"แหงล่ะตา ต่อไปเราจะมีพี่สาวกันแล้วค่ะตา พี่เจ้าน่ารักมากด้วย" ของขวัญหันไปตอบตาน้อยอย่างร่าเริงแล้วเดินเข้าไปในครัวที่น้ำหวานกำลังทำกับข้าวอยู่
"โรมพาน้องอยู่กินข้าวก่อนนะลูก แล้วนี่เทนกลับมาพร้อมกันหรือเปล่าล่ะ" ตาน้อยบอกชายหนุ่มแล้วถามหาเพื่อนอีกคนยิ้ม ๆ
"มันกลับมาก่อนแล้วครับตา เมียไม่รับสายไอ้บ้านี่แทบเหมาเครื่องบินกลับแต่ผมไปเดินป่ากับพวกไอ้มาร์คไอ้ศิมา ทีแรกว่าจะไปสเปนกันด้วยแต่เพื่อนที่จีนไปด้วยเลยพากลับมาก่อน"
"ศิลาเขายอมไปเที่ยวกับพวกเราด้วยหรือ" ตาน้อยถามยิ้ม ๆ
"ลากมันไปครับ ไอ้บ้าทำงานไม่หยุดซักวัน ขนาดไปเดินป่าไอ้นี่ยังพกงานไปทำพกพาวเวอร์แบงก์โซลาเซลไปชาร์ตแบตทำงานในป่าได้ ไอ้บ้ามาร์คอีกคนเหมือนพวกมันเปลี่ยนที่ทำงานกันแค่นั้นเอง" โรมว่าพร้อมกับหัวเราะ แล้วขยับไปนั่งใกล้ ๆ เจ้าขาที่นั่งมองตาน้อยร้อยพวงมาลัยอยู่เงียบ ๆ
"นี่ แกะแบบนี้" ว่าพลางแกะดอกมะลิให้เจ้าขาดูเป็นตัวอย่างอย่างคล่องแคล่ว เจ้าขามองตามอึ้ง ๆ พร้อมกับมองหน้าชายหนุ่ม
"ทำไมคล่องจัง?" หญิงสาวว่าพลางหยิบมาแกะตาม
"ก็แกะมาหลายปีแล้วนี่ ทีแรกแกะไม่เป็นก็ช้ำเยอะเชีย
Rome partทันทีที่พี่ชายวางสาย ชายหนุ่มถึงกับถอนหายใจหนัก ๆ เหลือบตามองห้องนอนตัวเองที่ตอนนี้เปิดประตูแง้มไว้ได้ยินเสียงรายการมวยไทยดังออกมา แล้วกดโทรศัพท์หาพี่สะใภ้ทันที"พี่จี พี่มากับไอ้รันหรือเปล่า" ชายหนุ่มเอ่ยถามทันทีที่พี่สะใภ้รับสาย'ไม่นะโรม พี่พาจานอนแล้ว แต่เห็นนั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นก่อนพี่ขึ้นมานะแล้วเอารถใหญ่ออกไป พี่ว่าคุณลุงคงไปด้วยแน่เลย' จีน่าว่าเสียงเบา"งั้นผมรบกวนพี่จีไปดูห้องนั่งเล่นหน่อยว่ามีใครอยู่บ้าง"'เค แป๊บนะน้องรัก' จีน่าว่าพลางค่อย ๆ ลุกขึ้นแล้วเดินมาส่องที่บันไดเพื่อดูห้องนั่งเล่น 'ไม่มีคนอยู่เลยโรม พี่ว่าไปหมดแน่เลยว่ะ' จีน่าว่าพลางนั่งลงที่บันได"หึ! มาจับผิดผมชัวร์ ผมจะแกล้งให้คุณหญิงกระอักเลือดเลยดีมั้ย" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับถอนหายใจ'คิดดี ๆ นะน้องรัก เกิดคุณหญิงรวิดาโผงผางขึ้นมาจับแต่งงานกับน้องนี่งานงอกเลยนะเว้ย' จีน่าซึ่งเป็นรุ่นพี่ห่างกันแค่ 2 ปีว่าขึ้น"ไม่กล้าหรอกพี่ ขนาดผมท้ายังไม่กล้าเลย แม่เห็นผมเลวจะตายไม่กล้ามัดมือชกแบบพี่กับไอ้รันหรอก แกกลัวหลานแกได้คนเลว ๆ แบบผมเป็นผัวจ
"เจ้า! ที่รัก (TY rak) โทรมา" ชายหนุ่มเอ่ยบอกชื่อที่หญิงสาวบันทึกไว้ แต่ก็ทำให้ผู้ใหญ่ในห้องมองหน้ากันเลิ่กลั่กได้เจ้าขารีบวิ่งออกมาจากห้องโดยไม่ได้มองมุมโซฟาว่ามีคนนั่งอยู่มือบางคว้ามือถือมากดรับสายพร้อมกับจับเก้าอี้ของโรมหมุนออกด้านข้างแล้วนั่งลงบนหน้าขาแบบที่เคยทำ ก่อนจะเหลือบไปเห็นสรัญที่นั่งอยู่ตรงข้ามแล้วแลเลยไปเห็นอีก 4 บุคคลที่นั่งอยู่ที่โซฟายาวมุมห้อง "อุ่ย!...