Rome part
ทันทีที่พี่ชายวางสาย ชายหนุ่มถึงกับถอนหายใจหนัก ๆ เหลือบตามองห้องนอนตัวเองที่ตอนนี้เปิดประตูแง้มไว้ได้ยินเสียงรายการมวยไทยดังออกมา แล้วกดโทรศัพท์หาพี่สะใภ้ทันที
"พี่จี พี่มากับไอ้รันหรือเปล่า" ชายหนุ่มเอ่ยถามทันทีที่พี่สะใภ้รับสาย
'ไม่นะโรม พี่พาจานอนแล้ว แต่เห็นนั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นก่อนพี่ขึ้นมานะแล้วเอารถใหญ่ออกไป พี่ว่าคุณลุงคงไปด้วยแน่เลย' จีน่าว่าเสียงเบา
"งั้นผมรบกวนพี่จีไปดูห้องนั่งเล่นหน่อยว่ามีใครอยู่บ้าง"
'เค แป๊บนะน้องรัก' จีน่าว่าพลางค่อย ๆ ลุกขึ้นแล้วเดินมาส่องที่บันไดเพื่อดูห้องนั่งเล่น 'ไม่มีคนอยู่เลยโรม พี่ว่าไปหมดแน่เลยว่ะ' จีน่าว่าพลางนั่งลงที่บันได
"หึ! มาจับผิดผมชัวร์ ผมจะแกล้งให้คุณหญิงกระอักเลือดเลยดีมั้ย" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับถอนหายใจ
'คิดดี ๆ นะน้องรัก เกิดคุณหญิงรวิดาโผงผางขึ้นมาจับแต่งงานกับน้องนี่งานงอกเลยนะเว้ย' จีน่าซึ่งเป็นรุ่นพี่ห่างกันแค่ 2 ปีว่าขึ้น
"ไม่กล้าหรอกพี่ ขนาดผมท้ายังไม่กล้าเลย แม่เห็นผมเลวจะตายไม่กล้ามัดมือชกแบบพี่กับไอ้รันหรอก แกกลัวหลานแกได้คนเลว ๆ แบบผมเป็นผัวจ
"เจ้า! ที่รัก (TY rak) โทรมา" ชายหนุ่มเอ่ยบอกชื่อที่หญิงสาวบันทึกไว้ แต่ก็ทำให้ผู้ใหญ่ในห้องมองหน้ากันเลิ่กลั่กได้เจ้าขารีบวิ่งออกมาจากห้องโดยไม่ได้มองมุมโซฟาว่ามีคนนั่งอยู่มือบางคว้ามือถือมากดรับสายพร้อมกับจับเก้าอี้ของโรมหมุนออกด้านข้างแล้วนั่งลงบนหน้าขาแบบที่เคยทำ ก่อนจะเหลือบไปเห็นสรัญที่นั่งอยู่ตรงข้ามแล้วแลเลยไปเห็นอีก 4 บุคคลที่นั่งอยู่ที่โซฟายาวมุมห้อง "อุ่ย!...ฮี่" คนตัวเล็กยิ้มเจื่อน ๆ แล้วทำท่าจะลุกวิ่งเข้าห้องแต่โดนมือใหญ่คว้าเอวไว้แล้วดึงให้นั่งลงที่เดิมต่อหน้าทุกคน แล้วหันเก้าอี้กลับไปทางเดิม ก่อนจะสอดมือลอดช่วงเอวของหญิงสาวมาเปิดเอกสารหน้าต่อไป ขณะที่มือซ้าย คลิกเมาท์ที่หน้าจอคอมไปเรื่อย ๆ"คุยให้จบแล้วค่อยไป" เสียงทุ้มเอ่ยบอกข้างหูแต่จงใจให้เสียงดังลอดเข้าไปในสาย ซึ่งคนตัวเล็กก็พยักหน้าแล้วคุยโทรศัพท์กับเพื่อนตามคำสั่งก่อนจะกดวางสายแล้ววางมือถือไว้ที่เดิมพร้อมกับหันมามองหน้าสรัญและพ่อแม่ตัวเองและคุณอาทั้ง 2 เมื่อนึกได้"แม่มาทำไม่บอก" คนตัวเล็กกัดฟันพูดกับเจ้าของตักไม่แรงนัก"ไม่รู้ว่ามาไง เมื่อกี้แฟนโทรมา?" เสียงทุ้มพร้
"แม่อยากมาขอโทษโรมเรื่องวันนั้นที่แม่เสียงดังกับโรมไปน่ะลูก" คุณหญิงตัดสินใจพูดขึ้นเสียงอ่อนพร้อมกับมองหน้าลูกชายอย่างรู้สึกผิด"ช่างมันเถอะครับ ผมชินแล้วล่ะ เมื่อก่อนผมคิดนะว่าทำไมคนถึงมองผมไม่ดีนักทั้ง ๆ ที่ผมก็ไม่เคยเลวอะไรกับใครเลย ผมพยายามทำดีจนเหนื่อย แต่ตอนนี้ผมช่างแม่งละ ถึงใครจะมองยังไงมันก็ไม่ได้ทำให้ผมรวยขึ้นหรือจนลงหรอก