"ganon ba?! (kinuha ang aking cell phone, dinial ko ang ospital ng aking kaibigan na malapit na sa area nila Kate upang sabihan itong gagamitin namin ang kanilang roof top para pag landingan ng aking helicopter) teka lang give me a minute.""okay sir! pero wala na po tayo masyadong mahabang oras para maghintay" sagot naman ng medical staff sa akin. Lumayo muna ako at kinontak ito."Hello Sandro! si James ito, Bro i need your help. Hindi na ko magpapaligoy ligoy pa dahil wala na din kaming mahabang oras. Kailangan kong gamitin ang rooftop mo para pag landingan ng helicopter. Nasagasaan kasi si Kate Bro at nagkaruon na siya ng internal hemmorhage kailangan daw siyang dalhin sa mas malaking hospital, hindi na aabot ang asawa ko kung maghihintay pa kami dahil sa sobrang traffic na sa madadaanan" hindi na ako nahiyang humingi ng pabor dito."Ano ka ba James, syempre naman walang problema. Hindi mo kailangan makiusap. No problem, ipapahanda ko na ang lugar ngayon para pagdating niyo ay maka
"George sino ang blood type ay AB+ sa pamilya ninyo?!" tanong ko sa kanya. "naku kuya sa pagkakaalam ko O ang blood type ko, ni Mama at ni ate Charlotte at B naman si Papa!" sagot naman ni George sa akin. "Doc is it possible ba na walang kadugo si Kate sa kaniyang pamilya?!" nagtataka kong tanong. Niyaya akong papalayo ng Doctor at kinausap ng masinsinan tungkol sa aking katanungan. Ayaw nitong marinig ni George ang kaniyang sasabihin. Nakatingin lang si Mommy at Daddy sa akin. Panay ang pag-iyak ni Mommy na inaalo naman ni Daddy."James, hindi maaaring mawalan ng ka blood type ang isang tao kung siya ay isang legitimate daughter not unless hindi siya tunay na anak ng kanyang parents. Adopted ba si Kate ng kaniyang mga magulang? kailangan malaman natin kaagad dahil wala na tayong masyadong mahabang panahon para makahanap na tayo kaagad ng magiging blood donor natin. Tumingin na din kasi kami sa blood bank ng red cross ngunit walang availbale na blood type na AB+ ." nag-aalalang sago
Panay ang naging pasasalamat sa akin ni James ng makuhaan na ako ng dugo. Nagkita kita naman kami ng kaniyang ina at ama. "Maraming salamat Adreana sa pagbibigay mo ng dugo sa aking daughter in law. Tatanawin namin itong isang malaking utang na loob sa iyo." sabi naman ni Samantha sa akin. "wala iyon Samantha alam mo namang hindi ko kayang tiisin kapag may isang buhay na nangangamba lalo na at asawa pala ito ni James, mabuti na nga lang at nagkabanggaan kami kanina sa hall way. Kaya nalaman kong nagka banggan kami. Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin kami nawawalan ng pag-asang makikita namin ang aming anak na ninakaw sa ospital noong nasa Saudi pa kami nitong si Bernardo!" pagkukwento ko kay Samantha. "mabuti pa siguro Eddie kumain na tayo sa retaurant sa malapit dito. Sabi naman ng doctor sa amin ay after 3 hours pa ilalabas si Kate. Nagugutom na din kami, inabot na kami ng gabi sa paghihintay sa kanila.” Pag-aaya naman ni Daddy sa mga ito. “Oo nga naman Adreana tanggapin niy
