Library
Maghanap
Home / Romance / Nefarious Love / Chapter 1

Share

Chapter 1

Author: Reiner
last update Huling Na-update: 2024-10-29 19:42:56

Nang magising ako ay nakahiga ako sa hindi pamilyar na lugar. Hindi naman ito ang silid ng mga tagapagsilbi sa mansyon ng mga X, nasaan kaya ako?

“Goodness! Mabuti at gising ka na, hija!”

Inilibot ko ang aking paningin at nakita ko ang dalawang mag asawa na nakaupo sa bandang kanan ng kamang hinihigaan ko. Sa mukha at tono palang nilang dalawa ay alam ko na kaagad na nag aalala sila sa kalagayan ko.

“Nasaan po ako?” I politely asked. “Ano pong nangyari sa akin?”

That was actually a lie. I can still remember what happened last night. Second day of November, around nine to ten in the evening. Blood, gunshots, the Xenia siblings dancing gracefully, dead bodies, run, grass, him.

Nagkatinginan ang dalawang mag asawa, kaagad na lumapit ang ginang sa akin at hinaplos ang aking buhok. “Hija, we found you under a tree. We were exploring the woods last night, hoping we can find some scary ghosts, but we found your unconscious body instead.”

All I can hear last night was faint voices, it was like it's too hard to understand. Akala ko ay tauhan iyon ng mga Xenia, baka pinapahanap na ako at igaya kay One hundred, patayin. Sinubukan kong tumayo ngunit pinigilan ako ng ginang.

“Pahinga ka muna, are you hungry? Nagluto ako, baka gusto mo initin ko muna?”

She was like an angel that He send, to save me from death. I didn't even realize that I grabbed her shoulder and hugged her tight while sobbing. I badly want to say thank you but my emotions at this moment doesn't want to follow me, they're like functioning on their own

“Are you okay now?” it was the man's turn now to ask me. “Nasaan mga magulang mo? Para matawagan ko at matanong ko kung anong nangyari sa’yo.”

I shook my head. “W-Wala na po akong pamilya, ako nalang po ang nag aalaga sa sarili ko. Namatay po ang mga magulang ko sa murang edad, at wala rin po akong kapatid. Palaboy-laboy po ako, mga ilang taon na rin. Bumagsak lang po ang katawan ko kagabi dahil ilang linggo na po akong walang kain.”

I turned out to be a liar in disguise. Totoo namang ang parte na wala na akong pamilya, ngunit kasinungalingan ang pangalawang sinabi ko sa kaniya. They both felt sorry for what I have encountered and I felt sorry for lying too. It wasn't my intention to lie, but for now.. that's the best I can do to protect them from the X.

The man sighed. “What's your name? Para naman alam namin ni Lexie, para mahanap namin mga kamag-anak mo.”

“Wala ho akong pangalan.” tanging sagot ko.

Pinakain nila ako, pinaliguan at binihisan.

Ang dating madugo kong uniform ay itinapon ko na, pinalitan na iyon ng isang magandang bestidang dilaw na may malaking sunflower na disenyo. Ang dating amoy dugo kong katawan ay halos hindi ko na maamoy. Amoy baby soap na ako, na binili pa mismo ng mag asawa para sa akin. Pinakain nila ako ng masasarap na pagkain sa buong mundo, pero ang pinakatumatak sa akin ay ang masarap na spaghetti ni Ma'am Lexie.

Si Ma'am Lexie at Sir Alexander Travosco ang mga taong nagligtas sa akin. Kahit na mamatay pa ako ngayon ay hindi ko makakalimutan ang pangalan nila at ang ginawa nila sa buhay ko.

“Gusto mo ba magpa check up? Baka may masakit sa’yo?” it was Ma'am Lexie, after she patted my head and kissed my temple.

Napailing lang ako. “Wala naman po.”

Wala akong birth certificate na maipakita sa kanila dahil wala rin naman akong alam kung nasaan na iyon. I don't even know who my parents are, nor my siblings, if meron man ako.

