KATE POV"patawarin ako ng Diyos kung mapapatunayan naming ikaw man ang nawawala kong anak sisiguraduhin kong pagbabayaran ni Camila ang ginawa niya samin. Ilang taon akong nangulila para sa anak ko, ni hindi ko man lang nakita ang una mong paglalakad, dapat saksi ako sa unang salitang binigkas mo. huhuhu" malungkot na sagot naman niya sa akin. "Kate hihingi sana ako ng pahintulot sa iyo. Maari ba naming malaman ang address ng bahay ninyo. Si Camilla lang ang makakapag-turo sa amin ng kinaruruonan ng aming anak. HUHUHU! nagmamakaawa ako sa iyo." Naawa ako sa kalagayan ni Mrs. Delos Reyes kaya naman hindi ko ito hinindian, kung si Mama man ang Camila na tumangay sa kanilang anak ay hindi ko ito kukunsitihin, ako man o hindi ang kanilang anak na nawawala. Hindi tama ang kaniyang ginawa.Gulat sa aking mga nalaman. Ang tagal kong nagtiis sa naging trato sa akin nila Mama dahil sa ginagalang ko sila dahil sa sila parin ang mga magulang ko. Pero kung totoo man ang sinasabi ni Mrs. Delos Re
KATE POVMula ng magkakilala kami ni James ito pa lamang ang pangalawang beses na makakatuntong ako sa bahay nila. Noong unang ay ng ipakilala niya ako sa kaniyang mga magulang. Pero sa pagakakataong ito ay kasama ko na si George. Kagaya noong una kong dating sa bahay nila James napakabait sa akin nila Mommy ganun din ang naging trato nila kay George. Binigyan din nila ng sariling kwarto si George habang kami ay naninirahan sa mansyon nila James.“Huwag kayong mahihiyang kumilos dito sa bahay, Kate alam mo na naman kung kanino hihingi ng tulong kapag may kailangan kayo. Sabihan mo na lang din ang kapatid mo kung sakaling may kailangan kayo huwag kayong mahiyang magsabi kay Manang. Angkinin ninyong sarili niyo itong bahay” wika ni Mommy na tuwang tuwa..“Salamat po Mommy! magpahinga na din po kayo.“ yumakap ako sa kaniya at nagpaalam na munang magtutungo na sa aming silid para makapagpahinga. Halos ialng araw din kasi akong nasa ospital kahit na sabihing natutulog lang ako ay nakakaram
ADREANA POV Ngayong nasiguro kong si Kate na nga ang nawawala kong anak lalo kong pag-iigtingin ang pagpapahanap kay Camila. Hindi ako makakapayag na hindi niya pagbayaran ang kasalanang ginawa niya sa amin ni Bernardo. Tinawagan ko ang lahat ng aking mga kontak para mas pag igtingin ang paghahanap sa mga ito. 24 years ang ninakaw niya sa amin na sana ay masayang bonding ng aming pamilya. Ako ang dapat na naging saksi sa kaniyang development. Mangiyak ngiyak ako habang nasa loob ng sasakyan at inaalala ko ang mga huling araw na nakita ko si Kate at nakapitan sa aking mga bisig. Ang dati gabi gabi kong pag iyak ay napalitan ng matinding excitement na makita ko ang aking anak. Halos hindi na ako makatulog sa kakaisip na makita itong muli. Parang ang tagal ng oras. Hindi ko na mahintay ang magbukang liwayway. Inaya ko na si Bernardo na magtungo sa bahay nila Kate. Ilang araw na lang kasing mananatili ang mga ito dito sa Pilipinas. Kaya nais kong sulitin ang mga sandaling makakasama ko i
