ONLY YOU 01 : องค์หญิง(เพิร์ล)

ONLY YOU เพื่อนกันมันส์เกิน

EPISOD 01

 ปราสาทที่ถูกรายล้อมไปด้วยธรรมชาติ เสียงน้ำลำธารที่ไหลผ่านด้านหลังของปราสาทพร้อมวิวของทิวเขา หญิงสาววัย 20 ปีที่กำลังนั่งให้อาหารกับสัตว์เลี้ยงที่เธอเลี้ยงเอาไว้..

 “คุณหนูคะ?”

 “ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วค่ะ”

เสียงของผู้ดูแลส่วนพระองค์ที่เดินเข้ามาหาร่างบางที่กำลังนั่งให้อาหารกระต่ายตัวโปรดของเธออยู่

 “เพิร์ลยังไม่หิวเลยค่ะ”เสียงของร่างบางของเพิร์ล ริช แพททริเซียนที่เอ่ยตอบกลับไป เพราะการที่เธอได้กินข้าวกับครอบครัวเป็นอะไรที่วุ่นวายมาก..

 “ไม่ได้ค่ะ คุณหญิงรออยู่ค่ะ”

 “เฮ้อ น่าเบื่อจริง”

ปฏิเสธไม่ได้ก็คงได้แค่ทำตามแค่นั้นแหละ เธอปัดมือของเธอออกเบาๆ ก่อนที่จะรับผ้าเช็ดมือจากผู้ดูแล แล้วเดินกลับเข้ามาในปราสาททำเก่าแก่ของตระกูลเธอ แต่ก็ยังดูใหม่อยู่เพราะการดูแลรักษามันอย่างดี..

 “เข้ามาได้แล้วหรอคะ คุณเพิร์ล กลับมาไม่คิดจะมาทักทายแม่กับพี่เลยนะ”

น้ำเสียงเหน็บแนมของผู้เป็นแม่ที่เอ่ยพูดขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวของเธอเดินเข้ามาในบ้าน เพราะคนของเธอรายงานกับเธอว่าลูกสาวคนเล็กของเธอถึงบ้านตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้วแต่ไม่ยอมเข้ามาหาเธอสักที..มั่วแต่ไม่คลุกอยู่แต่กับกระต่ายอยู่ด้านหลังของปราสาท

 “หวัดดีค่ะคุณหญิงแม่ ดีค่ะพี่ชาย”

เพิร์ลไม่ได้พูดเปล่าก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปหอมแก้มผู้เป็นพี่ชายอย่างที่เธอชอบทำ

 “ครับน้องสาว ไม่เจอกันไม่กี่เดือนน้องพี่โตเป็นสาวแล้วนะเนี่ย”

พอล ผู้เป็นพี่ชายที่เอ่ยออกมาแบบนั้นเพราะด้วยหน้าที่การงานทำให้เขาไม่ได้อยู่ที่อังกฤษมากนักเพราะต้องเดินทางไปต่างประเทศอยู่บ่อยครั้ง..

   “ค่ะ”

  “เสิร์ฟอาหารเลยจ้า”

 “ค่ะคุณหญิง”

ก่อนที่อาหารมากมายจะถูกจัดเสิร์ฟตรงหน้าของเธอ

 “เพิร์ล”

 “คะ?”ระหว่างที่เธอกำลังจะตักอาหารเข้าปากของเธอ ก็ตรงหยุดลงเมื่อผู้เป็นแม่เอ่ยเรียกเธอขึ้นสะก่อน

 “เรื่องว่าที่คู่หมั้นขอเรา ตอนนี้พี่เขากำลังบินมาจากฝรั่งเศสแล้วนะ”

 “หนูไม่หมั้นค่ะ”

 “นี่!!”

 “ถ้าคุณแม่ยังจะพูดถึงเรื่องนี้อยู่ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ ข้าวมื้อนี้น่าจะไม่อร่อย”

เมื่อเพิร์ลพูดขึ้นแบบนั้นแล้วก่อนที่เธอจะเดินออกมาจากบ้านด้วยท่าทางที่หงุดหงิด นี้แหละเป็นเหตุผลที่เธอไม่ชอบกลับมาที่ปราสาทหลังนี้ เพราะคุณแม่ของเธอรอแต่จะถวายผู้ชายคนนั้นคนนี้ให้ จนมันน่ารำคาญแค่เรื่องความรักหรืออิสระเธอแทบไม่ได้มันมาเลยด้วยซ้ำ

ก็อกๆ

เสียงเคาะประตูห้องของคอนโดหรูย่านใจกลางลอนดอนที่ดังขึ้น ก่อนที่ร่างสูงที่อยู่ด้านในห้องจะเดินออกมาเปิดประตูทั้งๆที่ตอนนี้เขามีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวที่เอวของเขาพร้อมผมที่เปียกปอนอยู่ เดินออกมาเปิดประตู

 “ไหนบอกว่ากลับบ้านครับองค์หญิง”

 “น่าเบื่อ”เธอเบี่ยงตัวหลบร่างสูงของเพื่อนหนุ่มก่อนที่จะเดินเข้ามาในห้องนอนของเขาอย่างเคยชิน

 “โดนมาอีกแล้วสินะ”เสียงของ ดัฟฟ์ เลอร์ วินเซนต์ ที่เอ่ยพูดขึ้นเพราะเขาเริ่มจะชินกับเรื่องของมันแล้วแหละ เพราะมันกลับบ้านที่ไหรกลับมาก็สภาพนี้ตลอด

 “อืม มึงแต่งตัวก่อนเถอะกูหิวข้าว”เพิร์ลตอบขึ้นอย่างไม่ใส่ใจมากก่อนที่เธอจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยเล่นกับเพื่อนสาวของเธออย่างสนุกสนานจนลืม ร่างสูงอีกคนที่อยู่ในห้องไปสะเลย

  “ดัฟฟ์เสร็จยังหิว!!”

 “เออ แปปหนึ่ง”

 “ช้าว่ะ”

 “รีบมากไม่มาตั้งแต่เมื่อวานละครับ องค์หญิง”น้ำเสียงกวนๆของเขาที่เอ่ยพูดขึ้นพร้อมเดินออกมาจากห้องด้วยเสื้อสเวตเตอร์แขนยาวสีดำกับกางเกงสีดำที่รวมๆแล้วดูดีอย่างบอกไม่ถูก

 “เลิกเรียกแบบนั้นสักทีเถอะ”เธอมองบนขึ้นอย่างรำคาญเพื่อนหนุ่มของเธอก่อนที่ เพิร์ลจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาจากห้องพร้อมร่างสูงที่เดินตามหลังออกมาด้วยเช่นกัน

 “แล้วจะกินอะไร?”

 “ไม่รู้”

••.•´¯`•.•• ONLY YOU ••.•´¯`•.••