- WARNING: 18+ MATURED CONTENT ( RATED SPG Warning: Not suitable for young readers or sensitive minds. Contains graphic sex scenes, adult language, and situations intended for mature readers only!)
---
Nang dahil sa pagiging broken hearted ni Monica ay hindi na nito napigilan pa ang sarili na magpakalango sa alak to the point na halos hindi na nito alam ang kanyang ginagawa. Kasalukuyang nasa gitna ng stage si Monica at sumasayaw na umani naman ng atensyon ng iilan, lalo na ng mga kalalakihang akit na akit sa angking kagandahan at kasexyhan nito...
---
GABRIELLA MONICA JIMENEZ POV
Grabe, sobrang lakas na ng tama ko sa alak. Hindi ko na rin alam kung ano ang mga pinag-gagawa ko—basta I feel so free. Sumabay na lang ako sa tugtog, umaalon ang katawan ko sa ritmo ng musika. Ilang tao ang lumapit at nakisabay sa akin sa pagsayaw. May iba naman na pilit akong hinahawakan, pero wala akong pakialam. Nag-eenjoy lang ako, hanggang sa biglang...
"Hi, Miss Beautiful," bulong ng isang lalaking may malalim at mabigat na boses.
Halos nakadikit na ang labi niya sa tenga ko, at naramdaman ko rin ang katawan niya na sumiksik sa likuran ko. Hindi pa siya tumigil doon—bigla niyang hinawakan ang bewang ko. Pero dahil lasing na lasing na ako, parang manhid na rin ang pakiramdam ko. Sa sobrang kalasingan, hindi ko na lang siya pinansin at tuloy lang ako sa pagsasayaw.
Hanggang sa maramdaman kong gumapang ang kamay niya pababa... hanggang sa pwetan ko!
"ANO BA?!" sigaw ko habang hinawi ang kamay niya. "Get the f*** out of me!"
Hindi ko na siya tinignan at nagpatuloy sa pagsasayaw, pilit na binabalewala ang nangyari. Pero hindi ko inaasahan ang kasunod.
Bigla na lang bumulagta ang lalaking nambastos sa akin. Napahinto ang musika, at ang ingay ng bar ay napalitan ng kaguluhan. Lahat ng tao ay nagtutulakan, nagmamadaling umiwas.
Nakatayo lang ako, hindi makagalaw, habang pinapanood ang gulo sa paligid. Nanginginig ako—hindi dahil sa alak, kundi sa hindi ko maintindihan na kaba at takot.
---
LORENZO MIGUEL SAMANIEGO POV
Malayo pa lang, ramdam ko na ang pag-init ng kamao ko. Lalo na nang makita ko ang isang matangkad na lalaki na tumabi kay Dhalia. Mula sa distansya, kita ko pa lang kung paano siya ngumisi habang nakapwesto sa likuran ni Dhalia. At nang makita kong bigla niyang hinawakan ang bewang niya hanggang sa umabot sa pwetan niya, nawalan na ako ng preno.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Lumapit ako nang walang pasabi at—
BLAG!!
Isang malakas na suntok ang pinakawalan ko. Diretso sa panga niya, sapat para bumulagta siya agad.
Biglang nagkagulo ang buong bar. Ang tahimik na ingay ng musika ay napalitan ng sigawan, tulakan, at suntukan. Nagmistulang war zone ang dance floor. Mabuti na lang at may mga bouncer na pumigil sa iba pang gustong sumugod sa akin, sabay hila nila para mailayo ako sa gitna ng rambulan.
Pero wala akong pakialam sa gulo. Ang iniisip ko lang ay si Dhalia. Agad ko siyang hinanap sa gitna ng kaguluhan.
Nakita ko siya—nakaupo sa sahig, lasing na lasing, at mukhang wala nang lakas para tumayo. Lumapit agad ako at binuhat siya. Walang tanong-tanong, isinampa ko siya sa balikat ko at dumiretso sa labas ng bar.
Hindi ko na inisip na puntahan pa ang mga kaibigan ko. Alam kong mas importante na mailabas si Dhalia nang ligtas. Mabuti na lang at malapit lang ang kotse ko sa labas. Pagkarating ko, dahan-dahan ko siyang inilapag sa backseat. Halata sa mukha niya ang sobrang tama sa alak.
At medyo nag-struggle ako dahil kahit maliit siya, mabigat pa rin. Pilit kong iniayos ang posisyon niya, pero ang likot pa rin ng paa niya.
“Sh*t! Ano ba, ang likot mo!” bulong ko habang nahihirapan siyang ayusin. Sa bawat usog ko sa paa niya, nahuhulog ulit sa sahig.
Habang nag-aayos ako, biglang sumulpot ang mga kaibigan ko, parehong hinihingal at mukhang galing din sa gulo sa loob. halatang nakipagsiksikan din palabas.
“WTF! Grabe ‘yung rambulan, bro! Buti na lang nakalabas tayo agad,” sabi ni Vonn, pero agad din siyang natahimik nang mapansin niya ang ginagawa ko. Sinilip niya ang backseat at nagtaka.
“Wait, bro. Was that a girl?” tanong niya, pilit na sinisilip si Dhalia sa loob ng sasakyan.
Nagtawanan sila nang malakas.
“Pu**ng in* ka, bro! May patago-tago ka pa diyan, eh ‘yung paa ng babae mo nasa sahig pa!” sabi ni Steven, halos mamatay sa kakatawa.
Napatawa na lang din ako. Alam kong mahirap na itago si Dhalia mula sa mga kup*l kong kaibigan.
