ADREANA POV Ngayong nasiguro kong si Kate na nga ang nawawala kong anak lalo kong pag-iigtingin ang pagpapahanap kay Camila. Hindi ako makakapayag na hindi niya pagbayaran ang kasalanang ginawa niya sa amin ni Bernardo. Tinawagan ko ang lahat ng aking mga kontak para mas pag igtingin ang paghahanap sa mga ito. 24 years ang ninakaw niya sa amin na sana ay masayang bonding ng aming pamilya. Ako ang dapat na naging saksi sa kaniyang development. Mangiyak ngiyak ako habang nasa loob ng sasakyan at inaalala ko ang mga huling araw na nakita ko si Kate at nakapitan sa aking mga bisig. Ang dati gabi gabi kong pag iyak ay napalitan ng matinding excitement na makita ko ang aking anak. Halos hindi na ako makatulog sa kakaisip na makita itong muli. Parang ang tagal ng oras. Hindi ko na mahintay ang magbukang liwayway. Inaya ko na si Bernardo na magtungo sa bahay nila Kate. Ilang araw na lang kasing mananatili ang mga ito dito sa Pilipinas. Kaya nais kong sulitin ang mga sandaling makakasama ko i
KATE POV Nakikinig lang ako sa usapan nila Mommy Samantha at Mommy Adreana. Tinitimbang ko din ang sitwasyon dahil kaharap din namin si George ayokong sumama ang loob ng aking kapatid sa kanila kahit na hindi ko siya kadugo ay tinuring ko talagang kapatid si George kaya mahalaga sa akin ang kanyang mararamdaman. Mabuti na lang at marunong makaintindi ang kapatid kong ito. Sa lahat ng napapag-usapan ay hindi sumasama ang loob niya. Nakikinig lang din siya sa mga plano at nais mangyari nila Mommy. "Sige Adreana sabihin mo ano ang maaari naming itulong sayo? Sabihin mo lang at hindi ka na magdadalawang salita pa." sagot naman ni Mommy Samantha "Nais sana namin ni Bernardo na magpa-press conference upang mas mapabilis ang pagpapahanap kila Camila, isa pa nais na din naming ipakilala officially si Kate sa buong mundo bilang anak namin. Dahil nais naming makilala ng lahat ang nag-iisang tagapagmana ng Delos Reyes Corporation. Alam kong nagbubuo na kayo ng sarili niyong negosyo anak (
GEORGE POVMadami pala talagang naging kasalanan si Mama sa totoong pamilya ni Ate Kate kahit na galit ako sa kanila ay wala din akong magagawa sila pa rin ang magulang ko pero hindi ko sila kukunsintihin tutulungan ko sila Ate Kate makamit ang hustisyang hinahanap nila. Naawa ako sa parents ni Ate na 24 years na naghintay bago nila nakasama ang kanilang anak. Habang nag-aayos ako ng aking mga gamit sa aking kwarto ay nanood ako ng press conference na ginanap sa tv station na pag-aari ng pamilya nila Kuya James. Masaya ako para kay Ate Kate dahil sa wakas ay natagpuan na din niya ang pamilyang mapagmahal. Ang pamilyang binibigyan siya ng importansya. Iba ang kinang sa mukha ni Ate ngayon nakikita kong masaya talaga siya. Natakot ako sa biglang pagbukas ng pinto namin sa baba. May taong pumasok sa aming bahay. Hininaan ko ang volume ng aking cellphone, sinilent ko din ang settings ng aking phone. Dahil hindi ko alam kung sino ito baka magnanakaw ito. Dahan dahan kong nilapitan ang pin
