Mag-log inShare
CHAPTER 12
Huling Na-update:
2022-07-05 01:22:31Kaugnay na kabanata
No Tears Left To Cry CHAPTER 00
It is quarter to four in the afternoon when I arrived on LaGuardia's waiting area for Hendricks' arrival. Tumawag siya sa akin kaninang madaling araw para sabihin na dalawang oras na na-delay ang flight niya.Kaya't nakapunta pa ako sa gallery at naipa-deliver ang painting ko na binili ni Mrs. Harrington. I can't miss Wretched being delivered to Mrs. Harrington. She already have 6 of my pieces and paid a hefty amount of money to acquire it.Since Hendricks' supposed arrival at 4 o'clock is pushed back to 6 o'clock. It'll be quite a traffic later when rush hour strike and I'm by the Brooklyn area so I decided to come earlier instead. Besides I don't want to be stuck in the New York traffic later on.I'll save the traffic as to when Hendricks is driving.Besides waiting is nothing. Two hours of waiting is not even enough for what Hedricks has done for me, I can't thank him enough when he saved me
Huling Na-update : 2021-07-27No Tears Left To Cry CHAPTER 01
"May mall show daw iyong cast nang Fatefull Yours!" narinig kong sabi ng isang estudyante.Tinitigan ko sila at sinuway. Nasa silid-aklatan sila at may iilang estudyante rin ang nag-aaral sa paligid. They lowered their heads and continued talking with hush voices. Ilang sandali ko pa silang tinignan bago umalis upang ibalik ang ilang librong nasa cart ko.Ipinagpatuloy ko ang pag-aayos nang mga librong nakikita ko sa mga book drop na kailangang ibalik sa kanya kanya nitong shelves. Inayos ko iyong mga libro base sa kung saang aisle, shelves, at maging section nito ko iyon ibabalik.Napabuga ako ng hangin nang nasa Architecture section na ako ng library. Napunta kasi ang ilang libro na pang-Architecture sa Education."Kaya marami ang natatakot sa'yo eh." bulong ni Wilma, isa rin sa kasama kong student assistant."Huh?" tanong ko."Easy-han mo lang kasi, Phia."
Huling Na-update : 2021-07-27No Tears Left To Cry CHAPTER 02
Maaga akong nagising upang makapag-asikaso. Pumayag akong samahan si Jessica sa kanyang pupuntahang mall show. "Wala ka namang pasok ngayon diba, Sophia?" Heart, a dorm mate, asked. I raised my hand, I haven't have my fill of caffeine so I don't want to talk to anyone. Tapos ay sinimulan kong magtimpla ng kape. Narinig ko ang mahinhing tawa ni Heart sa likod. "Sorry, hindi ka pa nga pala nagkakapag-kape..." sabi niya sa akin. "Heart, andiyan na pala sa baba iyong si Echo..." si Kim, ang kahati niya sa kuwarto. "Mauna na ako dahil may pasok pa ako..." tumango na lang ako bilang sagot at kinawayan siya. "Sophia, may commission slots ka ba ngayon?" tanong ni Kim. Umiling ako at binaba ang mug na hawak sa mesa, "Bakit?" "Magpapa-commission sana ako para sa art appreciation ko..." "Tignan ko mamaya pagkauwi ko, okay lang ba?" Kim winked and gave me a thumbs up, "Okay!" Nailing-iling ako at binal
Huling Na-update : 2021-09-01No Tears Left To Cry CHAPTER 03
"Grabe! Ang suwerte mo talaga Phia!" paulit ulit na sabi ni Jessica.Hindi ako makaimik. Kalmado na rin ang tibok ng puso ko. Hindi na tulad kanina na nagwawala. Pero tuwing nagre-replay ang nangyari kanina ay bumibilis ang takbo nito."Kain muna tayo, Sophia, treat ko dahil muntik ka ng mahulog sa stage kanina at dahil na rin kinunan mo kami ng picture ni Hendricks!" sabi ni Jessica at yumakap pa sa aking braso.Hinatak ako ni Jessica sa isang pizza place. Siya na ang umorder para sa amin. Naiwan ako roon sa table habang nasa counter si Jess. Naiwan ako doon sa pag-iisip tungkol kay Malcolm Humphries.For a big muscular guy like him, he held on me so gently. His concern is genuine. His body is so warm which help calming me down a bit.Hindi ko na rin nakausap ang nakahila sa akin kanina. There's nothing I could tell her anyway."Bakit namumula ka riyan?" usisa ni Jessica na nakapagpatalon sa akin."A-ano! Wala!" I nervously laughed.
