Hindi mawala sa labi ko ang ngiti habang pinagmamasdan si Well at Alle na naghahabulan sa dalampasigan.Napapahagikhik si Alle kapag nahahabol siya ng daddy niya. Kinuha ko ang phone ko at kinunan sila ng video, ayaw kong mamiss ang oppurtunity na 'to.Bigla ko tuloy naalala 'nong pumunta kami noon sa beach. 'Nong mga panahon na 'yon hindi ko pa mahal si Well.Gulong-gulo pa ako 'noon sa nangyayari.Hindi ko inisip na isang araw magigising na lang ako na mahal na mahal ko na siya at hindi ko siya kayang mawala sa buhay ko dahil ikamamatay ko kung mawawala siya sa buhay ko.Binalingan ko ang kambal na tulog na tulog. Maswerte ako dahil napakabait ng mga anak ko, hindi sila iyakin. Umiiyak lang sila kapag nagugutom."Nagugutom kana ba?"Napaangat ako ng mukha kay Well. Hindi ko namalayan ang paglapit niya sa'kin."Sobrang aga pa naman para kumain. Pero si Alle, pakainin muna baka nagugutom ang bata, kakatakbo sa dalampasigan"pahayag ko.Mabuti na lang talaga at weekend ngayon, walang pas
CHAPTER 102: Gustong-gusto ko ang suot kong white long gown. Very detailed ang pagkakagawa nito, hapit na hapit ito sa katawan ko. Hindi ko alam kong saan ito nabili ni Well, basta na lang itong pinag-deliver sa bahay. Nagpalagay lang ako ng light make. At nagsuot ng simpleng accessories. Hindi ko pinagsawaang tingnan ang repleksiyon ko sa whole body na salamin. Ito ang araw na pinapangarap ko. Kabadong-kabado ako katulad ng naramdaman ko 'noong una kaming ikinasal ni Well. Inabot ng dalawang linggo ang paghahanda ni Well para sa kasal namin. Siya ang nag-ayos ng lahat. Simple lang naman ang kasal. Family and friends lang namin ang pinadalhan niya ng invitations. Napabuga ako ng hangin at napahaplos sa pisngi. Bakit ba ako na te-tense? "Mommy. You look so gorgeous" Binalingan ko si Alle. Malawak akong ngumiti sa'kanya. Katulad ko ay nakasuot 'din siya ng white dress. "Are you excited, Mommy? Huwag mo daw takbuhan si daddy sa wedding 'niyo? Baka daw iwan mo siya" Natawa ako s
Sinundan ko ang liwanang na naaaninag ko.Sobrang pagod na pagod na ako kakatakbo pero hindi pa 'din ako makarating sa liwang na gusto kong puntahan.Hindi ko magawang makapagsalita kahit sumisigaw na ako ng tulong. Hindi ko 'din maigalaw ang buong katawan ko kahit gustuhin ko.Im so hopeless! Sobra akong nanghihina."Maxine?""Maxine? Anak? You heard me? Sa wakas anak, gising kana!"Nagawa kong imulat ang mga mata ko.Malabo ang mga nakikita sa palagid ko. Ano bang nangyari?May mga nagsipagtakbuhang mga nakasuot ng puti papunta sa'kin. May nag-ilaw pa ng mata ko."She finally awake"anunsiyo nito."Pero bakit hindi pa nagsasalita ang anak ko, Doctor?""Kakagising niya lang after niyang macomma kaya in shock pa ang utak ng pasyente dahil sa nangyaring aksidente"rinig kong paliwanag nito sa babaeng nagtanong.Nakatulala lang ako sa mga taong nag-uusap sa tabi ko. Kahit paulit-ulit kong subukang magsalita hindi ko talaga kayang ibuka ang bibig ko parang ang bigat ng dila ko.Pilit kong i
MAXINE POV's Nakatulala lamang ako habang pinagmamasdan ang berdeng kapaligiran. Tanaw na tanaw ang hangganan ng lupain namin mula dito sa kinatatayuan ko. Hinayaan ko lamang na tangayin ng hangin ang mahabang hibla ng buhok ko. Ano bang nangyayari sa'kin? Bakit bawat paggising ko nandito 'yong sakit sa puso ko at hindi mawala-wala. Mas tumitindi pa ang nararamdaman kong sakit at pangungulila sa pagdaan ng mga araw. Pakiramdam ko ikakamatay ko ang sakit na ito. Bakit ako nangungulila? Bakit parang may gusto akong makita na hindi ko mahanap? Hindi ko namalayan ang sunod-sunod na pagpatak ng mga luha ko. Nanghihina ang mga tuhod ko kaya bigla na lang akong bumagsak sa sahig. Kong sino man ang taong 'yon. Miss na miss kuna siya. Sobra! "Maxine!"sigaw ni kuya. Nakatulala lang ako pero ang mga luha ko ayaw magpapigil sa pagpatak.Bakit ang tindi ng sakit? Lumuhod si Kuya sa harapan ko. Hinawi nito ang buhok ko saka ako mahigpit na niyakap. "Kuya... sobrang sakit!"mahinang usal ko
Nakatulala lamang ako sa mukha ng asawa ko. Kagaya ng dati, wala pa'rin itong malay, mabilis na tumulo ang luha ko.Kapag nakikita ko siya ng ganito parang pinapatay 'din ako. Hirap na hirap na akong makita siya ng ganito.Paulit-ulit ko 'ding pinag-isipan ang sinabi sakin ni Daddy. Kaya lang, mahirap sa loob kong iwan si Well ng mag-isa kong kailan kailangan na kailangan niya ko.Napahilamos ako sa mukha ko. Kunti na lang talaga mababaliw na 'ko.Pero ako na lang ang inaasahan ng mga anak namin. Tama ang lahat ng sinabi sakin ni Daddy kanina kinakailangan 'din ako ng mga anak ko."I'm sorry, mahal na mahal kita. Alam mo 'yan di'ba? Nahihirapan 'din akong magdesisyon. Dahil ayaw kitang iwanan pero alam ko 'din na mas gusto mong tutukan at alagaan ko ang mga anak natin"naglaglagan ang butil ng luha ko."Sana paglabas ko sa kwartong 'to, gumising kana. Kailangan na kailangan kita"Pinunasan ko ang basa kong pisngi. Umangat ang pang upo ko mula sa upuan upang abutin ang labi niya."I lov
Nag-uunahang pumatak ang luha ko ng dumating si Well sakay ng Private plane na pagmamay-ari ng Montefalco Air.Tulak-tulak ni Daddy ang wheelchair na kinauupuan niya. Mabilis akong tumakbo papunta sa direksiyon nila. Hindi na ako makapaghintay na lumapit sila sa'min. Gustong-gusto kunang mayakap ang asawa ko.I miss him so much!Kaagad ko siyang dinambahan ng yakap ng makalapit ako sa kanila. Ganon 'din siya sa'kin. Sobrang higpit ng pagkakayakap niya sa beywang ko.Nanatili kaming magkayakapan ng ilang segundo."Akala ko mawawala kana sa'kin"usal ko at ibinaon ko pa ang mukha ko sa balikat niya."There's no gonna be happend, honey"tugon niya sabay halik sa ulo ko.Malawak akong ngumiti at tumingala sa langit."Thank you, daddy"pagpapasalamat ko sa lalaking nakatayo sa likuran ng asawa ko."Wala 'yun, iha. Let's go! Gustong-gusto na talaga ni Well na umuwi kaya pinakiusapan kuna lang iyong doctor niya na i-discharge na siya"paliwanag ni Daddy.Kumalas ako sa pagkakayakap kay Well. Ik
Kagat-kagat ko ang kuko ko habang pinapanood ang pag t-therapy ni Well.Kitang-kita ko sa'kanya ang determination, gustong-gusto niya talaga makapaglakad.Kinuha ko ang towel. Pinunasan ko ang pawis sa mukha ni Well"You can do this, honey. Magpahinga ka muna"pahayag ko.Pati kasi ako nahihirapan habang pinapanood ko siyang nahihirapang maglakad.Tipid na ngiti lang ang isinagot niya sa'kin. Inalalayan ko siyang umupo sa wheelchair niya."Uminom ka muna"sabi ko sabay abot sa'kanya ng mineral water."Susunduin ko nga pala si Alle sa school ngayon. May meeting 'din kasi ang mga parents kaya mag a-attend na ako"paalam ko sa'kanya.Nandito naman sila Mama at Mommy para bantayan ang mga bata."Okay"maikling tugon niya.Ngumiti ako bago ko siya hinalikan sa pisngi at niyakap.Si Well ang nasa isip ko kahit nasa kalagitnaan ako ng meeting parang may nag-iba sa'kanya. Dala siguro ng aksidente.Frustrated na frustrated siya, alam ko iyon dahil palagi siyang nakatingin sa mga paa niya.Ano ba a
MAXINE POVSa dalawang linggong nakalipas na araw-araw siyang nagpapa-therapy medyo naging okay na si Well.Hindi na siya naka-wheel chair pero may gamit siyang saklay.Para sa'kin mas okay na 'yun atleast may pag-asang makalad siya ulit.Maaga akong gumising para magluto ng almusal. Sumilip ako sa garden, nandon si Well at mag-isang naglalakad-lakad gamit ang saklay.Kinuha ko mula sa bulsa ang phone ko. Mabilis ko iyong sinagot ng mabasa ang pangalan ni Daddy sa screen."Hello, Daddy?"bati ko.Bakit ang aga niyang tumawag?"Hello, Maxine. Pasensiya kana kong tinawagan kita ng ganito kaaga, kukumustahin ko lang sana kayo?"Nagpapasalamat ako kay Daddy kasi siya ang nag-aasikaso ng Kompanya. Kong saan-saan siyang bansa nagpupunta para umattend ng mga meeting at iba pa."Okay naman po kami, Dad. Si Well medyo nagiging okay na"pahayag"Good to hear that from you"tugon nito.Napatingin ako kay Well na kakapasok lang."Si Daddy, gusto mong makausap?"tanong ko sa'kanya."Yeah, sure"tugon n
Kulay green ang suot kung dress. Pinarisan ko 'yun ng flat sandals. Naglagay 'din ko ng kunting make-up at inayos ang buhok ko.'Nang masigurong maayos na ang mukha ko---binitbit kuna ang mini bag ko at ang regalo para kay Kuya Jeys.Tinext ko si Jessy na parating na ako kaya sinalubong niya ako sa labas ng gate nila."Wow, ah. Nag effort kapa talagang magpaganda---aamin ka lang naman girl"bulong niya sa'kin habang sabay kaming naglalakad papasok sa bahay nila.Napahinto ako at kinabahan ng makita at makilala ang sasakyan ni Russell na nasa garahe."Nandito na ba siya?"baling kong tanong kay Jessy."Oo. Kadadating lang niya"sagot naman nito.Napalunok ako naman ako. Kinakabahan talaga ako ng sobra."Tara na. Ako ang gagawa ng paraan para magkita kayo in private"bulong niya sabay ayos sa suot niyang salamin.Sunod-sunod ang pagbuga ko ng hangin bago nagpatuloy sa paglalakad.Pumanhik kami ni Jessy sa Veranda. May table doon at upuan. Kitang-kita mula dito ang pool area kung saan nagkak
Nakabusangot si Jessy na pumunta dito sa bahay. Weekend kasi ngayon kaya walang pasok. Mukhang wala na siyang dysmenorrhea pero bakit hindi maipinta ang mukha niya?"Jessy? May sama ng loob kaba sa popcorn?"untag ko sa'kanya.Dinurog niya ang popcorn na nasa lalagyan niya.Magkaibigan kami since elementary hanggang ngayon pa naman kaso palagi kaming magkaibang section."May kinaiinisan kasi akong ka-klase ko, e"inis na sabi niya."Bakit, anong ginawa sayo?"tanong ko."Bida-bida siya sa klase at feeling niya perfect siya at matalino"galit na sabi niya.Sa batch namin si Jessy ang pinakamatalino kaya bata palang ito may suot na itong eyeglasses dahil sa malabo niyang mata. Ngayon ko lang siya nakitang nainis sa katalinuhan ng iba dahil kapag may bida-bida at feeling matalino sa klase talagang pinapatunayan ni Jessy na siya ang pinakamatalino. Kaya baka matalino talaga ang sinasabi niya at hindi niya matalo-talo kaya siya naiinis ng ganito?"Favorite pa siya ng lahat ng teacher pati ng
Mabilis ang paglipas ng mga araw at nakakarecover na 'din ako sa nangyari sa'min ni Russell. Sinasadya ko 'din siyang iwasan kahit pumupunta siya sa bahay.Sabay kaming kumakain ngayon ni Jessy sa canteen. Pizza at spaghetti ang order ko. Adobo at kanin naman sa'kanya. Hindi ko alam pero hindi ko feel kumain ng heavy foods today."Diet ka'ba?Whole day ang klase natin today. Tatagal ka'ba niyan?"tanong niya sabay turo sa pizza at spaghetti ko.Nagkibit-balikat ako at hindi siya pinakinggan.Magana akong kumain ng spaghetti at pizza. Nakadalawa pa nga akong order, e."Val. Samahan ako sa C.R. Magkakaroon ata ako? Ang sakit ng puson ko"namimilit pa sa'kit na saad ni Jessy."Sige. Halika kana"tarantang sabi ko.Gan'to talaga si Jessy kapag magkakaroon ng buwan ng dalaw. Minsan pa nga nawawalan siya ng malay dahil hindi niya na kinakaya ang sakit ng puson niya. "Oh, anong nangyari sayo?"tanong ng Kuya ni Jessy ng makasalubong namin sila ni Russell sa Hallway.Napaiwas ako ng tingin ng ma
Nagising akong yakap-yakap ni Russell ang beywang ko. Napadaing ako ng gumalaw ako. Sobrang sakit ng pagkababae ko. Natakot ako na baka magising siyang bigla kaya dahan-dahan kong inalis ang kamay niya.Napatutop ako sa bibig ko ng makita ang bed sheet ng kama na may mantsa ng dugo. Napatingin ako kay Russell na himbing na himbing sa pagtulog. Paika-ika akong naglakad para pulutin ang dress ko na nasa sahig pati ang underwear ko. "Aray"daing ko sabay kagat sa pang-ibabang labi ko.Ramdam na ramdam ko ang kirot at hapdi sa loob ko. Nagtungo ako sa banyo dala ang mga damit ko para magbihis.Ilang beses akong naghilamos pagkuway dali-daling nagbihis ng damit. Inilugay ko ang buhok ko para walang makapansin ng mapupulang marka sa leeg ko.Sunod-sunod ang pagbuga ko ng hangin bago lumabas ng banyo. Laking gulat ko ng makitang nakatayo si Russell sa pintuan. Nakapagbihis na 'din siya."How's your feeling? Dinudugo kaba? Should I need to take you in the hospital"sunod-sunod na tanong niya
SIMULAIsang gabing pagkakamali 'yan ang nangyari kina Valerie Herrero at Russell Dylan Montefalco.VALERIE 'binuntis pero pinanagutan' HERRERO- Isang mabait at malakas na babae. Wala siyang ibang hangad kundi ang makapiling ang mga anak. Lahat kaya niyang isakripisyo para sa kambal.RUSSELL DYLAN MONTEFALCO- Isang lalaking responsable sa bawat decision na ginagawa niya. Galing sa mayamang pamilya at anak ng kilalang business tycoon sa bansa.Tatlong buwang buntis si Valerie 'nang iwan siya ni Russell para sundan ang girlfriend nitong nasa Germany at doon na ito nagpatuloy ng pag-aaral. Naiwan naman kay Valerie ang lahat ng responsibilidad bilang isang magulang. Nag-aaral sa umaga at nag-aalaga ng mga bata sa gabi. Iyan ang naging buhay niya sa limang taong pagiging ina.Sa mismong limang taong kaarawaan ng kambal ay umuwi si Russell para humihingi ng chance na maging ama sa mga bata.Kasama ba sa chance na ito ang panindigan si Valerie na ina ng mga anak niya?KABANATA 1:Yakap ko a
Kaagad kaming nagpakasal ni Morris sa isang maliit na chapel bago kami bumiyahe pabalik sa Manila.Halos maglumpasay si Mommy nang malaman niya na kasal na kami ni Morris. Lalo na nang malaman niya na buntis ako.Wala namang nasabi sila Tita Maxine at Tito Well."Sabi kuna nga ba, e. Mga tingin mo palang noon sa anak ko talagang alam kunang itatanan mo siya"hasik ni Daddy kay Morris."Please, Dad"awat ko sa'kanya."At ikaw naman, bakit ka kaagad nagpabuntis?"baling niyang sabi sa'kin.Napabuga ako ng hangin saka tiningnan si Morris na nakangiti sa'kin. Inirapan ko naman siya ng mata."Naku, ikaw talaga Morris. Sakit ka talaga sa ulo namin. Itinanan, binuntis at pinakasalan mo ang anak namin bago sa'min isinauli! Walanghiya ka talaga"mangiyak-ngiyak na sabi ni Mommy."I love you, baby"bulong sa'kin ni Morris. Napabuga naman ako ng hangin. Wala talaga akong kawala kay Morris Dylan Montefalco.[MORRIS POV]"Thank you, Sir for trusting me on this project"pagpapasalamat ko sa kausap mula
SIMULA: Isang gabing pagkakamali 'yan ang nangyari kina Valerie Herrero at Russell Dylan Montefalco. VALERIE 'binuntis pero pinanagutan' HERRERO- Isang mabait at malakas na babae. Wala siyang ibang hangad kundi ang makapiling ang mga anak. Lahat kaya niyang isakripisyo para sa kambal. RUSSELL DYLAN MONTEFALCO- Isang lalaking responsable sa bawat decision na ginagawa niya. Galing sa mayamang pamilya at anak ng kilalang business tycoon sa bansa. Tatlong buwang buntis si Valerie 'nang iwan siya ni Russell para sundan ang girlfriend nitong nasa Germany at doon na ito nagpatuloy ng pag-aaral. Naiwan naman kay Valerie ang lahat ng responsibilidad bilang isang magulang. Nag-aaral sa umaga at nag-aalaga ng mga bata sa gabi. Iyan ang naging buhay niya sa limang taong pagiging ina. Sa mismong limang taong kaarawaan ng kambal ay umuwi si Russell para humihingi ng chance na maging ama sa mga bata. Kasama ba sa chance na ito ang panindigan si Valerie na ina ng mga anak niya? Yakap ko ang s
Kaagad kaming nagpakasal ni Morris sa isang maliit na chapel bago kami bumiyahe pabalik sa Manila. Halos maglumpasay si Mommy nang malaman niya na kasal na kami ni Morris. Lalo na nang malaman niya na buntis ako. Wala namang nasabi sila Tita Maxine at Tito Well. "Sabi kuna nga ba, e. Mga tingin mo palang noon sa anak ko talagang alam kunang itatanan mo siya"hasik ni Daddy kay Morris. "Please, Dad"awat ko sa'kanya. "At ikaw naman, bakit ka kaagad nagpabuntis?"baling niyang sabi sa'kin. Napabuga ako ng hangin saka tiningnan si Morris na nakangiti sa'kin. Inirapan ko naman siya ng mata. "Naku, ikaw talaga Morris. Sakit ka talaga sa ulo namin. Itinanan, binuntis at pinakasalan mo ang anak namin bago sa'min isinauli! Walanghiya ka talaga"mangiyak-ngiyak na sabi ni Mommy. "I love you, baby"bulong sa'kin ni Morris. Napabuga naman ako ng hangin. Wala talaga akong kawala kay Morris Dylan Montefalco. [MORRIS POV] "Thank you, Sir for trusting me on this project"pagpapasalamat ko sa ka
Namamanhid na ang mga binti ko nang makarating kaming Quezon. Ilang minuto na lang madaling araw na. Maliwanag ang buwan kaya kitang-kita ko ang payapa at malawak na dagat mula dito sa balcony. Tanaw na tanaw 'din mula dito ang mga ilaw sa kabilang ibayo ng dagat. Siguro nagmumula ang ilaw na 'yun sa mga bahay at gusali na nandon. Parang gusto kung pumunta 'dun at mamasyal.Siguro mas maganda pa ang view dito bukas kapag sumikat na ang araw.Napayuko ako sa parteng tiyan ko nang may mga brasong pumalibot 'don. Nilingon ko si Morris mula sa likuran ko.Bumuga ako ng hangin at hinarap ko siya."Ipaliwanag mo nga sa'kin ang lahat ng nangyayari? Saka ako magde-desisyon kung mag s-stay ako sa'yo, Morris o aalis ako"seryusong sabi ko habang nakatitig sa mga mata niya."At first. Pinagbataan ako ng pamilya ni Haven na kung hindi ko siya papakasalan. Pababagsakin nila ang negosyo ni Daddy. I swear, Cza. I didn't mean to hurt you. I want to be a good son kaya ko 'yun nagawa"paliwanag niya.Pi