"Nelia, namumuta ka yata ngayon, may sakit ka ba?" Pagtatakang tanong sa akin ni Mylene. "Wala naman, ayos lang ako." Mahina kong boses.Hindi ko maintindihan, ilang araw ko nang nararamdaman ang ganito. Minsan na susuka na lang ako, pero wala naman lumalabas. Ang sakit nga sa tiyan at lalamunan ko ehh. Tapos, pabalik balik pa ang lagnat ko. Ano na ba ngayon ang gagawin ko. Wala akong masyadong alam kung ano ang nangyayari sa akin. Nanatili lamang akong tahimik rito sa gilid habang nag-uusap usap sila. By the way, naririto kami sa tambayan namin ngayon. Kanina lang pinaalis ni, David ang ibang mga tao rito. Ewan ko kung bakit, basta napansin ko lang na ayaw niyang may kung sino sino lang ang lumalapit sa amin, lalo na sa akin. Ang daming gustong magpakuha ng litrato, halos madumog na rin ako kanina sa mga ginawa nila. Mabuti na nga lang at agad kaming nakapasok dito sa cafeteria. Nagtataka nga ako, kung bakit ang dali ko naman sumikat, parang ilang araw lang naman namin ginawa ang p
DAVID POV. Masarap ang tulog ngayon ng kaibigan ko. Ang tigas talaga ng ulo niya, ayos lang naman sa amin kung hindi siya makakadalo, dahil ang importante ay ang kalusugan niya, Pero, hayts talaga si Nelia. Pinilit niya pa rin kahit hindi niya kaya. By the way, nandito ako ngayon sa kusina. Nagluluto ng paborito niyang nilaga. Ito rin ang palaging kinakain niya noon kapag nadadapuan din siya ng sakit. Ngunit, nang nawala ako sa tabi niya noon hindi ko alam kung nakakatikim pa din ba siya nito. Pero, ngayon pakakinin ko siya muli nito alam ko rin naman na madali lang siya gagaling."Ano ba 'yan David, matagal pa ba iyan? Ang bango bango ahh, pakain naman diyan. O hindi kaya, ikaw na lang ang kainan ko. Fresh na fresh pa naman ako.""Hahha, kalokohan mo Pengpeng, huwag mo ngang akitin ng ganyan si David. Akala mo naman basta-basta lang siya papatol sayo? Ew, kadiri lang bakla ka.""Ay wow naman Mylene, ang ganda ganda mo talaga noh.""Syempre naman, alam ko na iyan, inuulit mo pa talag
NELIA POV. Hindi pa rin nila akong pinapatayo upang maglakad lakad. Kaya ko naman na ehh, pero hindi sila naniniwala. "Ano ka ba, Nelia huwag ka na nga matigas ang ulo diyan. Yeah, sinasabi mo nga kaya mo, yes sa utak mo kaya mo. Pero ang katawan mo hindi. Kaya, magpahinga ka pa, huwag nang makulit.""Ayan, makinig ka kay Mylene. Kapag iyan magalit, baka mamaya matapon pa niya tayo sa kabilang building.""Ahm, ehh, sige na nga lang. Makikinig na nga."Sa mga oras na ito, nangangamba ako na baka hinahanap na ako ni, Anderson. Pero, hindi naman tumatawag, bakit ko ba siya iniisip imbis na ang sarili ko ang isipin ko ngayon. Ano ba ang gagawin ko, sana lang ay hindi siya magalit sa akin. Napahiga ako sa sofa, masakit pa. talaga ang ulo ko. "Nelia, uminom ka na ng gamot." Tugon ni Pengpeng. Ngunit ilumiling lang ako. Mula kasi pagkabata ko, hindi talaga ako mahilig sa gamot kaya ayaw kong uminom. "Ayan ang tigas na naman ng ulo." Dagdag pa ni Mylene."Psh, hayaan niyo na. Well alread
