"Sissy, pumayag ka na. I already informed my professors that I'm going. Nakakahiya naman kung hindi ako tutuloy. Ang kaso kasi, may photoshoot ako sa Baguio at hindi ko iyon p'wedeng palampasin. Please, sissy? Pupunta ka rin lang naman talaga, e. All you have to do is to pretend that you are me."
Sunod-sunod na pag-iling ang agad na natanggap niya mula sa akin pagkatapos ng mahaba niyang litanya. Naisip ko, ano nga ba talaga ang dahilan at hinihingi niya sa akin ito?
"Don't you want it? It's a privilege. They will treat you as a celebrity. Malay mo, may special treatment ka ring matatanggap. Besides, hindi ka nila makikilala bilang ikaw. Hindi ba mas gusto mong nagtatago? And . . . " Binitin niya ang kanyang linya saka ako hinawakan sa kamay. "We're sisters."
Nailed. Sa lahat ng taong nakilala ko, siya na yata ang pinakamagaling mangumbinsi. Alam na alam na niya ang kahinaan ko at 'yun ang lagi niyang ginagamit laban sa akin-na 'we are sisters' daw. Oo, ang kapatid ko ang kahinaan ko, at napaka-ironic na siya rin ang pinanggagalingan ng lakas ko. Ang hirap tumanggi sa taong mahalaga sa'kin.
Isang buntong-hininga ang pinakawalan ko. "I can't assure you that I will be able to-"
"No, my dear. Huwag mo kasing pangunahan ang mga bagay-bagay. The more you doubt about yourself, the more you fail. So better say 'Kaya ko'. Okay?"
Na-pokus ang atensiyon ko sa kaniya. Pinangaralan na ako ng kapatid kong walang binatbat ang talino mula sa akin. Well, that's not the matter from the first place. Pretending is a sin. It's not just about fooling others but fooling one's self too. Ayaw kong manloko at mas ayaw kong lokohin ang sarili ko.
Hindi ito magandang ideya ngunit mukhang nananadya ang tadhana dahil wala na siyang itinirang paraan para makalusot ako.
I took a deep sigh and slightly shrugged my shoulders. That simple gesture brought hope to my sister's eyes.
"Is that a yes?" Ngiting-ngiti siyang nagtanong.
Gusto kong humindi pero ayaw kong mawala ang bakas ng pag-asa sa kanyang itsura. I guess failing that hopeful smile is worse than shoving my butt out. Kaya sa hulihan ng aming diskusyon, I ended up saying 'yes'. It is really tough arguing with the one you love. In contrary, when you already started, it's the hardest thing to stop.
"Oh, thank you! Thank you! Thank you!" Her voice gave me the noise I can only hear in the queue of tricycles. I always envy the taste of delight in between her words.
Tatakbo na sana siya palapit sa akin pero itinaas ko ang kamay ko, senyales na huwag niya akong lapitan. Natawa naman ako nang mahina sa reaksiyon niyang parang batang inagawan ng kendi.
"So, unahin natin ang bestfriend kong si Alminaza." She fixed her position, her voice resembles a professor in the very start of a class. She continues, "You can call her Ami. Hanggang baywang ang buhok niya. Mahilig siya sa maaanghang at maaasim, at magaling din sa gardening. Mahilig ka rin naman sa bulaklak kagaya ko kaya siguradong masasakyan mo siya. Basta, just go with the flow na lang kung naroon ka na. Hindi naman natin alam kung ano ang mangyayari. Siguro naman hindi ko na kailanga'ng sabihin ang mga characteristics at favorites ko, ano? You know me more than I do."
Tumango na lang ako bilang pagsang-ayon kuno, though I beg to disagree. No one knows you more than yourself.