“Is she okay, bro? Baka naman sakay ka ng sakay ng babae diyan, mamaya wala na palang buhay ‘yan,” sabi ni Steven, panunukso habang nagbibiro.
“Shut up, bro. Wasted lang siya, pero chineck ko na siya. Don’t worry,” sagot ko, pilit na iniwas ang usapan.
“Bakit naman kasi siya pa? Sa dami ng babae doon, siya pa talaga? Parang kukunin na ni Lord, bro,” asar ni Vonn habang nagtatawanan silang dalawa. “Mamaya paglilinis ka pa niyan ng suka.”
Tumawa lang ako sa mga biro nila, pero seryoso rin akong sumagot. “Kayo na ang bahala sa iniisip niyo, pero iba ang babaeng ito. I felt something about her. Hindi ko kaya na mapunta siya sa iba.”
Bigla silang natahimik. Nagkatinginan pa.
At ilang segundo lang, nagtawanan na naman sila. Mga kup*l talaga.
"WTF, bro you crazy? You felt something?" sabi ni Vonn, sabay akbay sa akin. "Bro, paalala lang, never invest sa mga babaeng ganyan. After nating matikman, ibang putahe na ang titikman natin next time. That’s the rule!” Sabay kindat nito.
Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya. Maya-maya, tinawag na sila ng mga babaeng kasama nila. Parang mga asong laway na laway sa buto, tumakbo naman agad ang mga kup*l kong kaibigan.
Napailing na lang ako. Sigh. Isipin nila ang gusto nilang isipin, pero alam ko sa sarili ko—iba talaga ang babaeng ito.
“I really believe she’s the one,” bulong ko sa sarili ko habang tahimik na sinasara ang pinto ng sasakyan.
---
Pagkapasok ko sa sasakyan, saglit akong natigilan, iniisip kung saan ko siya dadalhin. Sinubukan kong gisingin siya—marahan ko siyang niyugyog, tinawag ang pangalan niya, pero wala pa rin. Sobrang lasing talaga. Kaya wala na akong ibang choice—sa condo ko na lang siya dadalhin.
Pagdating namin, binuhat ko siya palabas ng sasakyan. Sh*t! Talagang mabigat siya kahit petite ang katawan niya. Sa bawat hakbang papunta sa elevator, ramdam ko ang bigat niya, pero wala akong pake. Ang mahalaga, ligtas siyang makarating sa taas.
Pagkapasok sa unit ko, dumiretso ako sa bedroom. Inihiga ko siya sa kama ko, at napabuntong-hininga ako sa pagod. Pero nang tingnan ko siya, natulala ako.
Grabe. napaka-ganda pa rin niya. Parang anghel na natutulog sa harap ko. Ang mga pilik-mata niya, mahaba at makapal, parang sa mga model sa TV. Her lips, kahit walang lipstick, she looked perfect, even in this state.
Sobrang wasted siya ngayon, pero parang hindi naapektuhan ang kagandahan niya. Paano pa kaya kung maayos siya? Sigurado akong kahit ang mga kaibigan ko ay maglalaway kapag nakita siya.
Habang nakatitig ako, may napansin akong nahulog mula sa buhok niya. Isang bulaklak. Dinampot ko ito, at dahan-dahang nilapag sa mesa malapit sa kama. Para akong nakakita ng simbolo ng inosenteng bahagi niya—simple pero napaka-espesyal.
"Hay, Dhalia..." bulong ko sa isip ko habang tinititigan ang bulaklak, At sa kanya. Parang may kung anong init na namuo sa dibdib ko habang pinagmamasdan ko siya.
Pero bigla kong na-realize, Sh*t, ang amoy ko! Amoy usok, alak, at kung anu-ano pa mula sa bar. Kaya kinuha ko na ang towel at dumiretso sa banyo para maligo. Habang nasa ilalim ng malamig na tubig ng shower, pilit kong binabanlawan hindi lang ang pawis at amoy, kundi pati na rin ang nararamdaman ko para kay Dhalia.
“Focus, Miguel,” bulong ko sa sarili ko. Pero kahit anong pilit kong kalmahin ang sarili ko, bumabalik pa rin ang imahe ng kanyang natutulog na mukha. Sigh. Tonight was more than just a crazy night. It felt... different.
---
RATED SPG Warning: Not suitable for young readers or sensitive minds. Contains graphic sex scenes, adult language, and situations intended for mature readers only!
---
GABRIELLA MONICA JIMENEZ POV
Sh*t! Ang sakit ng ulo ko. Pagmulat ng mata ko, pakiramdam ko parang umiikot ang mundo. Napaikot ang tingin ko sa paligid at... teka, nasaan ako?
Ang laki ng lugar na ‘to, ang linis, at amoy pa lang, sobrang fresh na. Maputi lahat, kumikintab ang mga tiles, parang mansion sa magazine.
"Teka... patay na ba ako?" bulong ko sa sarili habang tumitingin-tingin sa paligid. Hindi kaya nasa langit na ako? Pero bakit parang ang sosyal naman ng langit?
Bigla akong napatigil nang may lalaking lumabas mula sa isang pintuan. Sh*t. Sino siya?! Nakasuot lang siya ng puting t-shirt, pero bawat sulok ng katawan niya, sobrang perfect. Ang taas ng tindig, broad shoulders, at... teka, six-pack abs? Diyos ko, parang galing sa fantasy!
Hindi ko mapigilan ang sarili kong titigan siya. Yung shirt niya, medyo manipis at see-through, kaya kitang-kita ang bawat guhit ng muscles niya. Pero hindi lang ‘yun. May something sa harapan niya na talagang hindi ko maiwasang mapansin.
