CHAPTER 104:

MAXINE POV's

Nakatulala lamang ako habang pinagmamasdan ang berdeng kapaligiran. Tanaw na tanaw ang hangganan ng lupain namin mula dito sa kinatatayuan ko.

Hinayaan ko lamang na tangayin ng hangin ang mahabang hibla ng buhok ko.

Ano bang nangyayari sa'kin? Bakit bawat paggising ko nandito 'yong sakit sa puso ko at hindi mawala-wala. Mas tumitindi pa ang nararamdaman kong sakit at pangungulila sa pagdaan ng mga araw. Pakiramdam ko ikakamatay ko ang sakit na ito.

Bakit ako nangungulila? Bakit parang may gusto akong makita na hindi ko mahanap?

Hindi ko namalayan ang sunod-sunod na pagpatak ng mga luha ko. Nanghihina ang mga tuhod ko kaya bigla na lang akong bumagsak sa sahig.

Kong sino man ang taong 'yon. Miss na miss kuna siya. Sobra!

"Maxine!"sigaw ni kuya.

Nakatulala lang ako pero ang mga luha ko ayaw magpapigil sa pagpatak.Bakit ang tindi ng sakit?

Lumuhod si Kuya sa harapan ko. Hinawi nito ang buhok ko saka ako mahigpit na niyakap.

"Kuya... sobrang sakit!"mahinang usal ko