"Shit, You taste sweet Honey.." halos mapasinghap ako nang Hangin nang sandaling Bumilis ang pag galaw nang Dila niya paikot sa Clit ko..Ngunit hindi pa siya nakuntento sa naipaparamdam sa akin, naramdaman ko ang kasabay nang Dila niya ay ang mga Daliring pakiramdam ko Kumakatok sa Puson ko sa Haba non."H-hon..." halos mapaliyad ako nang bumilis siya nang Bumilis."Fuck.." rinig kong bulong niya at saka mas Bumilis halos manginig ang Buong kalamnan ko lalo na ang legs ko nang derederetso niyang ilabas masok ang mga Daliri.Nang maramdaman ko ang mainit na Likidong galing sa akin ay halos mahiya ako dahil nasugatan ko ang mga Braso ni Mateo. Nang titigan niya ako ay nahihiya akong nag iwas tingin dahil maganda ang ngiti niya."You smell nice Honey.. You smell so good.." nag init ang mukha ko dahil sa sinabi niya, Ngunit napatitig ako sa kanya nang buksan niya ang Belt, napalunok ako nang makita ang kalakihan niya.'Kung kanina nga ay hindi na ako makapag pigil sa isang to pa kaya?!'
Nang makapunta sa Harap ay Kumatok ako. Tapos nang buksan na ‘yon ay agad kong nakita ang magandang ngiti ni Mateo nang magtama ang mata namin."Hi, Ms.Vion." bati sa akin ni Ms.Carmelle."Hi." bati ko."Ang Ganda naman natin diyan, Ciana." asar ni Sir Patrick kaya awtomatiko ko siyang sinamaan nang tingin, pagseselosin nanaman niya si Mateo."Did you miss me?" nagulat ako nang sabihin yun ni Mateo sa harap ni Ms.Carmelle."May sasabihin lang sana ako, Kaikangan daw tayo bukas ni Direk with Shaun kaya kung okay lang ikaw na Kumontact sa kanya?" nakangiti kong tanong."Sure, Stay here for a while." Aniya ni Mateo kaya naman naiilang ko siyang Nginitian."Mukhang may pag uusapan kayo e." Aniya ko."Wala, Mag kekwentuhan lang. Come here." senyas pa niya kaya naman lumapit ako sa kanya."Kayo na ba?" nahihiya kong tinignan si Ms.Carmelle."Sinabi ko sa’yo na may Girlfriend ako diba?" tanong ni Mateo."Ah I didn't know na si Ms.Vion." sago nito tapos Tipid na ngumiti."Akala ko kasi si Cla
Ciana’s Point of View Ngumuso kaagad ako habang kaharap si Mateo, na inaayos at sinusubukan ang bagong skincare products nila sa akin, for tomorrow na rin siguro. “You don’t like what I’m doing, hon?” malambing na tanong nito, kaya naman iminulat ko ang isang mata para silipin siya. “I’m thirsty,” nakangusong sabi ko, iba ang tinutukoy… Ang loko kasi, pagkauwing-pagkauwi kanina, hinalikan ako eh, nagustuhan ko ’yung paraan niyang ’yon—nakakaadik. “Wait, kukuha ako ng water,” nakangiting sabi nito, at sa pagtayo niya ay pinigilan ko siya. “Not that…” nakanguso kong sabi. Sandaling kumunot ang noo niya sa pagtataka, tapos bumalik sa kinauupuan at saka ako hinarap. “Then what is it?” tanong niya. “Mm…” ngumuso pa ako, tapos tinuro ang labi ko, dahilan para matawa si Mateo. “After this, honey, baka hindi ’to matapos, hehehe,” nakangisi niyang sabi kaya naman mabilis na akong pumikit para matapos. Nang hawakan niya ako sa balikat, mahina kong nakagat ang ibabang labi. Sinilip ko si
