KATE POV Nakumpleto ko na din sa wakas ang mga gusto kong dalhin para sa byahe namin pa Italy. Hinanda ko na ang aming maleta . Inimpake ko na din ang mga damit, bags at sapatos na aming dadalhin. Ayoko kasing nagmamadali tuwing lalabas ako ng bansa gusto ko sa mga susunod na araw ay relax na lang kami bago magbyahe. Pati gamit ni James ay inayos ko na din. Hindi naman masyadong madami ang dadalhing gamit ni James kaya yung mga sobrang kilos na hindi niya magagamit ay kinuha ko. Sayang naman kasi ang ibinayad niya lalo at sa business class kami sasakay. Excited ako dahil sa ilang taon ko bilang isang OFW ay ito ang unang beses na ma-e-experience ko ang pagsakay sa business class. Napagkasunduan naman namin nila Rona na sa airport na lang sa Italy kami magkikita-kita. Isesend na lang ni James sa kanilang mga email ang kanilang flight details. Hindi ko na ito pinakielaman dahil naging busy na din ako sa dami ng ngyari nitong mga nakaraang araw. Sa susunod na araw ko na lang tatawagan
KATE POVKaunting kwentuhan muna kami sa harap ng hapag ng matapos kaming kumain ng aming hapunan. Na-wi-wirdohan ako kay James ngayong araw dahil hindi siya mapakali sa kaniyang pagkakaupo. Parang kanina pa ito may gustong sabihin sa akin. Ilang beses siyang tayo ng tayo. At tumitingin sa akin. Nagsasalita ang kaniyang mga mata. Kilala ko na si James. Hindi ko naman siya tinatanong hinayaan ko lang siyang kusang magsabi ngunit hanggang sa matapos na kaming maghapunan ay wala naman siyang binabanggit kaya hindi ko na siya tinanong pa. Abala din kaming mag-usap nila Mommy Samantha. Habang nagkakasarapan na kami sa aming kwentuhan ay biglang nag ring ang aking cellphone hindi ko pa sana ito sasagutin ng makita kong si Mommy Adreana pala itong tumatawag.“Excuse lang po tumatawag si Mommy baka importante ang sasabihin niya sa akin” tumayo muna ako at pumunta sa kitchen area. Nakita kong nakatingin sa akin si James. Nagtatanong ang kaniyang mga mata. Nagkibit balikat lang ako sa kanya."
BORACAYJAMES POVHabang kami ay nasa loob ng eroplano, panay ang pagbalik ko sa CR para hudyatan ang mga taong nag-aabang samin sa ibaba na malapit ng mag land ang aming sinasakyang eroplano. Pinagpapawisan na ako ng malagkit. Ito ang unang beses na nakaramdam ako na kabahan sa isang bagay na gagawin ko. Panay ang tanong pa sakin ni Kate dahil napansin niya na hindi ako komportable sa aking pagkakaupo. "okay ka lang Love?! kanina ka pa ata ihi na ihi. Sinasamaan ka ba?" nag-aalala niyang tanong sa akin. Natatawa naman sila Mommy sa akin. Mabuti at marunong itong umiwas kaagad sa mga tingin ni Kate. Humingi na ako ng isang glass ng wine sa stewardess para makapag relax ang aking isip. "im okay Love. Excited lang sigurong makita sila William matagal na din kasi ng huli naming pagkikita kita." pagdadahilan ko sa kaniya. Ilang minuto na lang ang nakalipas at bumaba naang eroplanong sinasakyan namin. Dumiretso na kami sa luggage area para kuhain ang mga luggage namin at dumiretso na sa