"Kalma ka lang. Umakto kang normal. Hand gestures, paki-check. 'Yang pananalita mo, insert more articulation and be friendly. Mag-ingay ka dahil ganoon ako. Always talk as if you're professional, kahit hindi ka na sure sa sinasabi mo. Pero ha, huwag masyadong pure ang english, baka 'di ka maintindihan." She stopped as she took a deep breath. Pinaypayan niya ang kaniyang sarili gamit ang kamay habang kunwaring pinunasan ang pawis sa noo. I laughed. My sister has really a sense of humor.
"Kapagod magsalita. So, paano? Deal?" tanong na naman niya habang humihingal pa. I nodded as response. Parang ako pa ang nakaramdam sa pagod niya.
Nangalumbaba ako at alam kong sa simula pa lang ay alam na niya ang magiging sgaot ko. I said yes. For the nth time, I'll be my sister's shadow.
Being the second her is not easy and it will never be. Mahirap magpanggap bilang siya lalo na't may sarili naman akong hilig, pagkatao, may sariling pagkakakilanlan. Hindi lang ito basta mahirap, kun'di masakit din at ang bigat tanggapin.
Sa amin kasing magkambal, siya 'yung sikat. She has the ability to make people like her. Elegante siya, sopistikada, at talentedo. Artista ang kapatid ko, maliban sa katotohanang lumalabas siya sa TV at internet, magaling din siyang makihalubilo at makipag-sakayan sa trip ng ibang tao. I'm just a piece of trash compared to her communication skills. Isa siyang masiyahing babae at tinagurian ding 'The Most Sociable Sexy Actress of All Times'.
Now, here I am, taking her place and will be treated as a Queen, as The Most Sociable Sexy Actress. It is a great privilege for others, but our differences give me the opposite effect.
Hindi ito ang unang beses na magtake-over ako sa kanya, pero ito ang pinakamahirap kung sakali dahil aabot ito ng mahigit isang linggo at sa maraming tao ako makikibagay, makikisama, at makikipaglokohan.
Masakit iyon. Ni hindi man lang ako makabuo ng sarili kong pagkakakilanlan gamit ang aking talento at abilidad. But do I have those? Writing is my first talent. I'm not that excellent in dancing as she can, but I can sing, which is she can not do. Pero sino ang nakaaalam? Wala. Lalo na't wala akong balak ipaalam iyon sa iba.
I'm a shy type of person -this has been my internal struggle ever since, the war against my self. I live my life away from people, not because it is really my preference, but because I am afraid of people's eyes. The self-doubt, it's keeping me in solitude.
Kung p'wede lang na habambuhay na lang akong magtago sa lungga, ginawa ko na. Pero paano kung ang pinagpapanggapan kong tao ay sikat at maraming tunguhin sa buhay?
Kilala naman ako ng ilan pero marami ang hindi. Tuwing lalabas ako at makikita ako ng mga tao, lagi akong pinagkakaguluhan kasi akala nila, ako ang kapatid ko. Consequently, my life couldn't maintain the silence, I am always at the bottom of it, and under its opposite.
Nevertheless, I do not and never did plant a grudge against my sister. The struggles, they're not about her, or me, just the situation. It's out of our control. Besides, I support her fully. Her successes are my successes; her failures are my failures. The care and love that I feel towards her drew deeper since our parents died. Siya na lang ang mayroon ako. Siya ang lahat-lahat ko.
I gave her a glimpse, she's still in her genuine grin. "Okay, then. What's the consequence?"
Napangisi siya sa tanong kong iyon na para bang ine-expect na niya ito. Her perfect white teeth showed up. "If you'll succeed, I'm going to replace your old and cheap laptop."
I almost dropped my jaw. That may be an insult, but when it came to my ears, my blood freezes in delight.
"Deal," I diligently responded with a trail of smile on my lips. I am half-convinced that I'll succeed, but I'm going to hold on to the remaining half of hope.
Tumalikod ako pero nagsalita siyang muli na siyang nagpatigil sa akin. "My best friend is dangerous. She knew me a lot."