Nang mamulat ako sa mundo ay nasa mansyon na ako ng mga Xenia, tinuturuan ako na habang buhay ko silang tatanawin ng utang na loob. Tinuturuan ako ng mga bagay na kailangan kong gawin bilang isang tagapagsilbi sa kanila, tinuruan ako na kahit anong makita't maramdaman mo'y sa sarili mo nalang ipagsabi.

The man, Sir Alexander told us that living under the same roof with an unknown person is illegal. That's why we need to make a decision as soon as possible. Alam kong masyadong mabilis ang mga pangyayari at masyadong kaming nasiyahan sa isa't-isa.

Hindi ako nagdalawang isip na pumayag sa kanilang gusto.

Yes, they decided to adopt me.

Sa mismong araw na iyon ay pumunta kami ng opisina upang gawing legal ang pag ampon nila sa isang tulad ko sa mundong ito, isang nameless. Hindi ako nagdalawang isip na tanggapin ang kanilang naisip na solusyon. Wala rin naman akong nakikitang mali sa kanilang sinabi, lalo na't mababait naman ang mag asawa.

“Ano bang gusto mong pangalan?” tanong iyon ni Ma'am Lexie sa akin. “Maybe.. Maybelline? Chariz.”

Napangiti ako sa kaniyang sinabi. “Wala ho akong maisip na pangalan, Ma'am.”

Ngumuso siya at napakamot sa ulo. “Don't call me Ma'am, anak. You're my daughter now, you can call me Mommy. I won't mind if you call me bitch or what, basta magka surname na tayo.”

I was shocked of what she said. What? Why would I call the person who saved my ass bitch from death?  “Ah hindi po! I'm sorry if I offended you, it wasn't my intention po! Pasensya na po!”

Humalakhak siya. “Ang cute mo naman, Asheia Dian.”

Naggulat ako sa kaniyang sinabing pangalan. It sounds wonderful. Kahit na hindi ko nakikita ang spelling ay para itong bahaghari para sa akin, umaapaw ang kulay.

After seventeen years as number Ninety Nine or Nine, I am not just a number now. Today, I was reborn. Reborn as the stepsister of Ash Drix Travosco, one of the most talented engineers in the Philippines. And reborn as a daughter of Mrs. Lexienne and Mr. Alexander Travosco.

I am now Asheia Dian Travosco. And I put the birthdate I only knew when I was a kid as my birthday.

April 17.

Ordinary day for those who doesn't know. Not just an ordinary day for the Xenia's, because during that day, fireworks can be seen inside the mansion, even if it rains or not, night or day. Because it's their master's birthday.

Heins Cyan Xenia's birthday.

He was six years old the day I was born. The day I was sold to their family, the day my family left me. The day the mark me as a present to their dear son. The only special day that makes me feel unwanted in this world. That makes me hate myself.

That makes me loathe him even more.

After my adoptive parents changed my name, they immediately enrolled me in a prestigious school where I can cope up with all my lost years in education. To continue and find my missing dreams, to become a fashion designer, na ipinagkait pa sa akin ng pamilyang iyon.

Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Kaugnay na kabanata

  • Nefarious Love    Chapter 2

    First day as a Travosco.Halos hindi ako nakatulog kagabi kakaisip sa mga sinabi at ipinaalam ng mga magulang ko. My adoptive father, Daddy Al, is an engineer. Kahit nga calculations lang na nasa telebisyon kagabi ay alam na niya kaagad kung ano ang kinahihinatnan. He's super smart, that's why I won't wonder if their son's also a genius.Si Mommy Lexie is a business woman who loves to eat and travel. Please don't judge me, it was based on her introduction and based on the pictures in the wall, mahilig nga mag travel. Kahit bedtime stories kagabi ay hindi nila pinalampas. I was my first time hearing all of those fairytales because my bosses didn't even bother to share even a small matter to us as kids. I want to impress Mom and Dad today. That's why I have decided to cook our breakfast for today. Sampung taong gulang ako noong natuto ako magluto, gumawa ng gawaing bahay at pagsilbihan ang mga amo namin. Kaya't hindi na sila mag aalala kung masusunog ba ang kanilang kusina o hindi.