KATE POVAFTER NG PRESS CONFERENCEHindi ko alam na ganoon pala ang ginagawa pag press conference. Sobrang kinakabahan ako kahit na alam ko naman ang mga isasagot ko sa mga tanong ng tao mula sa media. Nakaka pressure palang sagutin ang bawat tanong na binibitawan ng mga press people. Ayokong magkamali sa aking sasabihin at ayokong makasakit ng damdamin ng taong mahal ko. Kahit pa nakapatay na ang camera sa pag roll ay tuloy tuloy pa rin ang ilang tao sa press na nagtatanong sa akin tungkol naman sa love story namin ni James. Hindi ko alam ang aking isasagot dahil sa totoo lang ay hindi naman talaga maganda ang simula ng aming love story. Mabuti na lang at maagap si James, hindi ito sumagot sa tanong ng mga ito at nakiusap na lang na tapos na ang tanungan. Ginalang naman ng mga tao mula sa press ang pakiusap ni James. Pagkatapos na umere ang aming interview ay ang dami na naming narereceive na tawag at messages na diumano nakita nila si Mama, madaming baseless na mga impormasyon ang
GEORGE POV Nagmamadali kong inilapag ang aking mga gamit sa kwatro na tinutuluyan ko sa bahay nila Kuya James. Binati ko naman si Manang ng makita ako nito. Hindi na ako nag aksaya ng oras tumawag na ako kaagad ng angkas rider para mabilis akong makapunta sa Ayala Mall matatagalan kasi ako kung taxi ang kukuhain ko para maghatid sa akin. Kinakabahan ako. Natatakot ako dahil sa aking nalaman. Pumapasok pa rin sa isip ko ang mga sinabi ni Mama tungkol sa pagkatao ko. Hindi lang pala si Ate Kate ang may lihim tungkol sa tunay niyang pagkatao pati pala ako ay hindi tunay na anak ni Papa kaya pala lagi siyang nagagalit sa akin. Pati sa graduation ko ay hindi siya umattend. Naluluha ako habang nakaangkas ako sa na book kong driver. Kailangang malaman din nila Ate Kate ang tungkol sa mga narinig ko sa bahay kanina. Mabuti naman at mabilis lang na dumating ang angkas rider na ito sa Ayala Mall alam kasi niya ang mga short cut na dadaanan. "Salamat po Manong, keep the change na po" sabi ko
“Bakit ka ba umiiyak bunso anong ngyari ?sabihin mo sakin?! Sinaktan ka ba nila Charlotte? Sabihin mo at papagawan natin ng paraan para maparusahan din siya.” Nag aalalang tanong ni Ate. Inabutan niya ako ng isang basong tubig para kumalma ako.“Ate, narinig ko kasi si Mama. Huhuhu! May sinabi siya kay Ate Charlotte. Hindi pala ako anak ni Papa! Huhuhu . Kaya naman pala palagi na lang mainit ang ulo sakin ni Papa. Kasi anak pala ako ni Mama sa ibang lalaki. Huhuhu. Narinig kong Abdullah ang pangalan ng tatay ko. Ate lahat pala ng ngyayari sa atin ay alam ni Ate Charlotte. Tumatawa pa siya kanina habang pinag-uusapan nila ni Mama ang tungkol sa pagkakuha niya sayo. Mahina lang ang kanilang pag-uusap kaya medyo hindi ako sigurado sa aking narinig. " malungkot na napayuko ako habang sinasabi ko iyon kay Ate. "Now i get it. Kaya naman pala si Charlotte lang ang laging pinapaboran nila Papa kasi siya lang ang tunay na anak nila ni Mama. Haist George ang tagal nating nagtiis sa trato satin
JAMES POV Agad kong tinawagan si William ng kumpirmahin ni George ang narinig niyang pag uusap ng kaniyang Mama at kapatid na si Charlotte. Noong una akala nito ay nagbibiro lamang ako. Puro talaga kalokohan itong si William. Hindi pa pala kasi niya napapanood ang tungkol sa isinagawang press conference. "zzup Bro?! long time no call? busyng busy ka na talaga kay Kate pinagpalit mo na kami aah. Anyways i dont care kasi nasakin na ang Mustang mo mula sa pustahan natin dahil kay Kate." pambungad nitong sabi sa akin "siraulo ka talaga! Don't mention it anymore. Hindi natin siya pinagpustahan period. Ayokong ma mis interpret niya kung malalaman niya ang tungkol sa naging pustahan natin noon. Dati lang yun nung hindi ko pa siya nakikilala." seryoso kong pagbibilin sa kaniya. "Bro kakailanganin ko ang tulong mo?!" sabi ko naman sa kank "chill chill Bro! noted sige hindi na mauulit na banggitin namin ang tungkol sa pustahan natin dati. Mukhang seryoso ka na talaga kay Kate aah. Im hap