The Wedding KATE POV Para pa rin akong lumulutang sa alapaap. Nagulat ako sa sopresa na naman ng aking asawa. Hindi pa man ako nakaka move on sa proposal sa akin ni James sa Dubai heto na naman siya isang sorpresa na ite-treasure ko habang buhay. Marunong din tu-mi-ming itong si James kasi Sa panahong nag iisip at nai-stress ako ay may naisip siyang gawin para mapasaya ako. Lalo pa at kasama ko ang aking mga magulang sa espesyal na araw na ito. Matapos ang aming hapunan ay nag-anunsyo na si James na lumabas kami pansamantala sa may lanay ng hotel para manuod ng fireworks na pinahanda ni James. Halos patakip silim pa lang ng mga sandaling iyon. Pero ng magsimula ang pagsindi ng fireworks ay lumutang ang ganda ng fireworks. Namangha lahat ng aming bisita pati na ang mga guest sa resort hotel ni James. Tumagal ito ng trenta minutos. Na-appreciate ko lahat ng ginagawa sakin ni James pero bilang isang OFW minsan ay napagsasabihan ko si James na sayang din ang ginagastos niya pagdati
Marahan niyang pinunasan ng kaniyang panyo ang aking mga luha. Napangiti naman ako kay James sa kaniyang ginawa. Noon hindi ko maintindihan ang Panginoon kung bakit ngyari sa amin ni Michael ang ganoon klaseng paghihiwalay . Sabi ko pa anong kasalanan ko bakit ako piangtaksilan ng aking kapatid. Nagtatanong pa ako sa Panginoon noon kung ano ba ang dahilan niya bakit niya pinaranas sakin ang ganoon klaseng sakit. Sakit na akala ko kahit kailan ay hindi ko na malalampasan. Ilang panahon akong nagmukmok sa aking flat. Binugbog ko ang aking sarili sa pagiging abala sa trabaho at bahay. Ngayon ko napatunayan na hindi lahat ay ibibigay niya ng isahan. May mga pagkakataong kaya nangyari ay dahil hinahanda niya tayo para sa isang mas magandang pangyayari. Ngayon ko naiintindihan ang tunay niyang dahilan kung bakit ito lahat ngyari kasi ianalis niya lang ako (God) sa isang sitwasyon na habang buhay kong pagsisisihan. Pinakita niya sa akin (God) na may tao pang mas higit kesa kay Michael at
Kinapitan ni James ang aking kamay naging seryoso naman ang mga mata niya. Tumingin siya sa akin ng mata sa mata. Napakapungay ng mata ni James, kinikilig ako. Sobrang landi ko talaga. "Kate, My Love. Sabi nga save the best for last haha .Love madaming pagbabago ang nangyari sa akin simula ng nagkakilala tayo. As you said hindi man maganda ang ating naging simula ay naging biyaya naman ang pagtatagpo nating iyon para sa isang mas malalim na pagmamahalan. Ikaw ang nagsilbing inspirasyon ko sa lahat ng ginagawa ko. Palagi man akong asarin ng aking mga kaibigan (tumingin sa side ng kaniyang mga kaibigan na sila William at Daniel , nagtawanan pa ito at umiwas ng tingin sa kaniya) haha just kidding bro!. Palagi mong tatandaan na palagi kong pipiliin ang tama. Palagi kong iisipin ang nararamdaman mo at iisipin mo sa kahit sa anong bagay na aking gagawin. Love, hindi man ako perpekto pero pipilitin kong ibigay sayo ang lahat ng bagay sa mundo. Ibibigay ko sayo ang puro at buong pagmamahal .