Hindi gaano maayos ang pakikitungo ni Mateo. Okay kami pero hindi siya gaano palangiti kaya naman humahaba ang nguso ko habang nasa sasakyan. “Hon, are you okay?” tanong ni Mateo, kaya naman tumango na lang ako. Nang malapit na kami sa studio, mabilis akong naunang bumaba at hindi na hinayaan na pagbuksan pa niya. Sa paghabol niya, hinawakan niya ang kamay ko at sinabayang maglakad. Pagkapasok namin, natigilan ako nang makita si Jacob. Ang tampo ko kay Mateo ay nagawa kong kalimutan at mabilis akong sumiksik sa kanya. “I’m here,” bulong niya at inakbayan ako. “Required pala ang nobyo na sumama sa ganitong meeting,” pasaring ni Jacob, mas maayos na ang mukha niya at tuyo na ang ibang sugat. “Ah, Mr. Jacob, this is Mr. Mateo Martinez,” pakilala ni Direk. Natigilan si Jacob at gulat na tiningnan si Mateo. “What?” gulat niyang tanong. “Siya po si Mr. Martinez, yung owner ng M’s Cosmetics,” paliwanag ng direktor. Hindi makapaniwala si Jacob, ngunit nang tiningnan ko si Mateo, magand
=Ciana’s Point Of View= “Nasaan na ang kwarto ko rito, Sasha? Magpapahinga muna ako,” sagot ko. “Sa dati,” sagot niya pa. “Mauna na ako. Wag kang susunod,” nagbabantang sabi ko kay Mateo at dinuro pa siya. Tapos, derederetso akong umakyat sa itaas, ngunit nang nasa kwarto na ay natigilan ako nang maunang pumasok si Mateo doon. “H-hoy, labas! Hindi tayo bati!” bulyaw ko. “This is my room before, sa bahay ni Carlo,” sagot niya at saka nahiga sa kama kaya naman napanguso ako at sinarado ang pinto. Inis ko siyang tinitigan, masama, ngunit sinalubong ako ng maamo nitong mga mata. “Hindi tayo bati,” sagot ko. “Mm, that video was two years ago,” kwento niya. Sinabi niya nang seryoso kaya naman nag-iwas tingin ako. “Hindi ko alam kung papaanong may video, pero lasing si Carmelle noon,” ngumuso ako. “Yun lang ba? Hindi kayo nag—” “Virgin akong napunta sa’yo, Vion. Stop dreaming,” ngumuso ako muli. “Bakit ang galing mo sa bagay na ‘yon kung virgin ka?” nakanguso kong sabi. “So magal
=Ciana’s Point Of View= “Hon, nasaan ba tayo? Bakit kailangang sumakay ng eroplano kung swimming lang naman pala?” nagtataka kong tanong kay Mateo, pero ngumiti lang siya. “Palawan ’yun, okay?” sagot niya kaya napanguso ako. “Ang layo…” bulong ko. “Sa isla nila Miyu,” sagot pa niya. “Saan doon?” gulat kong tanong. “Sa pribadong isla ni Vin—” “Mateo!” sita ko sa kanya. “What?” nakangiti niyang tanong, naglalambing. “You know that it costs a million bago ka makapasok doon, per person!” ngumiti siya. “Well, hon—” “Ang mahal,” ngiwing sabi ko tapos bumuntong-hininga. “Honey, it’s worth it,” bulong niyang sabi at hinawakan ang kamay ko kaya naman bumuntong-hininga ako. Ang pribadong isla nila ay kapag papasok ka, full information ang kailangan kahit na private ’yun. Naging mahigpit ang mga isla nila dahil sa mga sumubok na pumasok sa loob. “Yung milyon na ‘yon, naku ang hirap pagtrabahuan,” dagdag ko pa. Ngumiti naman si Mateo. “Buti nga hindi na isla ng mga anak nila. Pinapi
=Ciana’s Point Of View= “Hon!” malakas na tawag ko, pero sinulyapan niya lang ako at itinuon muli ang atensyon sa cellphone. Nang tumunog ang cellphone, sinagot niya ‘yon kaya nakinig ako. “Ah, Emma Watson? Oh, she’s here…” Agad na nanlaki ang mata ko at lumapit doon. Naupo ako sa tabi niya habang nakanguso. “An appointment? Right now?” Napanguso ako lalo at hinampas si Mateo sa braso, ikinagulat niya ‘yon pero tinignan niya lang ako nang gulat at saka nag-focus ulit sa cellphone. “Oh, sure. A dinner? That would be great,” nakangiting sagot pa niya. “Sure, with the product? Sure… Oh, a date? I reall—” Sa sobrang inis ko, padabog akong tumayo, kinuha ang bag ko, at naglakad papalayo. ‘Uuwi na lang ako! Doon na siya sa Emma Watson niya, sa Harry Potter lang naman ‘yon mag-leviosa leviosa sila, pisti, yawa.’ “H-hon—wait, where are you going?” Nang mahuli ni Mateo ang katawan ko ay hinarap niya ako sa kanya. Nasa hallway kami ngunit hindi na inisip ang iba. “I’m going home. Makip
