Chapter 8

Xeia's POV

"May problema ba?" May biglang lumabas sa may pinto. Galing ata siya sa kusina. Siya siguro ang manager nitong cafe.

"Ah, Ma'am Atienza. May mag-aaply ho," ani ni ateng cashier. "Mag-aaply ng trabaho, waitress po."

"Madi. Ma'am Madi, ayoko ng ma'am Atienza. Okay?"

"Sige po, ma'am... Madi," sabi niya.

Nilingon naman kami sa babaeng tinawag niyang Ma'am Madi. Tinignan ako mula ulo hanggang paa na para bang nanghuhusga. Makatingin naman 'to. Makikita sa mukha niya ang pagiging masungit. Pang-masungit ang itsura ng kilay niya. May salamin rin siya na dumagdag sa pagkamataray na mukha niya.

"Ang ganda-ganda mong bata, mag-we-waitress ka lang?" aniya. Ano namang problema sa pag-we-waitress? Disenteng trabaho naman 'yon. At teka, haha, tinawag niya akong magandang bata? Aba! Mas malinaw ang mga mata ni ma'am kaysa kay Collin, ha?

"Ah, opo. Kailangan ko po kasi, e," tugon ko. Nilingon ko ang loob ng cafe at maraming mga tao dito. Dinadayo talaga 'to.

"Sorry pero may nakuha na kami, e," aniya. Bumalik ang tingin ko sa kaniya.

"Eh, bakit po may nakapaskil pa rin pong ganito sa labas ng cafe niyo?" tanong naman ni Colline.

"Di mo pa pala natatanggal 'yan?" tanong ni Ma'am Madi kay ateng cashier. Umiling naman si ate sa kaniya. Nakalimutan raw niya.

"Kahit anong trabaho po, wala po ba kayong bakante?" tanongko pa. Baka meron pa, sayang naman. Tumingala siya at hinimas-himas ang baba niya na para bang may balbas ito.

"Hmm...wala na, e," aniya.

"Ay, sayang naman," sabi ni Colline. Nanghinayang ako. Dapat pala pagkakita namin sa internet ay pumunta na agad ako.

"Sige po, mauna na ho kami," pagpapa-alam ko. "Tara na, Frenny," aya ko sa kaniya. Hinakbayan ko siya para sabay na kaming lumabas ng cafe. Nagsimula na kaming maglakad palabas.

"Oh! Meron pala," biglang sabi ni Ma'am Atienza. Agad ako lumingon sa kaniya at agad na nilapitan siya.

"Talaga po?" masaya kong tugon. Tumango-tango naman siya at saka ngumiti sa akin. I felt nervous.

"Kaya mo bang maging....." Binitin niya pa ang sinasabi niya at saka lumapit sa akin. Pinatong niya ang dalawa niyang kamay sa dalawa kong balikat. 

"Yaya?" di makapaniwala kong tanong. Aish! "Kaya ko naman maging yaya, e. Masipag naman akong gumawa ng gawaing bahay. Maglinis, magwalis, magluto, maghugas at marami pang iba. Ang kaso lang ay hinahanap kong trabaho ay 'yung permanente na. 'Yung makakapag-trabaho ako kahit may pasukan na. Bakit, may night shift bang yaya?"

"Pwede rin," simpleng sagot ni Colline. Nilingon ko siya dahil sa sinabi niya.

"Pwede rin? Ano ka ba, Colline. Baka hindi na ako makapag-aral no'n," sabi ko. Nakasakay na kami sa van pauwi. Doon na kami sa cafe sinundo ni kuya Pol. Medyo traffic na rin kaya mabagal ang usad. "Hindi naman ako mapili sa trabaho."

"Di ba ang sabi pwede ka naman raw pumasok ng weekends kapag may pasukan na? Para hindi ka maabala sa pag-aaral," aniya.

Ang sabi kasi ni Ma'am Madi ay pwede raw ako pumasok tuwing friday ng gabi hanggang linggo ng umaga kapag may pasok na. Pero ngayong wala pang pasok ay dapat wala raw akong absent ni isa, may day-off naman.

"Tapos malaki rin daw ang sahod," dagdag pa niya. Inoperan ako ni Ma'am Madi ng malaking halaga para maging katulong sa kanila. Grabe siya, gano'n ba siya magbigay ng sahod para lang may mag-yaya sa kanila? Nilingon naman ako ni Colline at hinawakan ang kamay ko. Nagulat naman ako sa ginawa niya.

"Kung ayaw mo, ako na lang ang mamamasukan! Tulad nga ng sinabi ni Ma'am Atienza ay bata lang raw naman ang babantayan," aniya. Nasisira na ba ulo nito?

"Sira ka ba? Hindi papayag si tito no'n," sabi ko. Baka payagan.

"Pumayag ka na kasi. Ayaw mo 'yon, makaka-ipon ka kaagad?" Pagpupumilit niya pa.

"Ewan. Pag-iisipan ko."

"Pag-isipan mo ng mabuti, Frenny, ha?!" pahabol pa ni Colline bago umalis ang van. Umuling na lang ako. Ano ba ang makukuha niya kung papayag ako sa offer ni Ma'am Madi? Ay, oo nga pala. Maililibre ko na siya.