I nodded as I remained in my position. Instead of an encouragement, I received a threat. I don't really get her sometimes.
"Everything's not easy," she added. Ang boses niya ay may halong babala, ngunit hindi ko maisip kung bakit kailangan niyang manakot gayong itinutulak nga niya ako para gawin ito. "Before I forgot, be wise to be my boyfriend's girlfriend."
Natigilan ako. I even felt myself stopped exhaling. I just misheard it, I guess? Humarap ako sa kanya at nakita ko ang agaran niyang pagyuko. On that time, I'm already sure that I heard it all right.
I readied my self for a complaint. "Shi-"
"Please." I knew she predicted it, she saw this coming. Of course, her no-boyfriend-since-birth suddenly needs to do this. What reaction would she expect?
Hindi niya inangat ang ulo niya pero ramdam kong malungkot siya base sa tono ng boses niya kanina. Shiyuri is hyper, her voice is always on the high pitch so I can easily sense if she's sad.
"He's a writer, sapiosexual. Kahit ilang beses niyang sabihin sa'kin na minahal niya 'ko sa kung sino ako, alam ko, ramdam ko, na ang pagsabi ko noon na writer din ako katulad niya ang siyang tanging dahilan kaya niya ako nagustuhan." For the first time in my life, I saw my sister cried for a guy. "I . . . I am using your novels para magpasikat sa kaniya. I am sorry!"
Nanlalaki ang mata ko habang nakatitig sa kanya. She . . . what?!
"Anong . . . " Hindi ko nakayang ituloy ang sasabihin ko. Nawalan ako ng salita. I feel like I was pushed on a chasm, but I couldn't complain.
"Yes, I didn't tell you and I'm sorry 'cause I know it's your loss."
"Don't think it that way!" Hindi ko na napigilang magtaas ng boses. "Wala akong pakialam kung gamitin mo ito para sa iba but you should've been told me!" Halos maiyak ako sa inis habang pinipigilan ang sarili na muli siyang sigawan.
What the hell?! It's been a long time since she said she has a boyfriend. Marami na rin akong nagawang nobela pero hindi niya man lang nagawang sabihin sa'kin na bawat isa sa mga ito ay ginagamit niya pala at inaangking kaniya!
"K-kaya naman . . . " She sobbed. "Kaya naman naiinggit ako sa'yo. Yes, I am famous as I am. But my boyfriend, a very important person in my life, ikaw ang gusto. 'Yung tipo mo. So I am thinking, sana ikaw na lang ako."
Then it hits me. I used to say that she is luckier than me. I always say that she's rich and I'm a rag. Pero para pala sa kanya, hindi. Dahil ako-ako ang kinaiinggitan niya. Sa sinabi niya ay nawala na nang tuluyan ang galit ko. Hindi ko siya kayang tiisin.
"It's okay," I then replied. Biglang nagliwanag ang mukha niya. Relief is evident on the glint of her eyes. "Balik sa boyfriend mo. Nakalimutan ko ang tungkol doon kanina."
"Please, huwag mo nang bawiin," malambing niyang saad. "You already said yes. Wala nang urungan." She's pleading like a kid. She does that every time she wants to get something, and I think I will never be immune of it.
Shit this. I'm going to meet her boyfriend. BOYFRIEND! Wala na ba talaga akong kawala sa delubyong ito?
"At siya ang pinakamahirap pagpanggapan. You must be careful with him more than anyone else."
Awtomatikong nanindig ang balahibo ko sa sinabi niya. I never had a boyfriend in my life- by chance and by choice. It's kind of unbelievable that because of pretension, I'm going to have one and deal with it.
"Name?" may pag-aalangang tanong ko.
"Third." There's a taste of proudness in my sister's voice upon mentioning her boyfriend's name. I care less about it at first, but I there is this different feeling building inside me. My assumption was confirmed when she added, "Third Montecarlo."
