Sa edad na 19, gumuho ang mundo ni Castheophy Ynares nang misteryosong mamatay ang kanyang mga magulang, iniwan siyang nag-iisa upang alagaan ang tatlo niyang nakababatang kapatid. At sa isang iglap, nawala rin ang yaman at seguridad na inaakala niyang habambuhay nilang sandigan. Pero hindi siya sumuko. Sa loob ng limang taon, nagpakahirap siya, tiniis ang lahat ng sakit at gutom, hanggang sa tuluyan siyang makapagtapos bilang Summa Cum Laude sa Ateneo de Iloilo. Ngunit sa pagpasok niya sa bagong mundo bilang isang abogado, isang trahedya ang agad na sumalubong sa kanya—napagbintangan siyang nagnakaw ng mahahalagang files. At doon niya nakilala si Jaiden Wench. Makapangyarihan. Misteryoso. Walang awa. Siya ang lalaking hindi lang may kakayahang manipulahin ang mundo, kundi pati ang puso ni Castheophy. "You think you can escape me, Castheophy?" bulong nito, ang tinig ay malamig at puno ng panunuya. "You stepped into my world—now, you’re mine." Dahil sa isang kontratang wala siyang lusot, napilitan siyang manatili sa piling ni Jaiden. Ngunit sa bawat araw na lumilipas, mas lalong lumalalim ang laban sa pagitan nila. Galit o tukso? Laro o katotohanan? Habang tinutuklas niya ang madilim na nakaraan ng lalaking ito, isang bagay ang hindi niya maitatanggi—unti-unti siyang nahuhulog sa demonyong hindi niya dapat mahalin. Ngunit sa larong ito, may kailangang matalo. May kailangang magsakripisyo. At may kailangang mawala. Sa huli, pag-ibig nga ba ang magpapalaya sa kanya—o ito rin ang tuluyang wawasak sa kanya?
Lihat lebih banyak(Castheophy's POV) The last thing I remembered was the cold end of the barrel, where Jaiden and I were staring. After that, a powerful image of a blow to the nape knocked me over. Pagdilat ng mga mata ko, alam kong hindi na ako nasa kalye. It was dark, but it didn’t smell like a street. Cleaner, more organized. Sinubukan kong gumalaw, pero agad kong naramdaman ang bigat ng posas sa magkabilang kamay ko. “T*ngina,” I murmured softly as I tried to make out the surroundings. It was a warehouse. Malamig. It smelled of cigarettes and a gun. At sa harapan ko—si Jaiden. He was sitting on a broken chair, his head resting on the back of it while an ice-cold can was pressed against his bruising lips. He wasn’t cuffed, but... “Buhay ka pa pala, akala ko ililibing ka na lang namin e,” irap niya nang makita niyang gising ako. I felt a sharp pain throbbing at the back of my head. Damn it. My whole body felt sore, as if I had been thrown like a ragdoll. “H*yop ka, pakawalan mo ako dito!” s
(Castheophy’s POV) T*ngina. Si Jaiden—nakaluhod, duguan, at may baril na nakatutok sa ulo niya. Walang oras para mag-isip. Walang oras para matakot. Pilit kong pinakalma ang paghinga ko habang dahan-dahan akong sumandal sa pader. Kailangan kong gumawa ng paraan bago mahuli ang lahat. “Nagkamali ka ng kalaban, Wench,” malamig ang boses ng lalaki, walang bahid ng pagmamadali. Para bang sigurado siyang tapos na ang laban. Jaiden, sa kabila ng sugat sa labi, ay nakangisi pa rin. “Matagal na akong may atraso sa‘yo, hindi ba?” Nag-crack ang buko ng daliri ng lalaki bago niya iniangat ang baril. “Ngayong nahuli na kita, wala nang atrasan.” Tsk. I needed to move. Fast. Sinipat ko ang paligid. Isang sirang bote sa tabi ng paa ko. Dalawang hakbang ang layo ko sa lalaki. Walang puwang para sa sablay. Mabilis akong kumilos. Inapakan ko ang bote at itinulak ito gamit ang paa—dinistract sila ng tunog ng basag na salamin. Sa isang iglap, kinuha ko ang pagkakataon. Mabilis akong sumugod
