บทที่ 2 ผีสำลีเข้าสิงหรือไง

ชั้น 2 ของบ้าน

ร่างเล็กถูกวางลงบนที่นอนนุ่มอย่างเบามือ มือหนาเขี่ยไรผมออกจากหน้าผากมองขนตางอน ๆ ปากสีชมพูจิ้มลิ้มอย่างพิจารณา ผิวขาวอมชมพูที่บางจนเห็นเส้นเลือดชัดเจนในบางจุด มือบาง ๆ นิ้วเรียวเล็กกับนาฬิกาสีชมพูพาสเทลน่ารักดูเข้ากันกับข้อมือเล็ก ๆ นี่

"13 ปี โตได้แค่นี้หรือวะ" ชายหนุ่มพึมพำเบา ๆ

"เอ่อ... คุณศิลาคะ ละมัยขอถอดถุงเท้าให้คุณหนูของขวัญนิดนึงค่ะจะได้หลับสบายขึ้น" ละมัยหลานสาวหัวหน้าแม่บ้านเอ่ยขอทางเบา ๆ

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวทำเอง" ว่าพลางนั่งลงที่ปลายเตียงแล้วค่อย ๆ จับข้อเท้าเล็ก ๆ ไว้แล้วถอดถุงเท้าออกอย่างเบามือวางให้แม่บ้าน

"เอ่อ... เดี๋ยวละมัยเช็ดเท้าให้คุณหนูนิดนึงค่ะ"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวทำเอง" ยื่นมือมารับผ้าแล้วบรรจงเช็ดเท้าเล็ก ๆ นั่น จนแม่บ้านละมัยมองอึ้ง ๆ เธอทำงานที่นี่มาหลายปีไม่เคยเห็นคุณชายของบ้านอยู่ในโหมดนี้มาก่อน ปกติจะปากร้ายใจร้อนโผงผางเป็นที่สุด

"เอ่อ... งั้นละมัยขออนุญาตไปเตรียมอาหารเย็นนะคะคุณศิลา" ละมัยว่าพร้อมกับเกาหัว

"อืม..." พยักหน้าเบา ๆ แต่ไม่ได้ละสายตาจากข้อเท้าเล็ก ๆ ในมือ

"วันพระหรือเปล่าวะ ผีสำลีเข้าสิงละมั้ง" ละมัยบ่นงึมงำเดินลงมาจากชั้น 2 ไม่มองทางจนเดินชนเข้ากับท่านภูษิตที่เดินโอบเอวภรรยามาที่ห้องอาหารพอดี "อุ่ย... ขอโทษค่ะท่าน หนูไม่ได้มอง" ยกมือไหว้พร้อมกับยิ้มแหย

"เดินมองทางหน่อยสิแล้วเป็นอะไรบ่นงึมงำ ผีสำลีอะไร" คุณหญิงว่านดุเด็กสาวที่ปกติก็ไม่ค่อยจะเรียบร้อยอยู่แล้ว "แล้วนี่คุณศิลาไปไหนหรือว่าออกไปอีกแล้ว"

"ยังไม่ไปไหนค่ะ ยังอยู่บนห้องคุณหนูของขวัญ เช็ดเท้าให้น้องอยู่" ประโยคสุดท้ายป้องปากพูดเบาข้างหูคุณหญิงเหมือนกลัวคนอื่นได้ยินแต่คุณปู่ก็ได้ยินอยู่ดี

"ฮะ!" คุณหญิงไม่เชื่อหู

"จริงค่ะ ถอดถุงเท้าให้เช็ดเท้าให้ ทำเองหมดเล้ย..."

"หึ! บางทีอะไรที่ว่ายากมันก็อาจจะง่ายก็ได้" ประมุขของบ้านว่าขึ้นลอย ๆ แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ประจำ พอดีกับหลานชายเดินลงมาจากชั้น 2 ท่านจึงขยิบตาให้ลูกชายลูกสะใภ้ให้เงียบเรื่องนี้ก่อน ซึ่งทั้ง 2 ก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ

"ละมัยเอ้ย... เดี๋ยวคืนนี้ถ้าฝนตกฟ้าร้องเอ็งขึ้นมานอนกับน้องขวัญนะ" คุณปู่เอ่ยขึ้นอย่างนึกได้

"ใช่สิ ลืมสนิทเลยค่ะคุณพ่อว่าน้องขวัญกลัวฟ้า" คุณหญิงว่าอย่างนึกได้พลางแอบเหลือบตามองลูกชาย

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้ช่างมาติดกระจกเก็บเสียงแล้วก็ติดผ้าม่านเพิ่มเลยละกัน ถ้าไม่ได้ยินเสียงคงไม่เป็นไรหรอก เฮ้อ... แล้วยังไงจะไปอยู่หอโรงเรียนล่ะเนี่ย" คุณปู่ว่าพลางแอบเหลือบมองหน้าหลานชายที่นั่งกดมือถือเหมือนไม่ได้ฟังใครคุยกัน

"แล้วคืนนี้จะออกไปไหนอีกศิลา" คุณพ่อเอ่ยถามลูกชาย

"ไม่ไปครับ" เสียงทุ้มตอบกลับมาทันที

"เออ อยู่บ้านมั่งก็ได้แล้วแม่แมรี่ถลุงไปเท่าไหร่ล่ะพ่อ เปย์เหลือเกินนะพ่อสายเปย์" คุณหญิงเหน็บลูกชายที่เอารถสปอร์ตคันหรูไปให้คู่ควงคนปัจจุบันขับโพสอวดชาวบ้านและให้เข้าอยู่ในคอนโดตัวเองแห่งหนึ่งตามที่คนของท่านแจ้งมา

"นิดหน่อย จบคือจบ" ชายหนุ่มว่าตายังมองมือถืออยู่พอดีกับแม่บ้านตักข้าวให้เสร็จชายหนุ่มจึงเก็บมือถือแล้วทานข้าวเสร็จแล้วขึ้นห้องตัวเองไปทันที…

.......... //..........

"เฮ้... ยู เดินไปไหนกันนี่" เสียงภาษาอังกฤษหวาน ๆ ดังขึ้นใกล้กระถางต้นไม้ข้างบ้าน "ขยันกันจริงตัวนิดเดียวแบกขนมชิ้นเบ้อเร่อเลยนะ" ลอยมาอีกประโยค "เอามานี่ เธอหยุดตรงนี้ก่อนเดี๋ยวเราแบ่งให้เพื่อนจะได้ช่วยกันแบก ทำงานคนเดียวมันเหนื่อยรู้มั้ยต้องช่วยกัน ทีมเวิร์คน่ะเข้าใจมั้ย" เด็กผมเปียผิวขาว ๆ เสื้อสีแดงสดกับกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินนั่งคุยกับอะไรซักอย่างข้างกระถางต้นไม้เสียงแจ๋ว ๆ จนชายหนุ่มที่ลุกขึ้นมาออกกำลังกายตอนเช้าขมวดคิ้วฟังงง ๆ แล้วเดินไปตามเสียง

"ทำอะไรตัวเปี๊ยก"

"s**t!" คนตัวเล็กอุทานขึ้นอย่างตกใจแล้วใช้มือปิดปากตัวเองทันที "ขอโทษนะศิลา" เด็กสาวลุกขึ้นยกมือไหว้เพราะคุณป้าสอนว่าคำนี้ห้ามพูดเด็ดขาดที่ไทย

"ถามว่าทำอะไร แล้วทำไมรองเท้าไม่ใส่"

"เหยียบดินไง แดดอุ่น ๆ เช้า ๆ ไง ศิลาไม่เหยียบเหรอ"

"แล้วมานั่งคุยกับใครตรงนี้" เสียงห้วนถามคนตัวเล็กจนสะดุ้ง

"คุยกับมดไง" ว่าแล้วนั่งลงจะเล่นต่อ

"โอ๊ย... มดที่ไหนมันคุยได้กันวะ เข้าบ้านไปจะมานั่งตากแดดทำไม เข้าบ้านไปเดี๋ยวนี้" คนตัวโตเสียงดังลั่นสนาม จนคนตัวเล็กรีบลุกขึ้นวิ่งเข้าบ้านแล้วเลยขึ้นชั้น 2 วิ่งเข้าตัวเองปิดประตูเสียงดังทันที...

บนโต๊ะอาหารเช้าประมุขของบ้านนั่งมองหน้าหลานชายที่นั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะก่อนใครเพื่อรอทานอาหารเช้าร่วมกัน

"ฝนจะตกห่าใหญ่ละมั้งนี่คุณศิลาลงมารอทานข้าว หิวหรือจ๊ะพ่อ" คุณหญิงว่ากับลูกชายอย่างอารมณ์ดี

"ตื่นมาวิ่งครับแล้วนัดพวกไอ้เทนจะออกไปดูหนังกัน" เสียงทุ้มเอ่ยบอกคนเป็นแม่ โดยครั้งนี้เพื่อนไลน์มาบอกว่าคู่ควงคนล่าสุดจะขอไปด้วยซึ่งเขาบอกว่าห้ามให้มา จบแล้วคือจบเพราะเขาจับได้ว่าหญิงสาวคุยกับผู้ชายอีกคนและแอบใช้บัตรเครดิตของเขาซื้อของให้ผู้ชายคนอื่น ชายหนุ่มจึงยึดบัตรเครดิตและรถยนต์คืนแล้วไล่หญิงสาวออกจากคอนโดของตนแต่หญิงสาวขอเจอเขาอีกครั้ง ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้ตอบกลับหญิงสาวจึงได้ติดต่อผ่านเพื่อนมา

"ไปดูหนัง พาน้องขวัญไปด้วยสิน้องจะได้เปิดหูเปิดตาแล้วนี่เจ็ทแลคหรือเปล่าทำไมป่านนี้ยังไม่ลงมา" คุณหญิงคุยกับลูกชายด้วยอยากให้หลานตัวเล็กสนิทกับผู้เป็นลูกชายพลางเรียกให้ละมัยไปตามเด็กสาวลงมาทานข้าว

"ขอโทษค่ะ" เด็กสาวยกมือไหว้ผู้ใหญ่ที่นั่งรอแล้วนั่งลงข้างชายหนุ่มแต่ไม่ได้เงยขึ้นมองหน้า

"น้องขวัญเจ็ทแลคมั้ยลูก" "No" ส่ายหน้าทันที

"พี่ศิลาจะไปดูหนัง น้องขวัญอยากไปมั้ยคะ"

"......"

"เมื่อคืนหลับสบายมั้ยลูก" คุณป้าชวนคุย เด็กสาวพยักหน้าพร้อมกับตักข้าวต้มเข้าปาก คุณหญิงเลยได้แต่มองหน้ากับสามีแล้วชำเลืองมองหน้าลูกชายที่กำลังมองหน้าคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

"ไป ไม่ไป" คนตัวโตถามขึ้นลอย ๆ

"..... "

"ถามว่า จะไปหรือไม่ไป ดูหนังน่ะ ตอบสิวะ" คนไม่เคยโดนขัดใจหันไปพูดเสียงดังจนน้องเล็กตกใจวางช้อนแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้วิ่งขึ้นห้องทันที

"ศิลา!" คุณปู่ตะคอกหลานชายคนเดียวเสียงดังพร้อมกับตบโต๊ะ "แกคิดว่าคนอื่นจะเข้าใจภาษาของแกทุกคนหรือไง ขนาดภาษาไทยน้องมันยังไม่ค่อยรู้แล้วภาษาสั้น ๆ ของแกน้องจะรู้มั้ยว่าคุยกับคนหรือหมา! ถ้าวันนี้แกออกจากบ้านโดยไม่มีน้องไปด้วย ฉันจะตัดบัตรแกทุกใบ แล้วแกต้องมีหน้าที่ดูแลน้องจนกว่าจะเปิดเทอม ถ้าแกทำไม่ได้แกก็ไม่เหมาะที่จะดูแล เคเอสกรุ๊ป เหมือนกัน!" คุณปู่ประกาศกร้าวพร้อมกับยกแก้วน้ำขึ้นดื่มแล้วลุกออกจากห้องอาหารไปทันที...