THE ANNOUCEMENT KATE POV Matapos ang pagkamangha ng lahat sa fireworks ay nagkanya-kanya na ng balik ang mga bisita sa kanilang mga upuan. Nagpatuloy na ang program , lahat ng bisita ay nagkakasiyahan . Maririnig ang malalakas na tawanan ng mga tao sa evernt place. Kanya -kanya na din ng pagkuha ng mga picture ang mga ito. Halos nakainom na din ang iba pa naming guest. Huminga ako ng malalim "ITO NA YUN. HAAAAAA KATE!" anas ko sa aking sarili. Nagpaalam ako kay James sandali para sa requets song na nais kong tugtugin ng bandang inarkila niya. "Anong gusto mong patugtog ako na ang magsasabi." sabi pa ni James sa akin. "It's fine love ako na lang. Kaya ko na yan. Makisayaw ka na muna kila William tinatawag ka na nila oh." anas ko naman sa aking asawa. "Are you sure?" aniya niya. "yes! 100%" sagot kong muli sa kaniya. Ngumiti siya at humalik sa akin, bago siya parang batang nanakbo papunta sa kaniyang mga kalaro. Pagka lapit ko sa event coordinator ay kinausap ko ang mga ito. I
CHARLOTTE POV "AHHHHH! (binato ang cell phone sa may kama) bwisit ka George sang lupalop ka ba naroroon?!" galit na galit na sabi ko sa aking sarili. Ilang beses na akong ngme-message at tumatawag kay George pero binabaliwala nito ang lahat ng messages at tawag ko. Sigurado akong sumama na ito sa hay*p na Kate na yan. Naiirita pa ako sa pag-iyak iyak nitong si Amara. Ang hirap patahanin nitong batang to. "ANO BA AMARA BWISIT NA BWISIT NA KO SAYO TUMIGIL KA SA KAKAINARTE MO?!" malakas na sigaw ko dito. "WAHHHHHH!! I HATE YOU! I HATE YOU! SANA HINDI NA LANG IKAW ANG MOMMY KO, SANA SI TITA KATE NA LANG ANG NAGING MOMMY KO!. HUHUHU! HINDI KITA GUSTO" pagwawala ni Amara sa akin. Hindi ko maintindihan kung ano ang gusto nitong batang to. "Bwisit ka! edi sumama ka kay Kate kung gusto mo, dagdag ka lang sa pabigat sa buhay ko! wala kang silbing bata ka (pinaghahahampas ko ito sa kaniyang puwet, lalo namang nilakasan ni Amara ang kaniyang pag-iyak.) Yung tatay mo hanggang ngayon hind
MADELINE POVPagkalipas ng ilang araw, nagsimula na ang paglilitis. Halos mapuno ang courtroom sa dami ng taong nais masaksihan ang kaso. Ang bawat kilos ng mga nasasakdal—sina Jasper, Bridget, at Nicole—ay nakatuon sa lahat ng mata. Sa gitna ng mahigpit na seguridad, tahimik akong nakaupo sa likuran, hawak ang kamay ni Liam. Ramdam ko ang tensyon sa paligid, lalo na nang magsimula ang mahabang balitaktakan ng mga abogado.Hukom: "Tayo'y magsimula. Atty. De Guzman, pakipresenta ang inyong mga unang tanong."Atty. De Guzman (Prosekusyon): "Maraming salamat,your honor. Unang tanong ko sa saksi, si Aaron. Aaron maaari mo bang ilarawan ang iyong relasyon sa mga akusado, sina Bridget at Nicole?"Aaron: "Oo, ako ay matagal nang nakatrabaho sina Bridget at Nicole. Kami ay magkaibigan, at sa simula, nagkakasundo kami sa mga desisyon. Ngunit, nang magtagal, napansin ko na may mga bagay silang ginagawa nang lihim na hindi ko alam. Hindi lang sila kundi ang boss kong si Jasper"Atty. De Guzman: "
MADELINE POV Tahimik akong nakamasid sa gilid habang binibitbit ng mga pulis sina Bridget at Nicole. Nakaposas ang kanilang mga kamay, at kahit pilit nilang itinatago ang kaba, bakas sa kanilang mga mukha ang galit at takot. Lahat ng ito ay nag-ugat sa ginawa ni Jasper, hindi nagtagal ang pag-interrogate kay Jasper ay tinuro niya at sinabi niya ang lahat ng kaniyang ginawa. "it's okay Love, ito na yun oh!, matatapos na ang lahat, pagkatapos nito i think you deserve a big vacation." malambing na sabi ni Liam sa akin "oo Love, salamat. " bumaling ako sa kaniyang balikat.Sa hindi kalayuan, nandoon si Jasper. Tahimik siyang nakamasid, pero kitang-kita sa kanyang mga mata ang kawalang-awa. Walang bahid ng pagsisisi ang kanyang mukha ni isang pag-alala sa pagkakaibigan nila nina Bridget at Nicole. Para sa kanya, tapos na ang lahat. Tatawa-tawa siyang nakangiti habang pinagmamasdang ipasok ang dalawang kasabwat niya, binanggit din niya ang tungkol sa pakikipagsabwatan ng mga
