz sa tonong nag-aalala.

 

Nanginginig ang boses ni Francine habang ipinapaliwanag niya ang totoong nangyari. "Ginugulo ako ng isang grupo ng mga kabataang lalaki, kino-corner ako at hinipo ako. Takot na takot ako. Pero nakita ni Azure ang nangyayari at tumalon siya. Nilabanan niya sila at nailabas ako doon nang ligtas," sabi niya, ang boses niya. nanginginig.

 

Si Zeke at Beatriz ay matamang nakikinig habang ikinuwento ni Francine ang nakakatakot na karanasan. Naririnig nila ang takot sa boses nito at ang pasasalamat sa kabayanihan nilang adoptive "anak".

 

Pagkatapos niyang ibaba ang tawag ay bumaling si Beatriz sa asawa, isang matamis na ngiti sa labi. "I told you don't jump to conclusion, Zeke. Bayani si Azure."

 

Tumango si Zeke, namumuo sa dibdib niya ang pagmamalaki. "Oo, mabait siyang bata."

 

Hindi maiwasang isipin ni Zeke ang sinabi sa kanila ni Francine. Paulit-ulit niyang nire-replay ang senaryo sa kanyang isipan, inilalarawan ang kanyang anak na papasok upang protektahan ang isang taong pinapahalagahan niya.

 

Tumingin si Azure kay Zeke, bakas sa mukha niya ang pag-aalala. "Alam kong nagkamali ako, Lycan King. I'm sorry."

 

Pero umiling si Zeke, gumuhit ang munting ngiti sa labi. "No, Azure. You did something really brave today. You protected someone in your family. That's what being a man is all about."

 

Tumingin si Azure sa Lycan King, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa pagmamalaki. "Salamat, Lycan King. Ginawa ko lang ang sa tingin ko ay tama. Karangalan kong iligtas ang Luna Princess,"

 

Tinapik ni Zeke si Azure sa likod, ang kanyang puso ay namumuo sa pagmamahal at paghanga sa binatang nakatayo sa kanyang harapan. "Iyon lang ang maaari naming hilingin sa iyo, Azure. Gawin mo lang ang sa tingin mo ay tama."

 

Galit na galit sina Zeke at Beatriz. Gusto nilang mapatalsik agad sa paaralan ang mga binatilyong iyon na nangha-harass kay Francine. Hindi nila maisip kung paano pakikitunguhan ng sinuman ang kanilang pinakamamahal na anak sa ganoong karima-rimarim na paraan.

 

Pero iba ang approach ni Francine. Ayaw niyang lumala ang mga bagay sa pamamagitan ng pagpapalaki ng sitwasyon. Gusto lang niyang mag-move on sa pangyayari at itago ito sa kanyang likuran.

 

"Please, mom, dad, don't do anything drastic," pakiusap ni Francine kina Zeke at Beatriz. "Tinuruan na sila ni Azure ng leksyon. Hayaan na lang natin."

 

Nagpalitan ng tingin sina Zeke at Beatriz, hindi sigurado sa gagawin. Ayaw nilang lumala pa, pero ayaw din nilang makawala sa ugali ng mga kabataang ito.

 

"Siguro tama si Francine," sa wakas ay sinabi ni Beatriz. "Ayaw na niyang magkagulo pa. Igalang natin 'yan,"

 

Napabuntong-hininga si Zeke, alam niyang malamang na tama ang asawa niya. "Fine. Wala kaming gagawin. But those young men better watch their backs. If ever na guluhin pa nila si Francine, magsisisi sila."

 

Sa kabila ng kanilang galit, hindi maiwasan nina Zeke at Beatriz na magpasalamat na nandiyan si Azure para protektahan si Francine. Alam nilang may mabuting puso si Azure at ipinagmamalaki nila ito sa paninindigan niya sa kung ano ang tama. Pinoprotektahan niya si Francine.

 

"Nevertheless, I'm glad you're okay, sweetheart," sabi ni Beatriz na lumambot ang boses. "At ipinagmamalaki kita, Azure. Tama ang ginawa mo."

