CHAPTER 02

Maaga akong nagising upang makapag-asikaso. Pumayag akong samahan si Jessica sa kanyang pupuntahang mall show.

"Wala ka namang pasok ngayon diba, Sophia?" Heart, a dorm mate, asked.

I raised my hand, I haven't have my fill of caffeine so I don't want to talk to anyone. Tapos ay sinimulan kong magtimpla ng kape. Narinig ko ang mahinhing tawa ni Heart sa likod. 

"Sorry, hindi ka pa nga pala nagkakapag-kape..." sabi niya sa akin.

"Heart, andiyan na pala sa baba iyong si Echo..." si Kim, ang kahati niya sa kuwarto.

"Mauna na ako dahil may pasok pa ako..." tumango na lang ako bilang sagot at kinawayan siya.

"Sophia, may commission slots ka ba ngayon?" tanong ni Kim.

Umiling ako at binaba ang mug na hawak sa mesa, "Bakit?"

"Magpapa-commission sana ako para sa art appreciation ko..."

"Tignan ko mamaya pagkauwi ko, okay lang ba?"

Kim winked and gave me a thumbs up, "Okay!"

Nailing-iling ako at binalikan ang cellphone ko sa kuwarto. May isang mensahe roon mula kay Jessica. Sabi roon ay papunta na raw siya dito sa dorm ko.

Hindi na ako nag-reply, sa halip ay hinablot ko ang nakasampay kong tuwalya sa bintana at naligo na. Mabuti at maaga pa at walang pila sa banyo!

Pumili ako ng komportableng damit dahil ang pagkaka-alam ko'y pipila pa sa labas ng mall. Obvious naman na maghihintay pa sa labas dahil ang aga pa kumpara sa mall opening ng 9 o'clock.

Natapos ako quarter to seven. At saktong alas siyete ay bumaba na ako at andoon na si Jessica sa convenience store na may bitbit na kape at plastic na siguro'y ppagkain

"Nag-breakfast ka na?" tanong sa akin ni Jessica.

Tumango ako, "Oo, nagkape na ako."

Ngumuso siya at may gusto pa yatang sabihin ngunit pinigilan. Sumakay kami ng tricycle, puwede naman naming lakarin ngunit dalawang stop din ng tren sa LRT at 10-15 minutes walk din mula sa Pedro Gil station papuntang mall.

Kung normal na araw lang 'to ay puwede naming lakarin dahil hindi naman ganoon kalayo ang Robinson's Place Manila sa aking dorm. Buti na lang at hindi pa ganoong kahaba ang pila nang dumating kami. Nabigyan pa kami ng numero, at ayon sa nagbibigay ng numbers ay kasama kami sa first 100 na mabibigyan ng exclusive goodie bag at maari kaming makakapasok sa barikada.

Ang iilan na naroon na ay may dalang mga tarpaulin o 'di naman kaya'y cartolina. May mga paper bags pa na mula sa mga kilalang brand ng damit. Maging si Jessica ay may dalang paper bag mula sa kilalang brand ng salamin, Calvin Klein. Medyo naguluhan pa ako bakit kailangan niya iyon.

"Ah, eto?" tinaas niya ang paper bag, "Regalo." nakangiting sagot niya.

"Huh? Kanino?"

She grinned, "Para kay Hendricks!"

Para saan? Gusto sana iyong itanong, ngunit pinigilan ko dahil hindi ko gusto ang tunog niyon at baka ma-offend ko pa siya kung sakaling itanong ko nga. Imbes ay pinili kong manahimik.

Medyo sumungaw ang araw at biglang dami ang tao sa pila. Humaba na nga ang pila na puwede mo na iyong ikumpara sa isang malaking sawa dahil sa daloy ng pila. Parating inaayos ng mga guwardiya ang pila. Madalas ding sinusuway ang nawawala sa pila, pati ang mga dalagang magulo at maiingay.

Wala pa ngang alas diyes ay pagod na ako. Medyo may pagsisi na pumayag akong sumama ngayon. Napapailing na lang sa sariling pagkakamali. Masyado kasi akong nasilaw sa tunog ng libre kaya mabilis pa sa alas kuwatro na sumangayon.

"Dumadami na ang tao!" biglang komento ni Jessica.

"Ang dami pa lang pumupunta sa mga ganitong event?" bulong ko kay Jessica, baka ma-bash ako ng ibang tao sa tabi ko.

"U-um! Lalo pa't si Hendricks at Malcolm ang dadayo rito..."

"Hindi ko nga sila kilala."

Doon ako nilingon ni Jessica, "Hala weeh? Wala bang TV doon sa dorm mo?"

Umiling ako, "Meron."

Sa common room o ang sala nang dorm ay may TV naman. Ang kaso tuwing weekdays ay hanggang alas otso lang puwedeng manood ng telebisyon dahil lights out na pagsapit ng alas nuwebe. Tuwing weekends naman ay madalas busy ako sa mga commissioned works kaya't wala akong libreng oras upang makapanood ng TV.

"Wala kayong cable?" usisa ni Jessica.

"Meron naman."

"How about socials?" 

 

Napanguso ako, "Meron naman, may social media accounts naman ako..."

"Ano bang tinitignan mo sa mga socmeds mo?" kuwestiyon ni Jessica sa akin.

Nahinto ako sandali at napaisip, "Art vids at memes..."

Natawa si Jessica. She told me how the social media algorithm works. Hindi naman ako palagiang gumagamit ng social media.

Patuloy kaming nakuwentuhan ni Jessica tungkol sa mga bagay bagay tungkol sa mga ganitong mall show at pati ang mga bagay na tungkol sa school. Ang ilan pa'y tungkol doon sa mga artistang darating.

"Si Malcolm at Hendricks ay parehong galing sa LA at nasa iisang company lang rin," paliwanag ni Jessica, "Under sila nang Berkshire and Rockefeller Entertainment Media."

I've heard of the said company. Doon nag-OJT ang ilan sa mga ka-batch ko. Ayon sa kanila ay maganda ang naging takbo ng kanilang OJT at maganda rin ang pa-suweldo sa kanila. Samantalang nag-OJT ako sa isang art school.

10 AM nang magbukas ang mall. Once inside the mall we are asked to line up again, and buy some ticket that's 300 pesos worth of merchandise just so we could enter the barricade and take a seat on the monobloc chair that's neatly aligned.

I felt bad that Jessica paid for my ticket. Sinabi ko naman sa kanyang puwede ko naman siyang hintayin na lang at mag-iikot na lang ako sa buong mall. Pero sabi niya na kailangan kong samahan siya buong event kaya't wala na akong nagawa kung 'di ang manatili doon.

Hindi ko alam paano ako papalipasin ang natitirang higit kumulang anim na oras. Hindi kaso iyon kay Jessica na nakikipag-usap na sa ilang babaeng nakaupo malapit sa amin. Nagpapalitan din sila ng kanya kanyang mga social media accounts. May tinatawag pa silang RA, dummy, at fan account.

Dahil hindi ko masabayan ang kanilang usapan ay nagdesisyon akong kunin ang aking sketch pad at mechanical pencil para gumuhit na lang.

Habang naghahanap ako ng magiging modelo ay pinag-uusapan naman nila ang nga naka-display na merch. Those merch were priced expensively, almost as costly as my art materials.

An acrylic keychain is priced like my 777R Round 8 Berkeley Filbert brush. A merch bundle consists of a round fan, pillow, and the keychain is priced at 650 pesos which almost at the price of a 12 color Sakura Koi Watercolor set.

Napako ang mga mata ko sa stage at doon sa poster. Intently observing the other male celebrity. My hand do the work, roughly sketching his features. Pagkatapos niyon ay binigyan ko na iyon ng detalye.

Hindi ko na napansin ang oras, masyadong nakain ang atensyon ko nang pag-guhit. Natigil lang ako nang nagsimulang maghiyawan ang mga naroon.

Dinungaw ko ang relong nagpapahinga sa pulso ko. Quarter to five pa lang pero mukhang andito na ang mga artistang hinihintay ng lahat.

Siguro nga'y nandiyan na ang mga artista dahil binuksan na ang mga ilaw na masakit sa mata. Medyo ramdam ko na rin ang init mula sa mga strobe lights. Pinalibutan kasi ang barricade ng mga tao at isama pa ang dami nang ilaw kaya't kahit centralized ang aircon ay pinagpapawisan ako.

Nagpalinga-linga ako upang malaman bakit palakas nang palakas ang hiyawan ng mga tao. Agad kong namataan ang mga guwardiya na ginagabayan ang apat na artista patungong backstage. Hindi na mapakali ang mga babae sa paligid ko. Lalong lumalakas ang sigawan. Nasa punto na nakakabingi ang bawat hiyawan.

"Andiyan na sila!"

"Hendricks! Hendricks baby!" sigaw ni Jessica.

Lumayo ako ng kaunti. Sumasakit na ang tainga ko sa hiyawan sa paligid. Napatakip pa ako ng tainga sa sobrang lakas ng hiwayan nila.

Hindi agad lumabas iyong mga artista pero hindi rin naman humupa ang lakas ng sigawan ng mga tao. The guards are trying to calm the audience but the people already knew that the celebrities are at the backstage which didn't help. The people are on a rampage, screaming those celebrities' names.

"Ilabas niyo na si Malcolm!"

"Si Malcolm at Gertrude! Ilabas niyo na please!" 

"Pakilabas na si McDaddy at saka si Dricks!" 

"Queen Kianna! Queen Kianna! Queen Kianna!"

Nasapo ko ang noo dahil sumasakit ang ulo ko sa mga 'to. Ilang sandali pa ang dumaan at ilang sigawan ang lumipas ay lumabas na ang MC upang batiin ang mga tao ngunit nasapawan 'to ng mga hiyawan.

Paulit-ulit nilang sinisigaw na palabasin na ang cast na talagang sinadya nila rito. Kahit si Jessica ay iyon rin ang sinisigaw. Walang kuwenta rin ang hilera ng mga monobloc dahil nagtayuan na ang mga tao. Samantalang prenteng nakaupo lang ako roon. 

Limitado sa 150 lamang ang pinapasok sa barikada at kasama ako roon. Hindi na nga nag-abala na iayos base sa numerong nakuha. Imbes ay kanya kanya na, kung saan mo gustong maupo ay bahala ka. Kaya nasa unahan kami ngayon.

Dito ginusto ni Jessica dahil gusto raw niyang mahawakan ang kamay ni Hendricks Smythe kung sakaling iabot nito sa crowd. Napailing na lang ako. Parang obsession na iyon at hindi na pagiging fangirl...

"Oo na! Tatawagin ko na sila!" natatawang sabi noong MC, "Kalmahan niyo lang mga 'te!"

Isa-isa nitong tinawag ang cast. Naunang lumabas ay iyong mga babae at humiyaw ang mga tao pero bearable. Nang sumunod naman iyong mga lalaki ay bigla akong napatakip ng tainga at napapikit pa sa lakas ng hiyawan. 

Tinapik ko si Jessica pero hindi ko natuloy ang balak dahil dumiretso siya sa barikada sa harap namin. Iniaabot ang kamay sa stage. Kumaway lamang ang mga nasa entablado.

"Batiin niyo naman ang mga fans niyong nandito ngayon!" sabi nang MC.

Tumawa iyong lalaking nakaitim na v-neck, "Magandang hapon po sa inyong lahat!" bati nito at nag-peace sign, "Hendricks Angelo Smythe po."

Tumangu-tango ako. Guwapo siya sa personal. Matangkad, maputi, at mabangong tignan. Simpleng casual lang ang suot nito, pero alam mong magara ang mga ito.

Magkasunod na bumati ang mga babae. Simple lang rin ang bihis ng dalawa. Promotional shirt, faded jeans ang suot nang isa at shorts naman ang sa isa, at parehong Adidas ang sapatos.

Hindi pa man nagsasalita ang huling lalaki ay sinalubong na siya ng hiyawan. Obvious na ito 'yung Malcolm. 

Tama ang sabi nang babae kanina. McDaddy ba 'yon? Muscular ang pangangatawan nito samantalang lean naman iyong si Hendricks. Kaya talagang matatawag siyang Daddy type.

