Chapter 7

Xeia's POV

"Ang mahal pala ng mga pagkain dito, masarap pa man din," sabi ni Colline. Nakaupo kami ngayon sa loob ng cafeteria. Maraming mga tao rito dahil sabay-sabay kaming natapos sa exams. Mabuti na lang ay may naabutan pa kaming bakanteng upuan. May second floor itong cafeteria pero hindi 'yon sapat para makaupo ang lahat ng nag-exam ngayon.

"Siguradong kaunti lang ang bibilhin ko kapag nakapasa ako," sabi ko naman. Nag-order lang kami ng two cups of rice at ulam, tanghalian naman na, e. Ang sarap ng adobo, ang galing ng chef rito. Ang ayos ng mga upuan at lamesa dito ay pahabang lamesa at pahaba ring upuan. Sampu hanggang labing-lima ang helera ng lamesa't upuan.

"Dalian natin para makalibot libot tayo rito sa University bago ang pasukan," pagmamadali niyang sabi sa akin. Puno ng pagkain ang bibig niya pero nagsalita pa rin, buti hindi siya nabulunan.

"Parang siguradong-sigurado ka na na makakapasa tayong dalawa o isa sa atin, ha?"

"Oo naman. Always think positive, Frenny. Ano ka ba!" masaya niyang sabi sa akin. "Sure na sure ako na makakapasa tayo dalawa."

"O, sige. Sabi mo, e," ani ko. "Tara na, tapos na akong kumain."

Uminom na ako ng tubig sa tumbler ko. Hindi ako umiinom ng tubig na hindi mineral pero alam ko naman na mineral ang tubig rito. Dati kasi uminom ako ng hindi mineral at ang nangyari ay sumakit ang tiyan ko at nagkaroon ng LBM, kaya simula no'n ay nag-iingat na ako sa iniinom at kinakain ko. Minsan nga hindi na ako kumakain at hinihintay ko na lang na makauwi sa bahay para makakain.

Natapos rin siyang kumain. Naku, mabagal talaga siyang kumain! Kahit kaunti lang ang pagkain niya. Parang kapag nilunok niya na ang kanin ay pinong-pino na, e.

"Hoy, ayos ka, ha?" sabi ko nang biglang may umupo sa tabi ko kaya napaupo ulit tuloy ako. Patayo na ako nang muntik ng matapon sa akin 'yung kaunting natirang adobo dahil sa kagagawan niya. "Hindi mo man lang ako hinintay na maka-alis?"

"Ang tagal niyong umalis, nangangalay na ako," mahinang sabi niya. Gano'n lang 'yon? Kung gawin ko sa kaniya 'yon? Kung matapunan 'tong damit ko? Bagong bili ko lang kaya 'to! Nilibot ko ang paningin ko sa buong cafeteria at walang bakanteng upuan. Pero hindi pa rin tama ang ginawa niya.

"Bastos," bulong ko pa. Tumayo na ako at kinuha ulit ang tray. Tinalikuran ko siya at hinakbang ang kaliwang paa para makaalis na nang...

"Oh my"

Bigla niyang hinawi ang baywang ko at napaupo ako sa hita niya! Napapikit ako dahil 'yung tray na hawak ko ay baka mahulog ang lamang babasaging plato, mangkok at baso! Tinaas ko iyon para mabalanse sa itaas. Unti-unti kong dinilat ang isa mata ko para tignan kung may nabasag bang plato, mabuti na lang ay hindi nahulog dahil wala naman akong nakitang basag na plato sa sahig. Dinilat ko na ang isa ko pang mata at pagkakita ko naman sa aking harapan ay nakatingin itong lalaki na 'to sa akin. Naramdaman ko na ang kaliwang kamay na ginamit niya panghila sa baywang ko ay nasa tiyan ko pa rin at ang kanang kamay niya ay nasa likuran ko.

"This is the real rude," sabi niya.

Malapit ang mukha namin sa isa't isa kaya naman rinig na rinig ko ang sinabi niya. Nang ma-realize kung ano ang ayos namin ngayon ay agad akong tumayo at masama siyang tinignan. Naka-agaw pansin ang ginawa niya kanina.

"Know the difference before you say it," dagdag niya pang sabi sa akin. Hindi na ako nasalita at walang ano-ano ay tinalukaran at umalis na. Tinawag pa ako ni Frenny na hintayin raw siya.