KATE POV Nakumpleto ko na din sa wakas ang mga gusto kong dalhin para sa byahe namin pa Italy. Hinanda ko na ang aming maleta . Inimpake ko na din ang mga damit, bags at sapatos na aming dadalhin. Ayoko kasing nagmamadali tuwing lalabas ako ng bansa gusto ko sa mga susunod na araw ay relax na lang kami bago magbyahe. Pati gamit ni James ay inayos ko na din. Hindi naman masyadong madami ang dadalhing gamit ni James kaya yung mga sobrang kilos na hindi niya magagamit ay kinuha ko. Sayang naman kasi ang ibinayad niya lalo at sa business class kami sasakay. Excited ako dahil sa ilang taon ko bilang isang OFW ay ito ang unang beses na ma-e-experience ko ang pagsakay sa business class. Napagkasunduan naman namin nila Rona na sa airport na lang sa Italy kami magkikita-kita. Isesend na lang ni James sa kanilang mga email ang kanilang flight details. Hindi ko na ito pinakielaman dahil naging busy na din ako sa dami ng ngyari nitong mga nakaraang araw. Sa susunod na araw ko na lang tatawagan
MADELINE POVPagkalipas ng ilang araw, nagsimula na ang paglilitis. Halos mapuno ang courtroom sa dami ng taong nais masaksihan ang kaso. Ang bawat kilos ng mga nasasakdal—sina Jasper, Bridget, at Nicole—ay nakatuon sa lahat ng mata. Sa gitna ng mahigpit na seguridad, tahimik akong nakaupo sa likuran, hawak ang kamay ni Liam. Ramdam ko ang tensyon sa paligid, lalo na nang magsimula ang mahabang balitaktakan ng mga abogado.Hukom: "Tayo'y magsimula. Atty. De Guzman, pakipresenta ang inyong mga unang tanong."Atty. De Guzman (Prosekusyon): "Maraming salamat,your honor. Unang tanong ko sa saksi, si Aaron. Aaron maaari mo bang ilarawan ang iyong relasyon sa mga akusado, sina Bridget at Nicole?"Aaron: "Oo, ako ay matagal nang nakatrabaho sina Bridget at Nicole. Kami ay magkaibigan, at sa simula, nagkakasundo kami sa mga desisyon. Ngunit, nang magtagal, napansin ko na may mga bagay silang ginagawa nang lihim na hindi ko alam. Hindi lang sila kundi ang boss kong si Jasper"Atty. De Guzman: "
MADELINE POV Tahimik akong nakamasid sa gilid habang binibitbit ng mga pulis sina Bridget at Nicole. Nakaposas ang kanilang mga kamay, at kahit pilit nilang itinatago ang kaba, bakas sa kanilang mga mukha ang galit at takot. Lahat ng ito ay nag-ugat sa ginawa ni Jasper, hindi nagtagal ang pag-interrogate kay Jasper ay tinuro niya at sinabi niya ang lahat ng kaniyang ginawa. "it's okay Love, ito na yun oh!, matatapos na ang lahat, pagkatapos nito i think you deserve a big vacation." malambing na sabi ni Liam sa akin "oo Love, salamat. " bumaling ako sa kaniyang balikat.Sa hindi kalayuan, nandoon si Jasper. Tahimik siyang nakamasid, pero kitang-kita sa kanyang mga mata ang kawalang-awa. Walang bahid ng pagsisisi ang kanyang mukha ni isang pag-alala sa pagkakaibigan nila nina Bridget at Nicole. Para sa kanya, tapos na ang lahat. Tatawa-tawa siyang nakangiti habang pinagmamasdang ipasok ang dalawang kasabwat niya, binanggit din niya ang tungkol sa pakikipagsabwatan ng mga