Guwapo rin ang isang 'to. Agad mong masasabi na may banyagang lahi. Kita ko ang kislap ng mga kulay abong mata, kompleto at maputi ang ngipin, at iyong matangos niyang ilong. 

"Magandang hapon po sa inyong lahat," natigilan ako sandali nang bumati na iyong Malcolm, "Salamat po sa pagpunta ngayon para makisaya ngayong hapon."

Natahimik ako at pinanood sila. Samantalang ang mga tao sa paligid ko ay nagwawala na. 

"Hendricks! Baby! Hendricks!" histerikal na sigaw ni Jessica kay Hendricks Smythe. Namataan kong kumaway iyong si Hendricks dito sa gawi namin kaya't lalong nabaliw si Jessica. Nailing na lang ako.

Sa pangunguna nang MC ay nagpalaro sila. Kumanta at sumayaw iyong mga artista. Nagpamigay pa nang promotional shirts. Pinanood ko lang lahat iyon sa gilid. 

Hindi talaga ako bagay sa ganitong mga event. Wala ka namang gagawin pero nakakapagod. 

Mag-aalas siyete na nang matapos ang lahat. Muntik na akong mapasigaw ng hallelujah sa saya na tapos na ang event.

"Aalis na ba tayo?" bulong ko sa kalmado na ngayong si Jessica.

Nakangiting umiling 'to, "May ibibigay pa sa ating freebies, kaya aakyat pa tayo ng stage!" paos na sagot nito.

"Huh?"

"Picturan mo ako mamaya roon. Yayakapin ko si Hendricks..."

Saktong alas siyete nang sabihin noong MC na ibibigay na sa first 100 ang freebies na galing mismo sa management at bibigyan pa kami ng official poster na pipirmahan rin ng buong cast.

Pinapila kami na nakaayon sa numero na binigay sa amin. Tinignan ko ang numero ko, 45, at 44 naman ang kay Jessica na ngayo'y nasa harap ko.

"Ibibigay ko kay Hendricks 'tong drawing mo!" sabi ni Jessica. "Tapos ay yayakapin ko siya ng mahigpit!" humahagikhik niyang sabi sa akin.

Ngiti lang ang sagot ko sa bawat sabi niya. Hindi ko naman kasi alam ang dapat sabihin sa kanya. Nahihibang na siya.

"Gustung-gusto kong yakapin si Hendricks, Sophia." bulong ulit ni Jessica nang malapit na kami sa stage.

Tumango ako, "Oo, Jess, halata naman. Kanina pa, parang gusto mo na nga siyang sunggabin kanina eh." napailing na ako.

"Kasi, Phia," binalingan niya ako, "Crush na crush ko talaga siya. 'Yung mga babae rito, kaya sila nandito kasi gusto nila si Malcolm Humphries! Konti lang ang narito para kay Hendricks my loves!" nakangusong wika niya sa akin.

Umikot ang tingin ko sa buong lugar, "Halata nga," pagsangayon ko. Ang mga fans na pinalabas kanina sa barricade ay puro may bitbit na tarpaulin na may mukha ni Gertrude Gomez at Malcolm Humphries, na siyang magkatambal sa Fatefully Yours. "Wala ako gaanong makita na tarpaulin na may mukha ni Hendricks Smythe."

Tumangu-tango si Jessica, "'Yung mga kausap ko kanina, mga tagasuporta sila ni Malcolm..."

Nanahimik ako hanggang makalapit na kami sa ibaba nang stage pero patuloy ang pagdaldal ni Jessica.

Kahit tapos na ang show ay mayroong agaw atensiyon sa bandang likod na sobra pa rin ang ingay. Mukhang nasa 14 hanggang 16 pa lang yata ang mga 'to. Parang mga kiti-kiting hindi mapakali at galaw ng galaw pa sa pila.

"Tignan mo iyang mga batang 'yan, mamaya makakadisgrasya 'yang mga yan!" banat ni Jessica. 

Nasa itaas na kami ng hagdan ng lumakas lalo ang sigaw nang mga teenager sa ibaba. Nakatayo ako sa edge ng hagdan nang maramdaman kong may humatak ng balikat ko na naging dahilan upang mawalan ako ng balanse.

Alam ko na sa sarili na malalaglag na ako ng stage. Hindi mabilis ang reflexes ko at naipikit ko lang mga mata ko, "Waaahh-" sigaw ko ngunit agad ding nabitin sa ere.

Ramdaman kong may humawak sa kamay ko at sumalo sa likod ko. Ang lakas ng tibok ng puso ko. 

"Ayos ka lang, Miss?" tanong noong sumalo sa akin, pamilyar iyong boses. Malalim at mabango siya.

The warmth of his body urged me to open my eyes. I was a bit disoriented. Hindi ko rin agad nabungaran ang taong tumulong sa akin.

"Miss are you okay?" tanong niya ulit.

I opened my eyes again. This time, the first thing I saw was light and slowly as the disorientation fade. Nakita ko ang mukha noong Malcolm Hinge Humphries.

"Call the medics, Ricky." he frantically ordered someone. He touched my face, "Miss tell me where it hurts, what are you feeling?" he asked.

Animo'y wala akong boses dahil hindi ako makasagot. Hindi ko siya masagot. I'm still in grave shock.

Natulala ako sa mukha niya. Pero dahil sa mga ilaw roon ay papikit-pikit ako. Gusto kong lumayo, gusto kong tumayo ngunit nanlalambot pa ang mga binti ko, at nangangatog naman ang kalamnan ko.

Muntik na akong mahulog! Alam kong mababa lang naman ang babagsakan ko pero baka ulo naman ang mauna at mabagok ako. 

"Miss, okay ka lang ba? May masakit ba?" tanong ulit ni Malcolm Humphries sa akin. Tumango na lang ako dahil walang salita ang mailabas ng mga labi ko.

Inalalayan niya akong makatayo. Jusko! Malcolm Humphries niyo tinutulungan akong makatayo! Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Agad akong nakaramdam ng  kaba dahil baka marinig niya ang lakas ng pagtibok ng puso ko.

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko, eto na ba ang sinasabi nilang crush? Corny. Pang-teenager.

"Miss, what's your name?" tanong ni Gertrude Gomez.

"Uhmm, S-sophia Grande po." medyo utal pang sagot ko. Nag-angat ako ng tingin kay Malcolm, nakatingin din siya sa akin. Nag-init ang pisngi ko.

"You sure that you're okay, Miss?" ulit na tanong niya sa akin. Hindi ko siya masagot kaya't tumango na lang ulit ako bilang sagot.

Inalalayan niya ako at inayos ang pagkakatayo ko dahil nanginginig pa rin ang tuhod ko. Inilayo rin niya ako sa dulo nang hagdan bago siya bumalik sa kanyang upuan.

Pinanood ko siyang pinirmahan ang poster. Sinulat niya ang pangalan ko sa malinis na hand writing. He wrote my name precisely, Sophia, without asking me.

Wala na! Hulog na ako sa kanya. Hindi nga ako nahulog sa stage, sa kanya naman ako nahulog. Hay buhay! Parang life!

"Take good care of yourself, Sophia." he told me as he handed me the poster he just signed. I walk briefly to Gertrude and she gave me a poster with her face on it and her sign as well. Same goes to Kianna Ramos and Hendricks Smythe as well.

"Natakot talaga ako para sa kaibigan ko, Dricks!" iyak ni Jessica kay Hendricks na nangi-ngiti lang sa kanya.

"I thought so too. Friends should worry for their friends right?" tumango lang si Jessica sa sinabi ni Hendricks.

Inaabot naman sa akin ni Jessica ang phone niya at nang tanggapin ko iyon ay pumunta siya sa likod ni Hendricks.

Matapos ay inabutan kami noong staff ng mesh bag na andoon ang freebies.

Pababa na kami nang haklitin ni Hendricks ang kamay ko, "You forgot your poster..." sabi niya sa akin at inabot ang pirmadong poster.

Napatango ako, "Thank you..."

"Take care, Sophia." he said and smiled.

"Ang suwerte mo, Sophia!" bulong ni Jessica sa tabi ko.

"Bye! I'll see you when I see you!" he then waved at me and Jessica.