(Castheophy’s POV) Bago ko pa maunawaan ang nangyayari, hinila na ako ni Jaiden sa likod ng isang lumang pader. His grip on my waist was firm—too firm. "Jaiden, let go—" mariin kong bulong habang pilit siyang tinutulak, pero mas lalo lang humigpit ang hawak niya sa akin. Then, footsteps. Papalapit. Napakapit ako nang mahigpit kay Jaiden, forcing myself to regulate my breathing and not to panic. Then, voices. “Sigurado ka bang dito siya pumasok?” “Oo! Nandito lang ‘yan!” Narinig ko ang papalayo nilang yabag, kasabay ng pagmumura nila. They were close—so close that I could almost feel their presence. A moment later, may dumaan ulit na mga lalaki. This time, mas agresibo. “Malalagot tayo kay boss if hindi natin siya nakita.” Then it happened. Jaiden’s lips crashed onto mine. Nanlaki ang mga mata ko. His lips were soft yet demanding—pressed firmly against mine. His grip on my waist tightened, holding me in place as he angled his head slightly. Anong ginaga
(Castheophy’s POV) Tinitigan ko ang code na nakasulat sa sobre. The numbers didn’t make sense at first, but I knew it had to mean something. Hindi ito basta random—this was a message, hidden in plain sight. I took a deep breath and pulled out my phone, quickly typing the sequence into my notes app. A reverse cipher... maybe a simple letter shift? Habang binabaybay ko ang madilim na daan papunta sa sakayan ng jeep, tahimik ang paligid maliban sa mga patay-sinding ilaw ng mga streetlamp. Karamihan sa mga tindahan ay sarado na, at tanging ilang tao na lang ang naglalakad sa gilid ng kalsada. If Jaiden was behind this warning… bakit niya kailangang gawin ‘to? Or maybe… someone is trying to frame him? Napahigpit ang hawak ko sa sobre. I was so deep in thought that I almost didn’t notice it—ang malamig na pakiramdam ng mata na nakabantay sa akin. Mabilis kong sinipat ang reflection ko sa salamin ng isang nakasarang tindahan. May sumusunod sa akin. Hindi lang isa. Lima sila. P—t*
(Castheophy’s POV) “Let me get this straight…” Attorney Ferrer’s voice was low yet firm, her fingers steepled as she studied me. “You're saying na Ernesto Vargas is in danger now?” “I’m not just saying it — I know it,” sagot ko nang diretso sa kanya, pilit pinipigil ang inis sa halatang pag-aalinlangan niya. “Based on what?” “A phone call,” I answered. “He was terrified — at sinabi niyang may nagbabanta sa kanya. Also, I heard another voice when I talked to him before the call was cut.” Saglit siyang natigilan na tila nag-iisip, bago marahang tumango. Gano’n din ang mga kasama namin. “If that's true, this case isn't about corporate sabotage anymore…” “It’s about silencing witnesses,” dagdag niya habang nakatingin sa akin. “Kaya mag-ingat ka, Castheophy — lalo na ngayon na alam nilang may gumagalaw sa kasong ito.” Umupo siya, nagpakawala ng mabigat na buntong-hininga. “I think there’s someone behind this na sumasabay lang sa galaw,” she added, then looked at me. “They’re usi
(Castheophy’s POV)Tatlong oras. That’s all I had to build a solid strategy para sa case na hawak ko ngayon patungkol sa Valderama case. It’s not perfect, but it’s detailed and clear. I need to be strong enough to make LRX uneasy.The office was alive with movement, lahat busy sa mga kanya-kanya nilang ginagawa, so I decided to focus on the stack of documents na nasa harapan ko—financial records from the past three years at ang listahan ng mga nag-resign na employees nito.Masyadong maayos ang pagkakagawa ng reports. Too clean. But not to me. Kahit anong linis, kung may nakatago, mauungkat pa rin ‘yon.I flipped the page of the resignation list and immediately spotted a pattern—most of them came from the finance department.Coincidence? I don’t think so.I needed to talk to the only person na alam kong makokontak ko.Ernesto Vargas. A senior auditor who resigned a month ago, kahit na mahigit isang dekada siyang nagtrabaho sa LRX.I dialed the number. It rang a few times before he pick