"Oh my God..." bulong ko. Ano ba ‘to? Bakit parang manunuklaw? Pakiramdam ko, sinusubukan ako ng Diyos.
"Lord, sana naman ibang klaseng pagsubok nalang. Yung written exam siguro, mas kaya ko pa yun kaysa ganito!"
Nang biglang nag-angat ako ng tingin sa mukha niya, nakita kong nakatingin din pala siya sa akin. Aba! Nakangisi pa ang loko.
Halatang-halata sa mukha niya na aliw na aliw siya sa mga reaksyon ko.
Bigla akong napapikit. Sh*t! Bakit ba sobrang gwapo ng lalaking ‘to? Ramdam ko ang pamumula ng mukha ko. Mukhang nasisilaban ako ng init sa pisngi. Ano ba naman ‘to?
"Nice view, sweetheart?" tanong niya, sabay ngiti na parang nakakamatay. "You look so cute when you're blushing."
Sweetheart? Sweetheart?!
Nahiya ako nang husto kaya napayuko ako. Pero hindi pa ako handa sa sunod niyang ginawa. Hinawakan niya ang baba ko, inangat ang mukha ko, at bago ko pa magawang mag-react...
Hinalikan niya ako sa labi.
Sh*t! Ano ‘to?!
Ang init ng halik niya. Parang tumigil ang mundo. Sa sobrang gulat, hindi ko alam kung magagalit ba ako o matutunaw. Pero sa totoo lang, parang gusto ko pang magtagal...
Omg!! Am I really dreaming? P-pero bakit parang totoo ito?
Ngunit sa kabila ng mga tanong at kalituhan, hindi ko na rin kayang labanan ang nararamdaman ko. Unti-unti, nagpasya na lang akong sumabay sa agos, at ang mga mata ko ay dahan-dahang pumikit, nagpapadala sa bawat halik niya.
" I love your scent sweetheart.."
Sabi niya, habang dahan-dahang hinahalikan ang aking leeg at pababa sa aking dibdib. Hindi ko na napigilan ang malalakas na ungol na lumabas sa aking bibig, dulot ng init at sarap na bumabalot sa aking katawan. Habang patuloy niyang pinapalakas ang mga sensasyon, lalo akong nauubos sa init na nararamdaman ko, parang ang buong katawan ko ay nag-aalab.
"Can you stand up?" tanong ng lalaki sa akin pagkatapos niyang halikan ang aking leeg at katawan.
Umiling-iling ako, pakiramdam ko ay parang nanghihina ako sa pagod at hilo dulot ng alak na ininom ko. Parang bawat galaw ko ay mabigat, at ang katawan ko ay nagsisimulang mawalan ng lakas.
" I'm gonna fuck you hard sweetheart "Nanlaki ang mga mata ko sa mga narinig ko mula sa kanya. Gusto ko sanang tumanggi, pero parang nawalan na ako ng lakas at control. Hindi ko na kayang labanan ang nararamdaman ko; ang init ng halik niya ay tila humihigop sa aking buong katawan, at sa bawat pagdampi ng kanyang mga labi, parang ayaw ko nang tumigil.
Nang aakit ang kanyang mga tingin sa akin at mabilis niya akong nilapitan. At pinag hiwalay ang aking mga hita at isinubsob ang kanyang mukha sa akin pagkababae.
"Ahh shit ang sarap... " Napasabunot ako sa buhok niya para mas lalong maidiin ang mukha niya sa pagkababae ko.
" Oh my god! Taste Good!" sigaw niya at patuloy lang ito sa pagdila niya sa pagkababae ko.
Pinaglalaruan niya ito ng dila niya at sobra itong bilis hanggang sa labasan ako ng likido sa kanyang bibig. Nanginginig na ang aking mga hita hindi pa din siya tapos kainin ang aking pakababae dahil nililinis niya ang likidong lumalabas sa aking pagkababae.
Pagtapos niya sa aking pagkababae agad niyang sinunggabang ang aking dibdib at eto naman ang kayang pinaglaruan.
"AHH..Fuck..ohh.." Lumalakas ang ungol niya kapag kinakagat ng lalake ang tuktok ng kanyang dibdib.
Umangat ang kanyang mukha, at agad niya akong hinalikan sa aking labi. Saktong nakaawang ang aking labi dahil sapag ungol kaya mabilis niyang naipasok ang kanyang dila sa loob ng aking bibig.
"Moan loudly I want a scream, sweetheart." Utos niya sa akin.
" Ahh! Ahhh! Ahhh!!" talagang binigay ko na ng todo dahil sa sobra din akong nasasarapan sa kanyang ginagawa sa akin.
" Mmm...Wait, pretty boy. May I know your name?" tanong ko sa kanya sa tono ng ungol.
" Lorenzo Miguel Samaniego, Just call me Miguel. What about you, sweetheart?"
" Nica Jimenez." sagot ko sa tanong niya. Sinadya kong hindi ibigay ng tama ang pangalan ko dahil natatakot akong hanapin niya
dahil baka malaman pa ito ng mga magulang ko kundi patay talaga ako pag nagkataon.
Napangiti kaming pareho at tsaka ulit naghalikan. Pababa ng pababa nanaman ang mga halik niya sa dibdib ko.
" I'm going in sweetheart," bulong niya sa akin.
Medyo kinakabahan ako dahil heto na, talaga bang isusuko ko na ang lahat sa kanya? Sh*t! Paano na yung matagal kong pinangako sa sarili ko? Natatakot ako dahil matagal kong pinangalagaan si Pinky.