Ciana’s Point of View “Take it off, honey…” mahinang bulong niya sa tenga ko at ang mga palad ay gumapang kaagad pababa sa puson ko. Nakagat ko ang ibabang labi nang makaramdam ng kiliti. “No way,” sagot ko. “Why?” gulat na tanong ni Mateo at bumangon. “Kasi ide-date mo ’ko, ’di ba? Mm?” nakangiting sabi ko pa. “Ah, that. Hindi ba pwedeng after, hon?” tanong niya, nagbabakasakali, kaya ngumisi ako. “Mahihirapan akong maglakad,” ani ko sa kanya. Natawa siya, tapos bumangon. “Okay then, mamayang gabi na lang,” nakangising sabi niya at saka mabilis na dumapa sa carpet at nag-push-up. “Maupo ka sa likod ko, honey,” utos niya. Kinabahan ako. “Loko! Mabigat ako!” singhal ko sa kanya. “Go ahead,” ani pa niya. Kaya naman dahan-dahan akong naupo sa likod niya. Ganun na lang ang bilib ko nang maiangat niya ako habang nag-pu-push-up siya. Pero nabilib ako sa likod niya nang makita ang kagandahan nito. Nakagat ko ang ibabang labi tapos sandaling tumikhim. Dumating ang alas-siyete ng g
Ciana’s Point of View “Kamusta siya? Kakagaling lang namin sa ibaba, kinuhanan kami. Maraming bags na ’yon, aba,” saad ni Vince, kaya napangiti ako. “Salamat.” Lumapit ako sa kanila at isa-isa ko silang niyakap. “Naks, kaya pala di ako gusto. Ang gwapo ng mister,” asar ng kaibigan kong nanligaw noon. “Sus,” tugon ko. “Kamusta si Viera?” tanong ni Miyu. “Paano mo nalaman ang pangalan niya?” tanong ko, nagtataka. “Sa kaisa-isa niyang ninong,” sagot niya. Napalunok ako. “What’s up, Tita?” Napalingon ako sa nasa likuran nila. Ngumiti ako nang makita si Luke. “Hala, ang pogi-pogi at ang laki-laki mo na!” sabi ko, sabay yakap sa kanya. “Kamusta ang inaanak ko, Tita?” tanong niya, kaya itinuro ko si Viera. Nilapitan niya ito, kaya naman pinaupo muna namin ang mga bisita habang si Luke ay chine-check si Viera. Nakakatuwa dahil naka-uniporme pang doktor siya. Sila Miyu at Vince naman ay kinakausap ang mga magulang ni Mateo. “Ang laki niya na,” saad nila. “Parang kailan lang, dalaga
Ciana’s Point of ViewHabang nagluluto ako, panay ang ngisi ni Mateo habang sumusulyap sa akin. Pakiramdam ko, inaasar na naman ako ng mga tingin niyang iyon. May pasabi-sabi pa akong hindi ko na siya mahal, pero sa second proposal niya, “YES” naman ang isasagot ko.“Honey, after the wedding?” tanong niya, kaya awtomatiko akong napairap.“Bubbles, Mommy,” paggaya niya kay Viera, kaya naman inirapan ko siya at hindi na lang umimik upang siya ang mainis.“Hon.”“Vion.”“Hatdog,” sagot ko sa pagtawag niya, dahilan para matawa siya at ngisian ako.“Mine?” tanong niya, ngisi-ngisi pa.“Two inches,” asar kong sagot, ikinalaki ng mata niya.“Gusto mo lang ata makita, kaya inaasar mo ako,” tatawa-tawang sabi niya. Pinanlakihan ko naman siya ng mata at hininaan ang apoy ng stove.Nilingon ko siya tapos nginisian. “Mabibitin ka lang sa akin,” mahinang sabi ko sabay lapit sa kanya. “Pag nabitin ka, walang sisihan, ha?” tanong ko habang titig na titig siya sa mukha ko.“Hmm, ’di na lang,” mabilis