I got stunned and literally jawdropped. I'm not dreaming. It's a nightmare. It's a freaking nightmare!
Pakiramdam ko gumuho ang mundo ko. Milagrong nakatayo pa ako ngayon pagkatapos ng nalaman ko.
Third . . .
Bakit siya pa? Sa lahat ng lalaki sa mundo, bakit kailanga'ng siya pa?
"Are you okay?" She seemed to noticed my reaction since I wasn't able to immediately respond.
I looked at my sister and I'm sure that the pain in the corner of my eyes is waving at her. "No," may diing sagot ko. Pagkatapos kong marinig ang pangalan na iyon at ang katotohanang boyfriend siya ng kapatid ko, para na itong impiyerno sa akin. Jesus, this couldn't be happening. I am no evil nor angel. I only deserve to be at the surface, so why am I at the bottom? "I refuse to do it."
"Come on . . . " my sister whispered. "I'm begging. I badly need your help."
Why is that she didn't even ask what's with my sudden change of decision?
After a minute of not responding, she stood up and smiled, I tastes how bitter it is. "I'll just cancel it, then. Sasabihin ko sa kanyang 'di ako makakapunta although hindi naman talaga dahil may photo shoot ako sa Baguio. Sorry sa abala, at sa ginawa kong paggamit sa story mo."
Tumalikod siya. Nakuyom ko ang aking kamao. It will be the first time that I rejected my sister. And the reason? Third Montecarlo.
No, this is absurd. Why would I choose hoes before us, sisters?
"Wait," I stopped her when she already reached the door. This is it, my final decision. "I will do it."
There, she smiled. Itinaas ko na naman ang mga kamay ko para pigilan siya sa paglapit pero naunahan na niya ako ng yakap niya.
"I love you!" She prolonged her last word.
I love her too. If it makes me stupid loving my sister, then I'm willing to forget that I am a class topnotcher.
So, Third, I'm going to meet you again. But now, as your girlfriend . . . without you knowing it.
"One and a half month contract is now sealed. Good luck, Shiyuri the second," my sister declared.
I am dead.
"God knows best, baby. God knows best."Those words were whispered into the ear of a kid named Kira. She was at the funeral of her mother, who had died for a reason she couldn't seem to accept. A shallow smile made its way to her lips.Kira had been very close to her mother. They are the closest member in their family actually, and loosing her has a big effect on her. It seems so unreal, so unimaginable.The remark came from a well-meaning family friend, but Kira found it more caustic than comforting. Maybe it is supposed to be a console but end up contumelious. Wrong choice of words. Doubtlessly wrong choice of words for a young girl like her who's currently grieving."Her death wasn't for the best," she kept repeating to herself. "It wasn't. It wasn't."As Kira came to see, it can take a long time for someone to overcome grief, to escape from tender sorrow, to move on from a tragic memory, especially when the bereaved person was very close to the
I closed my eyes, took a deep breath, and smiled. Here I am, standing in front of my sister's university, and I am now Shiyuri.Kahit may pangamba ay tinuloy-tuloy ko ang paglalakad diretso sa meeting place namin. Malawak ang unibersidad ng kapatid ko, dahilan kaya ako nakihiwalay. Mas gusto ko ang payapa at malayo sa kaguluhan, bagay na siguradong mangyayari sapagkat hindi malayong pagkamalan ako bilang Shiyuri, at isa iyon sa mga iniiwasan ko. I am already settled in silence and this silence is where I belong.Malayo pa lang ay nakikita ko na ang kumakaway na babae sa kabilang dako ng kalsada, nakangiti sa akin at nagtatakbong lumapit nang hindi tumitingin sa kaliwa't kanan ng kalsada.Umalingawngaw ang tunog ng busina ng paparating na kotse dahil sa biglaan niyang pagtawid."Ay!" Malakas siyang napasigaw, kinuha nito ang atensiyon ng mga taong nasa malapit."Tumingin ka kasi sa daan, Miss!" malakas na wika ng driver na bumusina sa kanya bago ito
