Chapter 18

JD's POV

"Ngayon ka aalis?" rinig kong tanong ni Manang kay Xeia. Nasa kusina ako para uminom ng tubig. Dapat nagpalagay na lang ako ng ref sa kwarto ko para hindi na ako baba ng baba, e. Ang daan papunta sa kwarto niya ay dito sa kusina.

"Opo, bukas po kasi maaga ang photoshoot ni Colline, 'yung kaibigan ko po na magbi-birthday," aniya. Psh, 'bat ngayon siya aalis? E, gabi na. Paano kapag may mangyari sa kaniya? Marami pa namang lokoloko diyan.

"E, gabi na at baka kung mapano ka," sabi ni Manang.

"'Wag po kayong mag-alala. Wala pong mangyayari sa akin," tugon naman ni Xeia. Matigas din pala ang ulo nito. Kami pa ang masisi kapag may mangyari sa kaniya dahil ngayon siya aalis. Iling-iling naman akong lumabas ng kusina at tumungo na sa hagdan.

"Alis na po ako. Sa lunes po ulit!" sigaw niya. Sinilip ko siyang lumbas ng pinto at dala-dala ang bag niya. 'Di talaga papapigil ang babaeng 'to ha? Pumunta ako sa gate para tignan siya

.

"Sir, okay lang ba?" biglang tanong ni Manang. Nilingon ko siya at tinitignan din si Xeia na nakikipag-usap kay Luca. Nakita ko pa na pinitik njiya sa ulo si Luca. Ano na namang ginawa niya. Tsk.

"Hayaan niyo po siya," sabi ko at sabay tumalikod para pumunta na sa kwarto at nang makatulog na.

"Baka kasi mapano 'yung batang 'yon, e," aniya habang naglalakad ako. Napatigil naman ako. Uutusan ba niya ako na sundan 'yung babaeng 'yon? "Sundan niyo po kayo?"

"Po?" Lingon ko sa kaniya. Aish. 'Bat ako? May guard naman diyan, ha? "Inaantok na po ako. Iba na lang."

"Ikaw na JD," biglang sabi ni tita. Psh. "Sundan mo na siya," pagpupumilit niya pa. Kinunotan ko naman sila ng noo.

"Hindi pa po pala kayo natutulog?"

"How can I sleep if an employee of mine might be in danger?" aniya.

"Danger?" Natawa naman ako. Ang OA kahit kailan nitong si tita. "Kaya niya sarili niya." Nanonood naman 'yon ng boxing. Sabi pa nga niya sa akin, gagamitin niya raw sa akin mga natutunan niya. Psh. Kaya niya na sarili niya.

Tinignan ko naman silang dalawa na magkatabi na. Nakangiti sa akin na parang nagmamaka-awa. Napahilamos naman ako sa mukha. Aish.

"Tsk. Sige na po. Susundan ko na 'yung bababeng 'yon," sabi ko. Tuwang-tuwa naman sila sa narinig.

Umakyat muna ako sa kwarto at kumuha ng jacket ay cup. Malamig sa labas, gabi na, e. Hinayaan kong hindi naka-zipper ang jacket ko. Bumaba na ako at tumungo sa pinto.

"Save your yaya, JD," nakangiting sabi ni tita. Tsk tsk tsk. Anong pinakain ni Xeia kay tita at gano'n siya mag-alala? Your yaya? Hindi ko naman gusto 'yon maging yaya. "Then, if possible, take her to their home!"

What? I have already agreed to follow her and now I will take her to their home? Sino ba talaga ang yaya dito? Ako? Ano tawag sa akin? Yayo? Psh.

"Saan po kayo pupunta, sir? Gusto niyo bang ipa-handa ko 'yung kotse niyo?" tanong ni Luca.

Umiling ako. "Huwag na," sabi ko sabay labas ng gate. Nagsimula na akong maglakad, maabutan ko pa naman siya. Naaninag ko may kausap si Kuya,'yung guard. Si Xeia at 'yon. Naglakad na ako papunta sa kaniya.

Nakita ko siyang patalon-talon pa kung maglakad. Tss. Parang bata. Nasa likuran lang niya ako at hindi siya nilalapitan. Baka kapag nilapitan ko siya ay isipin niya na sinusundan ko siya at nag-aalala ako sa kaniya. Worry, my ass.

