“Huwag lang siyang magkakamaling saktan si Mom dahil ako mismo ang magpapaulan ng bala sa katawan ng hay*p na ’yon!” nanggagalaiti sa galit na bulalas ni Ynzo. Nabigla naman si Veron nang makita ang nag-aapoy na mga mata ng asawa. Ngayon niya lang ulit nakita ang nag-aapoy na mga mata ni Ynzo matapos ang gabing iyon na kumain sila kasama ang matanda. Ngayon lang ulit nagalit ng ganoon si Ynzo. Halos magsitayuan ang mga balahibo niya sa katawan. Pakiramdam ni Veron ay nakatatakot na galitin ang asawa anumang oras.“I hope so, Son. Sana lang ay huwag nilang saktan ang mommy ninyo dahil ako mismo ang maghahatid sa kaniya sa impyerno,” nagtatagis ang mga bagang na bulalas ni Ginoong Tolledo na ikinabigla ni Veron.Kung si Ynzo ay katakot-takot na ang hitsura kapag nagagalit, mas katakot-takot at makapanindig balahibo ang awra ng ama nito. Nang tingnan niya ang mag-ama ay tila ba nais na rin niyang mahawa sa mga ito. Ngayon pa nga lang ay nag-iinit na ang buo niyang katawan sa labis na ga
NAGKATINGINAN SINA Ynzo Abraham, Veron Stacey at Ginoong Tolledo nang biglang tumunog ang telepono sa munting sala ng bahay ng mag-asawa. Ramdam na nila kung sino man ang tumatawag sa mga oras na iyon.Napatayo silang tatlo at halos mag-unahang lumapit sa tumutunog na telepono. Akmang kukuhanin na iyon ni Ginoong Tolledo ngunit nauna si Ynzo sa paghablot sa naturang aparato.“Hello?” bungad na tanong ng asawang lalaki.Sa halip na tumugon ay isang nakabibinging halakhak ang bumungad sa pandinig ni Ynzo. Naikuyom niya ang kamao at halos magtagis ang kaniyang mga bagang sa labis na galit na nararamdaman. Ang halakhak na iyon. Sino nga ba ang hindi makalilimot sa klase ng pagtawa nito? Huli niyang narinig ang ganoong klase ng pagtawa noong mangyari ang trahedya sa kaniyang asawa at sa sana ay magiging anak nila.“Mr. Thurn...” tugon ni Ynzo. Hindi na kailangan pang itanong kung sino iyon. Sa tono pa lang ng pagtawa nito na tila ba pang-demonyong nasusunog sa impyerno ay alam na ng kahit
MABILISANG NAGHANDA NG sarili ang mag-asawang Ynzo at Veron. Halos punuin nila ang katawan ng mga makabagong kagamitang naimbento ng mga magulang ni Veron. Lahat ng maaaring gamitin sa pakikipaglaban ay sinuot na nila at alam niyang hindi iyon magiging madali dahil matalinong tao rin ang makakalaban nila.Handa na rin ang motorsiklong si Bembem upang ihatid sila sa lugar na pupuntahan nila. Tiningnan ni Veron ng mabuti ang kabuuan ng motorsiklo at ipinagpasalamat niyang walang anumang sira ang anumang parte ng sasakyang iyon.“Wow, ibang klase talaga ang parents mo, Wifey. They are both genius at nagawa nilang pagaanin ang buhay mo,” kumento ni Ynzo hinggil sa mga kagamitang high-tech na ngayon ay nakalatag sa ibabaw ng kama. Sa dami ng mga iyon ay hindi alam ng lalaki kung ano ang una niyang dadamputin. Para sa kaniya ay napakatalino ng mga magulang ni Veron at siguradong magiging sikat na inventors ang mga ito sa hinaharap kung hindi lang kaagad binawian ng buhay ang mga ito.“Than
