Kabanata 11

Makalipas ang mga buwan

 

 

 

 

Pinagmamasdan ni Azure ang pagdaan ni Francine sa kanya, punong-puno ng luha ang kanyang mga mata. Kumirot ang puso niya nang makita ang halatang pagkabalisa nito, at nang hindi nag-iisip, nagsimula siyang lumipat patungo sa kanya.

 

Pero bago pa siya makahakbang ay humawak na sa braso niya ang kamay ni Fiona na pumipigil sa kanya. "Let her go," matigas na sabi niya, walang argumento ang tono niya. "Bata pa lang siya, malalampasan na niya."

 

Umigting ang panga ni Azure sa mga salitang binitawan, at kumalas siya sa pagkakahawak ni Fiona. "She's not a kid," seryosong sabi niya. "At malinaw na may mali. Gusto kong makasigurado na okay siya."

 

Iginala ni Fiona ang kanyang mga mata, ngunit hindi siya pinansin ni Azure at tumungo sa direksyon na pinuntahan ni Francine. Pinagmasdan niya si Azure na nagmamadaling umalis para tingnan si Francine, nakakuyom ang mga kamay nito sa mga kamao. Hindi niya maiwasang makaramdam ng matinding selos sa anak ng Lycan King, na tila nakaagaw ng atensyon ni Azure. Ilang buwan nang nagsisikap na mapalapit si Fiona kay Azure, ngunit tila hindi niya ito napansin, palaging masyadong nakatutok kay Francine at sa kanyang pagsasanay.

 

Napabuntong-hininga siya, nakaramdam ng pagkadismaya at sawa na sa sitwasyon. Bakit hindi makita ni Azure na nasa harapan niya ito, sabik sa atensyon at pagmamahal nito? Parang wala man lang itong pakialam sa kanya.

 

Si Floch, na nakaupo sa malapit, ay napansin ang kanyang reaksyon at inabot siya upang aliwin siya. "Uy, okay lang" sabi niya sabay tapik sa likod niya. "Minsan, nakakaaliw si Azure, pero hindi ibig sabihin na wala siyang pakialam sa iyo. You're a great catch, Fiona."

 

Ngumuso si Fiona, umiling-iling. "I don't think he even knows I exist. I badly want him to be my mate. I can feel it. He's my mate," she muttered, feeling even more dejected.

 

Ngumisi si Floch, may pilyong kislap sa kanyang mata. "Well, baka kailangan mo siyang mapansin. Ipakita mo sa kanya kung ano ang na-miss niya."

 

Nagtaas ng kilay si Fiona, curious. "At paano ko gagawin iyon?"

 

Nagkibit balikat si Floch. "I don't know, but I'm sure you'll figure out. Baka pagselosin siya sa panliligaw sa akin?" Kinindatan siya nito na halatang nang-aasar.

 

Pinikit ni Fiona ang kanyang mga mata, ngunit hindi niya maiwasang mapangiti. "As if that would work. Francine has him wrap around her finger, and you know it."

 

Bahagyang napawi ang ngiti ni Floch sa pagbanggit kay Francine, ngunit mabilis itong nakabawi. "Siguro nga, pero hindi ibig sabihin nun ay hindi ko na masusubukan ang swerte ko sa kanya. And who knows, baka pwede tayong makipag-deal. Tulungan mo akong mapalapit kay Francine, at tutulungan kitang mapalapit kay Azure. "

 

Napukaw ang interes ni Fiona, at sumandal siya. "Anong klaseng deal?"

 

Nakipagsabwatan si Floch. "Well, I know Francine. She doesn't know how to say no. What if we held up a party? Maybe we can throw one, and invite both of them. That way, you can show Azure what he's missing out, at maipapakita ko kay Francine na hindi lang ako boring na lobo."

 

Ngumisi si Fiona, nagustuhan ang tunog niyon. "I don't think it will work, Floch. Alam mo namang napakahigpit ng Lycan King at Luna kay Francine. Not to mention Royce,"

 

“Sumusuko ka na ba kay Azure? Madali lang yun?” Sinubukan niya siya.