"Grabe 'yung lalaki, 'no? Ginawa talaga 'yon sayo?" Di parin makapaniwalang sabi ni Colline. Naglibot-libot kami kanina sa may harapan lang ng University dahil hindi namin kayang libutin ang buong University ng isang oras lang. Papunta kami ngayon ng library, 'yon ang huli naming pupuntahan. Kailangan na kasi naming pumunta sa cafe na sinasabi ni Colline para mag-apply ako ng trabaho, baka may matanggap pa sila na iba.

"Aish! 'Wag mo na ngang ipa-alala 'yon," irita kong sabi sa kaniya. Kanina pa niya sinasabi 'yan habang lumalayo kami sa cafeteria.

"Infairness gwapo siya, ha?" aniya. Gwapo? Bulag ata 'to.

"Gusto mo ipunta kita sa EO? Malabo na ata mata mo, e. Saan banda ang gwapo ro'n, aber? Attitude nga hindi maganda, e. Anong silbi ng gwapo niyang itsura?"

"O, you just said na gwapo siya!" biglang sigaw niya. May sinabi ba ko? "Fish is being caught through their mouth~" Pa-sing-song niyang sabi.

"Wala akong sinabing gwapo siya, ha! Ang sabi ko, anong silbi no'n kung meron man siya tapos gano'n ang ugali?" pag-uulit ko sa sinabi ko. Walang modo 'yung lalaking 'yon.

"Teka, Frenny." Pinahinto niya ako sa paglalakad.

"O, bakit? Na-realize mo na hindi siya kagwapuhan dahil sa modo niya? Ano?"

"Hindi 'yon!" aniya.

"E, ano?" tanong ko. "Maglakad na tayo, ah." Hinila ko siya para maglakad ulit. Hinto-hinto pang nalalaman, e.

"Parang kilala ko siya!" sigaw niya. Kilala?

"Artista?" Sikat ba siya? Kung sikat siya at maraming fans ay naku siguradong madi-disappoint ang mga tagahangga niya.

"Hindi!"

"E, ano nga? Wala akong oras para mag-pinoy henyo ngayon, Colline, ha?" ani ko. Hindi na lang sabihin ng diretso at ng matapos na ang sinasabi niya. Nakarating na kami sa library at patuloy pa rin siya sa pag-iisip kung saan niya na raw nakita 'yung lalaki. Hindi raw artista.

"Ayun, alam ko na!" sigaw niga ng maalala na. Sinuway ko siya dahil bawal ang maingay sa library kahit na walang librarian at mga tao. "Alam ko na! 'Yung lalaking nakahuli kay kuyang driver! Nung naaksidente si tito?"

"Di nga?"

-

"Ito na ata 'yon, Frenny," sabi ni Colline. Nasa harap na kami ng cafe. Naglakad lang kami papunta dito dahil tulad ng sinabi ko ay malapit lang naman.

"Tara, pasok na tayo," aya ko sa kaniya. Tinulak ko ang glass door at saka pumasok. Katulad ng nasa picture sa internet ay gano'n din kaganda ang cafe. Ang wall niya ay glass at may mga lamesa't upuan rin sa labas. Up and down ang cafe. Ang theme ng cafe ay wattpad, ang ganda niya. Nakita ko sa internet na ang second floor niya ay nandoon ang mga libro at pwedeng basahin. Karamihan raw na tumatambay sa second floor ng cafe ay mga estudyante. Dinadayo talaga siya maliban sa theme ay masarap rin raw ang mga foods rito.

Magkaiba ang coffee shop sa cafe. Ang coffee shop ay ang main focus niya sa menu ay mga kape habang ang cafe naman ay mga pastries and desserts rather than coffee.

"Ano po ang order niyo ma'am?" tanong ng cashier sa amin.

"Ah, hindi po kami mag-oorder," sagot ni Colline. "Ito po, oh." May pinakita siyang papel sa cashier na kinatango ng cashier. Tinignan ko 'yon at may nakasulat na 'Wanted: Waitress'. Sa'n niya nakuha 'yon?

"Ah, waitress po ba?" tanong niya, tumango naman kaming dalawa ni Colline. "May nakuha na po kasi kami, e."

"Ha?" gulat na tanong ko. "E, bakit mayro'n pang ganyan sa labas ng cafe niyo?" Turo ko sa hawak ni Colline. Aish.

"May problema ba?" May biglang lumabas na matangkad na babae mula sa loob ng kusina nila.