 

Ngumiti si Azure, namumula ang mukha sa pagmamalaki. "Salamat, Luna Queen. Hindi ko kayang tumabi na lang at panoorin nilang gawin iyon sa kanya."

 

Tumawa ng malakas si Beatriz. "Ilang buwan ka nang nakatira sa amin. Dapat simulan mo na kaming tawaging nanay at tatay. Napakapormal ng Lycan King at Luna Queen,"

 

Inakbayan ni Zeke ang kanyang anak, nakaramdam ng init sa kanyang dibdib. "Tama ang asawa ko, Azure. But yes, we’re proud of you. You should always do what's right."

 

Habang nakaupo ang pamilya, nagpapasalamat sa kanilang kaligtasan at pagmamahal na kanilang ibinahagi, hindi naiwasang madama ni Zeke ang panibagong pagmamalaki sa kanyang ampon. Alam niyang palaging nandiyan si Azure para protektahan ang mga taong pinapahalagahan niya, anuman ang halaga. At iyon lang ang mahihiling nina Zeke at Beatriz.

 

Lingid sa kaalaman nina Zeke, Beatriz, at Azure, nakauwi na mula sa trabaho ang kuya ni Francine na si Royce at tahimik na nakikinig sa kanilang usapan. Si Royce ay hindi kailanman naging partikular na mahilig kay Azure, ngunit ang pagkarinig tungkol sa kung paano niya pinrotektahan ang kanyang kapatid ay nagbigay sa kanya ng isang bagong tuklas na pagpapahalaga para sa binata.

 

Kalaunan ng gabing iyon, habang papalabas siya sa balkonahe upang makalanghap ng sariwang hangin, si Royce spotted Azure standing there,

 

Nakatayo doon si Azure. Saglit siyang nag-alinlangan, hindi sigurado kung lalapitan siya, ngunit sa huli ay nagpasya siyang puntahan ito.

 

"Hey," sabi ni Royce, lumabas sa balcony.

 

Napalingon sa kanya si Azure, nagulat nang makitang nandoon ang kapatid ni Francine. Inilibot niya ang kanyang mga mata. “Tss. Anong ginagawa mo dito nakakainis na nilalang?"

 

Huminga ng malalim si Royce, medyo awkward pa rin sa buong sitwasyon. "Gusto ko lang magpasalamat. Sa ginawa mo para kay Francine. Alam kong hindi tayo laging nagkikita, pero...na-appreciate ko."

 

Lumambot ang mukha ni Azure na naantig sa sinabi ni Royce. "Oo naman. Gagawin ko ang lahat para kay Francine. At para din sa mga magulang mo,"

 

Tumango si Royce, nakaramdam ng init sa kanyang dibdib. Noon pa man ay pinoprotektahan niya ang kanyang kapatid, ngunit nang makita niya kung gaano siya inaalagaan ni Azure ay naramdaman niyang sa wakas ay mababawasan na niya ang kanyang pagbabantay.

 

"I'm sorry, naging baliw ako sa iyo noong nakaraan," sabi ni Royce na may bahid ng panghihinayang sa boses. "I guess I just... didn't really get you. But seeing how you handled that situation with Francine, it... it meant a lot to me."

 

Tumango si Azure, nakaramdam siya ng ginhawa. Noon pa man ay iginagalang niya si Royce, dahil anak siya ni Zeke. Kahit na hindi sila palaging nagkikita, at maganda na sa wakas ay naaprubahan na niya.

 

"It's all good, Royce," sabi ni Azure.

 

Tumango rin si Royce. "I get it. And hey, baka sa wakas magkaayos na tayo, ha?"

 

Ngumisi si Azure, naramdaman ang pakikipagkaibigan kay Royce na hindi pa niya naramdaman noon. "Oo, baka pwede tayo."

 

Habang ang dalawang binata ay nakatayo sa balkonahe, ang tensyon sa pagitan nila sa wakas ay nawala, pareho silang nakaramdam ng pasasalamat para sa buklod ng pamilya at sa kapangyarihan ng pagpapatawad. At sa sandaling iyon, alam nila na palagi silang nasa likod ng isa't isa, anuman ang mangyari.