" Don't worry, I'll be gentle." maamo nitong pagkakasabi.
Napapikit nalang ako at unti unti na niyang nilalapit ang malaki niyang alaga sa aking pagkababae.
Nang bigla nalang itong mapatigil. " Wait, are you crying? Wala pa nga eh, is there anything wrong?" tanong niya sa akin na mukhang nag aalala.
" Sorry, first time ko kasi eh." pag iyak ko at bigla niya naman akong niyakap.
" Don't worry, you will not regret this one. I am different from the other guys you've met before, I swear that." at tinitignan niya lang ako sa mata habang sinasabi niya yun.
Ramdam ko naman ang sinseridad sa kanya at ewan ko ba pero parang sobrang bilis niya akong nakukumbinsi kaya humiga na ako at umibabaw na siya sa akin. Binuka ko na din ang hita ko at handa nang isuko ang lahat...
Pero hindi pa rin maalis ang kaba sa akin.
" Please be gentle with Pinky okay? She is so precious. Don't let her get traumatized." at bigla nalang itong napangiti.
" Wow, okay, Pinky. That was a good one. Don't worry, my guy Burrito is a gentle guy I know you will love him for sure." at parehas kaming napangiti at napailing sa isa't isa.
At heto na dahil nararamdaman ko na ang pagdampi ni Burrito kay Pinky...
Mmm..,pag ungol ko habang nakapikit.
At dinadanggi danggi niya ito hanggang sa unti unti na niyang pinasok. Sh*t napakasakit na agad kahit na nasa ulo pa lang. Napapakagat nalang ako sa labi sa hapdi ng unti unti niyang pagpasok.
Hanggang sa napasigaw nalang ako... " Ohh F*ck!!" dahil tagumpay itong nakapasok sa loob ng pagkababae ko.
At inulit ulit pa niya ang paglabas pasok dito..
" Ahh... Aww...Mmm... Sh*t!!" pagdaing ko dahil sa sobrang sakit talaga at hindi ko na din mapigilang mapaluha sa sakit.
At bigla itong huminto at pinunasan niya ang luha na tumutulo sa aking mga mata. At agad niya ako hinalikan sa labi, Kaya kahit papaano naiibsan na yung sakit sa pagkababae ko.
" Game na ulit." sabi ko sa kanya ng maibsan na yung sakit.
Ngumisi ng malaki si Miguel sa akin at tsaka mabilis na naglabas pasok sa pagkababae ko.
F*ck! At sobrang hapdi pa din hanggang sa lumaon ay unti unti na ding sumarap at nararamdaman ko na ang pagkabasa ni Pinky...
"Ahh! Ahh yes, Miguel... Ohhh... Sige pa! Bilisan mo pa!... Miguel" todo bigay kong sigaw habang nakakapit sa kama.
Halos tumagal lang ito ng halos sampung minuto hanggang sa...
"Ahh... Malapit na ako...Ohh shit!... ahhh..." At sabay kaming nilabasan.
Bumagsak si Miguel sa katawan ko at pareho kaming hingal na hingal. At nag angat ng mukha si Miguel at nginitian lamang ako nito at binigyan ng isang smack kiss sa labi. At nang matapos ay niyakap na ako nito hanggang sa hindi ko na namalayan at nakatulog na pala ako...
-------
Kinaumagahan...
-------
Isang nakakasilaw na liwanag ang gumising sa akin. Nang mamulat ako, agad kong naaninag ang maputing paligid. Ang mga kurtina sa bintana ay nakabukas, hinahayaan ang liwanag ng araw na pumasok. Teka, pamilyar ito... Parang eksena sa panaginip ko.
Bigla kong napagtanto—oh sh*t! Totoo ba ang lahat ng ito?
Agad akong napabangon at tumakbo papunta sa bintana.
Natanaw ko naman ang mga sasakyan at tao sa ibaba mula sa mataas na palapag. Napalunok ako habang napapailing.
“F*ck,” bulong ko sa sarili habang pinaghahampas ang magkabilang pisngi ko, pilit na pinipigilan ang sariling mag-panic.
Napatingin ako sa paligid at napansin ang malaking salamin. Lumapit ako rito at tinignan ang sarili ko. Sh*t. Nakasusuot lang ako ng mahabang puting polo—na hindi naman akin—habang ang panloob ko ay bra at boxers na lang!
Ramdam ko ang kirot sa pagkababae ko. Napasinghap ako habang pilit itong sinisilip. Himala, walang dugo, pero bawat galaw ay may hapdi. Halos maluha-luha ako habang nakatitig sa sarili sa salamin.
“Put**in, Monica...” bulong ko sa sarili habang nakaupo sa kama. “Lumaki ang bibig ni Pinky...”
Hindi ko alam kung matatawa ako o maiiyak. Akala ko bangungot o wet dream lang ang lahat, pero ito? Totoo?! Gigil na gigil ako sa sarili ko. “Ang tanga-tanga mo talaga! Bakit mo naisuko ang bataan nang ganun-ganun lang?”
Nang magbalik ako sa aking katinuan, bigla kong narinig ang malalakas na sigawan mula sa labas ng kwarto. Agad akong tumayo at lumabas.
Pagtingin ko mula sa hagdan, may babae at lalakeng nagtatalo sa baba. Kilala ko ang lalake...
Nang humarap siya, BINGO. Siya nga! Si Lorenzo Miguel Samaniego—ang naka-binyag sa pagkababae ko kagabi.
Naghihimagsik ang loob ko. Parang gusto kong magwala, kaya hindi na ako nagdalawang-isip. Bumaba ako ng hagdan, at habang papalapit ako, biglang napatingin sila sa akin.
“Manloloko kang put**in! Talagang dinala mo pa dito sa condo?! Sinungaling ka!” sigaw ng babae, sabay turo-turo kay Miguel. Mukhang susugod pa ito sa akin, pero hinawakan siya ni Miguel, mahigpit na pinigilan.
Habang hawak niya ang babae, nanatiling nakatitig si Miguel sa akin—parang may gusto siyang ipaliwanag. Pero hindi ko na siya hinayaan magsalita.
“Nasaan ka pupunta?” tanong niya, tila may kaba sa boses.
Nandilim ang paningin ko. Wala siyang kalaban-laban sa bigla kong pagsampal sa kanya. Ang lagapak ng palad ko sa pisngi niya ay umalingawngaw sa buong sala. Kitang-kita ko ang marka sa mukha niya, pero himalang hindi niya binitawan ang babae.
“‘Yan ang nararapat sa’yo!” sigaw ko bago ako tumalikod at nagmadaling umalis.
Habang tumatakbo ako palabas ng condo, narinig ko ang sigaw ni Miguel na para bang nahihirapan.
“Nica! Please, huwag kang umalis! Nicaaaaaa!”
CHAPTER 1- AN EXPENSIVE TREAT----5 Years Later---GABRIELLA MONICA JIMENEZ POVAlas sais na ng umaga, at tapos na akong makapagkape. Nakabihis na rin ako at handa nang pumasok sa trabaho.Grabe, sobrang sarap ng hangin. Paglabas ko, agad akong binalot ng malamig na simoy ng hangin at ang saya ng tanawin sa maliit naming hardin. Napapaligiran kami ng mga bulaklak at puno, kaya bago ako umalis, nakita ko si Mama na nagwawalis sa harap ng bahay. Agad akong nilapitan at hinalikan siya sa pisngi."Mama!" masaya kong bati sa kanya. "Aalis na po ako, oo nga pala, nag-iwan ako ng panggastos sa mesa. Pati na rin yung baon ni Faith, andoon po.""Maraming salamat, anak," sagot ni Mama habang ngumiti. Pagkatapos nun, nagmadali na akong umalis dahil baka malate pa ako sa trabaho.@ ST. ROSE HOSPITALSa wakas, narating ko rin ang Nurse Station. Buti na lang at umabot pa ako sa oras. Nakapag-time in na ako at agad sinimulan ang duty ko. Ngayon, naka-assign kami sa pagtuturok ng bakuna para sa mga
CHAPTER 2 – ESCAPE FROM HELL----At heto naman ang isa pa nating bida, si Lorenzo Miguel Samaniego, o Miggy, ang tawag sa kanya ng mga kaibigan. Isang 28-anyos na Neurosurgeon at Businessman, si Miggy ay isa sa mga batang bilyonaryo ng bansa. Sa kabila ng kanyang murang edad, nakapagpatayo na siya ng iba't ibang negosyo, kaya naman siya'y hindi lang kilala sa kanyang mga natamo kundi pati na rin sa mga nagawa niyang negosyo.Sa kabila ng lahat ng yaman at tagumpay, hindi pa rin tumigil si Miggy sa pagtatrabaho. Hands-on pa rin siya sa kanilang sariling hospital, at katuwang ang kanyang ama sa pamamahala nito. Sikat na sikat ang hospital nila, na tinatawag na People's Hope at kilala sa buong bansa dahil sa mga malalaking diskwento at paminsang libreng gamot at hospital bills para sa mga pasyente. Kaya naman, hindi kataka-taka na ilang ulit nang nakilala at na-awardan ang ospital nila dahil sa malasakit nila sa mga tao.Samantala, nagkayayaan muli ang barkadahan na magliwaliw sa isang b
CHAPTER 3 - ELYU---GABRIELLA MONICA JIMENEZ POV"Tulong! Tulong! Tulongan niyo kami!" nag-aalalang sigaw ng ale.Nang bigla akong namulat...Gulat na gulat ako sa nangyari. Pagmulat ko, napapalibutan na pala kami ng mga tao, pero agad ding nag-alisan ang mga ito.OMG, nahimatay pala ako. Nakaramdam ako ng nerbyos kaya agad akong humingi ng tubig."Pasensya na po sa abala, Nay," sabi ng ale, na siya ding nag-abot ng tubig sa akin.Bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Grabe, ganito pala ang pakiramdam ng may taong nag-aalala sa'yo. Naamoy ko rin ang amoy ng isang menthol na ipinahid niya sa ilong ko nang mahimatay ako."Maraming salamat po, Nay," pasasalamat ko habang hawak ang kamay niya."Teka, saan ba ang bahay mo, Ineng? Gusto mo bang ikuha kita ng taxi? Lumalalim na ang gabi, oh. Kami kasi ng anak ko, nag-iintindi pa kami ng bus dito sa terminal."At tila bumalik ako sa aking ulirat nang marinig ko iyon. Oo nga pala, saan nga ba ako pupunta?Hindi ako nakaimik, hanggang sa biglang
CHAPTER 4 – UNEXPECTEDLY---A Day After the Storm...Lumipas ang isang araw, at nagtungo na ang mga volunteer doctors at nurses ng Samaniego Medical Hospital sa probinsya. Pinangunahan ito ng kanilang head doctor na si Dr. Lorenzo Miguel, lulan ng isang private plane na mula pa mismo kay Governor Clifford ng Maynila. Naatasan sila na magsagawa ng medical mission para matulungan ang mga lubos na naapektuhan ng super typhoon.Pagkarating nila sa lugar, ramdam agad ang epekto ng bagyo. Kahit lumipas na ang kalamidad, naiwan nito ang matinding pinsala—mga bahay na nasira, mga punong nagkalat sa daan, at mga tao sa evacuation center na halatang pagod na sa pinagdaanan.Agad na kumilos ang team ng Samaniego Medical Hospital. Ang iba ay nag-ayos ng kanilang mobile clinic, habang ang iba naman ay sinimulan na ang pamimigay ng relief goods na naglalaman ng pagkain, tubig, gamot, at bitamina.Habang abala ang lahat, iniikot ni Lorenzo ang paningin niya sa lugar. Hindi niya maiwasang makaramdam