 

Napabuntong-hininga siya. "Sige. Pasok na ako. Let's do it."

 

At sa gayon, nagsimula silang dalawa na gumawa ng mga plano, determinadong makuha ang atensyon ng kanilang mga magiging asawa. Kung ito ay gagana o hindi ay nanatiling makikita, ngunit handa silang ibigay ang lahat. Pagkatapos ng lahat, naniniwala sila na ang pag-ibig ay karapat-dapat na ipaglaban.

 

Hindi maiwasan ni Fiona na ma-curious sa plano ni Floch, iniisip kung gagana ba talaga ito. Siya ay palaging nag-aalinlangan tungkol sa paggamit ng paninibugho bilang isang taktika upang makuha ang pagmamahal ng isang tao, ngunit kung ito ay gumagana para sa kanila, pagkatapos ay handa siyang subukan. Habang patuloy sila ni Floch sa pagpaplano, hindi niya maiwasang magtaka kung ano ang ginagawa ni Azure kay Francine.

 

Samantala, sa kakahuyan, sinundan ni Azure si Francine habang humihikbi, nadudurog ang puso sa pag-iisip na mawala siya. Alam niyang hindi siya dapat magselos kay Fiona, pero hindi niya mapigilan. Tila may kumpiyansa at karisma si Fiona na kulang kay Francine, at hindi niya maiwasang makaramdam ng kakulangan kumpara sa kanya.

 

Hinanap ni Azure sa kakahuyan si Francine, tinawag ang kanyang pangalan sa pag-asang mahanap siya. Matapos ang ilang minutong paghahanap, nakarinig siya ng kaluskos sa mga palumpong at nakita niya si Francine na nagtatangkang tumakas. Nag-aalala, mabilis na sinundan siya ni Azure, tinawag siyang huminto.

 

Pero desidido si Francine na huwag humarap sa kanya, at nagpatuloy siya sa pagtakbo. Sa kanyang pagmamadali, hindi niya napansin ang isang bato sa kanyang landas at natisod, na nahulog sa damuhan. Ang kanyang mga tuhod ay nasugatan at duguan, at si Azure ay sumugod sa kanyang tagiliran, ang pag-aalala ay nakaukit sa kanyang mukha.

 

"Francine, okay ka lang?" tanong niya, bakas sa boses niya ang pag-aalala.

 

Napangiwi si Francine habang sinusubukang bumangon, pero na-sprain din ang mga paa niya sa pagkahulog. Siya ay nagpakawala ng isang maliit na sigaw sa sakit, at si Azure ay mabilis na nagboluntaryo na buhatin siya tulad ng isang nobya, na gustong makauwi sa kanya sa lalong madaling panahon.

 

"Ibaba mo lang ako, Azure!" She scoffed.

 

“Huwag matigas ang ulo. Napakagaan mo. Uuwi na tayo ngayon," giit niya.

 

Habang buhat-buhat ni Azure si Francine, hindi niya maiwasang makaramdam ng halo-halong emosyon. Siya ay nagpapasalamat para sa kanyang tulong, ngunit kinakabahan din habang magkadikit ang kanilang balat. Sinubukan niyang ituon ang pansin sa mga tanawin sa kanilang paligid, ngunit ang kanyang isip ay patuloy na gumagala pabalik kay Azure.

 

Sa wakas, hindi na niya mapigilan ang kanyang emosyon, lumingon siya kay Azure at mahinang nagsalita. "I'm sorry for running away," ang sabi niya, halos hindi pabulong ang boses niya. "Hindi ko sinasadyang mag-alala ka."

 

Huminto si Azure sa kanyang paglalakad, ang kanyang mga mata ay nakatutok sa kanya. "Bakit ka tumakas?" tanong niya, malumanay at nag-aalala ang boses.

