Another update! Sana magustuhan niyo! 💞
=Ciana’s Point Of View=“Nasaan na ang kwarto ko rito, Sasha? Magpapahinga muna ako,” sagot ko.“Sa dati,” sagot niya pa.“Mauna na ako. Wag kang susunod,” nagbabantang sabi ko kay Mateo at dinuro pa siya. Tapos, derederetso akong umakyat sa itaas, ngunit nang nasa kwarto na ay natigilan ako nang maunang pumasok si Mateo doon.“H-hoy, labas! Hindi tayo bati!” bulyaw ko.“This is my room before, sa bahay ni Carlo,” sagot niya at saka nahiga sa kama kaya naman napanguso ako at sinarado ang pinto.Inis ko siyang tinitigan, masama, ngunit sinalubong ako ng maamo nitong mga mata.“Hindi tayo bati,” sagot ko.“Mm, that video was two years ago,” kwento niya. Sinabi niya nang seryoso kaya naman nag-iwas tingin ako.“Hindi ko alam kung papaanong may video, pero lasing si Carmelle noon,” ngumuso ako.“Yun lang ba? Hindi kayo nag—”“Virgin akong napunta sa’yo, Vion. Stop dreaming,” ngumuso ako muli.“Bakit ang galing mo sa bagay na ‘yon kung virgin ka?” nakanguso kong sabi.“So magaling nga ako?
=Ciana’s Point Of View=“Hon, nasaan ba tayo? Bakit kailangang sumakay ng eroplano kung swimming lang naman pala?” nagtataka kong tanong kay Mateo, pero ngumiti lang siya.“Palawan ’yun, okay?” sagot niya kaya napanguso ako.“Ang layo…” bulong ko.“Sa isla nila Miyu,” sagot pa niya.“Saan doon?” gulat kong tanong.“Sa pribadong isla ni Vin—”“Mateo!” sita ko sa kanya.“What?” nakangiti niyang tanong, naglalambing.“You know that it costs a million bago ka makapasok doon, per person!” ngumiti siya.“Well, hon—”“Ang mahal,” ngiwing sabi ko tapos bumuntong-hininga.“Honey, it’s worth it,” bulong niyang sabi at hinawakan ang kamay ko kaya naman bumuntong-hininga ako.Ang pribadong isla nila ay kapag papasok ka, full information ang kailangan kahit na private ’yun. Naging mahigpit ang mga isla nila dahil sa mga sumubok na pumasok sa loob.“Yung milyon na ‘yon, naku ang hirap pagtrabahuan,” dagdag ko pa. Ngumiti naman si Mateo.“Buti nga hindi na isla ng mga anak nila. Pinapili pa nga ako
=Ciana’s Point Of View= “Hon!” malakas na tawag ko, pero sinulyapan niya lang ako at itinuon muli ang atensyon sa cellphone. Nang tumunog ang cellphone, sinagot niya ‘yon kaya nakinig ako. “Ah, Emma Watson? Oh, she’s here…” Agad na nanlaki ang mata ko at lumapit doon. Naupo ako sa tabi niya habang nakanguso. “An appointment? Right now?” Napanguso ako lalo at hinampas si Mateo sa braso, ikinagulat niya ‘yon pero tinignan niya lang ako nang gulat at saka nag-focus ulit sa cellphone. “Oh, sure. A dinner? That would be great,” nakangiting sagot pa niya. “Sure, with the product? Sure… Oh, a date? I reall—” Sa sobrang inis ko, padabog akong tumayo, kinuha ang bag ko, at naglakad papalayo. ‘Uuwi na lang ako! Doon na siya sa Emma Watson niya, sa Harry Potter lang naman ‘yon mag-leviosa leviosa sila, pisti, yawa.’ “H-hon—wait, where are you going?” Nang mahuli ni Mateo ang katawan ko ay hinarap niya ako sa kanya. Nasa hallway kami ngunit hindi na inisip ang iba. “I’m going home. Makip
Umiiyak si Ciana sa loob ng bar dahil sa pagsisi niya sa sarili dahil sa pagkamatay ng pamilya niya. Buong pamilya niya kasi ang napahamak at siya na lang ang natitirang buhay. Nakailang boteng alak na siya at ramdam niya na ang hilo ngunit nais niyang mas mamanhid pa. Hanggang sa bigla niyang mamataan ang isang lalake na nakatayo sa stand table at pinanonood siya habang umiinom ito. “I-Ikaw!” malakas niyang sigaw at dinuro ang lalake. Nangunot ang noo nito at itinuro ang sarili, bilang sagot ay tumango si Ciana. “Lapit!” pinagpag ni Ciana ang espasyo sa kanyang tabi. Naglapat ang labi ng lalake at nagtatakang lumapit, ngunit nang papaupo pa lamang siya ay natigilan ang lalake nang hablutin ni Ciana ang kwelyuhan nito at halíkan. Kanina pa siya pinanonood ng lalakeng ito dahil na rin sa pag-aalala, ngunit hindi niya inaasahan na parehas silang madadala sa alak hanggang sa puntong kamuntikan na silang gumawa ng kababalaghan sa pampublikong lugar. “Are you giving yourself to
