Umawang ang labi ni Belinda nang makita ang paglapit ng babae kay Van at nakipagkamay. It was a simple gesture, pero kay Belinda ay nag-alab na ang selos na nararamdaman niya. Hindi niya mapigilan ang sarili na magkaroon ng ganoong nararamdaman ngayon lalo na dahil ilang araw na silang hindi gaanong nag-uusap tapos ngayon ay makikita niyang nakikipagtawanan ito.Napagilid si Belinda nang maglakad ang babaeng kausap ni Van palabas. Nginitian siya ng babae and she looks so kind, pero si Belinda ay hindi kayang magbigay ng ngiti dahil sa bigat ng nararamdaman niya at dahil na rin sa selos.“Do you need anything?” tanong ni Van habang nagsisimulang ayusin ang mga papeles sa lamesa niya.Sa tanong ni Van, mas lalong bumigat ang pakiramdam ni Belinda. Kung kanina ay mabigat na, mas sobra na ngayon dahil iyon pa ang naging tanong nito.“W-Wala,” sagot ni Belinda at agad na umiwas ng tingin.Imbes na lumapit, lumabas na lang siya at hindi na tumuloy. Mabilis siyang umalis papunta sa kwarto, a
"E-Excuse me po!" sabi ni Belinda para makadaan sa mga kumpulan. But then… pagkasabi niya ng tatlong salitang iyon, biglang tumabi ang mga tao at binigyan siya ng sobrang luwang na daanan.Natigilan siya, hindi alam kung paano niya ihahakbang ang paa niya nang tuluyang makita si Van na may hawak na bulaklak. Walang bugbugan na nagaganap. Hindi alam ni Belinda ang gagawin nang mapagtanto niya na wala namang bugbugang nagaganap gaya ng sinabi ni Zyra at Faye. Until she felt someone tap her back."Ang bilis mo naman tumakbo," si Zyra at nang tignan ni Belinda ito ay nakangiti na silang dalawa. "Doon lang kami," si Faye at agad na hinila na si Zyra palayo.Napasulyap ulit si Belinda sa harap niya—kung nasaan si Van. Nakapalibot dito ang magagandang disenyo ng mga bulaklak, at pati ang daraanan niya ay punong-puno ng mga bulaklak. It looked like a wedding aisle, ang daanan ng bride papunta sa lalaking papakasalan.Sa likod ni Van, nag-aagaw ang kulay kahel ng langit, pero napako ang ting
Everything seems unreal for Belinda. Pakiramdam niya nakalutang siya sa sobrang gaan at saya ng nararamdaman niya. Sa ngayon, talagang wala na siyang ibang hiling pa. After what happened, may kaunting salo-salo na nangyari para i-celebrate ang proposal ni Van kay Belinda. Everyone was really happy, pero para kay Belinda, kulang ang salitang "happy" sa nararamdaman niya. “Aba, parang kailan lang ay inis na inis ka at tinatawag na uncle si Van, tapos ngayon ayaw mo na kaming pansinin dahil sa pangit na yan? Magtatampo na ako,” pagbibiro ni Julious habang nakatingin kay Daviah, dahil talagang kapansin-pansin ang pagiging malapit ng dalawa pagdating sa Manila. They were eating at the long table sa mismong mansion ng mga Francisco. Belinda looked at Van and their daughter, who was now smiling habang nakaupo sa tabi ni Van at hinihiram ang phone nito. Yes, Daviah is now holding Van's phone at hinahayaan lang siya ni Van sa ginagawa niya. “Tapos sabi pa niya, mas gwapo raw si Tito n
Chapter 196 “Oh? Bakit nasa labas ka? You need anything?” Mahinahong tanong ni Edie at tumingin pa sa likod ni Belinda para tignan kung may kasama pa ito, nang mapagtanto na mag-isa lang niya ay muli niyang tinignan si Belinda.Belinda bit her lips and stared at her father, nanginginig at kinakabahan, pero hindi na niya napigilan ang paa niya. She already want to hug her Papa. Ang totoong ama niya.“Thank you for everything… papa,” Belinda started to cry after she said that. This was the first time na tuluyan niyang matawag ng ganoon ang kanyang ama. Belinda wanted to call her dad ng ganoon matagal na, pero dahil sa hiyang nararamdaman niya ay hindi niya magawa.Napasinghot siya ng yakapin siya pabalik ng kanyang ama. Subrang sarap sa pakiramdam ng mayakap ng isang ama at talaga naman iyon ang rason kaya patuloy na pumapatak ang luha sa mata niya.“I'm happy for you, a-anak ko.” Napapikit si Edie nang mabasag ang boses niya at sabihin niya iyon.Mas lalo tuloy na humigpit ang yakap
Isang oras na simula nang pumasok si Van sa banyo. Inaantok na si Belinda, pero sinubukan niyang lahat para hindi tuluyang makatulog at makausap si Van.Kinakabahan siya, pero dahil sa lahat ng nangyari, pakiramdam niya mas mabuting maayos na ang lahat sa kanila, sa lahat ng mga nakapalibot sa kanola.Napaupo si Belinda nang bumukas ang pinto ng banyo. Kumunot ang noo ni Van nang mapansin ang mabilis na pag-upo ni Belinda. Nakagat na lang ni Belinda ang labi bago bumaba sa kama.Hindi agad nagsalita si Belinda. Agad siyang lumapit kay Van para yakapin ito. Nilagay ni Belinda ang dalawang kamay sa batok ni Van para mayakap ito ng mas maayos. Si Van, na naguguluhan, ay nakahawak sa likuran ni Belinda.“Hmmm?” tanong ni Van at agad na hinaplos pababa at pataas ang likod ni Belinda.“Gusto kong makausap ang mama mo,” mahinang ani ni Belinda, na siyang nagpatigil kay Van sa paghaplos.“Baby—”“Gusto kitang pakasalan nang walang iniintinding iba, kaya gusto kong makita ang mama mo, Van.” Sa
SIMULA “What the hell? Are you serious, Dad? Naririnig mo ba iyang sinasabi mo na gusto mong gawin ko? Dad, that's too much!” Hindi makapaniwala si Daviah, habang nanlalaki ang mga mata sa kanyang ama na si Van. Napatayo siya sa tindi ng emosyon na namuo sa narinig, nanginginig ang kamay habang sinusubukang intindihin ang sinasabi ng ama, pero kahit anong intidi ang gawin niya, hindi niya maintindihaan kung bakit biglang may ganitong desisyon ang kanyang ama para sa kanya. Pakiramdam ni Daviah ay parang nabingi siya. "I'm dead serious, Daviah. You know I don’t joke about things like this at bakit ako magbibiro ng patungkol sa pagpapakasal mo? Ano naman ang makukuha ko?” Malamig at matigas ang boses ni Van, tumagos hanggang sa dibdib ni Daviah ang bigat ng mga salita nito. Natigil si Daviah, gusto niyang magsalita, pero sa halip ay bumaling siya sa ina, si Belinda, na tahimik na nakaupo sa gilid. Nanlulumong tinitigan niya ito, naghahanap ng kaunting pag-unawa o suporta. Nguni
Chapter 1 Paglabas sa malaking gate nila, agad na napaupo at napahagulgol si Daviah. Kasabay noon ay ang pagtigil ng kotse sa harap niya. Hindi niya iyon pinansin, but when the car's door opened, napasulyap siya roon, and then, she saw a guy in his corporate attire. Napahikbi siya at natigil ang luha niya nang tignan niya ang lalaking nasa harap niya. Nahirapan pa siyang tignan ito dahil sa liwanag na nagmumula sa araw sa mismong taas ng lalake. A guy in his 20s was now standing in front of her. Nakakunot ang lalaki habang nakatingin kay Daviah. Napasulyap pa ang lalaki sa bahay-mansyon ng mga Villariva bago muling tignan si Daviah. "Miss, ipapasok ko ang kotse. Pwede bang tumabi ka?" sabi ng lalaki kay Daviah. Kumunot ang noo ni Daviah at inisip na isa ito sa mga kasosyo ng Daddy niya at kameeting ngayon. Daviah bit her lip nang biglang may naisip siya. Magsasalita sana siya, pero hindi niya natuloy nang muli siyang humikbi. Hindi gumalaw si Daviah sa pwesto niya, ni hin
Chapter 2“Good morning, Miss Daviah!” "Magandang umaga!" Bati pa ng mga nadaraanan ni Daviah na mga kasambahay pagpasok nito sa first house ng mga Francisco.Hindi niya pinansin o tinignan man lang ang mga bumabati sa kanya sa pagmamadaling pumunta sa opisina ng Lolo Edie niya. Gustong gusto na niyang makausap ang lolo niya at sabihin ang desisyon ng daddy at mommy niya. Gustong gusto na niyang magsumbong.Pero natigil siya sa paglalakad nang makita niya ang Lolo Edie, Lola Cylvia, at ilang mga tito niya sa sala na seryosong nag-uusap. Pati mga tita niya ay naroon din.“Daviah?” Ang Tita Faye niya ang unang nagsalita at tumayo nang makita siya.Kagat-labi siyang lumapit at niyakap ang Tita Faye niya. Hindi na niya napigilang umiyak habang iniisip ang desisyon ng kanyang mga magulang para sa buhay niya.Ayaw niya. Ayaw niyang magpakasal sa taong hindi niya kilala, at masyado pa siyang bata para magpakasal. PAkiramdam niya ngayon ay kunukuha na sa kanya ang kalayaan na magdesisyon sa
