บทที่ 65 โอกาสใหม่ในชีวิต

"น้องไม่กลัวศิลาค่ะคุณปู่ แต่น้องกลัวเหงา" ของขวัญพูดสวนขึ้นทันที

"ถ้ากลัวเหงาก็ให้หนูหวานไปด้วยกันสิ หนูหวานอยากไปฝึกงานกับคิตตี้มั้ยลูก" คุณปู่ตอบหลานสาวพลางเอ่ยถามเพื่อนของเธอยิ้ม ๆ แล้วแอบชำเลืองสบตากับลูกสะใภ้อย่างมีแผน

"ไม่ไหวมั้งคะคุณปู่ เงินเก็บหนูคงไม่พอค่าตั๋วไปกลับหรอกค่ะ อย่าว่าแต่ค่าใช้จ่าย 4 เดือนเลย" *ก็อยากไปหรอกแต่เงินนี่สิแค่อยู่ไทยไม่รับออเดอร์พวงมาลัยนี่ก็ลำบากอยู่นะ แล้วไปอยู่เมืองนอก โห... ไม่กินขนมปังคลุกเกลือเลยเหรอ* น้ำหวานคิดในใจพลางแอบถอนหายใจเบา ๆ

"เอางี้สิ ปู่จะให้เงินเดือนเหมือนตอนพี่มาร์คเค้าไป พอฝึกจบปู่จะให้ทุนหนูต่อโทที่นั่นไปด้วยดีมั้ยลูก ก็เหลือแค่ฝึกงานไม่ติดอะไรไม่ใช่หรือไง" คุณปู่เสนอให้ยิ้ม ๆ

"คุณปู่จะให้ทุนหนูเรียนจริง ๆ หรือคะ" น้ำหวานพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น

"ปู่ให้ได้ลูก แต่ไม่ฟรีหรอกนะเพราะต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเหมือนพี่มาร์คเค้า ตอนนี้ก็จบดอกเตอร์ไปแล้วแถมเป็นอาจารย์สอนพิเศษที่มหาลัยที่นู่นด้วย มันก็ดีกว่าไม่ใช่หรือลูก" คุณปู่หันมาพูดกับเด็กสาวอย่างอ่อนโยน ท่านสงสารเด็กคนนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้วเพราะน้ำหว