ฮี่" คนตัวเล็กยิ้มเจื่อน ๆ แล้วทำท่าจะลุกวิ่งเข้าห้องแต่โดนมือใหญ่คว้าเอวไว้แล้วดึงให้นั่งลงที่เดิมต่อหน้าทุกคน แล้วหันเก้าอี้กลับไปทางเดิม ก่อนจะสอดมือลอดช่วงเอวของหญิงสาวมาเปิดเอกสารหน้าต่อไป ขณะที่มือซ้าย คลิกเมาท์ที่หน้าจอคอมไปเรื่อย ๆ"คุยให้จบแล้วค่อยไป" เสียงทุ้มเอ่ยบอกข้างหูแต่จงใจให้เสียงดังลอดเข้าไปในสาย ซึ่งคนตัวเล็กก็พยักหน้าแล้วคุยโทรศัพท์กับเพื่อนตามคำสั่งก่อนจะกดวางสายแล้ววางมือถือไว้ที่เดิมพร้อมกับหันมามองหน้าสรัญและพ่อแม่ตัวเองและคุณอาทั้ง 2 เมื่อนึกได้"แม่มาทำไม่บอก" คนตัวเล็กกัดฟันพูดกับเจ้าของตักไม่แรงนัก"ไม่รู้ว่ามาไง เมื่อกี้แฟนโทรมา?" เสียงทุ้มพร้
"แม่อยากมาขอโทษโรมเรื่องวันนั้นที่แม่เสียงดังกับโรมไปน่ะลูก" คุณหญิงตัดสินใจพูดขึ้นเสียงอ่อนพร้อมกับมองหน้าลูกชายอย่างรู้สึกผิด"ช่างมันเถอะครับ ผมชินแล้วล่ะ เมื่อก่อนผมคิดนะว่าทำไมคนถึงมองผมไม่ดีนักทั้ง ๆ ที่ผมก็ไม่เคยเลวอะไรกับใครเลย ผมพยายามทำดีจนเหนื่อย แต่ตอนนี้ผมช่างแม่งละ ถึงใครจะมองยังไงมันก็ไม่ได้ทำให้ผมรวยขึ้นหรือจนลงหรอก ผมซะอีกที่เป็นคนกำหนดว่าผมจะรวยขึ้นหรือจนลง" ชายหนุ่มพรางยกแก้วขึ้นกระดกทีเดียวหมดแก้วแล้วรินลงไปใหม่เป็นแก้วที่ 3"ทุกคนมันผิดพลาดกันได้ ถึงมันจะย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่ข้างหน้ามันก็ปรับปรุงให้ดีได้นะลูก" ท่านอัฐพยายามสอนทั้งแม่และลูกในเวลาเดียวกัน ถึงท่านจะเจอโรมเพียงแค่ไม่กี่ครั้งแต่ท่านก็มองออกว่าชายหนุ่มเป็นคนยังไง ดูได้จากกระทำหลายอย่างและเมื่อครู่ที่ดึงให้ลูกสาวบุญธรรมของท่านนั่งลงที่ตักต่อหน้าทุกคน เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาทำแบบที่พูดจริง ๆ และไม่คิดจะปิดบังอะไร"ผมก็หวังแบบนั้นครับลุง ผมเข้าใจครับว่าลูกคนเล็กมีบรรทัดฐานของพี่เป็นที่ตั้งแล้วยิ่งเพื่อนผมแต่ละคนประสบความสำเร็จเป็นประธานสาขาต่างประเทศเป็นผู้ช่วยประธานสา
"หึ! งานกู ผลประโยชน์กู ครั้งต่อไปเหรอวะ นี่มึงยังคิดว่ากูจะช่วยมึงอีกหรือไง ใครดีใครเก่งก็ไปเรียกมันมาช่วยสิ สรรเสริญใครก็บอกแม่มึงไปเรียกมันมาจะได้เยินยอได้เต็มปาก บริษัทพ่อมึงจะไม่กระดากเหรอถ้าในใบปิดดีลเป็นชื่อไอ้ขี้กากอย่างกูเนี่ย ระวังพ่อมึงจะด่าว่ามึงไม่รับผิดชอบงาน แล้วแม่มึงด่าว่ามึงไม่เอาอ่าวนะไอ้รัน หน้าไม่หนาเท่ากู มึงทนไม่ได้เท่ากูหรอก" ชายหนุ่มมองหน้าแล้วว่ากับพี่ชายก่อนจะยิ้มเยาะที่มุมปาก แล้วยกแก้วขึ้นกรอกเหล้าลงคอ จนเจ้าขาที่นั่งจับมืออยู่กับแม่ รีบลุกขึ้นมาคว้าแก้วในมือชายหนุ่มยกขึ้นดื่มเองจนหมดแก้วท่ามกลางความตกตะลึงของคนในห้อง"พอแล้ว ไม่ดื่มแล้ว ไม่พูดอีก พ่อคะพาทุกคนกลับบ้านไปเถอะค่ะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับคว้าขวดเหล้าราคาแพงที่วางอยู่ด้านหน้าชายหนุ่มมาถือไว้"วางลง!" เสียงทุ้มเอ่ยสั่งพร้อมกับจ้องหน้าหญิงสาวอย่างไม่พอใจ "ไม่!""พี่สั่งให้เจ้าวางลงแล้วกลับบ้านไปพร้อมกับแม่เจ้าซะ" ชายหนุ่มออกคำสั่งด้วยแววตาเจ็บปวดมองหน้าคนตัวเล็กตรงหน้า จนคนเป็นลุงที่ยืนโอบไหล่อยู่เข้าใจความรู้สึกได้"ไม่! เจ้าไม่วางแล้วเจ้าก็ไม่กลับด้วย ใครพาเจ้ามาต้องพาเจ้ากลับ!" เจ้าขาว่าขึ้นพร
