Kabanata 3

Ang paghingi ng tawad ay wala sa kalikasan at kilos ni Azure. Pero sa pagkakataong ito ay medyo naawa siya at nakonsensya dahil sinira niya lang ang scarf ng anak ng Lycan King. Batid niya na tila mahirap ang paglikha.

Isang buntong-hininga ang pinakawalan niya. "Sorry, I didn't want to damage the scarf you are working on," maging si Azure ay natigilan sa sinabi niya.

Royce clenched his teeth "Hmm. I had no idea you knew the word sorry. Buti na lang humingi ka ng tawad sa kapatid ko. Kasi kung hindi, sira ang ngipin mo ngayon."

Nanggigigil din si Azure sa kanya. "Of course, it's your fault. Hindi ito mangyayari kung hindi mo ako ininis."

"And you truly blamed me? Bakit hindi mo na lang aminin ang masama mong ugali?"

Napahakbang si Zeke sa pagitan ng dalawang lalaki. "Royce, Azure, stop fighting. Kasalukuyan tayong kumakain,"

Inalo ni Zeke ang kanyang anak. "Francine, alam ko kung gaano karaming oras at pagod ang binigay mo sa pananahi sa akin ng scarf. And I appreciate that, my princess. Pero huwag kang malungkot. Aksidente ang lahat. Walang intensyon si Azure na sirain ang scarf na ginagawa mo. ."

Alam ni Francine na aksidente ang lahat. At hindi siya nagagalit kay Azure. Hindi rin siya sigurado, ngunit naisip niya na hindi siya magagalit kay Azure. Hindi rin niya masisisi ang kuya Royce dahil masyadong snob si Azure.

Ang mahalaga ay humingi ng tawad si Azure, kahit alam niyang wala sa bokabularyo ni Azure ang maging malambot at tanggapin ang pagkakamali niya.

Maliban sa kanyang ama, nagpatuloy sila sa pagkain ng kanilang hapunan nang hindi nagsasalita.

***

Nakita ni Francine ang kanyang eyebags kinabukasan. Nahihirapan siyang matulog. Hindi pa rin siya makapaniwala na may estranghero na natulog sa kanilang bahay noong nakaraang gabi.

Nang ibinaba niya ang tingin sa bilugan niyang salamin ay namulat siya sa mapupungay niyang mga mata.

"Naku! Hindi pa nangyari sa akin ito... ano ang dapat kong gawin... ano ang dapat kong gawin?"

Binuksan niya ang kanyang drawer para maghanap ng skincare na maaaring makatulong sa kanyang eye bags. Naglakad siya papuntang restroom para maghilamos ng mukha. Nagtoothbrush na rin siya.

Dati ay wala siyang pakialam kung ano ang hitsura niya kapag bumaba siya para mag-almusal. Pero ngayon ay nalilito na siya kung ano ang isusuot niya.

Halos lahat ng kanyang magagandang damit ay kinuha niya mula sa kanyang aparador. Pinunasan niya ang mukha niya at sinuklay ang mahaba niyang buhok. Nag-trim din siya ng kilay at naglagay ng lip gloss sa labi.

Pagkaraan ng ilang sandali, nagpasya siyang magsuot ng puting off-the-shoulder na damit. Hindi masyadong revealing ang kanyang outfit, at nananatiling inosente ang kanyang vibes.

Nang masilayan niya ang kanyang repleksyon sa salamin, natuwa siya sa kanyang hitsura. Pero pakiramdam niya ay may kulang pa rin. Nakita niya ang paborito niyang pabango. Inispray iyon ni Francine sa likod ng dalawang tenga at sa pulso.

Natigilan siya bago lumabas ng kwarto niya.

Bakit siya nagkakaganito? Ano ang nangyayari sa kanya, at masyado ba siyang nag-aalala? Dahil ba kay Azure?

Tiyak na hindi! Ang kanyang hindi malay na pag-iisip ay mahigpit na sinasalungat.

Bumuntong hininga siya at lumabas ng kwarto niya. Nang makarating siya sa dining room, nakita niya ang kanyang ina na naglalagay ng mga pagkain sa mesa.

"Good morning, Francine. You look so lovely today, sweetie," nakangiting sabi ng kanyang ina.

She made a pouting motion gamit ang labi niya. "Sinasabi mo bang maganda lang ako ngayon, mom?"

Tumawa si Beatriz. "Hindi ko sinasabi yan mahal, pero bakit bihis na bihis ka ngayon?"