GEORGE POVNakkatuwang isipin na mahal ng pamilya ni kuya James si Ate Kate, sa tingin ko nga ay mas mahal pa ng mga ito si Ate kesa sa pinapakitang pagmamahal nila Mama para kay Ate. Naririnig ko rin ang nagiging pag-uusap nila Kuya James at mga taong ito na nag donate ng dugo kay Ate. Hindi pala basta basta ang pamilya nila Kuya James. Alam kong mayaman siya pero hindi ko inakalang SOBRANG YAMAN pala nila. Sabihin ng OA pero ganon talaga i describe ang klase ng yaman na meron itong sila Kuya James pati na ang mag-asawang nakabangga niya. Nalulula ako sa mga pinag-uusapan nilang mga halaga sa kanilang mga investment. Parang naiilang na nahihiya naman ako kasi hindi ako makapagsalita dahil mula lang kami sa simpleng pamilya pero hindi iyon pinaparamdam sa akin ni Kuya James, hindi niya hinahayaang maging aloop ako o ma- OP ako.“Okay ka lang George? You want something? Mag order ka lang kapag may gusto ka pa mamaya maya ay babalik na tayo sa kwarto ng ate mo. Siguradong nailipat na si
ADREANA POV Habang kami ay papalapit sa silid ni Kate ay walang tigil sa pagkabog ng aking dibdib hindi ko maipaliwanag ngunit meron talagang kakaiba sa aking pakiramdam ng mga sandaling ito. Nanlalamig na ang buo kong katawan. Kaya naman napakapit ako sa braso ni Bernardo habang kami ay naglalakad sa pasilyong iyon. "Anong ngyayari sayo ang lamig lamig ng kamay mo Adreana?! gusto mo bang magpatingin na muna sa Doctor?" tanong sa akin ng aking asawa. "hindi na, okay lang naman ako. Hindi ko nga din maintindihan kung bakit parang bigla akong kinabahan habang papalapit tayo sa silid ni Kate." sagot ko naman sa aking asawa. "Adreana! (kalmado niyang sabi sa akin, huminto kami saglit at humarap siya sa akin, kinapitan niya ang aking kamay) ayokong masaktan ka na naman kung hindi si Andrea ang makikita natin sa loob ng silid ni Kate. Alam kong iniisip mong baka mamaya si Andrea nga iyan. Lagi kang ganyan sa tuwing may nakikilala tayong ka edad ni Andrea pero pagdating ng oras ay na
Hindi naman agad siya sumagot sa aking katanungan. “Mmm opo sorry po pero hindi ko po kasi maintindihan ang mga ngyayari?! Bakit po kilala niyo si Mama? At bakit po alam ninyo ang eksaktong birthday ko?! (Bumulong pa ito kay James) Love sinabi mo ba sa kaniya ang mga impormasyon tungkol sa akin?! “ tanong nito sa kaniyang asawa, tumalikod pa siya sa akin at kaunting umatras ng kaniyang pagkakaupo. Nakita ko naman ang pag iling ni James sa kaniyang asawa. “Teka natakot ata kita Iha. Mayroon lang kami sanang gustong ipaliwanag sayo! Sa inyo! (Humarap ako sa kanilang lahat) Samantha hindi ba sinasabi ko sayo na magpasa hanggang ngayon ay hindi pa rin namin natatagpuan ang anak naming nawawala at dinukot noong nasa Saudi kami?!” Panimula kong sabi “Oo nabanggit mo nga ang tungkol diyan. Hindi ko maintindihan Adreana! Medyo magulo pa kasi. “Sagot naman ni Samantha sa akin. “Ang Mama ni Kate pati na ang taong dumukot sa aking anak ay iisa! (Nabigla ang lahat sa aking sinabi, ilang min
KATE POV"patawarin ako ng Diyos kung mapapatunayan naming ikaw man ang nawawala kong anak sisiguraduhin kong pagbabayaran ni Camila ang ginawa niya samin. Ilang taon akong nangulila para sa anak ko, ni hindi ko man lang nakita ang una mong paglalakad, dapat saksi ako sa unang salitang binigkas mo. huhuhu" malungkot na sagot naman niya sa akin. "Kate hihingi sana ako ng pahintulot sa iyo. Maari ba naming malaman ang address ng bahay ninyo. Si Camilla lang ang makakapag-turo sa amin ng kinaruruonan ng aming anak. HUHUHU! nagmamakaawa ako sa iyo." Naawa ako sa kalagayan ni Mrs. Delos Reyes kaya naman hindi ko ito hinindian, kung si Mama man ang Camila na tumangay sa kanilang anak ay hindi ko ito kukunsitihin, ako man o hindi ang kanilang anak na nawawala. Hindi tama ang kaniyang ginawa.Gulat sa aking mga nalaman. Ang tagal kong nagtiis sa naging trato sa akin nila Mama dahil sa ginagalang ko sila dahil sa sila parin ang mga magulang ko. Pero kung totoo man ang sinasabi ni Mrs. Delos Re