ผมซะอีกที่เป็นคนกำหนดว่าผมจะรวยขึ้นหรือจนลง" ชายหนุ่มพรางยกแก้วขึ้นกระดกทีเดียวหมดแก้วแล้วรินลงไปใหม่เป็นแก้วที่ 3"ทุกคนมันผิดพลาดกันได้ ถึงมันจะย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่ข้างหน้ามันก็ปรับปรุงให้ดีได้นะลูก" ท่านอัฐพยายามสอนทั้งแม่และลูกในเวลาเดียวกัน ถึงท่านจะเจอโรมเพียงแค่ไม่กี่ครั้งแต่ท่านก็มองออกว่าชายหนุ่มเป็นคนยังไง ดูได้จากกระทำหลายอย่างและเมื่อครู่ที่ดึงให้ลูกสาวบุญธรรมของท่านนั่งลงที่ตักต่อหน้าทุกคน เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาทำแบบที่พูดจริง ๆ และไม่คิดจะปิดบังอะไร"ผมก็หวังแบบนั้นครับลุง ผมเข้าใจครับว่าลูกคนเล็กมีบรรทัดฐานของพี่เป็นที่ตั้งแล้วยิ่งเพื่อนผมแต่ละคนประสบความสำเร็จเป็นประธานสาขาต่างประเทศเป็นผู้ช่วยประธานสา
"หึ! งานกู ผลประโยชน์กู ครั้งต่อไปเหรอวะ นี่มึงยังคิดว่ากูจะช่วยมึงอีกหรือไง ใครดีใครเก่งก็ไปเรียกมันมาช่วยสิ สรรเสริญใครก็บอกแม่มึงไปเรียกมันมาจะได้เยินยอได้เต็มปาก บริษัทพ่อมึงจะไม่กระดากเหรอถ้าในใบปิดดีลเป็นชื่อไอ้ขี้กากอย่างกูเนี่ย ระวังพ่อมึงจะด่าว่ามึงไม่รับผิดชอบงาน แล้วแม่มึงด่าว่ามึงไม่เอาอ่าวนะไอ้รัน หน้าไม่หนาเท่ากู มึงทนไม่ได้เท่ากูหรอก" ชายหนุ่มมองหน้าแล้วว่ากับพี่ชายก่อนจะยิ้มเยาะที่มุมปาก แล้วยกแก้วขึ้นกรอกเหล้าลงคอ จนเจ้าขาที่นั่งจับมืออยู่กับแม่ รีบลุกขึ้นมาคว้าแก้วในมือชายหนุ่มยกขึ้นดื่มเองจนหมดแก้วท่ามกลางความตกตะลึงของคนในห้อง"พอแล้ว ไม่ดื่มแล้ว ไม่พูดอีก พ่อคะพาทุกคนกลับบ้านไปเถอะค่ะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับคว้าขวดเหล้าราคาแพงที่วางอยู่ด้านหน้าชายหนุ่มมาถือไว้"วางลง!" เสียงทุ้มเอ่ยสั่งพร้อมกับจ้องหน้าหญิงสาวอย่างไม่พอใจ "ไม่!""พี่สั่งให้เจ้าวางลงแล้วกลับบ้านไปพร้อมกับแม่เจ้าซะ" ชายหนุ่มออกคำสั่งด้วยแววตาเจ็บปวดมองหน้าคนตัวเล็กตรงหน้า จนคนเป็นลุงที่ยืนโอบไหล่อยู่เข้าใจความรู้สึกได้"ไม่! เจ้าไม่วางแล้วเจ้าก็ไม่กลับด้วย ใครพาเจ้ามาต้องพาเจ้ากลับ!" เจ้าขาว่าขึ้นพร
"เจ้าไม่ได้ยินหรือไงว่าเขาว่าอะไรให้พี่ พี่สั่งให้เจ้า...อื้อ!" เสียงของชายหนุ่มในห้องขาดหายเมื่อปากบางประกบปิดปากหนาที่กำลังจะพ่นพร่ำออกมาทันท่วงที มือบางประคองแก้มแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ของชายหนุ่มไว้ทั้ง 2 ข้าง ขณะที่คนด้านนอกถอนหายใจก่อนจะหันหลังเดินลงบันไดตามคนอื่น ๆ ไป ส่วนด้านในห้องนั้น..."