ILANG LINGGO ANG NAKALIPAS MADELINE POV "love, sorry fro bringing your family into our family's mess." malungkot kong sabi kay Liam. "hey!" malambing niyang sabi habang hawak ang aking pisngi "Don't be like that, hindi lang inaasahan na ang pamilya nating ay may mga nakaraang hindi pa rin naghilom, mabuti nga at satin na iyon sumabog dahil alam kong kaya nating malutas ang kasong ito! magtutulungan tayo Love, kaya natin to. I love you Madeline and i like how your family handle this problem." nakangiti niyang sabi sa akin. "thank you for understanding. Siguro kung ibang lalaki lang yan, dahil sa gulong ngyayari sa pamilya namin, sigurado akong iniwan na ako" sagot ko sa kaniya Bigla niya akong hinila papalapit sa kaniya sabay bulong sakin "ahhh... ahhhh... at yun naman ang hindi ko gagawin kahit kailan." sabay kindat niya sa akin. Natawa ako at malambing ko siyang hinalikan sa kaniyang mga labi. Sa piling ni Liam pakiramdam ko ay ligtas na ligtas ako. Alam kong hindi ako mapapano
Hindi makapaniwala si Tita Amara nang malaman niya ang patuloy na galit at plano nina Jasper, Nicole, at Bridget laban sa aming pamilya. Hindi niya maitanggi ang kaba at galit na bumalot sa kanya. Agad niyang kinuha ang telepono at tumawag kay Lola Kate, ang pinakamatanda at pinakamataas na kinikilala sa aming pamilya. “Hi Mommy, nangyayari na ang kinakataukan ko. Sila Madeline na ang inabutan nito. Kailangan nating mag meeting, ngayon din,” madiing sabi niya sa linya. “Hindi na ito pwedeng palampasin.” Sa kabilang linya, alam ni Lola Kate na hindi na ito simpleng problema lamang. “Sige, Amara. Ipagbibigay-alam ko sa lahat. Maghanda ka.” Kinabukasan, nagtipon ang buong pamilya sa ancestral house ng pamilya. Ang mansyon, na karaniwang puno ng tawanan at masayang kwentuhan, ay tila may bigat ngayon na hindi maitatanggi. Ito’y parang isang reunion, ngunit sa pagkakataong ito, hindi para magdiwang kundi para pag-usapan ang masalimuot na sitwasyon na hinaharap namin. Unang dumating si L
Madeline POV Tahimik akong nakaupo sa gilid ng sala habang pinagmamasdan si Tita Amara. Ang bawat salita niya ay bumabasag sa katahimikan, hinuhubaran ang mga nakatagong lihim na tila napakatagal nang iniingatan. Sa bawat kwento niya ay parang may bumabalik na pait mula sa nakaraan na hindi ko akalaing may kinalaman sa buhay ko ngayon. “Si Don Eduardo,” panimula ni Tita Amara, mahigpit ang hawak sa isang lumang photo album na may bakas ng panahon. “Siya ang puno’t dulo ng lahat ng ito. Sigurado ako, hindi niya kailanman mapapatawad ang pamilya natin. Lalong lalo na ako.” Napakunot ang noo ko, ramdam ang bigat ng kanyang boses. “Galit? Bakit siya galit sa’yo, Tita?” Napabuntong-hininga si Tita Amara, halatang mabigat ang alaala niya sa nakaraan, kahit na nabanggit sakin ni Mommy ang tungkol dito ay hindi ganuon ka detalyado ang nasabi niya sa amin. “Galit siya dahil mas pinili ko si Mommy Kate kaysa sa tunay kong ina na si Mommy Charlotte. Hindi niya matanggap na mas minahal ko
MADELINE POV Isang araw habang nasa ospital si Doc Liam at ako naman ay nasa bahay lang . Naupo ako sa harap ng laptop ko at pinilit alalahanin ang bawat detalye ng mga nakita ko sa email ko bago tuluyang nawala ito. Paulit-ulit na nag-replay sa isip ko ang mga pangalan - Eduardo, Bridget, at Nicole. Hindi ko maintindihan kung bakit tila pamilyar ang mga ito para sa akin, pero alam kong may kahalagahan sila sa kung anuman ang gusto naming malaman. Kasama si Doc Liam, sinubukan naming ibalik ang mga na-delete na file gamit ang iba’t ibang recovery tools, pero mukhang sobrang bihasa ang hacker. Kahit ang mga screenshot na inisip naming ligtas na, tuluyan na ring nawala. Habang tahimik akong nag-iisip, bumabalik sa akin ang mga alaala ng ilang pagkakataon kung saan narinig ko ang mga pangalang iyon. Hindi ko matiyak kung saan o kailan, pero alam narinig ko na yun walang duda. Hanggang sa naalala kong nagkuwento sa akin noon si Mommy tungkol sa paghihirap nila Tita Amara sa relasyon n