Third . . .Napangiti ako kasabay ng pagpatak ng aking luha. Siya na ba iyan? Hindi ako makapaniwala. If I'm daydreaming right now, can someone pinch me? Can someone wake me up? Because I don't want to stay in this illusion. I might drown.But for second thought, I'd rather think that everything is just a dream, because if it is the reality, then it's clearly not mine. Because Third is my sister's. He was never mine, and never will be.Umangat ang palad niya para punasan ang mga luhang tumulo sa aking pisngi. He doesn't know the reasons behind these tears, but he can make me smile so easily."I am sorry. I'm so sorry." Paulit-ulit niya iyong sinabi na para bang ikamamatay niya ang nangyari. Hindi niya siguro pa kailanman nakitang dinumog si Shiyuri nang ganoon dahil lagi itong may bodyguard kaya sobra na lang ang pag-aalala niya.Well, it happened because I am too unlucky. Ako si Sarina, ang paborito ng kamalasan.I held his hand and looked
Pinagpapawisan ako nang malapot habang pilit nangangapa ng puwedeng idahilan. Nakatingin siya sa akin, halatang naghihintay ng sagot.Napalunok ako. Halos matawag ko na lahat ng santo sa ilalim at ibabaw ng lupa, hinihinging sana ay may malusutan pa ako."Who's she?" ulit niyang tanong.Fish tea. Wala na. I'm still groping for an alibi, or any possible escape! Can he not wait?"T-that's my . . . " It's not even the right time to stutter!Unti-unting tumigil ang tricycle, hudyat na nasa hotel na kami. "Nandito na po kayo," imporma ng driver sa amin.Saved by the bell! Sana ay hindi na ito maungkat pang muli.Bumaba na kami at pumasok. Nang makarating sa kuwarto, ipinatong ko sa tabi ng unan ko ang mga librong binili namin. Surely, my days and nights will never be boring with all of these entertainment stuff."So, it's a science fiction, huh?" Biglang nagsalita si Third habang nakaupo sa gilid ng kama niyang katabi lang ng aking
Mag-iisang oras na akong nakahiga ngunit nagmistula akong estatwa na hindi makagalaw sa kama. What Third did to me is getting into my nerves. Hindi ko inakalang marahas pala siya kapag nagagalit o nagseselos, malayong-malayo sa kalmado niyang mukha.Pagkatapos ng ilang segundong pagdiin niya sa akin sa kama at paghalik buhat ng sobrang galit ay bigla siyang tumigil at ilang ulit na nagmura. I wonder how he did that. Based on his aura, it seems like he cannot able to hold his anger.Mabuti na lang at nakapagpigil pa siya. Kung sakaling hindi ay paniguradong pasa na ang buong katawan ko. Kung sa bagay ay mahal ako ni Third. Mali, mahal niya ang kakambal ko. Siguro ay hindi niya magagawa ang iniisip ko. He's still trying to be decent and so do I.Kahit na halos namanhid ang buo kong katawan ay pinilit kong bumangon para abutin ang phone ko at ikumpirma ang litratong naging dahilan ng pag-hi-hysterical ni Third.I checked Shiyuri's account and scanned her pho
"Stupid and stubborn bratt," Alminaza giggled."Back to you, girl." I rolled my eyes before filling my wine glass with another shot of Martini.I am acting, looking so fine and all, but the truth is I'm really having a bad time copying Shiyuri's facial expressions and gestures. It makes me sick. But being able to stick with it makes me want to compliment myself."So how's his reaction?" May kung anong kislap sa mata ni Ami habang nangungulit pa ng mas maraming impormasyon tungkol sa nangyari kanina.Muli ay nararamdaman ko na naman ang sakit sa dibdib ko. The kind of feeling when I feel that I'm actually in pain knowing that I don't have to. Because chains are too tight and freedom is as blurry as my desire to be true. I am being caged in the midst of unknown and wasn't given the chance to spread my wings and show my existence, not just a mere shadow of my sister."So?" pukaw sa akin ni Ami nang mapansin ang pagkatulala ko.Bakit nga ba kasi