Huling Na-update : 2021-09-02No Tears Left To Cry CHAPTER 04
"Nagbaon ka ba ng biscuit, Sophia?" tanong sa akin ni Mama."Opo, Mama." sagot ko mula sa labas.Nagsisintas na kasi ako ng sapatos. Nakalabas na ang haring araw dahil nahuli akong nagising ngayon. Balak ko sana na sumabay kay Papa upang makatipid ako ng pamasahe.Ang kaso lang ay tinanghali ako. Kung nagising lang ako ng mas maaga, edi sana nakaalis din ako ng maaga. Maiiwasan ko rin sana ang traffic.Dahil sigurado akong maraming luluwas ng Maynila ngayon, parte nang dahilan ay Lunes kasi. Napahilot ako sandali sa aking sentido. Sa Quezon City kasi ang opisina ng Berkshire & Rockefeller Entertainment Media."Ma, alis na po ako!" sigaw ko."Sige! Ingat ka ah!" sigaw ni Mama pabalik.And I was out our house. I'm feeling a bit giddy knowing after today, I won't be jobless anymore. Armed with my transcripts, and my resume. I went onwards.I'm too optimistic now. Too freakin' optimistic to care about the struggles of getting o
Huling Na-update : 2021-09-06No Tears Left To Cry CHAPTER 05
Linggo nang gabi ay hirap akong makatulog. Sobra akong nae-excite sa aking unang araw na makatrabaho si Malcolm. Ngunit nakatulog naman ako nang alas onse kaya't alas tres y media pa lang ay nagising na ako.Nag-unahan pa kami ni Papa sa banyo. Pero sa huli ay pinauna ko na siya para matulungan si Mama sa paghahanda ng aming babaunin.My mother cooked Adobo. Kinikilig ako dahil isa sa paborito ko iyon. Matagal pa ulit ako makakatikim nang lutong ulam ni Mama. My cousin who lives in QC offered to let me live with her. Makikihati lang ako sa bayarin. Which is fine with me.Naipadala na ni Mama ang ilan sa mga gamit ko roon noong Biyernes pa. Ang sabi ni Mama sa akin ay may kuwarto na nakalaan sa akin doon at naiayos na raw ang gamit ko roon.Kaunti na lang ang pagpipilian kong gamit dito dahil naipadala na roon ang matitinong damit ko roon. Ngunit 'di pa rin ako makapili mula roon sa iilang natira kong damit.Nakahanap na ako ng dalawang matino na da
Huling Na-update : 2021-10-11No Tears Left To Cry CHAPTER 06
From where I am standing, it was an obvious mess. There's no visible trash loitering around, but there's lots of frosted garment's bag placed on the couch without care. Agad kong napansin ang iba roon ay nakita kong nasuot na niya nang nakaraang linggo sa mga TV guesting niya.Absent-mindedly, I fixed the garment's bag to make space for my bags which was kind of heavy plus considering my well-being, it pains me.Judging by the way the clothes piled up here, I'm unsure whether it's clean or not. Sinikap kong bitbitin ang iilan doon. At saka ko lang naisapan na hanapin ang laundry area. 'Di rin naman mahirap hanapin dahil natagpuan ko agad iyon sa likod lamang ng kitchen.Doon nakakita ako ng basket at iilang mesh humper. Hindi ko ginalaw ang mga damit na nasa clothes bag dahil obvious na mga damit na iyon ay kailangang dalhin sa dry-cleaners.Ang ibang naroon at wala sa bag ay agad kong pinaghiwa-hiwa
Huling Na-update : 2021-11-10No Tears Left To Cry CHAPTER 07