=Ciana’s Point Of View= “I really love you, Vion. But now that we have Viera… I love you both, more than anything,” sinsero niyang sabi habang ang mga mata niya ay nakatitig sa’kin. “Iisa ako ulit ngayon, nang tayong dalawa lang,” dagdag niya habang naging emosyonal, dahilan para kunot ang noo ko at mapuno ng pagtataka. “A-anong iisa ba?” takang-taka kong tanong saka tumayo. “This…” Hindi ako makapaniwalang napatingin sa kanya nang may hugutin siya mula sa bulsa niya. Natakpan ko ang bibig ko gamit ang kaliwang kamay, lalo na nang lumuhod siya gamit ang isang tuhod sa carpet ng banyo. “Huh?” gulat kong saad. “I’ll ask you again, to marry me,” malumanay ngunit matamis niyang sabi, dahilan para kabahan ako at mawalan ng sasabihin. “M-Mateo…” “Ciana Vion, will you marry me?” Nangapa ako ng sasabihin, saka napatingin sa singsing. “This is a different ring, don’t worry,” dagdag niya. “It’s been years, and I’m still in love with you… I hope you still love me that way,” mahinang sa
Habang nag-aayos ng ref sa hospital room ni Viera, may kumatok sa pinto. Nang tumayo si Mateo para buksan ito, napangiti ako agad nang makita sila Mom at Dad—ni Mateo.“Oh my gosh!” bulalas ko. Nagtataka naman si Viera habang tinitingnan sila.“Siya na ba ang apo namin?” masayang tanong ni Mom sa akin bago ako niyakap.“Siya na po,” tugon ko. Napangiti siya at agad lumapit kay Viera.Nagpakilala sila, at agad namang natuwa ang anak ko. Kaya naman nakahinga ako ng maluwag dahil sumigla muli si Viera.“Mommy, cook a lot of my favorite na po. I’m going to have a bonding with my grandparents,” sabi ni Viera habang nakangiti.“Sure, Baby,” sagot ko.“Mom, Dad, samahan ko po muna si Vion,” paalam ni Mateo. Ngunit abala na ang magulang niya kay Viera kaya sinenyasan ko na lang siyang sumama sa akin.Habang tinatahak ang daan papunta sa hotel, tahimik lang kaming dalawa.Pagdating sa hotel, dumeretso ako sa kwarto. Mukhang nag-check-in sila Sonya dito dahil may note na iniwan. Inayos ko ang k
Ciana’s Point of View“Baby, ang kasal ay para sa taong nagmamahalan. Sa ngayon, mas importante ang kalagayan mo kaysa sa kasal-kasal na ‘yan.” Mukhang narinig niya ang usapan kanina.“But Mommy, you are both my parents po. So why aren’t you married yet?” Mana-mana talaga kay Mateo ang isang ’to—matanong masyado.“I know, Baby. Pero before wedding, dapat magaling ka muna,” huminga ako sandali ng malalim.“Pag magaling ka na, edi papakasal na kami ng Daddy mo,” nakangiti kong dagdag, pero hindi ko tinitingnan si Mateo. Kahit hindi ko kita ang mukha niya, batid kong maganda ang ngiti niya. Sa mga oras na ’to, alam kong join forces na naman sila ng anak ko.“Talaga po?” tanong ni Viera, ang maliit niyang boses ay kahit anong pilit niyang palakihin ay tulad pa rin ng tangkad niya.“Yes, Baby,” sagot ni Mateo.“I love you po, Daddy, Mommy. Sana po magkaayos na kayong dalawa so we’re a complete family.” Sa sinabi niya, mas napamaang ako.“Baby, saan mo ba naririnig ang mga ‘yan?” tanong ko
Nanood ako habang si Mateo ay piniling iupo ang sarili upang magpahinga.“Ma’am, we’ll check her po later,” maayos na sabi ng isang nurse habang ang isa naman ay pinipisil ang bag of blood.“Thank you,” aniya ko hanggang sa maayos na sila at sabay silang lumabas. Naupo ako sa bakanteng upuan malapit kay Viera at hinawakan ang kamay niya. Kinakabahan pa rin ako para sa anak ko. Bata pa siya, at ayokong bumalik kami sa puntong iyon.Makalipas ang ilang minuto, may kumatok at pumasok sa loob ng room ni Viera—ang doctor niya. Kaya naman hinarap namin siya ni Mateo habang tahimik lang si Sasha at Carlo. Si Shion at Sonya ang nagbabantay sa bata.“Missis, balak ko ho sana kayong sabihan na humanap ng kaparehas niyang tipo ng dugo dahil hindi maaaring magbigay ang mister niyo ng dugo nang paulit-ulit,” panimula ng doctor.“Ilang bags po ba ang kailangan naming ihanda?” tanong ni Mateo sa doctor.“Biglaan ang pagbaba ng dugo ng anak niyo. Ibig sabihin no’n maraming beses pang pwedeng bumaba a