พอรึยัง เลิกบ้าได้รึยัง" ร่างบางถอนริมฝีปากแล้วตะคอกใส่หน้าลูกชายของอาเสียงดัง"เริ่มเองนะเจ้า" ชายหนุ่มว่าพลางจ้องหน้าน้องสาวลูกลุง ตอนนี้ความรู้สึกของเขาทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ ทั้งห่วงใยและแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปทำให้ความรู้สึกเขาปนเปไปหมด โรมรั้งร่างบางเข้ามาหาตัวอย่างแรงแล้วก้มลงประกบจูบอย่างเร่าร้อน จนคนที่ไม่ประสาอย่างเจ้าขาตกตะลึงอ้าปากค้าง ปล่อยให้ลิ้นหนาเข้าไปกวาดต้อนน้ำหวานในโพรงปากอย่างง่ายดาย "อื้อ..." เสียงครางในลำคอของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มได้สติถอนริมฝีปากออกมามองหน้าแล้วแลบลิ้นเลียมุมปากก่อนจะจ้องหน้าสวยหวานของคนตรงหน้าด้วยแววตาหื่นกระหาย"เริ่มเองก็รับผิดชอบด้วยนะเจ้า" ชายหนุ่มว่าพลางช้อนร่างบางเดินเข้าห้องนอนด้านหลังแล้วใช้เท้าปิดประตูเสียงดังก่อนจะโยนร่างบางลงที่เตียงนุ่มไม่แรง
"อีกน้ำเดียวเดี๋ยวพี่ให้นอน" เสียงทุ้มเอ่ยตอบพร้อมกับเท้าแขนขึ้นตั้งฉากแล้วยกทั้ง 2 ขาเรียวขึ้นพาดบ่าส่งแก่นกายเข้าไปจนสุด "อื้อ...เจ้าจุก" คนตัวเล็กว่าพร้อมกับยกมือดันหน้าท้องแกร่งสุดแรงที่มี "น่ารอบเดียวจะนอนแล้ว" คนตัวโตว่าพร้อมกับโหมแรงกระแทกตอกอัดแบบไม่ออมแรงจนร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงส่งของสะโพกหนา หน้าอกชูชันเด้งขึ้นลงอย่างน่ามอง ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะก้มลงดูดเม้มจนเกิดเสียงดังแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อข้างล่าง "พะ พี่โรม เจ้าเสียว อื้อ...เจ้าไม่ไหว" เสียงหวานขาดกระท่อนกระแท่นเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน "พร้อมกัน" คนตัวโตเอ่ยตอบพร้อมกับอัดกระแทกถี่ ๆ พาหญิงสาวและตัวเองถึงฝั่งพร้อมกันฉีดน้ำขาวขุ่นเข้าร่องสวาททุกหยาดหยด ผสมกับน้ำหวานในร่องสาวจนไหลย้อนออกมาตามเมื่อชายหนุ่มถอดถอนแก่นกายออกจากร่องสาว " อ่า...มันมากเลยเจ้า แบบนี้ต้องมากับพี่ทุกคืนแล้ว" ชายหนุ่มว่าพลางกดจูบที่หน้าผากคนตัวเล็กหนัก ๆ "ไม่มาแล้ว เจ้าไม่น่าห่วงคนเจ้าเล่ห์แบบนี้เลย พรุ่งนี้เจ้าจะไปเรียนยังไง" คนตัวเล็กโวยวายพร้อมกับยกกำปั้นทุบอกแกร่งอย่างหมดแรง หน้าสวยแดงก่ำด้วยเลือดฝาด น่ารักน่าหลงอย่างมาก"พรุ่งนี้เจ้าไม่ไปเรียนก็
มหาวิทยาลัย บี.ร่างบางในชุดกางเกงวอร์มเสื้อคณะขับรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่เข้ามาจอดที่จอดรถหน้าตึกคณะบริหาร แล้วเดินเข้าไปหา 2 เพื่อนที่นั่งรออยู่ใต้ตึก"เจ้า มาซะทีนะ ไม่อ่านไลน์เลย อาจารย์เลื่อนเป็นบ่าย 3 เลิก 5 โมงเย็นค่ะ พวกกูกำลังจะไปห้างแล้วเนี่ย" แมงปอว่าพลางเท้าคางมองหน้าเพื่อนเซ็ง ๆ"มองรถที่กูเอามาด้วยค่ะ กูเอามอเตอร์ไซค์มาค่ะเพื่อน กูรีบมากินข้าวเที่ยงกับพวกมึงเนี่ย" เจ้าขาตอบพร้อมกับชี้มือไปที่รถตัวเอง ข้าวเที่ยงสำหรับเพื่อนแต่ก็คือข้าวเช้าสำหรับเธอเลยล่ะ"อ้าวแล้วจะไปห้างได้ไงล่ะ ไปแท็กซี่เจ้าเอารถจอดไว้นี่?" วุ้นเส้นว่าขึ้น เจ้าขามองหน้าเพื่อนงง ๆ "ไปห้างทำไมน่ะ?" *แม่ง... กูยิ่งไม่อยากเดินอยู่ ขัดยอกไปหมดแล้วเนี่ย ดีนะวันนี้ใส่เสื้อพละไม่งั้นงามไส้* ปากถามอย่างแต่ในใจคิดไปอีกอย่าง"วันนี้พี่ตี้มาไง ลืมเหรอไหนบอกว่าเมื่อคืนโทรหามึงแล้ว" แมงปอตอบพร้อมกับมองหน้าเพื่อนงง ๆ "เออว่ะ ลืมสนิทเลยว่ะ งั้นเดี๋ยวพวกมึงขึ้นแท็กซี่ไปห้างกูเอารถไปเปลี่ยนดีกว่ากลับเย็นด้วย" เจ้าขาว่าขึ้นพร้อมกับมองหน้าเพื่อน"จ่ะ คันใหญ่มากมั้งรถมึงอ่ะ 2 เบาะ ขี่คอกันติคะ ไปเอารถบักอาร์ตนู่น" แมงปอว่าพลา