 

Saglit na nag-alinlangan si Francine, hindi sigurado kung paano sasabihin ang kanyang nararamdaman. Ngunit pagkatapos ay huminga siya ng malalim at nagsalita mula sa kanyang puso. "Nagseselos ako," pag-amin niya. "Nakita kong nakikipag-usap ka kay Fiona, at hindi ko maiwasang maramdaman na nawawala ka sa akin. Ibig sabihin... bilang kapatid ko. Bahagi ka ng pamilya ko ngayon... tama?" Umaasa siyang bibilihin ni Azure ang kanyang dahilan.

 

Lumambot ang ekspresyon ni Azure, at inabot niya ang dahan-dahang pagpahid ng luha sa pisngi nito. "Francine, alam mong may pakialam ako sayo." sabi niya, nakakapanatag ang boses niya. "Ikaw ay isang pamilya sa akin, at walang magbabago doon."

 

Tumango si Francine, naaliw sa kanyang mga sinabi. Pero at the same time, hindi niya maiwasang makaramdam ng bahid ng lungkot. Gusto niyang maging higit pa sa pamilya ni Azure, ngunit alam niya na hinding-hindi ito mangyayari. Inampon na siya ng kanyang ama kahit hindi ito legal.

 

Habang patuloy sila sa kanilang paglalakad, mahigpit na hinawakan siya ng malalakas na braso ni Azure, at hindi maiwasan ni Francine na makaramdam ng seguridad sa kanyang yakap.

 

Nang sa wakas ay nakabalik na sila sa block, dahan-dahang inilapag ni Azure si Francine sa isang malapit na bench, at napangiwi siya habang ang kanyang mga sugatang tuhod ay tumama sa matigas na ibabaw.

 

Ngunit pagkatapos ay lumuhod si Azure sa kanyang harapan, hinawakan ang kanyang kamay sa kanya. "Let me take care of you," mahinang sabi nito habang nakatutok ang mga mata sa kanya.

 

Pakiramdam ni Francine ay bumilis ang tibok ng puso niya sa sinabi nito, at hindi niya maiwasang makaramdam ng kislap ng pag-asa. Siguro may pagkakataon para sa kanila pagkatapos ng lahat.

 

Ilang minuto lang ay nakarating na silang dalawa sa kanilang bahay. Naalarma ang mga magulang ni Francine nang makita siyang karga-karga ni Azure. "Anong nangyari sa kanya?" bulalas ng kanyang ina.

 

Ipinaliwanag sa kanila ni Azure kung paano niya natagpuan si Francine sa kakahuyan na nasugatan ang tuhod at pilay ang paa. Nakahinga ng maluwag ang mga magulang ni Francine na hindi naman ito seryoso, ngunit nag-aalala pa rin sila sa mga pinsala ng kanilang anak.

 

"Kasalanan ko, mama, papa. Tumakas ako. Hindi ko napansin na may malaking bato sa dinadaanan ko," She bit her bottom lips.

 

Sinubukan ni Francine na tiyakin sa kanila na ayos lang siya, ngunit pinilit ng kanyang mga magulang na suriin ang kanyang mga sugat at siguraduhing maaalagaan siya ng maayos. Nanatili si Azure sa kanila upang tumulong, na may pananagutan sa kapakanan ni Francine.

 

Habang ginagamot nila ang kanyang mga sugat, hindi maiwasang mapansin ng mga magulang ni Francine kung gaano kaamo at mapagmalasakit si Azure sa kanilang anak. Noon pa man ay mataas ang tingin ng mga ito sa kanya, ngunit lalo pang pinahahalagahan ng mga ito ang pagtingin niya kay Francine.

 

Hindi maiwasan ni Francine na makaramdam ng kaunting hiya sa buong sitwasyon. Ayaw niyang mag-alala ang kanyang mga magulang, at tiyak na ayaw niyang makita siya ni Azure sa ganoong kahinaan. But at the same time, hindi niya maitatanggi ang nakakaaliw na pakiramdam na inaalagaan siya nito.

 

Matapos malinis at malagyan ng benda ang kanyang mga sugat, iginiit ng mga magulang ni Francine na bigyan ng tamang pasasalamat si Azure sa pag-aalaga sa kanilang anak. Nagluto si Beatriz ng masarap na hapunan.