Namula ang pisngi ni Francine, at hindi niya masabi sa ina na gusto niyang maging kaakit-akit sa mga mata ni Azure.

"Kilala mo ako, nanay. I always want to look presentable," she said in the safest way possible.

Naglibot ang kanyang tingin. Hindi niya mahanap ang kanyang kapatid o ang kanyang ama. At syempre, pati si Azure.

Nakilala ni Beatriz ang tanong sa mukha ni Francine. "Naghahanap ka ba ng mga lalaki?"

"Si Royce ay ipinatawag sa konseho, bagaman malamang na aalis siya bago ang tanghalian dahil ngayon ang araw ng kanyang pahinga."

Tinulungan niya ang kanyang ina sa pag-aayos ng mesa. "Lumabas ang iyong ama kasama si Azure; hindi niya binanggit kung saan sila pupunta, ngunit sigurado akong hindi sila magtatagal doon,"

Dinaig siya ng hindi maipaliwanag na kalungkutan. Ang kanyang mga pagsisikap na maging maganda ngayon ay walang saysay. Wala si Azure.

"What the hell are you trying to do? Are you truly trying to make yourself beautiful in Azure's eyes?" tanong ng kanyang disenteng subconscious mind.

"Mom, hintayin ba natin makauwi si dad bago tayo kumain ng almusal?" Iniiwasan ni Francine na banggitin ang pangalan ni Azure dahil ayaw niyang pagdudahan siya ng kanyang ina.

"Siguro kumain muna tayo. Hindi na natin sila hihintayin. Gutom na ako,"

Sinunod ni Francine ang utos ng kanyang ina at kasama niya itong kumain ng almusal. Sa kabila ng katotohanan na inaasahan niyang makasama si Azure sa almusal.

"Papasok ka ba ngayon sa school?" sabi ng kanyang ina sa pagitan ng pagkain ng almusal.

Marami siyang activities sa campus. Layunin niyang maging isang honor student. Siya ay isang aktibong mag-aaral na lubos na nagustuhan ng maraming organisasyon ng paaralan. Mahilig siyang mag-aral at naniniwala siyang matalino siya. Siya ay isang high achiever. Sikat din siya sa unibersidad.

"Hindi ako lalabas ng bahay ngayon, nanay. Masyado akong pagod, at gusto ko lang matulog ng Maghapon," sabi niya.

"I think you deserve a long break," sabi ng kanyang ina, tumango. "Nakikita namin ng daddy mo na nagsusumikap ka, at nag-aalala kami sa iyo."

“Thank you for being concerned about me, mom,” natatawang sabi ni Francine. "Pero ayos lang ako. Huwag kang maalarma."

Dahil sa presensya ni Azure sa kanilang buhay, sa tingin niya ay mananatili siya sa bahay. Marami siyang tanong na gusto niyang masagot ng kanyang ama. Ngunit alam niya na malapit nang ipaliwanag ng kanyang ama ang totoong mga pangyayari at kung sino si Azure.

Pumunta si Francine sa garden pagkatapos ng almusal, kinuha ang laptop niya sa kwarto niya. Babasahin niya ang kanyang mga email at ulat sa paaralan doon.

Napagtanto naman ni Francine na niloloko niya lang ang sarili niya. Pumunta siya sa garden para makita niya agad ang ama at si Azure pagdating nila. Hindi man lang niya namalayan, ngunit tuwang-tuwa siyang makitang muli si Azure.

Hindi pa niya tapos ang project na balak niyang gawin sa laptop niya nang maamoy niya si Azure. May kakaiba siyang amoy. Ang ilong niya ay parang bango niya. Mabango ang lalaki. Naniniwala siyang si Azure lang ang hindi niya mapigilang maamoy ang amoy. Nakaka-appeal. Manly scent niya.

Nagsimula na namang tumibok ang puso niya. Mukhang abnormal ang tibok ng puso niya dahil sa sobrang lakas nito na parang nawalan siya ng malay.

Hindi nga siya nagkamali, ilang segundo lang ay nakita niyang pumasok sa bakuran ang kanyang ama at si Azure.

Naniniwala siyang magaling ang kanyang ama at si Azure. Mukhang mahal siya ng kanyang ama.

Napansin siya ng kanyang ama. "Naku, salamat at nandito na ang anak ko. Francine, halika rito,"

Walang kamalay-malay na nakagat ni Francine ang ibabang labi, namumutla ang mga palad, at nanginginig ang mga paa sa pangamba.