 

Habang nag-uusap sina Royce at Azure, napagtanto nila na mas marami silang pagkakatulad kaysa inaakala nila. Pinagbuklod nila ang kanilang pagmamahal kay Francine at ang kanilang pagnanais na protektahan siya mula sa kapahamakan.

 

"Alam mo," sabi ni Royce, may ngiti sa labi. "I think I'm starting to see why my sister is fond of you. You're a good guy, Azure."

 

Tumawa si Azure, nakaramdam ng init sa kanyang dibdib. "Salamat, Royce. I just try to do the right thing, you know?"

 

Tumango si Royce, nakaramdam ng panibagong respeto sa binata sa kanyang harapan. "Yeah, I get that. And from now on, I'm going to treat you like a brother."

 

Nanlaki ang mga mata ni Azure sa gulat na naantig sa kilos ni Royce. "Hah, talaga, ha? Sobrang ibig sabihin, Royce."

 

Nagkibit-balikat si Royce, naramdaman ang pakikipagkaibigan kay Azure na hindi niya naramdaman noon. "Yeah, well...I figure we're going to share a lot of memories now that you are permanently living with us. Might as well get along, right?"

 

Ngumisi si Azure, nakaramdam siya ng ginhawa. Noon pa man ay gusto na niyang maging maayos ang pakikitungo sa pamilya ni Francine, ngunit hindi niya inaasahan na ganoon na lamang ang pagtanggap ni Royce.

 

"Definitely," sabi ni Azure. "And hey, if you ever need anything, just let me know. I've got your back, too."

 

Habang ang dalawang binata ay nakatayo sa balkonahe, ang kanilang pag-uusap ay napunta sa ibang mga paksa, alam nila na ang kanilang pagkakaibigan ay nagsimulang mamulaklak. Hindi nila alam kung ano ang hinaharap, ngunit alam nila na lagi silang nandiyan para sa isa't isa, sa hirap at ginhawa. Bilang magkapatid.

 

At habang tumingala si Azure sa mabituing kalangitan sa itaas nila, hindi niya maiwasang magpasalamat sa buklod ng pamilya at sa kapangyarihan ng pagpapatawad. Dahil sa bandang huli, ang mga buklod na iyon ang magpapanatiling magkasama, kahit anong buhay ang dumating sa kanila.

 

Kinaumagahan, habang nagtitipon ang pamilya Forenbach sa dining room para mag-almusal, nagulat sila nang makitang magiliw na nag-uusap sina Royce at Azure. Nagkatinginan sina Zeke at Beatriz na nagtataka kung ano ang naging dahilan ng biglaang pagbabago ng ugali ng kanilang anak kay Azure.

 

"Good morning, everyone," masayang sabi ni Azure, naupo sa mesa. "Matulog ka ba?"

 

"Morning, Azure," nakangiting sagot ni Francine sa kanya. "Mukhang maganda ang mood mo ngayon."

 

Ngumisi si Azure, nakaramdam siya ng kasiyahan. "Yeah, I am. Nag-usap kami ni Royce kagabi."

 

Napataas ang kilay nina Zeke at Beatriz sa pagtataka, hindi pa rin lubos na makapaniwala sa kanilang narinig. "Royce?" tanong ni Zeke. "As in, yung Royce natin?"

 

Tumango si Azure, nakaramdam ng kasiyahan sa gulat sa kanilang mga mukha. "Yeah. We talked things out, and I think we're on the same page now."

 

Hindi napigilan ni Beatriz na mapangiti, gumaan ang pakiramdam na hindi na nagdudulot ng tensyon sa sambahayan ang relasyon ng kanyang anak. "Well, magandang balita iyan," sabi niya, nagbuhos ng kape para sa lahat. "Natutuwa akong marinig ito."

