"นี่รถไอ้มาร์คมันเหรอ" เนสเลิกคิ้วถามพลางมองรถคันสวยที่มาร์คขับมา ขณะที่เด็กสาวเปิดประตูก้มไปหยิบเอาหลอดดูดน้ำ มือถือของเธอและของมาร์คตรงคอนโซลกลางมาถือไว้แล้วปิดประตูล็อกรถเรียบร้อย
"ไม่รู้สิคะ ปกติพี่มาร์คกลับไทยคุณปู่ก็จะส่งรถมีคนขับมาให้ด้วย หวานเลยไม่ได้ถามว่ารถใครแต่คงไม่ใช่รถศิลาหรอก คันนี้ไม่เคยเห็นที่บ้านศิลา" คนตัวเล็กแบบไม่ได้คิดอะไร
"ไปบ้านศิลามาด้วยเหรอ?"
"ไปสิคะ ตอนที่ตายังไม่ป่วยหนักก็ไปบ่อยค่ะ คุณป้าสั่งให้ไปนอนด้วย เรายังแอบเอารถของศิลามาขับเล่นกันเลย แต่ต่อไปคงทำไม่ได้แล้วล่ะพี่มาร์ครู้แล้วเดี๋ยวฟ้องศิลา หวานกับเพื่อนคงได้โดนดุข้ามประเทศมาแน่ ๆ"
"ปกติก็โดนไอ้มาร์คดุข้ามประเทศอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง" เนสว่าขำ ๆ *เออ...พูดเก่งดีว่ะ เป็นนกแก้วนกขุนทองดี*
"ฮี่... ก็โดนค่ะแต่เราก็ชินแล้วไง แต่พี่ศิลายังไม่เคยดุพวกเราไงคะต้องกลัวไว้ก่อน" คนตัวเล็กหันมายิ้มแห้ง ๆ เมื่อถึงหน้าบ้านแล้วพากันเดินเข้าไปในห้อง วันนี้คุณย่าผกาทานข้าวได้จนหมดชามจากการป้อนของลูกสะใภ้คนโต คนที่เธอไม่เคยมองเป็นลูกสะใภ้นอกจากมองเป็นผู้อาศัยที่ขัดผลประโยชน์เม
ทางด้านน้ำหวานเด็กสาวค่อย ๆ สระผมให้หญิงชราอย่างเบามือมือเล็ก ๆ ของเธอนวดคลึงทั่วศีรษะ หลังใบหูและต้นคอจนหญิงชรารู้สึกผ่อนคลายอย่างไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานับปี ก่อนจะล้างน้ำสะอาดและลงครีมนวดกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเธอให้ แล้วขัดสีฉวีวรรณตามแขนขาและข้อพับต่าง ๆ ที่มีคราบไคลเกาะจนเห็นเป็นเส้นดำ ๆ หลายจุดอย่างไม่นึกรังเกียจ เด็กสาวทำไปยิ้มไปและชวนคุยไม่ได้หยุด ความอบอุ่นและสดใสของเธอชโลมใจหญิงชราที่ไร้หลานดูแลเหมือนได้ขึ้นสวรรค์"คุณย่าเจ็บตรงไหนหนูทำแรงไปบอกนะคะ หรือจะร้องโอ๊ย ดัง ๆ ก็ได้ค่ะ" เด็กสาวพูดเสียงใส"หนูเป็นแฟนมาร์คหรือลูก" หญิงชราเอ่ยถามยิ้ม ๆ *ใจดีเหลือเกินแม่คุณเอ้ย อยู่กับมาร์คไปนาน ๆ นะลูก* คุณผกาคิดในใจ"ไม่ใช่หรอกค่ะ หนูเป็นแค่เด็กขายพวงมาลัยที่พี่มาร์คกับเพื่อนสงสารช่วยติวช่วยสอนการบ้านให้ พี่ ๆ ใจดีมากเลยนะคะ หนูกับเพื่อนสอบติดโรงเรียนดี ๆ กันหลายคนเลย" เด็กสาวว่ายิ้ม ๆ"หนูเรียนอยู่ชั้นไหนแล้วลูก""ม.6 แล้วค่ะกำลังเตรียมสอบเข้ามหาลัย แต่เฮียเทนกับพี่มาร์คบอกให้ยื่นรอบโควตาดูก่อนเผื่อได้ แต่หนูไม่มั่นใจหรอกน
"เฮ้อ...ตามใจมึงละกัน" เนสว่าอย่างอ่อนใจ *เดี๋ยวค่อยไปเปิดบัญชีโอนเข้าไว้ให้มันคืนละกัน พูดกับมันแล้วกูเหนื่อย* เนสคิดพลางถอนหายใจแรง ๆ"แล้ววันนี้มึงกับไอ้นิคก็อยู่นี่ กูสั่งข้าวเที่ยงมาให้แล้วเดี๋ยวคงมาส่ง พยุงย่ามึงไปนั่งกินที่ศาลานู่น ถ้ารถมาก็ให้น้านารถขึ้นรถไปกับคุณผกาแล้วพวกมึงค่อยขับตามกันไป อย่าไว้ใจอาเดือนกับมีนเด็ดขาด กูจะกลับก่อน" มาร์คเอ่ยสั่งน้องชายต่างแม่เสียงทุ้มขณะที่ใจเย็นลงพลางล้วงมือถือขึ้นกดเบอร์หาเด็กสาวแต่มันก็ดังขึ้นที่กระเป๋ากางเกงด้านหลังของเขาเอง"เฮ้อ...ตัวแสบเอ้ย เหน็บไว้ตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย" ว่าพลางส่ายหน้าแล้วเดินกลับไปเรียกเด็กสาวก่อนที่จะลาเจ้าของบ้านและแม่เลี้ยงแล้วพากันออกจากบ้านมาทันที .............//.........มาร์คกลับเข้ากรุงเทพพร้อมกับน้ำหวานถึงบ้านตาน้อยเกือบ 4ทุ่ม ทั้งคู่ต่างมองตากันแล้วถอนหายใจเบา ๆ ตลอดทั้งเส้นทางมาร์คแทบจะไม่พูดคุยอะไรเลยกับคนตัวเล็กที่นั่งข้าง มีแค่เพียงบางครั้งที่ยกมือขึ้นมาลูบหัวเธอเบา ๆ ในขณะขับรถ ซึ่งเธอก็นั่งเงียบ ๆ ชำเลืองมองชายหนุ่มเป็นระยะจนถึงบ้าน"สวัสดีค่ะ
ก่อนวันเดินทางรถสปอร์ตมัสแตงคันสวยวิ่งเข้าไปจอดหน้าตึกคณะบริหารธุรกิจ หนุ่มหล่อผิวขาวใส สไตล์โอปป้าสูงเกินกว่า 180 ในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนพับแขนขึ้นถึงศอกกางเกงสแลคสีเข้มรองเท้าหนังมันวาวและแว่นกันแดดสีเข้มทรงทันสมัย ก้าวลงจากรถด้วยเรียกสายตาอาจารย์และนักศึกษาที่เดินผ่านและกำลังนั่งอยู่ใต้อาคารได้ไม่น้อย"หล่อมาก...." เสียงแว่วมาจากในกลุ่มของนักศึกษาสาวที่มองมาตาเป็นประกายพร้อมกับส่งยิ้มมาให้อย่างยั่วยวน"ใช่คนที่เราเห็นที่โรมี่เมื่อคืนมั้ยแก เพื่อนเจ้าของผับน่ะ ใช่มั้ย?" 1 ในกลุ่มถามอย่างตื่นเต้น"กูว่าใช่ กลางคืนว่าหล่อแล้ว กลางวันหล่อมากมึง พ่อของลูกมาก" อีกเสียงว่ามาอย่างระริกระรี้ ทำให้ชายหนุ่มที่ได้ยินถึงกับถอนหายใจแล้วเดินตรงเข้าอาคารเพื่อพบท่านคณบดีตามนัดหมาย"นั่นพี่มาร์คนี่ พี่มาร์ค!!" มีนาหรือมีนเรียกเสียงดัง ขณะที่มาร์คเดินขึ้นอาคารคณะของตนแล้วเดินมานั่งที่กลุ่มกับเพื่อน"แกรู้จักเหรอ?" แองจี้สาวสวยแสนเซ็กซี่ในกลุ่มถามอย่างตื่นเต้น"รู้สิ นั่นลูกชายลุงกูเอง นักเรียนนอกนะจ๊ะ อาทิตย์ก่อนเพิ่งไปบ้านกูที่ลำปางมา หล่อเว่อร
บ้านตาน้อยรถมัสแตงสีน้ำเงินคาดขาววิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้าน ชายหนุ่มดับเครื่องแล้วเดินลงจากรถตรงเข้าในบ้านอย่างคุ้นเคย"ตา สวัสดีครับ" มาร์คนั่งลงยกมือไหว้ตาน้อยที่นอนอยู่ที่ที่นอนปิกนิกกลางบ้านโดยมีลุงปกรณ์นั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ ๆ"อือ...กลับวันนี้แล้วหรือลูก" ตาน้อยว่าเสียงเหนื่อย ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นจับแขนชายหนุ่ม"ครับตา อาทิตย์นี้มีประชุมครับผมต้องเข้าร่วมประชุมในฐานะตัวแทนไอ้ศิมันที่มาประชุมที่ไทยครับ""มาร์ค ถ้ามาครั้งหน้าตาไม่อยู่ ตาฝากดูแลน้องด้วยนะลูก" ตาน้อยพูดทั้งมองหน้าน้ำตาคลอ"ตาอย่าพูดแบบนี้สิครับ ผมให้ไอ้โรมหาหมอที่เก่งที่สุดมาดูแลตานะครับ" มาร์คว่าพลางบีบมือชายชราเม้มปากแน่น"ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกลูกตอนนี้ตับตามันไม่มีส่วนไหนที่ทำงานได้แล้วเหลือแค่กำลังใจตาเท่านั้นที่มันหล่อเลี้ยงอยู่ สิ่งที่ตาห่วงในชีวิตมีแค่อย่างเดียวคือน้ำหวาน มาร์คอย่าทิ้งน้องนะลูก" ตาน้อยบีบมือชายหนุ่มกลับเบา ๆ"มาร์คเดินไปที่ตู้หัวเตียงตาหน่อยสิลูก" ตาน้อยว่ายิ้ม ๆ ซึ่งมาร์คก็ปล่อยมือแล้วลุกขึ้นเดินไปอย่างว่าง่าย "แล้วหยิบกล่องใส่ขนมมาให้ตาท
Rome barน้ำหวานนั่งเคาะนิ้วถอนหายใจเซ็ง ๆ อย่างต่อเนื่อง หลายวันมาแล้วที่เธอรอโทรศัพท์จากมาร์ค แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้โทรกลับ ครั้นเธอจะโทรหาเขาอีกก็ไม่กล้า ทำให้เพื่อนรักอย่างคิตตี้หรือของขวัญก็พลอยเซ็งไปกับเธอด้วย"นี่เอาตูดมาแปะหน้าผากกันเหรอ" โรมว่าพลางดีดหน้าผาก 2 สาวที่นั่งถอนหายใจพร้อมกันอยู่หน้าร้านอย่างมันเขี้ยว"ตูดที่ไหนจะมาสวยเหมือนเราล่ะคะพี่โรม กำลังเครียดอยู่" ของขวัญพูดขึ้นหน้าบึ้ง ๆ"เครียดเรื่อง?? ศิลามันโทรมาด่าเรื่องเอาน้องเขียวมันไปทำสีใหม่น่ะเหรอ" โรมเลิกคิ้วถามยิ้ม ๆ ทั้งยังแซวเด็กสาวที่ขับรถเฟอรารี่สุดรักของศิลาไปขูดริมฟุตบาทเป็นทางยาวเมื่อวันก่อน"โว้...ทางกลับบ้านยังจำไม่ได้เลยแล้วจะจำเบอร์โทรที่บ้านโทรมาด่าได้ไงคะ ถ้าพี่โรมกับเฮียเทนไม่ฟ้อง ศิลาก็ไม่รู้หรอก น้องขวัญเครียดเรื่องหวานหน้าบึ้งเนี่ย" ของขวัญตอบพลางถอนหายใจ"แล้วหวานเครียดเรื่อง โควตาก็ผ่านเหลือแต่รายงานตัวแล้วนี่ ไม่ดีใจหรือไง" โรมหันไปว่ากับน้ำหวานยิ้ม ๆ"เฮ้อ... ก็ดีใจอยู่ ดีใจมากที่มีที่เรียนแล้วไม่ต้องไปสอบแข่งอีกแล้ว อือ... ดี
ครืด....ครืด.....เสียงมือถือของชายหนุ่มเรียกเข้าทำให้คนที่กำลังจะกดโทรออกรีบกดรับสายทันที"ฮัลโหลเทน"(มาร์คกลับไทยด่วนตาน้อยไม่โอเค) เทนตะโกนแข่งกับเสียงลมผ่านทางโทรศัพท์ ซึ่งบอกให้รู้ว่าตอนนี้เขากำลังขับมอเตอร์ไซค์อยู่"ตาเป็นไงมั่ง" มาร์คลุกขึ้นยืนทันที(กูไม่รู้กำลังไป) ตื๊ด! ตอบแค่นั้นเทนกดวางสายทันที พร้อมกับมาร์คลุกขึ้นแทบจะพุ่งออกจากห้องตรงไปที่ห้องทำงานของเพื่อนรักที่อยู่ตรงข้ามแต่ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปได้หันมาสั่งให้เอ็ดเวิร์ด เลขาหน้าห้องท่านประธานสาขาคนใหม่จองตั๋วเครื่องบินกลับไทยไฟล์ตที่ด่วนที่สุด"ไอ้ศิ กูจะกลับไทยด่วนงานที่นี่มึงจัดการไปก่อนเลยนะ เอกสารมึงตรวจมึงเซ็นไปเลย กูยังไม่มีกำหนดกลับมา""อือ..." "โอเค" ศิลาครางในลำคองง ๆ แล้วเงยหน้ามองเพื่อน ซึ่งมาร์คก็รีบตัดบทแล้วเดินออกจากห้องไปทันที "อะไรของมันวะ?""คุณมาร์คครับคุณมาร์ค ตั๋วกลับไทยเร็วสุดอีก 3 วันครับ" เอ็ดเวิร์ดลุกขึ้นร้องตามหลังชายหนุ่ม"ผมต้องการกลับวันนี้ เดี๋ยวนี้ คุณทำยังไงก็ได้ให้ผมได้กลับไทยภายในวันนี้ ถ้าทำไม่ได้ก็ลาออกไปซะ" มา
"ไม่ลำบากดีกว่าค่ะ ตรงนั้นมันพื้นที่ส่วนตัวพี่เค้า แล้วตั้งแต่ตาทรุดหนัก หนูก็ไม่ได้เข้าไปทำความสะอาดให้แล้ว หนูฝากกุญแจไว้ที่พี่โรมแล้วค่ะ" เด็กสาวพูดขึ้น "หนูขอเข้าบ้านนะคะ มีหลายอย่างที่หนูต้องทำ เสื้อผ้าตาบางส่วนยังเก็บไปทำบุญไม่หมด เดินทางกลับดี ๆ นะคะ สวัสดีค่ะแม่นารถ" น้ำหวานว่าพลางยกมือไหว้แล้วหันหลังเดินเข้าบ้านไปเหงา ๆ ท่ามกลางสายตาของผู้ใหญ่ที่มองตามอย่างเป็นห่วง ซึ่งหากสังเกตุให้ดีตั้งแต่งานศพของตาจนถึงวันเผา น้ำหวานจะพยายามอยู่ห่างจากมาร์คพอสมควรเพื่อรักษาระยะห่างอย่างให้เกียรติเพราะคิดว่าพี่ชายคนนี้กำลังมีแฟนและไม่เหมาะมากที่เธอจะสนิทเหมือนก่อน ก่อนที่จะได้รับอนุญาต (คือน้ำหวานรู้จักแฟนของโรมและภรรยาของเทนแล้วและพวกเธอก็รักน้ำหวานกับของขวัญเหมือนน้องสาวเธอเลยสบายใจที่จะยังสนิทกับพวกพี่ ๆ เหมือนเมื่อก่อนแต่กับมาร์คเธอยังไม่ได้เห็นแฟนของชายหนุ่มเธอเลยเกรงใจเป็นพิเศษ)"มาร์ค กูมีอะไรจะคุยกับมึง" โรมเอ่ยเสียงทุ้มพลางกอดคอมาร์คเดินออกมาที่รถที่จอดอยู่หน้าบ้านของเด็กสาว ในขณะที่เทนขอตัวกลับไปก่อน"ว่า..." "มึงกับน้องทะเลาะกัน?" โรมว่าขึ้นพลางมองหน้า
"อาบน้ำเสร็จแล้วออกไปกินข้าวกัน" มาร์คเอ่ยขึ้นขณะที่เดินขยี้ผมออกมาจากห้องน้ำแล้วเด็กสาวเดินสวนเข้าไป"ถ้าพี่หิวก็ออกไปกินเองเลยค่ะ หวานอยากนอน" เด็กสาวว่าพลางเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำ ทำให้ชายหนุ่มได้แต่มองตามหลังแล้วถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะหามือถือกดสั่งอาหารผ่านทางแอปพลิเคชันแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของเด็กสาวนั่งเปิดพัดลมเป่าผมที่เตียงนอนของเธอแล้วมองไปรอบ ๆ ห้องที่มีเพียงตู้เสื้อผ้าอันเล็ก เตียงเหล็ก 3 ฟุตครึ่งที่เขากำลังนั่งอยู่ โต๊ะไม้ตัวเล็กที่วางหนังสืออยู่ 2-3 เล่มและเครื่องสำอางอยู่ 3-4อย่างและกระเป๋าสตางค์แฮนด์เมดที่เธอใช้ประจำ พัดลมตั้งพื้น 14 นิ้วที่วางอยู่บนกล่องพลาสติกที่เขากำลังเปิดจ่อตัวเองอยู่แล้วถอนหายใจเบา ๆ พลางนึกสงสารเด็กสาวอย่างจับใจ "แล้วจะอยู่ยังไงคนเดียวเนี่ยหวาน?""พี่มาร์ค!" น้ำหวานอุทานอย่างตกใจพลางถอยหลังเมื่อเห็นมาร์คนั่งอยู่ที่ปลายเตียงแล้วหันมามองหน้าเธออย่างเดาความรู้สึกไม่ได้ ในขณะที่พัดลมถูกกดล็อกจ่อที่คนตัวโตด้วยเบอร์สูงสุด"เรียกซะลั่นบ้าน กลัวลืมชื่อพี่หรือไง" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามขณะยกผ้าขึ้นขยี้หัวให้รู้ว่าเขากำลังเป่าผมอยู่
"น้องไม่กลัวศิลาค่ะคุณปู่ แต่น้องกลัวเหงา" ของขวัญพูดสวนขึ้นทันที"ถ้ากลัวเหงาก็ให้หนูหวานไปด้วยกันสิ หนูหวานอยากไปฝึกงานกับคิตตี้มั้ยลูก" คุณปู่ตอบหลานสาวพลางเอ่ยถามเพื่อนของเธอยิ้ม ๆ แล้วแอบชำเลืองสบตากับลูกสะใภ้อย่างมีแผน"ไม่ไหวมั้งคะคุณปู่ เงินเก็บหนูคงไม่พอค่าตั๋วไปกลับหรอกค่ะ อย่าว่าแต่ค่าใช้จ่าย 4 เดือนเลย" *ก็อยากไปหรอกแต่เงินนี่สิแค่อยู่ไทยไม่รับออเดอร์พวงมาลัยนี่ก็ลำบากอยู่นะ แล้วไปอยู่เมืองนอก โห... ไม่กินขนมปังคลุกเกลือเลยเหรอ* น้ำหวานคิดในใจพลางแอบถอนหายใจเบา ๆ"เอางี้สิ ปู่จะให้เงินเดือนเหมือนตอนพี่มาร์คเค้าไป พอฝึกจบปู่จะให้ทุนหนูต่อโทที่นั่นไปด้วยดีมั้ยลูก ก็เหลือแค่ฝึกงานไม่ติดอะไรไม่ใช่หรือไง" คุณปู่เสนอให้ยิ้ม ๆ"คุณปู่จะให้ทุนหนูเรียนจริง ๆ หรือคะ" น้ำหวานพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น"ปู่ให้ได้ลูก แต่ไม่ฟรีหรอกนะเพราะต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเหมือนพี่มาร์คเค้า ตอนนี้ก็จบดอกเตอร์ไปแล้วแถมเป็นอาจารย์สอนพิเศษที่มหาลัยที่นู่นด้วย มันก็ดีกว่าไม่ใช่หรือลูก" คุณปู่หันมาพูดกับเด็กสาวอย่างอ่อนโยน ท่านสงสารเด็กคนนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้วเพราะน้ำหว
"รวย เรียนเก่งน่ะไม่เถียงแต่หล่อนี่มุกว่าพี่มาร์คหล่อกว่านะ พี่มาร์คหุ่นนักกีฬา สมาร์ทกว่า ตัวใหญ่กว่า แต่พี่ทัชออกแนวคุณชายสะอาดเหมือนคุณชายหมอในละครผู้ดีน่ะ" ไข่มุกว่าพลางมองหน้าเพื่อนแถมแอบเชียร์พี่ชายร่วมโลกของเพื่อนไปด้วย"หวานว่าเราเบรกเรื่องนี้แล้วกลับไปเยียวยาร่างกันดีกว่านะ วันนี้ไม่มีออเดอร์ พรุ่งนี้ไม่มีสอบ วันนี้เราไปนอนที่คอนโดพี่มาร์คกันดีกว่า อาทิตย์ก่อนน้องขวัญเปิดเหล้าพี่มาร์คไว้ขวดนึงไม่ใช่ เราไปจัดการให้เรียบร้อยกันดีมะ" น้ำหวานปรึกษาเพื่อนซน ๆ *ไม่เมาที่ร้าน เมามันที่ห้องก็ได้วะ คลังพี่มาร์คมีเยอะ ชิ อย่ามาขู่หวานให้ยาก* หญิงสาวคิดในใจแล้วยิ้มพร้อมกับยักคิ้วให้เพื่อน"ความคิดดีงั้นเราสั่งหมูกระทะไปกินที่ห้องเลยได้มะ ไม่ต้องไปนั่งกินที่ร้าน" ของขวัญว่าขึ้น ซึ่ง 2 เพื่อนก็พยักหน้าเห็นด้วยทันที"งั้นแยกย้ายเจอกันที่คอนโดเลย เดี๋ยวมุกบอกแฟนก่อนว่าวันนี้มุกจะไปนอนกับหวานที่คอนโด พอดีเลยวันนี้แฟนมุกขึ้นวอร์ด" ไข่มุกว่ายิ้ม ๆ แล้วต่างพากันลุกออกจากโต๊ะแยกย้ายกันไปที่รถ..............//..........Mark part
ครืด...ครืด.....เสียงมือถือที่เธอเพิ่งเปิดเสียงเมื่อ 10 นาทีที่แล้วดังขึ้น ทำให้น้ำหวานหันมองหน้าเพื่อนรักพลางถอนหายใจเบา ๆ"อื้อ ... ต้องคนสั่งมาลัยแน่ ๆ เลย วันนี้หวานเหนื่อยไม่อยากรับออเดอร์แล้วนะ" คนสวยบ่นพึมพำอย่างงอแงแต่จำใจล้วงมือถือออกมาเพื่อกดรับสาย"ฮัลโหลค่ะ" เสียงอ่อย ๆ เหนื่อย ๆ ดังออกไปตามสาย ทำเอาปลายสายอยากเห็นหน้าอ้อน ๆ ตอนนี้ขึ้นมาทันที(เป็นอะไร ทำไมฟังดูเหนื่อยขนาดนั้น) เสียงทุ้มดังมาจากปลายสายทำเอาคนตัวเล็กตาโตยืดตัวตรงขึ้นมาทันที"พี่มาร์ค!" น้ำหวานเรียกชื่อปลายสายเสียงดังจนเพื่อน ๆ มองหน้า เกือบ2 เดือนแล้วตั้งแต่มาร์คกลับลอนดอน นี่เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มโทรมาหาเธอ นอกจากการส่งข้อความมาถามข่าวคราวบ้างเป็นบางครั้งเท่านั้น(ก็เออน่ะสิ ทำไม อุทานตกใจเหมือนเห็นพี่ยืนอยู่ต่อหน้างั้นแหละ) มาร์คตอบขำ ๆ กับความตกใจเกินเบอร์ของเด็กสาว"แล้ว...แล้วแล้ว พี่มาร์คโทรหาหวานมีอะไรหรือเปล่าคะ หรือจะมาประชุมแล้วคะ ช่วงนี้หวานยังไม่ได้ไปทำความสะอาดห้องเลยหวานต้องอ่านหนังสือสอบ งั้น...งั้นเดี๋ยวหวานไปทำให้น
ติ๊ง!เสียงไลน์แจ้งเตือนขณะที่น้ำหวานกับของขวัญกำลังนั่งรถกลับบ้านโดยของขวัญเป็นคนขับทำเอาน้ำหวานสะดุ้งจนเพื่อนสาวหันมามองหน้าP mark พี่ซักผ้าปูที่นอนให้แล้วนะ พี่ขึ้นเครื่อง 6 โมงเย็นWhan ค่ะP mark ถ้าไม่สบายก็อย่าลืมกินยานะ หน้าซีด ๆ นะเรา (อ่านแล้ว)" เฮ้อ... อยู่อังกฤษทำยังกับอยู่รังสิตไปได้ คิดจะโผล่ก็โผล่ ต๊กใจโหม้ดหลาว" น้ำหวานพึมพำพลางถอนหายใจแรงจนเพื่อนมองหน้า"ใครน่ะ""พี่มาร์คน่ะ บอกว่าจะขึ้นเครื่อง 6 โมงนี่ก็คงอยู่แอร์พอร์ตแล้วมั้ง" คนตัวเล็กพยายามตอบเพื่อนอย่างปกติ"เมื่อคืนเราไม่อยู่หวานนอนคอนโด?" ของขวัญว่าขึ้นนิ่ง ๆ"อือ" น้ำหวานพยักหน้า"อยู่กับพี่มาร์ค?" "อือ" น้ำหวานพยักหน้าอีกรอบ"เฮ้อ... หมดห่วงไป เมื่อคืนพี่เจ้าบอกว่าหวานดื่มกับพวกอาร์มี่คณะศิลป์ น้องขวัญเป็นห่วงแทบแย่ กลัวเมาแล้วนอนคนเดียว แล้วพี่มา
"นี่แกพกยาคุมใส่กระเป๋าแบบนี้เลยเหรอ" น้ำหวานว่าตาโต *รู้เว้ยว่ามีแฟนแล้วแต่ไม่คิดว่าจะพกแบบนี้นี่หว่า*"โอ๋ย... เรียนยังไม่จบ ก็พกบ้างสิคะ เรียนก็ต้องเรียน ผัวก็ต้องตามใจด้วยค่ะแล้วต่อไปหวานก็ต้องพกเข้าใจมั้ย เผื่อพี่มาร์คแกแอบกลับไทยมาอีก" ว่าพลางขับรถออกถนนกลับทางเดิม"คงไม่กลับมาอีกมั้งอีกตั้งหลายเดือนกว่าจะประชุมประจำปี ถึงตอนนั้นเรานอนกับน้องขวัญแล้วอีกอย่างเราคิดว่าคงแค่วันไนท์อะแก จบแล้วคือจบ""ว่าได้เหรอ ของเคยกินนะจ๊ะ แล้วถ้าผู้เขาเคยกินเขาก็ต้องกินค่ะ ถ้าเราไม่ให้เขากิน เขาก็ไปหากินทางอื่นได้ค่ะ แล้วพี่มาร์คของคุณพรสิ จากในรูป (ที่เธอเคยเห็นอะนะ) หล่อ สูง ขาว ยาว ใหญ่ ขนาดนั้น การศึกษาเริ่ด โปรไฟล์เป็นที่ต้องการของตลาดขนาดนั้น เล่นตัวก็ได้แห้วค่ะคุณ ถึงพรสิจะสวย หวาน เอ๋อ... (อันนี้ชมเพื่อนนะคะ >///<) แต่ถ้าไม่ตามใจผู้ก็บินค่ะ เอ๊า... กินยาซะสิ จะถึงประตูมหาลัยแล้วเนี่ย จะนั่งสวยมึนอยู่ทำไมก่อน" ไข่มุกร่ายยาวพลางหันมาเน้นให้เพื่อนกินยาที่เธอให้"อะ...อ๋อ กิน ๆ กินก็กิน" ว่าพลางแกะยาใส่ปากแล้วหันไปหยิบขวดน้ำข้างประตูมาเปิดดื่มพลางมอง
มหาวิทยาลัย Bร่างบางในชุดนักศึกษาที่ถูกระเบียบตั้งแต่เล็บมือยันรองเท้าก้าวเข้ามานั่งลงที่โต๊ะไม้ยาวใต้อาคารคณะบริหาร ฝั่งตรงข้ามกับเพื่อนแล้วมองหน้าเพื่อนสาวนิ่ง ๆ ด้วยสีหน้ากังวล"เป็นพรือหลาว พรสิ" ไข่มุก สาวใต้ตาคมเพื่อนใหม่ของหญิงสาวเงยหน้ามองเพื่อนงง ๆ กับหน้าสวยบึ้งตึงและแววตาเชิงกังวลของเพื่อน"ไข่มุก ... หวานมีอะไรจะพูดแต่เรื่องนี้ห้ามให้น้องขวัญรู้เรื่องเด็ดขาด" น้ำหวานพูดขึ้นพลางจ้องหน้าเพื่อน"น้องขวัญรู้ไม่ได้?" "อือ (พยักหน้ายืนยันสีหน้าจริงจังขั้นสุด) เรื่องนี้มันเซนซิทิฟมากเดี๋ยวเราจะเล่าให้น้องขวัญฟังเอง โอเคมั้ย""เค...ว่ามาเลย หนูมุกจะเหยียบให้มิดเหมือนตีนจมทรายเลย สัญญาที่สุด" ไข่มุกว่าสีหน้าจริงจังพอกันในขณะที่มือด้านหลังแอบไขว้นิ้วไว้ไม่ให้เพื่อนเห็น"ก่อนอื่น หวานมีอะไรจะถามมุกมากมายก่ายกองมหาศาลอภิมหาศาล...""เดี๋ยว ๆๆ เอาแค่มากมายนี่ก็ตอบไม่ไหวแล้วนะ จะก่ายกองมหาศาลอภิมหาศาลด้วย ไม่ได้..." ไข่มุกเพื่อนสาวที่รู้จักกันตอนขึ้นปี 1 เบรกเพื่อนซะคนหลายคำถามอ้าปากค้าง "เอางี้ ก่อนถาม เกริ่นนำมาก่อน"...
ชายหนุ่มค่อย ๆ ลุกจากเตียงแล้วเดินไปหยิบมือถือของเด็กสาวที่ชาร์จแบตอยู่บนหัวเตียงเดินออกจากห้องอย่างเงียบเชียบแล้วจัดการโหลดแอปบางแอปที่เธอมีในเครื่องเดิมลงเครื่องใหม่ ย้ายซิม ลงทะเบียน แอปโซเซียลต่าง ๆ ให้เรียบร้อย (เครื่องเดิมพี่ก็เป็นคนลงให้เลยรู้รหัสผ่านหมดเลย) แล้วเอากลับไปใส่ไว้ในกระเป๋าของเด็กสาว ส่วนเครื่องเดิมจัดการปิดเครื่องแล้วเอาใส่กระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองไว้ ก่อนจะกลับเข้ามาที่ห้องนอนแล้วล้มตัวลงนอนข้างเด็กสาว ก่อนจะค่อย ๆ สอดแขนข้างที่มีแผลเข้าใต้เอวอย่างจงใจให้เลือดที่ยังซึมอยู่ติดที่ผ้าปูที่นอนหลายจุดแล้วดึงแขนออก ลุกขึ้นหยิบทิชชูเช็ดเลือดที่แขนทิ้งลงในตะกร้า ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีทึบไม่ติดกระดุมแล้วนอนลงไปใหม่สอดแขนเข้าที่ใต้คอคนหลับอีกครั้ง รั้งร่างบางเข้ามาแนบอกเบา ๆ ก่อนจะลงกดจมูกลงที่หน้าผากแล้วยิ้มที่มุมปากน้อย ๆ มองคนหลับที่พลิกตัวมากอดตอบอย่างลืมตัว"หึ... ตัวเล็กเอ๊ยจะรู้มั้ยว่าเป็นพี่น่ะ คงคิดว่าเป็นน้องขวัญล่ะสิถึงได้กอดแน่นขนาดนี้" ชายหนุ่มพึมพำเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ลูบบั้นท้ายสำรวจชุดนอนผ้าแพรลื่น ๆ ของหญิงสาวที่ปรากฎว่าปราศจากชั้นในชิ้นล่างและเดาได้ว่าน่าจะไม่ม
3 ปีต่อมาRo me Bar ชั้น 2 ห้อง VIP 1ร่างสูงโปร่งยืนทอดสายตามองลงมาที่ชั้น 1 ของร้านโซนแคชเชียร์พร้อมกับยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปากทุกครั้งที่กลับมาไทยเขาจะรู้สึกว่าเด็กคนนี้เติบโตขึ้นและเข้มแข็งขึ้นตามกาลเวลาที่หล่อหลอม จากเด็กสาวตัวเล็ก ๆ สดใสเจื้อยแจ้วช่างเจรจาในวันวานเป็นสาวสะพรั่งร่าเริงแจ่มใสและอ่อนหวานน่ารักอยู่ในคนเดียวกันอย่างลงตัว ร่างบางในชุดกางเกงขายาวรัดรูปสีดำมันวาวกับเกาะอกแต่งระบายขนนกด้านบนสีขาว ดูน่ารักและเซ็กซี่ ผมยาวดำขลับที่ถักเปียเรียบร้อยเสมอตั้งแต่วัยเด็กในคืนนี้เธอปล่อยยาวสยายจนถึงเอว ขนตางอนยาวที่มีอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ถูกปัดมาสคาร่าให้งอนเด้งจนตาเธอกลมโตราวกับตาตุ๊กตาไม่มีผิด ริมฝีปากบางเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดขับกับผิวขาวใสของเธออย่างน่าหลงใหล ใบหน้าที่แต่งแต้มเพียงลิปสติกแท่งเดียวและมาสคาร่าอีก 1 สามารถดึงดูดสายตาชายหนุ่มจนไม่อยากละสายตาไปทางไหน นานเท่าไหร่แล้วที่เขาบอกตัวเองเสมอว่านี่คือน้องนุ่งตามที่ตาน้อยเคยพูดยิ้ม ๆ ในคืนนั้น นานเท่าไหร่ที่เขาดูแลเธออยู่ห่าง ๆ อย่างหวังดีและห่วงใยในฐานะพี่ชายร่วมโลก ชายหนุ่มยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปากพลางก้มมองแก้วเจียรนัยใบสวย
บนห้องนอนชั้น 2 ของมาร์ค"พี่มาร์ค พี่โอเคมั้ย?" น้ำหวานนั่งลงข้าง ๆ แล้วพูดเสียงเบากับชายหนุ่ม"อืม..." มาร์คพยักหน้าแล้วมองหน้าเด็กสาวนิ่ง ๆ "กลัวพี่เหรอ?" คนตัวเล็กพยักหน้าทันที"คนเห็นแก่ตัวที่ทำคนอื่นเดือดร้อนมันต้องโดนแบบนี้แหละ พี่ไม่เคยพึ่งพาคนพวกนั้น ฉะนั้นพี่ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ" มาร์คให้เหตุผลเสียงทุ้มพร้อมกับรั้งหัวคนตัวเล็กมาพิงไหล่ลูบหัวเธอเบา ๆ ตามองพื้นห้องอย่างใช้ความคิด"แต่พี่มาร์คก็เสียงดังเกินไปนะ" "เอ้อ... เรากับคิตตี้นี่ยังไงวะ เสียงดังหน่อยไม่ได้เลยไปนอนเลยจะไปมั้ยวัดน่ะ" คนตัวโตแกล้งว่าเสียงเข้ม"งือ...อย่าดุสิ พรุ่งนี้น้องขวัญมาจะไล่ไปนอนกับพี่เนสเลยนะ""โห...นี่เพื่อนมากะไล่เจ้าของห้องหนีเลยเหรอ มานอนจะ 3 ทุ่มแล้วเนี่ย" ว่าพลางล้มตัวลงนอนไปก่อนแล้วรั้งบ่าคนตัวเล็กให้นอนลงข้าง ๆ"พี่มาร์ค... (หือ... มาร์คในลำคอเบา ๆ) ขอดูซีรีส์ซักตอนได้มั้ย" คนตัวเล็กว่าอ้อน ๆ"ให้เลือก... ว่าจะนอนเดี๋ยวนี้หรือจะให้พี่พาทำอย่างอื่นก่อนนอน""นอนค่ะ นอนแล้ว" เด็กสาวรีบมุดเข้าไปในผ้าห่มจนมิดหัวแล้ว