MADELINE POV Dalawang buwan na ang mabilis na nagdaan ngunit ang bigat ng nakaraan ay parang kahapon lang nangyari. Akala ko, kapag tinanggap na kami ng mga magulang namin, unti-unting magiging maayos na ang lahat. Pero hindi pala ganoon kasimple. Kahit tanggap na nila Mommy at Mommy ni Doc Liam ang relasyon namin ay hindi maikakaila na may bahagi pa rin ng pagsasama namin na hindi mabuo. Isang malaking katanungan ang bumabagabag sa amin—sino ang tunay na dahilan kung bakit nasira ang mga pamilya namin nuon. Nasimulan na namin ang mag-imbestiga kaya naman hindi na kami papayag na mahinto pa ito. May buhay ng naibuwis ng dahil sa mga taong nasa likod nito at patunay lang ito na sa tagal ng panahon ay hindi pa rin sila tumitigil kaya nakakatakot. Ngayong araw, tulad ng dati, nagpasya akong hintayin siya sa clinic, sa tuwing may duty siya at kahit na nakaleave ako ay palagi pa rin akong pumupunta sa ospital, mas panatag kasi ang kalooban ko sa tuwing magkasama kami. Pagdating ko ay
Matapos ang mahabang araw ng usapan at pagsasaliksik kasama ang aming mga pamilya, nagkaisa kaming lahat sa isang desisyon—kailangang makausap nila Mommy si Lorraine. Gusto nilang malaman ang buong detalye tungkol sa mga taong nasa likod ng iskandalong sumira sa aming mga pamilya. Para sa aming lahat, si Lorraine ang susi sa pagkakabuo ng kabuuang kwento. Sa kabila ng takot na baka may panganib pa, determinado kaming magpatuloy. Kinabukasan, bumalik kami ni Doc Liam sa bahay ni Lorraine at dahil weekends wala kaming shift sa ospital. Tahimik kaming nagmaneho papunta roon, kapwa iniisip ang magiging takbo ng usapan. Ngunit sa aming pagdating, bumungad sa amin ang hindi namin inaasahan. Ang buong lugar ay napapalibutan ng mga pulis. May mga caution tape na nakapalibot sa bahay, at sa gilid nito ay may nakaparadang ambulansya, ang mga ilaw nito’y kumikislap pa rin sa ilalim ng araw. Napahinto kami at natulala sa eksena. Agad naming naramdaman ang bigat ng sitwasyon. Ang kaba sa aking d
Halos isang linggo din ang paghihirap namin sa paghahanap kay Lorraine. Sa laki ng London swertehan na lang talaga na matagpuan namin siya. Its either bangkay na siya o pwede ding nasa pinas na siya ngayon. Daig pa namin ang mga detective na inupahan ni Doc Liam . Sa bawat araw na lumilipas, ramdam namin ni Doc Liam ang bigat ng tensyon sa pagitan ng aming mga pamilya. Tumagal ng halos isang linggo bago nagkaruon na lead ang detective at sa kabutihang palad ay nandito pa rin siya sa London. Matagal din bago namin natunton ang matagal nang nawawalang sekretarya. Sa wakas, natagpuan namin siya sa isang tahimik na bayan, malayo sa ingay ng lungsod. Nakita namin siya sa isang maliit na bahay na gawa sa bato at napapalibutan ng mga halaman sa gitnang palayan. Nang kumatok kami, isang babaeng nasa edad singkuwenta ang nagbukas ng pinto. Si Lorraine - matangkad, may mahinang kilos, ngunit may mga matang tila laging nakabantay. Kitang-kita sa kanyang mukha ang kaba at alinlangan nang maki