 

Nagpatuloy sa pag-uusap sina Royce at Azure sa buong almusal, ang kanilang pag-uusap mula sa akademya hanggang sa pagsasanay, at ilang mga kalokohang bagay. Namamangha sina Zeke at Beatriz, hindi pa rin lubos na makapaniwala na ang dalawang binatilyong ito na kanina ay nagkakasundo ay nagkakaayos na.

 

Sa isang punto, hindi napigilan ni Francine ang tuksuin sila.

 

"Alam niyo, mukha kayong magkasintahan," she said, grinning mischievously.

 

Parehong naiinis sina Royce at Azure, ngunit ang kanilang mga pagtatangka na magmukhang matigas ay nasira ng tawa sa kanilang mga mata.

 

"Oh, shut up, Fran," sabi ni Royce, mapaglarong tinutulak siya ng siko.

 

Ngumisi si Azure, nakaramdam siya ng kasiyahan. Masaya siyang nakasama si Royce, ngunit higit pa rito, nagpapasalamat siya sa pakiramdam ng pamilya na naramdaman niya sa Forenbachs. Malugod nilang tinanggap siya sa kanilang tahanan, at alam niyang lagi siyang nandiyan para sa kanila, anuman ang mangyari.

 

Nang matapos na ang kanilang almusal at sinimulang linisin ang mesa, tinanong ni Royce si Azure kung gusto niyang panoorin siyang gawin ang kanyang pisikal na pagsasanay.

 

"Oo naman, gusto kong makita kung paano mo ito ginagawa,"

 

Napaawang ang labi ni Francine. “Pwede ba akong sumama sayo kuya? Azure?"

 

Tumawa si Royce. "Sure, pwede kang sumama sa amin, Francine."

 

Dinala ni Royce sina Azure at Francine sa kailaliman ng kagubatan, kung saan lumaki ang mga punong makapal at matataas, na naglalagay ng mga anino sa lupa. Nakaramdam ng pananabik at pananabik si Azure habang sinusundan niya ang pangunguna ni Royce, sabik na makita kung ano ang nasa unahan.

 

Habang lumalakad sila ng mas malalim sa kakahuyan, ang tunog ng mga kaluskos ng mga dahon at mga pumuputol na sanga ay pumuno sa hangin, at naramdaman ni Azure na tumatalas ang kanyang mga sentido, ang kanyang mga instincts na lumalabas sa kanyang isipan.

 

Sa wakas, nakarating sila sa isang clearing, kung saan nagsimulang lumipat si Royce sa kanyang lobo na anyo, ang kanyang katawan ay nagbabago sa isang makinis at makapangyarihang nilalang na may balahibo na kasing itim ng kalangitan sa gabi.

 

Namamangha si Azure habang nagsimulang gumalaw si Royce, ang kanyang mga galaw ay tuluy-tuloy at kaaya-aya habang siya ay tumatakbo at tumatalon sa kagubatan, ang kanyang mga pandama ay umaayon sa kaunting tunog o paggalaw.

 

Sa ilang sandali, nakaramdam si Azure ng matinding selos, na nagnanais na siya rin ay maaaring lumipat sa isang lobo at tumakbo sa kakahuyan na may parehong walang kahirap-hirap na biyaya gaya ni Royce. Ngunit pagkatapos ay natanto niya na hindi niya kailangang maging isang lobo para maging makapangyarihan, para maging malakas, para maging karapat-dapat.

 

Habang pinagmamasdan niya sina Francine at Royce na nakikipag-ugnayan, ang kanilang magkapatid na buklod ay matatag at hindi masira, si Azure ay nakaramdam ng kasiyahan sa kanya. Maaaring hindi siya kasing lakas ni Royce, ngunit mayroon siyang isang bagay na kasinghalaga - ang pagmamahal at suporta ng mga taong nakapaligid sa kanya.

 

At nang magsimulang lumubog ang araw sa ibabaw ng kagubatan, na nagliliwanag sa mga puno, napagtanto ni Azure na siya talaga ang gusto niya; gusto niya ng kapangyarihan. Gusto niya ng kapangyarihan para protektahan ang kanyang mga mahal sa buhay.