"จริงเหรอโรม ผมว่าคุณมองมากกว่าความเป็นญาตินะ" คู่สัญญาที่เป็นถึงประธานใหญ่และตอนนี้ก็กลายเป็นเพื่อนสนิทอีกคนที่เดินทางมาต่อสัญญาด้วยตัวเองว่ายิ้ม ๆ"หึ! ตาคมเหมือนกันนะนี่คุณหวา จริง ๆ แล้วผมคิดว่าผมชอบเธอนะ แต่ติดตรงที่เธอไม่ชอบผู้ชาย" ชายหนุ่มเอ่ยตอบเสียงเศร้า ๆ"เฮ้ย น้องเขายังไม่เจอของจริง ลองให้รู้จักของจริงดูก่อน" คุณหวาว่ายิ้ม ๆ พร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก"พี่ชาย อย่าสอนจระเข้ให้ว่ายน้ำสิคะ นี่คาสโนว่าระดับตำนานเลยนะ แต่ดูเหมือนตอนนี้แผ่วแล้วหรือตายด้านไปแล้วนะโรม" ฟางฉีเอ่ยกับลูกพี่ลูกน้องแล้วหันมาล้อเพื่อนชายยิ้ม ๆ"อย่าพูดนะฟาง แล้วนี่ทานเสร็จหรือยังจะไปซื้อเสื้อฝากคุณแม่ไม่ใช่หรือ" ชายหนุ่มว่าพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องสนทนา ฟางฉียิ้มกว้างแล้วพยักหน้าทันที ก่อนจะเรียกพนักงานเช็คบิลแล้วพากันเดินไปที่ร้านเสื้อผ้าของที่บ้านโรมบนชั้นเดียวกัน………//………."โห...เหมาะมากเลยตี้รัก สม็อกหลังใส่ได้ยาว ๆ เลยไม่อึดอัดด้วย สีก็น่ารักว่ามั้ยวุ้น" เสียงหวาน ๆ ที่ดังออกมาจากโซนเสื้อผ้าผู้หญิงทำให้โรมขมวดคิ้วแล้วรั้งแขนเพื่อนสาวให้เข้าร้านพร้อมกับผายมือเชิญคู่สัญญายิ้ม ๆ"เข้าร้านนี้ก็ได้ฟาง ปะ หวา"
"ผูกบ้าอะไรล่ะ บัตรบัญชีหุ้นผมหักทิ้งตั้งแต่อยู่ ปี 2 แล้ว จะเก็บไว้ทำซากอะไรขนาดรูดซื้อกางเกงนักศึกษายังไม่ได้เลย ผมต้องยืมเงินไอ้มาร์คจ่ายค่าชุดนักศึกษาแค่ไม่กี่พัน แล้วบัตรที่ผมให้น้องถือมันเป็นบัตรพรีเมียม vip ที่เขาส่งการ์ดเชิญมาให้ ผมต้องบินไปทำเองที่สาขาใหญ่ที่อเมริกาโน่น" โรมสวนขึ้นเสียงดัง แต่คนฟังถึงกับอ้าปากค้าง (บัตรที่ทำสาขาในไทยจะขอบเงิน แต่บัตรที่ทำสาขาใหญ่เป็นขอบทองและมีข้อกำหนดวงเงินและสิทธิต่าง ๆ ที่มากกว่า แต่คนส่วนมากจะไม่ค่อยสังเกตจึงเข้าใจว่าเป็นบัตรเดียวกัน แต่คนจะทำที่สาขาใหญ่ได้ต้องได้การ์ดเชิญเท่านั้น)"ทำไม?" "ไม่ถามคุณหญิงรวิดาภรรยาท่านดอกเตอร์ล่ะครับ ว่าตัดบัตรผมทำไม แล้วบอกว่าให้หุ้นผมแต่บัญชีหุ้นเป็นบัญชีออมทรัพย์มีเงินในบัญชีแค่ 400 บาทในปีปัจจุบัน หุ้นเชี้ยไรครับท่านได้ปีละ 80 บ. ทั้ง ๆ ที่ปีที่แล้วหุ้นโรงทอได้กำไรเกือบพันล้าน ไอ้รันได้พิเศษจากคณะกรรมการเกือบ 50 ล้าน ภรรยาท่านก็ให้มันเพิ่มอีกครึ่งนึงที่ได้จากเงินปันผล แล้วผมได้ 80 บ.นี่เหรอ แล้วที่ท่านให้ไอ้รันมันไปคุยงานสเปนเบิกงบให้มันไปเท่าไหร่ครับ มันพาเมียกับแม่ยายไปเที่ยวญี่ปุ่นนู่น สั่งให้ผมไปแท
"เออ...เว้ย! ใจนักเลงใช้ได้เลยว่ะ ทำเองมาขอโทษเอง กูล่ะชอบหัวใจหลานกูจริง ๆ แล้วมาบอกแบบนี้แล้วจะทำยังไงต่อไปล่ะ" ท่านอัฐตบเข่าฉาดอย่างชอบใจพร้อมกับหัวเราะเหมือนไม่ใช่ร้ายแรง แต่ในใจก็แอบแกว่งเมื่อมองสีหน้าเรียบนิ่งของภรรยาที่นั่งอยู่ข้าง ๆ"ก็...ยังไม่รู้เลยครับแต่ว่ามาบอกก่อน เพราะผมคิดว่าวัน 2 วันนี้ไอ้รันมันต้องบอกแม่แน่ ตอนมันเอาเอกสารที่ผมไปดีลกับลูกค้ามาให้ผมเซ็นแล้วมันได้ยินเสียงเจ้าอยู่ในห้อง" โรมบอกสิ่งที่ตัวเองคาดคิดและรู้นิสัยของพี่ชายดี "อืม...เอาไงดีล่ะแม่มึง คันเบ็ดมั้ย" ท่านอัฐพยักหน้าแล้วหันไปถามภรรยาเหมือนปรึกษา"โอ๊ะ! นี่ก็จะให้โหดตลอด เดี๋ยวคนอื่นจะว่าเตือนไม่ดีเอาล่ะ จะทำไงได้ล่ะคะ ในเมื่อมันถอยไม่ได้แล้วนี่เขาได้กันไปแล้วไม่ใช่ยังไม่ได้ แล้วมาบอกแบบนี้คิดจะทำยังไงต่อไปล่ะลูก" คุณนายเตือนตาหันไปโวยสามีเสียงดังแล้วหันมาถามหลานชายสามีอีกโทนเสียง"ผมพร้อมรับผิดชอบสิ่งที่ผมทำครับป้า ตอนนี้ผมไม่มีภาระ ไม่มีคนผูกพันธ์หรือคบหา หนี้สินก็ใช้หมดแล้ว ผมสามารถส่งน้องเรียนได้สูงที่สุดเท่าที่น้องต้องการและดูแลให้อยู่ดีสุขสบายได้ไม่ขัดสนครับ" ชายหนุ่มเอ่ยตอบตามความคิดตัวเอง"แค
ค่ายมวยไทยพ่อใหญ่อัฐรถกระบะโอเพ่นแคปสัญชาติตะวันตกป้ายแดง วิ่งเข้ามาจอดหน้าประตูทางเข้าช่วงที่ฟ้าเมืองอีสานกำลังโพล้เพล้สีเทาปนส้มทางฝั่งทิศตะวันตกสวยเหมือนกับภาพวาด เด็กในค่ายกำลังจับคู่ฝึกซ้อมมวยไทยในโรงซ้อมและบนเวที และมีบางส่วนกำลังออกกำลังกายกับอุปกรณ์ที่มีมากมายกลางลาน ชายร่างใหญ่ผิวสีแทนเดินออกมาจากโรงซ้อมแล้วหยุดมองชายร่างสูงที่เปิดประตูลงมาจากรถ ก่อนจะยิ้มกว้างทันที่เห็นหน้ารีบยกมือไหว้พร้อมกับวิ่งไปเปิดประตูใหญ่ออกเพื่อให้ชายหนุ่มขับรถเข้ามาจอดบริเวณเต็นท์ที่ทำไว้จอดรถ ที่มีมอเตอร์ไซค์และจักรยานจอดอยู่หลายคัน"พี่โรม สวัสดีครับ มายังไงมืดค่ำครับนี่ พ่อใหญ่เพิ่งกลับเข้าบ้านไปกี๊นี้เอง" สุระหรือเล็กรีบเอ่ยทักอย่างดีใจ"ก็มาหลง ๆ น่ะ รู้แต่ว่าอยู่จังหวัดอะไร ก็มาเลย ถามทางมาเรื่อย ๆ เลยค่ำหน่อย" ชายหนุ่มตอบยิ้ม ๆ พร้อมกับมองเข้าไปในโรงซ้อม"เดือนหน้ามีชกครับพี่ พวกบนเวทีมันต้องขึ้นเปรียบ เห็นพ่อใหญ่บอกว่าเจ้ากับฟ่างก็จะขึ้นด้วยเป็นคู่โชว์เปิดกับปิดงานประจำปี ผู้ว่าเค้าขอ" สุระว่ายิ้ม ๆ "เออ...เมื่อกี๊บอกว่าถามทางมา ทำไมพี่ไม่ถามไอ้เจ้ามาทีเดียวเลยล่ะ ปักหมุดก็วิ่งตามจีมาเลย ไม
Rome partที่ห้างดังไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเท่าไหร่นัก รถสปอร์ตสีขาวคันเล็กวิ่งเข้ามาจอดชั้นใต้ดิน ชายร่างสูงโปร่งก้าวลงมาจากรถพร้อมกับสาวสวยหน้าออกลูกครึ่งจีนเปิดประตูลงมาจากรถอีกฝั่ง"โรม ยูเป็นอะไรเนี่ย อยู่ ๆ ก็ขับรถไปลากไอออกมาจากออฟฟิศให้พนักงานมองเนี่ย" ฟางฉีก้าวลงจากรถพร้อมกับบ่นเพื่อนพึมพำ มองค้อนอย่างน่ารัก ซึ่งฟางฉีถือเป็นเพื่อนผู้หญิงที่โรมสนิทที่สุดเพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ไม่เคยคิดอะไรกับโรมด้วยเหตุผลบางอย่าง (เธอไม่ชอบผู้ชาย และมีแฟนแล้ว เป็นสาวหล่อมาดดีดีกรีไม่ธรรมดาแต่ยังเปิดเผยไม่ได้เพราะทางบ้านของเธอยังไม่เปิดกว้างเรื่องนี้)"น่า...วันนี้ไอจะไปต่างจังหวัดแล้ว ช่วยเพื่อนหน่อยนะ" ว่าพลางดันหัวเพื่อนตัวเล็กเดินเข้าประตูห้างแล้วขึ้นลิฟต์แก้วไปยังชั้น 4 ที่เป็นชั้นของจิวเวลรี่ทั้งหมด"แหนะ ๆๆ จะไปต่างจังหวัดแต่พาไอมาร้านเพชรทำไมไม่ทราบคะ อย่าบอกนะว่าจะซื้อเพชรให้ไอเป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้าน่ะ ไม่เอานะเว้ยเหลืออีกตั้งเดือน เดี๋ยวไม่เซอร์ไพรส์" หญิงสาวว่าพลางหันมาชี้หน้าเพื่อนชายคนเดียวของเธออย่างล้อเลียน"อย่าเว่อร์...พามาให้เลือกแหวนให
ทันทีที่เสียงประตูปิดลง หญิงสาวที่นั่งอยู่ที่เตียงนอนใหญ่ด้วยชุดนอนที่เป็นเพียงเสื้อยืดตัวเดียวของเจ้าของห้อง รีบลุกขึ้นโผเข้ามากอดเอวชายหนุ่มเอาไว้แน่น ร่างบางซบลงที่อกแกร่งพร้อมกับลูบหลังปลอบใจเบา ๆ ทุกคำพูดที่โรมและสรัญคุยกัน เธอได้ยินชัดเจนไม่มีตกหล่น ถึงเธอจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็พอจะจับข้อความได้ว่าสรัญนำเอกสารบางอย่างมาให้โรมเซ็น แต่โรมไม่ยอมเซ็นและยังสั่งห้ามให้สรัญและครอบครัวของเขามาวุ่นวายกับคนในห้องซึ่งก็คือเธอ และจากสิ่งที่เธอได้ยินเธอก็พอรู้ว่าโรมถูกครอบครัวและพี่ชายเอาเปรียบมามากและไม่รู้ว่าเกิดขึ้นนานแค่ไหนแล้ว ซึ่งคนที่มีจิตใจอ่อนไหวอย่างเจ้าขารู้สึกสงสารชายหนุ่มจับใจ จนพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ และเธอก็เพิ่งเข้าใจว่าทำไมพ่อบุญธรรมของเธอถึงยอมที่จะซื้อคอนโดให้ออกมาอยู่เองทั้งที่แต่แรกอยากให้ไปพักอยู่กับน้องสาวของท่านเพื่อความปลอดภัย"พี่ไม่เป็นไร พี่โอเค" เสียงทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับยกมือขึ้นลูบผมหญิงสาวเบา ๆ"ทำไมพี่ถึงไม่เซ็นเอกสารที่พี่รันเอามาให้คะ" เจ้าขาเอ่ยถามพร้อมกับเงยหน้าขึ้นสบตาเป็นคำถาม"มันเป็นสัญญาทาสน่ะ ถ้าพี่เซ็นพี่ต้
"วันนี้บอกว่าจะไปปิดคอร์สบ่ายทำไมถึงไปเดินเล่นที่ห้าง" เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับถอดถอนนิ้วเรียวออกจากร่องสาวแล้วหยัดตัวลุกขึ้นถอดเสื้อกับกางเกงของตัวเองออกเหลือเพียงบอกเซอร์สีเข้มตัวเดียว ก่อนจะหันมาจับคนตัวเล็กลุกขึ้นนั่งถอดเสื้อเธอออกโยนลงพื้นข้างเตียง แล้วจ้องสบตากับหญิงสาวไม่กระพริบ การกระทำของโรมที่เปลี่ยนกระทันหันทำคนที่ตามไม่ทันกระพริบตาปริบ ๆ มองคนตรงหน้าตาแป๋วพอ ๆ กับตาลูกแมว และมันก็น่ารักน่าเอ็นดูจนคนที่กำลังโมโหโกรธเธอต่อไม่ลงไปมากกว่านี้อีก"พี่กำลังถามเจ้าอยู่นะ" ร่างสูงหันมาสบตาพยายามทำหน้าดุใส่คนตัวเล็กเต็มที่ *แม่งเอ้ย...แล้วมองแบบนี้โกรธต่อไม่ได้เลยกู* "....""เจ้า อย่าทำให้พี่โมโหมากกว่านี้นะ พี่กำลังถามเจ้าอยู่ว่าผู้หญิงคนนั้นใคร?" ชายหนุ่มเอ่ยถามในขณะที่ใจเต้นรัวด้วยความกลัวคำตอบ ".....""เฮ้อ..." ถอนหายใจพร้อมกับก้าวขึ้นเตียงแล้วรั้งคนตัวเล็กมาซบอก กดจมูกลงที่กลางหน้าผากเบา ๆ แล้วช้อนอุ้มขึ้นมานั่งบนตัก ก่อนจะกอดเอาไว้อย่างหวงแหน "ฮึบ! ตัวเล็ก ๆ เอาส่วนไหนมาหนักเนี่ย หื้ม..." คนตัวโตเอ่ยถามพร้อมกับกดหอมที่แก้มแรง ๆ แล้วมองหน้าหญิงสาวนิ่ง ๆ"ถ้าไม่ยอมพูดพี่จะโทรหาล
หลังเลิกเรียนเจ้าขารีบกลับบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วขออนุญาตพ่อกับแแม่ไปนอนห้องเพื่อนและอยู่ส่งท่านกลับต่างจังหวัด เพราะมีลูกน้องคนสนิทของท่านอัฐมาขับรถให้ซึ่งท่านก็ไม่ว่าอะไรเพราะช่วงนี้เป็นช่วงใกล้สอบ และพรุ่งนี้เธอก็ปิดคอร์สไปเรียบร้อยแล้วทั้งยังบอกอีกว่าวันเสาร์นี้เพื่อนของเธอจะมาติวหนังสือที่บ้าน เพราะโรมจะติวให้ก่อนไปต่างจังหวัดวันจันทร์ ซึ่งก็ตรงกับช่วงที่เธอสอบพอดี และเมื่อสอบเสร็จเธอก็จะกลับต่างจังหวัดพร้อมกับอาร์ตเพื่อนชายต่างคณะและแมงปอเพื่อนของเธอ ก่อนกลับท่านอัฐสั่งกำชับทุกคนไม่ให้เจ้าขารู้เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ และได้บอกหญิงสาวว่าถ้าสอบเสร็จให้เก็บของไปฝากไว้ที่ห้องของแมงปอเพราะเปิดเทอมท่านจะซื้อคอนโดให้เพราะแม่ของเธอเกรงใจคุณอาซึ่งเธอก็ไม่ได้สงสัยอะไรต่อ.... @Ro me barหญิงสาวขับรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของตัวเองมาจอดที่ร้านของชายหนุ่มพร้อมกับมองไปที่ที่จอดรถที่ชายหนุ่มจอดประจำแต่ไม่เห็นทำให้หญิงสาวถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วเดินไปทางหน้าร้านเพื่อรอให้คนรู้จักพาเธอเข้าไป"อ้าว น้องเจ้ามาหาคุณโรมหรือครับ" อาร์ที่เพิ่งจอดรถหน้าร้านถามยิ้ม ๆ"ใช่ค่ะ ไลน์ไปบอกให้มาหา" หญิงส
"ผูกบ้าอะไรล่ะ บัตรบัญชีหุ้นผมหักทิ้งตั้งแต่อยู่ ปี 2 แล้ว จะเก็บไว้ทำซากอะไรขนาดรูดซื้อกางเกงนักศึกษายังไม่ได้เลย ผมต้องยืมเงินไอ้มาร์คจ่ายค่าชุดนักศึกษาแค่ไม่กี่พัน แล้วบัตรที่ผมให้น้องถือมันเป็นบัตรพรีเมียม vip ที่เขาส่งการ์ดเชิญมาให้ ผมต้องบินไปทำเองที่สาขาใหญ่ที่อเมริกาโน่น" โรมสวนขึ้นเสียงดัง แต่คนฟังถึงกับอ้าปากค้าง (บัตรที่ทำสาขาในไทยจะขอบเงิน แต่บัตรที่ทำสาขาใหญ่เป็นขอบทองและมีข้อกำหนดวงเงินและสิทธิต่าง ๆ ที่มากกว่า แต่คนส่วนมากจะไม่ค่อยสังเกตจึงเข้าใจว่าเป็นบัตรเดียวกัน แต่คนจะทำที่สาขาใหญ่ได้ต้องได้การ์ดเชิญเท่านั้น)"ทำไม?" "ไม่ถามคุณหญิงรวิดาภรรยาท่านดอกเตอร์ล่ะครับ ว่าตัดบัตรผมทำไม แล้วบอกว่าให้หุ้นผมแต่บัญชีหุ้นเป็นบัญชีออมทรัพย์มีเงินในบัญชีแค่ 400 บาทในปีปัจจุบัน หุ้นเชี้ยไรครับท่านได้ปีละ 80 บ. ทั้ง ๆ ที่ปีที่แล้วหุ้นโรงทอได้กำไรเกือบพันล้าน ไอ้รันได้พิเศษจากคณะกรรมการเกือบ 50 ล้าน ภรรยาท่านก็ให้มันเพิ่มอีกครึ่งนึงที่ได้จากเงินปันผล แล้วผมได้ 80 บ.นี่เหรอ แล้วที่ท่านให้ไอ้รันมันไปคุยงานสเปนเบิกงบให้มันไปเท่าไหร่ครับ มันพาเมียกับแม่ยายไปเที่ยวญี่ปุ่นนู่น สั่งให้ผมไปแท
