"คร้าบ... คุณพี่ ผมจะพยายามใจเย็นลงครับ ผมเห็นแล้วว่าการใจเย็นแบบพี่ได้อะไรบ้างอย่างน้อยก็โรเล็กซ์เรือนนี้" นิคขานรับพร้อมกับชูนาฬิกาที่มาร์คได้มาจากแฟนคลับแล้วยกให้ตนยิ้ม ๆ
"แล้วคอนโดนี่ยังไงลูกจะให้น้าเข้ามาดูแลให้มั้ยหรือจะปล่อยเช่าจริง ๆ" คุณนงนารถว่าอย่างนึกได้พร้อมทั้งนึกเสียดายถ้าจะปล่อยเช่าเพราะเฟอร์นิเจอร์ในห้องมาร์คมีแต่ของดีมียี่ห้อทั้งนั้น
"ไม่ลำบากหรอกครับน้านารถ ผมมีคนดูแลอยู่แล้วไม่ปล่อยเช่าหรอก" มาร์คว่ายิ้ม ๆ
"แล้วนี่มาร์คขึ้นเครื่องกี่โมงลูก" คุณนงนารถถามชายหนุ่มที่ตอนนี้ลุกขึ้นยืนแล้วมองนาฬิกาถี่ ๆ
"เที่ยงครึ่งครับ" ปากตอบแต่ตามองประตูทางเข้าเหมือนรอใครอย่างใจจดใจจ่อ
"รอใครว้า...คอยาวจะจรดหลังคาอยู่แล้ว น้องคนเมื่อคืนหรือเปล่าว้า...." เนสแซวพี่ชายคนโตของบ้านลอย ๆ ขณะที่กำลังพิมพ์ไลน์คุยกับเพื่อน
"หุบปากเลยไอ้เนส อย่าก้าวข้ามพื้นที่ของกูก่อนได้รับอนุญาต" มาร์คว่าเสียงดุแล้วต้องยิ้มกว้างที่เห็นเทนเดินเข้าประตูมาเพราะเมื่อคืนเทนไปนอนบ้านตาน้อยและเขาคิดว่าคนตัวเล็กของเขาต้องมาพร้อมกับเทนแน่นอน "เทน!" มาร์คร้อง
3 ทุ่ม SARAN BARโรมเดินเข้ามาในห้องทำงานชั้น 2 ของร้านแต่ต้องขมวดคิ้วแล้วหันไปมองที่โซฟารับแขกในห้อง..."น้านารถ เนส นิค มานานแล้วหรือครับ" โรมเอ่ยถามยิ้ม ๆ แล้วเดินมานั่งที่โซฟาเดี่ยวข้าง ๆ"น้ามารอถามอะไรจากโรมนิดหน่อย" คุณนงนารถมองหน้าชายหนุ่มแล้วพูดขึ้นเสียงเรียบ"ว่ามาเลยครับ" โรมตอบเสียงเย็นพอกันและพอจะเดาออกว่าคุณนงนารถจะถามเรื่องอะไร"เด็กผู้หญิงที่มาร์คกอดไม่ปล่อยก่อนขึ้นเครื่องคือใคร" คุณนงนารถเอ่ยถามนิ่ง ๆ"ฟังจากน้ำเสียงน้านารถเหมือนไม่ค่อยพอใจเลยนะครับ" โรมพูดขึ้นเสียงเย็นพร้อมกับจ้องหน้าคุณนงนารถกลับ"โรมอย่ามองน้าแบบนั้น น้าแค่สงสัย เด็กนั่นน่าจะยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยนะแล้วมาร์คกอดหอมขนาดนั้น ถ้าพ่อแม่เขาเอาเรื่องจะทำยังไง โรมก็เห็นว่ามาร์คกำลังจะมีอนาคตที่ดีได้งานที่ดี ได้เรียนที่ดี น้าไม่อยากให้มาร์คเสียอนาคตเพราะเด็กแบบนี้" คุณนงนารถว่าเสียงแข็ง เธอมองว่าเด็กคนนี้อาจทำให้อนาคตของลูกเลี้ยงเธอมัวหมองได้ อายุแค่นี้ยังทำตัวแบบนี้เกิดผู้ใหญ่ทางนั้นเอาเรื่องมาร์คจะหมดอนาคตได้"แบบนั้นแล้วมันแบบไหน
"งั้นโชคดีแล้วล่ะที่หนูไม่อยู่ ไม่งั้นก็คงหูชาเหมือนตานั่นแหละเดี๋ยวตอนเย็นก็โทรมาบ่นอีกรอบเชื่อสิ" เด็กสาวว่าพลางวางกล่องโฟมสีขาวลงบนแคร่ "ป้าจันทร์สั่งเพิ่มอีก 20 นะคะตา บอกว่าจะมาเอาบ่าย 2 แล้วป้าทิพย์บอกว่าถ้าอ้วนมาเอามาลัยแต่ไม่จ่ายตังค์ตาอย่าไปให้อีกนะคะ ป้าทิพย์ให้เงินค่ามาลัยอ้วนมาแล้ว ของเมื่อวานป้าจ่ายมาแล้วนะคะ 600 แล้วก็นี่ (ว่าพลางชูถุงข้าวมันไก่ 2 ห่อในมือแล้วยิ้มตาหยีอย่างน่ารัก) เมื่อเช้าหนูไปช่วยป้านีตั้งร้านมา ป้านีให้พี่โต้งเอาค่าจ้างมาให้" เด็กสาวพูดเจื้อยแจ้วทำเอาคนที่นั่งฟังอยู่ในรถถึงกับหันมองหน้ากัน"พี่เขาบอกให้ไปเก็บของออกจากตู้เย็นที่คอนโดน่ะลูก เหลือไว้แต่น้ำก็พอเผื่อพี่เทนกับพี่โรมเค้าไปนอนจะได้มีกิน" ตาน้อยว่าพลางวางมือจากมาลัยแล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นเดินไปล้างมือที่ข้างบ้าน ส่วนน้ำหวานเดินหายเข้าไปในบ้านแล้วกลับออกมาพร้อมกับถาดใส่ข้าวมันไก่และน้ำซุปมาวางที่แคร่ แล้วเดินหายเข้าไปอีกครั้ง กลับออกมาพร้อมกับแก้วเล็ก ๆ ใส่ยามาหลายเม็ดและขวดน้ำแก้วน้ำมาวางไว้ข้างตาก่อนจะขึ้นไปนั่งพับเพียบเรียบร้อยทานข้าวบนแคร่ ทำให้คุณนงนารถถึงกับถอนหายใจ นั่งมอ
"สรุปว่ามึงจะไม่ไป" มาร์คว่าพรางมองหน้าเพื่อน"กูยังเรียนไม่จบ" คำตอบของเพื่อนรักทำเอาผู้ช่วยมากความสามารถอย่างมาร์คถึงกับมองบนทันที"งั้นรอบนี้กูก็ไม่ไป" ว่าจบมาร์คก็ลุกจากโซฟาทันที"ทำไม?" "กูก็ยังเรียนไม่จบ" มาร์คสวนเพื่อนรักอย่างหมั่นไส้แล้วเตรียมจะเดินหนีออกจากห้อง"มึงจะไปไหนมาร์ค?""กลับห้องกูครับ ว่าที่ท่านประธาน" มาร์คประชดเสียงห้วน"กูหิว..." เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นปลดเนคไทร์ออกหลวม ๆ แล้วแกะกระดุมที่แขนเสื้อออกพับจนถึงครึ่งศอกทั้ง 2 ข้าง"บอกกูเพื่อ? ไปบอกเลขามึงนู่น กูผู้ช่วยไม่ใช่เลขา""ไปกินเหล้ากัน" ว่าพลางเดินออกจากโต๊ะทำงานมากอดคอมาร์คที่ตัวไล่เลี่ยกันเดินไปทางลิฟต์ส่วนตัวทางด้านหลังห้อง"เดี๋ยว...ไอ้ศิ เชี้ย...หิวเหล้าตอนเที่ยงนี่นะ" ชายหนุ่มร้องท้วงเพื่อนทั้งรั้งตัวเองแล้วถอดสูทออกโยนไปพาดที่พนักโซฟาก่อนจะถอดไทร์ออกโยนไปไว้ด้วยกันแล้วแกะกระดุมแขนเสื้อพับขึ้นถึงศอกคล้ายกัน ๆ เดินตามเพื่อนรักเข้าไปในลิฟต์"มึงถอนหายใจ? …ไม่อยากกลับไทย?" ศิลาถามเสียงทุ้มอย่างเป็นห่วง หลา
เกือบเที่ยง น้ำหวานสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเรียกเข้าของมือถือของชายหนุ่ม มือใหญ่ควานขึ้นหาแล้วกดวางสายโดยที่ไม่ดูชื่อคนโทรเข้าก่อนจะรั้งหัวของเธอเข้ามาซุกอกแกร่งแล้วทำท่าจะนอนต่อ"ไม่รับล่ะค่ะ" เด็กสาวถามพลางเงยหน้าขึ้นมองคางคนหลับ"ช่างมัน...." ว่าพลางกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นพร้อมกับลูบหัวคนตัวเล็กกล่อมเบา ๆ ทำให้เด็กสาวถอนหายใจแล้วจำต้องหลับต่ออีกครั้งแล้วรู้สึกตัวอีกทีเมื่อมีมือใหญ่มาไล้ที่กรอบหน้าและริมฝีปากบางของเธอ"หวานไปลำปางกับพี่นะ" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับจับปอยผมของเธอทัดที่ใบหูเล็ก แล้วมองหน้าเด็กสาวยิ้ม ๆ ทำเอาคนพึ่งตื่นมองตาปริบ ๆ งง ๆ"ลำปาง?""อืม...""ให้หวานไปด้วยทำไมคะ พี่มาร์คจะไปธุระไม่ใช่หรือไง" คนตัวเล็กถามงง ๆ แล้วมองคนที่นั่งถอดเสื้ออยู่ข้าง ๆ อึ้ง ๆ **อิพ่อจะถอดเสื้อทำไมก่อน...** น้ำหวานคิดในใจพลางแอบกลืนน้ำลายลงคอฝืด ๆ"ไปเป็นเพื่อนไงไม่มีใครว่างเลย พี่ไม่ได้ขับรถไกลนาน ๆ กลัวหลับใน""แต่ตา..." "เดี๋ยวพี่ไปบอกลุงกรณ์ให้มาอยู่เป็นเพื่อนตาเอง ลุก ไปซื้อกับข้าวไปกินกับตากันดีกว่า พี่ไม่ได้กินเ
รุ่งเช้า เนส นิค ออกมารอแม่ที่ลานด้านหน้ารีสอร์ต พลันสะดุดเข้ากับมัสแตง จีที 500 สีน้ำเงินคาดขาวจอดอยู่ไม่ไกลจากรถของพวกเขานัก"ว้าว... โคตรสวยเลยพี่เนส รุ่นนี้เพิ่งเปิดตัวได้ไม่นานตัวจริงแม่งสวยกว่าในรูปอีกว่ะ" นิคว่าอย่างตื่นเต้นพร้อมทั้งเดินไปแตะเบา ๆ ด้านหลัง"อือ... สวย ตัวนี้ตัวท็อปมั้ยเกือบ ๆ 5 ล้านเลยมั้งนั่น จับมั่วนะมึงเดี๋ยวแม่งแหกปากเรียกพ่อมันออกมาหรอก" เนสว่าเสียงทุ้มพร้อมทั้งเอ่ยปากเตือนน้องชาย รถพวกนี้ระบบเตือนภัยเป็นเลิศแค่โดนแบบไม่ได้ตั้งใจบางครั้งก็ส่งสัญญาณถึงเจ้าของแล้วและขณะที่ทั้ง 2 กำลังยืนคุยกันไม่ไกลจากรถของตัวเองและมัสแตงคันสวยมากนัก พลันสายตาเนสก็เห็นเด็กสาวที่เขาจำได้ว่าเมื่อก่อนเขาเคยแอบถ่ายรูปเธอส่งให้แม่ดูเป็นประจำ เดินหอบเสื้อแขนยาวและกระเป๋าเอกสารสีดำใบใหญ่เดินออกมาจากรีสอร์ตข้าง ๆ แล้วตรงมายังที่จอดรถในขณะที่คอเหน็บมือถือคุยกับปลายสายไม่ได้สนใจ 2 หนุ่มที่ยืนอยู่ท้ายรถ"ค่ะตา... ยังไม่ถึงเลยค่ะ... กำลังจะออกไป... เมื่อคืนพี่มาร์คประชุมออนไลน์ถึงตี 1 แล้วนั่งทำวิจัยต่อ ตอนนี้ยังอาบน้ำไม่เสร็จเลย ยังเลยค่ะ แต่โชคดีนะคะที่น
บ้านอามนตรีบ้านหลังใหญ่ท่ามกลางสวนผลไม้ รถกระบะ 4 ประตูยกสูงคันใหญ่วิ่งเข้าไปในบริเวณบ้านตามมาด้วยรถเก๋งยุโรป2 คันวิ่งตามกันมาติด ๆ แล้วเข้าไปจอดข้างกัน"พี่มาร์ค!!!" เสียงแหลมเล็กเรียกชายหนุ่มที่เพิ่งเปิดประตูลงจากรถคันหรูอย่างตื่นเต้นพร้อมทั้งวิ่งเข้ามากอด จนทำให้คนโดนกอดเซไปชนกับประตูรถอย่างจัง อึ่ก!"หยุดนะ!!" มาร์คตะคอกเสียงดุทันทีที่หญิงสาวทำท่าจะหอมแก้มตัวเองทั้งมองอย่างไม่พอใจ"ทำไมล่ะคะแค่ทักทาย" หญิงสาวว่าเสียงหวานในขณะที่น้ำหวานเปิดประตูลงมาจากรถและคุณนงนารถรีบเดินเข้ามาโอบเอวของเด็กสาวไว้และลูบหัวอย่างเอ็นดู"ทักทาย? เธอทักทายคนที่ไม่ได้เจอกันเกือบ 7 ปี แบบนี้ทุกคนหรือไง" มาร์คว่าเสียงห้วนพร้อมทั้งแกะมือหญิงสาวออกจากเอว พอดีกับอาสะใภ้เดินยิ้มออกมาจากบ้าน"พี่นารถสวัสดีค่ะ มาร์ค เนส นิค" หญิงวัยกลางคนร่างท้วมเอ่ยทักทายผู้มาใหม่ยิ้ม ๆ"สวัสดีครับอาเดือน" 3 หมุ่นยกมือไหว้อาสะใภ้และน้ำหวานก็ยกมือไหว้ตามเงียบ ๆ"เดือนนี่น้องตัวเล็กจ่ะ น้องพี่มาร์คเค้า ตัวเล็กลูกนี่อาเดือน
"นี่รถไอ้มาร์คมันเหรอ" เนสเลิกคิ้วถามพลางมองรถคันสวยที่มาร์คขับมา ขณะที่เด็กสาวเปิดประตูก้มไปหยิบเอาหลอดดูดน้ำ มือถือของเธอและของมาร์คตรงคอนโซลกลางมาถือไว้แล้วปิดประตูล็อกรถเรียบร้อย"ไม่รู้สิคะ ปกติพี่มาร์คกลับไทยคุณปู่ก็จะส่งรถมีคนขับมาให้ด้วย หวานเลยไม่ได้ถามว่ารถใครแต่คงไม่ใช่รถศิลาหรอก คันนี้ไม่เคยเห็นที่บ้านศิลา" คนตัวเล็กแบบไม่ได้คิดอะไร"ไปบ้านศิลามาด้วยเหรอ?""ไปสิคะ ตอนที่ตายังไม่ป่วยหนักก็ไปบ่อยค่ะ คุณป้าสั่งให้ไปนอนด้วย เรายังแอบเอารถของศิลามาขับเล่นกันเลย แต่ต่อไปคงทำไม่ได้แล้วล่ะพี่มาร์ครู้แล้วเดี๋ยวฟ้องศิลา หวานกับเพื่อนคงได้โดนดุข้ามประเทศมาแน่ ๆ""ปกติก็โดนไอ้มาร์คดุข้ามประเทศอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง" เนสว่าขำ ๆ *เออ...พูดเก่งดีว่ะ เป็นนกแก้วนกขุนทองดี*"ฮี่... ก็โดนค่ะแต่เราก็ชินแล้วไง แต่พี่ศิลายังไม่เคยดุพวกเราไงคะต้องกลัวไว้ก่อน" คนตัวเล็กหันมายิ้มแห้ง ๆ เมื่อถึงหน้าบ้านแล้วพากันเดินเข้าไปในห้องวันนี้คุณย่าผกาทานข้าวได้จนหมดชามจากการป้อนของลูกสะใภ้คนโต คนที่เธอไม่เคยมองเป็นลูกสะใภ้นอกจากมองเป็นผู้อาศัยที่ขัดผลประโยชน์เม
ทางด้านน้ำหวานเด็กสาวค่อย ๆ สระผมให้หญิงชราอย่างเบามือมือเล็ก ๆ ของเธอนวดคลึงทั่วศีรษะ หลังใบหูและต้นคอจนหญิงชรารู้สึกผ่อนคลายอย่างไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานับปี ก่อนจะล้างน้ำสะอาดและลงครีมนวดกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเธอให้ แล้วขัดสีฉวีวรรณตามแขนขาและข้อพับต่าง ๆ ที่มีคราบไคลเกาะจนเห็นเป็นเส้นดำ ๆ หลายจุดอย่างไม่นึกรังเกียจ เด็กสาวทำไปยิ้มไปและชวนคุยไม่ได้หยุด ความอบอุ่นและสดใสของเธอชโลมใจหญิงชราที่ไร้หลานดูแลเหมือนได้ขึ้นสวรรค์"คุณย่าเจ็บตรงไหนหนูทำแรงไปบอกนะคะ หรือจะร้องโอ๊ย ดัง ๆ ก็ได้ค่ะ" เด็กสาวพูดเสียงใส"หนูเป็นแฟนมาร์คหรือลูก" หญิงชราเอ่ยถามยิ้ม ๆ *ใจดีเหลือเกินแม่คุณเอ้ย อยู่กับมาร์คไปนาน ๆ นะลูก* คุณผกาคิดในใจ"ไม่ใช่หรอกค่ะ หนูเป็นแค่เด็กขายพวงมาลัยที่พี่มาร์คกับเพื่อนสงสารช่วยติวช่วยสอนการบ้านให้ พี่ ๆ ใจดีมากเลยนะคะ หนูกับเพื่อนสอบติดโรงเรียนดี ๆ กันหลายคนเลย" เด็กสาวว่ายิ้ม ๆ"หนูเรียนอยู่ชั้นไหนแล้วลูก""ม.6 แล้วค่ะกำลังเตรียมสอบเข้ามหาลัย แต่เฮียเทนกับพี่มาร์คบอกให้ยื่นรอบโควตาดูก่อนเผื่อได้ แต่หนูไม่มั่นใจหรอกน