CHAPTER 5 – MONICA'S IN TROUBLE----Halos maluha at hindi makapaniwala, yan ang mga naramdaman ni Miguel nang makita niya sa wakas ang babaeng sobrang tagal na niyang hinahanap. Wala itong kaalam alam na si Misyon palang ito ay dito niya matatagpuan ang dalaga. Ngunit kahit na ganunpaman ay tila hindi pa rin naging masaya si Miguel.Lalo na nang mabalitaan nito na may asawa na pala ang kanyang babaeng minamahal. Hindi ito makapaniwala sa mga ibinalita sa kanya ni Dr. Charles. Tulala at maraming iniisip, mukhang hindi papayag si Miguel na basta basta nalang siyang magpapatalo dahil naniniwala ito hindi nagsasabi ng totoo ang babaeng bumaliw sa kanya...---GABRIELLA MONICA JIMENEZ POVSa wakas, natapos na rin ang duty namin! Dumating na ang karelyebo namin, at pinayagan kaming magpahinga nang maaga ni Dr. Blaire dahil pang-umaga muli kami bukas. Exciting pa lalo dahil balitang darating na ang mas marami pang relief goods at volunteers. Nakakatuwang makita ang dami ng tumutulong, at sob
CHAPTER 6 – THE UNCONDITIONAL LOVE---Monica left speechless after that kiss from Miguel. Tumutulo ang luha nito nang maabutan ito ni Riley. Hindi naman ito umiimik sa kanyang kaibigan at nag aya na itong umuwi. At habang sila ay naglalakad ay tila wala sa sarili si Monica at patuloy pa din sa pag iyak.Wala namang kaalam alam ang mga ito na nasa may gilid lang sina Miguel dahil nag aabang ito ng kanilang service pauwi ng hotel. Nasaksihan ng mga ito ang naging resulta sa ginawa niya kay Monica. Tila nakaramdam ng konsensiya si Miguel at tila pinagsisisihan ang kanyang ginawa.---LORENZO MIGUEL SAMANIEGO POVTahimik kaming naghihintay ni Jeric ng shuttle bus pabalik sa hotel nang mapansin niyang naghahanap ng masasakyan sina Monica at ang lalaking kasama niya. Ako? Nakatulala lang, masyadong abala sa iniisip. Pero nang makita ko ang kalagayan ni Monica, para akong sinampal ng guilt. She looked so lost, patuloy na umiiyak habang yakap-yakap ang sarili.Fck.* Mukhang mali ang ginawa ko
CHAPTER 7 - THE NEW CEO ---- At ngayon na nga ang ikalawa at huling araw ng Medical Mission kaya lalong dumagsa ang mga tao. At sa pagdami nito ay dumami din naman ang mga Hospital ang nag volunteer para tumulong galing sa kabi-kabilang panig ng bansa. Kaya dahil dito ay may mga naatasan na mag bahay bahay at may iba naman na naatasan na suungin ang kasulok sulukan ng lugar at nang sa gayon ay lahat ay siguradong mabibigyan. Maagang nagsagawa ang mga Nurses at Doctor sa kanilang pamimigay ng libreng konsulta at relief sa mga tao roon. Magkatulong pa rin ang malalaking Hospital na St. Rose Hospital at Samaniego Medical Hospital at nag anunsyo naman ang Chief Executive ng St. Rose Hospital na si Dr. Benjamin De Guzman, ang ama ni Dr. Blaire De Guzman na magkakaroon sila ng isang kaunting pagsasalo salo para sa matagumpay nilang operasyon. Samantala, kapansin pansin naman ang pagkaaligaga ng dalawang doctor na sina Dr. Blaire at Dr. Miguel dahil tila wala roon ang babaeng parehas nila
CHAPTER 8 – CATFIGHT ---- Nang dahil sa pagpupumilit ni Dr. Blaire kina Monica at sa pamilya nito ay napapayag niya ang mga ito na sumama sa kanya papunta sa kanilang Hotel para sa isang victory party. Giit nito na isa lang kaunting salo salo ang magaganap ngunit lingid sa kaalaman nito ay may inihanda pala ang mga magulang ni Dr. Blaire na surpresa para sa kanilang nag iisang anak. Pagpasok pa lang nina Monica sa loob ng events room ay bumungad na agad ang napakaraming tao at ang lahat ng ito ay nakatingin sa kanila. Kita naman ang pagkagulat ng mag asawang De Guzman sa kanilang nakita, dahil sa gabing din iyon ay may kasunduan sanang magaganap sa pagitan ng kanilang pamilya at sa pamilya ng isa sa pinakamayamang tao sa buong bansa kung saan ipagkakasundo nila ang kanilang mga anak sa isa't isa. --- LORENZO MIGUEL SAMANIEGO POV For real?? Tanong ko sa sarili ko, hindi pa rin makapaniwala sa nakikita ko. Do they really have something? Pero bakit parang napipilitan lang si Moni