Pumasok na ako sa bahay para makapagbihis na. Pagkapasok ko ay bukas ang TV pero tulog naman si tatay. 'Bat di niya muna pinatay 'yung TV bago siya matulog? Aish, mahal ang kuryente ngayon! Hinanap ko ang remote para patayin ang TV. Nang mahanap ko ay saka ko pinatay at lumapit para tanggalin sa saksakan. Napansin ko na may dyaryo sa may lamesa, lumapit ako at tinignan ito. Nakabukas ang page sa may mga naghahanap ng mga tauhan sa factory. Sinusubukan ba niya maghanap ng trabaho? Sabi ko sa kaniya ako na lang ang magtatrabaho, e!

"Tay, gising na ho," mahina kong sabi kay tatay. Simula pagdating ko ay hindi pa rin siya gumigising. Alas-syiete na ng gabi kaya kanina ay nagsaing na ako at nagluto ng ulam, sinigang ang niluto ko ngayon. "Tay," gising ko ulit sa kaniya. "Tay, kakain na ho tayo."

"Ha?" inaantok niyang tanong. Kinuskus naman niya ang mata niya. "Kakain na? Ano na bang oras?"

"Seven na po ng gabi, kain na tayo," tugon ko. Tinulungan ko siyang maglakad papunta sa maliit naming kusina. Nakahanda na ang kakainan namin. "Nagluto po ako ng sinigang na baboy."

Kanina ay namalengke ako para bumili ng gagamitin sa sinigang na baboy. Bago ako umupo ay nilagyan ko ng kanin ang plato niya pero pinigilan ako ni tatay. Nilingon ko naman siya.

"Ako na, nak," aniya. "Nagagalaw ko naman ang kamay ko, e." Nasanay na kasi akong inaasikaso si tatay, pwede na akong maging yaya. Kukunin ko kaya ang offer ni Ma'am Madi?

"Sige po," tugon ko. Umupo na ako sa pwesto ko at saka nilagyan ng kanin ang sariling plato. Tahimik kaming kumain pero nabasag ang katahimikan nang magtanong siya.

"Kumusta ang exam? Kailan malalaman ang resulta?" tanong ni tatay. Uminom muna ako ng tubig bago siya sagutin.

"Ayos naman ho, tay. Medyo nahirapan ako pero nasagutan ko naman po," sabi ko. Tumango-tango naman siya. "Hmm...kanina ho nakita ko 'yung dyaryo na binasa niyo, naghahanap po kayo ng trabaho?"

Natigilan naman siya sa sinabi ko sa kaniya. "Hindi....... Nagbabasa lang," aniya. May trabaho naman si tatay pero dahil sa nangyari sa kaniya ay napilitan siyang magresign sa trabaho na pinapasukan niya.

"Ang sabi po ng doktor ay magpahinga lang po kayo. Bawal ho sa inyo ang mabibigat na gawain," sabi ko. "'Wag na ho kayong mag-alala, may nahanap na ho akong pwede kong pasukan."

"Ano 'yang trabaho?" tanong niya. Hinintay niya akong magsalita ulit. Nilunok ko muna ang kinakain ko bago siya sinagot.

"Katulong ho," tugon ko.

"Hindi ako papayag na magpa-alila ka sa mga mayayaman na 'yan. Porket malaki ang bayad ay susunggaban mo na agad? Pag-isipan mo 'yan, Xeia. Mahirap ang pinapasok mo," aniya.

Grabe sa pag-alila, ha? Nakatalikod ako kay tatay dahil naghuhugas ako ng pinggan, tapos na kami maghapunan. Napag-isipan ko kanina habang nagluluto ako ay bakit hindi ko kunin ang offer? Ito na nga, o. Lumalapit na sa akin ang trabaho.

Hindi siya pumayag na mamasukan ako bilang katulong ng mga Atienza. Nang malaman ni tatay na sa pamilya 'Atienza' ako mamamasukan ay agad siyang umayaw. Agad ko namang sinabi na malaki raw ang sahod na ibibigay sa akin. Mayaman ang pamilya Atienza pero 'di ko agad nalaman kasi malay ko bang sila 'yung Atienza. Marami kasing Atienza sa mundo 'no.

"At anong sinabi mo kanina? Bata? Bata ang babantayan mo?" tumango ako. Nabanggit ko rin na bata ang babantayan ko. Wala namang problema kung bata, mahilig naman ako sa bata, e. "Sa pagkaka-alam ko ay walang batang anak ang mga Atienza."

"Gaano mo po ba kakilala ang mga Atienza, tay?" tanong ko. Kung makapagsalita kasi si tatay ay parang kilalang-kilala na niya sila, e.

"Ano bang sinasabi mo? Syempre kilala ko sila," aniya. Nilingon ko naman siya agad. "Kilala ko sila...paano ko hindi makikilala, e, ang business partner ng boss ko ay ang mga Atienza?"

Napa-ah na lang ako. Oo nga naman. Paano hindi niya makikilala?

"Sige, tay. Ganito na lang!" sabi ko ng may ma-isip. Hinugasan ko muna ang bula sa mga kamay ko at saka lumingon sa kaniya. "Magre-resign ako kapag pasukan na. Ano po? Papayag na po ba kayo tay?"

Nakunot pa rin ang noo niya at ako naman ay nakangiti sa kaniya oara pumayag na siya.

"Hindi pa rin."