Nagmamadali akong magtungo ngayon sa condo ng boyfriend ko. Ito ang ikalimang anniversary namin. Gusto ko siyang surpresahin, dahil ilang buwan din kaming hindi nagkikita. Masaya ako sa araw na ito at ito rin ang araw na hinihintay ko. Agad akong sumakay ng taxi. Mabuti na lang hindi traffic kaya nakapunta agad kami. Mabilis akong tumakbo patungo kung saan banda ang condo ng boyfriend ko. Nang nakarating ako roon, nagtaka na lamang ako dahil bukas ang pinto. Siguro, nakalimutan niya lang isara. Palagi talaga siyang busy, pati ba naman pag-lock ng pinto nakalimutan niya. Napalingon ako kahit saan, hindi ko alam pero nakaramdam ako nang lungkot at inis. Nang makita kong wala na ang mga litrato namin na noon ay kung saan-saan na lang nakasabit. Iisipin ko na lang na niligpit niya lang ang mga gamit niya. Napalingon ako sa hagdan, huminga muna ako nang malalim bago ko nagawang humakbang patungo sa 'taas. Pero, nang nakarating na ako sa tapat ng pinto ng kwarto. Mga ungol ang narinig
Nang magising ako ramdam ko ang sakit ng katawan ko. Mas lalo ang ulo ko, hilong-hilo pa rin ako. Hindi ko alam kung ano ang nagawa ko kagabi, kaya bakit ako nagkaganito. Tama, pumunta nga ako sa bar at uminom. Nang maimulat ko ang mata ko, inilibot ko ang tingin ko. Laking gulat ko na lang dahil nasa loob ako ng kwarto. Paano ako nakapunta sa ganitong kwarto? Halatang mga mayayaman ang may ganitong klasing kwarto. Ano ang gagawin ko.Naramdaman kong may anong bagay sa bewang ko at sa likod ko. Ang init, hindi ko alam pero, parang may katabi ako ngayon. Dahan-dahan kong iginalaw ang katawan ko. Gulat kong masaksihan ang lahat, hubot hubad ako habang may yumayakap na lalaki sa 'kin. Gusto kong sumigaw pero, napatakip ako sa bibig ko. Kailangan kong makaalis agad, kaya hindi siya pwedeng magising. Dahan-dahan kong ini-angat ang kanyang kamay para makaalis. Subalit, mas lalong humigpit ang pagkayakap niya. Naramdaman ko ang dumampi ng pagkalalaki niya sa pagkababae ko, dahil nakaharap ak
Hindi ako makatakas sa lalaking 'to. Hindi ko alam kung ano ang gagawin niya. Nakayakap pa rin siya sa 'kin matapos ang nangyari sa amin kanina. Ang sama ko hindi ko napigilan ang sarili ko. Dati, hindi ako pumapayag na galawin ako ng ex ko, kahit isang halik lang. Pero ngayon, hindi ko napigilan. Naglaho na bigla ang virginity ko. Maya-maya napatingin ako sa bintana at naramdaman ko ang sakit nang maalala ko ang mga sinabi sa 'kin ng ex ko. "Nelia, can you just stop! How dare you para storbohin kami! Minsan na nga lang ako makatikim ng babae, i-isturbohin mo pa!" "Bakit? Bakit mo 'to nagawa sa 'kin? Mahal mo naman ako diba? kaya bakit!" sabay hagulhol ko. "Nagtatanong ka pa??? Syempre, dahil hindi mo magawa ang ikaloob ang katawan mo sa 'kin! Alam mo naman na gusto ko ng magkaanak, pero hindi mo magawa dahil ang arte-arte mo!" "Pero, nag-explain naman ako diba? May mga pangako din tayo sa isa't isa na tayong dalawa lang..." "Noon 'yon! pero, ngayon walang-wala na!" Dahi
Ang daming mga nakatingin sa amin, saksi sila sa ginawa sa 'kin ni Anderson. Kahit sila gulat din na nakatitig sa amin. Kalaunan, binitbit ako ni Anderson patungo sa isang kwarto. Hindi lo masabi kung kwarto ba talaga 'to, dahil para sa akin isa na 'tong bahay sa sobrang laki. Narito ako ngayon sa kwarto, iniwan ako ni Anderson dahil may tatapusin lang daw siya. Nahihiya akong lumabas upang makipagkwentuhan sa ibang mga taong naririto. Dahil sa mga itsura nila kanina, parang hindi nila ako gusto. Pero, may iilan naman na magandang nakitungo sa akin kanina. Masasabi kong nakakainis si Anderson dahil padalos-dalos siya sa kanyang disisyon. Ngunit, wala na rin akong magagawa kundi tanggapin ang gusto niya. Tama rin naman siya, dahil ang pakikipagsiping ginagawa lamang ng dalawang makapares, lalo na kung mag-asawa na. Wala akong ibang magawa rito kundi ang mapahiga, siguro ramdam ko ngayon ang pagod at sakit ng mga hita ko. Matapos nangyari ang mga bagay na 'yon. Ang bilis ng oras, da
Sa araw na 'to maaga akong kinuha rito sa bahay ng mga nagpakilalang make-up artist daw. Wala akong ibang magawa kundi ang sumama, dahil si Anderson naman na ang nag-utos. Ilang Oras na lang gaganapin na ang kasal. Masyadong naging mabilis ngayon. Ngunit, ayos lang dahil nakilala ko na ang side ni Anderson kahapon. Masaya at mabait naman pala makisama ang kapatid niyang babae sa 'kin na si Kate. Ganon rin ang Mommy Len at Daddy Ramon niya. Kahit papaano, nakakaramdam pa rin ako nang excitement ngayon. Dahil, sa wakas matutupad na rin ang pangarap kong ikasal. "Seniorita, ready ka na ba mamaya?" excited na sambit sa 'kin nang isang nag-ayos sa buhok ko. "Oo nga naman, ang galing pa mamili ng babae ni Seniorito dahil sobrang ganda mo." "Kahit walang make-up ang ganda ganda na nga ehh, mas lalo lang gumanda ngayon." Tumango ako sa kanila at ngumiti. Kinakabahan rin naman ako ngayon, paano kung bigla pala akong madulas habang naglalakad ako sa gitna ng simbahan, ano na lang sasabi
NELIA POV. Hindi pa rin nila akong pinapatayo upang maglakad lakad. Kaya ko naman na ehh, pero hindi sila naniniwala. "Ano ka ba, Nelia huwag ka na nga matigas ang ulo diyan. Yeah, sinasabi mo nga kaya mo, yes sa utak mo kaya mo. Pero ang katawan mo hindi. Kaya, magpahinga ka pa, huwag nang makulit.""Ayan, makinig ka kay Mylene. Kapag iyan magalit, baka mamaya matapon pa niya tayo sa kabilang building.""Ahm, ehh, sige na nga lang. Makikinig na nga."Sa mga oras na ito, nangangamba ako na baka hinahanap na ako ni, Anderson. Pero, hindi naman tumatawag, bakit ko ba siya iniisip imbis na ang sarili ko ang isipin ko ngayon. Ano ba ang gagawin ko, sana lang ay hindi siya magalit sa akin. Napahiga ako sa sofa, masakit pa. talaga ang ulo ko. "Nelia, uminom ka na ng gamot." Tugon ni Pengpeng. Ngunit ilumiling lang ako. Mula kasi pagkabata ko, hindi talaga ako mahilig sa gamot kaya ayaw kong uminom. "Ayan ang tigas na naman ng ulo." Dagdag pa ni Mylene."Psh, hayaan niyo na. Well alread
DAVID POV. Masarap ang tulog ngayon ng kaibigan ko. Ang tigas talaga ng ulo niya, ayos lang naman sa amin kung hindi siya makakadalo, dahil ang importante ay ang kalusugan niya, Pero, hayts talaga si Nelia. Pinilit niya pa rin kahit hindi niya kaya. By the way, nandito ako ngayon sa kusina. Nagluluto ng paborito niyang nilaga. Ito rin ang palaging kinakain niya noon kapag nadadapuan din siya ng sakit. Ngunit, nang nawala ako sa tabi niya noon hindi ko alam kung nakakatikim pa din ba siya nito. Pero, ngayon pakakinin ko siya muli nito alam ko rin naman na madali lang siya gagaling."Ano ba 'yan David, matagal pa ba iyan? Ang bango bango ahh, pakain naman diyan. O hindi kaya, ikaw na lang ang kainan ko. Fresh na fresh pa naman ako.""Hahha, kalokohan mo Pengpeng, huwag mo ngang akitin ng ganyan si David. Akala mo naman basta-basta lang siya papatol sayo? Ew, kadiri lang bakla ka.""Ay wow naman Mylene, ang ganda ganda mo talaga noh.""Syempre naman, alam ko na iyan, inuulit mo pa talag
"Nelia, namumuta ka yata ngayon, may sakit ka ba?" Pagtatakang tanong sa akin ni Mylene. "Wala naman, ayos lang ako." Mahina kong boses.Hindi ko maintindihan, ilang araw ko nang nararamdaman ang ganito. Minsan na susuka na lang ako, pero wala naman lumalabas. Ang sakit nga sa tiyan at lalamunan ko ehh. Tapos, pabalik balik pa ang lagnat ko. Ano na ba ngayon ang gagawin ko. Wala akong masyadong alam kung ano ang nangyayari sa akin. Nanatili lamang akong tahimik rito sa gilid habang nag-uusap usap sila. By the way, naririto kami sa tambayan namin ngayon. Kanina lang pinaalis ni, David ang ibang mga tao rito. Ewan ko kung bakit, basta napansin ko lang na ayaw niyang may kung sino sino lang ang lumalapit sa amin, lalo na sa akin. Ang daming gustong magpakuha ng litrato, halos madumog na rin ako kanina sa mga ginawa nila. Mabuti na nga lang at agad kaming nakapasok dito sa cafeteria. Nagtataka nga ako, kung bakit ang dali ko naman sumikat, parang ilang araw lang naman namin ginawa ang p
Matapos ang photoshoot namin kanina, agad akong umuwi ng bahay. Inihatid din ako ng mga kaibigan ko. Mabuti na lang at malaya nang pumasok sa malaking gate na ito ang mga kaibigan ko kasama ang sasakyan namin. Nang nasa tapat na kami ng pinto ng bahay, agad akong sinalubong ni, Anderson. Malalim niya kaming tinitigan, hindi ko alam kong ano ang ginawa ko sa kanya, kaya ganyan siya kung makatingin sa amin? May REGLA ba siya kaya siya ganyan? Parang galit na galit at gustong manakit."Leave." Malamig niyang tugon, dahilan na ikinalaki ito ng aking mga mata. Ako ba ang pinapaalis niya??? Kung ganun, okay, madali lang naman akong kausap ehh, kung ayaw na niya sa akin. Ede don't. Tinarayan ko siya, ngunit malamig lamang ang ibinigay niyang tingin sa akin. Kalaunan, napagdisisyunan kong tumalikod at lumakad. Ngunit, bigla niya naman akong hinila, dahilan na napayakap ako sa kanya. Napalunok laway na lamang ako, ano na lang nito ang iisipin ng mga kaibigan ko. Pinilit kong lumayo sa kanya
"Dave, ano ba ginagawa mo? Tysaka bakit naman sila ganun sa akin? Isa pa, bakit ganyan din sila kung umasta sayo? Anong meron sa inyo? Magkakilala pa ba kayo ng mga taong 'yon?" pagtataka ko."Hayts, Ikaw talaga Nelia, wala kang alam ayan kasi, palagi ka lang nasa mansion niyo. Pa-minsan minsan talaga, sumama ka sa amin, alam mo naman diba? Wala naman mangyayaring masama sa iyo kung nasa amin ka.""Tama, mas maproprotektahan ka pa namin, hindi kagaya ng sa mansion niyo. Sus, unang bungad pa lang sa amin ng mga taong 'yon, ang sama na ng hangin.""Ehh, hayaan na lang natin sila. Kaya ko naman sila, matapang ako kagaya niyo.""Nelia, lagi mong tandaan na hindi mo. kailangan mapag-isa," dagdag pa ni, Dave."Oo nga pala, ang mga tao kanina, kailangan mo sila. Okay? kaya huwag ka na magtaka pa kung bakit palagi sila nasa tabi mo. Kasi, sila ang mag-aasikaso sayo, Lalo na sa mga pangangailangan mo at ang mga dapat mong gamitin sa tuwing may shoot tayo.""Ahh, ganun ba. Sige, basta hindi da
"Ako na balak mo, Nelia? Ang tahimik mo naman diyan. Ayan ka na naman, kapag tumatahamik titigin sa ibaba. Ano na naman ang nakikita mo diyan na hindi namin nakikita?" natatawang sambit ni, Pengpeng."Wala, ano ba ang sinasabi mo diyan. May iniisip lang naman ako.""Ano naman 'yon? Sabihin mo kaya sa amin ni, Pengpeng.""Si Vincent, hindi na natin kasi siya nakakasama, wala man lang tayong balita sa kanya kung asan siya ngayon.""Huwag ka na mag-alala pa sa kanya. For sure, ayos lang siya ngayon at masaya.""Paano mo naman nasabi 'yan, Mylene? Nagkita ba kayo, ahh?""Wala pa. Hayaan niyo na nga lang.""Aysus hayaan ka diyan, alam naman namin lahat na gusto mo siya. Hahaha, Mylene, aminin mo na lang. Miss mo na siya noh?""Tigilan mo nga ako, bakla ka. Si Nelia, ang topoc natin dito. Huwag mo na nga ibalik 'yan. Nawala lang naman 'yon na parang bula. Hindi nga natotong magpaalam.""Mylene, gusto mo pa rin ba siya?" tanong ko naman.Hinintay ko siyang magsalita. Pero, tuluyan nang bumal