KARAMIHAN SA MGA eksenang kinikidnap at hino-hostage ay dinadala sa mga abandonadong lugar ngunit kakaiba ang eksenang nararanasan nina Veron Stacey at Ynzo Abraham ngayon. Mula sa mala-underground na pasilyo ay binaybay ng kanilang mga paa ang kailaliman ng batuhang iyon.Madilim roon ngunit habang tumatagal ay may natatanaw na rin silang liwanag sa dulo ng daanang iyon. Walang puwang ang takot at pag-atras sa puso ng mag-asawa. Ang mahalaga sa kanila ngayon ay ang mailigtas ang buhay ng kanilang ina na ngayon ay nanganganib sa mga kamay ni Mr. Thurn. Kilala nila ang taong iyon na walang sinasantong kahit na sino. Kaya nitong pumatay ng kahit na sino sa isang iglap lang.“Welcome to hell, Agents!” Tunog iyon mula sa pintuan na tila isang portal na napasukan nilang dalawa. Halos magkasalubong ang mga kilay ni Veron nang bumulaga sa kanilang paningin ang purong kulay puting silid. Nagliliwanag ang dingding at maging ang kisame niyon dahil sa sobrang kinang.Pasimpleng hinawakan ni Ver
“SALAMAT SA DIYOS at nagising rin ang ating bida!” Umalingawngaw ang tinig ni Mr. Thurn sa pandinig ni Veron nang magkamalay siya. Kasunod niyon ay sinundan nito ng sunod-sunod na pagpalakpak ang sinabi na tila ba nasa gitna ito ng isang palatuntunan.Inilibot ni Veron ang paningin at kaagad na nakita ang sarili na nakagapos ang mga kamay at paa sa isang kadenang bakal. Nasa gayunding sitwasyon si Ynzo na nasa di-kalayuan lang, wala rin itong malay na nakasalampak sa sahig. Maya-maya lang ay tila ba naalimpungatan rin si Ynzo at unti-unting idinilat ang mga mata upang magkamalay. Pilit na rin nitong inaalis ang sarili mula sa pagkakagapos sa kadenang bakal.“Wala na kayong magagawa, lovebirds! Kahit na anong gawin ninyo ay mamamatay lang din kayo pagkatapos nito!” humahalakhak na sigaw ng demonyong matanda. Halos mapuno ng usok ang kinatatayuan nito gawa ng tabakong binubuga nito maya’t maya. Halos maubo pa ang matanda dahil sa ginawang pagtawa at malulon ang usok na hinihithit nito.
HALOS MANLAKI ANG mga mata ni Veron sa gulat nang ipakilala ni Mr. Thurn ang estrangherong biglang sumipot sa harapan nila kanina. Halos mamilog ang kaniyang mga mata at labi sa labis na gulat nang banggitin nito ang code name ng taong kanina pa niya hinihintay.‘I heard it, right? Is he really Agent Blue?’ hindi makapaniwalang tanong ni Veron sa sarili.Sa tinagal-tagal ng komunikasyon nila ni Agent Blue, ni minsan ay hindi niya pa ito nakita nang harapan. Ang alam lang niya ay isa ito sa mga pinagkakatiwalaang secret agent sa Gem Secret Agency Association at hindi naman lahat ng taong namumuno sa asosasyong iyon ay kilala niya. Mahigpit ang ginagawa ng mga namumuno hinggil sa pagtatago ng seguridad at pagkatao ng mga importanteng tao sa loob ng ahensyang iyon. Kung madali lang gawin iyon, marahil ay matagal na niyang nagawa. Ngunit hindi magiging madali ang lahat hanggat wala siyang nakukuhang kasama at katuwang upang magkaroon ng kaalaman hinggil sa mga bagay-bagay sa loob ng asosa
HINDI ALAM NI Veron kung saan nagmumula ang galit ni Agent Blue nang mga oras na iyon. Tila ba sinapian ito ng isang demonyo na bigla na lang nag-alboroto sa harapan niya. Samantala ay abot tainga naman ang pagkakangiti ni Mr. Thurn habang nakaangat ang noo na nakamasid sa pamangkin. Tila ba ipinagmamalaki nito ang ipinapakitang kademonyohan ng lalaki. “Ang lalaking iyan ang sumira ng lahat ng plano! Lahat-lahat ng plano namin ay nasira magmula nang makilala mo ang gag*ng ’yan!” pagpapatuloy ni Agent Blue. Kataka-takang wala man lang naging reaksyon si Ynzo hinggil sa mga pinagsasabi ng lalaking nakasuot ng maskara. Tanging lihim na pagtagis lamang ng kaniyang mga bagang ang nagagawa ni Ynzo habang matamang nakikinig sa lalaki. “Bakit, may karapatan ka bang pigilan ako? Wala naman, ’di ba?” tanging nasabi lang ni Veron habang matamang pinagmamasdan ang lalaki. Sa wakas ay humarap din ito sa direksyon niya. Ngunit hindi pa rin niya makita ang kabuuan ng hitsura nito. Maging ang mg