"เจ้าไม่ได้ยินหรือไงว่าเขาว่าอะไรให้พี่ พี่สั่งให้เจ้า...อื้อ!" เสียงของชายหนุ่มในห้องขาดหายเมื่อปากบางประกบปิดปากหนาที่กำลังจะพ่นพร่ำออกมาทันท่วงที มือบางประคองแก้มแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ของชายหนุ่มไว้ทั้ง 2 ข้าง ขณะที่คนด้านนอกถอนหายใจก่อนจะหันหลังเดินลงบันไดตามคนอื่น ๆ ไป ส่วนด้านในห้องนั้น..."พอรึยัง เลิกบ้าได้รึยัง" ร่างบางถอนริมฝีปากแล้วตะคอกใส่หน้าลูกชายของอาเสียงดัง"เริ่มเองนะเจ้า" ชายหนุ่มว่าพลางจ้องหน้าน้องสาวลูกลุง ตอนนี้ความรู้สึกของเขาทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ ทั้งห่วงใยและแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปทำให้ความรู้สึกเขาปนเปไปหมด โรมรั้งร่างบางเข้ามาหาตัวอย่างแรงแล้วก้มลงประกบจูบอย่างเร่าร้อน จนคนที่ไม่ประสาอย่างเจ้าขาตกตะลึงอ้าปากค้าง ปล่อยให้ลิ้นหนาเข้าไปกวาดต้อนน้ำหวานในโพรงปากอย่างง่ายดาย "อื้อ..." เสียงครางในลำคอของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มได้สติถอนริมฝีปากออกมามองหน้าแล้วแลบลิ้นเลียมุมปากก่อนจะจ้องหน้าสวยหวานของคนตรงหน้าด้วยแววตาหื่นกระหาย"เริ่มเองก็รับผิดชอบด้วยนะเจ้า" ชายหนุ่มว่าพลางช้อนร่างบางเดินเข้าห้องนอนด้านหลังแล้วใช้เท้าปิดประตูเสียงดังก่อนจะโยนร่างบางลงที่เตียงนุ่มไม่แรง
"อีกน้ำเดียวเดี๋ยวพี่ให้นอน" เสียงทุ้มเอ่ยตอบพร้อมกับเท้าแขนขึ้นตั้งฉากแล้วยกทั้ง 2 ขาเรียวขึ้นพาดบ่าส่งแก่นกายเข้าไปจนสุด "อื้อ...เจ้าจุก" คนตัวเล็กว่าพร้อมกับยกมือดันหน้าท้องแกร่งสุดแรงที่มี "น่ารอบเดียวจะนอนแล้ว" คนตัวโตว่าพร้อมกับโหมแรงกระแทกตอกอัดแบบไม่ออมแรงจนร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงส่งของสะโพกหนา หน้าอกชูชันเด้งขึ้นลงอย่างน่ามอง ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะก้มลงดูดเม้มจนเกิดเสียงดังแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อข้างล่าง "พะ พี่โรม เจ้าเสียว อื้อ...เจ้าไม่ไหว" เสียงหวานขาดกระท่อนกระแท่นเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน "พร้อมกัน" คนตัวโตเอ่ยตอบพร้อมกับอัดกระแทกถี่ ๆ พาหญิงสาวและตัวเองถึงฝั่งพร้อมกันฉีดน้ำขาวขุ่นเข้าร่องสวาททุกหยาดหยด ผสมกับน้ำหวานในร่องสาวจนไหลย้อนออกมาตามเมื่อชายหนุ่มถอดถอนแก่นกายออกจากร่องสาว " อ่า...มันมากเลยเจ้า แบบนี้ต้องมากับพี่ทุกคืนแล้ว" ชายหนุ่มว่าพลางกดจูบที่หน้าผากคนตัวเล็กหนัก ๆ "ไม่มาแล้ว เจ้าไม่น่าห่วงคนเจ้าเล่ห์แบบนี้เลย พรุ่งนี้เจ้าจะไปเรียนยังไง" คนตัวเล็กโวยวายพร้อมกับยกกำปั้นทุบอกแกร่งอย่างหมดแรง หน้าสวยแดงก่ำด้วยเลือดฝาด น่ารักน่าหลงอย่างมาก"พรุ่งนี้เจ้าไม่ไปเรียนก็
มหาวิทยาลัย บี.ร่างบางในชุดกางเกงวอร์มเสื้อคณะขับรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่เข้ามาจอดที่จอดรถหน้าตึกคณะบริหาร แล้วเดินเข้าไปหา 2 เพื่อนที่นั่งรออยู่ใต้ตึก"เจ้า มาซะทีนะ ไม่อ่านไลน์เลย อาจารย์เลื่อนเป็นบ่าย 3 เลิก 5 โมงเย็นค่ะ พวกกูกำลังจะไปห้างแล้วเนี่ย" แมงปอว่าพลางเท้าคางมองหน้าเพื่อนเซ็ง ๆ"มองรถที่กูเอามาด้วยค่ะ กูเอามอเตอร์ไซค์มาค่ะเพื่อน กูรีบมากินข้าวเที่ยงกับพวกมึงเนี่ย" เจ้าขาตอบพร้อมกับชี้มือไปที่รถตัวเอง ข้าวเที่ยงสำหรับเพื่อนแต่ก็คือข้าวเช้าสำหรับเธอเลยล่ะ"อ้าวแล้วจะไปห้างได้ไงล่ะ ไปแท็กซี่เจ้าเอารถจอดไว้นี่?" วุ้นเส้นว่าขึ้น เจ้าขามองหน้าเพื่อนงง ๆ "ไปห้างทำไมน่ะ?" *แม่ง... กูยิ่งไม่อยากเดินอยู่ ขัดยอกไปหมดแล้วเนี่ย ดีนะวันนี้ใส่เสื้อพละไม่งั้นงามไส้* ปากถามอย่างแต่ในใจคิดไปอีกอย่าง"วันนี้พี่ตี้มาไง ลืมเหรอไหนบอกว่าเมื่อคืนโทรหามึงแล้ว" แมงปอตอบพร้อมกับมองหน้าเพื่อนงง ๆ "เออว่ะ ลืมสนิทเลยว่ะ งั้นเดี๋ยวพวกมึงขึ้นแท็กซี่ไปห้างกูเอารถไปเปลี่ยนดีกว่ากลับเย็นด้วย" เจ้าขาว่าขึ้นพร้อมกับมองหน้าเพื่อน"จ่ะ คันใหญ่มากมั้งรถมึงอ่ะ 2 เบาะ ขี่คอกันติคะ ไปเอารถบักอาร์ตนู่น" แมงปอว่าพลา
"จริงเหรอโรม ผมว่าคุณมองมากกว่าความเป็นญาตินะ" คู่สัญญาที่เป็นถึงประธานใหญ่และตอนนี้ก็กลายเป็นเพื่อนสนิทอีกคนที่เดินทางมาต่อสัญญาด้วยตัวเองว่ายิ้ม ๆ"หึ! ตาคมเหมือนกันนะนี่คุณหวา จริง ๆ แล้วผมคิดว่าผมชอบเธอนะ แต่ติดตรงที่เธอไม่ชอบผู้ชาย" ชายหนุ่มเอ่ยตอบเสียงเศร้า ๆ"เฮ้ย น้องเขายังไม่เจอของจริง ลองให้รู้จักของจริงดูก่อน" คุณหวาว่ายิ้ม ๆ พร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก"พี่ชาย อย่าสอนจระเข้ให้ว่ายน้ำสิคะ นี่คาสโนว่าระดับตำนานเลยนะ แต่ดูเหมือนตอนนี้แผ่วแล้วหรือตายด้านไปแล้วนะโรม" ฟางฉีเอ่ยกับลูกพี่ลูกน้องแล้วหันมาล้อเพื่อนชายยิ้ม ๆ"อย่าพูดนะฟาง แล้วนี่ทานเสร็จหรือยังจะไปซื้อเสื้อฝากคุณแม่ไม่ใช่หรือ" ชายหนุ่มว่าพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องสนทนา ฟางฉียิ้มกว้างแล้วพยักหน้าทันที ก่อนจะเรียกพนักงานเช็คบิลแล้วพากันเดินไปที่ร้านเสื้อผ้าของที่บ้านโรมบนชั้นเดียวกัน………//………."โห...เหมาะมากเลยตี้รัก สม็อกหลังใส่ได้ยาว ๆ เลยไม่อึดอัดด้วย สีก็น่ารักว่ามั้ยวุ้น" เสียงหวาน ๆ ที่ดังออกมาจากโซนเสื้อผ้าผู้หญิงทำให้โรมขมวดคิ้วแล้วรั้งแขนเพื่อนสาวให้เข้าร้านพร้อมกับผายมือเชิญคู่สัญญายิ้ม ๆ"เข้าร้านนี้ก็ได้ฟาง ปะ หวา"
