"Sige magbibihis lang ako!" anas ni JamesPagka-akyat ni James ay siya namang lapit sakin ng dalawa kong kaibigan. “Kate anong ibig sabihin ni James sa sinabi niya kanina?!” Nakangiting pangungulit sakin ng dalawa.“Relax lang kayo mamaya hintayin natin si James pagbaba niya. Hinintay ko talaga siya kasi gusto kong pag sinabi ko sa inyo yung nandito din siya. “ sagot ko sa kanila.“Ikaw talaga madam ang dami mong pasabog kahit kailan.” excited na sabi ni Rona. Hindi nagtagal ay bumaba na din si James. "Love, hainan kita?! kakain ka ba?" malambing kong tanong sa aking asawa. "Hindi na Love busog pa ako , kumain na kami nila Mr.Abdullah pagkatapos ng meeting. "Sagot naman niya sa akin. "sa garden na lang siguro tayo muna Love, dun na natin sila kausapin para presko, mamaya kasi mag aayos na din ako ng gamit natin na gagamitin sa Pinas." saad ko pa sa kaniya"okay sige" sagot naman niya sa akin. Naglakad na kami at tinawag ko na din ang aking mga kaibigan. Nakaupo na kami sa garden,
MANILA PHILIPPINES KATE POV Nagsimula ng mag-announce ang flight stewardess ng kami ay papalapag na sa NAIA. “ Ladies and gentlemen, we have just landed at Ninoy Aquino International Airport. Philippine Airlines welcomes you to Manila for your safety, please remain seated with your seat belt fastened until the fasten seat belt sign has been switched off. Please refrain from removing any hand carry items from the overhead bins until the aircraft has come to a full stop and the cabin door has been opened for you to deplane on behalf of the Philippine Airlines flight deck and cabin crew. We would like to thank you for flying with us. It was a pleasure to have you on board. We hope to see you again soon in one of your future flights once again from Asia's sunniest and the heart of the Filipino. Mabuhay!” Nagsitayuan na ang mga kasabayan naming pasahero ng huminto na ang eroplanong sinasakyan namin. Maririnig ang palakpakan at hiyawan na tumatak na sa mga Pilipino nating kababayan sa t
SA BAHAY NILA MAMANang makarating kami sa aming lugar ay nahihiya ako kay James, alam kong hindi siya sanay sa ganitong klaseng lugar. Masikip, makipot, madaming taong nakakalat sa kalsada, may mga taong nag-iinuman sa gilid, at may mga nag-tsi-tsismisan sa may gilid ng kalsada . Lahat sila ay nakatingin sa amin ng bumaba kami ng sasakyan."Ay Puts* si Kate pala yan, kala ko kung sino ng artista!" Napapahampas pa sa lamesang sabi ni Aling Minda. "aba Kate, ayos tong kasama mo ang pogi, walang wala si Michael diyan, mukhang mapepay pati aah!" walang prenong sabi nito. "Ikaw talaga Aling Minda, sige na po mauna na po muna kami sa inyo." pagpapaalam ko sa kaniya. Namumula na ako sa hiya kay James."Love it's okay! wag kang mahiya, pulang pula ka na. Okay lang ako. Ayos nga mga tao dito sa community niyo kilala ang isa't isa." anas naman ni James na mukha naman talagang natutuwa sa mga tao sa paligid. Humalik pa siya sa aking ulo, alam kong nakita ng mga tsismosang kapitbahay namin ang