(Jaiden’s POV) I adjusted my cuffs as I stepped into the car, the door clicking shut behind me. Silence filled the space, but I didn’t need words to understand what had happened. “She refused,” one of them finally said. A smirk tugged at my lips. “Of course, she did.” “She seemed firm about it,” Jude added cautiously. “She’ll take it,” I cut him off. Nagtinginan lang sila, waiting for an explanation. “Sigurado ka?” Irhon asked, a hint of doubt in his voice. I leaned back against the seat, gaze fixed outside the tinted window. I don’t play games I can’t win—especially when it involves something my half-brother wants. I’ll give her the illusion of control for a while, sabihin nating three months of approval. That’s all. And if she fails? My gaze flicked to the two men in front while the car moved steadily forward. Another vehicle followed at a close distance—security detail, though unnecessary. If I fail, then we go with the risky plan. — Three Days Ago — And three days i
(Castheophy’s POV)Sh*t.Parang nanigas ang katawan ko. Hindi ko alam kung dahil sa gulat o kaba, pero isang bagay ang sigurado—hindi ko inaasahan ang taong nasa harap ko.Si Jaiden Wench.At hindi lang siya mag-isa. May kasama siyang dalawang lalaking nakaitim, parehong matitikas ang pangangatawan at matitigas ang ekspresyon. Hindi ko alam kung bodyguards o gangsters—pero isang bagay ang sigurado, may dala silang envelope.Ano’ng ginagawa ng lalaking ’to dito?Magsasalita na sana ako nang iniabot niya sa akin ang isang gray envelope.Pati ba naman envelope, expensive?"Mind if we talk?" tanong niya, pero hindi naman siya naghintay ng sagot—tuloy-tuloy lang siyang pumasok sa loob.Hoy, anong klaseng tao ’to?"Lumabas ka! Magagalit ’yung landlord namin kapag may lalaking pumupunta rito!" inis kong sabi, pero kalmado pa rin siyang humarap sa akin, na parang wala lang siyang narinig.Tangina, ginawa pang sala ang apartment namin.Umupo siya sa maliit na couch na parang sanay siyang nasa
(Castheophy’s POV) Unang araw ko pa lang sa Wench Corporation, at pinapalpak ko na agad. Mabilis kong pinulot ang nagkalat na mga papel, pero hindi ko naiwasang mapatitig sa taong nabangga ko. He looked expensive—matangkad, malakas ang presensya, at mukhang hindi sanay sa mga abala. Inayos niya ang kanyang mamahaling coat at walang sabi-sabing tinalikuran ako. Hindi ko alam kung bakit, pero may kung anong lamig ang dumaloy sa katawan ko. Dahil ba sa tingin niyang kaya niyang lamunin ang kahit sino? O dahil sa katangahan kong hindi siya napansin? “Watch where you're going.” Malamig at matalim ang kanyang boses, halatang hindi sanay na may nakakaharang sa kanya. Napataas ang kilay ko. Sino siya para pagsabihan ako nang ganito? “I could say the same thing,” sagot ko nang may diin. Bahagya siyang napalingon, kita sa mukha niya ang bahagyang pagtaas ng kilay—parang hindi siya sanay na may sumasagot sa kanya ng ganito. “Do you even know who you're talking to?” tanong niya, puno ng k
Mali ito. Alam kong mali.Pero bakit hindi ko magawang umatras? Bakit hinahayaan ko siya? Bakit nagugustuhan ko ang ginagawa niya?Ramdam ko ang init ng kanyang hininga sa aking leeg, kasabay ng bawat haplos niyang tila nagsasabing wala akong kawala. Pero ang mas masaklap? Tumutugon ang katawan ko rito.Mabigat ang tingin niya sa akin—punong-puno ng pagnanasa, pag-aangkin, at isang damdaming hindi ko maipaliwanag. Ang matatalim niyang mga mata ay hindi lumalayo, parang alam niyang hindi ako tatakbo. Parang sigurado siyang hindi ko kayang lumaban.He kissed me—fierce, rough, and consuming. It was painful, suffocating, yet I couldn’t understand why I couldn’t say no. Why was my body responding to him?“Huwag mong sabihin na hindi mo rin nagugustuhan,” he murmured, his husky voice sending shivers down my spine.His hands traveled lower, slipping beneath my crisp attorney uniform as I leaned back against his office couch.I tried to stop him, pero masyado siyang malakas—at ako, unti-untin...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen