Chapter 67 Habang papalapit ang mga kalaban, naramdaman ko ang adrenaline na dumadaloy sa aking katawan. "Cora, mag-ingat ka," sabi ko, habang nagpapaputok. "Alam mo naman ako, boss. Hindi ako basta-basta nagpapatalo," sagot ni Cora, habang mabilis na kumikilos at nagpapaputok sa mga kalaban. Nagpatuloy ang matinding labanan. Ang bawat galaw at putok ay tila isang sayaw ng kamatayan. Si Cora, gamit ang kanyang bilis at liksi, ay nagawang pataubin ang ilang kalaban. Ako naman, sa kabila ng sugat sa balikat, ay patuloy na lumalaban. "Devon!" sigaw ko, habang nagpapaputok sa direksyon niya. "Hindi mo kami matatalo!" Ngunit si Devon, mayabang na ngumiti, at sumagot, "Dixon, hindi mo alam kung sino ang kalaban mo. Mas malaki ito kaysa sa inaakala mo." Ngunit hindi ako nagpatinag. "Cora, tapusin na natin ito," sabi ko, habang patuloy na nagpapaputok. Kailangan naming matapos ito para makauwi na ako sa Pinas. Dahil isa akong mafia boss at nanalaytay sa aking ugat ang isang ass
Chapter 68 Agad akong umalis ng safe house at nagtungo sa lugar kung saan matatagpuan ang isa sa mga pangunahing sangkot sa Project Éclipse. Ang taong ito ay may mataas na posisyon at maraming koneksyon. Kailangan kong maging maingat at mabilis. Pagdating ko sa lugar, nakita ko ang malaking mansyon na may mga bantay sa paligid. Alam kong hindi magiging madali ito, pero hindi ako pwedeng umatras. Kailangan kong tapusin ang misyon na ito. Dahan-dahan akong lumapit sa bakod at sinuri ang paligid. Kailangan kong makapasok nang hindi napapansin. Gamit ang aking mga kasanayan, nagawa kong makalusot sa mga bantay at pumasok sa loob ng mansyon. Habang naglalakad sa loob, narinig ko ang mga boses mula sa isang silid. Dahan-dahan akong lumapit at sumilip. Nakita ko ang taong hinahanap ko, kasama ang ilang mga tauhan niya. "Ngayon, tapos na ang laro mo," bulong ko sa sarili ko, habang hinahanda ang aking baril. Bigla akong pumasok sa silid at nagpaputok. Bago pa man sila makapag-reac
Chapter 69 Dark POV "Good job, team," sabi ko habang tinitingnan ang aking mga tauhan. "Natapos na natin ang kalaban. Pwede na tayong umuwi sa Pinas," seryoso kong sabi. Habang naglalakad kami palayo sa nasusunog na warehouse, ramdam ko ang bigat ng misyon na natapos namin. Hindi naging madali, pero nagtagumpay kami. Alam kong hindi na mababalik ang nakaraan, pero sa wakas, nabigyan namin ng hustisya si Magda at ang kanyang kakambal. "Boss, ano na ang susunod na plano?" tanong ni Marco habang nagmamaneho pabalik sa safe house. "Kailangan nating mag-lie low muna. Siguraduhin nating walang makakahanap sa atin habang nagre-recover tayo," sagot ko habang tinitingnan ang paligid. "Pero hindi ibig sabihin nito na tapos na ang laban. Kailangan nating maging handa sa anumang maaaring mangyari," sabi ko sa kanilang lahat. Pagdating namin sa safe house, agad kaming nagplano ng aming mga susunod na hakbang. Kailangan naming maghanda para sa anumang maaaring mangyari. Alam kong hindi pa tap
Chapter 70 Ilang sandali ay agad kong iyaya si Magda at ang aming kambal na anak umuwi na sa mansyon. "Tayo na, mukhang gumagabi na!" sambit ko. "Andi, Andrew! Halina kayo, uuwi na tayo!" tawag sa aking asawa sa aming kambal na anak. Kaya agad silang lumapit sa aming direksyon. "Sana lagi tayong ganito, laging magbonding kasama ka, dad!" bigkas ni Andi habang naglalakad kami patungo sa sasakyan. "Yeah, dad! Sana tayong ganito!" sambit naman sa aking isang anak na lalaki. "Mga anak, alam n'yo naman na busy ang, dad ninyo, diba!" tugon naman sa aking asawa. "Don't worry, sisikapin kong may oras ako sa inyo," tanging sabi ko na lamang. Habang papasok kami sa sasakyan ay may nakita akong maliit na hugis pula sa noo ng aking isang anak na lalaki kaya agad ko itong kinabig at pinadapa ko sila. Insaktong pagdapa ay agad tumama ang bala sa aking kotse. "Oh my God!" takot na sambit ni Magda habang nakapada."Twins, listen!" bigkas ko. "Maari ba kayong gumapang patungo sa damuha? Suma