"Good morning, dad, Azure," sabi niya habang papalapit sa dalawang lalaki.

Si Azure ay nakasuot pa rin ng parehong damit na isinuot niya noong nakaraang gabi.

"Francine, Azure has something for you," ani Zeke na halos abot tenga ang ngiti nito.

Nag-aalala si Francine na baka marinig ng kanyang ama at ni Azure ang ritmo ng kanyang puso.

"S-May para sa akin...?"

"Ano pang hinihintay mo, Azure? Go. Ibigay mo kay Francine," sabi ni Zeke sabay tapik sa balikat ni Azure. Nagyaya para sa kanya.

Inabot ni Azure sa kanya ang isang paper bag. Hindi naman mabigat.

"Ano ang nasa paper bag na ito, Azure?" naglakas loob siyang magtanong sa estranghero.

Ang totoo, maraming lalaki sa campus nila ang nagbibigay sa kanya ng maraming regalo at tsokolate. Alam niyang marami sa kanila ang nag-aabang na maging kanyang nakatalagang kapareha kapag umabot na siya sa labing-walo. Ngunit wala sa mga batang iyon ang nakapukaw ng kanyang interes. Ito ang unang pagkakataon na nagustuhan niya ang ideyang may nagbibigay sa kanya ng regalo, kahit alam niyang kapalit lang iyon ng nasirang scarf niya.

Hindi sumagot si Azure, ngunit tumugon ang kanyang ama.

"How about you open it and see what's inside the paper bag?" Hinahabol siya ng kanyang ama.

Nanginginig ang mga daliri niya sa pag-asa. Binuksan niya ang paper bag, natutuwa sa tuwa. Nakakita siya ng gray na scarf. Ginawa ng gantsilyo. Ang ganda.

bulalas ni Francine. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Siya ay nawalan ng salita.

"Sinabi ko kay Azure na huwag kang mag-alala sa ginagawa mong scarf para sa akin. Pero, naniniwala akong naaabala si Azure. Kaya sinabi ko sa kanya na kung gusto niya, samahan ko siyang kumuha ng ready-to-wear crochet scarf. . Pumayag naman si Azure at naglakad na kami papunta sa cloth shop. Pinili ni Azure ang scarf na iyon. I believe he loves the color grey. I'm sure nagsisisi siya sa nangyari."

Ayaw ni Francine ng ready-to-wear crochet scarves; mas gusto niyang gawin ang mga iyon para sa kanyang ama, ngunit sa pagkakataong ito ay tila mas gusto niyang itago ang bandana kaysa ibigay ito sa kanyang ama. Naisip niya na espesyal ang sweater na ito. Iniisip din niya na ang regalong ito ay isang bagay na kanyang pahalagahan hangga't siya ay humihinga.

"Ang ganda ng scarf na pinili mo, Azure. Salamat," pasasalamat niyang sabi.

Damn. Ngayon, ayaw niyang ibigay ang scarf na ito sa kanyang ama!

"Alam kong hindi ito maihahambing sa scarf na tinatahi mo para sa iyong ama, at alam ko rin na hindi ito kasing ganda ng mga obra maestra mo," kibit-balikat niya, masyadong malalim ang boses, parang boses sa kwarto. Gumapang ang boses nito sa balat niya.

Iniisip niya kung ilang taon na si Azure. Pero for sure sa mga susunod na araw, malalaman niya ito.

Namula ang pisngi niya. Literal na kinakausap siya ngayon!

Walang ideya si Francine na yakap-yakap niya ang scarf na pinili ni Azure bilang kabayaran sa kanyang scarf. "No, Azure. Actually, I really like this scarf now, and I think I'll use it instead. Thank you,"

"Hindi ako sigurado kung ano ang ipinagpapasalamat mo sa akin,"

Niyaya sila ng kanyang ama sa kanilang bahay. "Azure, pasok na tayo sa loob; nagugutom na ako," aniya.

Hindi sumagot si Azure. Ngunit lumipat siya patungo sa bahay. Namamasyal siya kasama ang kanyang ama at si Azure.

Napagtanto ni Azure na nakatitig siya sa kanya. "Tell me if you want to say something. I don't like that you are staring at me," He said in a cold tone.

Namumula ang kanyang pisngi, ngunit sinamantala niya ang sitwasyon upang ipahayag ang tanong sa kanyang isipan.

"Sino ka, Azure, at saan ka galing?"

Huminto si Azure at tumingin sa kanya. Hindi niya alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya!