LOGINShare
บทที่ 2 ผีสำลีเข้าสิงหรือไง
Last Updated:
2025-03-30 20:26:00ชั้น 2 ของบ้าน
ร่างเล็กถูกวางลงบนที่นอนนุ่มอย่างเบามือ มือหนาเขี่ยไรผมออกจากหน้าผากมองขนตางอน ๆ ปากสีชมพูจิ้มลิ้มอย่างพิจารณา ผิวขาวอมชมพูที่บางจนเห็นเส้นเลือดชัดเจนในบางจุด มือบาง ๆ นิ้วเรียวเล็กกับนาฬิกาสีชมพูพาสเทลน่ารักดูเข้ากันกับข้อมือเล็ก ๆ นี่
"13 ปี โตได้แค่นี้หรือวะ" ชายหนุ่มพึมพำเบา ๆ
"เอ่อ... คุณศิลาคะ ละมัยขอถอดถุงเท้าให้คุณหนูของขวัญนิดนึงค่ะจะได้หลับสบายขึ้น" ละมัยหลานสาวหัวหน้าแม่บ้านเอ่ยขอทางเบา ๆ
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวทำเอง" ว่าพลางนั่งลงที่ปลายเตียงแล้วค่อย ๆ จับข้อเท้าเล็ก ๆ ไว้แล้วถอดถุงเท้าออกอย่างเบามือวางให้แม่บ้าน
"เอ่อ... เดี๋ยวละมัยเช็ดเท้าให้คุณหนูนิดนึงค่ะ"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวทำเอง" ยื่นมือมารับผ้าแล้วบรรจงเช็ดเท้าเล็ก ๆ นั่น จนแม่บ้านละมัยมองอึ้ง ๆ เธอทำงานที่นี่มาหลายปีไม่เคยเห็นคุณชายของบ้านอยู่ในโหมดนี้มาก่อน ปกติจะปากร้ายใจร้อนโผงผางเป็นที่สุด
"เอ่อ... งั้นละมัยขออนุญาตไปเตรียมอาหารเย็นนะคะคุณศิลา" ละมัยว่าพร้อมกับเกาหัว
"อืม..." พยักหน้าเบา ๆ แต่ไม่ได้ละสายตาจากข้อเท้าเล็ก ๆ ในมือ
"วันพระหรือเปล่าวะ ผีสำลีเข้าสิงละมั้ง" ละมัยบ่นงึมงำเดินลงมาจากชั้น 2 ไม่มองทางจนเดินชนเข้ากับท่านภูษิตที่เดินโอบเอวภรรยามาที่ห้องอาหารพอดี "อุ่ย... ขอโทษค่ะท่าน หนูไม่ได้มอง" ยกมือไหว้พร้อมกับยิ้มแหย
"เดินมองทางหน่อยสิแล้วเป็นอะไรบ่นงึมงำ ผีสำลีอะไร" คุณหญิงว่านดุเด็กสาวที่ปกติก็ไม่ค่อยจะเรียบร้อยอยู่แล้ว "แล้วนี่คุณศิลาไปไหนหรือว่าออกไปอีกแล้ว"
"ยังไม่ไปไหนค่ะ ยังอยู่บนห้องคุณหนูของขวัญ เช็ดเท้าให้น้องอยู่" ประโยคสุดท้ายป้องปากพูดเบาข้างหูคุณหญิงเหมือนกลัวคนอื่นได้ยินแต่คุณปู่ก็ได้ยินอยู่ดี
"ฮะ!" คุณหญิงไม่เชื่อหู
"จริงค่ะ ถอดถุงเท้าให้เช็ดเท้าให้ ทำเองหมดเล้ย..."
"หึ! บางทีอะไรที่ว่ายากมันก็อาจจะง่ายก็ได้" ประมุขของบ้านว่าขึ้นลอย ๆ แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ประจำ พอดีกับหลานชายเดินลงมาจากชั้น 2 ท่านจึงขยิบตาให้ลูกชายลูกสะใภ้ให้เงียบเรื่องนี้ก่อน ซึ่งทั้ง 2 ก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
"ละมัยเอ้ย... เดี๋ยวคืนนี้ถ้าฝนตกฟ้าร้องเอ็งขึ้นมานอนกับน้องขวัญนะ" คุณปู่เอ่ยขึ้นอย่างนึกได้
"ใช่สิ ลืมสนิทเลยค่ะคุณพ่อว่าน้องขวัญกลัวฟ้า" คุณหญิงว่าอย่างนึกได้พลางแอบเหลือบตามองลูกชาย
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้ช่างมาติดกระจกเก็บเสียงแล้วก็ติดผ้าม่านเพิ่มเลยละกัน ถ้าไม่ได้ยินเสียงคงไม่เป็นไรหรอก เฮ้อ... แล้วยังไงจะไปอยู่หอโรงเรียนล่ะเนี่ย" คุณปู่ว่าพลางแอบเหลือบมองหน้าหลานชายที่นั่งกดมือถือเหมือนไม่ได้ฟังใครคุยกัน
"แล้วคืนนี้จะออกไปไหนอีกศิลา" คุณพ่อเอ่ยถามลูกชาย
"ไม่ไปครับ" เสียงทุ้มตอบกลับมาทันที
"เออ อยู่บ้านมั่งก็ได้แล้วแม่แมรี่ถลุงไปเท่าไหร่ล่ะพ่อ เปย์เหลือเกินนะพ่อสายเปย์" คุณหญิงเหน็บลูกชายที่เอารถสปอร์ตคันหรูไปให้คู่ควงคนปัจจุบันขับโพสอวดชาวบ้านและให้เข้าอยู่ในคอนโดตัวเองแห่งหนึ่งตามที่คนของท่านแจ้งมา
"นิดหน่อย จบคือจบ" ชายหนุ่มว่าตายังมองมือถืออยู่พอดีกับแม่บ้านตักข้าวให้เสร็จชายหนุ่มจึงเก็บมือถือแล้วทานข้าวเสร็จแล้วขึ้นห้องตัวเองไปทันที…
.......... //..........
"เฮ้... ยู เดินไปไหนกันนี่" เสียงภาษาอังกฤษหวาน ๆ ดังขึ้นใกล้กระถางต้นไม้ข้างบ้าน "ขยันกันจริงตัวนิดเดียวแบกขนมชิ้นเบ้อเร่อเลยนะ" ลอยมาอีกประโยค "เอามานี่ เธอหยุดตรงนี้ก่อนเดี๋ยวเราแบ่งให้เพื่อนจะได้ช่วยกันแบก ทำงานคนเดียวมันเหนื่อยรู้มั้ยต้องช่วยกัน ทีมเวิร์คน่ะเข้าใจมั้ย" เด็กผมเปียผิวขาว ๆ เสื้อสีแดงสดกับกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินนั่งคุยกับอะไรซักอย่างข้างกระถางต้นไม้เสียงแจ๋ว ๆ จนชายหนุ่มที่ลุกขึ้นมาออกกำลังกายตอนเช้าขมวดคิ้วฟังงง ๆ แล้วเดินไปตามเสียง
"ทำอะไรตัวเปี๊ยก"
"s**t!" คนตัวเล็กอุทานขึ้นอย่างตกใจแล้วใช้มือปิดปากตัวเองทันที "ขอโทษนะศิลา" เด็กสาวลุกขึ้นยกมือไหว้เพราะคุณป้าสอนว่าคำนี้ห้ามพูดเด็ดขาดที่ไทย
"ถามว่าทำอะไร แล้วทำไมรองเท้าไม่ใส่"
"เหยียบดินไง แดดอุ่น ๆ เช้า ๆ ไง ศิลาไม่เหยียบเหรอ"
"แล้วมานั่งคุยกับใครตรงนี้" เสียงห้วนถามคนตัวเล็กจนสะดุ้ง
"คุยกับมดไง" ว่าแล้วนั่งลงจะเล่นต่อ
"โอ๊ย... มดที่ไหนมันคุยได้กันวะ เข้าบ้านไปจะมานั่งตากแดดทำไม เข้าบ้านไปเดี๋ยวนี้" คนตัวโตเสียงดังลั่นสนาม จนคนตัวเล็กรีบลุกขึ้นวิ่งเข้าบ้านแล้วเลยขึ้นชั้น 2 วิ่งเข้าตัวเองปิดประตูเสียงดังทันที...
บนโต๊ะอาหารเช้าประมุขของบ้านนั่งมองหน้าหลานชายที่นั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะก่อนใครเพื่อรอทานอาหารเช้าร่วมกัน
"ฝนจะตกห่าใหญ่ละมั้งนี่คุณศิลาลงมารอทานข้าว หิวหรือจ๊ะพ่อ" คุณหญิงว่ากับลูกชายอย่างอารมณ์ดี
"ตื่นมาวิ่งครับแล้วนัดพวกไอ้เทนจะออกไปดูหนังกัน" เสียงทุ้มเอ่ยบอกคนเป็นแม่ โดยครั้งนี้เพื่อนไลน์มาบอกว่าคู่ควงคนล่าสุดจะขอไปด้วยซึ่งเขาบอกว่าห้ามให้มา จบแล้วคือจบเพราะเขาจับได้ว่าหญิงสาวคุยกับผู้ชายอีกคนและแอบใช้บัตรเครดิตของเขาซื้อของให้ผู้ชายคนอื่น ชายหนุ่มจึงยึดบัตรเครดิตและรถยนต์คืนแล้วไล่หญิงสาวออกจากคอนโดของตนแต่หญิงสาวขอเจอเขาอีกครั้ง ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้ตอบกลับหญิงสาวจึงได้ติดต่อผ่านเพื่อนมา
"ไปดูหนัง พาน้องขวัญไปด้วยสิน้องจะได้เปิดหูเปิดตาแล้วนี่เจ็ทแลคหรือเปล่าทำไมป่านนี้ยังไม่ลงมา" คุณหญิงคุยกับลูกชายด้วยอยากให้หลานตัวเล็กสนิทกับผู้เป็นลูกชายพลางเรียกให้ละมัยไปตามเด็กสาวลงมาทานข้าว
"ขอโทษค่ะ" เด็กสาวยกมือไหว้ผู้ใหญ่ที่นั่งรอแล้วนั่งลงข้างชายหนุ่มแต่ไม่ได้เงยขึ้นมองหน้า
"น้องขวัญเจ็ทแลคมั้ยลูก" "No" ส่ายหน้าทันที
"พี่ศิลาจะไปดูหนัง น้องขวัญอยากไปมั้ยคะ"
"......"
"เมื่อคืนหลับสบายมั้ยลูก" คุณป้าชวนคุย เด็กสาวพยักหน้าพร้อมกับตักข้าวต้มเข้าปาก คุณหญิงเลยได้แต่มองหน้ากับสามีแล้วชำเลืองมองหน้าลูกชายที่กำลังมองหน้าคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
"ไป ไม่ไป" คนตัวโตถามขึ้นลอย ๆ
"..... "
"ถามว่า จะไปหรือไม่ไป ดูหนังน่ะ ตอบสิวะ" คนไม่เคยโดนขัดใจหันไปพูดเสียงดังจนน้องเล็กตกใจวางช้อนแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้วิ่งขึ้นห้องทันที
"ศิลา!" คุณปู่ตะคอกหลานชายคนเดียวเสียงดังพร้อมกับตบโต๊ะ "แกคิดว่าคนอื่นจะเข้าใจภาษาของแกทุกคนหรือไง ขนาดภาษาไทยน้องมันยังไม่ค่อยรู้แล้วภาษาสั้น ๆ ของแกน้องจะรู้มั้ยว่าคุยกับคนหรือหมา! ถ้าวันนี้แกออกจากบ้านโดยไม่มีน้องไปด้วย ฉันจะตัดบัตรแกทุกใบ แล้วแกต้องมีหน้าที่ดูแลน้องจนกว่าจะเปิดเทอม ถ้าแกทำไม่ได้แกก็ไม่เหมาะที่จะดูแล เคเอสกรุ๊ป เหมือนกัน!" คุณปู่ประกาศกร้าวพร้อมกับยกแก้วน้ำขึ้นดื่มแล้วลุกออกจากห้องอาหารไปทันที...
Related chapters
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 3 แบบนี้เรียกว่าบังคับ
ชั้น 2 ของบ้าน"หม่ามี้ น้องขวัญสบายดีค่ะ นอนหลับสบายมาก...อืม...อืม ใช่ ๆ ... ใจดี น้องขวัญคิดถึงแด๊ดกับมี้ค่ะ" เสียงหวาน ๆ ปนสะอื้นพูดกับหน้าจอแท็ปเล็ต มือบาง ๆ เช็ดน้ำตาป้อย ๆ อย่างน่าสงสารเด็กน้อยไกลบ้านที่ในชีวิตไม่เคยโดนใครตะคอกเสียงดังมาก่อน"อืม... น้องขวัญโอเค อืม.... ศิลาเหรอ?" ชายหนุ่มชะงักทันทีที่กำลังจะเปิดประตูเข้าไปแต่ได้ยินชื่อตัวเอง เลยจับลูกบิดแง้มฟังยืนอยู่หน้าห้องแทน"ศิลาตัวใหญ่ ๆ จมูกโด่ง ๆ คิ้วหนา ๆ แบบคุณปู่เลยค่ะ.... อืม.... ใจดีค่ะมี้ น้องขวัญอยู่ได้ค่ะ ค่ะมี้ กู้ดไนท์นะคะมี้" เสียงหวานปนเศร้ากล่าวลาผู้เป็นแม่จากทางไกลแล้วกดปิดหน้าจอ ซึ่งทุกคำพูดทุกประโยคคนที่อยู่ด้านนอกได้ยินทุกคำ จึงตัดสินใจเคาะประตูก่อนเข้าไปก๊อก! ก๊อก! "come in"............. //.........Sila talkตอนนี้ผมยืนอยู่ที่หน้าห้องนอนของยายตัวเปี๊ยกที่ตะกี้เผลอตะคอกไป ด้วยความที่ตัวเองเคยชินกับประโยคสั้น ๆ พูด ง่าย ๆ แล้วไม่คิดว่าจะมีคนไม่เข้าใจ โดยที่ลืมไปว่าเด็กน้อยนี่เพิ่งมาไทยแล้วภาษาบ้านเกิดก็ไม่ได้จะรู้เรื่องนัก แล้วตะกี้เท่าที่ยืนฟังยายตัวเปี๊ยกนี่เอาตัวรอดได้ดีเชียว พูดให้แม่สบายใจก็เป็
Last Updated : 2025-03-30My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 4 ศิลาเป็นภาระ
"เชี้ย! ไอ้ศิลา ไปเอาเด็กที่ไหนมาวะนั่น น่ารักว่ะมาร์ค" เทนอุทานเสียงดังกับเพื่อนนั่งรออยู่ที่โต๊ะด้วยกันอย่างตื่นเต้น มองชายหนุ่มที่เดินเข้ามาหากลุ่มเพื่อน"ไงครับ มาช้านะมึงแต่กูจองตั๋วแค่ครบคนนะ รอบนี้เต็มแล้วด้วยเหลือแต่ชั้นสวีทด้านหลังว่ะ" มาร์คว่าพลางมองหน้าใส ๆ ของเด็กสาวที่โดนลากมาขาสั้น ๆ ของเธอก้าวตามจนเมื่อยหน้ามุ่ย แก้มใส ๆ แดงขึ้นอย่างน่ารักน่าเอ็นดู"อืม... ก็จองสวีทดิ กูนั่งเอง" บอกเพื่อนแล้วหันไปมองหน้ายุ่ง ๆ ของคนข้าง ๆ ที่ตอนนี้ทั้งมุ่ยทั้งแดงแล้วเอื้อมมือไปลูบผมเปียฟู ๆ ให้อย่างเบามือ กลายเป็นภาพแปลกตาของกลุ่มเพื่อนเพราะปกติศิลาไม่เคยดูแลหรือเทกแคร์ใครไม่เคยใส่ใจใคร แม้แต่คู่ควงคนล่าสุดถึงจะให้รถใช้ให้คอนโดอยู่แต่ก็ไม่อ่อนโยนหรือคิดถนอมน้ำใจอีกฝ่ายเหมือนที่กำลังทำกับเด็กน้อยคนนี้"ของขวัญ นี่พี่เทน พี่มาร์ค พี่โรม ทักทายพี่เขาหน่อย" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงทุ้มด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงเจ้าของภาษากับเด็กน้อย ซึ่งเธอก็เงยหน้ายิ้มกว้างอย่างอัตโนมัติเหมือนเปลี่ยนช่องได้ทันที"สวัสดีค่ะ หนูชื่อของขวัญค่ะ" ภาษาที่ 1 ของเธอสำเนียงดีมากพร้อมกับยกมือไหว้อย่างน่ารักจนทำให้บรรดาชายหนุ่มย
Last Updated : 2025-03-30My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 5 น้องหาย !
ม้านั่งรอแท็กซี่ด้านข้างของห้าง เด็กสาวตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียและแปลกที่ แล้วกระพริบตาปริบ ๆ ปรับแสงสายตาพลางสะบัดหัวอย่างมึนงงมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แล้วก้มลงมองเสื้อตัวใหญ่ที่ตัวเองห่มอยู่จำได้ว่าเสื้อตัวนี้ศิลาใส่มาแต่ตัวเองไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมานอนอยู่ตรงนี้ได้ แล้วหันไปมองรอบ ๆ อีกครั้ง"อ้าว...ตื่นแล้วหรือนังหนูไม่สบายหรือเรา" เสียงชายวัยเลยกลางคนใส่เสื้อแขนสั้นสีฟ้าสดใส ผมสีดอกเลาทั้งศีรษะเอ่ยทักจากทางด้านหลัง"สวัสดีค่ะ หนูมานอนที่นี่ได้ไงคะ" เด็กสาวยกมือไหว้อย่างนอบน้อมแล้วเอ่ยถามด้วยภาษาไทยที่พยายามจะช้าและชัดมากที่สุด"ลุงเห็นพนักงานห้างเขาอุ้มมาน่ะ เห็นพี่สาวเราบอกว่าเราไม่สบายเลยให้ที่บ้านมารับที่นี่แล้วพี่เราไปไหนแล้วล่ะ หรือไปรอรถอีกที ปล่อยน้องได้ยังไงเนี่ย" คุณลุงใจดีชวนคุยแล้วเดินมานั่งลงข้าง ๆ"หนูไม่มีพี่สาวนะคะ หนูมากับพี่ชายชื่อศิลา หนูเพิ่งมาจากอเมริกาเมื่อวาน หนูไม่รู้จักใครค่ะ" เด็กสาวตอบไปอย่างไม่รู้สึกกลัวและพอจะเดาได้ว่าพี่สาวที่ลุงใจดีเอ่ยถึงคือผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มแกล้งเธอแน่ ๆ"อ้าว ~ แล้วจะกลับบ้านยังไงล่ะทีนี้ นี่ก็บ่ายมากแล้วด้วย โทรบอกที่บ้านมารับมั้ยหร
Last Updated : 2025-03-30My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 6 คุณปู่จะดัดนิสัยมันเอง
อาคารเคเอส กรุ๊ป สำนักงานใหญ่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ครบวงจรที่ใหญ่ที่สุดในประเทศและติดอันดับท็อป 3 ในภาคพื้นทวีป รถแท็กซี่คันกลางเก่ากลางใหม่วิ่งเข้ามาจอดด้านหน้าอาคารในโซนจอดรถชั่วคราว ชายเลยวัยกลางคนผมสีดอกเลาและเด็กผู้หญิงผอมบางผิวขาวหน้าราวกับตุ๊กตาลงมาจากรถด้านหน้าคนละด้าน คุณลุงผู้ใจดีจับจูงข้อมือเล็ก ๆ ของเด็กสาวเดินเข้าไปภายในอาคารอย่างคุ้นเคยและตรงไปที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ด้านหน้าที่มีหญิงสาวหน้าตาสะสวยนั่งอยู่"สวัสดีครับ ผมมาขอพบท่านเดชาครับ" ชายขับแท็กซี่เอ่ยขึ้นอย่างสุภาพกับพนักงานต้อนรับ"คุณปกรณ์! คุณปกรณ์ใช่มั้ยคะ หนูนิตาไงคะที่เคยฝึกงานน่ะค่ะ จำหนูได้มั้ยคะ" สาวสวยพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจที่เจอคนใจดีที่เคยช่วยเหลือเธอตอนที่เธอมาฝึกงานที่เมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นคุณปกรณ์เป็นผู้ช่วยของท่านเดชาที่จะติดตามท่านไปแทบทุกที่แต่เมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา ได้ลาออกไปด้วยเหตุผลที่น่าสงสารเพราะหลานสาวกำพร้าของคุณปกรณ์ป่วยด้วยโรคมะเร็งในก้านสมองไม่มีทางเยียวยาได้ คุณปกรณ์เลยขอลาออกเพื่อใช้เวลากับหลานสาวให้ได้นานที่สุด"สวัสดีครับหนูนิตาสบายดีนะครับ ผมมาขอพบท่านเดชาครับ ท่านกลับแล้วหรือยัง" คุณล
Last Updated : 2025-03-30My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 7 ไปอยู่ไหนนะ ยัยตัวเปี๊ยก
บ้านหลังเล็กท่ามกลางสวนผลไม้ของลุงปกรณ์"ยังเหมือนเดิมเลยนะปกรณ์" ท่านเดชาเอ่ยขึ้นหลังจากที่ลงจากรถ เพราะของส่วนใหญ่ของเด็กสาวที่เพิ่งเดินทางมาถึงนั้นยังไม่ได้เอาออกมาจัดคุณหญิงว่านเลยเอาเสื้อผ้าของเด็กสาวใส่ตู้เสื้อผ้าไว้เพียงไม่กี่ชุดและของใช้บางอย่างถ่ายโอนมาใส่กระเป๋าของท่านอีกใบแล้วเดินถือออกมาจากบ้าน โดยที่ไม่ให้เด็กสาวเข้าไปภายในบ้านเพราะเกรงว่าบรรดาคนรับใช้และคนสวนจะเจอเธอ จึงให้ท่านเดชากับของขวัญเดินทางมาพร้อมกับคุณปกรณ์ก่อน เพื่อจัดเตรียมอะไรอีกหลายอย่างและซื้อของใช้ให้เด็กสาวเพิ่มเติม"ครับท่าน ที่นี่ยังเหมือนเดิมครับเมื่อก่อนยังมีน้องเพลงพอได้พูดได้คุย แต่ตอนนี้ผมก็อยู่ไปเรื่อย ๆ น่ะครับ ก็ไม่รู้จะขวนขวายเพื่อใครอีก" ลุงใจดีของของขวัญเอ่ยกับอดีตเจ้านายนัยน์ตาเศร้า ๆ"ไม่ได้แล้วนะ ตอนนี้มีของขวัญของฉันแล้วต้องดูแลจนกว่าเจ้าศิลามันจะสำนึกได้ ถ้าเป็นแบบนี้อยู่ เคเอส กรุ๊ป คงได้สิ้นสุดที่มันแน่" ท่านเดชาว่าถึงหลานชายอย่างหนักใจ"ครับท่าน ผมจะดูแลคุณหนูให้ดีครับ จะว่าไปให้อยู่กับผมตลอดไปเลยก็ได้นะครับผมจะได้ไม่เหงา" คุณปกรณ์ว่ายิ้ม ๆ แล้วหันไปมองคนตัวเล็กบนโซฟาที่นั่งมองนั่นนี่
Last Updated : 2025-03-30My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 8 คลิปสุดท้ายแห่งความทรงจำ
sila talkผม... แม่ง! บอกความรู้สึกไม่ได้เลยจริง ๆ แล้ววันนี้ผมก็ไม่เอะใจอะไรเลยที่พาของขวัญไปไม่รู้ว่าน้องไม่มีทั้งมือถือทั้งเงินติดตัว แต่เอาจริง ๆ ถ้าเธอพออ่านภาษาไทยได้เธอคงจะบอกชื่อหมู่บ้านแล้วบอกแท็กซี่มาส่งได้ แต่นี่ไม่ใช่ น้องอ่านภาษาไทยไม่ได้และคงไม่ได้ถามที่อยู่จากแม่ของผม แล้ววันนี้สาบานเลยผมไม่ได้นัดแมรี่มา ผมเป็นคนที่คบคนทีละคนก็จริง เปย์จริง แต่ถ้าจบแล้วคือจบ แล้วยิ่งทำตัวน่ารังเกียจผมยิ่งสะอิดสะเอียนเข้าไปใหญ่ แล้วที่ผมช็อกอีกอย่างคือ แมรี่เป็นหลานของคนที่มันโกงอาเนมไปจนอยู่ที่ประเทศไทยไม่ได้แล้วมันยังตามไปรังควานจนถึงเมกา เพราะความอยากได้กระดาษลงนามหุ้นสลักหลัง ที่ผมรู้ว่าเป็นของปู่อาจกับคุณปู่ที่มันยังอยู่ที่ไหนซักที่ แต่คุณปู่บอกว่าปู่อาจเป็นคนเก็บและมันคงเข้าใจว่าอยู่กับอาเนมแน่ ๆ ถึงได้ตามรังควานขนาดนั้น แต่ที่ผมเครียดตอนนี้คือ แม่ผมสั่งให้ไปฝึกงานที่ต่างประเทศภายในเดือนนี้นี่แหละ น้องก็ยังหาไม่เจอ คุณปู่ต้องโกรธผมจนไม่มองหน้าแน่ แล้วเมื่อไหร่ผมจะได้กลับมาเพราะคณะที่ผมเรียน เรียนจริง ๆ แค่ 3 ปี ฝึกงานเทอม 1 ของปี 4 ส่วนเทอมสุดท้ายเอาไว้เก็บตกส่วนที่ต้องแก้ไขซึ่งบาง
Last Updated : 2025-03-30My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 9 สัญญาสลักหลังของคุณปู่
บ้านลุงปกรณ์"ลุงกรณ์คะ คุณปู่บอกว่าศิลาจะไปต่างประเทศแล้วค่ะ" เสียงใส ๆ ของเด็กเอ่ยกับคุณลุงใจดีที่เธออาศัยอยู่ด้วย"อืม... หนูอยากไปเจอเขามั้ย" ลุงปกรณ์ถามคนตัวเล็กยิ้ม ๆ"ไปไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวศิลาเห็นเอาไว้ศิลากลับมาค่อยไปรับนะคะ" เด็กสาวว่าเสียงใสเพราะเธอเข้าใจว่าไปฝึกงานต่างประเทศแค่เทอมเดียวแล้วกลับมาเรียนต่อจนจบ เธอเลยกะว่าตอนนั้นเธอจะไปเซอร์ไพรส์ชายหนุ่มที่บ้านคุณป้าเอง"อืม... เอางั้นก็ได้แล้วนี่หนูเปิดเทอมเมื่อไหร่นะลูก""วันจันทร์หน้าค่ะ คุณป้าบอกว่าวันเสาร์จะพาไปดูหอแล้วเตรียมซื้อของเข้าไป งือ... หนูต้องคิดถึงลุงกรณ์กับดุ๊กดิ๊กแน่ ๆ เลยค่ะ" เสียงเล็กตอบพลางทำหน้าอ้อน ๆ อย่างเอ็นดู"นั่นสิ ลุงก็คงคิดถึงหนูเหมือนกันลูก เอาไงดีเราจะได้ไม่คิดถึงกัน" ลุงกรณ์ทำท่าปรึกษาหน้ายิ้ม ๆ เพราะคุยกับคุณปู่ของเด็กไว้ว่าอยากให้เด็กสาวอยู่บ้านที่นี่ด้วยเพราะไม่ไกลจากโรงเรียนเท่าไหร่ไปรับส่งได้และของขวัญเองก็เป็นเด็กกลัวฟ้าร้องคุณปู่เลยไม่อยากให้ไปอยู่หอพักให้ลำบากคนอื่น"งั้น เดี๋ยวน้องขวัญขอคุณปู่อยู่กับลุงกรณ์ที่นี่ได้มั้ยคะ ใกล้โรงเรียนแล้ว
Last Updated : 2025-03-31My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 10 ผมสมัครใจครับ
"ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับแกจะตัดสินใจแล้วศิลา" คุณปู่ว่าขึ้นเนิบ ๆ"ครับ" ชายหนุ่มตอบสั้น ๆ พลิกกระดาษกลับด้านแล้วจับปากกามาเซ็นต่อหน้าคุณปู่ พ่อและแม่อย่างไม่ลังเล"แกรู้ใช่มั้ยศิลาว่าลายเซ็นแกมันหมายถึงอะไร" คุณปู่ถามเพื่อความมั่นใจของหลานชาย"เข้าใจดีครับคุณปู่ ว่าทันทีที่ผมเซ็นไปผมจะกลายเป็นคนที่มีพันธะ แต่ในอนาคตข้างหน้าถ้าของขวัญกลับมาผมพร้อมจะเซ็นยกเลิกสัญญานี้ให้ถ้าเธอต้องการ เพราะยังไงซะผมก็ตั้งใจทำโทต่อที่อังกฤษคงไม่ได้กลับมาอีกนาน ถึงตอนนั้นถ้าเธอกลับมา.... (เสียงแผ่วลง) ผมเซ็นให้เธอได้ครับ แต่ในระหว่างนี้เอาเอกสารนี้ไปช่วยอาเนมเถอะ" ชายหนุ่มว่าอย่างตัดสินใจ เมื่อรู้ความจริงทุกอย่าง ยิ่งทำให้สงสารคนตัวเล็กที่ไม่รู้ชะตากรรมตัวเองและด้วยความรู้สึกผิดที่มีในใจจึงทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจเซ็นสัญญาผูกมัดตัวเองอย่างไม่ลังเลอีก"ลูกตัดสินใจแบบนั้นจริง ๆ หรือศิลา" คุณหญิงว่านถามความสมัครใจของลูกชายอีกรอบพร้อมกับมองสัญญาบนโต๊ะอย่างมีความหวัง"ครับ! ผมสมัครใจครับคุณแม่ ผมขอตัวนะครับ" ชายหนุ่มตอบเสียงหนักแน่นพร้อมกับลุกขึ้นเต็มความสูงเดินออกจากห้องทำงานข
Last Updated : 2025-03-31
Latest chapter
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 20 เจอหน้าอีกครั้ง
Sila part9 ปีที่ไม่ได้เห็นหน้า พอเจอเธอวันนี้เธอยังขาวใสเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลยครับ หน้าเรียว ๆ ตาโต ๆ ปากบางสีชมพูอ่อน ๆ แก้มป่อง ๆ น่าฟัด เด็ก 13 เคยเป็นยังไง เด็ก 21 ย่าง 22 ก็ยังเป็นอย่างนั้น มือบาง ๆ ข้อมือเล็ก ๆ ที่เห็นเส้นเลือดชัดเจนนี่ก็ยังเหมือนเดิม นาฬิกาที่เธอใส่ข้างซ้ายทับปานรูปหัวใจเล็ก ๆ ที่ข้อมือก็ยังใส่เหมือนเดิม ต่อให้เพื่อนผมจะแนะนำเธอว่า ของขวัญ หรือ คิตตี้ แต่สำหรับผมก็คือยายตัวเปี๊ยกที่นั่งคุยกับมดไทยเป็นภาษาอังกฤษเมื่อ 9 ปีก่อนอยู่ดี คิดถึงครับ คิดถึงเสมอสมกับชื่อของเธอจริง ๆ"คิตตี้ ~ คิตตี้ ทักทายเพื่อนพี่มาร์คเค้าสิ ภาพตัดอีกหรือไงเนี่ยแก" น้ำหวานเขย่าเพื่อนพร้อมกับถามข้างหูเสียงเบาแล้วหันมายิ้มแหยให้ผู้มาใหม่ "ขอโทษด้วยนะคะคุณศิ เพื่อนหวานน่าจะช็อตฟิลด์ไปแล้วล่ะค่ะ อาจเสียมารยาทนิดนึงนะคะ ฮี่ ๆ" น้ำหวานหันมาคุยพร้อมกับยิ้มอย่างอาย ๆ"คะ...ครับ แล้วดื่มกันนานแล้วหรือครับถึงได้เมาเร็วจัง" *ไม่ได้สนใจจะมองพี่ซักหน่อยเลยนะครับยายเปี๊ยก*"พี่มาร์คพามาซักพักนึงแหละค่ะ ก็ดื่มไม่มากอะไรแต่วันนี้เราเดินเยอะไปหน่อยคิตตี้เลยน่าจะเหนื่อย"
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 19 คนสวยแสนประหยัด
"โหย...เห็นราคาข้าวสารอิน้ำหวานจะเป็นลม อยากแบกใส่กระสอบขึ้นเครื่องบินมาจริง ๆ เลยแม่จ๋า แพงปะล่ำปะเหลือ แพงโพดแพงโพ" น้ำหวานบ่นปอดแปดไม่ได้หยุดตั้งแต่รอขึ้นลิฟต์จนถึงอยู่ในลิฟต์ โดยไม่สนใจว่ามีผู้โดยสารท่านอื่นอยู่ด้วย (ฝรั่งเขาไม่เข้าใจภาษาเราหรอก บ่นเต็มที่ไปเลยลูก >~<)"เอาน่า...เรา 2 คนก็หุงแต่พอกินไงเหลือก็เก็บเข้าตู้เย็นแบบที่อยู่บ้านลุงกรณ์น่ะ ก็กินอย่าทิ้งไง" สาวสวยคนข้าง ๆ เอ่ยขึ้นพวกเธอน่าจะเดินกันมาไกลพอสมควรทำให้แก้มใส ๆ ของทั้ง 2 ออกสีระเรื่อขึ้นอย่างน่ารัก"ไม่รู้เขาจะให้เราจ่ายค่าไฟรึป่าวเนาะ ถ้าจ่ายนะ เรามานอนห้องเดียวกันนะหุงข้าวทำกินห้องเดียวเลยจะได้ประหยัดสิ้นเดือนเราก็หารกัน" น้ำหวานพูดขึ้นพร้อมกับวางแผนในใจ"นั่นสิ คืนนี้เราต้องถามพี่มาร์คแล้วล่ะไม่ใช่อยู่กันคนละห้องพอสิ้นเดือนค่าไฟมากกว่าเงินเดือนก็ไม่ไหวนะ" ของขวัญพูดขึ้นอย่างวิตกพอกัน ทำให้ผู้ที่ได้ยินที่ยืนอยู่ข้างหลังยกยิ้มอย่างเอ็นดูกับความประหยัดถึงขั้นงกของ 2 สาว"นี่หวาน... หวานว่าเขาจะให้เราใส่ผ้าใบในออฟฟิศมั้ย ถ้าจะให้ใส่สั้นสูงอย่างเดียวน้องขวัญไม่สู้นะ น่องโปร่งกัน
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 18 ช็อปตามคำสั่ง
ตลอด 9 ปีที่มานี่ ตั้งแต่เขารู้ความจริงเรื่องสัญญาสลักหลังของคุณปู่กับเพื่อนรักและเหตุผลของลูกชายทั้ง 2 ครอบครัวที่ออกไปจัดตั้งบริษัทกันเอง โดยที่ครอบครัวของเนมทัตไม่ได้อะไรจาก เคเอส กรุ๊ป เลย กลับกลายเป็นเขาที่เป็นหลานชายคนเดียวของเศรษฐทรัพย์ไพศาลที่ได้รับผลประโยชน์จากหุ้นส่วนตัวของคุณปู่ที่ท่านแบ่งครึ่งหนึ่งให้ และยังให้เขาได้ดำรงตำแหน่งประธานของสาขาอังกฤษ ซึ่งเป็นรองแค่สาขาใหญ่ที่ประเทศไทย ทำให้เขาได้รับทั้งปันผลและเงินเดือนประจำตำแหน่งหลายสิบล้านบาทต่อเดือน แต่สิ่งหนึ่งที่คนอื่นไม่เคยรู้คือเขาได้เปิดบัญชีอีกบัญชีหนึ่งเป็นชื่อของ เด็กหญิงคิดถึงเสมอ ไกรสิทธิรักษ์ ก่อนที่เขาจะเดินทางมาที่ประเทศอังกฤษเมื่อ 9 ปีก่อน และโอนรายได้ของตัวเองมากกว่า 70% เข้าบัญชีนี้ไว้ทุกเดือนและยังมีทรัพย์สินบางส่วนที่เขาซื้อไว้ในโอกาสต่าง ๆ เป็นชื่อของหญิงสาวอีกหลายรายการ ซึ่งถ้าถามว่าตอนนี้เขารวยมากมั้ย ชายหนุ่มอาจตอบได้อย่างภาคภูมิใจว่ารวยไม่เท่า 1 ใน 3 ของยายเปี๊ยกเจ้าของบัญชีนี่Khongkhan Partอีกฟากหนึ่งของเมือง 2 สาวกำลังสนุกกับการเดินเล่นตามสถานที่ต่าง ๆ และถ่ายรูปกันอ
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 17 ส่งเนื้อมาหาเสือ
"ผมตั้งใจมาหาอาครับ" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นไม่อ้อมค้อมพร้อมกับวางมือถือที่มีรูปหญิงสาว 2 คนปรากฎอยู่ในเฟรมเดียวกันให้ผู้เป็นอาดู"ตลอดหลายปีมานี้ผมได้รับรูปของของขวัญเป็นผู้หญิงแว่นหนาคนนี้ (ชี้ไปที่รูปด้านซ้าย) แต่เพื่อนของผมส่งมาล่าสุดเป็นผู้หญิงคนนี้ครับ ผมเลยสับสนครับอาว่าคนไหนคือของขวัญกันแน่" ชายหนุ่มพูดขึ้นสีหน้านิ่งเรียบ"ศิลาจะถามอาเพื่ออะไรล่ะลูก ในเมื่อศิลาก็ไม่ได้อยากเจอน้องไม่ใช่หรือไง" เนมทัตถามขึ้นเสียงนิ่งพลางมองหน้าชายหนุ่มอย่างสังเกต"ผม.... แค่สับสนครับว่าที่ผ่านมาคนที่ส่งรูปให้ผมดูนี่เขาตามดูคนผิดหรือเปล่าครับอา" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับก้มหลบสายตาผู้เกิดก่อน"ถ้าคิดน้องไม่สวย ศิลาจะอยู่ที่อังกฤษมีครอบครัวไปเลยอาก็ไม่ว่านะลูก อาจะให้น้องขวัญเซ็นยินยอมให้เอง ศิลาก็ 30 แล้วอาเข้าใจ" เนมทัตเอ่ยขึ้นซึ่งมองปราดเดียวก็รู้แล้วว่า 2 รูปนี้คือคนเดียวกันแต่แอบแปลกใจว่าทำไมศิลาถึงดูไม่ออก"ผมไม่ได้มองแบบนั้นหรอกครับอาแต่ที่ผมเข้าใจตอนนี้คือคุณปู่กำลังเล่นตลกผมอยู่หรือเปล่า ผมมองว่าผู้หญิง 2 คนนี้คล้ายกันมากเหมือนฝาแฝดกันไม่มีผิดเพียงแต่คนละสีผิวเท่าน
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 16 หาความจริง
อพาร์ตเมนต์หรูกลางกรุงลอนดอน2 สาวก้าวลงมาจากรถลีมูซีนสนามบินพร้อมกับอีก 1 หนุ่ม และมีพนักงานของอพาร์ตเมนต์เดินเข็นรถใส่สัมภาระมารอรับอย่างรู้หน้าที่ น้ำหวานเงยหน้าขึ้นคอตั้งบ่าอ้าปากหวอ เมื่อมองเห็นความสวยงามของสถาปัตยกรรมตรงหน้าแล้วกระพริบตาปริบ ๆ หันมามองหน้าของเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างกันพลางเบะปาก ด้วยความคิดที่ว่าค่าเช่าต้องโหดมากเอาแน่ ๆ และเงินเดือนพวกเธอทั้ง 2 คนรวมกันคงจะไม่พอค่าเช่าแน่ถึงจะเช่าห้องเดียวก็เถอะ"พี่มาร์ค... หวานว่าเราไปหาที่ใหม่กันเถอะค่ะหรูเกิน" น้ำหวานป้องปากพูดข้างหูชายหนุ่มในขณะที่พนักงานกำลังขนของของพวกเธอขึ้นรถ [น้ำหวานเอ้ย ฝรั่งเขาฟังไทยไม่ออกไม่ต้องเบาก็ได้ลูก]"นั่นสิพี่มาร์ค น้องขวัญว่าเราไปหาอพาร์ตเมนต์อื่นเหอะ หรูขนาดนี้เงินเดือนเรา 2 คนไม่พอค่าเช่าหรอกค่ะ" ของขวัญเอ่ยสนับสนุนความคิดเพื่อน"อยู่ที่นี่แหละน่า นี่คืออพาร์ตเมนต์ในเครือของ เคเอส กรุ๊ป เราไม่ต้องเสียค่าเช่า" มาร์คพูดขึ้นยิ้ม ๆ อย่างเอ็นดู 2 สาว"โห...หรูมาก แล้วพี่มาร์คพักที่นี่มั้ยคะ" น้ำหวานหันไปถามชายหนุ่มตาแป๋ว"ครับ พี่ก็พักที่นี่แหละ" มาร
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 15 ปู่ส่งหัวใจไปให้แกแล้วนะ
4 ทุ่ม @ Ro me barสาวสวยเซ็กซี่ในชุดกี่เพ้าสีแดงเพลิงเหนือเข่าขึ้นมาเกือบคืบด้านหลังเปลือยโชว์ผิวขาวเนียนจนถึงเอว ก้าวลงมาจากรถสปอร์ตคันสวยสีมะนาวพร้อมกับเพื่อนสาวที่มาในชุดเกาะอกรัดรูปสีดำที่ดูสวยไม่แพ้กัน"ว้าว ~ วันนี้น้องสาวทั้ง 2 ของเฮียเทนสวยมากครับ งานนี้เฮียต้องควง 2 แล้ว" เทนโยนก้นบุหรี่ลงพื้นพร้อมกับใช้ร้องเท้าขยี้ดับเอ่ยกับ 2 สาวสวยอย่างอารมณ์ดี"ต้องสวยสิคะ นี่ใคร (พูดพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแล้วยิ้มหวาน) น้องสาวคนสวยของ 3 เฮียเลยนะคะ" ของขวัญพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี"เห็นไอ้มาร์คมันบอกจะมารับไปฝึกงานที่โน่นกัน พวกเฮียคงคิดถึงเด็กดื้อ ๆ แถวนี้แน่ ๆ" โรมเดินเข้ามาทักยิ้ม ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นยีผมน้ำหวานที่อยู่ยืนข้างกันอย่างมันเขี้ยว"โอ๊ย~~ พี่โรมน่ะ นี่หวานกะจะมาอ่อยหนุ่มไทยทิ้งทวนเลยนะ หัวยุ่งหมดเลยเนี่ย" น้ำหวานปัดมือชายหนุ่มพร้อมกับพูดขึ้นหน้าบึ้ง ๆ"อ่อยแล้วไม่กินวะ เจ้าหวานเห็นเมาแล้วเรี่ยราดตลอดแหละเอ็งน่ะ" โรมว่าขึ้นขำ ๆ"ชิ... ต้องพูดเลย เจอตอนเมาได้เศร้าตอนส่างน่ะสิ หวานไม่เอาหรอกอนาคตหวานยังอีกยาวไกล ถ้าไม่ตายวันพ
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 14 เด็กฝึกงาน
เคเอส กรุ๊ป สาขาประเทศอังกฤษร่างสูงโปร่งในชุดสูทแบรนด์ดังเดินเข้ามาในออฟฟิศพร้อมกับผู้ช่วยที่เป็นเพื่อนสนิทตามปกติ ทั้ง 2 มักทำตัวติดกันเป็นเวลาหลายปี ตั้งแต่เริ่มเข้ามาฝึกงานใหม่ ๆ ไปเรียนด้วยกันและทำงานด้วยกันเป็นที่ปรึกษาให้กันและกันจนมีพนักงานภายในบริษัทแอบนินทาว่าทั้งคู่อาจมีซัมซิงกันเพราะต่างก็ไม่เคยเห็นใครคนใดคนหนึ่งควงคู่หญิงสาว มีเพียงข่าวลือบาง ๆ ว่าบอสใหญ่อย่างศิลามีภรรยาเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วซึ่งเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธกับข่าวนั้น"คุณปู่บอกว่าปีนี้จะส่งนักศึกษาทุนมาฝึกงานที่นี่ 2 คน" มาร์คเอ่ยขึ้นทันทีที่เข้ามาในห้องท่านประธานและประตูปิดลง"ถ้ามามึงก็ดูแลไปสิ" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทันทีพร้อมกับเปิดแล็บท็อปของตัวเองขึ้น"ฝึกตำแหน่งเลขาผู้ช่วยกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายการตลาดระหว่างประเทศ" มาร์คพูดขึ้นอีกประโยค"แล้วไง? มึงจะรายงานกูทำไม ในเมื่อมันเป็นหน้าที่ของมึงต้องดูแลไม่ใช่กู" เงยขึ้นสบตาคมลึกกับเพื่อนพร้อมกับเม้มปากแน่นอย่างใช้ความคิดเพราะปกติคุณปู่เขาจะไม่ส่งเด็กฝึกงานมาฝึกที่สาขานี้แต่ทำไมปีนี้กลับส่งมา "ปกติสาขานี้ไม่รับเด็กฝึกงานคุณปู่คิดยังไงวะถ
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 13 อยากดูคนสวยต้องมาดูที่ไทย
ตลอดหลายปีที่ศิลาไม่ได้กลับมาเมืองไทย ชายหนุ่มมุ่งมั่นเรียนจนจบระดับปริญญาเอกด้วยวัยเพียง 27 และจริงจังกับการทำงานจนได้รับความไว้วางใจจากฝ่ายบริหารและคุณปู่ทำให้ได้ขึ้นดำรงตำแหน่งประธานใหญ่ของสาขาอังกฤษ ภาพของเด็กสาวถูกส่งให้ชายหนุ่มในทุก ๆ เดือน เดือนละหลาย ๆ ครั้ง ตั้งแต่วัยมัธยมต้นจนเข้าสู่มหาวิทยาลัย จากฝีมือของคนที่เขาจ้างให้ติดตามหญิงสาวโดยเฉพาะ แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือรูปถ่ายที่ผู้ติดตามส่งไปให้นั้นล้วนแล้วแต่เป็นการจัดฉากของของขวัญที่เธอจับได้เมื่อหลายปีก่อนว่ามีคนแอบตามถ่ายรูปเธอเพื่อส่งให้ชายหนุ่มที่อังกฤษดู เธอจึงวางแผนแกล้งชายหนุ่มเมื่อตอนที่ตัวเองขึ้นมหาลัยด้วยความร่วมมือของคุณปู่คุณป้าและช่างภาพที่ตามถ่ายรูปและดูแลหญิงสาวที่ศิลาจ้างมาโดยเฉพาะ และทุกครั้งที่ต้องถ่ายรูปส่งไปให้ลูกชายคุณป้าดู เธอจะใส่แว่นตาหนาเตอะและแต่งหน้าเข้มกว่าสีผิวจริงเธอถึง 3 เฉดและเสื้อใส่ตัวโคร่งเสมอ"ทำไมต้องแต่งหน้าเข้มใส่แว่นหนาเตอะขนาดนั้นล่ะลูก" คุณป้าเอ่ยอย่างขำ ๆ"ก็แค่แกล้งศิลาเล่นค่ะคุณป้า อยากดูคนสวยต้องมาดูที่ไทย อยู่อังกฤษก็ดูป้าแว่นไปเลย ฮ่า ๆๆ" สาวสวยพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 12 เจอน้อง !
ฟากหนึ่งของโลกชายรูปร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาในอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ ของเมืองหนึ่งในประเทศสหรัฐอเมริกา เขาใช้เวลาหลายสัปดาห์เพื่อตามหา 2 สามีภรรยาคู่หนึ่งที่เขาอยากพบมากที่สุด จนได้รู้ว่าคนทั้งคู่ได้มาเช่าอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ นี่อยู่หลังจากที่เจ้าของใหม่ของบ้านฟ้องขับไล่ออกมา"อาเนมครับ" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นทันทีที่ประตูหน้าห้องเปิดออกพร้อมใบหน้าชายวัยกลางคนที่สวมแว่นตาค่อนข้างหนาสวมเสื้อผ้าเก่า ๆ และมองเขาอย่างระแวดระวัง"คุณเป็นใคร" เนมหรือเนมทัตเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรนัก"ผม ศิลาครับอา ลูกพ่อภูษิตกับแม่วรรณารีครับ" ชายหนุ่มแนะนำตัว"ศิลา? (ว่าพร้อมกับมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า) เข้ามาก่อนสิลูก" พูดพร้อมกับเปิดประตูให้แล้วเดินนำไปที่โซฟาเล็ก ๆ มุมห้อง"อาครับผมอยากให้อารับนี่ไว้ครับ" ชายหนุ่มไม่เสียเวลาล้วงกระเป๋ากางเกงเอากุญแจดอกเล็กขึ้นมาวางบนโต๊ะให้น้องรักของพ่อทันที"นี่มันกุญแจบ้านหลังนั้นนี่" เนมทัตเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นพร้อมกับมองหน้าชายหนุ่ม"ครับอา ผมให้ทนายที่บริษัทของคุณปู่ทำเรื่องซื้อคืนมาแล้วครับ บ้านหลังนั้นเป็นของอาแต