Binati ako ng maingay na plaza at ang nagtatakbuhang mga bata. Halu-halong ingay ang bumabalot sa paligid. Ang ilan ay galing sa kumakalansing na munting kampana mula sa sorbetero, ang ilan ay mula sa mga matitinis na sigaw ng mga bata, pero karamihan sa kanila ay galing sa mga turistang walang tigil sa pagkuha ng mga litrato sa paligid at pagbibigay ng walang humpay na papuri sa ganda ng tanawin.We are sauntering along the Bay Walk, enjoying the wide calm ocean like a pickled sauce savored in a plain radish's leaves."Let's take a sit on the guardrail."Nabaling kay Third ang aking atensiyon at sa kamay niyang nakalahad sa akin. Bahagya pa akong natigilan dahil 'di ko inaasahang kaya niyang umaktong normal sa kabila ng nangyari kanina. The last time I heard him spoke, he just said he's going to make me punished.Pero sa tingin ko nga ay ito na ang parusa niya sa akin—to torture me with his sweet gestures. He's already punishing me without him know
A sudden flash of a camera made me blink my eye. Napasunod ang tingin ko sa isang lalaking may katangkaran habang nakasabit ang DSLR sa kanyang leeg. He smiled apologetically before waving goodbye. Shiyuri's fan, obviously.I just shrugged my shoulders before taking a picture on my own. Maaga kaming nagsimulang mamasyal kasama ang ibang mga writers. Nagtipon-tipon kami sa nirentahan naming sasakyan bago kami lumuwas papunta rito.There are only three universities who attended the trip—sa aking pinapasukang eskuwelahan, sa unibersidad ni Shiyuri, at sa Sigmund kung saan naman nag-aaral si Third.We are approximately fifty. Tamang-tama lang para sa malayong trip na ito. They can't handle too much budget though our universities are evidently rich. Bagaman nagbayad ang ibang students, corruption is rampant nowadays. That's not a surprise. Sometimes even the most respected people on earth can do things that will destroy their beautiful image.Ipinilig ko
"Ang laki nitong Sunrise Mansion para sa ating dalawa lang," hindi ko napigilang isatinig pagdating namin sa nasabing lugar.Agad na isinayaw ng hangin ang mga hibla ng aking buhok sa segundong tumapak ako palabas sa salaming dingding na naghihiwalay sa bedroom at teresa. Bumungad sa aking paningin ang pamilyar na imahe sa aking harap.The endless horizon, the clear sand, they never fail to soothe me from exhaustion. The view of the dancing waves as they eagerly reach the surface has never lose its beauty. I'm still fascinated and I'll love to watch it whenever possible.We just finished putting our things on their places. We travelled for almost a day. It's a good thing that we took the night trip. Alas nuebe pa lamang ng umaga ay nandito na kami.Hindi nagtagal ay naramdaman ko ang presensiya ni Third sa likod ko. He snaked his arms around my waist as he rested his chin on my shoulder. The warmth of his body, the tingles that his breathing gives me, and