SPECIAL EPISODE--------GABRIELLA MONICA SAMANIEGO POVHampas ng alon, halimuyak ng preskong hangin, at yung huni ng mga ibon. Hinding hindi ako magsasawa sa ganitong pakiramdam. Pakiramdam na aking uulit ulitin hanggang sa ako’y tumanda.At ngayon, pinagmamasdan ko ang payapang dagat habang nakaupo at gayun din ang mga batang masayang naglalaro.“ Mommy! Mommy! Tawag ka na ni Daddy, kakaen na daw po tayo.” pagtawag sa akin ng anak kong si Addison.“ Okay, anak. Tatawagin ko lang din ang mga kapatid mo...Athena at Alison! Halika na at kakaen na tayo.”At nag uunahan pa silang lumapit sa akin.“ Haha! Mommy!” natatawang pagyakap sa akin ni Alison, at dahil sa nauna ang ate niya kaya bigla nalang umiyak ang bunso kong si Athena.Kaya niyakap ko ito.“ Mommy, I hate ate! Because she always makes me cry! And she doesn’t want me to win! I hate her mommy.” pagsusumbong ni Athena sa akin.Pero agad ko rin siyang pinakalma at sinabihan.“ Athena anak, ano ang paulit ulit na sinasabi ni Mommy
CHAPTER 51 – THE UNENDING LOVE----Pagkatapos ng wedding ceremony ay diretso silang lahat sa venue ng reception para sa Kasal nina Lorenzo Miguel at Gabriella Monica. It was an evening wedding. Ngayon ay mag aalas sais na at sakto lang iyon para pakainin ang mga bisita ng Dinner.----GABRIELLA MONICA SAMANIEGO POV“What food do you want Love?” Tanong sa akin ni Miguel na nakaupo sa tabi ko.Sobrang gwapo niya lalo ngayon sa suot niya.“Anything Love, Mukhang masarap naman lahat ng nasa mesa natin e. Pati bumalik na naman yung pagkagusto ko sa ibang pagkaen kaya pwede ko na ulit silang kainin.” Pagkasabi ko kay Miguel pinag lagay na niya ako sa plato ko ng pagkaen.“Thanks love.” dagdag ko pangsabi sa kanya habang nakangiti.Agad naman kaming kumaen dahil kanina pa talaga kami nagugutom ni Baby Dragon habang nag pipictorial pa lang kami kanina sa beach.“Attention everyone.” sabi ng host na ikinalingon ng lahat sa gitna ng stage sa harapan.” Habang kumakain ang lahat, panoorin nati
CHAPTER 50 – WEDDING IN PARADISE----GABRIELLA MONICA JIMENEZ POVSa wakas, dumating na din ang araw na ito, October. 07. Ang petsang napakaimportante para sa buhay ko, dahil hindi lang ito basta para sa kasal namin ni Miguel kundi araw din ng isa sa mga pinaka importanteng tao sa buhay ko...Kaya pag gising ko ay sinigurado kong ako ang mauuna sa kanya para isurpresa.“ Happy birthday to you, happy birthday to you...” pag awit namin kay Mama na kasalukuyang natutulog sa mga oras na yun.At nagising ito ilang segundo lang nang marinig kami nitong kumakanta.At pagmulat niya ay agad siyang napangiti at ako’y niyakap at hinalikan. Inabot ko sa kanya ang kanyang cake para nang sa gayon ay makapag wish ito at maiblow ang cake.“ Make a wish! Make a wish!” paulit ulit naming sabi.Halos maluha luha pa nga si Mama.“ Syempre ang wish ko na maging maayos ang buhay ninyong lahat. Good health at nawa’y gabayan pa tayo para mas humaba pa ang ating pagsasamahan. Tapos syempre, maging successful
CHAPTER 49 – THE PREPARATION----LORENZO MIGUEL SAMANIEGO POVMatapos ang malasawang palabas mula sa mga kaibigan ko ay nagbihis na sila at matapos nun ay may iniabot naman silang cake sa akin na may nakasulat na “ Last shot before knot”.“ Aww, thanks guys. Salamat sa pag aabala. Although halos sumakit ang sikmura ko sa mga pinagagagawa ninyo sa makailang beses kong pagpigil ng suka pero you guys did a great job.” at sabay sabay kaming nag palakpakan.Hanggang sa makarating na kami sa bababaan namin.At napangiti ako nang makita ko pa lang ang mga puno puno at yung kulay berde na mga bundok. At hindi ako maaaring magkamali.“ Hi, welcome to Royal Sea Resort po.” isa isang bati sa amin ng mga crew na sinalubong kami sa aming pagbaba.“ Uyy sir, welcome po and congratulations.” bati naman nila nang makababa ako.At may dala dala din silang cake at kaya agad akong nagpasalamat sa effort ng mga ito.“ Salamat, salamat.” nakangiti kong sabi.At nang makalakad kami ng kaunti ay may sumalu
CHAPTER 48 – PARTY GONE WILD----LORENZO MIGUEL SAMANIEGO POVSa wakas!My mind is now at peace dahil finally ay nagkaayos na rin sina Lolo Clifford at Monica. Kaya sobrang sarap ng kwentuhan namin. Hagikhikan at tawanan at makikita mo kung gaano rin nila kamiss ang isa’t isa.“ Pero ito ang kamukhang kamukha mo apo, si Alison. Pero grabe, ang lakas ng dugo nito ni Miguel kaya mabuti nalang at magandang lalaki ang napili mo apo.” nakangiting sabi ni Lolo Clifford.“ Aba’y dapat lang Lo, kasi kung hindi ay nako baka pinakulong ko na agad yan.” sabay tawanan nilang mag lolo.At ako pa talaga ang ginawang taya sa asaran nila.“ Alam mo apo, meron pa akong ipagtatapat sayo. Si Lucille Trinidad, kilala mo yun diba?”“ Lucille Trinidad? Uhm...Opo? Siya po yung nanny nitong mga anak ko po, si Ate Lucy. Bakit po Lo? Tsaka paano niyo po pala siya nakilala?”At bigla namang napangiti si Lolo Clifford.“ Dahil isa siya sa mga tao ko. At inutusan ko siya na mag apply sayo bilang maging isang Nan
