Chapter 16

Xeia's POV

"Bakit hindi sinasagot ni Colline?" tanong ko sa sarili. Gusto ko magpasalamat dahil dito sa binigay niyang gown at magtatanong na rin kung bakit hindi niya na lang ibigay sa akin kapag day-off ko na? Pumunta pa tuloy siya dito. Nagdesisyon na lang ako na mamaya na lang siya tawagan pagkatapos kong maghugas.

Ang ganda ng gown. Dahil sa sabik ay sinukat ko ito kahit saglit lang. Agad ko ring hinubad nang maalala kong maghuhugas pa pala ako.

Tumungo na ako sa kusina para makapagsimula nang maghugas. Nilabas ko muna ang cellphone ko at nag-play ng isa sa mga paborito kong music.

Alas-nuebe na ng gabi. Sila Manang ay nasa garden at nagkwe-kwentuhan, wala naman ng gagawin, e.

Sinabayan ko ang kanta habang naghuhugas. Kahit sa bahay ay ganito ang ginagawa ko sa tuwing gumagawa ako ng gawaing bahay. Para kahit papaano ay hindi ko maisip na marami akong ginagawa. 

Patuloy lamang ako sa pagsabay sa kanta.

"You can't sleep so you're washing the dishes?"

Nagulat na naman ako nang may bigla na namang may magsalita mula sa bandang kaliwang bahagi ko. Magugulatin pa naman ako, baka hindi ako magtagal sa mundong ibabaw kung a-araw-arawin niya ang pang-gugulat. Nilingon ko naman kung sino 'yon, si Sir JD.

Aish. Ano na naman?!

Naalala ko naman 'yung nangyari kanina pati na rin y-yung... Abs? May abs siya. Umiling iling ako para maalis sa isipan ko ang tungkol ro'n. Narinig ko namang tumawa siya. Anong nakakatawa?

"Is my body bothering you?" Ramdam ko sa tono niya na tuwang-tuwa siya. Kapal talaga! Nilingon ko siya para taasan siya ng isang kilay at tinarayan siya.

"Kapal," bulong ko sa sarili ko. I'm sure hindi niya maririnig'yon dahil nakasagad ang volume ng phone ko. "Ano bang ginagawa mo rito?"

"Hmm.... This is where I live so, I'm here?" pilosopo niyang tugon. Aba, namimilosopo pa!

"Alam ko 'yon. Bakit ka na'ndito sa kusina?" matigas kong tanong sa kaniya. Nanggigigil ako dito. Sandali ko siyang nilingon at binalik ang atensyon sa paghuhugas. 

Nag-iba na ang naka-play na music. Tungkol sa isang tao na umaasang sana kapag umamin siya ng tunay niyang nararamdaman sa isang taong mahal niya ay hindi magbago ang pakikitungo niya sa kaniya.

Narinig ko na naglakad siya, lilingunin ko na sana siya pero nagulat ako sa sumunod na nangyari. Naramdaman ko na nakahawak ang kanang kamay niya sa lababo at ang kaliwang kamay niya rin. Napapagitnaan na ako ng dalawa niya kamay. Mas hindi ako makagalaw at lalong lalo na ang leeg ko na kaunting nakatagilid, nasa gilid ng kaliwang mukha ko ang kanang bahagi ng mukha niya.

Punyawa. Anong ginagawa niya?!

Parang nanigas ako sa kinatatayuan ko at hindi ko magalaw ang paa ko na para bang isang punong mahirap nang maialis dahil sa ugat.

Napatigil tuloy ako sa paghuhugas ng pinggan at ang mga kamay ko ay nakahawak lang sa sponge at kutsara.

"A-anong g-ginagawa m-mo?"

"I 'm thirsty," aniya.

"Nauuhaw ka pala, e. Anong ginagawa mo?!" sigaw ko sa kaniya sabay harap at tulak sa kaniya. Pero ang ginawa niya ay mabilis niyang hinawakan ang dalawa kong balikat at binalik sa kaninang ayos namin!

"I need a glass," aniya. Baso? Banlag ba siya? O sadyang bulag? E, ang dami daming baso nakalagay sa lagayan.

Ang sunod na ginawa niya naman akala ko ay yayakapin niya ako! Shems, bakit gagawin niya 'yon, aber? Kukuha pala siya ng baso mula sa hinuhugasan ko at binuksan ang gripo para banlawan 'yon.