Lumiko siya at lumiko rin ako. Hindi ko na siya sinundan at nanatili sa paliko, sumandal ako sa pader. Naka-upo na siya sa waitingshed at mga ilang minuto lang ay may tumabi sa kaniya na lalaki. Maya-maya ay tumayo si Xeia at lumingon-lingon sa daan. Naghahanap ng masasakyan. Ang kulit kasi, e, sabi ng gabi na, uuwi pa rin. Lumingon-lingon din ako kung may sasakyan. Dapat ba dinala ko na 'yung kotse ko?

Pagkabalik ko ng tingin sa kaniya ay nakatayo na 'yung lalaki at nakatabi na sa kaniya. Umayos naman ako ng tayo. Kilala niya ba 'yon? Nakita ko naman sila na nag-uusap, baka kakilala niya 'yon. Sumandal ulot ako sa pader at lumingon-lingon ulit. Bakit ba wala ni isang sasakyang dumadaan?

Mga ilang minuto ay nakita kong nasa lapag na ang bag na dala ni Xeia kanina. Ang dumi-dumi ng lapag, diyan niya ilalagay 'yan? Nang tumaas ang tingin ko ay nakatas na siya ng kamay. Shit. Lumapit ako sa kanila pero hindi ako napansin ng lalaki dahil nakatalikod siya sa direksyon ko. Nang medyo malapit na ako ay narinig kong nagsalita si Xeia kaya napahinto ako sa may puno na malapit sa kanila.

"Hindi niyo po ba ako kilala?" aniya. Bakit? Sino ba siya?

"H-huh?"

"Hindi niyo po ba ako kilala," pag-uulit niya. "Ayaw ko po na masaktan ka." Totoo ba 'yung sinabi niya sa akin na may nalalaman siya sa suntukan. Ang yabang niya kung gano'n. Sa lalaki niya pa talaga gagamitin 'yon? As if kaya niya, huh?

Narinig kong tumawa 'yung lalaki. "Babae ka lang. Hindi mo ko kaya. Ibigay mo na lang ang pera mo para walang masaktan."

"Hindi niyo po alam na..."

"Na?"

Hindi ko na mapigilan at naglakad na ako papunta sa kanila.

"Na... Champion ako sa Taekwondo?" aniya. Taekwondo? Totoo ba? Kung gano'n ay kaya niya na pala ang sarili niya. Tumalikod na ako para bumalik sa kaninang pwesto ko. Pinagod lang ako, kaya niya pala ang sarili niya. Champion pala sa Taekwondo, huh? Tignan ko nga kung champion ka talaga. Sumandal ako sa puno at pinanood sila.

"Babae ka lang," rinig kong sabi ng lalaki.

"Hindi dahil babae ako ay mahina ako," tugon ni Xeia. Nga naman.

"Alam mo? Ang dami mong satsat! Ibigay mo na lang ang gamit mo!" sigaw ng lalaki. "Akin na 'to!"

Hinablot niya ang bag ni Xeia. Aish. Akala ko ba champion siya sa Taekwondo? Bakit hindi niya gamitin 'yung nalalaman niya?

"Ayoko!"

"Sabi ng akin na, e!" Nakita kong tinaas ng lalaki ang kamay niya na may hawak na patalim. Nagulat ako dahil fuck! Why didn't she defend herself and just wrap her arm around her face? Tumakbo ako papunta sa kanila as fast as I can.

Mabilis kong hinwakan ang palapulsuhan ng lalaki at hinarang ang katawan ko sa harap ni Xeia. Taekwando champion pala, huh? Bakit takot?

"JD?" Nilingon ko siya.

"Are you okay?" Bumuka ang bibig niya pero walang lumbas na salita sa bibig niya kaya binalik ko ang atensyon sa lalaking 'to. Tinuhuran ko siya at sinuntok na naging resulta ng pagkahulog ng kutsilyo. Kutsilyo? Dapat baril, matatakot talaga ang mabibiktima niya. Agad naman niya akong binawian ng suntok. Natumba naman ako dahil do'n.

Ginalaw-galaw ko ang panga ko. I admit na medyo malakas ang suntok niya. Tsk tsk. Magkakapasa ako nito, e. Ayoko pa naman sa lahat ay nagkakasugat ang mukha ko kahit maliit lang at nasira pa ang buhok ko. Aish.

Hindi ko na napigilan na lapitan siya at binigyan ng dalawang magkasunod na suntok. Binawian naman niya ako at nasuntok ng dalawang beses sa tagiliran. Syempre biwnwian ko siya kay babawian niya na sana ako pero naka-iwas ako at saka sinikmurahan siya. Ubo-ubo naman siya kaya pumunta ako sa likod niya at saka pinulupot ang braso sa leeg niya. Nasakala siya kaya siniko niya ang tiyan ko ng pauli-ulit. Masakit 'yon ha.