KATE POV Nakikinig lang ako sa usapan nila Mommy Samantha at Mommy Adreana. Tinitimbang ko din ang sitwasyon dahil kaharap din namin si George ayokong sumama ang loob ng aking kapatid sa kanila kahit na hindi ko siya kadugo ay tinuring ko talagang kapatid si George kaya mahalaga sa akin ang kanyang mararamdaman. Mabuti na lang at marunong makaintindi ang kapatid kong ito. Sa lahat ng napapag-usapan ay hindi sumasama ang loob niya. Nakikinig lang din siya sa mga plano at nais mangyari nila Mommy. "Sige Adreana sabihin mo ano ang maaari naming itulong sayo? Sabihin mo lang at hindi ka na magdadalawang salita pa." sagot naman ni Mommy Samantha "Nais sana namin ni Bernardo na magpa-press conference upang mas mapabilis ang pagpapahanap kila Camila, isa pa nais na din naming ipakilala officially si Kate sa buong mundo bilang anak namin. Dahil nais naming makilala ng lahat ang nag-iisang tagapagmana ng Delos Reyes Corporation. Alam kong nagbubuo na kayo ng sarili niyong negosyo anak (
GEORGE POVMadami pala talagang naging kasalanan si Mama sa totoong pamilya ni Ate Kate kahit na galit ako sa kanila ay wala din akong magagawa sila pa rin ang magulang ko pero hindi ko sila kukunsintihin tutulungan ko sila Ate Kate makamit ang hustisyang hinahanap nila. Naawa ako sa parents ni Ate na 24 years na naghintay bago nila nakasama ang kanilang anak. Habang nag-aayos ako ng aking mga gamit sa aking kwarto ay nanood ako ng press conference na ginanap sa tv station na pag-aari ng pamilya nila Kuya James. Masaya ako para kay Ate Kate dahil sa wakas ay natagpuan na din niya ang pamilyang mapagmahal. Ang pamilyang binibigyan siya ng importansya. Iba ang kinang sa mukha ni Ate ngayon nakikita kong masaya talaga siya. Natakot ako sa biglang pagbukas ng pinto namin sa baba. May taong pumasok sa aming bahay. Hininaan ko ang volume ng aking cellphone, sinilent ko din ang settings ng aking phone. Dahil hindi ko alam kung sino ito baka magnanakaw ito. Dahan dahan kong nilapitan ang pin
KATE POVAFTER NG PRESS CONFERENCEHindi ko alam na ganoon pala ang ginagawa pag press conference. Sobrang kinakabahan ako kahit na alam ko naman ang mga isasagot ko sa mga tanong ng tao mula sa media. Nakaka pressure palang sagutin ang bawat tanong na binibitawan ng mga press people. Ayokong magkamali sa aking sasabihin at ayokong makasakit ng damdamin ng taong mahal ko. Kahit pa nakapatay na ang camera sa pag roll ay tuloy tuloy pa rin ang ilang tao sa press na nagtatanong sa akin tungkol naman sa love story namin ni James. Hindi ko alam ang aking isasagot dahil sa totoo lang ay hindi naman talaga maganda ang simula ng aming love story. Mabuti na lang at maagap si James, hindi ito sumagot sa tanong ng mga ito at nakiusap na lang na tapos na ang tanungan. Ginalang naman ng mga tao mula sa press ang pakiusap ni James. Pagkatapos na umere ang aming interview ay ang dami na naming narereceive na tawag at messages na diumano nakita nila si Mama, madaming baseless na mga impormasyon ang
GEORGE POV Nagmamadali kong inilapag ang aking mga gamit sa kwatro na tinutuluyan ko sa bahay nila Kuya James. Binati ko naman si Manang ng makita ako nito. Hindi na ako nag aksaya ng oras tumawag na ako kaagad ng angkas rider para mabilis akong makapunta sa Ayala Mall matatagalan kasi ako kung taxi ang kukuhain ko para maghatid sa akin. Kinakabahan ako. Natatakot ako dahil sa aking nalaman. Pumapasok pa rin sa isip ko ang mga sinabi ni Mama tungkol sa pagkatao ko. Hindi lang pala si Ate Kate ang may lihim tungkol sa tunay niyang pagkatao pati pala ako ay hindi tunay na anak ni Papa kaya pala lagi siyang nagagalit sa akin. Pati sa graduation ko ay hindi siya umattend. Naluluha ako habang nakaangkas ako sa na book kong driver. Kailangang malaman din nila Ate Kate ang tungkol sa mga narinig ko sa bahay kanina. Mabuti naman at mabilis lang na dumating ang angkas rider na ito sa Ayala Mall alam kasi niya ang mga short cut na dadaanan. "Salamat po Manong, keep the change na po" sabi ko