โรม หรือ รวัช ขึ้นรับตำแหน่งประธานฝ่ายบริหารแทนผู้เป็นพ่อด้วยการขอร้องของครอบครัวในอีก 3 ปีหลังจากที่เขาจบดอกเตอร์ และหลังจากนั้นอีก 5 ปีเขาและเพื่อน ๆ ได้ตกลงกันที่จะปิดบริษัทที่ต่างประเทศ เพราะศิลาและมาร์คย้ายกลับมาไทยถาวร ศิลาขึ้นดำรงตำแหน่งเป็นบอสใหญ่แห่ง เคเอส กรุ๊ป มีรองประธานฝ่ายบริหารผู้มากความสามารถอย่างมาร์คหรือมนัสพงษ์ 1 ในเพื่อนรักเคียงข้าง โดยที่คุณปู่ของศิลาให้มาร์คถือหุ้นในบริษัทถึง 10 เปอร์เซ็นต์ เพื่อตอบแทนความดีและความซื่อสัตย์ที่เขามีให้คุณหญิงรวิดาวางมือจากร้านเสื้อผ้าของตัวเองให้ลูกสะใภ้ทั้ง 2 ร่วมกันบริหารและถือหุ้นร่วมกันคนละครึ่ง โรมตัดสินใจขายผับให้กับรุ่นน้อง แต่สร้างรีสอร์ตริมทะเลเพิ่มขยายพื้นที่จนใหญ่ที่สุดในจังหวัด โดยให้ปิยะเป็นผู้ดูแลและให้แฮคกับอาร์ขึ้นมาเป็นผู้ช่วยของตัวเองที่บริษัทส่วน สรัญ เขาประสบความสำเร็จกับบริษัทออกแบบผลิตภัณฑ์ที่เริ่มก่อตั้งด้วยทุนจดทะเบียนเพียง 3 ล้านบาทและมีพนักงานแค่เขากับภรรยาในช่วงเริ่มแรกด้วยการช่วยวางแผนของน้องชาย ตอนนี้กิจการก้าวหน้าจนเป็นที่ยอมรับทั้งในไทยและต่างประเทศ และเขาก็ปฏิเสธหุ้นของโรงทอที่พ่อจ
งานฉลองบัณฑิตจบใหม่ถูกจัดขึ้นที่ผับชื่อดังไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเท่าไหร่ รถสปอร์ตเปิดประทุนคันสวยวิ่งเข้ามาจอดด้านหน้า พร้อมกับการปรากฎกายของสาวสวยสุดเซ็กซี่ที่วันนี้เธอจัดเต็มมาด้วยเสื้อผ้าหน้าผมสมกับเป็นภรรยาเจ้าของผับ แต่สิ่งหนึ่งที่เธอไม่เคยเปลี่ยนไม่ว่าจะแต่งกายด้วยชุดอะไรหรือเทศกาลอะไรนั่นก็คือสร้อยคอเส้นเล็กจี้พระจันทร์เสี้ยวกับตัวอาร์ที่ใส่ติดคอเธอตลอดตั้งแต่วันแรกที่โรมใส่ให้เมื่อ 4 ปีก่อน เจ้าขาในวันนี้แขวนนวมนักมวยขึ้นเป็นผู้บริหารร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังร่วมกับแม่สามีหญิงสาวก้าวเข้ามาในร้านอย่างมาดมั่น แต่ต้องหยุดชะงักกับภาพเห็นตรงหน้า กับไอ้หนุ่มผมยาวคุ้นตาที่กำลังนั่งดื่มกินและหัวเราะต่อกระซิกอยู่กับสาวสวยคุ้นหน้าคนหนึ่งอยู่ในร้าน"อิป๋า! เมียมายืนหัวโด่อยู่นี่ไม่คิดจะเชิญนั่งรึไง" เสียงหวานปนเกรี้ยวกราดดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ชายหนุ่มหันขวับกลับมามองก่อนจะยิ้มกว้างแล้วลุกขึ้นเดินมาโอบเอวหญิงสาวไปนั่งลงที่โซฟาตัวเดิม"ฟาง นี่เจ้าขา ภรรยาไอ...เจ้า นี่พี่ฟางฉีเพื่อนร่วมคณะพี่ แล้วนี่ก็พี่จิ๊กหรือพี่แจ็คแฟนพี่ฟาง" ชายหนุ่มแนะนำให้หญิงสาวรู้จักกับเพื่อนผ
