MasukShare
บทที่ 46 คุณตาขยันฝาก
Terakhir Diperbarui:
2025-04-12 20:02:06"เฮ้อ...ตามใจมึงละกัน" เนสว่าอย่างอ่อนใจ *เดี๋ยวค่อยไปเปิดบัญชีโอนเข้าไว้ให้มันคืนละกัน พูดกับมันแล้วกูเหนื่อย* เนสคิดพลางถอนหายใจแรง ๆ
"แล้ววันนี้มึงกับไอ้นิคก็อยู่นี่ กูสั่งข้าวเที่ยงมาให้แล้วเดี๋ยวคงมาส่ง พยุงย่ามึงไปนั่งกินที่ศาลานู่น ถ้ารถมาก็ให้น้านารถขึ้นรถไปกับคุณผกาแล้วพวกมึงค่อยขับตามกันไป อย่าไว้ใจอาเดือนกับมีนเด็ดขาด กูจะกลับก่อน" มาร์คเอ่ยสั่งน้องชายต่างแม่เสียงทุ้มขณะที่ใจเย็นลงพลางล้วงมือถือขึ้นกดเบอร์หาเด็กสาวแต่มันก็ดังขึ้นที่กระเป๋ากางเกงด้านหลังของเขาเอง
"เฮ้อ...ตัวแสบเอ้ย เหน็บไว้ตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย" ว่าพลางส่ายหน้าแล้วเดินกลับไปเรียกเด็กสาวก่อนที่จะลาเจ้าของบ้านและแม่เลี้ยงแล้วพากันออกจากบ้านมาทันที ...
..........//.........
มาร์คกลับเข้ากรุงเทพพร้อมกับน้ำหวานถึงบ้านตาน้อยเกือบ 4 ทุ่ม ทั้งคู่ต่างมองตากันแล้วถอนหายใจเบา ๆ ตลอดทั้งเส้นทางมาร์คแทบจะไม่พูดคุยอะไรเลยกับคนตัวเล็กที่นั่งข้าง มีแค่เพียงบางครั้งที่ยกมือขึ้นมาลูบหัวเธอเบา ๆ ในขณะขับรถ ซึ่งเธอก็นั่งเงียบ ๆ ชำเลืองมองชายหนุ่มเป็นระยะจนถึงบ้าน
"สวัสดีค่ะ
Bab terkait
My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 47 ขอโควตาให้น้อง
ก่อนวันเดินทางรถสปอร์ตมัสแตงคันสวยวิ่งเข้าไปจอดหน้าตึกคณะบริหารธุรกิจ หนุ่มหล่อผิวขาวใส สไตล์โอปป้าสูงเกินกว่า 180 ในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนพับแขนขึ้นถึงศอกกางเกงสแลคสีเข้มรองเท้าหนังมันวาวและแว่นกันแดดสีเข้มทรงทันสมัย ก้าวลงจากรถด้วยเรียกสายตาอาจารย์และนักศึกษาที่เดินผ่านและกำลังนั่งอยู่ใต้อาคารได้ไม่น้อย"หล่อมาก...." เสียงแว่วมาจากในกลุ่มของนักศึกษาสาวที่มองมาตาเป็นประกายพร้อมกับส่งยิ้มมาให้อย่างยั่วยวน"ใช่คนที่เราเห็นที่โรมี่เมื่อคืนมั้ยแก เพื่อนเจ้าของผับน่ะ ใช่มั้ย?" 1 ในกลุ่มถามอย่างตื่นเต้น"กูว่าใช่ กลางคืนว่าหล่อแล้ว กลางวันหล่อมากมึง พ่อของลูกมาก" อีกเสียงว่ามาอย่างระริกระรี้ ทำให้ชายหนุ่มที่ได้ยินถึงกับถอนหายใจแล้วเดินตรงเข้าอาคารเพื่อพบท่านคณบดีตามนัดหมาย"นั่นพี่มาร์คนี่ พี่มาร์ค!!" มีนาหรือมีนเรียกเสียงดัง ขณะที่มาร์คเดินขึ้นอาคารคณะของตนแล้วเดินมานั่งที่กลุ่มกับเพื่อน"แกรู้จักเหรอ?" แองจี้สาวสวยแสนเซ็กซี่ในกลุ่มถามอย่างตื่นเต้น"รู้สิ นั่นลูกชายลุงกูเอง นักเรียนนอกนะจ๊ะ อาทิตย์ก่อนเพิ่งไปบ้านกูที่ลำปางมา หล่อเว่อร
Terakhir Diperbarui : 2025-04-12My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 48 อย่าทิ้งน้องนะ /รอสายคนไกล
บ้านตาน้อยรถมัสแตงสีน้ำเงินคาดขาววิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้าน ชายหนุ่มดับเครื่องแล้วเดินลงจากรถตรงเข้าในบ้านอย่างคุ้นเคย"ตา สวัสดีครับ" มาร์คนั่งลงยกมือไหว้ตาน้อยที่นอนอยู่ที่ที่นอนปิกนิกกลางบ้านโดยมีลุงปกรณ์นั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ ๆ"อือ...กลับวันนี้แล้วหรือลูก" ตาน้อยว่าเสียงเหนื่อย ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นจับแขนชายหนุ่ม"ครับตา อาทิตย์นี้มีประชุมครับผมต้องเข้าร่วมประชุมในฐานะตัวแทนไอ้ศิมันที่มาประชุมที่ไทยครับ""มาร์ค ถ้ามาครั้งหน้าตาไม่อยู่ ตาฝากดูแลน้องด้วยนะลูก" ตาน้อยพูดทั้งมองหน้าน้ำตาคลอ"ตาอย่าพูดแบบนี้สิครับ ผมให้ไอ้โรมหาหมอที่เก่งที่สุดมาดูแลตานะครับ" มาร์คว่าพลางบีบมือชายชราเม้มปากแน่น"ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกลูกตอนนี้ตับตามันไม่มีส่วนไหนที่ทำงานได้แล้วเหลือแค่กำลังใจตาเท่านั้นที่มันหล่อเลี้ยงอยู่ สิ่งที่ตาห่วงในชีวิตมีแค่อย่างเดียวคือน้ำหวาน มาร์คอย่าทิ้งน้องนะลูก" ตาน้อยบีบมือชายหนุ่มกลับเบา ๆ"มาร์คเดินไปที่ตู้หัวเตียงตาหน่อยสิลูก" ตาน้อยว่ายิ้ม ๆ ซึ่งมาร์คก็ปล่อยมือแล้วลุกขึ้นเดินไปอย่างว่าง่าย "แล้วหยิบกล่องใส่ขนมมาให้ตาท
Terakhir Diperbarui : 2025-04-13My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 49 เค้าทำเรื่องอย่างว่ากันอยู่
Rome barน้ำหวานนั่งเคาะนิ้วถอนหายใจเซ็ง ๆ อย่างต่อเนื่อง หลายวันมาแล้วที่เธอรอโทรศัพท์จากมาร์ค แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้โทรกลับ ครั้นเธอจะโทรหาเขาอีกก็ไม่กล้า ทำให้เพื่อนรักอย่างคิตตี้หรือของขวัญก็พลอยเซ็งไปกับเธอด้วย"นี่เอาตูดมาแปะหน้าผากกันเหรอ" โรมว่าพลางดีดหน้าผาก 2 สาวที่นั่งถอนหายใจพร้อมกันอยู่หน้าร้านอย่างมันเขี้ยว"ตูดที่ไหนจะมาสวยเหมือนเราล่ะคะพี่โรม กำลังเครียดอยู่" ของขวัญพูดขึ้นหน้าบึ้ง ๆ"เครียดเรื่อง?? ศิลามันโทรมาด่าเรื่องเอาน้องเขียวมันไปทำสีใหม่น่ะเหรอ" โรมเลิกคิ้วถามยิ้ม ๆ ทั้งยังแซวเด็กสาวที่ขับรถเฟอรารี่สุดรักของศิลาไปขูดริมฟุตบาทเป็นทางยาวเมื่อวันก่อน"โว้...ทางกลับบ้านยังจำไม่ได้เลยแล้วจะจำเบอร์โทรที่บ้านโทรมาด่าได้ไงคะ ถ้าพี่โรมกับเฮียเทนไม่ฟ้อง ศิลาก็ไม่รู้หรอก น้องขวัญเครียดเรื่องหวานหน้าบึ้งเนี่ย" ของขวัญตอบพลางถอนหายใจ"แล้วหวานเครียดเรื่อง โควตาก็ผ่านเหลือแต่รายงานตัวแล้วนี่ ไม่ดีใจหรือไง" โรมหันไปว่ากับน้ำหวานยิ้ม ๆ"เฮ้อ... ก็ดีใจอยู่ ดีใจมากที่มีที่เรียนแล้วไม่ต้องไปสอบแข่งอีกแล้ว อือ... ดี
Terakhir Diperbarui : 2025-04-13My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 50 การจากไปของตาน้อย
ครืด....ครืด.....เสียงมือถือของชายหนุ่มเรียกเข้าทำให้คนที่กำลังจะกดโทรออกรีบกดรับสายทันที"ฮัลโหลเทน"(มาร์คกลับไทยด่วนตาน้อยไม่โอเค) เทนตะโกนแข่งกับเสียงลมผ่านทางโทรศัพท์ ซึ่งบอกให้รู้ว่าตอนนี้เขากำลังขับมอเตอร์ไซค์อยู่"ตาเป็นไงมั่ง" มาร์คลุกขึ้นยืนทันที(กูไม่รู้กำลังไป) ตื๊ด! ตอบแค่นั้นเทนกดวางสายทันที พร้อมกับมาร์คลุกขึ้นแทบจะพุ่งออกจากห้องตรงไปที่ห้องทำงานของเพื่อนรักที่อยู่ตรงข้ามแต่ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปได้หันมาสั่งให้เอ็ดเวิร์ด เลขาหน้าห้องท่านประธานสาขาคนใหม่จองตั๋วเครื่องบินกลับไทยไฟล์ตที่ด่วนที่สุด"ไอ้ศิ กูจะกลับไทยด่วนงานที่นี่มึงจัดการไปก่อนเลยนะ เอกสารมึงตรวจมึงเซ็นไปเลย กูยังไม่มีกำหนดกลับมา""อือ..." "โอเค" ศิลาครางในลำคองง ๆ แล้วเงยหน้ามองเพื่อน ซึ่งมาร์คก็รีบตัดบทแล้วเดินออกจากห้องไปทันที "อะไรของมันวะ?""คุณมาร์คครับคุณมาร์ค ตั๋วกลับไทยเร็วสุดอีก 3 วันครับ" เอ็ดเวิร์ดลุกขึ้นร้องตามหลังชายหนุ่ม"ผมต้องการกลับวันนี้ เดี๋ยวนี้ คุณทำยังไงก็ได้ให้ผมได้กลับไทยภายในวันนี้ ถ้าทำไม่ได้ก็ลาออกไปซะ" มา
Terakhir Diperbarui : 2025-04-13My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 51 น้องเข้าใจผิด
"ไม่ลำบากดีกว่าค่ะ ตรงนั้นมันพื้นที่ส่วนตัวพี่เค้า แล้วตั้งแต่ตาทรุดหนัก หนูก็ไม่ได้เข้าไปทำความสะอาดให้แล้ว หนูฝากกุญแจไว้ที่พี่โรมแล้วค่ะ" เด็กสาวพูดขึ้น "หนูขอเข้าบ้านนะคะ มีหลายอย่างที่หนูต้องทำ เสื้อผ้าตาบางส่วนยังเก็บไปทำบุญไม่หมด เดินทางกลับดี ๆ นะคะ สวัสดีค่ะแม่นารถ" น้ำหวานว่าพลางยกมือไหว้แล้วหันหลังเดินเข้าบ้านไปเหงา ๆ ท่ามกลางสายตาของผู้ใหญ่ที่มองตามอย่างเป็นห่วง ซึ่งหากสังเกตุให้ดีตั้งแต่งานศพของตาจนถึงวันเผา น้ำหวานจะพยายามอยู่ห่างจากมาร์คพอสมควรเพื่อรักษาระยะห่างอย่างให้เกียรติเพราะคิดว่าพี่ชายคนนี้กำลังมีแฟนและไม่เหมาะมากที่เธอจะสนิทเหมือนก่อน ก่อนที่จะได้รับอนุญาต (คือน้ำหวานรู้จักแฟนของโรมและภรรยาของเทนแล้วและพวกเธอก็รักน้ำหวานกับของขวัญเหมือนน้องสาวเธอเลยสบายใจที่จะยังสนิทกับพวกพี่ ๆ เหมือนเมื่อก่อนแต่กับมาร์คเธอยังไม่ได้เห็นแฟนของชายหนุ่มเธอเลยเกรงใจเป็นพิเศษ)"มาร์ค กูมีอะไรจะคุยกับมึง" โรมเอ่ยเสียงทุ้มพลางกอดคอมาร์คเดินออกมาที่รถที่จอดอยู่หน้าบ้านของเด็กสาว ในขณะที่เทนขอตัวกลับไปก่อน"ว่า..." "มึงกับน้องทะเลาะกัน?" โรมว่าขึ้นพลางมองหน้า
Terakhir Diperbarui : 2025-04-14My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 52 งานง้อ
"อาบน้ำเสร็จแล้วออกไปกินข้าวกัน" มาร์คเอ่ยขึ้นขณะที่เดินขยี้ผมออกมาจากห้องน้ำแล้วเด็กสาวเดินสวนเข้าไป"ถ้าพี่หิวก็ออกไปกินเองเลยค่ะ หวานอยากนอน" เด็กสาวว่าพลางเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำ ทำให้ชายหนุ่มได้แต่มองตามหลังแล้วถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะหามือถือกดสั่งอาหารผ่านทางแอปพลิเคชันแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของเด็กสาวนั่งเปิดพัดลมเป่าผมที่เตียงนอนของเธอแล้วมองไปรอบ ๆ ห้องที่มีเพียงตู้เสื้อผ้าอันเล็ก เตียงเหล็ก 3 ฟุตครึ่งที่เขากำลังนั่งอยู่ โต๊ะไม้ตัวเล็กที่วางหนังสืออยู่ 2-3 เล่มและเครื่องสำอางอยู่ 3-4อย่างและกระเป๋าสตางค์แฮนด์เมดที่เธอใช้ประจำ พัดลมตั้งพื้น 14 นิ้วที่วางอยู่บนกล่องพลาสติกที่เขากำลังเปิดจ่อตัวเองอยู่แล้วถอนหายใจเบา ๆ พลางนึกสงสารเด็กสาวอย่างจับใจ "แล้วจะอยู่ยังไงคนเดียวเนี่ยหวาน?""พี่มาร์ค!" น้ำหวานอุทานอย่างตกใจพลางถอยหลังเมื่อเห็นมาร์คนั่งอยู่ที่ปลายเตียงแล้วหันมามองหน้าเธออย่างเดาความรู้สึกไม่ได้ ในขณะที่พัดลมถูกกดล็อกจ่อที่คนตัวโตด้วยเบอร์สูงสุด"เรียกซะลั่นบ้าน กลัวลืมชื่อพี่หรือไง" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามขณะยกผ้าขึ้นขยี้หัวให้รู้ว่าเขากำลังเป่าผมอยู่
Terakhir Diperbarui : 2025-04-14My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 53 ปกติ?
รุ่งเช้ามาร์คพาน้ำหวานออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อเดินทางไปที่วัดพร้อมกับลุงกรณ์ โดยมีคุณปู่กับของขวัญและคุณนงนารถกับนิคมารออยู่ก่อน ส่วนโรมและเทนต่างเดินทางมาสบทบกันในภายหลัง มาร์คได้ว่าจ้างเรือลอยอังคารลำใหญ่พาทุกคนออกไปลอยส่งเถ้ากระดูกตาน้อยที่ปากแม่น้ำเจ้าพระยา เมื่อเสร็จพิธีจึงพากันไปรับประทานอาหารที่ร้านที่ชายหนุ่มโทรจองไว้ก่อนหน้า ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ คุณนงนารถได้เอ่ยชวนเด็กสาวไปที่บ้านที่ต่างจังหวัดด้วยกันโดยอ้างว่าคุณย่าของมาร์คคิดถึง"แต่หนูอยากทำบุญให้ตาให้ครบ 15 วันค่ะ แล้วอีกอย่างไม่กี่วันหนูก็เปิดเทอมแล้วด้วย หนู...." คนตัวเล็กหาข้ออ้างอึกอัก"ข้างบ้านแม่นารถก็มีวัดลูก ปกติแม่นารถก็ใส่บาตรทุกวันอยู่แล้ว ที่นั่นมีวัดอีกหลายวัดทั้งสวยทั้งสงบให้หนูได้ทำบุญแล้วก็ฟังธรรมด้วยนะ แม่นารถจะพาหนูไปเอง" คุณนงนารถพยายามโน้มน้าวเด็กสาว"แต่ว่า..." "เอาน่า...น้องขวัญว่าหวานไปกับท่านเถอะ ได้ทำบุญหลาย ๆ วัดดีออกแล้วอีกอย่างเราไม่เคยไปนครนายกกันเลยนะ เอางี้... เดี๋ยวน้องขวัญกลับมาจากต่างจังหวัดกับคุณปู่น้องขวัญไปหา เราไปตะเวนทำบุญ 9 วัดกัน" ของขวัญช่วยพูดให้คุณนงนารถอ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-14My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 54 เด็กงอแง
"อ่อ... เดินเก่งซ่าได้แล้วว่างั้น" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามพลางกลั้นยิ้ม เขาดีใจมากที่คุณย่ากลับมาเดินได้อีกครั้งถึงแม้ต้องใช้ไม้เท้า 4 ขาค้ำยันก็ถือว่าแข็งแรงสมวัย 80 กว่า"เดินเก่งเชียวล่ะค่ะ บางวันยังชวนมัยกับพยาบาลเดินไปร้านเลยนะคะ ห้ามก็ไม่ฟัง กว่าจะถึงได้นั่งพัก 3 รอบ 4 รอบ" ละมัยคุยโวขึ้นมาทันที"เออ เห็นห้องรับรองข้างล่างเปิดทำความสะอาดใครจะมา""คุณตรีค่ะ เห็นโทรมาบอกคุณเนสเมื่อเช้าว่ากำลังจะมาเยี่ยมคุณย่า คุณเนสเลยสั่งทำความสะอาดห้องข้างล่าง ส่วนห้องข้างบนคุณนารถสั่งให้ทำไว้รอลูกสาว เห่อมาก... สั่งเปลี่ยนชุดเครื่องนอนยังไม่พอ เปลี่ยนผ้าม่านซะสวยหวานเลยเชียวค่ะ" ละมัยตอบพลางพูดถึงคุณนายของบ้านขำ ๆ"หึ ให้มาเยี่ยมแค่คุณผกาจริง ๆ เถอะ เออ...เดี๋ยวไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าในรถผมไปไว้ที่ห้องด้วยนะทั้งหมดเลย" ชายหนุ่มครางในลำคออย่างรู้ทันพลางสั่งงานละมัยก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้อง เตรียมจะเดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์คันเก่าของตัวเองเพื่อจะไปดูสวนหลังบ้าน (จะแอบไปดูคุณย่าน่ะแหละ แต่พี่ก็ฟอร์มนิดนึง >//<)"พี่มาร์ค..." เสียงแหลมเล็กดังมาจากหน้าบ้านทำเอาชายห
Terakhir Diperbarui : 2025-04-15
Bab terbaru
My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 80 ตำแหน่งไหนก็ได้
"หันมากอดพี่หน่อย" ชายหนุ่มเอ่ยขอเสียงเหนื่อยอ่อนจนเธอสงสารยอมหันมานอนหนุนแขนแกร่งแบบที่เขาเคยให้นอนประจำ มือบางโอบกอดเอวหนาไว้หลวม ๆ แล้วซุกหน้าลงที่ซอกคอแกร่งอย่างว่าง่าย"ขอบคุณครับ" เสียงทุ้มเอ่ยเบา ๆ พร้อมกับกระชับท่อนแขนแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างเร็วด้วยความเหนื่อยล้า จนหญิงสาวขมวดคิ้วแต่ก็ไม่กล้าขยับก่อนจะหลับตาลงแล้วหลับตามชายหนุ่มไปท่ามกลางเสียงฝนและเสียงฟ้าร้องด้านนอกอย่างน่ากลัว..........//..........กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นในตอนเช้าปลุกชายหนุ่มให้ลืมตาตื่นพลางควานหาคนที่นอนกอดอยู่เมื่อคืนจนทั่วที่นอน"ตัวเล็ก..." "คะ พี่มาร์คจะเอาอะไรคะ" คนตัวเล็กขานรับพลางเดินเข้ามาในห้องพร้อมแก้วกาแฟในมือ"พี่นึกว่าไปไหน" เสียงทุ้มว่าพลางลุกขึ้นนั่งตบที่ท้ายทอยตัวเองเบา ๆ"กาแฟค่ะ" ยื่นแก้วกาแฟให้แล้วทำท่าจะเดินออกจากห้อง"ตัวเล็ก" "คะ?" น้ำหวานหันมาเลิกคิ้วถามแต่ไม่ได้เดินเข้ามาใกล้"มาหาพี่หน่อย" ยกแก้วกาแฟขึ้นจิบก่อนจะหันเอาไปวางบนหัวเตียงแล้วยื่นมือมาดึงแขนหญิงสาวให้เดินเข้าไปหา"พี่มาร์คจะเอาอะไรคะ เดี๋ยวหวานจะไ
My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 79 โกรธอะไรหรือเปล่า
ตลอดทั้งสัปดาห์มาร์คต้องลงเตรียมจัดงานประมูลให้กับคุณอันทิกาด้วยตัวเอง ประจวบกับการเตรียมการสอบของนักศึกษาเขาต้องตรวจงานของนักศึกษาที่ส่งมาเก็บคะแนนก่อนสอบและงานออฟฟิศ ซึ่งกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปวันใหม่ของอีกวันหรือบางวันก็แทบจะไม่ได้นอน เลยทำให้ชายหนุ่มแทบจะไม่มีเวลาได้จับโทรศัพท์ทั้งยังไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะเกรงว่าถ้าพูดออกไปแล้วคนตัวเล็กจะโกรธ เลยคิดว่าน่าจะหาเวลาคุยกันจริงจังแค่ 2 คนกับเธอก่อน แล้วเขาก็ไม่ได้เข้ามานอนที่ห้องของเธออีกเลย แต่ละวันเขาก็ได้แต่แอบมองเธอทางกล้องวงจรปิดของห้องทำงานเพื่อดูว่าหญิงสาวเป็นอย่างไรบ้างแต่ตอนเช้าต้องฝืนร่างกายมาทานข้าวอย่างปกติเพื่อไม่อยากให้หญิงสาวเป็นห่วงครืด....ครืด....เสียงเรียกเข้ามือถือเครื่องบาง ทำให้เจ้าของเครื่องคว้ามากดรับสายแบบไม่ได้ดูสายเรียกเข้า"ฮัลโหล"(ตัวเล็ก)"ค่ะพี่มาร์ค"(นอนหรือยังครับ)"ค่ะ หวานนอนแล้ว" คนตัวเล็กตอบทั้งที่นั่งพิงหัวเตียงดูซีรีส์เรื่องโปรดอยู่(พรุ่งนี้วันเสาร์ตอนเช้าเราไปหอศิลป์กันดีมั้ย) เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางหลับตา
My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 78 เรามาฝึกงานไม่ได้มาฝึกมวย
"ฮะ! ท้องเหรอ"(เออ...ท้อง เพราะเอายาคุมฉุกเฉินให้แกกินน่ะแหละ ฉันเลยลืมกินกว่าจะนึกได้ ท้องเลยเนี่ย)"กรี๊ด ฉันจะมีหลาน หวานจะมีไข่น้อยแล้ว ฮ่า ๆ พี่หมอสุดยอดเลย เก่งกว่าพี่โรมอีกว่ะ แล้วคลอดเมื่อไหร่ ผู้หญิงผู้ชาย แล้ว...แล้วมุกแพ้มั้ยอะ แล้ว...แล้ว"(โอ๋ย... พรสิตา มีใครบอกเธอมั้ยว่าพูดมากเนี่ย แล้วฉันชื่อไข่มุก ลูกต้องชื่อมุกน้อย ไม่ใช่ไข่น้อย โวะ! ชื่ออะไรน่าเกลียด) เสียงไข่มุกโวยมาตามสาย"แฮ่ ก็หวานดีใจอะ หวานจะมีหลาน หวานอยากเล่น ลูกเฮียเทนก็โดนอากงอาม่าพาไปเลี้ยงที่เชียงใหม่นู่น... รอลูกพี่โรมก็ไม่รู้จะมีน้ำยาหรือเปล่า" คนตัวเล็กว่าพลางทำหน้าย่น น้ำหวานเป็นคนที่ชอบเด็กมากเมื่อตอนที่ลูกของเทนคลอดใหม่ ๆ ทั้งน้ำหวานและของขวัญเห่อกันมาก ไปหาทุกสัปดาห์แต่พอหย่านมแล้วคุณปู่คุณย่ามารับไปเลี้ยงที่เชียงใหม่พวกเธอจึงไม่ได้ไปเล่นด้วย ตอนนี้ก็รอลูกของโรมซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะมีอีกนั่นแหละ(ดีใจขนาดนี้ไม่ท้องเองเลยล่ะคะ ผัวก็มีจริง ๆ แล้วนี่) คนปลายสายดักขึ้นทำเอาน้ำหวานตาโตอย่างนึกได้"เออ...ใช่ มัวแต่แช่น
My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 77 ก็กินไปแล้ว
"ครั้งก่อน? ครั้งไหน" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามยิ้ม ๆ"ก็ครั้งหวานเมาไง หวานไม่เห็นเหนื่อยเลย ไม่เจ็บเลยด้วย" คนตัวเล็กเริ่มออกอาการงอแงอย่างน่ามันเขี้ยว*เออ...ถึงว่าถึงยอมกูง่าย ๆ เพราะคิดว่าครั้งก่อนไม่เจ็บนี่เอง เฮ้อ...ครับ ต้องหาคำอธิฐานบทไหนมาสวดให้น้องคิดแล้วถามมากกว่าเออออเองบ้างเนี่ย โรคนี้มันติดทางอากาศจากน้องขวัญหรือไงวะ ...* ชายหนุ่มคิดในใจพลางถอนหายใจเบา ๆ"หวานเมา หวานจะเหนื่อยได้ไง พี่ไม่ได้ทำอะไรหวานนี่ครับ" คนตัวโตว่ายิ้ม ๆ "ฮะ!" หญิงสาวอุทานตาโตพร้อมทั้งลุกขึ้นเอามือค้ำหน้าอกแกร่งมองหน้าชายหนุ่มอึ้ง ๆ"ซี้ด...ลุกเบา ๆ เดี๋ยวก็หักใช้งานไม่ได้พอดี" ชายหนุ่มว่าพลางสูดปากเบา ๆ เมื่อคนคิดจะลุกก็ลุกแล้วอาจจะลืมไปว่าตอนนี้ทั้งคู่ยังประสานกันอยู่"พี่พูดแบบนี้ แล้ว ๆ คืนนั้นเลือดบนผ้าปูมันมาจากไหน พี่รู้มั้ยหวานเครียดมากเลยนะ แล้วพี่ไปโผล่ที่มหาลัยด้วยหวานทำหน้าไม่ถูกเลย หวานเครียดตั้งหลายวัน แล้วยังขู่หวานเรื่อย ๆ อีก ทำไมพี่แกล้งหวานแบบนี้ล่ะ พี่มาร์คใจร้าย อิยักษ์โหด..." คนตัวเล็กโวยวายทุบอกแกร่งรัว ๆ จนชายหนุ่มต้องรวบมือเธอไว้แล
My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 76 พี่ท้องเองไม่ได้
ลิ้นอุ่น ๆ ลากเลื้อยฝากรอยจูบประทับเป็นทางยาวจากซอกคอหอมกรุ่นของหญิงลงหาร่องอกตีตราความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน แล้วเงยหน้าสบตาคนตัวเล็กหยาดเยิ้มจนหญิงสาวต้องอึ้งราวกับต้องมนต์สะกด ปากหนาก้มลงครอบครองจุกสวยสีระเรื่อดูดเม้มเสียงดังจนเจ้าตัวสะดุ้ง มือหนาอีกข้างลูบไล้ทั่วแผ่นหลังจนร่างบางสยิวขนลุกซู่อย่างประหลาด "อือ.. พิ พี่มาร์ค อูย อย่าเม้ม" หญิงสาวพูดตะกุกตะกักขาดห้วงพลางสูดปากยาว เมื่อจุกสวยถูกปากสีเข้มเม้มดูดแรง ๆแล้วเลื่อนมาอีกข้างอย่างเสมอภาค "หวานดีจัง ถ้ามีลูก ลูกต้องชอบ 2 เต้านี้แน่ ๆ" ชายหนุ่มว่าพลางสบตาหวานเยิ้ม "บ้า... พี่พูดอะไร ใครจะมีลูก โอ๊ะ!" หญิงสาวถามอาย ๆ แล้วต้องอุทานตกใจ เมื่อจู่ ๆ คนที่นอนอยู่ลุกขึ้นจับเธอพลิกนอนหงายตั้งแขนทั้ง 2 คร่อมร่างเธอเอาไว้ แล้วสบตายิ้มกรุ้มกริ่ม"ก็หนูไง พี่ท้องเองไม่ได้หรอก" เสียงทุ้มว่าพลางส่งสายตาหวานเยิ้มจนคนตัวเล็กหน้าแดงตัวแดงขึ้นต้องหลบตา"บ้า... ปล่อยหวานเลยพี่มาร์คจะเกินเส้นมากไปแล้วนะ สว่างแล้วด้วยอีกเดี๋ยวน้องขวัญก็มา" คนตัวเล็กหาข้ออ้างพลางเอามือทาบที่อกแกร่งแล้วดันออกห่างตัวเบา ๆ *รู้หรอกเว้ยว่าไม่ใ
My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 75 ขาพี่มันดันขาหนู ??
มือหนาสอดเข้าในผ้าห่มแล้วยกชายเสื้อนอนแขนยาวตัวใหญ่ของหญิงสาวขึ้นค่อย ๆ ยกถอดออกทางหัว ดึงออกจากแขนโยนลงพื้นลุกขึ้นนั่งมองคนหลับที่ขยับเปลี่ยนท่านอนขำ ๆ "เรื่องซ้อมตายไว้ใจหวานเลยจริง ๆ" ชายหนุ่มพึมพำแล้วล้มตัวลงนอนก่อนจะสอดมือไปจับที่ขอบกางเกงนอนของหญิงสาวค่อย ๆ ดึงลงเบา ๆ แล้วใช้เท้าช่วยเลื่อนกางเกงนอนตัวใหญ่ออกไปจนพ้นตัวพร้อมกับชั้นในตัวจิ๋วของเธอหลุดติดไปด้วย แล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นมาหาผ้าขนหนูของหญิงสาวมาพันรอบเอวตัวเองถอดเกงกางวอร์มของตัวเองออกแล้วกลับไปนอนลงที่เดิม ก่อนจะรั้งร่างบางเข้ามากอดจนแนบชิด"เฮ้อ... ใครแกล้งใครวะเนี่ย กูทำกูเองอีกแล้วนะไอ้มาร์ค เป็นคนอื่นกูใส่จนพรุนไปแล้วแต่ไอ้ตัวเล็กนี่กลับเริ่มไม่ได้ซะงั้น" ชายหนุ่มพึมพำมองคนที่รั้งเข้ามากอดอย่างใช้ความคิด ก่อนจะค่อย ๆ ก้มลงประกบจูบปากบางเบา ๆ แล้วเลื่อนตัวขึ้นมากดหัวเธอซุกอกแกร่งของตัวเอง จับมือบางมาวางพาดที่เอวของตัวเองลูบหลังคนในอ้อมกอดเบา ๆ "เฮ้อ... ทำไม่ได้ว่ะ แม่ง..." ชายหนุ่มถอนหายใจพลางก้มลงจูบที่เรือนผมสวยแล้วข่มตานอนอย่างยากลำบาก "กู๊ดไนท์ นะตัวเล็ก"……….//……&he
My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 74 พี่โอปอล์กดทีวีผิดช่อง
"โอ๊ย!! เคยเจอที่ไหนล่ะคะ บอสกับโปรเฟสเซอร์ไม่เคยควงใครค่ะ เคยแต่ควงกันเองไปไหนมาไหนกัน 2 คน เวลาประชุมที ถ้าโปรเฟสเซอร์ว่ายังไงบอสก็เออออ หรือบอสว่าอะไรโปรเฟสเซอร์ก็เออออกะหนุงกะหนิงยิ่งกว่าอะไรซะอีก แล้วผู้หญิงหนึ่งเดียวที่ใกล้บอสก็คุณโรซี่นั่นแหละจนคนในออฟฟิศคิดว่านางเป็นแฟนบอสเลยไม่มีใครกล้าฉะกับนาง คิดจะไล่ใครออกก็ไล่ บางคนนางไล่ออกโปรเฟสเซอร์ก็ให้คนไปตามกลับมาทำงานก็มีนางนี่วี้ด ๆๆ เป็นหมาโดนน้ำมันเลยจ้า" โอปอล์ได้เพื่อนคุยก็ร่ายยาวอย่างคันปากคันคอทันที"แล้วบอสไม่ว่าอะไรเธอเลยหรือคะ เธอทำแบบนั้น" หญิงสาวเท้าคางถามอย่างสงสัย"จะว่าอะไรล่ะเห็นมีคนเคยพูดว่านางเคยช่วยบอสตอนที่บอสมาจากไทยใหม่ ๆ เลยถือเป็นบุญคุณกันล่ะมั้ง ทีแรกนางก็ทำฝ่ายการตลาดนี่แหละแต่นางไม่เอาใคร บอสเลยสั่งให้ย้ายเก็บเข้ากรุไปเป็นเลขาเหมือนต่อขาให้นางน่ะ ยืดคอสูงไปใหญ่ คิดจะชี้ใช้ใครก็ชี้จะไม่กล้าก็แค่กับโปรเฟสเซอร์เท่านั้นแหละ""แล้ว พิ...เอ้อ โปรเฟสเซอร์เค้าใจดีมั้ยคะ""มาก... ค่ะหนู คุณมาร์คคือนักสันถวไมตรีผู้สยบทุกอย่างบนโลกเคเอสของเราจ่ะ ใจดี ใจเย็น อ่อนน้อม น่
My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 73 พี่นอนนี่
"เอ่อ ..." "หืม? มีอะไร" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถาม เด็กที่กำลังนั่งอ้าปากหวออยู่ข้างหน้า"ไม่มีอะไรค่ะ หวานง่วง..." ว่าพลางปิดปากหาวหวอดขึ้นมาทันที"ง่วงก็ไปนอนก่อนไป" ชายหนุ่มสั่งในขณะที่ตายังอ่านเอกสารในมือ"แล้วพี่มาร์คไม่กลับห้องล่ะ หวานจะได้ปิดไฟ""พี่นอนนี่" คนตัวโตพูดเสียงนิ่งทำเอาเจ้าของห้องอ้าปากหวอ กระพริบตาปริบ ๆ "ฮะ!""ก็บอกว่าไปนอนก่อนเลยหรือจะให้พี่พาไปนอน งั้น ปะ" ว่าแล้วปิดแฟ้มในมือทำท่าจะลุกขึ้น"เดี๊ยว... พี่มาร์คไม่กลับห้องล่ะ" คนตัวเล็กเบรกยาวถามประโยคเดิมอีกรอบ"ก็บอกว่า พี่นอนนี่" มาร์คตอบเสียงนิ่งเหมือนปกติแต่แอบกลั้นขำเด็กงงอย่างสุดฤทธิ์"ไม่ได้หวานไม่ให้พี่มาร์คนอน" หญิงสาวว่าขึ้นเตรียมจะลุกหนีเข้าห้อง แต่ไม่ไวเท่าคนตัวโตที่คว้าแขนเอาไว้แล้วดึงลงมานั่งที่ตักตัวเองแบบง่าย ๆ"จะไปไหน" "ไปนอนค่ะ หวานง่วง" น้ำหวานตอบหน้าบึ้ง *ห้องตัวเองก็มีมั้ยวะ จะมานอนเพื่อ*"งั้นไปนอนกันพี่ก็ง่วง" พูดจบลุกขึ้นช้อนร่างบางเดินเข้าห้องหญิงสาวทันที"พี่มาร์ค ปล่อยหวานก่อน" น้ำหวานโวยวายทุบอกแกร่งไม
My honey น้องพี่ ที่รัก บทที่ 72 ยังไงหวานต้องได้เรียนต่อที่นี่
"พี่มาร์คกลับไปทำงานเถอะค่ะเดี๋ยวหวานจะเก็บของแล้ว" น้ำหวานเอ่ยขึ้นเบา ๆ พร้อมกับวางกระเป๋าสะพายตัวเองไว้ที่โต๊ะกลางก่อนจะหันหลังเดินเข้าห้องตัวเองเพื่อไปเก็บของแต่โดนมือใหญ่รวบกอดจากทางด้านหลังแล้วรั้งร่างบางเข้าไปแนบอก"จะไปไหน?""ก็กลับไทยไงคะ น้องขวัญไม่อยู่หวานจะอยู่ยังไง แล้วประธานศิลาคงไม่ให้หวานอยู่ต่อแน่ถ้าน้องขวัญไม่อยู่" เสียงเศร้าปนสะอื้นเบา ๆ ดังออกมาอย่างน่าสงสาร"ฟังพี่นะ (ว่าพลางจับคนตัวเล็กหันมาสบตา) ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหวานต้องได้ฝึกงานอยู่ที่นี่จนจบ เรื่องที่เกิดขึ้นหวานกับน้องขวัญไม่ผิดพี่จะไม่ยอมให้การตัดสินใจของมันทำลายอนาคตของหวานได้ พี่สัญญานะ" ชายหนุ่มว่าเสียงทุ้มพลางเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้อย่างอ่อนโยนแล้วรั้งร่างบางเข้ามากอดแนบอก"แล้วพี่มาร์คจะค้านประธานศิลาได้หรือคะ ถ้าเขาไม่ให้หวานฝึกต่อ...""หวานเป็นเด็กทุนของคุณปู่นี่ไม่ใช่เด็กทุนของไอ้ศิมันซักหน่อย แล้วถ้าฝึกจบมันไม่ให้ทำงานต่อ พี่ฝากหวานเข้าทำงานในมหาลัยได้" ชายหนุ่มปลอบใจเสียงทุ้ม"แล้วหวานต้องทำไงต่อคะ หวาน..." "หวานก็ไปทำกับข้าวมากินกันไง นี่บ่ายแล้วนะ