KATE POVMula ng magkakilala kami ni James ito pa lamang ang pangalawang beses na makakatuntong ako sa bahay nila. Noong unang ay ng ipakilala niya ako sa kaniyang mga magulang. Pero sa pagakakataong ito ay kasama ko na si George. Kagaya noong una kong dating sa bahay nila James napakabait sa akin nila Mommy ganun din ang naging trato nila kay George. Binigyan din nila ng sariling kwarto si George habang kami ay naninirahan sa mansyon nila James.“Huwag kayong mahihiyang kumilos dito sa bahay, Kate alam mo na naman kung kanino hihingi ng tulong kapag may kailangan kayo. Sabihan mo na lang din ang kapatid mo kung sakaling may kailangan kayo huwag kayong mahiyang magsabi kay Manang. Angkinin ninyong sarili niyo itong bahay” wika ni Mommy na tuwang tuwa..“Salamat po Mommy! magpahinga na din po kayo.“ yumakap ako sa kaniya at nagpaalam na munang magtutungo na sa aming silid para makapagpahinga. Halos ialng araw din kasi akong nasa ospital kahit na sabihing natutulog lang ako ay nakakaram
MADELINE POVPagkalipas ng ilang araw, nagsimula na ang paglilitis. Halos mapuno ang courtroom sa dami ng taong nais masaksihan ang kaso. Ang bawat kilos ng mga nasasakdal—sina Jasper, Bridget, at Nicole—ay nakatuon sa lahat ng mata. Sa gitna ng mahigpit na seguridad, tahimik akong nakaupo sa likuran, hawak ang kamay ni Liam. Ramdam ko ang tensyon sa paligid, lalo na nang magsimula ang mahabang balitaktakan ng mga abogado.Hukom: "Tayo'y magsimula. Atty. De Guzman, pakipresenta ang inyong mga unang tanong."Atty. De Guzman (Prosekusyon): "Maraming salamat,your honor. Unang tanong ko sa saksi, si Aaron. Aaron maaari mo bang ilarawan ang iyong relasyon sa mga akusado, sina Bridget at Nicole?"Aaron: "Oo, ako ay matagal nang nakatrabaho sina Bridget at Nicole. Kami ay magkaibigan, at sa simula, nagkakasundo kami sa mga desisyon. Ngunit, nang magtagal, napansin ko na may mga bagay silang ginagawa nang lihim na hindi ko alam. Hindi lang sila kundi ang boss kong si Jasper"Atty. De Guzman:
MADELINE POV Tahimik akong nakamasid sa gilid habang binibitbit ng mga pulis sina Bridget at Nicole. Nakaposas ang kanilang mga kamay, at kahit pilit nilang itinatago ang kaba, bakas sa kanilang mga mukha ang galit at takot. Lahat ng ito ay nag-ugat sa ginawa ni Jasper, hindi nagtagal ang pag-interrogate kay Jasper ay tinuro niya at sinabi niya ang lahat ng kaniyang ginawa. "it's okay Love, ito na yun oh!, matatapos na ang lahat, pagkatapos nito i think you deserve a big vacation." malambing na sabi ni Liam sa akin "oo Love, salamat. " bumaling ako sa kaniyang balikat.Sa hindi kalayuan, nandoon si Jasper. Tahimik siyang nakamasid, pero kitang-kita sa kanyang mga mata ang kawalang-awa. Walang bahid ng pagsisisi ang kanyang mukha ni isang pag-alala sa pagkakaibigan nila nina Bridget at Nicole. Para sa kanya, tapos na ang lahat. Tatawa-tawa siyang nakangiti habang pinagmamasdang ipasok ang dalawang kasabwat niya, binanggit din niya ang tungkol sa pakikipagsabwatan ng mga