2 ปีต่อมาอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ แห่งหนึ่งในประเทศอังกฤษโรมเดินขึ้นบันไดขึ้นไปที่ชั้น 2 ของอพาร์ตเมนต์แล้วหยุดยืนเคาะประตูหน้าห้องที่ติดบันไดทางเดิน ก่อนจะถอนหายใจแรง ๆ รอคนที่อยู่ข้างในมาเปิดให้ ชายร่างผอมสวมแว่นสายตาค่อนข้างหนาเดินออกมาเปิดประตูแล้วมองหน้าผู้มาเยือนเป็นคำถาม กว่า 2 ปีแล้วที่สรัญพาครอบครัวของเขามาอยู่ที่นี่ โดยการช่วยเหลือของโรมและเพื่อน ๆ โดยที่พ่อเขาไม่ทราบมาก่อน ทั้งเขาและภรรยาทำงานเป็นลูกจ้างร้านสะดวกซื้อที่ไม่ไกลจากที่พักมากนักและให้ลูกชายคนเดียวเข้าเรียนอยู่ที่โรงเรียนฝึกภาษาไม่ไกลจากอพาร์ตเมนต์เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย เพราะตอนที่เกิดเรื่องบัญชีของเขาที่รับโอนเงินจากบัญชีหุ้นของโรมถูกทางธนาคารสำนักงานใหญ่อายัดไว้ทั้งหมดเพื่อตรวจสอบและโยงไปถึงบัญชีภรรยาที่จดทะเบียนสมรสกันด้วย ทำให้เขาค่อนข้างลำบากในการใช้ชีวิตอย่างมาก การมาที่นี่ในตอนแรกนั้นได้ความช่วยเหลือจากศิลาให้พักอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ของทางบริษัทที่ศิลากับมาร์คพักอยู่ แต่เมื่อทั้งคู่ได้งานจึงขอย้ายออกมาอยู่ที่นี่ และเพราะตอนที่ออกมาจากไทยทั้งคู่ไม่ได้นำเอกสารใด ๆ ติดตัวมาด้วย จึงทำงานได้เพียงพนักงาน
"โอ๊ย! เจ้าลูก หล่อขนาดนี้ รวยก็ปานนี้ แถมรับความมึนของเราได้ขนาดนี้ เป็นแม่นะ แม่พยักหน้าตั้งแต่เกริ่น 3 ประโยคแรกแล้วลูก หรือยังไง อึกอักนี่คือพี่เขาไม่แซบว่างั้น" คุณนายเตือนตาว่ากับลูกสาวพร้อมกับเอ่ยแซวในตอนท้ายทำเอาคนโดนถามถึงกับอายม้วนก้มหลบตาประชาชนแทบมุดม้าหินอ่อนหนี"ก็แซบอยู่" หญิงสาวตอบเสียงอ่อย ๆ อาย ๆ"ถ้าแซบก็เก็บไว้กินเองค่ะลูก รีบรับก่อนผู้ชายจะเปลี่ยนใจค่า" คุณแม่บอกลูกสาวเสียงประชด เจ้าขาเงยหน้าขึ้นแล้วหันไปมองหน้าชายหนุ่มนิ่ง ๆ ตอนนี้ทั้งลานเงียบรอฟังผลตอบรับเหมือนกับว่าตัวเองเป็นคนรอคำตอบซะเอง"ว่าไง เป็นแฟนกับพี่มั้ย" ชายหนุ่มเอ่ยถามยิ้ม ๆ"เป็นแค่แฟนนะ" "อืม...ตอนนี้เป็นแค่แฟนก่อน" ชายหนุ่มพยักหน้าพร้อมกับอมยิ้มขำ ๆ *ตอนนี้เป็นแฟนถึงห้องนอนแล้วค่อยเป็นเมียพี่ก็ได้* ชายหนุ่มคิดในใจ"ก็ได้" คนตัวเล็กพยักหน้าตอบอาย ๆ"อะไรนะ!!" คำถามพร้อมเพรียงเสียงดังขึ้นทันที หญิงสาวลุกขึ้นยืนพร้อมกับมองพี่น้องนักมวยรอบลานแล้วมองหน้าพ่อกับแม่ พี่สาวคนสนิทก่อนจะหันมาตอบชายหนุ่มอีกครั้งอย่างเสียงดังและฟังชัด"เออ...เป็นแฟนกับพ
ตกเย็น ร้านหมูกระทะที่โรมให้น้อยไปสั่งขับรถขนหมูกระทะและอุปกรณ์มาส่งที่โรงซ้อม ชายหนุ่มสั่งเครื่องดื่มเป็นอัดลมและน้ำผลไม้ให้อย่างไม่อั้น ท่านอัฐยืนมองความสนุกสนานของเด็ก ๆ ที่กำลังช่วยกันจัดสถานที่ในการปาร์ตี้กันคืนนี้ยิ้ม ๆ"คิดยังไงมาเลี้ยงหมูกระทะเด็ก ๆ" ท่านอัฐเอ่ยถามหลานชาย"ก็เห็นบ่นอยากกินกันครับแล้วอีกอย่างพวกไปเรียนกรุงเทพก็มากันหมดแล้วเลยเลี้ยงซะหน่อย พรุ่งนี้ผมว่าจะเข้ากรุงเทพด้วยครับลุงว่าจะไปดูคุณพ่อหน่อยครับ" ชายหนุ่มตอบยิ้ม ๆ พร้อมกับถอนหายใจภายหลัง"แล้วไอ้เจ้าว่าไงล่ะ น้องมาเราจะกลับ""ก็...