Mag-log inShare
Chapter 26
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Kaugnay na kabanata
Nefarious Love Chapter 27
Tahimik ako habang nagmamaneho si Harrison pauwi sa mansyon.Iniisip ko tuloy. Ano ang madadatnan ko pagdating ko roon? Nandoon pa ba sila Madam Clarita kasama ang mga malditang maids na palaging nang bu-bully sa’kin noon? Nandoon ba sila Lady Cesca? O alam ba niya ang mga pangyayaring ito?Umayos ako ng upo noong mamataan ko ang pamilyar na liko. Ito ang direksyon papasok sa lupa ng mga Xenia, isang beses lang ako nakalabas sa mansyon ngunit alalang-alala ko pa ito. Sino bang makakalimot e bigyan ka ba naman ng fifteen minutes mamalengke tapos ilang putahe ang bibilhin sa merkado?Ini-parking ni Harrison ang kaniyang gamit na kotse sa harap mismo ng mansyon. Napansin ko na walang maid na nagbukas ng kanilang matayog na gates at naging automatic na ito. Ganoon na ba talaga katagal noong umalis ako? Dalawang buwan lang naman akong wala pero ang dami nang nagbago. Pinagbuksan niya ako ng pintuan. “Tara na?” anyaya pa niya at lumabas na ako. “For sure maninibago ka, same here, wala na k
Nefarious Love Chapter 28
Naguguluhan ko siyang tinitignan. Ang mga kamay niyang nakahawak sa aking pulso ay nakapirmi pa rin doon, magkalapit pa rin ang aming katawan. Ramdam na ramdam ko ang kaniyang mainit na hininga. Hinanap ko ang tamang salita na maari kong sabihin ng ilang segundo.“What do you mean, Heins?” Naguguluhan kong tanong. “Of course, hindi mo alam.” he scoffed. “The day I left for another country was the day I almost lost you, Ninety Nine. Iyon ang araw na nalaman kong hindi sila ang mga magulang na nag alaga sa akin. They're after you but I beg them not to.”Uminit ang magkabilang sulok ng mata ko. I remember that day! Iyon ang araw na pinangako niyang babalik siya sa akin! Na babalik siya upang i-celebrate ang birthday namin ng sabay! “Pero nandoon ka para itaguyod ang kompanya niyo–”“Yes!” tinaasan niya ako ng boses. “That was for your own damn good! Pinalago ko ang kompanyang hindi sa’kin para lang hindi ka nila saktan, Ninety Nine! I suffered from everything! I was homesick! I wanted
Nefarious Love Chapter 29
“Tita Ashe!”Napangiti ako nang makita ang aking pamangkin na si Hannah Nira na kinakaway ang kaniyang maliliit na daliri sa akin. I smiled and waved back too, kahit na sa malayo ay nasisilayan ko pa rin siya kasama sila Ate Miranda.It was the launching day of my company. My parent's company. Ilang taon ang ginugol ko para maibalik ito sa dating ayos. Nag-aral ako nang mabuti para lang matutuhan paano ang pamamalakad nito. Of course, hindi ko ito magagawa kung wala ang tulong ni Heins. Hindi niya ipinull out ang kaniyang shares dito sa nagdaang taon, dahil alam niyang balang araw ay magagamit din iyon sa larangang ito. Wearing the only gown my parents left me, I held my head high and gracefully made my way to the stage. May iilang palakpakan pa akong narinig mula sa madla, may hiyawan at syempre, hindi mawawala ang mga photographers. “Ano po ang suot niyo?” Tanong ng isang reporter.Napangiwi ako sa kaniyang tanong. “Damit.”Nagtawanan ang ibang reporters sa aking sagot, hindi nagt
Nefarious Love Chapter 30
Noong lumabas ako sa aking kwarto ay wala na siya sa unit ko. Dali-dali akong nagluto ng hapunan para sa sarili ko dahil gutom na gutom na ako. Ilang oras na akong nakakulong sa kwarto at pinipigilan ang sarili na lumabas upang hindi makausap o makaharap ang taong iyon. Napagdesisyunan kong magluto ng fried chicken buti naman ay may stock ang refrigerator dito, siguro ay namili siya o kung ano mang ginawa niya. Ang pinagtataka ko lang ay kung condo unit ko ito, bakit may access siya sa pagmamay-ari ko? After all these years, why is he doing this to me? Playing pretend na parang walang nangyari?Baka naman nanalo na siya sa dare at kailangan niya akong paibigin ng ilang buwan para manalo sa pustahan?Erase, erase! Kakanood ko na ito ng telebisyon, nagiging madumi na ang utak ko at hindi na ako ang dating Asheia Dian Travosco ng mga magulang ko. Umupo ako sa counter ng kusina at nagsimulang papakin ang manok habang nag aalab pa ito. Sa sobrang init nga nito ay muntik na akong mapaso!