 

Samantala, hindi maiwasan ni Francine na magnakaw ng tingin kay Azure sa buong pagkain. Hinangaan niya kung gaano ito kahirap makipag-ugnayan sa kanyang mga magulang, at kung paanong nagliliwanag ang mga mata nito sa tuwing nag-uusap siya tungkol sa mga bagay-bagay.

 

Alas-11 ng gabi, natagpuan ni Azure ang kanyang sarili na nakatayo sa labas ng silid ni Francine, ang kanyang mga buko ay bahagyang humahampas sa kahoy na pinto. Ilang oras na ang nakalipas mula nang huli niya itong makita, at simula noon ay bumabagabag sa kanyang isipan ang alaala ng sugatang katawan nito. Kailangan niyang tingnan ito, para masiguradong okay lang siya.

 

Nang buksan ni Francine ang pinto ay agad na bumagsak ang mga mata ni Azure sa nakabenda nitong mga paa, at nakaramdam siya ng matinding pag-aalala. "Hey," mahina niyang sabi, bakas sa boses niya ang pag-aalala.

 

Tumingala si Francine sa kanya, nanlambot ang mga mata. "Hey," sabi niya at umatras para papasukin siya.

 

Pumasok si Azure, isinara ang pinto sa likuran niya. Umupo sila sa gilid ng kanyang kama, ang kanilang pag-uusap ay dahan-dahang lumilipat mula sa kanyang pinsala sa iba pang mga bagay. Nag-usap sila tungkol sa mga normal na bagay.

 

Habang nagpapatuloy ang kanilang pag-uusap, nagtama ang kanilang mga mata, at nagsimulang magkaroon ng tensyon sa pagitan nila. Pakiramdam ni Azure ay bumilis ang tibok ng kanyang puso, tumatakbo ang kanyang isipan habang nakatitig sa malalim nitong kayumangging mga mata.

 

Pero biglang nagring ang phone ni Francine, nasira ang moment. Tiningnan niya ang caller ID at nakitang si Floch iyon. Nag-iba ang mood ni Azure, at naramdaman niyang bumababa ang puso niya sa tiyan niya.

 

Alam niyang may nararamdaman si Floch kay Francine, at hindi niya maiwasang makaramdam ng paninibugho sa tuwing kakausapin siya nito.

 

"Sagutin mo," sabi ni Azure, pilit na ngumiti.

 

Saglit na nag-alinlangan si Francine bago sumagot. Ang boses ni Floch ay nagmula sa telepono, nag-aanyaya sa kanya sa isang party para sa kaarawan ng kanyang ina.

 

"I'm not sure," sabi ni Francine, hindi sigurado ang boses.

 

Napatingin si Azure habang tinapos niya ang tawag, ang puso niya ay kumikirot na may halong selos at pananabik.

 

"Pupunta ka ba?" tanong niya, mahina ang boses.

 

Nagkibit balikat si Francine. "I don't know. I wasn't really planning on it."

 

Hindi alam ni Azure ang sasabihin. Hindi niya kayang isipin na sasama siya kay Floch, ngunit hindi rin niya napigilan ang sarili na hilingin itong manatili. Alam niyang hindi niya makontrol si Francine.

 

Biglang nagsalita si Francine, matapang at matatag ang boses. "Gusto mo bang sumama sa akin?"

 

Bumilis ang tibok ng puso ni Azure, at naramdaman niya ang paghabol ng hininga sa kanyang lalamunan. Hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig.

 

"Ako?" tanong niya, ang boses niya ay halos pabulong.

 

Tumango si Francine, may munting ngiti na naglalaro sa gilid ng labi. “Siyempre, ikaw. Kinakausap kita ngayon,"

 

Naramdaman ni Azure ang init na kumalat sa kanyang dibdib. Damn, gusto niya itong makasama. Sigurado iyon, ngunit napakaganda niya kaya hindi siya nakaimik!

 

Papayag ba siya na maging ka-date niya sa party?