ILANG LINGGO ANG NAKALIPAS MADELINE POV "love, sorry fro bringing your family into our family's mess." malungkot kong sabi kay Liam. "hey!" malambing niyang sabi habang hawak ang aking pisngi "Don't be like that, hindi lang inaasahan na ang pamilya nating ay may mga nakaraang hindi pa rin naghilom, mabuti nga at satin na iyon sumabog dahil alam kong kaya nating malutas ang kasong ito! magtutulungan tayo Love, kaya natin to. I love you Madeline and i like how your family handle this problem." nakangiti niyang sabi sa akin. "thank you for understanding. Siguro kung ibang lalaki lang yan, dahil sa gulong ngyayari sa pamilya namin, sigurado akong iniwan na ako" sagot ko sa kaniya Bigla niya akong hinila papalapit sa kaniya sabay bulong sakin "ahhh... ahhhh... at yun naman ang hindi ko gagawin kahit kailan." sabay kindat niya sa akin. Natawa ako at malambing ko siyang hinalikan sa kaniyang mga labi. Sa piling ni Liam pakiramdam ko ay ligtas na ligtas ako. Alam kong hindi ako mapapano
Hindi makapaniwala si Tita Amara nang malaman niya ang patuloy na galit at plano nina Jasper, Nicole, at Bridget laban sa aming pamilya. Hindi niya maitanggi ang kaba at galit na bumalot sa kanya. Agad niyang kinuha ang telepono at tumawag kay Lola Kate, ang pinakamatanda at pinakamataas na kinikilala sa aming pamilya. “Hi Mommy, nangyayari na ang kinakataukan ko. Sila Madeline na ang inabutan nito. Kailangan nating mag meeting, ngayon din,” madiing sabi niya sa linya. “Hindi na ito pwedeng palampasin.” Sa kabilang linya, alam ni Lola Kate na hindi na ito simpleng problema lamang. “Sige, Amara. Ipagbibigay-alam ko sa lahat. Maghanda ka.” Kinabukasan, nagtipon ang buong pamilya sa ancestral house ng pamilya. Ang mansyon, na karaniwang puno ng tawanan at masayang kwentuhan, ay tila may bigat ngayon na hindi maitatanggi. Ito’y parang isang reunion, ngunit sa pagkakataong ito, hindi para magdiwang kundi para pag-usapan ang masalimuot na sitwasyon na hinaharap namin. Unang dumating si L
Madeline POV Tahimik akong nakaupo sa gilid ng sala habang pinagmamasdan si Tita Amara. Ang bawat salita niya ay bumabasag sa katahimikan, hinuhubaran ang mga nakatagong lihim na tila napakatagal nang iniingatan. Sa bawat kwento niya ay parang may bumabalik na pait mula sa nakaraan na hindi ko akalaing may kinalaman sa buhay ko ngayon. “Si Don Eduardo,” panimula ni Tita Amara, mahigpit ang hawak sa isang lumang photo album na may bakas ng panahon. “Siya ang puno’t dulo ng lahat ng ito. Sigurado ako, hindi niya kailanman mapapatawad ang pamilya natin. Lalong lalo na ako.” Napakunot ang noo ko, ramdam ang bigat ng kanyang boses. “Galit? Bakit siya galit sa’yo, Tita?” Napabuntong-hininga si Tita Amara, halatang mabigat ang alaala niya sa nakaraan, kahit na nabanggit sakin ni Mommy ang tungkol dito ay hindi ganuon ka detalyado ang nasabi niya sa amin. “Galit siya dahil mas pinili ko si Mommy Kate kaysa sa tunay kong ina na si Mommy Charlotte. Hindi niya matanggap na mas minahal ko
MADELINE POV Isang araw habang nasa ospital si Doc Liam at ako naman ay nasa bahay lang . Naupo ako sa harap ng laptop ko at pinilit alalahanin ang bawat detalye ng mga nakita ko sa email ko bago tuluyang nawala ito. Paulit-ulit na nag-replay sa isip ko ang mga pangalan - Eduardo, Bridget, at Nicole. Hindi ko maintindihan kung bakit tila pamilyar ang mga ito para sa akin, pero alam kong may kahalagahan sila sa kung anuman ang gusto naming malaman. Kasama si Doc Liam, sinubukan naming ibalik ang mga na-delete na file gamit ang iba’t ibang recovery tools, pero mukhang sobrang bihasa ang hacker. Kahit ang mga screenshot na inisip naming ligtas na, tuluyan na ring nawala. Habang tahimik akong nag-iisip, bumabalik sa akin ang mga alaala ng ilang pagkakataon kung saan narinig ko ang mga pangalang iyon. Hindi ko matiyak kung saan o kailan, pero alam narinig ko na yun walang duda. Hanggang sa naalala kong nagkuwento sa akin noon si Mommy tungkol sa paghihirap nila Tita Amara sa relasyon n