“Bakit ka ba umiiyak bunso anong ngyari ?sabihin mo sakin?! Sinaktan ka ba nila Charlotte? Sabihin mo at papagawan natin ng paraan para maparusahan din siya.” Nag aalalang tanong ni Ate. Inabutan niya ako ng isang basong tubig para kumalma ako.“Ate, narinig ko kasi si Mama. Huhuhu! May sinabi siya kay Ate Charlotte. Hindi pala ako anak ni Papa! Huhuhu . Kaya naman pala palagi na lang mainit ang ulo sakin ni Papa. Kasi anak pala ako ni Mama sa ibang lalaki. Huhuhu. Narinig kong Abdullah ang pangalan ng tatay ko. Ate lahat pala ng ngyayari sa atin ay alam ni Ate Charlotte. Tumatawa pa siya kanina habang pinag-uusapan nila ni Mama ang tungkol sa pagkakuha niya sayo. Mahina lang ang kanilang pag-uusap kaya medyo hindi ako sigurado sa aking narinig. " malungkot na napayuko ako habang sinasabi ko iyon kay Ate. "Now i get it. Kaya naman pala si Charlotte lang ang laging pinapaboran nila Papa kasi siya lang ang tunay na anak nila ni Mama. Haist George ang tagal nating nagtiis sa trato satin
Ngumiti siya sa akin, at naramdaman ko ang init sa puso ko. Kinuha ko ang singsing mula sa pari at marahang sinuot ito sa daliri niya. Habang ginagawa ko ito, tinignan ko siya at ngumiti. “Mahal kita, Ethan,” bulong ko Hinawakan ko ang singsing sa kamay ko, ramdam ang kabigatan ng bawat pangakong nakapaloob dito. Tumingin ako kay Ethan, at sa mga mata niya nakita ko ang pagmamahal na walang pag-aalinlangan. Huminga ako nang malalim at ngumiti. “ Ethan Anderson,” sabi ko, malumanay ngunit puno ng emosyon. “Kaya naman, Please wear this ring as a sign of my love and loyalty to you. For richer, for poorer, in sickness and in health, till death do us part. I, Kayline Eduardo are asking you to accept me as your lawfully wife?! Sa mata ng Diyos at sa nata ng tao?” Tumango siya, at biglang nagsalita ng malakas at malinaw. “I do!” sagot ni Ethan, punong-puno ng sigla at pagmamahal. Isinuot ko ang singsing sa daliri niya nang marahan, ramdam ang init ng kamay niya habang hinahawakan n
Ngunit paano? Paano ako kakalma kung narito sa harap ko ang babae ng buhay ko, papunta sa akin? Napailing ako, pilit pinipigilan ang namumuong luha, pero huli na. Pumatak ito, at hindi ko na nagawang itago pa. “Ang ganda niya,” bulong ko ulit, halos hindi ko marinig ang sarili ko. Ngumiti si Mommy, halatang naiiyak din. “Oo, anak. Ang ganda niya. At ikaw ang maswerteng lalaki na hinihintay niya sa altar. Masaya akong nakikita kang masaya” Nang magsimulang maglakad si Kayline, tumunog ang unang nota ng piano, at ramdam kong mas bumagal pa ang oras. Ang bawat hakbang niya ay parang sinadya para itatak sa isip ko ang araw na ito. Nakatingin siya sa akin, at sa mga mata niya, alam kong naroon ang parehong pagmamahal na nararamdaman ko. Hindi ko maalis ang tingin sa kanya. Sa bawat hakbang niya papalapit sa akin, parang tumitigil ang oras. Ngumiti siya, at sa sandaling iyon, alam kong siya ang tamang desisyon. Hindi ko napigilang mapaluha ulit. Ito na iyon, sabi ko sa sarili ko. Walang
