Halos maghapon nag practice ng i-pe-perform si Alle at Well para sa Parents Day bukas sa school. Silang dalawa na lang ang mag pe-perform since ganito ang kalagayan ko.Kabuwanan kuna, kaya papanoodin kuna lang silang mag perform bukas.Come back home by sofia Carson ang pinili ni Alle na kantahin.Memories niya na daw kasi iyon, si Well naman ang magtutugtog ng Piano.Napangiti ako ng makita ang ayos ng buhok ko na matiyagang sinuklay at pinag-braid ni Well."Thank you, honey"pagpapasalamat ko.Malawak siyang ngumiti sa'kin ng humarap ako sa'kanya, mabilis niya naman akong hinagkan sa labi at niyakap ako.Pabilis na pabilis ang araw ng pagsilang ko. Bukas paternity photoshoot ko, pinag organize na ni Well ang lahat kaya hindi na ako makatanggi.Napatitig ako sa mukha niya ng mag ring ang phone niya. Tiningnan niya muna ako bago sinagot ang tawag. Idinikit ko 'din ang tenga ko sa phone niya para marinig kong anong sasabihin ng secretary ng asawa ko.Pakiramdam ko kasi may good news ito
Naalimpungatan ako sa pagtulog 'nang maramdaman ang matinding pagsakit ng tiyan ko. Oh goodness!Hindi ko alam ang gagawin ko ng maalala na wala si Well.Ngayong gabi ang awarding sa Business Man of Year kong saan siya naging nominado kasama niya si Alle, Mommy at Daddy.Taranta kong tinawag si Mama na naiwan para magbantay sa'kin."B-Bakit?"inaantok na tanong niya ng pumasok sa kwarto ko."Mama. Manga-nganak na ata ako?"tarantang sabi ko habang hawak-hawak ko ang tiyan at balakang ko."H-Ha? Naku pano iyan, Maxine wala ang Papa mo sino ang maghahatid sa'tin sa hospital?"pati si Mama sobrang natataranta na 'din.Hindi na maipinta ang mukha ko. Sobrang sakit na talaga ng tiyan ko, lalo na kapag nag pu-push sila.Bakit ngayon pa nangyari 'to?Bakit hindi ito sumakit 'nong madaming nagbabantay sa'kin at handang-handa akong dalhin sa hospital kong sakaling sumakit ang tiyan ko?"Mama. Relax ka lang, okay?"nakangiwing sabi ko kay Mama na tarantang-taranta."T-tawagan muna po si Well"napaka
Maghigpit na bilin ng doctor na hindi pwedeng magkikilos si Maxine in just 2-3 months para hindi daw siya mabinat at hindi bumukas ang tahi niya.First day ko bilang daddy. Nangangapa ako pero masaya naman na maalagaan ang kambal ko.Nangako ako na magiging hands on akong Tatay sa kanila 24/7.Inilipat kuna 'din ang Opisina ko dito sa ginawa naming nersery room para nababantayan ko talaga sila kahit nag ta-trabaho ako.Kahit si daddy ang nag-aasikaso ngayon ng Kompanya pansamantala. Ako parin ang nag che-check ng mga papers at report para kapag bumalik ako wala akong ma-miss sa trabaho.Napahinto ako sa pag pirma sa mga papeles ng sabay na umiyak ang kambal.Kaagad akong tumayo at nagtimpla ng gatas. Dinukot ko sa suot kong padjama ang phone ko ng mag ring ito."Sir? Hindi po natin nakuha ang account ni Mr. Tan. My mga personal reason daw po siya kaya gusto niya kayong makausap personally?"bungad sakin ng secretary ko.I took a deep breath. Siguro naman hindi niya pinag-personal ang h
Hindi mawala sa labi ko ang ngiti habang pinagmamasdan si Well at Alle na naghahabulan sa dalampasigan.Napapahagikhik si Alle kapag nahahabol siya ng daddy niya. Kinuha ko ang phone ko at kinunan sila ng video, ayaw kong mamiss ang oppurtunity na 'to.Bigla ko tuloy naalala 'nong pumunta kami noon sa beach. 'Nong mga panahon na 'yon hindi ko pa mahal si Well.Gulong-gulo pa ako 'noon sa nangyayari.Hindi ko inisip na isang araw magigising na lang ako na mahal na mahal ko na siya at hindi ko siya kayang mawala sa buhay ko dahil ikamamatay ko kung mawawala siya sa buhay ko.Binalingan ko ang kambal na tulog na tulog. Maswerte ako dahil napakabait ng mga anak ko, hindi sila iyakin. Umiiyak lang sila kapag nagugutom."Nagugutom kana ba?"Napaangat ako ng mukha kay Well. Hindi ko namalayan ang paglapit niya sa'kin."Sobrang aga pa naman para kumain. Pero si Alle, pakainin muna baka nagugutom ang bata, kakatakbo sa dalampasigan"pahayag ko.Mabuti na lang talaga at weekend ngayon, walang pas
CHAPTER 102: Gustong-gusto ko ang suot kong white long gown. Very detailed ang pagkakagawa nito, hapit na hapit ito sa katawan ko. Hindi ko alam kong saan ito nabili ni Well, basta na lang itong pinag-deliver sa bahay. Nagpalagay lang ako ng light make. At nagsuot ng simpleng accessories. Hindi ko pinagsawaang tingnan ang repleksiyon ko sa whole body na salamin. Ito ang araw na pinapangarap ko. Kabadong-kabado ako katulad ng naramdaman ko 'noong una kaming ikinasal ni Well. Inabot ng dalawang linggo ang paghahanda ni Well para sa kasal namin. Siya ang nag-ayos ng lahat. Simple lang naman ang kasal. Family and friends lang namin ang pinadalhan niya ng invitations. Napabuga ako ng hangin at napahaplos sa pisngi. Bakit ba ako na te-tense? "Mommy. You look so gorgeous" Binalingan ko si Alle. Malawak akong ngumiti sa'kanya. Katulad ko ay nakasuot 'din siya ng white dress. "Are you excited, Mommy? Huwag mo daw takbuhan si daddy sa wedding 'niyo? Baka daw iwan mo siya" Natawa ako s
Sinundan ko ang liwanang na naaaninag ko.Sobrang pagod na pagod na ako kakatakbo pero hindi pa 'din ako makarating sa liwang na gusto kong puntahan.Hindi ko magawang makapagsalita kahit sumisigaw na ako ng tulong. Hindi ko 'din maigalaw ang buong katawan ko kahit gustuhin ko.Im so hopeless! Sobra akong nanghihina."Maxine?""Maxine? Anak? You heard me? Sa wakas anak, gising kana!"Nagawa kong imulat ang mga mata ko.Malabo ang mga nakikita sa palagid ko. Ano bang nangyari?May mga nagsipagtakbuhang mga nakasuot ng puti papunta sa'kin. May nag-ilaw pa ng mata ko."She finally awake"anunsiyo nito."Pero bakit hindi pa nagsasalita ang anak ko, Doctor?""Kakagising niya lang after niyang macomma kaya in shock pa ang utak ng pasyente dahil sa nangyaring aksidente"rinig kong paliwanag nito sa babaeng nagtanong.Nakatulala lang ako sa mga taong nag-uusap sa tabi ko. Kahit paulit-ulit kong subukang magsalita hindi ko talaga kayang ibuka ang bibig ko parang ang bigat ng dila ko.Pilit kong i
MAXINE POV's Nakatulala lamang ako habang pinagmamasdan ang berdeng kapaligiran. Tanaw na tanaw ang hangganan ng lupain namin mula dito sa kinatatayuan ko. Hinayaan ko lamang na tangayin ng hangin ang mahabang hibla ng buhok ko. Ano bang nangyayari sa'kin? Bakit bawat paggising ko nandito 'yong sakit sa puso ko at hindi mawala-wala. Mas tumitindi pa ang nararamdaman kong sakit at pangungulila sa pagdaan ng mga araw. Pakiramdam ko ikakamatay ko ang sakit na ito. Bakit ako nangungulila? Bakit parang may gusto akong makita na hindi ko mahanap? Hindi ko namalayan ang sunod-sunod na pagpatak ng mga luha ko. Nanghihina ang mga tuhod ko kaya bigla na lang akong bumagsak sa sahig. Kong sino man ang taong 'yon. Miss na miss kuna siya. Sobra! "Maxine!"sigaw ni kuya. Nakatulala lang ako pero ang mga luha ko ayaw magpapigil sa pagpatak.Bakit ang tindi ng sakit? Lumuhod si Kuya sa harapan ko. Hinawi nito ang buhok ko saka ako mahigpit na niyakap. "Kuya... sobrang sakit!"mahinang usal ko
Nakatulala lamang ako sa mukha ng asawa ko. Kagaya ng dati, wala pa'rin itong malay, mabilis na tumulo ang luha ko.Kapag nakikita ko siya ng ganito parang pinapatay 'din ako. Hirap na hirap na akong makita siya ng ganito.Paulit-ulit ko 'ding pinag-isipan ang sinabi sakin ni Daddy. Kaya lang, mahirap sa loob kong iwan si Well ng mag-isa kong kailan kailangan na kailangan niya ko.Napahilamos ako sa mukha ko. Kunti na lang talaga mababaliw na 'ko.Pero ako na lang ang inaasahan ng mga anak namin. Tama ang lahat ng sinabi sakin ni Daddy kanina kinakailangan 'din ako ng mga anak ko."I'm sorry, mahal na mahal kita. Alam mo 'yan di'ba? Nahihirapan 'din akong magdesisyon. Dahil ayaw kitang iwanan pero alam ko 'din na mas gusto mong tutukan at alagaan ko ang mga anak natin"naglaglagan ang butil ng luha ko."Sana paglabas ko sa kwartong 'to, gumising kana. Kailangan na kailangan kita"Pinunasan ko ang basa kong pisngi. Umangat ang pang upo ko mula sa upuan upang abutin ang labi niya."I lov