ILANG LINGGO ANG NAKALIPAS MADELINE POV "love, sorry fro bringing your family into our family's mess." malungkot kong sabi kay Liam. "hey!" malambing niyang sabi habang hawak ang aking pisngi "Don't be like that, hindi lang inaasahan na ang pamilya nating ay may mga nakaraang hindi pa rin naghilom, mabuti nga at satin na iyon sumabog dahil alam kong kaya nating malutas ang kasong ito! magtutulungan tayo Love, kaya natin to. I love you Madeline and i like how your family handle this problem." nakangiti niyang sabi sa akin. "thank you for understanding. Siguro kung ibang lalaki lang yan, dahil sa gulong ngyayari sa pamilya namin, sigurado akong iniwan na ako" sagot ko sa kaniya Bigla niya akong hinila papalapit sa kaniya sabay bulong sakin "ahhh... ahhhh... at yun naman ang hindi ko gagawin kahit kailan." sabay kindat niya sa akin. Natawa ako at malambing ko siyang hinalikan sa kaniyang mga labi. Sa piling ni Liam pakiramdam ko ay ligtas na ligtas ako. Alam kong hindi ako mapapano
Hindi makapaniwala si Tita Amara nang malaman niya ang patuloy na galit at plano nina Jasper, Nicole, at Bridget laban sa aming pamilya. Hindi niya maitanggi ang kaba at galit na bumalot sa kanya. Agad niyang kinuha ang telepono at tumawag kay Lola Kate, ang pinakamatanda at pinakamataas na kinikilala sa aming pamilya. “Hi Mommy, nangyayari na ang kinakataukan ko. Sila Madeline na ang inabutan nito. Kailangan nating mag meeting, ngayon din,” madiing sabi niya sa linya. “Hindi na ito pwedeng palampasin.” Sa kabilang linya, alam ni Lola Kate na hindi na ito simpleng problema lamang. “Sige, Amara. Ipagbibigay-alam ko sa lahat. Maghanda ka.” Kinabukasan, nagtipon ang buong pamilya sa ancestral house ng pamilya. Ang mansyon, na karaniwang puno ng tawanan at masayang kwentuhan, ay tila may bigat ngayon na hindi maitatanggi. Ito’y parang isang reunion, ngunit sa pagkakataong ito, hindi para magdiwang kundi para pag-usapan ang masalimuot na sitwasyon na hinaharap namin. Unang dumating si L
Madeline POV Tahimik akong nakaupo sa gilid ng sala habang pinagmamasdan si Tita Amara. Ang bawat salita niya ay bumabasag sa katahimikan, hinuhubaran ang mga nakatagong lihim na tila napakatagal nang iniingatan. Sa bawat kwento niya ay parang may bumabalik na pait mula sa nakaraan na hindi ko akalaing may kinalaman sa buhay ko ngayon. “Si Don Eduardo,” panimula ni Tita Amara, mahigpit ang hawak sa isang lumang photo album na may bakas ng panahon. “Siya ang puno’t dulo ng lahat ng ito. Sigurado ako, hindi niya kailanman mapapatawad ang pamilya natin. Lalong lalo na ako.” Napakunot ang noo ko, ramdam ang bigat ng kanyang boses. “Galit? Bakit siya galit sa’yo, Tita?” Napabuntong-hininga si Tita Amara, halatang mabigat ang alaala niya sa nakaraan, kahit na nabanggit sakin ni Mommy ang tungkol dito ay hindi ganuon ka detalyado ang nasabi niya sa amin. “Galit siya dahil mas pinili ko si Mommy Kate kaysa sa tunay kong ina na si Mommy Charlotte. Hindi niya matanggap na mas minahal ko