KAYLINE POV Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Parang kahapon lang, napakaraming pagsubok ang pinagdaanan namin ni Ethan. Pero ngayon, ito na—ang araw na pinapangarap ko. Araw ng kasal namin. Habang nasa loob ng sasakyan, naririnig ko ang tibok ng puso ko, parang kasing lakas ng tunog ng makina. Hinawakan ni Mommy ang kamay ko at nginitian ako. “Congratulations, anak,” sabi niya, puno ng pagmamahal ang boses. “Finally, ito na iyon. Napakaganda mo, at sigurado akong magiging napakaganda rin ng araw na ito para sa inyo ni Ethan. Wag kang kabahan, mag-relax ka lang.” Napangiti ako kay Mommy, kahit nararamdaman kong nangingilid ang luha ko. “Salamat, Mommy. Kung hindi dahil sa inyo, hindi ko alam kung kakayanin ko ang lahat ng ito.” Pinisil niya ang kamay ko nang mahigpit. “Kayline, karapat-dapat kang maging masaya. Ngayon, huwag mo nang isipin ang iba. Enjoyin mo ang araw na ito.” Tumingin ako sa salamin at inayos ang belo ko. Pinipigilan kong maiyak dahil ayokong masira a
ETHAN POV Ito ang pinakahihintay na araw sa buhay ko, pero sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ko maalis ang kabang nararamdaman ko. Rinig na rinig ko ang pintig ng puso ko. Kaninang umaga pa lang paulit-ulit kong tinitingnan ang cellphone ko. Tinawagan ko si Mommy ng maraming beses, pero palagi niyang binababa ang tawag ko. Hindi niya sinasagot kahit ang mga text ko. Huminga ako nang malalim at tumitig sa screen ng phone ko. Nabasa ko ang seen sa huling message ko: “Mommy, 4 PM sa St. Michael’s Church. Hihintayin kita, sana dumating ka.” Parang kinurot ang puso ko. Alam kong nasaktan siya sa mga nakaraang pangyayari, pero hindi ko maitatanggi na umaasa pa rin akong dadalo siya sa pinakamahalagang araw ng buhay ko. Pagdating ko sa simbahan, nauna akong bumaba ng kotse. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang tahimik na paligid. Madami na ding bisita ang nasa loob ng simbahan. "sir within 10 minutes magsisimula na po tayo" sabi sa akin ng
Kailangan kong protektahan si Kayline, lalo na sa mga banta ni Sofia. Pero alam ko rin na kailangan ko munang harapin ang mommy ko. Alam kong hindi magiging madali ang pag-uusap namin, pero hindi ko na rin kayang tiisin ang pananahimik niya tungkol sa mga ginagawa ni Sofia. Kinabukasan, sa bahay ng mommy ko Pagdating ko sa bahay, tahimik akong sinalubong ng kasambahay. “Sir Ethan, nasa veranda po si ma’am.” “Salamat,” sagot ko, saka ako dumiretso. Sa totoo lang, ayoko na talagang makipag-usap kay mommy tungkol sa gulong ito, pero kailangan kong malaman kung bakit tila siya kampi kay Sofia sa kabila ng lahat. Pagdating ko sa veranda, nakita ko siyang nakaupo habang iniinom ang paborito niyang tea. Napansin niya agad ang presensya ko, pero hindi siya nagsalita. “Mommy,” panimula ko, habang naupo sa harap niya. “Kailangan nating mag-usap.” Hindi siya tumingin sa akin. Patuloy lang siyang umiinom ng tea niya, pero halatang naghihintay siya sa susunod kong sasabihin. “Bakit
ETHAN POV Sigurado ako sa sarili ko. Hindi ako ang ama ng pinagbubuntis ni Sofia. Wala akong ginawa sa kanya noong gabing sinasabi niya. Pero syempre, mahirap ipilit ang katotohanan kung puro kasinungalingan ang binibigay niya. Kaya heto ako, dinala siya sa kaibigan kong doktor para matapos na ang lahat ng drama niya. Pagpasok pa lang namin sa clinic, halatang aligaga si Sofia. Panay ang hawak niya sa tiyan niya na parang gusto niyang magpaniwala agad na totoo ang sinasabi niya. Pati ang mommy ko, nasa tabi niya at mukhang nagdududa rin. “Ethan, ano ba to? Bakit mo pa kailangang dalhin dito? Hindi mo ba ako pinapaniwalaan?” ani Sofia, halatang naiinis. “Sinong maniniwala sayo , alam ko at sigurado akong walang ngyayari satin,” sagot ko nang diretso. “Isa pa gusto ko ng kasiguraduhan. Ayokong basta basta magpadaan sa kalokohan niyo.” Nagulat ako sa biglang pagdating ni Mommy “At ano naman ang gusto mong patunayan?” singit ni mommy, halatang kampi na kay Sofia. “Simple lang,
Hindi pa lumilipas ang ilang minuto nang makita ko siyang dumating sa opisina. Agad niyang napansin si Sofia na nakatayo roon. Tuwang tuwa ang mukha ni Sofia ng makita niya si Ethan, ang ngiti niyang nagpapakita ng kayabangan, na parang may laban siyang napanalunan na ako lang ang hindi nakakaalam. “Hi, Ethan,” bati ni Sofia sa kanya, matamis ang tono ng boses niya. Lumapit siya kay Ethan, pero nakikita kong mayroon siyang intensyon sa bawat galaw niya. Akmang yayakapin niya ito, ngunit agad kong nakita ang pagkakaiba sa reaksyon ni Ethan. Para siyang biglang naging yelo, malamig at puno ng galit. "baby anong ngyayari dito?" tanong ni Ethan sa akin na punong puno ng pagtataka. Tinitignan kong mabuti si Ethan pero nakita kong kahit siya ay naguguluhan sa maaring ginagawa ni Sofia sa loob ng opisina ko. Lumapit si Sofia kay Ethan na ngayon nakatayo sa gilid ko. Nilingkis ni Sofia ang balikat ni Ethan "ano ka ba naman, Ethan hindi mo ako dapat ini-stress. Buntis ako. Nung gabing ma
Hindi mapigilan ni Sofia ang pagbagsak ng mga luha niya. “Please, Kayline. Alam kong ikaw ang mahal niya, pero… pero hindi ko kayang palakihin ang anak namin nang mag-isa. Kailangan ko siya. Kailangan ng bata ng ama at wag mo sanang ipagjait yun!” Sumikip ang dibdib ko sa sinabi niya. Tumingin ako kay Sofia, at sa kabila ng galit na nararamdaman ko, nakita ko ang takot sa kanyang mga mata. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, galit ba o awa? “At bakit sakin mo sinasabi lahat ng to?” tanong ko, halos wala na akong boses pero nagpapakita pa rin ako ng katatagan. “Bakit hindi mo sabihin kay Ethan mismo? At siya ang hayaan mong magdesisyon! Hindi ko na kapit anong gagawin niya dito. Napayuko siya, hindi ko alam kung panibagong drama na naman nila to ng Mommy ni Ethan. “Sinubukan kong sabihin sa kanya… pero hindi ko kayang makita siyang nagagalit o tinatanggihan ako. Alam kong nasaktan siya sa paghihiwalay niyo dati, pero hindi ko inasahang mangyayari ito. Oo aaminin ko naging har
CURRENT TIME PAGKATAPOS NG PROPOSAL KAYLINE POV Matapos kumalat ang video ng proposal ni Ethan sa akin, hindi ko inasahan ang dami ng atensyon na natanggap namin. Nakakatuwa na madaming mga kakilala at nagtatrabaho para sa akin ang nagbigay ng kanilang mga congratulatory message. Hindi ako makapaniwalang sa lahat ng pinagdaanan namin ni Ethan ay mauuwi din kami sa totoong kasalan, this time walang pilitang ngyari. Sabik na sabik ako sa buhay na naghihintay sa akin kasama si Ethan. Ngunit sa kalagitnaan ng araw, habang abala ako sa trabaho, biglang bumukas ang pinto ng aking opisina. Nagulat ang sekretarya ko at mabilis siyang sumunod para sana pigilan si Sofia na walang pakundangang pumasok. Hindi ko alam kung paano siya nakalusot sa sekretarya ko. “Mam pasensya na po kanina ko pa po siya pinipigilan pero nagpumilit po talaga siya , hindi ko na po naawat nagwala na po kasi siya sa labas. Hinagis niya ang mga papeles na nasa lamesa ko kaya po pinulot ko muna saka ko siya sinundan.