MADELINE POV Dalawang buwan na ang mabilis na nagdaan ngunit ang bigat ng nakaraan ay parang kahapon lang nangyari. Akala ko, kapag tinanggap na kami ng mga magulang namin, unti-unting magiging maayos na ang lahat. Pero hindi pala ganoon kasimple. Kahit tanggap na nila Mommy at Mommy ni Doc Liam ang relasyon namin ay hindi maikakaila na may bahagi pa rin ng pagsasama namin na hindi mabuo. Isang malaking katanungan ang bumabagabag sa amin—sino ang tunay na dahilan kung bakit nasira ang mga pamilya namin nuon. Nasimulan na namin ang mag-imbestiga kaya naman hindi na kami papayag na mahinto pa ito. May buhay ng naibuwis ng dahil sa mga taong nasa likod nito at patunay lang ito na sa tagal ng panahon ay hindi pa rin sila tumitigil kaya nakakatakot. Ngayong araw, tulad ng dati, nagpasya akong hintayin siya sa clinic, sa tuwing may duty siya at kahit na nakaleave ako ay palagi pa rin akong pumupunta sa ospital, mas panatag kasi ang kalooban ko sa tuwing magkasama kami. Pagdating ko ay
Matapos ang mahabang araw ng usapan at pagsasaliksik kasama ang aming mga pamilya, nagkaisa kaming lahat sa isang desisyon—kailangang makausap nila Mommy si Lorraine. Gusto nilang malaman ang buong detalye tungkol sa mga taong nasa likod ng iskandalong sumira sa aming mga pamilya. Para sa aming lahat, si Lorraine ang susi sa pagkakabuo ng kabuuang kwento. Sa kabila ng takot na baka may panganib pa, determinado kaming magpatuloy. Kinabukasan, bumalik kami ni Doc Liam sa bahay ni Lorraine at dahil weekends wala kaming shift sa ospital. Tahimik kaming nagmaneho papunta roon, kapwa iniisip ang magiging takbo ng usapan. Ngunit sa aming pagdating, bumungad sa amin ang hindi namin inaasahan. Ang buong lugar ay napapalibutan ng mga pulis. May mga caution tape na nakapalibot sa bahay, at sa gilid nito ay may nakaparadang ambulansya, ang mga ilaw nito’y kumikislap pa rin sa ilalim ng araw. Napahinto kami at natulala sa eksena. Agad naming naramdaman ang bigat ng sitwasyon. Ang kaba sa aking d
Halos isang linggo din ang paghihirap namin sa paghahanap kay Lorraine. Sa laki ng London swertehan na lang talaga na matagpuan namin siya. Its either bangkay na siya o pwede ding nasa pinas na siya ngayon. Daig pa namin ang mga detective na inupahan ni Doc Liam . Sa bawat araw na lumilipas, ramdam namin ni Doc Liam ang bigat ng tensyon sa pagitan ng aming mga pamilya. Tumagal ng halos isang linggo bago nagkaruon na lead ang detective at sa kabutihang palad ay nandito pa rin siya sa London. Matagal din bago namin natunton ang matagal nang nawawalang sekretarya. Sa wakas, natagpuan namin siya sa isang tahimik na bayan, malayo sa ingay ng lungsod. Nakita namin siya sa isang maliit na bahay na gawa sa bato at napapalibutan ng mga halaman sa gitnang palayan. Nang kumatok kami, isang babaeng nasa edad singkuwenta ang nagbukas ng pinto. Si Lorraine - matangkad, may mahinang kilos, ngunit may mga matang tila laging nakabantay. Kitang-kita sa kanyang mukha ang kaba at alinlangan nang maki