CHAPTER 47 – PEACE AND LOVE----LORENZO MIGUEL SAMANIEGO POVAnd I now fully understand kung bakit ganun na lang kalaki ang galit niya sa lolo niya. At maging kahit sino naman siguro na magsuggest na ipalaglag ang anak mo ay sasama rin siguro ang loob.Actually, ilang beses nang nakwento ni Monica sa akin pero never niyang sinabi na nais rin palang ipalaglag ni Lolo ang mga bata dahil ang sinasabi lang sa akin ni Monica noon ay nais lamang siyang palayasin nito.Kaya ngayon ay naiintindihan ko na ang lahat.Kaya agad kong niyakap si Monica.“ Love thank you ha.” sabi ni Monica habang pinupunasan niya ang luha niya.“ Thank you saan love?”“ Thank you for listening. Alam mo parang gumaan ang pakiramdam ko..” nakangiti niyang sabi.“ Dahil ngayon ko lang nasabi ang totoong dahilan kung bakit ako galit na galit kay Lolo. It’s like finally, nailabas ko na rin yung sama ko ng loob sa kanya. Dahil parang ang gaan gaan ng pakiramdam ko ngayon eh.” dagdag pa ni Monica.“ Kung ganun love, nai
CHAPTER 46 – LEVEL 4 OF ANGER----LORENZO MIGUEL SAMANIEGO POV“ Sige na!! Wag mo nang patagalin Miguel! Kung ayaw mong si Monica ang mabaril!!”At sa hudyat na yun ni Caleb...Ay hindi na ako nagdalawang isip na agad na magpaputok dahil kung hindi ko ito ginawa ay mataas ang tsansa na madamay ang mga mahal namin sa buhay.Kaya napabilib ako nito sa tapang na ginawa niya para isakripisyo ang kanyang sarili.Kaya nang itutok ko ang baril ay agad akong nag focus sa target. At kahit na magalaw silang dalawa ay nanatiling naka lock ang tingin ko kay Blaire.Hanggang sa...Bang!@Samaniego Medical HospitalDead on arrival...Yan ang malagim na sinapit ni Blaire De Guzman nang matamaan siya sa pagkakabaril ko.Pero sa kasamaang palad nga lang, ay tila may sa-pusa ata itong si Blaire at nagawa pa nitong makapagpaputok pa ng isa bago pa man siya malagutan ng hininga.At nagresulta ito ng matinding tama sa balikat ni Caleb, kaya isa ako sa mga napasigaw nang makita ito.“ Caleb! Sh*t!”At agad
CHAPTER 45 – THE LAST ENCOUNTER----LORENZO MIGUEL SAMANIEGO POVNang ibalita sa akin ni Riley ang tungkol sa pag alis nanaman ni Monica ng mag isa, ay hindi na kami nagsayang pa ng oras at agad kaming umalis para masundan ito kaagad.And I already anticipated na maaari ngang gawin itong muli ni Monica dahil kahit nung nasa bahay pa lang kami ay malamig pa rin ang pakikitungo niya sa akin at hindi pa rin ako pinapansin kaya nasa isip ko na baka may chance na umuwi nanaman ito nang hindi nagpapaalam o hindi sumabay sa amin.Kaya nung bago pa lang kaming makapunta sa Hospital ay nilaglag ko na ang microchip kung saan ito ang magiging susi ko para ma-track kung saan man maaaring pumunta si Monica.Kaya medyo nabawasan ng bahagya ang pagkakaba ko. Pero yun nga lang, kahit na ganun pa man ay hindi pa rin ako dapat na pakasisiguro. Dahil malay ko ba kung baka may bigla nalang mangyaring masama sa kanya which yun ang sobra kong iniiwasan na mangyare.Kaya sinundan namin ito at positibong na
CHAPTER 44 – LQ----LORENZO MIGUEL SAMANIEGO POVProbably not the result that I want.And obviously, ipit na ipit ako ngayon dahil hindi ko malaman kung sino ba ang uunahin ko? Si Monica ba na nawawala o si Gov na papunta na ngayon sa dinner namin.It was supposed to be a surprise para sa kanilang dalawa but this goddamn twist of fate ay halos ibaon ako sa lupa. Sobra pa sa kamalasan itong nangyari sa akin dahil kailangan kong harapin ngayon si Gov para sabihing nawawala ang apo niya which will made me look so f*cking stupid.Pero kailangan kong harapin itong lahat dahil ako rin naman ang may kagagawan nito.Kaya on the way na ngayon ako sa Hotel na sanang pagkakainan namin dahil nakatanggap ako ng message na nakarating na pala sila at nasa loob na ng vip area.Samantala, inutusan ko naman si Jeric na maghanap hanap kay Monica sa maaari nitong puntahan nito at magtanong tanong na rin sa mga nakakasalubong niya dahil wari ko ay hindi pa rin naman siguro ito nakakalayo.Nagdadasal nama