Habang naghihintay sa elevator na magbukas ay nagpadala ako ng mensahe kay Mang Ferdinand na pababa na kami. Muntikan ko nang makalimutan dahil sinabi ni Malcolm na umalis na raw kami.The elevator opened and Malcolm and I stepped inside. Ako na rin ang pumindot ng ground floor dahil sabi ni Mang Ferdinand na maghihintay raw siya lobby.Bahagya akong natigilan nang tumigil ang elevator sa 22nd floor. As the elevator doors opened and revealed Hendricks Smythe. His eyes sparkled when he saw me."Oh! Phia!" he exclaimed.Mabilis akong sumulyap kay Malcolm na nakakunot ang noo ngayon. I slightly nodded my head and shyly smiled at Hendricks, "Hello po..."Binalingan ko muli ng tingin si Malcolm at natagpuang nakatingin ito sa akin. Naniningkit ang mga matang nakatingin sa akin. I smiled at him."If you don't mind..." Hendricks said and joined us inside the e
Huling Na-update : 2021-11-11
Pinakabagong kabanata
No Tears Left To Cry CHAPTER 12
Ako:Coli, may lakad pa ako kaya gagabihin ako ng uwi hehe ;PBinasa ko ulit 'yong mensaheng pinadala ko sa pinsan ko. Kanina ko pa iyon naipadala ngunit hanggang ngayon ay wala pa akong natatanggap na reply. Binaba ko ang tingin sa aking relo, 7:30 na ayon dito. Nasa lobby ako ng building at hinihintay ko si Malcolm.Kanina ay tinanong niya ako kung libre ako ngayon. Nagsinungaling ako na wala kahit nakaplano na may pizza night ngayon.Mas mahalaga pa ba ang pizza night kaysa kay Malcolm?Siyempre, hindi. Mas mahalaga si Malcolm. Pinagmasdan ko ulit ang text na tinipa ko para sa pinsan ko. I sighed. Makailang text na rin ang naipadala ko sa kanya ngunit wala pa rin akong natatanggap na reply.Nakalabi ako at nag-compose muli ako ng panibagong mensahe.Ako:Enjoy kayo sa pizza night! Sana may matira para sa akin! xoxoIlang beses ko muna iyong binasa bago ko sinend. Naghintay pa ako ng kaunting minuto pero tulad nang mga nauna kong text ay wala rin akong natanggap na reply."Sophia
No Tears Left To Cry CHAPTER 11
Matapos ang makailang araw na guesting ni Malcolm sa UKG ay mga campaign shoot at commercial ang kinaabalahan namin. Ine-enjoy ko ang trabaho pero sadyang nakakapagod din.I had to run around not just for Malcolm but also for the staffs that asks me to do some errands.Malcolm oftens apologize on their behalf. Hindi ko naman daw trabaho ang pagsunod sa utos nila dahil assistant niya ako at hindi basta staff doon."Sophia, pakisabi kay Malcolm kung tapos na siyang ayusan ay dumiretso na roon sa set." bilin sa akin nang isang staff.Tumango ako, "Sige po!" sigaw ko dahil medyo may kaingayan ang buong studio.Nang makaalis siya ay naglakad na ako papunta sa trailer na tumatayo bilang dressing room na designated para kay Malcolm. Pero bago pa man ako makarating doon ay humarang sa harap ko ni Zamantha Alvarez Rockefeller.She smiled at me, 'yung ngiting nakakainsulto, "You lasted for about a week now..." aniya at pinagkrus ang kanyang mga kamay, "Congratulations!"Iniwas ko ang tingin sa
No Tears Left To Cry CHAPTER 10