  • Nefarious Love    Chapter 3

    For the record, I was wrong.Nagising nalang ako dahil sa malakas na katok sa aking kwarto, at naalala ko nalang na naka lock ito kaya't walang makakapasok.Kinusot ko ang aking mata at pinagbuksan ang taong kumakatok. It was Ate Miranda, still on her PJ's and silk shirt, panting heavily like they was someone after her. Halos magkabaliktad pa ang mga salita nito sa sobrang pagmamadali. “Oh ate,” tawag ko sa kaniya. “kalma lang. Ano po ba ang nangyayari?”Imbes na sagutin niya ako ay bumaba siya dahil tinawag siya ni Mommy Lexie. Suot parin ang pantulog, dahan-dahan akong bumaba sa hagdan at nakita ko namang nakaupo ang aking mga magulang sa sala. Si Ate naman ay nasa kusina, may pinipindot at parang heater ata iyon.Gulong-gulo pa rin ang aking buhok dahil nakabraid iyon kagabi bago mapigtas ang pantali nito. Okay naman ang lahat-lahat. Wala naman akong nakitang masama. Hindi rin naman nawawala ang mga kagamitan dito sa bahay, at hindi naman nawawala ang mga magulang ko.Nang huling

  • Nefarious Love    Chapter 4

    Kuya Ash and I didn't interact with each other ever since.Not because I was mad at him, but because I respect his space and choice. Iniisip ko nalang na baka nabigla lang siya at hindi niya gusto ang mga nasaksihan niya galing sa akin.May mali naman talaga ako sa part ko. Kung sana ay itinaboy ko si Master Heins, hindi magkakaganito ang tahanan namin. Pero kapag tinaboy ko siya ay nababahala ako sa kung ano ang p’wedeng gawin niya pabalik sa pamilya ko. At t'yaka, hindi rin makakaya ng konsensya at takot ko kung sakali.Biglang tumunog ang cellphone na binigay niya noong nakaraan at nakita ko ang mensahe ni Master Heins.Master Hecy:Nagkaayos na ba kayo dyan?Oo nga pala, ilang araw na kaming ganito. Ayaw niya sumabay sa amin sa hapagkainan dahil nakikita niya raw ang pagmumukha ko. He never failed to make me remember that I was adopted, by mentioning it six to eight times a day. It wasn't really a big deal for me, because it was true. Pero hanggang kailan at saan ang kaya ko para

  • Nefarious Love    Chapter 5

    “Sigurado ka bang mas mainam sa’yo na magbaon kaysa bumili sa cafeteria niyo?”It was Mommy Lexie. Pang-ilang ulit na niya akong tinanong tungkol dyan. Ang para sa kaniya kasi ay mas maganda kung sa campus na ako bibili, pero mas ok siguro kung magbabaon nalang ako. Kung sakaling maubusan man ako ng benta, may makakain pa rin.“Lexie, let her be.” saway naman sa kaniya ni Daddy Al. “Ilang buwan nalang at mag di-dise otso na siya, tapos pinapakielaman mo pa? Edi sana ikaw nag aral.”“Mama mo aral.”Hindi pa sana sila titigil sa pagbabangayan nang malakas na bumusina ang sasakyan ni Kuya Ash na nasa labas. “Ano na? Papasok ka pa ba o makiki-chika?”I rolled my eyes and opened the front door of our home. “Papunta na po!” nilingon ko ang aking mga magulang at nagpaalam. “Babye, Mommy and Daddy!”“Good luck sa first day, ‘nak!”Nang makalabas ako sa bahay ay kaagad kong binuksan ang pintuan ng kotse ni Kuya Ash. Hindi raw sasama si Ate Miranda dahil nag aayos daw siya ng mga papeles, kaya'

  • Nefarious Love    Chapter 6

    Clearly, there is someone after me.After what happened, I searched the whole library, looking for witnesses. Hindi naman ako natatakot na baka may nakakita sa ginawa ko, halata namang self defense ang ginawa ko laban sa babaeng iyon. Pati ang matandang librarian ay hindi ko na ulit nakita, nakabukas nalang ang backdoor ng silid bago ako lumabas doon.Naiwan ko lahat ng libro na nakita ko sa library at naglakad papalabas ng campus. Nang tignan ko ang cellphone na ibinigay ni Master Heins ay mag a-alas sais na pala ng hapon. Nasa loob ng aking bulsa ang gloves at mask na ginamit ko, kailangan ko itong sunugin bago pa ito makasakit sa ibang tao.At sino namang matinong librarian ang magtatago ng Schweinfurt green na libro sa silid-aklatan ng paaralan? May balak ba silang patayin na estudyante?I was about to fidget my brother's number when my phone suddenly rang out of nowhere. And there I saw the caller, it was Master Heins. Nagdadalawang isip akong sagutin iyon ngunit traydor ang akin

  • Nefarious Love    Chapter 7

    “Honest question. Bakit hold and cold ka?” Mahina siyang tumawa. “What are you talking about? I'm always hot, Ninety Nine, you know that.”Hindi naman iyon ang tinutukoy ko. I was talking about his behavior towards me. Narinig ko pa sa mga estudyante na ang ganitong bagay daw ay tinatawag na mixed signals. Nagbibigay ng ibang pakiramdam sa’yo pero mukhang iba naman ang ibig sabihin nito.Mag a-alas singko na ng umaga at hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Hindi rin makatulog si Master Heins, kaya't nandito kami sa sala, nakaharap sa isa't-isa, nag-uusap. “Kaya ka ba busy dahil sa kompanya mo?”He nodded. “Yep.”“..O baka dahil sa girlfriend mo?”Napatitig siya sa akin, napaiwas ako ng tingin. Baka isipin niyang sobrang chismosa ko naman dahil nakikielam ako sa buhay niya. “I don't have a girlfriend, Ninety Nine. Para alam mo.”But I heard her! She called him love! Liar!“Si Grant.. is he your boyfriend?”Kaagad akong umiling. What is he talking about? “Hindi, ba't mo natanong?” At

  • Nefarious Love    Chapter 8

    Hindi ko sinayang ang mga araw na ibinigay sa akin ni Sir Harrison na ayon sa kaniya ay utos ng kaniyang kuya. Abala ang mga kaklase ko sa booth na kailangan naming pagandahin upang manalo kami ng bagong cleaning materials galing sa committee at isang tubo ng ice cream, na sabi naman ni Grant sa amin. Ang napili naming booth ay ang throwback booth. Ang mga sasali sa booth namin ay magsusuot ng mga old styles kagaya ng retro, disco, jeje at kukuha ng litrato sa napiling background. Kaagad naman itong ip-print ng mga naka assign na pair at ilalagay sa frame na kaklase ko pa talaga ang mga c-carve sa harapan nila.Honest comment? It was wonderful watching them bond like that. Kahit free day lamang sa mansyon ng mga Xenia ay hindi ko kailanman naranasan. Kahit ngiti lang man ng mga kasamahan ko ay hindi ko lang man nasilayan. Ang naaalala ko lang ay ang mala-impyernong buhay namin sa kamay ng magkakapatid at mga magulang nito. Kung dito ay abala sila mag-ayos ng mga bagay na nagbibiga

  • Nefarious Love    Chapter 9

    “Ninety Nine?” Narinig ko ang boses ni Master Heins, kaagad kong binuksan ang pintuan ng bahay at sinalubong siya ng malawak na ngiti. Lumapit ako sa kaniya. May hawak itong baril sa magkabilang kamay at nakatutok iyon sa akin. “Yes? Master–”Pakiramdam ko ay may tumama ulit sa aking katawan dahil sa kaniyang ginawa. Hindi rin ako nakasigaw dahil dahan-dahang nawala ang sakit sa aking katawan dahil bumagsak ako sa lupang tinatayuan ko. Kaagad akong napabangon dahil sa aking panaginip. It was awful and strange, to be honest. Alam kong hindi mabuting tao si Master Heins, ngunit hindi ko pa nakitang pumatay ng tao, kahit noong binata pa ito sa mansyon at pinagsisilbihan ko pa.“Kuya! She's awake!”I recognize that voice! Napatingin ako sa pintuan ng kwartong hinihigaan ko at nakita ko si Grant na nakatayo roon. Hindi ko maintindihan ang kaniyang ekspresyon, ngunit nangingibabaw doon ang pag-aalala niya. “Grant–”Lumapit ito sa akin at hinawakan ang aking pisngi. “I badly want to hug y

Pinakabagong kabanata

  • Nefarious Love    Special Chapter

    Henriesh Cedie Xenia's Point of ViewFirst born of the Xenia. Malamang marami silang aasahan sa akin. I don't want to disappoint my mom nor my dad because of my illness, that's why everyday, I try harder and always do my best to make them happy. Simula pa noong pagkabata, nahiligan ko na talaga ang musika. I am eager to learn it, that's why I always ask my parents to buy me different kinds of instruments everytime I achieved something they wanted me to have. Pero sa lahat ng instrumentong nasa bandroom ko, isa lang talaga nag umakit ng puso ko, iyon ay ang piano. Naglalakad ako papasok ng school's bandroom nang mabangga ko ang isang babae na mas maliit sa akin. Nang mag angat ito ng tingin sa akin ay napansin kong may iilang butil ng luha ang pumapatak sa kaniyang mga mata. And me, Henriesh Cedie, being the cognitive empath Henriesh Cedie, malamang ay dadamayan ko siya sa nararamdaman niyang sakit sa oras na ito. “Are you okay, miss?” I asked. She nodded her head. I

  • Nefarious Love    Special Chapter

    Asheia Dian's Point of View“Henriesh! Henrietta!” nagmamadali akong tumakbo papasok ng kaniyang kwarto nang makauwi ako galing fashion show. Hindi kasi nila sinasagot ang telepono at nag aalala ako sa kalagayan ng mga anak ko. “Where on earth are you?!” My voice thundered the whole house.Noong makapasok ako sa kwarto ng aking panganay na anak na si Henriesh Cedie ay kaagad kong namataan na nag pi-pinta ito sa isang malaking canvas. May hawak pa itong palette sa kaniyang kaliwang kamay at brush. Punong-puno ang kaniyang apron ng mga pintura at may iilan din na natapon sa kaniyang mukha. Kaagad ko siyang nilapitan at niyakap. “Mommy! I painted this on my own! May magic pa nga ‘yan e, wait!” humiwalay siya mula sa pagkakayakap sa akin at pinindot ang switch ng ilaw sa kaniyang kwarto. Noong ginawa niya iyon ay nag iba ang mukha ng painting. “Look!”Mabilis na bumaba ang lahat ng dugo ko sa aking katawan nang makita ko ang kaniyang painting. At the age of seven, napa

  • Nefarious Love    Epilogue

    Heins Cyan's Point of View“Babae ang anak ko!”As a six year old kid, I clapped my hands like a proud brother to let my Tito Russell Fuente know that I was glad with his news. My mom, Creshian Xenia, kissed my cheeks at giggled. Pati ang mga nakababatang kapatid ko ay tuwang-tuwa. “May naisip na ba kayong pangalan para sa kaniya, Russ?” My dad, the intimidating Henderson Xenia asked. Tito Russell just shrugged his shoulders and told my dad that Tita Bernice, her wife, will be the one to decide that. May iilang bisita na bumati sa akin, of course, it is my party, after all. Pakiramdam ko nga ay may excited pa akong makita at mahawakan ang anak nila Tito Russell kaysa buksan ang mga regalo nila para sa akin. Hindi ba't nakakatuwa na may kasabay na akong mag birthday taon-taon? Hindi lang ako mag-iisa sa mahabang mesa sa kusina, may kasama na ako!Tinawag na ako ng aking mga magulang upang pumunta sa labas para tignan ang fireworks display na inihanda nila sa aki

  • Nefarious Love    Chapter 30

    Noong lumabas ako sa aking kwarto ay wala na siya sa unit ko. Dali-dali akong nagluto ng hapunan para sa sarili ko dahil gutom na gutom na ako. Ilang oras na akong nakakulong sa kwarto at pinipigilan ang sarili na lumabas upang hindi makausap o makaharap ang taong iyon. Napagdesisyunan kong magluto ng fried chicken buti naman ay may stock ang refrigerator dito, siguro ay namili siya o kung ano mang ginawa niya. Ang pinagtataka ko lang ay kung condo unit ko ito, bakit may access siya sa pagmamay-ari ko? After all these years, why is he doing this to me? Playing pretend na parang walang nangyari?Baka naman nanalo na siya sa dare at kailangan niya akong paibigin ng ilang buwan para manalo sa pustahan?Erase, erase! Kakanood ko na ito ng telebisyon, nagiging madumi na ang utak ko at hindi na ako ang dating Asheia Dian Travosco ng mga magulang ko. Umupo ako sa counter ng kusina at nagsimulang papakin ang manok habang nag aalab pa ito. Sa sobrang init nga nito ay muntik na akong mapaso!

  • Nefarious Love    Chapter 29

    “Tita Ashe!”Napangiti ako nang makita ang aking pamangkin na si Hannah Nira na kinakaway ang kaniyang maliliit na daliri sa akin. I smiled and waved back too, kahit na sa malayo ay nasisilayan ko pa rin siya kasama sila Ate Miranda.It was the launching day of my company. My parent's company. Ilang taon ang ginugol ko para maibalik ito sa dating ayos. Nag-aral ako nang mabuti para lang matutuhan paano ang pamamalakad nito. Of course, hindi ko ito magagawa kung wala ang tulong ni Heins. Hindi niya ipinull out ang kaniyang shares dito sa nagdaang taon, dahil alam niyang balang araw ay magagamit din iyon sa larangang ito. Wearing the only gown my parents left me, I held my head high and gracefully made my way to the stage. May iilang palakpakan pa akong narinig mula sa madla, may hiyawan at syempre, hindi mawawala ang mga photographers. “Ano po ang suot niyo?” Tanong ng isang reporter.Napangiwi ako sa kaniyang tanong. “Damit.”Nagtawanan ang ibang reporters sa aking sagot, hindi nagt

  • Nefarious Love    Chapter 28

    Naguguluhan ko siyang tinitignan. Ang mga kamay niyang nakahawak sa aking pulso ay nakapirmi pa rin doon, magkalapit pa rin ang aming katawan. Ramdam na ramdam ko ang kaniyang mainit na hininga. Hinanap ko ang tamang salita na maari kong sabihin ng ilang segundo.“What do you mean, Heins?” Naguguluhan kong tanong. “Of course, hindi mo alam.” he scoffed. “The day I left for another country was the day I almost lost you, Ninety Nine. Iyon ang araw na nalaman kong hindi sila ang mga magulang na nag alaga sa akin. They're after you but I beg them not to.”Uminit ang magkabilang sulok ng mata ko. I remember that day! Iyon ang araw na pinangako niyang babalik siya sa akin! Na babalik siya upang i-celebrate ang birthday namin ng sabay! “Pero nandoon ka para itaguyod ang kompanya niyo–”“Yes!” tinaasan niya ako ng boses. “That was for your own damn good! Pinalago ko ang kompanyang hindi sa’kin para lang hindi ka nila saktan, Ninety Nine! I suffered from everything! I was homesick! I wanted