MADELINE POV Isang araw habang nasa ospital si Doc Liam at ako naman ay nasa bahay lang . Naupo ako sa harap ng laptop ko at pinilit alalahanin ang bawat detalye ng mga nakita ko sa email ko bago tuluyang nawala ito. Paulit-ulit na nag-replay sa isip ko ang mga pangalan - Eduardo, Bridget, at Nicole. Hindi ko maintindihan kung bakit tila pamilyar ang mga ito para sa akin, pero alam kong may kahalagahan sila sa kung anuman ang gusto naming malaman. Kasama si Doc Liam, sinubukan naming ibalik ang mga na-delete na file gamit ang iba’t ibang recovery tools, pero mukhang sobrang bihasa ang hacker. Kahit ang mga screenshot na inisip naming ligtas na, tuluyan na ring nawala. Habang tahimik akong nag-iisip, bumabalik sa akin ang mga alaala ng ilang pagkakataon kung saan narinig ko ang mga pangalang iyon. Hindi ko matiyak kung saan o kailan, pero alam narinig ko na yun walang duda. Hanggang sa naalala kong nagkuwento sa akin noon si Mommy tungkol sa paghihirap nila Tita Amara sa relasyon n
MADELINE POV Dalawang buwan na ang mabilis na nagdaan ngunit ang bigat ng nakaraan ay parang kahapon lang nangyari. Akala ko, kapag tinanggap na kami ng mga magulang namin, unti-unting magiging maayos na ang lahat. Pero hindi pala ganoon kasimple. Kahit tanggap na nila Mommy at Mommy ni Doc Liam ang relasyon namin ay hindi maikakaila na may bahagi pa rin ng pagsasama namin na hindi mabuo. Isang malaking katanungan ang bumabagabag sa amin—sino ang tunay na dahilan kung bakit nasira ang mga pamilya namin nuon. Nasimulan na namin ang mag-imbestiga kaya naman hindi na kami papayag na mahinto pa ito. May buhay ng naibuwis ng dahil sa mga taong nasa likod nito at patunay lang ito na sa tagal ng panahon ay hindi pa rin sila tumitigil kaya nakakatakot. Ngayong araw, tulad ng dati, nagpasya akong hintayin siya sa clinic, sa tuwing may duty siya at kahit na nakaleave ako ay palagi pa rin akong pumupunta sa ospital, mas panatag kasi ang kalooban ko sa tuwing magkasama kami. Pagdating ko ay
Matapos ang mahabang araw ng usapan at pagsasaliksik kasama ang aming mga pamilya, nagkaisa kaming lahat sa isang desisyon—kailangang makausap nila Mommy si Lorraine. Gusto nilang malaman ang buong detalye tungkol sa mga taong nasa likod ng iskandalong sumira sa aming mga pamilya. Para sa aming lahat, si Lorraine ang susi sa pagkakabuo ng kabuuang kwento. Sa kabila ng takot na baka may panganib pa, determinado kaming magpatuloy. Kinabukasan, bumalik kami ni Doc Liam sa bahay ni Lorraine at dahil weekends wala kaming shift sa ospital. Tahimik kaming nagmaneho papunta roon, kapwa iniisip ang magiging takbo ng usapan. Ngunit sa aming pagdating, bumungad sa amin ang hindi namin inaasahan. Ang buong lugar ay napapalibutan ng mga pulis. May mga caution tape na nakapalibot sa bahay, at sa gilid nito ay may nakaparadang ambulansya, ang mga ilaw nito’y kumikislap pa rin sa ilalim ng araw. Napahinto kami at natulala sa eksena. Agad naming naramdaman ang bigat ng sitwasyon. Ang kaba sa aking d
Halos isang linggo din ang paghihirap namin sa paghahanap kay Lorraine. Sa laki ng London swertehan na lang talaga na matagpuan namin siya. Its either bangkay na siya o pwede ding nasa pinas na siya ngayon. Daig pa namin ang mga detective na inupahan ni Doc Liam . Sa bawat araw na lumilipas, ramdam namin ni Doc Liam ang bigat ng tensyon sa pagitan ng aming mga pamilya. Tumagal ng halos isang linggo bago nagkaruon na lead ang detective at sa kabutihang palad ay nandito pa rin siya sa London. Matagal din bago namin natunton ang matagal nang nawawalang sekretarya. Sa wakas, natagpuan namin siya sa isang tahimik na bayan, malayo sa ingay ng lungsod. Nakita namin siya sa isang maliit na bahay na gawa sa bato at napapalibutan ng mga halaman sa gitnang palayan. Nang kumatok kami, isang babaeng nasa edad singkuwenta ang nagbukas ng pinto. Si Lorraine - matangkad, may mahinang kilos, ngunit may mga matang tila laging nakabantay. Kitang-kita sa kanyang mukha ang kaba at alinlangan nang maki