Nababitaw ako at sinalubong naman niya ako ng suntok na ikinatumba ko na naman. Aish. Ang dumi na ng siguro jacket ko at natanggal na ang cup ko. Mabilis niya akong pinatungan at aambang suntukin pero napigilan ko siya. Sinubukan kong pumaibabaw pero nakita ko siya Xeia na nakaluhod at tinatantya na batuhin 'ton lalaki na 'to ng.... kutsilyo?

Puta sure siya ro'n?

Hindi ko na kinaya at hinayaan ko siyang suntukin ako ng isa. Isa lang, babawian ko siya mamaya. Narinig ko na lang siyang sumigaw. Mabilis siyang napahiga at tinaas taas ang kanang binti. Ang sakit niyan, sa binti tumama ang kutsilyo.

Napa-upo na lang ako dahil sa pagod at sakit ng katawan. Hayaan ng madumi ang damit. Ipapalaba ko sa kaniya 'to. Ang kulit kasi, sinabing baka mapano siya.

Nakita ko naman siya lumapit sa amin kay tinaas ko ang kanang braso ko para magpatulong sa kaniya na matayo pero hindi ko inaasahan na mas inuna niyang tulungan ang sinaktan niya kesa sa akin. Tinulungan nkyang makaupo 'yung lalaki at nilabas ang cellphone at narinig kong tumatawag ng ambulansya. Binaba ko ang braso ko.

"After you hurt him, you will call for help now?" tanong ko sa kaniya. Nilingon niya ako. "Why did you help him before me?"

"Tss." Aniya sabay tulong sa akin na makatayo. Wala mang care? Basta-basta niya akong tinayo at binalik ang atensyon sa lalaki 'to. "Manong, hindi ko gustong saktan kayo. Sorry po." Hingi niya ng tawad.

Siya na nga 'tong muntik maholdup at muntik masaktan, siya pa hihingi ng sorry? Kakaiba rin 'to, e. Umupo din ako sa waitingshed at tiningala ang ulo. Fuck, ang sakit ng katawan ko. Habang naka-upo ay tinawagan ko si tito Alvarez.

"Totoo bang nag-champion ka sa Taekwondo?" tanong ng lalaki. Nilingon ko naman siya at saka tinignan si Xeia.

"A-ah... Hindi ho. Gusto ko lang na matakot kayo para umalis na lang," sagot niya. Ano?!

"What?! You just said that to scare him?! I even let you defend yourself because I thought it was true!" Sigaw ko sa kaniya sabay tayo na ikinagulat niya.

"Huh?"

"Huh, huh ka diyan."

"Sinabi ko 'yon para matakot si Manong," aniya. "Hindi ko naman aakalain na hindi siya maniniwala."

Napahilamos ako sa mukha ko. "Paano na lang kung hindi kita sinundan at napahamak ka?"

Ngumuso siya. Tsk. "'Edi..... Salamat."

Napabuntong hininga ako.

"Tapos na ba kayo?" singit ni Manong. Sabay kami na nilingon siya. "Wala pa bang ambulansya?"

Nagdemand pa siya huh? Napaupo na lang ulit ako dahil naramdaman ko na naman ang sakit ng katawan ko. Lumingon kami sa paparating na ambulansya. Bakit ambulansya ang tinawagan niya? Dapat pulis. Tsk.

"Kaya niyo po ba maglakad?" nag-aalalang tanong ni Xeia sa lalaki. Aish, siya na nga 'tong muntik masaktan, e. Tinulungan nila si Manong na maglakad papunta sa ambulansya. Lumapit naman ako sa kanila.

"Hindi naman malala, 'di na kailangang dalhin sa hospital," sabi ko. Nilingon naman ako ni Xeia. "Hindi naman niya ikakamatay 'yan." Psh. Dapat nga mag-alala siya sa sarili niya. Sinimulan na nilang gamutin si Manong sa loob ng ambulansya.

Maya-maya pa ay may dumating na mga pulis. Tinignan ako ni Xeia. "Tumawag ka?"

Umiling ako kahit na ako ang tumawag kanina. "Baka multo."

"Multo," bulong niya. Sino pa ba ang tatawag? Di nag-iisip. Sinasabi pa ang obvious. Lumabas ang dalawang pulis at isa na do'n si Sir Alvarez.