Chapter 71Dark POV"Kung gusto mong mabuhay, makinig ka," malamig kong bulong sa kanyang tainga habang ang dugo mula sa naputol na mga daliri ay patuloy na tumutulo sa sahig. Wala siyang magawa kundi ang umiyak sa sakit, ang mga mata'y puno ng takot. Hinila siya nina Alex at Botyok palayo, patungo sa malagim na silid sa aming hideout. Dito, walang makakarinig ng kanyang sigaw.Habang paalis na sila, lumapit ako kay Magda. Kitang-kita ko ang pagkatakot sa kanyang mga mata, nanginginig ang buong katawan. Dahan-dahan kong inilapit ang mukha ko sa kanya, bulong ko, "Hindi na kita hahayaang saktan pa. Ako lang ang may karapatang protektahan ka-kahit ano pa ang gawin ko," pangako ko sa kanya. Ngumiti ako, pero alam kong hindi iyon magbibigay ng kapanatagan sa kanya. Hindi ko mapigilang mapuno ng galit at pagkamuhi ang puso ko sa mga taong gustong agawin siya sa akin. Kung kailangan kong patayin ang lahat ng humadlang, gagawin ko. "Sa susunod na magtangka sila, hindi lang mga daliri ang
Chapter 72 Lumipas ang mga araw at ako'y nagdesisyon na pinalikas si Magda kasama ang kambal patungo sa Italy. Alam kong hindi sila ligtas dito, lalo't marami ang nag-aabang na pabagsakin ako. Nais kong ilayo sila sa gulo, dahil ang laban na ito ay hindi na lamang tungkol sa akin, kundi sa kapangyarihang aking pinanghahawakan bilang Mafia boss. Ang bawat galaw ko ay tinitimbang, bawat desisyon ay may bigat. Responsibilidad ko ang kaligtasan ng lahat ng mga tauhan ko, ngunit alam kong may ilan na nagtatangkang sirain ang tiwala sa akin. Hindi sila titigil hangga’t hindi ako bumabagsak. Papalapit na ang panganib. Ang hangin ay mabigat, nagbabadya ng unos na nagkukubli sa kadiliman. Ang oras ng pagharap ay malapit na, at hindi ko sila hahayaang magtagumpay. Ang sinumang pagtatangkang pabagsakin ako ay magiging kanilang huling pagkakamali. "Boss Dark, alam na namin kung sinu-sino silang nagtutulungan upang mapabagsak ka!" sambit ng pinsan kong si Cora, isa sa mga tauhan ko na may kasa
Chapter 73 Cora POV Alas-dos ng madaling araw, at nandito ako sa likod ng isang madilim na gusali. Malamig ang hangin, ngunit hindi ko ito alintana. Sanay na ako sa ganitong klaseng kapaligiran-ang dilim, ang malamig na simoy ng gabi, at ang katahimikang tila nagbabadya ng kamatayan. Ang dilim ay aking kaalyado, at ang bawat anino ay sandalan ko. Nakuha ko na ang direktang utos mula kay Boss Dark. Kailangang tapusin namin ang mga Delgado bago pa sila makakilos. Kilala ko si Boss Dark-kapag nagbigay siya ng utos, walang puwang para sa pagdadalawang-isip. At sa sandaling malaman niyang may mga traydor sa loob, alam ko na wala nang ligtas sa sinuman. Habang hinihintay ko ang signal mula sa aking mga tauhan, naalala ko ang mga araw kung kailan nagsimula akong maging assassin. Bata pa ako noon, puno ng takot at pangarap, pero mabilis kong natutunan na sa ganitong buhay, ang mga mahihinang puso ay unang bumabagsak. Naging matibay ako, walang awa, walang kinikilingan-at iyon ang dahilan
Chapter 74 Habang naglalakad ako palabas ng silid, sumasabay ang bigat ng aking hakbang sa bigat ng aking misyon. Nasa harapan ko na ang isang laban na hindi lang patungkol sa kapangyarihan, kundi tungkol sa katapatan—isang pakikibaka laban sa mga traydor na nakatago sa dilim. Alam kong nasa likod ng bawat anino ay maaaring may nagmamasid, handang ilaglag kami sa unang pagkakataon na magkamali ako. Sa bawat hakbang na ginagawa ko, humihigpit ang hawak ko sa aking baril. Naririnig ko ang boses ni Boss Dark sa isip ko, inuulit-ulit ang kanyang mga huling salita. **"Huwag kang titigil..."** Parang dagundong ng kidlat na umaalingawngaw, nagbabanta sa akin na wala nang pagkakataon para magkamali. Walang awa. Walang pagdadalawang-isip. Kapag may nakita akong traydor, tapos na ang laban para sa kanila. Paglabas ko sa main door ng compound, ang malamig na hangin ng gabi ay sumalubong sa akin, pero hindi iyon nakapagpagaan ng tensyon sa katawan ko. Alam kong nandiyan lang sila, naghihintay