"จริงเหรอโรม ผมว่าคุณมองมากกว่าความเป็นญาตินะ" คู่สัญญาที่เป็นถึงประธานใหญ่และตอนนี้ก็กลายเป็นเพื่อนสนิทอีกคนที่เดินทางมาต่อสัญญาด้วยตัวเองว่ายิ้ม ๆ"หึ! ตาคมเหมือนกันนะนี่คุณหวา จริง ๆ แล้วผมคิดว่าผมชอบเธอนะ แต่ติดตรงที่เธอไม่ชอบผู้ชาย" ชายหนุ่มเอ่ยตอบเสียงเศร้า ๆ"เฮ้ย น้องเขายังไม่เจอของจริง ลองให้รู้จักของจริงดูก่อน" คุณหวาว่ายิ้ม ๆ พร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก"พี่ชาย อย่าสอนจระเข้ให้ว่ายน้ำสิคะ นี่คาสโนว่าระดับตำนานเลยนะ แต่ดูเหมือนตอนนี้แผ่วแล้วหรือตายด้านไปแล้วนะโรม" ฟางฉีเอ่ยกับลูกพี่ลูกน้องแล้วหันมาล้อเพื่อนชายยิ้ม ๆ"อย่าพูดนะฟาง แล้วนี่ทานเสร็จหรือยังจะไปซื้อเสื้อฝากคุณแม่ไม่ใช่หรือ" ชายหนุ่มว่าพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องสนทนา ฟางฉียิ้มกว้างแล้วพยักหน้าทันที ก่อนจะเรียกพนักงานเช็คบิลแล้วพากันเดินไปที่ร้านเสื้อผ้าของที่บ้านโรมบนชั้นเดียวกัน………//………."โห...เหมาะมากเลยตี้รัก สม็อกหลังใส่ได้ยาว ๆ เลยไม่อึดอัดด้วย สีก็น่ารักว่ามั้ยวุ้น" เสียงหวาน ๆ ที่ดังออกมาจากโซนเสื้อผ้าผู้หญิงทำให้โรมขมวดคิ้วแล้วรั้งแขนเพื่อนสาวให้เข้าร้านพร้อมกับผายมือเชิญคู่สัญญายิ้ม ๆ"เข้าร้านนี้ก็ได้ฟาง ปะ หวา"
มหาวิทยาลัย บี.ร่างบางในชุดกางเกงวอร์มเสื้อคณะขับรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่เข้ามาจอดที่จอดรถหน้าตึกคณะบริหาร แล้วเดินเข้าไปหา 2 เพื่อนที่นั่งรออยู่ใต้ตึก"เจ้า มาซะทีนะ ไม่อ่านไลน์เลย อาจารย์เลื่อนเป็นบ่าย 3 เลิก 5 โมงเย็นค่ะ พวกกูกำลังจะไปห้างแล้วเนี่ย" แมงปอว่าพลางเท้าคางมองหน้าเพื่อนเซ็ง ๆ"มองรถที่กูเอามาด้วยค่ะ กูเอามอเตอร์ไซค์มาค่ะเพื่อน กูรีบมากินข้าวเที่ยงกับพวกมึงเนี่ย" เจ้าขาตอบพร้อมกับชี้มือไปที่รถตัวเอง ข้าวเที่ยงสำหรับเพื่อนแต่ก็คือข้าวเช้าสำหรับเธอเลยล่ะ"อ้าวแล้วจะไปห้างได้ไงล่ะ ไปแท็กซี่เจ้าเอารถจอดไว้นี่?" วุ้นเส้นว่าขึ้น เจ้าขามองหน้าเพื่อนงง ๆ "ไปห้างทำไมน่ะ?" *แม่ง... กูยิ่งไม่อยากเดินอยู่ ขัดยอกไปหมดแล้วเนี่ย ดีนะวันนี้ใส่เสื้อพละไม่งั้นงามไส้* ปากถามอย่างแต่ในใจคิดไปอีกอย่าง"วันนี้พี่ตี้มาไง ลืมเหรอไหนบอกว่าเมื่อคืนโทรหามึงแล้ว" แมงปอตอบพร้อมกับมองหน้าเพื่อนงง ๆ "เออว่ะ ลืมสนิทเลยว่ะ งั้นเดี๋ยวพวกมึงขึ้นแท็กซี่ไปห้างกูเอารถไปเปลี่ยนดีกว่ากลับเย็นด้วย" เจ้าขาว่าขึ้นพร้อมกับมองหน้าเพื่อน"จ่ะ คันใหญ่มากมั้งรถมึงอ่ะ 2 เบาะ ขี่คอกันติคะ ไปเอารถบักอาร์ตนู่น" แมงปอว่าพลา