Madali akong nag-ayos sa sarili. Gumamit na rin ng make ups. Tingnan lang natin kung mananalo ang babaeng iyan sa akin. Hm, subukan mo lang mangbabae ng iba, Anderson. Porket, wala ako sa kalingkingan mo gagawa ka na ng kalokohan mo. Well, hindi mo pwedeng gawin iyan sa akin.Dahil, makikita mo ang hindi dapat. Argh! Naiinis ako sa aking sarili, bakit ba ako nagseselos. Kung tutuusin, hindi naman dapat diba? Kainis naman, bakit ba ganito tumibok ang puso ko, ang gulo-gulo. Ayaw maunahan ng iba. Tsk,l! Hindi naman siguro diba dahil ako naman talaga ang nauna kay, Anderson. Ano ang babaeng iyon, seneswerte para agawan ako nang pagmamay-ari ko? Well, no way!Nang nakarating ako sa tapat ng company, tila'y may kung anong kaba ang dumampi sa puso ko. Hindi pa nga ako tuluyan na nakakapasok, pero, grabe talaga ang kabog ng puso ko. Hindi ko alam, parang ayaw ko na lang yata. Pero, no! Hindi pwedeng hindi, dahil hindi ko makikita at makikilala ang babaeng iyon. Hmp! Kainis naman ehh, sino ba
Karapat-dapat ba akong make-alam sa kanila. Sa pagitan nga nila, tila'y umaapaw ang galit sa isa't isa. Curios tuloy ako kung ano ang nangyayari. Bawal ba nilang ishare sa akin? Napaisip ako sa aking pinunta rito, tama nga, muntik ko na tuloy ngayon makalimutan. Ang tanging sadya ko rito ay ang babaeng iyon. Asan na kaya siya. Napalingon lingon ako dito sa loob, kung sakaling makita ko siyang nagtatago. Paano ba naman kasi, wala na siya rito. Kahit maging masaya dapat ako dahil walang kasamang ibang babae ang asawa ko, parang na balutan tuloy ako nang pagdududa. Hmp, kainis naman kasi, bakit wala na rito. "You may leave." Napukaw ang aking atensiyon ulit sa kanilang dalawa. Ano ba kasi ang mali sa kanila. Mukhang kailangan ko na silang pigilan, baka mamaya ay mag-away pa silang dalawa dito. Huminga muna ako nang malalim at pinalakas ang loob ko. "Tama na nga kayong dalawa diyan." Singit ko na may masungit na boses. Ngunit, sa aking kaloob-looban ay parang ang kapal ng mukha ko. Hind
Malambing na napayakap sa akin si, Anderson, at tila'y hindi ito bibitaw. Ang dali naman nilang mag-isa ng kausap niya kanina. Ano naman kaya ang importanteng pinag-usapan nila. "Love, Anong ginagawa mo?" Tanging pagtanong ko. "I'm hugging you, why?" "Ahm, wala naman." "Akala ko nagrereklamo ka sa yakap ko. You don't like it ba?"sambit pa niya na may mahinang boses. "Gusto." Mahinang sagot ko naman. Habang nakayakap siya sa akin, pumasok sa aking isipan ang babaeng iyon. Sabi ko na nga ba at hindi ko malilimutan agad ehh. Tinanggal ko ang pagkayakap niya sa akin. Sabay harap sa kanya at seryosong paningin ang aking ibinigay. "Sino ang babae kanina?" "Babae? Who's babae?" "Wow, ako pa talaga ang tinatanong mo? Ehh, ikaw naman ang may babae kanina ahh, huwag ka ngang mag-ma-angmaangan sa akin, Anderson,"pm pagsusungit ko pa. Saksi ako sa kanyang mata na nabatiran ito ng takot. "Wala naman akong babae, here Nelia. Believe, wala talaga, so, I don't know who you're talking abo