Side Story (Shiyuri)"Okay, nice!"Flash!"Alright, alright. Good."Flash!"Bend over. Tilt your head to the right. A bit. No no no, that's too much. Konti lang. Ayan, ayan. Okay, 1, 2, 3!"Flash!"Great! Next pose!"There had been a lot of clicks really. Strange. Is the photographer knows what she's doing? Kanina pa ako pabago-bago ng post habang suot ang bagong lingerie na ina-advertise ng Sexy Modest, isa sa mga pinakapaborito kong brand ng lingerie items. When they offered me to be a model of their newly released lingerie designs, I accepted it without hesitation.It's not a simple opportunity! And today is my photoshoot. I'm done with the first two designs --- there are actually three --- and it took us almost two hours already. Hindi pa kasali roon ang pag-se-set up sa studio at pag-aayos sa make-up ko. My goodness! It will be featured in a magazine but but they won't put me in every freaking pa
"He's really good in soccer."Isang tango na may kasamang ngiti ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang ekspertong paggalaw ni Gray sa soccer field kasama ang ibang grade 12 mula sa STEM strand."Naaalala ko noong una ko siyang napanood na maglaro ng soccer, tinamaan ako noon ng bola. Hindi man lang siya nag-sorry."Natawa si Shiela sa sinabi ko. Malutong siyang tumawa at matinis ang boses niya. Kung sa hitsura, mas mature akong tingnan pero mas childish pa rin akong mag-isip kaysa sa kanya."Bakit hindi ko nakita ang side niyang iyon?" parang may patatampo sa tono ng boses niya. "Ang daya naman."Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. May parte sa akin na naiinis kapag naaalala ko kung paano niya ako asarin noon, kung paano niya ako paiyakin dahil sa mga kagagawan niyang nagpamukha sa aking hindi ako karapat-dapat maging prinsesa. Pero may parte rin sa puso ko na natutuwa kapag naaalala ko ang dahilan kung bakit niya nagawa ang lahat ng iyon
[Disclaimer: The following lyrics are taken from the movie "Cinderella"]In a perfect storybook, the world is brave and goodA hero takes your hand, a sweet love will followBut life's a different game, the sorrow and the painOnly you can change your world tomorrowLet your smile light up the skyKeep your spirit soaring high"Trust in your heart and your sun shines forever and ever. Hold fast to kindness— ano ba?!" asik ko nang may biglang humila sa earphone kong nasa kaliwang tainga. Naputol tuloy ang aking pagkanta.Kumibot lamang ang labi ni Ivy bago niya itinaas ang cell phone niya sa harapan ko. I saw in her screen my latest status."#TragicFairyTale," basa niya rito. "What is it all about?"Simple akong nagkibit-balikat. "Wala lang." At muling ibinalik ang earphone sa aking tainga. "Masakit ang ulo ko. Nahihilo ako. Umayos ka riyan."Halos lumipad ang kamao ko sa makulit kong pinsan nang muli
Narinig ko ang pagtunog ng door bell. Pababa pa lamang ako ng hagdan nang makitang pinagbuksan na ito ni nanay Rosing. Nakamasid lamang ako roon hanggang sa makita ko ang pagpasok ng pinaka-guwapong lalaki na nasilayan ko sa balat ng lupa — si Gray Rhodes.He's on his pair of dark slacks and grayish long sleeves covered with black tuxedo. He looks so masculine and chiseled. Pakiramdam ko nagkakasala na ako sa paninitig sa kanya.Nasa kalagitnaan ako ng pagroromansa sa kabuoan niya nang dumako sa akin ang mga mata niya. Wala akong mabasa sa paraan ng panunuri niya, pero isa lang ang alam ko: Hindi pa siya kumukurap."Jesus, what is an angel doing here?" bakas ang pagkamangha sa boses niya. Ako na mismo ang nailang sa sobrang lagkit ng paninitig niya sa'kin."Angel ka riyan!"Nagbaba ako ng tingin at binilisan ang paglalakad. Nang makalapit ako sa kanya ay agad akong nagpasalamat sa damit na suot ko. He has a good taste in fashion."Nagu