=Ciana’s Point of View= Isang buwan mula nang makabalik ako sa Pilipinas, inilakad ako ng kaibigan kong si Sasha para magtrabaho sa isang sikat at kilalang kumpanya. Pinsan daw kasi ng asawa niya ang may-ari nito. Ngayon ay nandito na ako at papasok sa opisina ng CEO na sinasabi ni Sasha sa akin. Dala ko ang mga papel at requirements. Pagkapasok ko ay ginandahan ko ang ngiti, naglakad ako papalapit, at confident na ngumiti—pero labis na nalaglag ang panga ko nang humarap ang lalake. “M-Mateo—” “Ciana?” taas-kilay niyang wika at masungit akong tinignan. “I didn’t know you’re here to apply?” Tila nabigla ako dahil hindi na malambing ang kanyang pananalita. ‘Hindi tulad noon…’ “I-I—M-My friend’s husband s-said he knows the owner of this company,” nauutal kong sabi, halos manlambot ang tuhod ko sa gwapo nitong mukha. ‘Shit! Shitttt!’ Kung sino pa ang iniiwasan, siya pa talagang makakasalubong! “Ako nga,” angil niya at itinuro ang upuan, dahilan para halos matapilok pa ako sa sob
Naalimpungatan ako nang may diretsong nag-doorbell. Tamad na tamad akong tumayo. Seriously? 5:30 A.M pa lang. Lumapit ako sa pinto at antok na antok kong binuksan ’yon.Ngunit agad akong nagising sa katotohanan nang makita si—shit, nasa iisang condo building lang pala kami! “A-Mateo—I mean, sir…” gulat na sabi ko.“Kung hindi ako maaga pupunta, baka tulog ka pa rin.” Napalunok ako nang basta-basta na lang siyang pumasok at sumalampak sa sofa.“Mag-aayos lang ako, sir. Gusto niyo po ba ng coffee? Hot chocolate?” tanong ko.“No thanks, mag-ready ka na.” Mabuti na lang at maayos ang tulog ko, dahilan para magmadali akong pumunta sa kwarto, kumuha ng pamalit, at mabilis na tumakbo sa banyo.‘Parati na lang ba akong mapapahiya sa kaniya?’Nang matapos ay mabilis kong sinuri ang buong itsura. Naglagay pa ako ng lip balm, moisturizer, at simpleng brush-up lang sa kilay para fresh look. Matapos ay lumabas ako at umakto ng normal habang pinatutuyo ang buhok gamit ang towel.“Maaga pa naman, ga
Lokong lalaki, psh nabigla ako doon, hindi ako makamove on. “The pancake tastes better, huh?” ngumiti naman ako. “But the hotdog is not, mine is better.” Napayuko ako sa sinabi niya, ito na naman eh! “Ah, ganon ba, sir?” sagot ko na lang. ’Anong mine is better! Mine is better! Wag mo nang ulit-ulitin, baka hanapin ko ‘yan at tikman! Yung MINE na brand ng hotdog, ah…’ “Pfft…” Napaangat ako ng tingin nang marinig ang mahina at nagpipigil niyang tawa. “Oh sir, hotdog, baka gusto niyo pa.” Nilagyan ko pa siya sa plato niya sa inis ko at kahihiyan at the same time. ‘Sana tumigil na siya sa kaka mine is better niya…’ Nang makapag-ayos, kinuha ko ang travel bag tapos naglakad na kasabay si Mateo. Sana makamove on na siya… “Sa airport na tayo dumeretso, taxi na lang siguro,” ani pa nito. “Sure, sir, medyo kinakabahan na ako sa party,” ani ko pa. “Don’t worry, I’m on your back,” sa sagot niya ay hindi ko alam kung kikiligin o aasa na maayos kami, pero paano ko malalaman kung
Ciana’s Point of ViewDahil lunch time pa lang, nag-ayos muna ako ng pormahan at saka kinuha ko ang wallet ko. Pero pagkabukas ko ng pinto ay napatingin ako kay Mateo.Maliit lang naman kasi ako, hindi ako gano’n katangkad para sa babae at siya, matangkad na, kasi lalaki siya eh. Ha? Ano daw?Basta, sa pagkakaalam ko, his height is 6-foot something. “Let’s have lunch together,” aniya pa niya, kaya naman tumango ako.Sumunod ako sa kaniya papalabas ng kwarto. Habang naglalakad ay nasa kaniya ang lahat ng atensyon. Gwapo naman kasi talaga siya at malakas rin ang dating in his own way. “Good day, Ma’am/Sir,” ngumiti na lang ako sa bumati sa amin.Nang papasok na sa elevator, mukhang kakilala ni Mateo ang nakasakay dito. “Mr. Martinez, it’s nice to see you here.” Nakita ko ang tipid na ngiti ni Mateo.“It’s nice to see you too,” bati niya pabalik. Nang mapatingin sa akin ang lalaking ’yon, nailang ako.“Are you Ms. Vion?” Napalunok ako at magandang ngumiti sa kaniya kasabay ng pagtango.“