Nefarious Love Epilogue
Heins Cyan's Point of View“Babae ang anak ko!”As a six year old kid, I clapped my hands like a proud brother to let my Tito Russell Fuente know that I was glad with his news. My mom, Creshian Xenia, kissed my cheeks at giggled. Pati ang mga nakababatang kapatid ko ay tuwang-tuwa. “May naisip na ba kayong pangalan para sa kaniya, Russ?” My dad, the intimidating Henderson Xenia asked. Tito Russell just shrugged his shoulders and told my dad that Tita Bernice, her wife, will be the one to decide that. May iilang bisita na bumati sa akin, of course, it is my party, after all. Pakiramdam ko nga ay may excited pa akong makita at mahawakan ang anak nila Tito Russell kaysa buksan ang mga regalo nila para sa akin. Hindi ba't nakakatuwa na may kasabay na akong mag birthday taon-taon? Hindi lang ako mag-iisa sa mahabang mesa sa kusina, may kasama na ako!Tinawag na ako ng aking mga magulang upang pumunta sa labas para tignan ang fireworks display na inihanda nila sa aki
Nefarious Love Special Chapter
Asheia Dian's Point of View“Henriesh! Henrietta!” nagmamadali akong tumakbo papasok ng kaniyang kwarto nang makauwi ako galing fashion show. Hindi kasi nila sinasagot ang telepono at nag aalala ako sa kalagayan ng mga anak ko. “Where on earth are you?!” My voice thundered the whole house.Noong makapasok ako sa kwarto ng aking panganay na anak na si Henriesh Cedie ay kaagad kong namataan na nag pi-pinta ito sa isang malaking canvas. May hawak pa itong palette sa kaniyang kaliwang kamay at brush. Punong-puno ang kaniyang apron ng mga pintura at may iilan din na natapon sa kaniyang mukha. Kaagad ko siyang nilapitan at niyakap. “Mommy! I painted this on my own! May magic pa nga ‘yan e, wait!” humiwalay siya mula sa pagkakayakap sa akin at pinindot ang switch ng ilaw sa kaniyang kwarto. Noong ginawa niya iyon ay nag iba ang mukha ng painting. “Look!”Mabilis na bumaba ang lahat ng dugo ko sa aking katawan nang makita ko ang kaniyang painting. At the age of seven, napa
Nefarious Love Special Chapter
Henriesh Cedie Xenia's Point of ViewFirst born of the Xenia. Malamang marami silang aasahan sa akin. I don't want to disappoint my mom nor my dad because of my illness, that's why everyday, I try harder and always do my best to make them happy. Simula pa noong pagkabata, nahiligan ko na talaga ang musika. I am eager to learn it, that's why I always ask my parents to buy me different kinds of instruments everytime I achieved something they wanted me to have. Pero sa lahat ng instrumentong nasa bandroom ko, isa lang talaga nag umakit ng puso ko, iyon ay ang piano. Naglalakad ako papasok ng school's bandroom nang mabangga ko ang isang babae na mas maliit sa akin. Nang mag angat ito ng tingin sa akin ay napansin kong may iilang butil ng luha ang pumapatak sa kaniyang mga mata. And me, Henriesh Cedie, being the cognitive empath Henriesh Cedie, malamang ay dadamayan ko siya sa nararamdaman niyang sakit sa oras na ito. “Are you okay, miss?” I asked. She nodded her head. I
Nefarious Love Prologue
Sa wakas, ang gabi na pinakahihintay ko.Hallow's eve.Mula sa labas, ay dinig na dinig ko ang hiyawan at tawanan ng mga bisitang nasa loob ngayon ng X's mansion. Kaarawan kasi ng kanilang pinakabata sa magkakapatid na Xenia, si Lady Cesca. Kaming mga alagad ng pamilya ay nakaabang sa labas ng mansyon, tulad ng dating gawain, nakahilera, walang imik kahit na umuulan. “Disiplinahin niyo ‘yang mga sarili niyo, kung gusto niyong tumagal sa pangangalaga ng Xenia.”Taas-noong naglakad si Madam Clarita, ang alagad na nakuha ang pinakamataas na respeto, siya rin ang tinuturing na Madam dito, sapagkat siya ang inaatasan ng mga amo namin sa gawain. I am Nine, short for Ninety-nine. The last number of all the servants. Maybe, you're wondering, bakit ninety-nine lang, e one hundred ang close number? It's because One hundred died, she was shot last night because she tried to escape the Xenia's premises.Wala akong pangalan.Bata pa lamang ako ay wala na akong matandaan na pinag isipan ang aki
Pinakabagong kabanata
Nefarious Love Special Chapter
Henriesh Cedie Xenia's Point of ViewFirst born of the Xenia. Malamang marami silang aasahan sa akin. I don't want to disappoint my mom nor my dad because of my illness, that's why everyday, I try harder and always do my best to make them happy. Simula pa noong pagkabata, nahiligan ko na talaga ang musika. I am eager to learn it, that's why I always ask my parents to buy me different kinds of instruments everytime I achieved something they wanted me to have. Pero sa lahat ng instrumentong nasa bandroom ko, isa lang talaga nag umakit ng puso ko, iyon ay ang piano. Naglalakad ako papasok ng school's bandroom nang mabangga ko ang isang babae na mas maliit sa akin. Nang mag angat ito ng tingin sa akin ay napansin kong may iilang butil ng luha ang pumapatak sa kaniyang mga mata. And me, Henriesh Cedie, being the cognitive empath Henriesh Cedie, malamang ay dadamayan ko siya sa nararamdaman niyang sakit sa oras na ito. “Are you okay, miss?” I asked. She nodded her head. I
Nefarious Love Special Chapter
Asheia Dian's Point of View“Henriesh! Henrietta!” nagmamadali akong tumakbo papasok ng kaniyang kwarto nang makauwi ako galing fashion show. Hindi kasi nila sinasagot ang telepono at nag aalala ako sa kalagayan ng mga anak ko. “Where on earth are you?!” My voice thundered the whole house.Noong makapasok ako sa kwarto ng aking panganay na anak na si Henriesh Cedie ay kaagad kong namataan na nag pi-pinta ito sa isang malaking canvas. May hawak pa itong palette sa kaniyang kaliwang kamay at brush. Punong-puno ang kaniyang apron ng mga pintura at may iilan din na natapon sa kaniyang mukha. Kaagad ko siyang nilapitan at niyakap. “Mommy! I painted this on my own! May magic pa nga ‘yan e, wait!” humiwalay siya mula sa pagkakayakap sa akin at pinindot ang switch ng ilaw sa kaniyang kwarto. Noong ginawa niya iyon ay nag iba ang mukha ng painting. “Look!”Mabilis na bumaba ang lahat ng dugo ko sa aking katawan nang makita ko ang kaniyang painting. At the age of seven, napa
Nefarious Love Epilogue
Heins Cyan's Point of View“Babae ang anak ko!”As a six year old kid, I clapped my hands like a proud brother to let my Tito Russell Fuente know that I was glad with his news. My mom, Creshian Xenia, kissed my cheeks at giggled. Pati ang mga nakababatang kapatid ko ay tuwang-tuwa. “May naisip na ba kayong pangalan para sa kaniya, Russ?” My dad, the intimidating Henderson Xenia asked. Tito Russell just shrugged his shoulders and told my dad that Tita Bernice, her wife, will be the one to decide that. May iilang bisita na bumati sa akin, of course, it is my party, after all. Pakiramdam ko nga ay may excited pa akong makita at mahawakan ang anak nila Tito Russell kaysa buksan ang mga regalo nila para sa akin. Hindi ba't nakakatuwa na may kasabay na akong mag birthday taon-taon? Hindi lang ako mag-iisa sa mahabang mesa sa kusina, may kasama na ako!Tinawag na ako ng aking mga magulang upang pumunta sa labas para tignan ang fireworks display na inihanda nila sa aki
Nefarious Love Chapter 30
Noong lumabas ako sa aking kwarto ay wala na siya sa unit ko. Dali-dali akong nagluto ng hapunan para sa sarili ko dahil gutom na gutom na ako. Ilang oras na akong nakakulong sa kwarto at pinipigilan ang sarili na lumabas upang hindi makausap o makaharap ang taong iyon. Napagdesisyunan kong magluto ng fried chicken buti naman ay may stock ang refrigerator dito, siguro ay namili siya o kung ano mang ginawa niya. Ang pinagtataka ko lang ay kung condo unit ko ito, bakit may access siya sa pagmamay-ari ko? After all these years, why is he doing this to me? Playing pretend na parang walang nangyari?Baka naman nanalo na siya sa dare at kailangan niya akong paibigin ng ilang buwan para manalo sa pustahan?Erase, erase! Kakanood ko na ito ng telebisyon, nagiging madumi na ang utak ko at hindi na ako ang dating Asheia Dian Travosco ng mga magulang ko. Umupo ako sa counter ng kusina at nagsimulang papakin ang manok habang nag aalab pa ito. Sa sobrang init nga nito ay muntik na akong mapaso!
Nefarious Love Chapter 29
“Tita Ashe!”Napangiti ako nang makita ang aking pamangkin na si Hannah Nira na kinakaway ang kaniyang maliliit na daliri sa akin. I smiled and waved back too, kahit na sa malayo ay nasisilayan ko pa rin siya kasama sila Ate Miranda.It was the launching day of my company. My parent's company. Ilang taon ang ginugol ko para maibalik ito sa dating ayos. Nag-aral ako nang mabuti para lang matutuhan paano ang pamamalakad nito. Of course, hindi ko ito magagawa kung wala ang tulong ni Heins. Hindi niya ipinull out ang kaniyang shares dito sa nagdaang taon, dahil alam niyang balang araw ay magagamit din iyon sa larangang ito. Wearing the only gown my parents left me, I held my head high and gracefully made my way to the stage. May iilang palakpakan pa akong narinig mula sa madla, may hiyawan at syempre, hindi mawawala ang mga photographers. “Ano po ang suot niyo?” Tanong ng isang reporter.Napangiwi ako sa kaniyang tanong. “Damit.”Nagtawanan ang ibang reporters sa aking sagot, hindi nagt
Nefarious Love Chapter 28
Naguguluhan ko siyang tinitignan. Ang mga kamay niyang nakahawak sa aking pulso ay nakapirmi pa rin doon, magkalapit pa rin ang aming katawan. Ramdam na ramdam ko ang kaniyang mainit na hininga. Hinanap ko ang tamang salita na maari kong sabihin ng ilang segundo.“What do you mean, Heins?” Naguguluhan kong tanong. “Of course, hindi mo alam.” he scoffed. “The day I left for another country was the day I almost lost you, Ninety Nine. Iyon ang araw na nalaman kong hindi sila ang mga magulang na nag alaga sa akin. They're after you but I beg them not to.”Uminit ang magkabilang sulok ng mata ko. I remember that day! Iyon ang araw na pinangako niyang babalik siya sa akin! Na babalik siya upang i-celebrate ang birthday namin ng sabay! “Pero nandoon ka para itaguyod ang kompanya niyo–”“Yes!” tinaasan niya ako ng boses. “That was for your own damn good! Pinalago ko ang kompanyang hindi sa’kin para lang hindi ka nila saktan, Ninety Nine! I suffered from everything! I was homesick! I wanted