ยังไม่คุยเลยครับ ช่วงนี้น้องต้องซ้อมผมไม่อยากทำให้เจ้าเสียสมาธิ เอาจริง ๆ ที่ผมหนีมานี่ช่วงน้องสอบก็กลัวว่าจะเผลอทำอะไรน้องอีก ไม่อยากให้น้องเสียสมาธิครับลุง" ชายหนุ่มตอบแบบตรงไปตรงมา"แล้ววันนี้ก็หน้าบึ้งทั้งวันทะเลาะกันอีกหรือไง" ท่านอัฐเอ่ยถามพลางปรายตามองชายหนุ่ม"หึ! เปล่าหรอกครับแค่โดนกวนเมื่อคืนแล้วเมื่อเช้าไม่ได้ซ้อมกับเพื่อนแล้วงอแงใส่แค่นั้นครับ แต่เห็นบอกว่าจะออกไปรับแฟนเขาไม่ใช่หรือครับลุง" ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอตอบผู้เป
"ให้ไปอ่านหนังสือสอบ ไม่ใช่ให้ไปหาวิชาปราบผัว" ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับสะโพกที่ขยับอย่างต่อเนื่อง "ซี้ด...เจ้าอย่ารัด" ชายหนุ่มครางยาวแล้วลงประกบจูบ เอวหนาสาวขึ้นลงอย่างบ้าคลั่ง คนใต้ร่างเสียวสะท้านทุกจังหวะที่แก่นกายเข้าไปกระทบผนังด้านในสุด เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง เมื่อทั้งคู่ใกล้ถึงฝั่ง ร่างบางเกร็งกระตุกถี่ตอดรัดแก่นกาย แล้วหอบหายใจแรง ๆ จนอกกระเพื่อม เอวหนาเร่งส่งแรงกระแทกกระทั้นส่งตัวเองเสร็จสมตามหญิงสาวไปไม่ห่างกัน ส่งลาวาสีขาวขุ่นพวยพุ่งเข้าร่องสาวแล้วกดแช่ไว้อย่างตั้งใจ "อ่า...เมียพี่สุดยอด" คนตัวโตเอ่ยชมพร้อมกับก้มลงกดหอมที่หน้าผากชื้นเหงื่อแรง ๆ"งือ ออกไปได้แล้ว อิคนบ้าพลัง" หญิงสาวว่าพลางทุบอกแกร่งอาย ๆ"เข้าแล้วไม่มีออกถ้าไม่หมดแม็ก แต่คืนนี้น่าจะสว่างคาตาเพราะคนแถวนี้ปล่อยพี่อดมาหลายวัน" ชายหนุ่มว่าพร้อมกับขยับสะโพกเบา ๆ"อ๊ะ! พี่ ยะ อย่าเพิ่งขยับ อูย..." หญิงสาวรีบทัดทานขึ้นพร้อมกับสูดปากเมื่อรู้สึกว่าสิ่งแปลกปลอมที่อยู่กลางกายเริ่มขยับขยายขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่ขลุ่ย มือบางดันอกแกร่งไว้ทั้ง 2 ข้าง"ไม่ทันแล้วครับ ตัวเล็ก
โรมเดินออกมาจากหลังม่านพร้อมกับส่งไลน์ไปบอกผู้เป็นลุงว่าเจ้าขากลับมาถึงบ้านแล้ว ก่อนจะยืนขำกับความไม่สังเกตสังกาของหญิงสาว ที่ข้าวของของเขาบางส่วนก็ยังวางอยู่ในห้อง โดยที่เขาไม่คิดจะเก็บ ครู่ต่อมาเจ้าขาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่พันตัวแค่ผืนเดียว ผมยาวสลวยของเธอถูกรวบและหนีบด้วยกิ๊บตัวใหญ่อยู่กลางหัว ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วมองบรรดาครีมต่าง ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะ "หรือว่าแม่ทะเลาะกับพ่อแยกห้องนอนอีกแล้ววะ แล้วครีมเพียบไม่รู้อะไรเป็นอะไรเยอะแยะเป็นโต๊ะอิป๋าเลย" ว่าพลางหยิบครีมคุ้นตาที่เธอเคยเห็นบนโต๊ะของโรมในห้องนอนที่ร้านมาดู "ผู้หญิงก็ใช้ได้ผู้ชายก็ใช้ได้งั้นเหรอ (เปิดออกดม) ก็หอมดีหรอกแต่ทาตรงไหนล่ะนี่ เฟช??...ช่างแม่งเหอะ" ว่าพลางวางลงแล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าที่ตอนนี้โรมแอบมองเธออยู่ในนั้น "เชี้ย! หลอนเหรอวะเนี่ย" หญิงสาวอุทานเสียงดังเมื่อเปิดตู้แล้วเจอหน้าโรมยิ้มอยู่ในนั้นก่อนจะปิดตู้ทันทีอย่างตกใจแล้วตั้งสติค่อย ๆ เปิดประตูตู้อีกรอบ"ไง คิดถึงผัวจนหลอนเลยเหรอ" ชายหนุ่มเอ่ยทักพร้อมกับก้าวออกมาจากตู้แล้วสวมกอดคนตัวเล็กอย่างคิดถึงก่อนจะกดหอมแก้มป่