  • Nefarious Love    Chapter 27

    Tahimik ako habang nagmamaneho si Harrison pauwi sa mansyon.Iniisip ko tuloy. Ano ang madadatnan ko pagdating ko roon? Nandoon pa ba sila Madam Clarita kasama ang mga malditang maids na palaging nang bu-bully sa’kin noon? Nandoon ba sila Lady Cesca? O alam ba niya ang mga pangyayaring ito?Umayos ako ng upo noong mamataan ko ang pamilyar na liko. Ito ang direksyon papasok sa lupa ng mga Xenia, isang beses lang ako nakalabas sa mansyon ngunit alalang-alala ko pa ito. Sino bang makakalimot e bigyan ka ba naman ng fifteen minutes mamalengke tapos ilang putahe ang bibilhin sa merkado?Ini-parking ni Harrison ang kaniyang gamit na kotse sa harap mismo ng mansyon. Napansin ko na walang maid na nagbukas ng kanilang matayog na gates at naging automatic na ito. Ganoon na ba talaga katagal noong umalis ako? Dalawang buwan lang naman akong wala pero ang dami nang nagbago. Pinagbuksan niya ako ng pintuan. “Tara na?” anyaya pa niya at lumabas na ako. “For sure maninibago ka, same here, wala na k

  • Nefarious Love    Chapter 26

    Hindi ko alam anong mararamdaman ko. Nakatayo ako ngayon sa railings ng isang tulay habang tinitignan ang tubig na dahan-dahang umaagos sa ilog na malapit sa daan pauwi ng aming bahay. Noong ipikit ko ang aking mga mata ay unti-unti ko na namang naalala lahat-lahat ng mga nangyari kanina sa school.“What is she doing here?” Sa sobrang lamig ng boses ni Heins ay alam ko na kaagad na galit s’ya sa akin. Hindi ko alam bakit siya pa ang may ganang magalit sa akin matapos lahat ng nangyari.Hindi naman tumatakbo si Nehemiah pero hingal ito noong sumagot kay Heins. “We thought she left the campus–” “No, let her be, boys.” Miss Paulette Cruella's voice stopped them from talking. Mas lalo pang lumawak ang ngiti nito sa akin at lalo pang lumapit sa katawan ni Heins. “I want her to watch us. Watch Heins and I kiss each other. Ano kayang ir-react niya?” Mapaglaro niyang tanong kaya't mabilis kong ikinuyom ang aking kamao. This bitch! Kung akala niya ay hindi ko alam kung ano ang ginawa niya k

  • Nefarious Love    Chapter 25

    When I woke up, I was inside my tent.Madilim pa ang paligid at narinig ko na may nag zip ng aking tent mula sa labas. Ang anino nito ay dahan-dahang nawala matapos ang iilang yapak. Doon ko lang napagtanto na kakalapag lang nila sa akin dito mismo sa aking tent. Sa sobrang sakit ng tyan ko ay halos masuka ko sa aking nararamdaman. Napakapit ako sa aking unan at doon ko inibaon ang aking ulo upang isigaw lahat ng nararamdaman ko. Nasaan si Francesca? Is she okay? Lalabas na sana ako ng tent nang makarinig ako ng boses kalapit ng aking tent. Mabilis akong nagpanggap na tulog at walang kamalay-malay.“Nagawa ko na, Ma'am Lette. Ang bilis naman paiyakin no’ng babae, sabi niya hindi niya raw lalayuan. Kung hindi lang dumating mga facilitators, baka napatay ko na siya.”Lette? Ilang sandaling katahimikan ang bumalot sa paligid. Muli itong nagsalita at nakarinig ako ng taong naglalakad papalayo sa kinahihigaan ko. Buti nalang at hindi niya napansin na gising ako o may malay na ako, baka

Maaari mong magustuhan

DMCA.com Protection Status