CHAPTER 103:

Sinundan ko ang liwanang na naaaninag ko.

Sobrang pagod na pagod na ako kakatakbo pero hindi pa 'din ako makarating sa liwang na gusto kong puntahan.

Hindi ko magawang makapagsalita kahit sumisigaw na ako ng tulong. Hindi ko 'din maigalaw ang buong katawan ko kahit gustuhin ko.

Im so hopeless! Sobra akong nanghihina.

"Maxine?"

"Maxine? Anak? You heard me? Sa wakas anak, gising kana!"

Nagawa kong imulat ang mga mata ko.

Malabo ang mga nakikita sa palagid ko. Ano bang nangyari?

May mga nagsipagtakbuhang mga nakasuot ng puti papunta sa'kin. May nag-ilaw pa ng mata ko.

"She finally awake"anunsiyo nito.

"Pero bakit hindi pa nagsasalita ang anak ko, Doctor?"

"Kakagising niya lang after niyang macomma kaya in shock pa ang utak ng pasyente dahil sa nangyaring aksidente"rinig kong paliwanag nito sa babaeng nagtanong.

Nakatulala lang ako sa mga taong nag-uusap sa tabi ko. Kahit paulit-ulit kong subukang magsalita hindi ko talaga kayang ibuka ang bibig ko parang ang bigat ng dila ko.

Pilit kong i