Malcolm was with the news team until the morning show ended at exactly 8 o'clock. Pinanood ko lang siya at matiyagang hinintay siya kung saan niya ako iniwan kanina.Nasa tabi ko lang si Hendricks. Kinakausap niya ako at sumasagot ako tuwing tinatanong niya ako. Hendricks even enjoyed his Real Leaf bottled juice drink. Nakapako kasi ang tingin ko kay Malcolm. I'm watching how graceful but manly he moves. He engaged with the UKG family as if he wasn't the known serious and formal Malcolm Hinge Humphries, the versatile actor and model, that everyone knows and seen in numerous TV shows, printed magazines, and enormous towering billboards."Phia," he called me.Binalingan ko siya, "Hmm?"He handed me a bottle of Real Leaf in Lychee flavor. Naguguluhan akong tinanggap iyong bigay niya.Nginitian ko siya, "Thank you!"Ayokong maging bastos kaya't tinanggap ko. Obvious namang 'di pa bukas iyong botelya kaya alam kong safe iyon
No Tears Left To Cry CHAPTER 09
I woke up about 2:59 AM. Mga anim na oras lang ang naging tulog ko ngunit wala na akong oras para matulog pa dahil may naka-schedule na guesting si Malcolm sa Umagang Kay Ganda! Nagmadali na akong naligo at nag-ayos. Pagkatapos ay dumiretso na ako ng kusina upang makapag-luto ng agahan para sa mga kasama ko sa bahay at para na rin sa almusal ni Malcolm.Ayon sa rules niya ay kailangang may nakahandang almusal bago ang pagpi-prepare niyang umalis sa kanyang unit. Except for today. Dahil may almusal silang kakainin sa gitna ng programa.Ako lang talaga ang may gusto na ipaghanda soya ng almusal. Hindi naman bawal, gusto ko lang maging extra."Good morning, Sophia." nilingon ko ang bumati sa aki at nakitang si Christine iyon. Tulad nang panahon namin sa SIU library, maganda pa rin ang istilo ng kanyang pananamit.She's wearing a baby blue long sleeved blouse, a black pantyhose, and a black tube cut skirt. Wearing a slider "'Yan po
No Tears Left To Cry CHAPTER 08
My first day ended in a much events to note. Simula pa lang 'to at hindi gaanong eventful. Dahil hindi hectic ang kanyang schedule sa ngayon. Looking forward na agad ako sa araw na busy siya. At least kapag ganoon ang situation, may maitutulong ako sa kanya at hindi tulad ng ganitong araw na palamuti lang ako sa tabi niya. Ang problema ko lang ngayon ay hindi pa ako nire-replyan ng pinsan ko. Kanina pang maaga, nang matapos ang interview, ay nagpadala na ako ng mensahe. Tinatanong ko kung susunduin pa ba niya ako rito ngunit wala akong natanggap na sagot mula sa kanya. Nagdadalawang isip kasi ako kung maghihintay ako rito sa lobby o magta-taxi na lang ako patungo roon sa kanyang bahay. Ayokong magsayang ng pera kung susunduin niya pala ako. My Papa told me that my cousin will collect me here. Since I were to live in her house as a paying tenant and share with paying the
No Tears Left To Cry CHAPTER 07
Habang naghihintay sa elevator na magbukas ay nagpadala ako ng mensahe kay Mang Ferdinand na pababa na kami. Muntikan ko nang makalimutan dahil sinabi ni Malcolm na umalis na raw kami.The elevator opened and Malcolm and I stepped inside. Ako na rin ang pumindot ng ground floor dahil sabi ni Mang Ferdinand na maghihintay raw siya lobby.Bahagya akong natigilan nang tumigil ang elevator sa 22nd floor. As the elevator doors opened and revealed Hendricks Smythe. His eyes sparkled when he saw me."Oh! Phia!" he exclaimed.Mabilis akong sumulyap kay Malcolm na nakakunot ang noo ngayon. I slightly nodded my head and shyly smiled at Hendricks, "Hello po..."Binalingan ko muli ng tingin si Malcolm at natagpuang nakatingin ito sa akin. Naniningkit ang mga matang nakatingin sa akin. I smiled at him."If you don't mind..." Hendricks said and joined us inside the e