Hindi naman ako Kiss 'n Tell na tao. But I cannot say it isn't a good story to tell, that's why I wasn't able to stop myself from telling my friends what have exactly happened on that particular night."Posible pala 'yun? Akala ko sa movies at books lang nag-e-exist ang ganoong mga lalaki. Pa-fictional character naman pala ang peg nitong si Gray, e." Nakahawak pa sa baba niya si Aela habang sinasabi iyon."Hindi rin naman siya hashtag FameWhore, 'no?" mataray na segunda ni Raine. "Pagkatapos ng lahat ng ginawa niya sa 'yo?"Natawa na lamang ako sa mga komento dalawa. Pawang hindi sila saludo sa eksplanasyon ni Grat sa akin nang gabing iyon. Dalawang araw na rin ang nagdaan mula no'n, at sa dalawang araw na iyon ay lagi akong nilalapitan ni Gray at nakikipag-usap sa akin ng kung anu-ano. Napansin iyon ng tatlo kaya naman hindi na ako naglihim at kinuwento sa kanila ang nangyari at mga pinag-usapan namin noon.But then, when here I am, expecting them to fee
"Anong nangyari, Ma'am Ylona?" tanong sa akin ng driver kong kadarating lang."M-manong," nanginginig ang boses ko at para na akong nawawalan ng hangin sa dibdib. "Alalayan ninyo po siya papasok ng sasakyan, please. M-may pilay yata siya." May luha nang namumuo sa gilid ng mata ko habang pinagmamasdan si Gray na may dugo sa gilid ng labi, may sugat sa braso, at halos hindi na makatayo."Sige na, Princess. Umuwi ka na. Masakit lang naman ang paa ko, ayos na 'to mamaya. Kailangan ko lang umupo."I was shocked when I heard him call me Princess, but I did not have pay too much attention to it."No! You will come home!" pagpupumilit ko in response to what he has said. "At saka baka bumalik ang walanghiyang 'yun at saksakin ka na nang tuluyan." I couldn't afford to let that happen!Matagal pa bago ko napapayag si Gray na sumama sa bahay. Sabi niyang ihatid na lang namin siya sa bahay nila pero hindi naman ako ganoong tao. Hindi ko hahayaang umuwi siyang
Days have passed so quickly. Hindi ko namalayang nakalahati ko na pala ang isang buwan. Being in this school is just simply priceless. Kung magiging mabuti ang lagay ko rito hanggang sa matapos ang isang buwan, may posibilidad na papayagan na akong mag-aral dito sa susunod na school year.Kasalukuyan akong nagpapahangin ngayon dito sa aking teresa. Ginawan ako ni Ivy ng Facebook account kahapon, ngayon parang hindi ko na mapatay-patay ang cell phone ko. Sunod-sunod ang friend requests na naipadala sa akin, karamihan sa kanila ay ang mga classmates ko lang din. I accepted all of them after all. Wala akong makitang dahilan para hindi.I suddenly thought of changing my profile picture. Ang nilagay kasi ni Ivy ay picture ng bulaklak, hindi ako nagmumukhang tao.I chose a photo that screams beauty and elegance. Something that is a princess ideal because that's what I supposed to be.Ilang segundo pa lamang ang dumaan ay ang dami nang reacts ang display picture
Hindi mapigilan ang aking labi ang magsilay ng ngiti habang sumasabay ako sa malamyos at masayang tunog na nanggagaling sa malalaking speaker dito sa loob ng auditorium. Napapa-indak ako sa bawat bitaw ng beat at napapapikit ako sa bawat high pitch ng musika.Pinaghalong palakpak at sigaw ang namayani nang umabot kami sa pinakamagandang parte kung saan biglang bumilis ang kilos ng aming mga paa at galaw ng aming mga kamay.It is our final performance in our PE3. The ballroom dance we've been practicing is now being performed with audience from lower grades. Kanina ay kinakabahan ako, but music can really remove stress and helps the heartbeat calm and equal, so now I'm enjoying like I own the dancefloor.Masigabong palakpakan ang naghari sa loob ng malamig at maliwanag na auditorium ng paaralan nang sa wakas ay natapos ang kanta. Nakakatuwa. We did the performance perfectly, I guess. Ilang beses namin itong inensayo."Good job, HUMSS-Peridot. May nagawa ri