ติ๊ง!เสียงไลน์แจ้งเตือนขณะที่น้ำหวานกับของขวัญกำลังนั่งรถกลับบ้านโดยของขวัญเป็นคนขับทำเอาน้ำหวานสะดุ้งจนเพื่อนสาวหันมามองหน้าP mark พี่ซักผ้าปูที่นอนให้แล้วนะ พี่ขึ้นเครื่อง 6 โมงเย็นWhan ค่ะP mark ถ้าไม่สบายก็อย่าลืมกินยานะ หน้าซีด ๆ นะเรา (อ่านแล้ว)" เฮ้อ... อยู่อังกฤษทำยังกับอยู่รังสิตไปได้ คิดจะโผล่ก็โผล่ ต๊กใจโหม้ดหลาว" น้ำหวานพึมพำพลางถอนหายใจแรงจนเพื่อนมองหน้า"ใครน่ะ""พี่มาร์คน่ะ บอกว่าจะขึ้นเครื่อง 6 โมงนี่ก็คงอยู่แอร์พอร์ตแล้วมั้ง" คนตัวเล็กพยายามตอบเพื่อนอย่างปกติ"เมื่อคืนเราไม่อยู่หวานนอนคอนโด?" ของขวัญว่าขึ้นนิ่ง ๆ"อือ" น้ำหวานพยักหน้า"อยู่กับพี่มาร์ค?" "อือ" น้ำหวานพยักหน้าอีกรอบ"เฮ้อ... หมดห่วงไป เมื่อคืนพี่เจ้าบอกว่าหวานดื่มกับพวกอาร์มี่คณะศิลป์ น้องขวัญเป็นห่วงแทบแย่ กลัวเมาแล้วนอนคนเดียว แล้วพี่มา
"นี่แกพกยาคุมใส่กระเป๋าแบบนี้เลยเหรอ" น้ำหวานว่าตาโต *รู้เว้ยว่ามีแฟนแล้วแต่ไม่คิดว่าจะพกแบบนี้นี่หว่า*"โอ๋ย... เรียนยังไม่จบ ก็พกบ้างสิคะ เรียนก็ต้องเรียน ผัวก็ต้องตามใจด้วยค่ะแล้วต่อไปหวานก็ต้องพกเข้าใจมั้ย เผื่อพี่มาร์คแกแอบกลับไทยมาอีก" ว่าพลางขับรถออกถนนกลับทางเดิม"คงไม่กลับมาอีกมั้งอีกตั้งหลายเดือนกว่าจะประชุมประจำปี ถึงตอนนั้นเรานอนกับน้องขวัญแล้วอีกอย่างเราคิดว่าคงแค่วันไนท์อะแก จบแล้วคือจบ""ว่าได้เหรอ ของเคยกินนะจ๊ะ แล้วถ้าผู้เขาเคยกินเขาก็ต้องกินค่ะ ถ้าเราไม่ให้เขากิน เขาก็ไปหากินทางอื่นได้ค่ะ แล้วพี่มาร์คของคุณพรสิ จากในรูป (ที่เธอเคยเห็นอะนะ) หล่อ สูง ขาว ยาว ใหญ่ ขนาดนั้น การศึกษาเริ่ด โปรไฟล์เป็นที่ต้องการของตลาดขนาดนั้น เล่นตัวก็ได้แห้วค่ะคุณ ถึงพรสิจะสวย หวาน เอ๋อ... (อันนี้ชมเพื่อนนะคะ >///<) แต่ถ้าไม่ตามใจผู้ก็บินค่ะ เอ๊า... กินยาซะสิ จะถึงประตูมหาลัยแล้วเนี่ย จะนั่งสวยมึนอยู่ทำไมก่อน" ไข่มุกร่ายยาวพลางหันมาเน้นให้เพื่อนกินยาที่เธอให้"อะ...อ๋อ กิน ๆ กินก็กิน" ว่าพลางแกะยาใส่ปากแล้วหันไปหยิบขวดน้ำข้างประตูมาเปิดดื่มพลางมอง
มหาวิทยาลัย Bร่างบางในชุดนักศึกษาที่ถูกระเบียบตั้งแต่เล็บมือยันรองเท้าก้าวเข้ามานั่งลงที่โต๊ะไม้ยาวใต้อาคารคณะบริหาร ฝั่งตรงข้ามกับเพื่อนแล้วมองหน้าเพื่อนสาวนิ่ง ๆ ด้วยสีหน้ากังวล"เป็นพรือหลาว พรสิ" ไข่มุก สาวใต้ตาคมเพื่อนใหม่ของหญิงสาวเงยหน้ามองเพื่อนงง ๆ กับหน้าสวยบึ้งตึงและแววตาเชิงกังวลของเพื่อน"ไข่มุก ... หวานมีอะไรจะพูดแต่เรื่องนี้ห้ามให้น้องขวัญรู้เรื่องเด็ดขาด" น้ำหวานพูดขึ้นพลางจ้องหน้าเพื่อน"น้องขวัญรู้ไม่ได้?" "อือ (พยักหน้ายืนยันสีหน้าจริงจังขั้นสุด) เรื่องนี้มันเซนซิทิฟมากเดี๋ยวเราจะเล่าให้น้องขวัญฟังเอง โอเคมั้ย""เค...ว่ามาเลย หนูมุกจะเหยียบให้มิดเหมือนตีนจมทรายเลย สัญญาที่สุด" ไข่มุกว่าสีหน้าจริงจังพอกันในขณะที่มือด้านหลังแอบไขว้นิ้วไว้ไม่ให้เพื่อนเห็น"ก่อนอื่น หวานมีอะไรจะถามมุกมากมายก่ายกองมหาศาลอภิมหาศาล...""เดี๋ยว ๆๆ เอาแค่มากมายนี่ก็ตอบไม่ไหวแล้วนะ จะก่ายกองมหาศาลอภิมหาศาลด้วย ไม่ได้..." ไข่มุกเพื่อนสาวที่รู้จักกันตอนขึ้นปี 1 เบรกเพื่อนซะคนหลายคำถามอ้าปากค้าง "เอางี้ ก่อนถาม เกริ่นนำมาก่อน"...
ชายหนุ่มค่อย ๆ ลุกจากเตียงแล้วเดินไปหยิบมือถือของเด็กสาวที่ชาร์จแบตอยู่บนหัวเตียงเดินออกจากห้องอย่างเงียบเชียบแล้วจัดการโหลดแอปบางแอปที่เธอมีในเครื่องเดิมลงเครื่องใหม่ ย้ายซิม ลงทะเบียน แอปโซเซียลต่าง ๆ ให้เรียบร้อย (เครื่องเดิมพี่ก็เป็นคนลงให้เลยรู้รหัสผ่านหมดเลย) แล้วเอากลับไปใส่ไว้ในกระเป๋าของเด็กสาว ส่วนเครื่องเดิมจัดการปิดเครื่องแล้วเอาใส่กระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองไว้ ก่อนจะกลับเข้ามาที่ห้องนอนแล้วล้มตัวลงนอนข้างเด็กสาว ก่อนจะค่อย ๆ สอดแขนข้างที่มีแผลเข้าใต้เอวอย่างจงใจให้เลือดที่ยังซึมอยู่ติดที่ผ้าปูที่นอนหลายจุดแล้วดึงแขนออก ลุกขึ้นหยิบทิชชูเช็ดเลือดที่แขนทิ้งลงในตะกร้า ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีทึบไม่ติดกระดุมแล้วนอนลงไปใหม่สอดแขนเข้าที่ใต้คอคนหลับอีกครั้ง รั้งร่างบางเข้ามาแนบอกเบา ๆ ก่อนจะลงกดจมูกลงที่หน้าผากแล้วยิ้มที่มุมปากน้อย ๆ มองคนหลับที่พลิกตัวมากอดตอบอย่างลืมตัว"หึ... ตัวเล็กเอ๊ยจะรู้มั้ยว่าเป็นพี่น่ะ คงคิดว่าเป็นน้องขวัญล่ะสิถึงได้กอดแน่นขนาดนี้" ชายหนุ่มพึมพำเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ลูบบั้นท้ายสำรวจชุดนอนผ้าแพรลื่น ๆ ของหญิงสาวที่ปรากฎว่าปราศจากชั้นในชิ้นล่างและเดาได้ว่าน่าจะไม่ม
3 ปีต่อมาRo me Bar ชั้น 2 ห้อง VIP 1ร่างสูงโปร่งยืนทอดสายตามองลงมาที่ชั้น 1 ของร้านโซนแคชเชียร์พร้อมกับยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปากทุกครั้งที่กลับมาไทยเขาจะรู้สึกว่าเด็กคนนี้เติบโตขึ้นและเข้มแข็งขึ้นตามกาลเวลาที่หล่อหลอม จากเด็กสาวตัวเล็ก ๆ สดใสเจื้อยแจ้วช่างเจรจาในวันวานเป็นสาวสะพรั่งร่าเริงแจ่มใสและอ่อนหวานน่ารักอยู่ในคนเดียวกันอย่างลงตัว ร่างบางในชุดกางเกงขายาวรัดรูปสีดำมันวาวกับเกาะอกแต่งระบายขนนกด้านบนสีขาว ดูน่ารักและเซ็กซี่ ผมยาวดำขลับที่ถักเปียเรียบร้อยเสมอตั้งแต่วัยเด็กในคืนนี้เธอปล่อยยาวสยายจนถึงเอว ขนตางอนยาวที่มีอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ถูกปัดมาสคาร่าให้งอนเด้งจนตาเธอกลมโตราวกับตาตุ๊กตาไม่มีผิด ริมฝีปากบางเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดขับกับผิวขาวใสของเธออย่างน่าหลงใหล ใบหน้าที่แต่งแต้มเพียงลิปสติกแท่งเดียวและมาสคาร่าอีก 1 สามารถดึงดูดสายตาชายหนุ่มจนไม่อยากละสายตาไปทางไหน นานเท่าไหร่แล้วที่เขาบอกตัวเองเสมอว่านี่คือน้องนุ่งตามที่ตาน้อยเคยพูดยิ้ม ๆ ในคืนนั้น นานเท่าไหร่ที่เขาดูแลเธออยู่ห่าง ๆ อย่างหวังดีและห่วงใยในฐานะพี่ชายร่วมโลก ชายหนุ่มยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปากพลางก้มมองแก้วเจียรนัยใบสวย
บนห้องนอนชั้น 2 ของมาร์ค"พี่มาร์ค พี่โอเคมั้ย?" น้ำหวานนั่งลงข้าง ๆ แล้วพูดเสียงเบากับชายหนุ่ม"อืม..." มาร์คพยักหน้าแล้วมองหน้าเด็กสาวนิ่ง ๆ "กลัวพี่เหรอ?" คนตัวเล็กพยักหน้าทันที"คนเห็นแก่ตัวที่ทำคนอื่นเดือดร้อนมันต้องโดนแบบนี้แหละ พี่ไม่เคยพึ่งพาคนพวกนั้น ฉะนั้นพี่ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ" มาร์คให้เหตุผลเสียงทุ้มพร้อมกับรั้งหัวคนตัวเล็กมาพิงไหล่ลูบหัวเธอเบา ๆ ตามองพื้นห้องอย่างใช้ความคิด"แต่พี่มาร์คก็เสียงดังเกินไปนะ" "เอ้อ... เรากับคิตตี้นี่ยังไงวะ เสียงดังหน่อยไม่ได้เลยไปนอนเลยจะไปมั้ยวัดน่ะ" คนตัวโตแกล้งว่าเสียงเข้ม"งือ...อย่าดุสิ พรุ่งนี้น้องขวัญมาจะไล่ไปนอนกับพี่เนสเลยนะ""โห...นี่เพื่อนมากะไล่เจ้าของห้องหนีเลยเหรอ มานอนจะ 3 ทุ่มแล้วเนี่ย" ว่าพลางล้มตัวลงนอนไปก่อนแล้วรั้งบ่าคนตัวเล็กให้นอนลงข้าง ๆ"พี่มาร์ค... (หือ... มาร์คในลำคอเบา ๆ) ขอดูซีรีส์ซักตอนได้มั้ย" คนตัวเล็กว่าอ้อน ๆ"ให้เลือก... ว่าจะนอนเดี๋ยวนี้หรือจะให้พี่พาทำอย่างอื่นก่อนนอน""นอนค่ะ นอนแล้ว" เด็กสาวรีบมุดเข้าไปในผ้าห่มจนมิดหัวแล้ว
มาร์คกลับเข้ามาในบ้านหลังจากออกไปสงบสติอารมณ์เกือบครึ่งชั่วโมง น้ำหวานที่เข้าไปช่วยแม่บ้านเก็บทำความสะอาดโต๊ะหลังอาหารรีบวางจานที่กำลังเช็ดอยู่แล้วถือน้ำเย็น ๆ มายื่นให้"พี่มาร์คน้ำค่ะ" เด็กสาวยื่นแก้วน้ำให้พลางรับไอแพดกับมือถือที่มาร์คถือเข้ามามาถือไว้เอง มองมือถือตัวเองแล้วยิ้มกว้างขึ้นมาทันที "พี่มาร์คเปลี่ยนเคสมือถือให้หวานใหม่ด้วย ขอบคุณค่า..." เด็กสาวว่าอย่างตื่นเต้นพลางยกมือไหว้ที่ต้นแขนแกร่งแล้วมองมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดที่มาร์คเพิ่งซื้อให้เมื่อคราวก่อนอย่างดีใจ"ชอบมั้ย?" ชายหนุ่มพร้อมกับจับหัวคนขี้เห่อโยกยิ้ม ๆ"ชอบมาก... หวานกำลังหาเคสใหม่อยู่เลยค่ะ เคสเดิมมันบางมากแล้วช่วงที่ตาไม่สบายเราก็ไม่มีเวลาไปดูที่ห้างกัน จะสั่งออนไลน์ก็กลัวไม่ตรงปก แล้วคุณป้าเพิ่งซื้อให้น้องขวัญรุ่นเดียวกันนี่ตอนติดโควตาค่ะ หยิบผิดหยิบถูกกันประจำเลย" คนตัวเล็กตอบพลางยิ้มจนตาหยี"โทรไปหาไอ้โรมตามที่พี่สั่ง บอกมันให้ส่งมาภายใน 10 นาที พี่จะได้คุยธุระให้เสร็จจะได้รีบนอนพรุ่งนี้จะได้ไปบุญให้ตาแต่เช้า ตอนเย็นน้องขวัญจะมา พี่ว่าเราใส่บาตรตอนเช้าแล้วไปร้านน้านารถรอน้องขวั
"แม่นารถสวัสดีค่ะ คุณอาตรี อาเดือน พี่ (หันไปมองหน้ามาร์คเชิงคำถามแต่ชายหนุ่มก็ยังนิ่ง) สวัสดีค่ะ" เด็กสาวทักทายพลางยกมือไหว้อย่างนอบน้อม"หวัดดีจ่ะ นี่พาเข้าบ้านแล้วเหรอมาร์ค ยังไม่จบ ม. 6 ไม่ใช่เหรอ" คุณเดือนแรมว่าพลางเหยียดยิ้มที่มุมปาก"นี่บ้านผม ผมจะให้ใครเข้าใครออกมันก็สิทธิ์ของผมไม่ใช่หรือครับ ถ้าไม่เกรงใจอาตรี ผมจะเชิญคุณเดือนแรมออกไปตอนนี้ก็ทำได้ อย่ามาทำกิริยาเหยียดหยามมนุษย์ในบ้านนี้เพราะที่นี่ไม่มีชนชั้น" มาร์คว่าขึ้นเสียงดังอย่างไม่พอใจที่อาสะใภ้มาว่าน้องรักคนเล็กของตัวเอง"มาร์ค คือ..." "คุณเดือนแรมอย่าพยายามยกลูกตัวเองเหนือลูกคนอื่นสิ สงสารอาตรีบ้าง หน้าจะเหลือไม่ถึง 2 เซ็นอยู่แล้ว" มาร์คสวนขึ้นนิ่ง ๆ เขาพอรู้ว่าทุกวันนี้คุณมนตรีกดดันแค่ไหนตั้งแต่มารับช่วงงานต่อจากพ่อตาและถูกภรรยากดดันมาตลอด แต่ที่เขายังทนเพราะเห็นแก่ลูกและเขาเป็นคนที่ไม่มีอะไรติดตัวมาเลยเหมือนคุณพ่อของมาร์คเขาจึงจำต้องยอม"น้านารถผมจะพาน้องเข้าสวน มียากันยุงมั้ยครับ" มาร์คหันไปพูดกับคุณนงนารถ"มีลูก มัยหายากันยุงมาให้คุณมาร์คหน่อย" ตอบพลางเรียกแม่บ้านหายังกันยุงให้ช
"อ่อ... เดินเก่งซ่าได้แล้วว่างั้น" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามพลางกลั้นยิ้ม เขาดีใจมากที่คุณย่ากลับมาเดินได้อีกครั้งถึงแม้ต้องใช้ไม้เท้า 4 ขาค้ำยันก็ถือว่าแข็งแรงสมวัย 80 กว่า"เดินเก่งเชียวล่ะค่ะ บางวันยังชวนมัยกับพยาบาลเดินไปร้านเลยนะคะ ห้ามก็ไม่ฟัง กว่าจะถึงได้นั่งพัก 3 รอบ 4 รอบ" ละมัยคุยโวขึ้นมาทันที"เออ เห็นห้องรับรองข้างล่างเปิดทำความสะอาดใครจะมา""คุณตรีค่ะ เห็นโทรมาบอกคุณเนสเมื่อเช้าว่ากำลังจะมาเยี่ยมคุณย่า คุณเนสเลยสั่งทำความสะอาดห้องข้างล่าง ส่วนห้องข้างบนคุณนารถสั่งให้ทำไว้รอลูกสาว เห่อมาก... สั่งเปลี่ยนชุดเครื่องนอนยังไม่พอ เปลี่ยนผ้าม่านซะสวยหวานเลยเชียวค่ะ" ละมัยตอบพลางพูดถึงคุณนายของบ้านขำ ๆ"หึ ให้มาเยี่ยมแค่คุณผกาจริง ๆ เถอะ เออ...เดี๋ยวไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าในรถผมไปไว้ที่ห้องด้วยนะทั้งหมดเลย" ชายหนุ่มครางในลำคออย่างรู้ทันพลางสั่งงานละมัยก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้อง เตรียมจะเดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์คันเก่าของตัวเองเพื่อจะไปดูสวนหลังบ้าน (จะแอบไปดูคุณย่าน่ะแหละ แต่พี่ก็ฟอร์มนิดนึง >//<)"พี่มาร์ค..." เสียงแหลมเล็กดังมาจากหน้าบ้านทำเอาชายห