"Ang tagal mo maghugas, e," aniya sabay alis. Kumuha siya ng tubig sa ref at saka uminom. Tinignan ko siya dahil sini-sink-in ko pa sa utak ko ang mga ginawa niya.

"Kasisimula ko pa lang kaya!" tugon ko sa sinabi niya kanina nang matauhan ako. Kasisimula lang, e. Bakit, gano'n lang ba kadaling maghugas? Siya paghugasin ko dito, e.

Nginisian niya lang ako at walang sabing umalis. Narinig ko ang mga yapak niya na umaakyat sa hagdan.

Nagtaka ako dahil may mga baso naman sa lagayan. Bakit sa hinuhugasan ko pa siya kumuha? Ah, nangangasar ang isang 'yon. Psh.

"Oh, ano? Kumusta ang unang araw mo?" tanong ni Colline. Kausap ko siya ngayon sa cellphone. Tatawagan ko na sana siya kanina pagkatapos kong maghugas kaso naunahan niya ako. Umayos muna ako ng higa bago siya sinagot, nasa kama na ako para matulog.

"Tss." Naalala ko 'yung kanina na akala ko ay baby ang aalagaan ko, hindi pala.

"Oh, bakit ang tagal mo sumagot? Nananakit ba amo? Badtrip? Ano?"

"Hindi. Walang nananakit," tanggi ko.

"E, ano?"

"E, kasi... Hindi pala baby 'yung aalagaan ko!" inis kong sabi sa kaniya. Narinig ko tumawa siya kaya mas lalo akong nainis.

"Ano?" natatawa niyang tanong.

"Hay, ewan!"

"Natanggap mo ba 'yung gown na dinala ko diyan?" tanong niya. "May ginagawa ka daw kasi, e, kaya hindi na kita nahintay."

"Oo, nakuha ko na," tugon ko. "Bakit hindi mo na lang ibigay sa akin kapag day-off ko na? Isang araw na lang naman, e."

Huwebes ngayon at bukas ay biyernes, kinabukasan ay day-off ko. Dapat pala sa lunes na lang akong nagsimulang magtrabaho para tuloy-tuloy na.

"Excited ako, e, 'bat ba?" aniya. "At saka para masukat mo agad 'no. Isang linggo na lang at nasa legal age na 'ko!"

"Isang linggo pa naman," sabi ko. Excited. "'Di ba may photoshoot ka pa? Kailan 'yon?

"Oo, sa sabado na 'yon!" sagot niya. Sabado agad? "Kaya dapat diretso ka na sa bahay namin para sabay na tayo papunta sa sho-shoot-an namin."

"Diretso? Magpapahinga muna ako, syempre!" sambit ko. Pagkatapos sa trabaho, diretso na agad do'n? "At saka, bakit pa pala ako sasama sa 'yo?"

Photoshoot niya 'yon, 'bat ako pupunta?

"Syempre, para makita mo kagandahan ko!" aniya. Hayst. "Tayong dalawa ang pi-pictur-an." Nagulat ako sa sinabi niya.

"Huh? Bakit? Birthday ko ba? Ako ang may birthday?"

"Malapit ka na din mag-legal age, ah! At saka kung gusto mo lang naman, e," aniya. "Maghahanda ka sa birthday mo?"

"Tigil mo nga 'yan, Colline," sabi ko sa kaniya. "Alam mo namang hindi ako naghahanda tuwing birthday ko, 'di ba?"

"Mag-le-legal age ka na. Wala bang exception?"

"Tsk. Matulog ka na nga," sabi ko. Kapag usapang birthday nila basta hindi sa akin ay ayos lang. "Bababa ko na 'to."

"Uy, wa-"

Binabaan ko na siya ng tawag. Mangungulit lang 'yon tungkol sa birthday ko. Ayokong maghanda o mag-celebrate ng birthday ko, siya lang ang may gusto at si Jung-Hyun. Ayoko sa araw ng birthday ko. Ayoko.

Kinabukasan.

"Have you ever told your friend that I want to attend her birthday?" tanong ni Ma'am Madi habang kumakain ng hapunan. May kasamang puppy eyes pa 'yun, ha?

Bakit niya gustong pumunta sa birthday ni Colline? Ni hindi nga sila magkakilala, e.

"Hmm.... Bukas po ay sasabihin ko sa kaniya. Magkikita po kami bukas," sabi ko. Day-off ko na bukas, e. Magkakaiba kaming lahat ng day-off.

"I really like attending parties," masayang sambit ni Ma'am. Kaya naman pala. Oh, wait. Pupunta nga pala si Jung-Hyun! May chance siyang makita 'yung oppa niya. Natawa na naman ako dahil sa oppa. K-drama.

Nilingon ko naman si Sir JD na tahimik na kumakain. Sa tuwing nararamdam ko ang presensya niya o nakikita siya ay bumabalik sa isipan ko ang nangyari kagabi! Kaya kapag nakakasalubong ko siya ay lumilihis ako ng tingin.

Kagaya kanina....

"Oh," sabi ko habang inaabot ang umagahan niya. Hindi na naman ata siya bababa mamaya. Nanonood na naman ata. Sa balikat lang niya ako nakatingin. Ewan ko ba kung bakit hindi ako makatingin sa mukha niya!

"Oh, what happened? May sore eyes ka ba at hindi ka makatingin?" tanong niya. Sinusubukan niyang tignan ako sa mga mata. Tignan mo, parang wala lang sa kaniya 'yung ginawa niya! "Sa'n ka pupunta? Hintayin mo na lang kaya 'to."

"Anong hintayin? May gagawin pa 'ko," sabi ko sa kaniya habang nakatalikod sa kaniya. Naglakad ako papunta sa hagdan para makababa na.

"Para hindi ka mapagod sa pag-akyat," aniya. Napatigil naman ako sa sinabi niya. Lumingon ako sa kaniya na nakakunot ang noo. Bumuntong hininga siya.

"Pake mo?" sabi ko sa kaniya at saka umalis. Hanggang sa hapon ay hindi siya bumaba kay dinalhan ko na naman siya ng tanghalian.

Hindi ba siya aware na masama sa katawan niya 'yon? Lagi lang siyang nasa kwarto niya. Hindi man lang naaarawan. Hindi man lang nai-stretch ang katawan niya. Paano niya na-me-maintain ang pagkakatoon ng abs?

Psh, abs!

"JD, ayaw mo ba talaga ng ticket sa concert ni Jung-Hyun?" biglang rinig kong tanong ni Ma'am kay Sir. Nabulunan na naman si Sir katulad kahapon. Medyo natawa naman ako.

"Kahapon din ay nabulunan ka! Dahan-dahan kasi kumain!" sambit ni Ma'am.

"Why do you mention that at eating time, tita?" nakakunot niyang tanong habang pinpunasan ang bibig. Bakit hindi niya na lang sabihin na ang unico hijo ni kung sino man ang nanay niya ay hindi straight?

Ngumuso naman si Ma'am. "You are always in your room," aniya. Oo nga naman. Tatanong-tanong siya, e, lagi naman siyang nasa kwarto. "Bonding na rin natin 'yon!"

"Bonding? Hindi po ako mahilig sa mga koreanong 'yan," sambit ni JD. Weh? Nag-fake cough naman ako. Nilingon ako ni JD at sinamaan ng tingin. Bakit ba?

"May sakit ka ba, Xeia?" tanong ni Ma'am. Sakit agad?

"Ah, wala po," tanggi ko. "Nagkakaganito lang po ako kapag may nagsisinungaling," sabi ko sabay tingin at ngiti kay Sir. Ngayon ay para niya na akong pinapatay sa isip niya.

"Sino naman ang nagsisinungaling?"

"Hmm... Siguro kakilala ko po Ma'am. Who knows," sabi ko sabay kibit balikat.

Nagpatuloy na silang kumain at sa bawat subo ng kinakain ni Sir ay nagtatapat ang aming mga mata. Nanlilisik ang sa kaniya habang ako naman ay normal lang. Problema nito? Hindi ko naman siya nilaglag, ha?

"Ako na po ulit ang maghuhugas," pagpi-prisinta ko ulit. Natapos na silang kumain at ang tingin pa rin sa akin ni Sir ay ang sama. Hindi niya ako tinantanan. Bahala siya, haha. Pagkatapos nila ay kami naman ang kumain at ako na ang naghugas pagkatapos.

Dati ay ayoko sa pinakalahat ay naghuhugas pero ngayon ay parang na-e-enjoy ko? I-on ko ulit ang music ng phone ko para makinig ng kanta habang naghuhugas.

"Waaaaaaa!"