CONTINUATIONHalos hindi ko mapigilan ang pag-ungol ko, sa bagay na ito talaga ako mas lubos na nababaliw. Nawawala ako sa aking katinuan, halos minsan parang gusto kong palagi ko itong maramdaman. Pero, minsan ayaw ko naman, pero hindi ko maiwasan dahil inuunahan ni, Anderson. Siya lang ang lalaking nagparamdam sa akin ng ganito. Kahit kalokohan pa ito o kabaliwan, wala akong magagawa dahil gusto ng aking katawan kahit kabaliktaran sa aking isipan. "Okay, honey just moan. Mas lalo akong nagaganahan, kaya umungol ka lang ng umungol." Nakakaakit na boses niya. Sa ganitong sitwasyon, hindi ko naman kasalanan na, makatagpo ako ng wild na lalaki, pagkadating sa ganitong bagay. Ginawa ko naman ang nais niya. Pinalakas ko pa ang ungol ko, habang nagsasaya siyang kumain ng hiyas ko. Ang kiliting ito na nagbibigay ng init sa katawan ko ang dahilan kung bakit mas na aatat akong gawin ang bagay na ito. Maya-maya pa, pina-akyat niya ulit ang labi niyang mapusok na humahalik. Hanggang sa buma
PENGPENG POV. "Ano malayo pa ba? Natatarantang tanong ko, kailangan na kailangan talagang malaman ni, Nelia ang narinig namin, dahil kung hindi tiyak na."Ako pa talaga ang tinatanong mo? Akala ko ba ituturo mo ang daan sir. Hindi ko naman alam, huwag mo nga akong tanungin.""Ayy oo nga pala. Heheh, pa senya na pogi nakalimutan ko.""Ayos lang, madali na talaga makalimot ang matatanda.""Ay wow naman, matanda na ako? Ganun ba iyon, sa mukha kong ito? Halerr, may asim pa nga ako." "Oo na oo na, ituro mo na, para makarating na tayo, dali....""Naku, oo na, doon sa kanan," sabay turo ko naman. Lumiko naman ang kanyang motor.Sa wakas malapit na rin. "Huh? Parang hindi naman pwedeng dumaan diyan ang ganitong sasakyan. Tanging mga malaking sasakyan lang ang pwede diyan katulad na lang din ng kotse. Baka hinsi tayo padaanin ng bantay.""Huwag ka matakot pogi, pwede iyan ako ang bahala." Pinaandar nga pa rin niya ang sasakyan hanggang sa makarating kami sa gitna. Subalit, hinarangan kami
"Critical po ang lagay ng pasyente ngayon. Kung maaari ay magtungo na po kayo rito, upang mapirmahan ang dokyumentong permission para ma operahan ang paseyente." Biglang na bitawan ko ang aking cellphone. Napa iyak na lang din ako sabay yakap kay, Nelia. "Mylene, ano ba ang nangyayari? Bakit ka umiiyak? Kinakabahan ako sayo, Mylene." "Nelia, si Pengpeng." Hagulhol ko. "Ano? Ano ang nangyari kay, Pengpeng???" "Kailangan natin siyang puntahan sa hospital, Nelia." "Hospital???" Gulat na tanong niya. Tumango lang ako, dahil tila'y nanigas ang buong katawan ko. "What is happening?" Sulpot naman ni, Anderson. "Love.. love.. na hospital ang kaibigan ko si, Pengpeng. Please... pahintulutan mo akong pumunta." Lumapit siya kay, Anderson, habang taranta na nakikipag-usap. "Okay, okay, calm down honey. Ako na ang maghahatid sa inyo." Nagka-titigan kami ni, Nelia sabay tango sa isa't isa. Dali-dali kaming lumabas, mabilis din na nagmaneho si, Anderson. Nagtataka ako, kung ba
Natapos kanina, inilipat na nang kwarto ang kaibigan ko. Maayos naman dito, may kalakihan at maganda ang loob. Kaya, magiging comfortable nga ang lagay ni, Pengpeng. Oo nga pala kanina pa si Mylene, nakahawak sa kamay ni Pengpeng comatoes ang kaibigan ko kailan kaya siya nagigising? Hindi mabigyan ng kasagutan ang katanungan ko sa isipan. Nag tataka ako kung bakit ito nangyayari at kung sino ang may gawa gusto ko nga na makakita ang CCTV na sinasabi ni, Anderson. Gusto kong malaman kung ano talaga ang totoo dagdag pa ang mga sinabi sa akin ni Mylene, kanina na gumulo din ang isipan ko. Hindi ko alam kung paniniwalaan ko ang narinig ko lalo na wala rin naman akong nakikita na ebidensya siguro nga dala lang ni Mylene, sa galit kaya binintangan niya si Menda. Ilang oras na ang nakakalipas hindi parin nakakabalik si Anderson, nag paalam say kanina sa akin dahil may importanti daw siyang gagawin pero hindi naman naman nya sinabi kung ano. Maya-maya pa, umupo ako sa tabi ni Mylene, kahar
Bumukas ang pintuan, iniluwa nito si, Anderson. Ngunit, nanatili lamang siya sa kanyang kinatatayuan, habang deretsong nakatitig sa amin. Bumaba lamang ang tingin ko, sa totoo lang parang pakiramdam ko kasalanan ko ang lahat. Kung singaot ko lang sana ang mga tawag ni, Pengpeng, hindi na sana siya pupunta sa bahay. "I'm sorry, ito lang ang nakuha sa CCTV." Biglaang sambit ni, Anderson. Dahilan na nanlaki ang aking paningin. Kailangan kong makita ang CCTV, gusto kong malaman ang kung paano ito nangyari kay Pengpeng. Nagising si, Mylene. Malungkot ang kanyang mga mata. Dahil sa narinig namin, pareho kaming napatayo at sabay-sabay kaming lumapit kay, Anderson kasama si David. Inilapag naman ni Anderson, ang laptop na bitbit niya. Pagkabukas niya nito, tumumbad agad sa amin ang video. Seryoso kaming lahat, halos hindi ako mapakurap. Hindi naman pala ang driver ng motor ang may kasalanan kundi, isang van. Napansin ko sa kamay ni, David ang galit dajil sa kamao niyang nanyuyumo. "It
"Ano ka ba, hindi ahh. Hindi ako buntis, sadyang gusto ko lang kumain ng mangga." Natatawang tugon ko rito. "Hayts, ano ba 'yan akala ko buntis ka na. Excited pa naman ako maging ninang." Sabay tikhab niya. "Ninang? Hahha ninang ka diyan, ang sabihin mo ninong." Bulalas ko rito. "Just support me sis, basta 'yan na ang usapan dapat lang na maging ninang ako ng magiging baby mo. Okay? Dahil kung hindi hmppp...." "Kung hindi? Ano naman? Tinatakot mo pa ako ahhh..." "Guys, were here." Biglaang singit ni Vince. Napatingin naman ako sa labas ng bintana. Nandito na nga kami. Isang palengke na maraming prutas. Hmmm, ang sarap naman atat na atat na talaga ako. Agad naman akong lumabas sasasakyan at sumunod naman sila sa akin. Dahil sa sobrang takam na takam na ako sa mangga. Mabilis kong inisa isa ang mga tindahan. "Nelia, magdahand dahan ka lang baka mamaya mapano ka pa!" sigaw sa akin ni Peng, ngunit hindi ko ito pinansin. "Ano ba 'tong bata namin ang likot likot naman ngay
Siguro nga mapaglaro ang tadhana. Pero, masaya naman na kaming lahat. Alam ko rin na masaya rin si David para sa akin."Ahmm, huwag mo na lang isipin 'yon Vince. Isa pa, hahah masaya naman kami ehh. Ayos lang din naman ang lahat para kay David. Isa pa, mas deserve niya ang ibang babae." Mahinahon kong tugon. "Well, that's true. And also I'm very happy with you Nelia. Malaki na rin ang pinagbago nang lahat. Like you. Then, I hope you'll not change. I mean, whatever that happened just stay of being you. Because your positive and still have a kind heart. Your genuine woman, and you deserve to love." Nakakataba nang puso. Malaki laki na rin ang pinagbago ni Vince."Thank you Vince. Ikaw din may mabuti ka rin' puso. And by the way kailan mo ba ulit popormahan si Mylene?" Biro ko pa sa kaniya."Shhh, napunta na naman sa amin ang usapan. She's happy about her life now. Baka kapag pumasok pa ako sa buhay niya magulo ko pa.""Aysus, papalusot ka pa diyan ehh...." "Ehem, Anong topic niyo diya
Parang ang dali lumipas ng araw. PANIBAGONG araw na naman ngayon. Sobrang masaya din ako today. "Love, kanina ka pa diyan sa bathroom, ayos ka lang ba diyan?" Pasigaw na wika ko, nang sa ganun ay marinig niya sa loob ang sinasabi ko. "I'm okay. Just wait a minute." Pasigaw niya rin' sagot. Inayos ko ang lahat rito sa loob nang kwarto. Habang hinihintay siyang lumabas. Ang tagal naman niya. Parang babae gumalaw ahh. Ano kaya itsura niya kung babae siya. Parang natatawa akonm kapag isipin ang itsura niya 'yon. Hmm, maganda din naman siguro. Baka ngaas maganda pa sa akin. "Honey, I'm done." Napaharap naman ako sa kaniya. Wow, bihis na bihis parang may lalakarin. Hmm, saan naman kaya. "Ohh, bakit ganyan ang suot mo? May lakad ka ba love?" Lumapit ako sa kaniya at maayos na inayos ang pulo niya. "Sa company lang naman. Don't worry, may importante lang na gagawin ako ro'n. I'm sorry honey, maiiwan na muna kita dito sa bahay." Malambing niyang wika. "Hindi ayos lang naman sa
⢠⢠⢠⢠⢠Matapos kanina sa cafeteria, nagyaya ako kay Anderson na umuwi na. Kahit medyo ay hindi ko sila maintindihan nina David at Vince. Siguro dahil lang din sa babae ako. May mga bagay na hindi maintindihan ng mga babae ang isang lalaki. By the way, nandito ako sa kusina. Yes medyo nakaramdam ako ng pagod. Kaso nga lang nakaramdam din ako ng gutom. Gusto ko rin kumain ng cake ngayon. Mabuti na lang medyo may alam din ako sa paggawa nito. Oo nga pala, nagtungo si Anderson sa garden kaya mag-isa lang ako ngayon dito sa kusina. "Hmm, bakit ganun pakiramdam ko pagod ako pero gusto ko na may ginagawa ako. Anong nangyari, bakit ganito ang nararamdaman ko. Hmm, kanina din medyo nabagot ako pero atat naman ako sa labas." Mukha akong ewan dito, dahil kinakausap ko nang mag-isa ang sarili ko. 'DI' BALE NA NGA LANG SELF, FOCUS KA NA LANG. Maayos kong nilagyan ng icing ang cake na ginawa ko. Natutuwa ako dahil ang cute nito. Sana magustuhan din 'to ni, Anderson. "Ehemm, is that a ca
Masaya naman ang aming pagkwekwentuhan dito sa cafeteria. Halos mapuno ng mga boses nila ang cafeteria na 'to. "Ehh, ngayon may oras ka na ba kay Mylene?" Kalokohan na wika ni Pengpeng Kay Vince. "Tumigil ka nga diyan Peng. Magkakaibigan tayo rito, tumahimik ka nga sa kalokohan mo." Pag-aawat naman ni Mylene. Hay naku! Pati love life nila ehh. Ito talaga si Peng, walang preno sa mga sinasabi niya. Kung ano ano na lang ang lumalabas sa bibig niya. "Hayts, aminin crush niyo naman ang isa't isa dati diba? Tsyaka, nasa tamang edad na rin kayo ngayon. Isa pa, pareho naman kayong single ahh, kaya walang problema do'n. Then, baka mawala na ang kasungitan mo Mylene kapag magkatuluyan na kayong dalawa, hahahha...." Kahit ako tawa na lang ang lumabas sa bibig ko. "Ano? Loko ka talaga, umayos ka na nga lang. Kakabalik pa nga lang ni Vince, ganyan na ang asal mo." Masungit na boses ni Mylene. Ngunit, nababasa ko sa kaniya ang kinikilig niyang itsura. Nagpapanggap pa kasi ehh, hindi na
"Anong gusto mong gawin ko? Magpanggap? Anderson, ikaw ang mas malapit at palaging nakakasama ngayon ni Nelia. Kaya dapat lang na hindi ka magsinungaling sa kaniya. Sinasabihan lang din kita dahil kilala ko kung paano magalit ang kaibigan ko. Hindi naman kita tinatakot ehh, pero kung takot bahala ka sa buhay mo. Isa pa, huwag mo rin akong takutin, dahil hindi ako takot." Madiin pa rin na boses ko. "Okay, Hahanap lang ako ng tamang oras para diyan. But now, hindi ko muna ma-isingit ang bagay na 'yan. Dahil, inuuna ko lang naman na iniisip ang kalagayan niya." BACK TO NELIA POV. PAKIRAMDAM KO PAGOD NA PAGOD NA AKO. GUSTO KO NANG UMUWI. "Peng, Mylene, umuwi na kaya tayo." Pagyaya ko na may mahinang boses. "Ano ka ba Nelia, hindi pa nga tayo nakakarating do'n ehh." Pagrereklamo ni Pengpeng. "Bilisan mo nga sa pagmaneho siyang Mylene! Ang bagal mo mukha kang pagong!" Dagdag pa niya na may masungit na boses. By the way, naka-upo kami sa likuran ng sasakyan. Samantalang si My
"Hayaan niyo na lang baka bad mood lang." Pilit ko pa rin na pinababa ang emosyon ko. "Mabuti pa nga, baka mamaya magulpi ko pa 'yon." Pangigigil ni Pengpeng. "Gulpi? Baka Ikaw pa magulpi. Ehh ang hina pa nga ng katawan mo ehh. Na mimilit ka lang naman." Sambit pa ni Mylene. "Tumigil na lang nga kayong dalawa, baka mamaya nito mas una pa kayong magbugbugan." Singit ko naman sabay pwesto sa gitna nila. Ngayon naman lalabas na kami ng mall upang magtungo sa tambayan namin. ⢠⢠⢠⢠DAVID POV. "What? Okay, kung 'yan ang gusto niyo. Ako ang magiging photographer ni Menda." I calmly said to them. Pinatawag ako para lang pumunta rito. May malaking birthday party ang magaganap sa ikatlong araw. Ito ang kaarawan ni Menda. Wala akong ibang magagawa kundi ang pumayag sa gusto ng Mommy niya, si Tita Lorna. Malapit din naman kasi sa isa't isa. Dahil matalik na kaibigan ni Mommy si Tita Lorna. Sa totoo lang ayaw ko naman na pumunta dahil magkikita kami ulit ng pamilya ko. Pero wala akon
"Ano ba ang ginagawa niyo dito?" Pagtataka ko naman, dahil sa ngayon dapat nasa condo lang si Pengpeng para magpahinga. "Ito namasyal, ang kulit kulit kasi ni Pengpeng ehh. Gusto niyang lumabas sa condo kaya ito pinagbigyan ko na." "Wow, hahha Mylene naman. Pero talaga na nanabik lang din ako dito sa labas kaya ito. Gusto ko talagang lumabas. Huwag kang mag-alala Nelia, dahil ayos lang ako. Kaya ko na ang sarili ko." Nakangiti naman na tugon ni Pengpeng. Halata sa kaniyang boses at itsura ang pananabik niya. Okay total wala rin naman kaming magagawa dahil sabik na sabik siya. Hindi namin siya pwedeng pigilan sa gusto niya. Habang naglalakad lakad kami, naka-sunod naman sa aming likuran si Anderson. Tahimik lang naman siya. Nang mapansin ko ang kaniyang pag-iisa. Agad akong nagpaalam sa mga kaibigan ko. "Guys, dito na muna ako sa likuran niyo. Ayos lang ba?" "Ohh sige, total walang kasama ang baby mo." Nakangising sambit naman ni Pengpeng. Hay naku may gana pa talagang mang asar.
PENGPENG POV."Hoy Mylene! Lumabas naman tayo. Nakakbagot dito sa condo mo ang tahimik. Nasasabik ako sa labas, huhuhu...." Nakakamiss din gumala kahit galing lang ako sa hospital. "Peng, kaya mo na ba? Baka mamaya, bigla ka na lang matumba sa labas. Isa pa, baka sa kalagitnaan ng pagsasaya natin sa labas. Bigla ka na lang magyaya ng uwi??? Aba mabibitin ako sayong bakla ka." Ang taas ng boses niya, kala niya naman sobrang layo namin sa isa't isa."Wow, ang sungit mo naman. Dapat nagbago ka na, ang sungit mo pa rin Mylene. Akala mo naman maganda ka." Pag-aasar ko sa babaeng 'to."Of course I'm beautiful. Mas maganda pa ako sayong bakla ka. Hahaha, bahala ka diyan tumigil ka na lang. Alam mong nagluluto ako ehh, storbo ka naman." "Masarap ba ang luto mo huh???? Mas masarap nga si David, ehh!" Shalaaaa nadulas."Hoy! Mukha kang loko! Kapag Ikaw marinig bakla ka talaga noh!" "Bakit ba bawal ba? Hahha totoo naman.""Anong totoo? Bakit nakatikim ka na ba???" Yes, sa panaginip, charizzzz