Matapos kanina, ito na naman ako sa kwarto kasama si, Anderson. Nasa kama lang ako, habang siya naman abala sa kung ano ang ginagawa niya. Pabalik-balik pa, ehh ang sakit pa niya sa ulo. Hindi ko tuloy mawari kung ano ang aking sasabihin ngayon. Dahil, tila'y umudlot ang aking dila, at umaapaw ang kaba sa aking dibdib. Maya-maya pa, biglang magkasalubong ang aming mga mata. Dahilan, na napalunok laway ako. "Okay, pinahanda ko na ang lahat," malamig niyang tinig."Huh? Anong pinahanda na ang lahat? Anong ibig mong sabihin?" pagtatakang tanong ko naman. Ano ba naman kasi ang tinutukoy niya? May handaan ba para magpahanda siya. Hm, ano na naman kaya ang binabalak niyang gawin. Padalos-dalos na naman siya."Ang bagong bahay mo, pinahanda ko na.""Huh? Bagong bahay? Pero, ayos naman na dito ehh, tsyaka diba sabi ko naman na wala lang 'yon. Sabi ko din na hayaan na lang natin sila Lola at Menda, diba? Bakit kailangan pa talagang lumipat ng bahay?""Just keep on quiet and accept my decision
"Ano ka ba Nelia! Nagdala ka pa talaga ng mga basura dito sa mansion????? Ang kapal talaga ng mukha mo! Paalisin mo ang mga asong 'yan! Bwesit ka talaga, nakaka-stress ka na nga, nagdagdag ka pa! Hindi ka karapat dapat sa apo ko, kaya huwag kang umasta na kung parang sino! At huwag kang magdadala ng mga taong katulad mong hampas lupa! Nadudumihan lang ang mansion!" paulit-ulit na sigaw ni Lola. Ngunit, lumabas masok lang ito sa aking tenga. Ganun pa man, kumirot pa rin ang dibdib ko sa mga salitang binitawan niya."Aba! Matanda ka, ang talas ng dila mo ahh, kung may mukhang aso dito, ikaw 'yon! Dahil, tahol ka agad nang tahol!" sigaw pabalik ni, Pengpeng.Halos hindi ako makapaniwala sa ginawa niya. Lagot na, iba pa naman siya kung magalit, dahil mahirap siyang pigilan kapag sumabog na talaga. Isa pa, lubos nila akong prinoprotektahan kaya, hindi sila papayag na basta-basta na lang akong pagsabihan ng masasamang salita ng iba."TAMA! ANG SAMA MO NAMAN, ANG TANDA TANDA MO NA NGA, GANYA
ANDERSON POV. I'm here at my office, supper duper busy again. I'm still thinking about her. Natatawa ako sa ginawa niya ka-gabi. Ang tapang talaga nang loob niya. Walang katakot-takot, mabuti na nga lang at hindi siya nahulog. Pasaway na babae, hindi ko inaasahan dahil medyo malayo naman sa itsura niya. "Knock! Knock!" The door voice."Get in.""Hi bro, how are you?""What are you doing there? I thought you had a photoshoot today.""Yeah I have, but I need one.""What one?""One person.""Don't try to tell, you want my wife??? I'm going to kill you!""Come on, bro. Matuto ka naman maawa sa akin. Isa pa, malaki talaga ang potential ng asawa mo. Kaya, pumayag ka na.""Are you kidding me??? I said no. How many times do I need to tell you that thing, huh? Why are you not listening?""This is for your company din naman. So, pumayag ka na, Anderson.""Hayts, What a jerk! Leave!""Wait....""I said leave! or else ipapabitbit pa kita sa mga tauhan ko.""Ok, ok, fine. Parang wala naman tayon