Nefarious Love Chapter 27
Tahimik ako habang nagmamaneho si Harrison pauwi sa mansyon.Iniisip ko tuloy. Ano ang madadatnan ko pagdating ko roon? Nandoon pa ba sila Madam Clarita kasama ang mga malditang maids na palaging nang bu-bully sa’kin noon? Nandoon ba sila Lady Cesca? O alam ba niya ang mga pangyayaring ito?Umayos ako ng upo noong mamataan ko ang pamilyar na liko. Ito ang direksyon papasok sa lupa ng mga Xenia, isang beses lang ako nakalabas sa mansyon ngunit alalang-alala ko pa ito. Sino bang makakalimot e bigyan ka ba naman ng fifteen minutes mamalengke tapos ilang putahe ang bibilhin sa merkado?Ini-parking ni Harrison ang kaniyang gamit na kotse sa harap mismo ng mansyon. Napansin ko na walang maid na nagbukas ng kanilang matayog na gates at naging automatic na ito. Ganoon na ba talaga katagal noong umalis ako? Dalawang buwan lang naman akong wala pero ang dami nang nagbago. Pinagbuksan niya ako ng pintuan. “Tara na?” anyaya pa niya at lumabas na ako. “For sure maninibago ka, same here, wala na k
Nefarious Love Chapter 26
Hindi ko alam anong mararamdaman ko. Nakatayo ako ngayon sa railings ng isang tulay habang tinitignan ang tubig na dahan-dahang umaagos sa ilog na malapit sa daan pauwi ng aming bahay. Noong ipikit ko ang aking mga mata ay unti-unti ko na namang naalala lahat-lahat ng mga nangyari kanina sa school.“What is she doing here?” Sa sobrang lamig ng boses ni Heins ay alam ko na kaagad na galit s’ya sa akin. Hindi ko alam bakit siya pa ang may ganang magalit sa akin matapos lahat ng nangyari.Hindi naman tumatakbo si Nehemiah pero hingal ito noong sumagot kay Heins. “We thought she left the campus–” “No, let her be, boys.” Miss Paulette Cruella's voice stopped them from talking. Mas lalo pang lumawak ang ngiti nito sa akin at lalo pang lumapit sa katawan ni Heins. “I want her to watch us. Watch Heins and I kiss each other. Ano kayang ir-react niya?” Mapaglaro niyang tanong kaya't mabilis kong ikinuyom ang aking kamao. This bitch! Kung akala niya ay hindi ko alam kung ano ang ginawa niya k
Nefarious Love Chapter 25
When I woke up, I was inside my tent.Madilim pa ang paligid at narinig ko na may nag zip ng aking tent mula sa labas. Ang anino nito ay dahan-dahang nawala matapos ang iilang yapak. Doon ko lang napagtanto na kakalapag lang nila sa akin dito mismo sa aking tent. Sa sobrang sakit ng tyan ko ay halos masuka ko sa aking nararamdaman. Napakapit ako sa aking unan at doon ko inibaon ang aking ulo upang isigaw lahat ng nararamdaman ko. Nasaan si Francesca? Is she okay? Lalabas na sana ako ng tent nang makarinig ako ng boses kalapit ng aking tent. Mabilis akong nagpanggap na tulog at walang kamalay-malay.“Nagawa ko na, Ma'am Lette. Ang bilis naman paiyakin no’ng babae, sabi niya hindi niya raw lalayuan. Kung hindi lang dumating mga facilitators, baka napatay ko na siya.”Lette? Ilang sandaling katahimikan ang bumalot sa paligid. Muli itong nagsalita at nakarinig ako ng taong naglalakad papalayo sa kinahihigaan ko. Buti nalang at hindi niya napansin na gising ako o may malay na ako, baka