Ciana’s Point of View“Doc, ano ba talagang kailangan naming gawin? Why is she still bleeding?” Maiiyak ko nang tanong sa doctor.“I’m so sorry, missis, but her blood count suddenly dropped, and we need an instant blood transfusion. Kung may kapatid siya na maaaring magbigay ng dugo o, kung hindi, isa sa inyo.” Nanlumo ako.“It’s you, Mateo. Hindi kami parehas ng blood type ni Viera,” nanghihina kong sabi habang nasapo ang noo.“Please, Mateo. She needs you,” mahinang sabi ko, pero naramdaman ko ang paghawak ni Mateo sa pisngi ko. Iniangat niya ang mukha ko upang magtagpo ang mga mata namin.“You don’t have to beg for it. She’s my daughter, and I’ll do everything.” Kaya naman tumango-tango ako bilang tugon sa sinabi niya.Ang masiglang mukha ni Viera, ang mapula niyang labi, ay biglang namutla. Ang mapupula niyang pisngi ay naging matamlay na puti. Hinawakan ko ang kamay niya dahil wala pa rin siyang malay.“Baby, I want you to fight, okay?” pakiusap ko kasabay ng pagluha.“Please?” I
=Ciana’s Point Of View=Nandito ngayon si Sasha, Carlo, at Oliver. Susunod daw sila Shion, Sonya, at Klein.“Mommy! Tita Sasha said I was made in OFFICE daw poooo!” Agad na nanlaki ang mata namin ni Mateo.“SASHAAAAAAA!!!!”Nakataas ang kilay kong pinuntahan siya sa sala.“It’s a PRANK, GAGA!” sigaw niya at agad na tumayo. Sinamaan ko siya ng tingin.“JOKE LANG YON!!!” aniya kaya mabilis kaming nag-ikutan—mahampas o masabunutan ko man lang siya sa kagagahan niya. Lintek na gaga.“Si Oliver nga, gawang CR!” sigaw ko sa pagkapikon.“Hoy mali! Sa kusina kaya!” sigaw niya pabalik.“Sa CR! Nahuli ko nga kayo noon! Sa CR sa bar!” nanlaki ang mata niya.“GAGA!” bulyaw niya.“VION, ENOUGH, MAY BATA!” awat sa akin ni Mateo kaya inis na inis ko siyang tinignan.“Nakakainis!” singhal ko pa.“TAO POOOOOO.”Nanlaki ang mata kong nilingon ang pinto namin at saka ako lumapit doon para buksan. Nakita ko kaagad ang gwapong bata na nakangiti.“HELLO PO,” masiglang bati niya sa akin habang ang ama at in
Ciana’s Point of ViewHuminga ako ng malalim habang pinapakain ang anak ko. Ayaw niya talagang kumain ng gulay, kahit alam kong nakakatulong ang mga berdeng gulay.“Baby, eat this na,” pang-aamo sa kanya ng sariling ama.“If you don’t want to eat that, ampalaya na ang ipapakain ko sa’yo,” banta ko. Sa sinabi ko, kinuha niya agad ang kutsara at tinidor, saka nagsimulang kumain.Bumuntong-hininga ako at inayos ang iinumin niyang gamot. “Habaan mo na lang ang pasensya mo kay Viera. Hindi pa niya lubusang nauunawaan ang sakit niya,” mahinahon na sabi ni Mateo.“Alam ko naman. Maselan talaga siya sa pagkain, pero mawawala rin ’yon,” sagot ko.“Iinumin niya lang ang gamot niya kung sakaling may pampalubag-loob kang ihahain sa kanya,” natatawang sabi ni Mateo.“What about soy milk?” tanong niya.“Base sa nabasa ko, puwede ’yon,” ani Mateo.“Pwede rin,” nakangiting sagot ko.“Mabuti naman at ngumiti ka na. Sungit mo eh,” sabi niya, kaya umismid ako. Lumapit ako kay Viera at pinunasan ang bibi