"อืม... ก็ตามใจแล้วกัน แล้วรถนี่ซื้อมาทำไมล่ะจะเอามาจอดทิ้งไว้นี่?" ท่านอัฐเอ่ยถามอย่างสงสัยเพราะเห็นว่าโรมมีรถหลายคัน แต่ทำไมถึงซื้อกระบะเพิ่มแล้วบอกว่าตัวเองไม่ค่อยได้ขับกระบะเลยจะทิ้งไว้ให้ใช้งานที่นี่"ใครว่าผมอยากซื้อล่ะครับ โดนเอามาประเคนถึงร้านเลยต่างหาก พอดีน้องรหัสไอ้เทนมันจะเลื่อนขั้นเป็นผู้จัดการศูนย์แต่ขาดยอด 2 คัน พวกผมเลยโดนบังคับซื้อกันคนละคัน ไอ้เทนมันเอารถเก๋งให้เมียมันขับ ส่วนผมไม่รู้จะซื้อมาทำอะไรเลยบอกมันว่าเอาราคาถูก ๆ มันเลยเลือกคันนี้มาให้" ชายหนุ่มตอบที่มาของรถขำ ๆ "เออ... แล้ววันนี้เจ้าตัวแสบเขาจะกลับมาแล้วนะ เห็นว่าสอบเสร็จเที่ยงก็จะพากันออกมาเลย แวะส่งเจ้าปอก่อนถึงจะกลับบ้านจะได้ไม่ดึกว่างั้น เห็นโทรมาบอกแม่เขาเมื่อเช้า" ท่านอัฐบอกหลานชายยิ้ม ๆ "งั้นคืนนี้ผมก็ต้องลงมานอนห้องข้างล่างแล้วสิครับ เจ้าของห้องจะมาแล้ว" ชายหนุ่มเอ่ยตอบพร้อมกับถอนหายใจ เพราะเมื่อเช้าเขาไปที่ตลาดกับบอยนักมวยในค่าย เขาเห็นผู้หญิงที่เจ้าขาหอมแก้มกลางห้างเดินอยู่กับแม่ของเธอที่ตลาด"เฮ้ย! แม่เขาไม่ได้สั่งก็นอนที่เดิมนั่นแหละ ไม่อยากรู้เหรอว่าปลาไหลอย่างไอ้ตัวแสบเจ้าลูกสาวคุณนายเตือนตา
"พี่อัฐครับ ผมขอโทษ ผมสำนึกผิดจริง ๆ ครับ ที่ผมมานี่ผมไม่ได้มาเพราะอยากให้โรมช่วยโรงทอหรอกครับ ผมแค่อยากขอโทษลูกจริง ๆ ส่วนโรงทอมันจะเจ้งมันจะล่มก็แล้วแต่บุญกรรม เพราะผมถือว่าผมไว้ใจคนผิด ผมทำเรื่องโอนหุ้นที่ผมถือทั้งหมดของโรงทอให้เจ้าโรมวันนั้น ผมเพิ่งเห็นเอกสารที่เลขาเจ้ารันลืมวางไว้ในห้องประชุมว่าเจ้ารันมันเปลี่ยนเอกสารโอนให้เจ้าโรมแค่ 5 เปอร์เซ็นต์ ส่วนอีกใบเป็นชื่อของมันรอแต่ตราประทับกับลายเซ็นผมมันก็จะถือหุ้นได้ใหญ่ที่สุดในบริษัท พี่อัฐ... ผมสาบานว่าผมต้องการมาขอโทษลูกแค่นั้นจริง ๆ ครับ สิ่งที่หญิงทำกับลูกผมไม่เคยได้สนับสนุนแต่ยอมรับว่าไม่ได้ขัดเพราะไม่อยากมีปัญหา ผมกลับมาจากทำงานก็อยากได้ยินคำพูดดี ๆ จากที่บ้าน อยากเห็นครอบครัวอบอุ่น" คุณศาสตรานั่งลงกับพื้นพร้อมทั้งพนมมือไหว้พี่ชายภรรยาอย่างรู้สึกผิดที่สุดในชีวิต ซึ่งคนที่ยืนฟังอยู่ด้านนอก ล้วงมือถือออกมากดส่งอีเมล์ออกไปแล้วยืนฟังคำพูดของพ่อกับแม่ต่ออย่างใจเย็น"หึ! ตลก ครอบครัวอบอุ่นเหรอ แล้วเจ้าโรมมันได้เคยได้อุ่นมั่งมั้ยล่ะ กลับมาบ้านก็ได้ยินเสียงประชดประชันกระแนะกระแหนนี่มันอบอุ่นมั้ย คิดถึงจิตใจลูกบ้างหรือเปล่า" ท่านอัฐพูด