KATAKA-TAKANG WALA man lang anumang naging reaksyon si Ynzo nang makilala kung sino ang estranghero sa likod ng kulay itim na maskara. Taliwas iyon sa bumalatay na gulat at sakit sa kabuuan ni Veron. Dapat siguro ay mas inasahan na niya ang pinakamalalang sitwasyon upang maiwasan na niya ang masaktan ng ganoon ngunit ibang-iba pala talaga kapag nasa sitwasyon ka na. “Skyler...” halos bulong lang sa hangin ang nagawa ni Veron nang banggitin iyon. Sa dinami-dami ng tao sa mundo, bakit ang dating kasintahan pa ang gagawa sa kaniya ng ganito? She never expect this to happened. Muling nanariwa sa alaala ni Veron ang lahat ng pinagsamahan nila ni Skyler. Everything was just perfect and magical. Malayong-malayo sa isipan niyang mangyayari ito sa kanilang dalawa ngayon. “Hi, Veron...” malamig na bati ni Skyler. Tinitigan ito ni Veron sa mga mata at taliwas rin mula sa inaasahan niya ang ngayon ay pakikitungo nito sa kaniya. Punong-puno ng galit ang mga mata nito at maging ang sariling tin
SERYOSONG TINITIGAN ni Ynzo si Veron sa mga mata habang mahigpit na hawak ang mga kamay nito. Kung pupuwede lang matunaw sa mga titig ni Ynzo ay baka kanina pa natunaw na parang ice cream ang babae sa paraan ng pagkakatitig nito.“Today, in front of those we love, I give you my heart...” panimula ni Ynzo.Sa harap ng lahat ng mga mahal nila sa buhay, sa harap ng kaniyang mga magulang, kaibigan at mga kakilala ay buong katapatan niyang iniaalay ang puso kay Veron mula sa araw na ito.“I give it without hesitation, sure that it will be bruised at times by the chaos of life but sure also that it will know joy...” Madamdaming pagpapatuloy ni Ynzo.Hindi siya sigurado sa magiging takbo ng panahon at siguradong uulanin sila ng tukso at mga pagsubok sa buhay ngunit sisiguruhin niyang liligaya ang babae sa piling niya.“I give it without expectation or cost, for that is the only way it can truly belong to another. I give it only with hope, only with love, and only with joy that from this day
HALOS PAGTALUNAN PA nina Ynzo at Veron kung saan gaganapin ang kanilang kasal. Oo nga at ikinasal na sila noon ngunit iba pa rin ang sitwasyon nila ngayon. Tila balewala sa kanilang dalawa ang preparasyon para sa pag-iisang dibdib nila noon kumpara ngayong may damdamin na silang dalawa para sa isa’t isa. “I want a church wedding, Wifey. Iba pa rin ang may basbas tayo at pagpapala mula sa Poong Maykapal,” pagdesisyon ni Ynzo habang kausap ang asawa. Bahagyang umiling si Veron bilang tugon. “No. I won’t let that happened, Hubby. Church wedding na ang naganap nating kasal noon. Napaka-boring naman yata kung ganoon ulit ngayon. Iba talaga ang pakiramdam kung bago ang venue at dekorasyon ng buong paligid. I insists for a garden wedding,” pagtatapos na tugon ni Veron habang nakikipagtitigan kay Ynzo. Napabuntong-hininga naman ang lalaki habang kumakamot sa sariling ulo. “Wifey, let’s have a church wedding again. Mas maganda kung sa bahay ng Diyos tayo ikakasal para mas basbasan pa ang a
NAG-UNAHANG MAGLANDAS ang sunod-subod na patak ng luha sa mga mata ni Veron nang makita si Ynzo sa sulok ng silid na biglang nagliwanag dahil sa kislap ng mga Christmas lights at iba’t ibang klase ng pampailaw. Kasunod ng pagpailanlang ng mabining tugtugin ay siya ring pagsaliw ng tinig ni Ynzo na ilang linggo niya ring kinapanabikang marinig. Naghalo-halo na sa puso ni Veron ngayon ang tuwa, saya, galit, inis at pagkagigil sa lalaking halos pasabugin ang puso niya sa labis na kaba. Hawak ang kulay puting rosas ay unti-unting lumapit si Ynzo sa kaniya. “Can you let me take away your tears? Can I see your smile always? Please let’s get together... Let our hearts stay forever...” Pag-awit ni Ynzo sa kaniyang harapan habang sinasabayan ang malamyos na tugtuging nagmumula sa isang violin. Halos manlaki ang mga mata ni Ynzo nang pagsusuntukin siya ni Veron nang tuluyan itong makalapit sa babae. Natatawang sinalo ni Ynzo ang mga kamao niyang sumusuntok dito habang patuloy pa rin ang pagl
HALOS LUNURIN NG kaba ang puso ni Veron habang minamaneho ang sariling motorsiklo. Hindi siya makapaniwalang malalagay sa alanganin ang sitwasyon ni Ynzo sa mga oras na ito ngunit base sa narinig mula sa ina ng lalaki ay mukhang kailangan na niyang maniwalang nasa bingit na nga kamatayan ang asawa. Nais mag-unahang tumulo ng mga luha niya gawa ng takot at kabang nararamdaman ngunit hindi dapat lalo na’t nagmamaneho pa siya ng motorsiklo. Kailangan niyang kumalma dahil baka imbes na makarating siya sa ospital ng matiwasay ay baka mauna pa siya kay Ynzo na magtungo sa kabilang buhay. “Ano ba kasing nangyayari, Ynzo? Akala ko ba ay ayos ka na? Si Skyler nga nagawang maka-recover kaagad, ikaw pa kaya?” himutok ni Veron habang nagmamaneho. Halos patayin na siya ng kabang lumulukob sa puso niya. Daig pa niya ang sinasakal dahil sa nadaramang takot. Takot na mawala ang taong pinakamamahal niya. Basta na lang iniwan ni Veron ang motorsiklo nang makarating siya sa tapat ng ospital. Mabuti
Ipinagpatuloy ni Veron ang pagbabasa sa iba pang pahina ng kwaderno ni Ynzo. May iilang doodle at drawings doon na ginuguhit nito. May ibang pahina na ginuhitan nito ng babaeng nag-eensayo sa parang at kagubatan. Lahat ng iyon ay guhit ng isang babaeng nakatalikod o hindi kaya ay nakatagilid. ‘Ilang buwan o taon na ba akong hindi nakapagsusulat dito? I thought everything will end up on a piece of paper. But mind you, notebook! I saw her right now! Iba man ang tindig niya sa suot niyang black suit, when I saw her eyes, alam kong siya ’yon! Nakasalubong ko lang siya habang papalabas ng Secret Agency at kahit na salubong ang kaniyang mga kilay at tila ba galit na galit, ramdam ng puso ko ang kakaibang kaba nang magtagpo ang paningin namin. But she doesn’t even recognized me. Ang sakit! Iyong tingin niya na para bang isa lang akong estranghero para sa kaniya...’ Napailing-iling si Veron nang mabasa iyon. Marahil ay ang tagpong iyon ay nang magsimula siyang magrebelde sa kanilang organis
“I know that a little doubt playing on your head right now, Anak... But let me give you this,” bigkas naman ni Ginang Tolledo. “And I hope time will come that you will forgive our son.” Dumako ang tingin ni Veron sa maliit na kwadernong hawak ni Ginang Tolledo at marahang iniabot sa kaniya iyon. Nang tingnan niya ang mag-asawa ay kababakasan ng luha ang mga mata ng mga ito. “Hindi ko dapat pinakailaman iyan sa mga gamit ni Ynzo pero alam kong makatutulong ang bagay na iyan upang mas malinawan ka. Hope that you will soon understand why our son did that things to you...” sunod-sunod na bigkas ng butihing Ginang. “Alam kong maiintindihan mo rin ang lahat, Veron anak,” nakangiting bigkas ni Ginoong Tolledo. Muling dumako ang tingin ni Veron sa maliit na kwadernong hawak. Kumg titingnan ay may kalumaan na ang aklat na iyon ngunit halatang iningatan at inalagaan sa loob ng ilang taon. Kulay ginto at pilak ang pangunahing kulay ng pabalat ng kwadernong iyon. At nang buksan ni Veron ay k
NANINIWALA NA SI Veron na ang masamang damo ay matagal mamatay. Napatunayan niya iyon sa kalagayang natamo ni Mr. Thurn dahil nakikipaglaban pa rin ang katawan nito mula sa tadtad ng balang natamo mula sa sariling pamangkin. Hindi niya akalaing mabubuhay pa rin ang matanda sa kabila ng lahat ngunit ipinagpapasalamat pa rin iyon ni Veron dahil may pagkakataon siyang matunghayan kung paano nito pagbayaran ang mga kasalanan sa piitan kung sakaling gumaling na ito. Ang buong Gem Secret Agency Association ang nagpagamot sa tatlong importanteng tao na lubhang naapektuhan ng sagupaang naganap. Sina Mr. Thurn, Skyler at higit sa lahat ay si Ynzo. Buong akala ni Veron ay maayos na ang kalagayan ni Ynzo dahil dadalawang bala lang naman ang natanggap nito ngunit laking kaguluhan ng lahat nang mawalan ng malay tao ang kaniyang asawa habang dinadala ito sa ospital. Unang naisip niya ay umaarte lang ang lalaki ngunit napatunayan iyon nang maramdamang halos humina na ang pintig ng pulso nito nang
NAG-UNAHANG MAGLANDAS ANG masaganang luha sa mga mata ni Veron. Hindi alam kung sino sa dalawang lalaki ang unang dadaluhan. Nang mapadako ang kaniyang paningin kay Mr. Thurn, tahimik na itong nakahiga sa lupa habang naliligo sa sarili nitong dugo. Nakapikit na rin maging ang mga mata nito. “W—Wifey...” Ang katagang iyon ay tila isa lamang ungol dahil sa hirap ng paghinga ni Ynzo. Kaagad na dinaluhan ni Veron ang asawa. “Go... T—Talk to h—him...” paanas nitong pakiusap. Lumatay ang pag-aalinlangan sa mukha ni Veron ngunit ang mukha ni Ynzo ay nagpapakita ng pagiging determinado. Nais nitong kausapin niya si Skyler ngayon mismo. Ginawaran ni Veron ng marahang halik sa labi si Ynzo bago ito inilapag ng dahan-dahan sa lupang nalalatagan ng mga tuyong dahon at sanga ng mga punong-kahoy. “I’ll be right back, Hubby. Just hold on and don’t leave me,” mahigpit na bilin dito ni Veron. Tanging ngiti lamang ang naitugon ni Ynzo. Kaagad na dinaluhan ni Veron si Skyler na kagaya ni Mr. Th
“CAN YOU PLEASE slow down, Wifey?” malakas na pakiusap ni Ynzo kay Veron nang halos paliparin na nito ang pagpapaandar ng motorsiklo sa gitna ng kakahuyan. “I have no time to slow down, Ynzo! Makakalayo na ang mga hayop na ’yon!” ganting sigaw niya. Napakalapit lang naman nila sa isa’t isa at halos magkayakapan na nga ngunit nagagawa pa rin nilang magpalitan ng malakas na sigaw para mag-usap. Para kay Veron ay masyadong bingi si Ynzo kaya niya nagagawa ang bagay na iyon. “I hate you for being a spoiled brat and being a ‘headaches of all’,” turan ni Ynzo. “But still I don’t have a choice but to love you more.” Nagkasalubong naman ang mga kilay ni Veron nang dahil sa narinig. Sa gitna ng napakadelikadong sitwasyon, nagagawa pa rin nitong magpakawala ng ganoong klase ng salita. “Ano na naman ang ginawa ko?” Napailing pa siya habang kunot-noong nakatingin sa dinadaanan. “There! Iyang mga biglaang kilos mo! Hindi mo alam kung paano nahulog ang puso ko nang makita kitang nakatayo sa i