JAMES POV Ngayon ay naiintindihan ko na si Kate kung bakit ganoon na lang ang pagtutol niya sa aking pagsama sa pag-uwi dito sa Pilipinas. Nababalaan na din naman niya ako sa kung gaano kasakit magsalita ang kaniyang ina pero hindi ko inaasahan na kaya nitong ibaba ang pagkatao ng kaniyang anak na walang ginawa kundi ang suportahan ang kanilang buong buhay ng ganin kadali. Saksi ako kung pano nagsisikap si Kate sa buhay para lang may maipang-tustos sa pamilya niya. Gayundin para may mapatunayan siya sa kaniyang pangarap sa buhay ng walang tulong ng kahit na sinoman, kahit pa mula sakin. "Pasensya na po kung mangingielam ako. Ipapakilala ko lang po ang sarili ko" pagputol ko sa kanila , nanlaki pa ang mata ni Kate sa akin. Panay ang kaniyang pag senyas sa akin. Alam kong napag usapan na namin ni Kate ang pagtatago sa tunay kong katauhan pero hindi ko maatim na sobra kung maliitin nila ang aking asawa. "hindi na kelangan James, Aalis na lang tayo. Gusto ko na ding magpahinga muna,
"naku Minda nakita mo yung kasama ni Kate?" "OO Camilla nakita ko! ang gwapo ah at mukhang mayaman." sagot naman ni Aling Minda. “Iba talaga si Kate sa mga anak mo.” "Aling Camilla mukhang jackpot dun si Kate. Mahal po mga damit na suot niya saka nakita ko yung relo aah. Rolex po yun, milyon milyon ang halaga nun kung totoo yun!" sabat naman ni Jacky "ikaw talaga Jacky napaka-tsismosa mo pati ba naman yung relo nakita mo pa! (sabi ni Mama kay Jacky ng tumatawa, pinagmamayabang ni Mama si kuya James, bumaling naman siya kay Aling Minda) mayaman talaga yun! asawa na ni Kate ang lalaking yun. Siya lang naman ang may ari ng Santiago Corporation at may-ari ng kumpanyang pinagtatrabahuhan ni Kate sa Kuwait. Oh diba?! nakaswerte si Kate!" sabi naman ni Mama sa kanila. "naku Aling Camilla, talaga ba? Naku alam mo bang gustong-gusto ko pong makapasok diyan baka naman pwede niyo kong ilakad kay Kate para sabihan niya ang asawa niyang ipasok ako sa kompanya na yun." nanginginang ang ma
KATE POV Pagdating namin sa Hotel Room ay tila nawala ang aking gana. Napansin naman kaagad ito ng aking asawa. Mabagal kong tinutulak ang mga maleta papasok, bagsak ang aking balikat at lutang ang aking isip sa nangyari kanina. Bumabalik pa rin sa aking isipan ng paulit ulit ang ginawa nila Mama kanina. Lumapit sa akin si James pagkapasok niya sa malalaki naming maleta. Hinawakan niya ang aking dalawang kamay at nakaharap sakin sinabi “Love its okay. Cheer Up! Diba nandito tayo para dumalo sa graduation ni George. Hayaan mo na lang parents mo. Besides ilang araw lang tayo dito, tiisin mo na lang. I know Love! medyo kakaiba silang magsalita sayo . Pero huwag mong hayaan na sirain nila ang bakasyon natin, diba ilang taon ka na din nakauwi at alam kong gustong gusto mo dito. Mag enjoy tayo . Lets chill!” Malambing na sabi sa akin ni James. Napangiti naman ako sa sinabi ng aking asawa. Sa totoo lang immune na ako sa sakit magsalita ni Mama pero hindi ko lang maatim ang pagsalitaan
Ibang-iba na ang itsura ni Charlotte ito ang unang beses na nakita ko ulit siya makalipas ang ilang taon mula ng pagtaksilan nila ako ni Michael. Humaba ang buhok niya, blonde ang kulay nito at may hikaw na siya sa kanyang dila. Kapansin-pansin din ang hikaw niya sa kaniyang pusod dahil sa suot niyang hanging blouse na tinernuhan niya ng maiksing short. Ang dami na niyang aksesorya sa kaniyang katawan. Pisturang-pistura ang kaniyang mukha. Hindi man kakapalan ang kaniyang make up pero kapansin pansin na tila nagpagawa ito ng kaniyang ilong dahil sa kakaibang tangos nito mula sa kaniyang normal na tangos ng ilong. “Aba Kate ganyan ba ang tamang pagpapakilala sa kapatid mo sa gwapong lalaking kasama mo?!” Malanding sabi nito , akmang hahawakan pa niya si James pero umiwas ito. Walang gana kong pinakilala si James dito. “Charlotte ito si James asawa ko! James si Charlotte kapatid kong babae, mama ni Amara” nakaismid man ang mukha kong sabi sa nanlalagkit na tingin ni Charlotte kay Ja
JAMES POVNagpipinting ang aking tainga sa mga salitang naririnig ko mula sa Mama at Papa ni Kate, hindi ako makapaniwala sa klase ng magulang na meron si Kate! Gustong gusto ko mang sumagot upang ipagtanggol ang aking asawa pero pinipigilan niya ako. Hindi ako makapaniwalang may mga ganiyang klaseng magulang na kayang pagsalitaan ng hindi maganda ang kanilang mga anak. Nang magkainitan naman ang naging pag-uusap ni Kate sa pagitan ng kaniyang magulang ay nagulat ako ng bigla itong tumayo at tumakbo palabas ng kanilang bahay na umiiyak. Bigla din akong tumayo at lumabas para sundan si Kate. Nagulat na lang din ako sa sabay na pagkiskis ng preno ng gulong ng isang sasakyan kasabay ang hiyawan ng mga taong sinisigaw ang pangalan ni Kate. Hindi ko pa man nakikita kung ano iyon ay tila alam ko na ang nangyari. “Ay puts* pre si Kate!” humahangos ang mga tao papunta sa direksyon ng malakas na tunog na iyon."PRE SI KATE!!!!!" sigaw ng mga kalalakihang naupo sa gilid ng kalsada. Dali-dali a
MADELINE POVPagkalipas ng ilang araw, nagsimula na ang paglilitis. Halos mapuno ang courtroom sa dami ng taong nais masaksihan ang kaso. Ang bawat kilos ng mga nasasakdal—sina Jasper, Bridget, at Nicole—ay nakatuon sa lahat ng mata. Sa gitna ng mahigpit na seguridad, tahimik akong nakaupo sa likuran, hawak ang kamay ni Liam. Ramdam ko ang tensyon sa paligid, lalo na nang magsimula ang mahabang balitaktakan ng mga abogado.Hukom: "Tayo'y magsimula. Atty. De Guzman, pakipresenta ang inyong mga unang tanong."Atty. De Guzman (Prosekusyon): "Maraming salamat,your honor. Unang tanong ko sa saksi, si Aaron. Aaron maaari mo bang ilarawan ang iyong relasyon sa mga akusado, sina Bridget at Nicole?"Aaron: "Oo, ako ay matagal nang nakatrabaho sina Bridget at Nicole. Kami ay magkaibigan, at sa simula, nagkakasundo kami sa mga desisyon. Ngunit, nang magtagal, napansin ko na may mga bagay silang ginagawa nang lihim na hindi ko alam. Hindi lang sila kundi ang boss kong si Jasper"Atty. De Guzman:
MADELINE POV Tahimik akong nakamasid sa gilid habang binibitbit ng mga pulis sina Bridget at Nicole. Nakaposas ang kanilang mga kamay, at kahit pilit nilang itinatago ang kaba, bakas sa kanilang mga mukha ang galit at takot. Lahat ng ito ay nag-ugat sa ginawa ni Jasper, hindi nagtagal ang pag-interrogate kay Jasper ay tinuro niya at sinabi niya ang lahat ng kaniyang ginawa. "it's okay Love, ito na yun oh!, matatapos na ang lahat, pagkatapos nito i think you deserve a big vacation." malambing na sabi ni Liam sa akin "oo Love, salamat. " bumaling ako sa kaniyang balikat.Sa hindi kalayuan, nandoon si Jasper. Tahimik siyang nakamasid, pero kitang-kita sa kanyang mga mata ang kawalang-awa. Walang bahid ng pagsisisi ang kanyang mukha ni isang pag-alala sa pagkakaibigan nila nina Bridget at Nicole. Para sa kanya, tapos na ang lahat. Tatawa-tawa siyang nakangiti habang pinagmamasdang ipasok ang dalawang kasabwat niya, binanggit din niya ang tungkol sa pakikipagsabwatan ng mga
ILANG LINGGO ANG NAKALIPAS MADELINE POV "love, sorry fro bringing your family into our family's mess." malungkot kong sabi kay Liam. "hey!" malambing niyang sabi habang hawak ang aking pisngi "Don't be like that, hindi lang inaasahan na ang pamilya nating ay may mga nakaraang hindi pa rin naghilom, mabuti nga at satin na iyon sumabog dahil alam kong kaya nating malutas ang kasong ito! magtutulungan tayo Love, kaya natin to. I love you Madeline and i like how your family handle this problem." nakangiti niyang sabi sa akin. "thank you for understanding. Siguro kung ibang lalaki lang yan, dahil sa gulong ngyayari sa pamilya namin, sigurado akong iniwan na ako" sagot ko sa kaniya Bigla niya akong hinila papalapit sa kaniya sabay bulong sakin "ahhh... ahhhh... at yun naman ang hindi ko gagawin kahit kailan." sabay kindat niya sa akin. Natawa ako at malambing ko siyang hinalikan sa kaniyang mga labi. Sa piling ni Liam pakiramdam ko ay ligtas na ligtas ako. Alam kong hindi ako mapapano
Hindi makapaniwala si Tita Amara nang malaman niya ang patuloy na galit at plano nina Jasper, Nicole, at Bridget laban sa aming pamilya. Hindi niya maitanggi ang kaba at galit na bumalot sa kanya. Agad niyang kinuha ang telepono at tumawag kay Lola Kate, ang pinakamatanda at pinakamataas na kinikilala sa aming pamilya. “Hi Mommy, nangyayari na ang kinakataukan ko. Sila Madeline na ang inabutan nito. Kailangan nating mag meeting, ngayon din,” madiing sabi niya sa linya. “Hindi na ito pwedeng palampasin.” Sa kabilang linya, alam ni Lola Kate na hindi na ito simpleng problema lamang. “Sige, Amara. Ipagbibigay-alam ko sa lahat. Maghanda ka.” Kinabukasan, nagtipon ang buong pamilya sa ancestral house ng pamilya. Ang mansyon, na karaniwang puno ng tawanan at masayang kwentuhan, ay tila may bigat ngayon na hindi maitatanggi. Ito’y parang isang reunion, ngunit sa pagkakataong ito, hindi para magdiwang kundi para pag-usapan ang masalimuot na sitwasyon na hinaharap namin. Unang dumating si L
Madeline POV Tahimik akong nakaupo sa gilid ng sala habang pinagmamasdan si Tita Amara. Ang bawat salita niya ay bumabasag sa katahimikan, hinuhubaran ang mga nakatagong lihim na tila napakatagal nang iniingatan. Sa bawat kwento niya ay parang may bumabalik na pait mula sa nakaraan na hindi ko akalaing may kinalaman sa buhay ko ngayon. “Si Don Eduardo,” panimula ni Tita Amara, mahigpit ang hawak sa isang lumang photo album na may bakas ng panahon. “Siya ang puno’t dulo ng lahat ng ito. Sigurado ako, hindi niya kailanman mapapatawad ang pamilya natin. Lalong lalo na ako.” Napakunot ang noo ko, ramdam ang bigat ng kanyang boses. “Galit? Bakit siya galit sa’yo, Tita?” Napabuntong-hininga si Tita Amara, halatang mabigat ang alaala niya sa nakaraan, kahit na nabanggit sakin ni Mommy ang tungkol dito ay hindi ganuon ka detalyado ang nasabi niya sa amin. “Galit siya dahil mas pinili ko si Mommy Kate kaysa sa tunay kong ina na si Mommy Charlotte. Hindi niya matanggap na mas minahal ko
MADELINE POV Isang araw habang nasa ospital si Doc Liam at ako naman ay nasa bahay lang . Naupo ako sa harap ng laptop ko at pinilit alalahanin ang bawat detalye ng mga nakita ko sa email ko bago tuluyang nawala ito. Paulit-ulit na nag-replay sa isip ko ang mga pangalan - Eduardo, Bridget, at Nicole. Hindi ko maintindihan kung bakit tila pamilyar ang mga ito para sa akin, pero alam kong may kahalagahan sila sa kung anuman ang gusto naming malaman. Kasama si Doc Liam, sinubukan naming ibalik ang mga na-delete na file gamit ang iba’t ibang recovery tools, pero mukhang sobrang bihasa ang hacker. Kahit ang mga screenshot na inisip naming ligtas na, tuluyan na ring nawala. Habang tahimik akong nag-iisip, bumabalik sa akin ang mga alaala ng ilang pagkakataon kung saan narinig ko ang mga pangalang iyon. Hindi ko matiyak kung saan o kailan, pero alam narinig ko na yun walang duda. Hanggang sa naalala kong nagkuwento sa akin noon si Mommy tungkol sa paghihirap nila Tita Amara sa relasyon n
MADELINE POV Dalawang buwan na ang mabilis na nagdaan ngunit ang bigat ng nakaraan ay parang kahapon lang nangyari. Akala ko, kapag tinanggap na kami ng mga magulang namin, unti-unting magiging maayos na ang lahat. Pero hindi pala ganoon kasimple. Kahit tanggap na nila Mommy at Mommy ni Doc Liam ang relasyon namin ay hindi maikakaila na may bahagi pa rin ng pagsasama namin na hindi mabuo. Isang malaking katanungan ang bumabagabag sa amin—sino ang tunay na dahilan kung bakit nasira ang mga pamilya namin nuon. Nasimulan na namin ang mag-imbestiga kaya naman hindi na kami papayag na mahinto pa ito. May buhay ng naibuwis ng dahil sa mga taong nasa likod nito at patunay lang ito na sa tagal ng panahon ay hindi pa rin sila tumitigil kaya nakakatakot. Ngayong araw, tulad ng dati, nagpasya akong hintayin siya sa clinic, sa tuwing may duty siya at kahit na nakaleave ako ay palagi pa rin akong pumupunta sa ospital, mas panatag kasi ang kalooban ko sa tuwing magkasama kami. Pagdating ko ay
Matapos ang mahabang araw ng usapan at pagsasaliksik kasama ang aming mga pamilya, nagkaisa kaming lahat sa isang desisyon—kailangang makausap nila Mommy si Lorraine. Gusto nilang malaman ang buong detalye tungkol sa mga taong nasa likod ng iskandalong sumira sa aming mga pamilya. Para sa aming lahat, si Lorraine ang susi sa pagkakabuo ng kabuuang kwento. Sa kabila ng takot na baka may panganib pa, determinado kaming magpatuloy. Kinabukasan, bumalik kami ni Doc Liam sa bahay ni Lorraine at dahil weekends wala kaming shift sa ospital. Tahimik kaming nagmaneho papunta roon, kapwa iniisip ang magiging takbo ng usapan. Ngunit sa aming pagdating, bumungad sa amin ang hindi namin inaasahan. Ang buong lugar ay napapalibutan ng mga pulis. May mga caution tape na nakapalibot sa bahay, at sa gilid nito ay may nakaparadang ambulansya, ang mga ilaw nito’y kumikislap pa rin sa ilalim ng araw. Napahinto kami at natulala sa eksena. Agad naming naramdaman ang bigat ng sitwasyon. Ang kaba sa aking d
Halos isang linggo din ang paghihirap namin sa paghahanap kay Lorraine. Sa laki ng London swertehan na lang talaga na matagpuan namin siya. Its either bangkay na siya o pwede ding nasa pinas na siya ngayon. Daig pa namin ang mga detective na inupahan ni Doc Liam . Sa bawat araw na lumilipas, ramdam namin ni Doc Liam ang bigat ng tensyon sa pagitan ng aming mga pamilya. Tumagal ng halos isang linggo bago nagkaruon na lead ang detective at sa kabutihang palad ay nandito pa rin siya sa London. Matagal din bago namin natunton ang matagal nang nawawalang sekretarya. Sa wakas, natagpuan namin siya sa isang tahimik na bayan, malayo sa ingay ng lungsod. Nakita namin siya sa isang maliit na bahay na gawa sa bato at napapalibutan ng mga halaman sa gitnang palayan. Nang kumatok kami, isang babaeng nasa edad singkuwenta ang nagbukas ng pinto. Si Lorraine - matangkad, may mahinang kilos, ngunit may mga matang tila laging nakabantay. Kitang-kita sa kanyang mukha ang kaba at alinlangan nang maki