No Tears Left To Cry CHAPTER 06
From where I am standing, it was an obvious mess. There's no visible trash loitering around, but there's lots of frosted garment's bag placed on the couch without care. Agad kong napansin ang iba roon ay nakita kong nasuot na niya nang nakaraang linggo sa mga TV guesting niya.Absent-mindedly, I fixed the garment's bag to make space for my bags which was kind of heavy plus considering my well-being, it pains me.Judging by the way the clothes piled up here, I'm unsure whether it's clean or not. Sinikap kong bitbitin ang iilan doon. At saka ko lang naisapan na hanapin ang laundry area. 'Di rin naman mahirap hanapin dahil natagpuan ko agad iyon sa likod lamang ng kitchen.Doon nakakita ako ng basket at iilang mesh humper. Hindi ko ginalaw ang mga damit na nasa clothes bag dahil obvious na mga damit na iyon ay kailangang dalhin sa dry-cleaners.Ang ibang naroon at wala sa bag ay agad kong pinaghiwa-hiwa
No Tears Left To Cry CHAPTER 05
Linggo nang gabi ay hirap akong makatulog. Sobra akong nae-excite sa aking unang araw na makatrabaho si Malcolm. Ngunit nakatulog naman ako nang alas onse kaya't alas tres y media pa lang ay nagising na ako.Nag-unahan pa kami ni Papa sa banyo. Pero sa huli ay pinauna ko na siya para matulungan si Mama sa paghahanda ng aming babaunin.My mother cooked Adobo. Kinikilig ako dahil isa sa paborito ko iyon. Matagal pa ulit ako makakatikim nang lutong ulam ni Mama. My cousin who lives in QC offered to let me live with her. Makikihati lang ako sa bayarin. Which is fine with me.Naipadala na ni Mama ang ilan sa mga gamit ko roon noong Biyernes pa. Ang sabi ni Mama sa akin ay may kuwarto na nakalaan sa akin doon at naiayos na raw ang gamit ko roon.Kaunti na lang ang pagpipilian kong gamit dito dahil naipadala na roon ang matitinong damit ko roon. Ngunit 'di pa rin ako makapili mula roon sa iilang natira kong damit.Nakahanap na ako ng dalawang matino na da
No Tears Left To Cry CHAPTER 04
"Nagbaon ka ba ng biscuit, Sophia?" tanong sa akin ni Mama."Opo, Mama." sagot ko mula sa labas.Nagsisintas na kasi ako ng sapatos. Nakalabas na ang haring araw dahil nahuli akong nagising ngayon. Balak ko sana na sumabay kay Papa upang makatipid ako ng pamasahe.Ang kaso lang ay tinanghali ako. Kung nagising lang ako ng mas maaga, edi sana nakaalis din ako ng maaga. Maiiwasan ko rin sana ang traffic.Dahil sigurado akong maraming luluwas ng Maynila ngayon, parte nang dahilan ay Lunes kasi. Napahilot ako sandali sa aking sentido. Sa Quezon City kasi ang opisina ng Berkshire & Rockefeller Entertainment Media."Ma, alis na po ako!" sigaw ko."Sige! Ingat ka ah!" sigaw ni Mama pabalik.And I was out our house. I'm feeling a bit giddy knowing after today, I won't be jobless anymore. Armed with my transcripts, and my resume. I went onwards.I'm too optimistic now. Too freakin' optimistic to care about the struggles of getting o