Nanghihinang naghilamos si Daviah ng mukha at saka tiningnan ang sarili sa salamin. Nagising siya na masama ang pakiramdam niya kahit na maayos naman ang pagtulog niya ngayong gabi, maaga nga siyang nakatulog kaya hinfi niya alam kung bakit nakakaramdam siya ng panghihina.Gusto niyang sumuka, pero wala namang lumalabas sa kanya. Nakaramdam din siya ng pagkahilo, na talaga namang dumagdag pa sa pagpahina sa kanya. Hindi siya sakitin kaya hindi niya mapigilan ang manibago sa pagsama ng kanyang pakiramdam. Binsa ni Daviah ang labi at saka ito huminga ng malalim. Ilang beses niya iyong ginawa, nagbabakasakaling bumuti ang pakiramdam niya.But even though she didn’t feel okay, naligo na siya at bumaba. It was only 7 AM nang tuluyan siyang bumaba. Ayaw niyang maulit ang nangyari kahapon na alas otso na siya nagising, kaya naman galit na galit si Geneva sa kanya. Hindi lang mapigilan ni Daviah anv mapangiti nang unang bumungad sa kanya ay si Azi na nasa sala, nakikipag-usap sa Papa nito
Masaya si Daviah pagkatapos ng araw na iyon kahit sobrang dami ng nangyari. She's happy dahil nagkaroon siya ng pagkakataon na makasama ang mga kapatid ni Azi at mapalapit sa kanila kahit papaano.Pagkatapos nilang kumain, pumasyal pa sila sa ilang bahagi ng probinsya, kaya naman sandaling nakalimutan ni Daviah ang mga pagpapahirap at insulto na nangyari kanina sa kanya.“Look! This is a good one,” sabi ni Vivian habang pauwi na sila, sabay pakita ng kuha sa camera niya. It was a picture of Azi hugging Daviah from the back while both of them were looking ahead. Lumipat si Vivian sa isa pang litrato, at ang isang iyon ay si Daviah na nakatingin sa dagat habang si Azi naman ay nakatingin kay Daviah, animo'y mas maganda pa ang tanawin niya kaysa sa tanawing tinatanaw ni Daviah. “I look so damn crazy in love with you there,” biglang sabi ni Azi na busy sa pagda-drive pero nasulyapan ang ipinakitang litrato ni Vivian. Napangiwi naman si Vivian sa narinig. “Seriously, Kuya Azi? Sobr
“Kumain ka na?” Azi asked nang lumayo si Daviah sa pagkakayakap.“Hindi pa siya kumain, Kuya. What if sa labas na lang tayo kumain? Sa may bulaluhan, I'm sure hindi pa nakakapunta roon si Ate Daviah,” nakangiting sabi ni Vivian sa gilid, and she look so excited.“You want bulalo?” tanong naman ni Azi kay Daviah.Daviah nodded and just smiled. Nanliit ang mata ni Azi at tinitigan si Daviah, hanggang sa mapanguso na lang si Daviah at umiwas ng tingin dahil hindi niya natatagalan ang titig nito.Azi was about to say something, pero hindi niya naituloy nang bumukas ang pinto sa di-kalayuan, and it was Lander.Pati si Lander ay natigilan nang makita sila Azi. Lander looked at Azi, pagkatapos noon ay tinignan naman niya si Daviah.“Wala ka bang sasabihin sa fiancé mo?” mariing tanong ni Lander kay Daviah.“What is it?” tanong naman ni Azi habang hindi mapigilan ang kunot-noo. Si Vivian naman ay natahimik na lang sa tanong ng Kuya Lander niya.“N-nasabi ko kasi kanina na gutom na ako, i-iyon
"Ang dami mong sugat, pero mabuti na lang maliliit lang, but the problem is itong mga napaso, subrang namumula na sila," nag-aalalang ani ni Vivian habang nakatingin sa sugat ni Daviah.Hindi nagawang magsalita ni Daviah dahil hindi niya alam kung anong sasabihin. Ngayon ang unang beses na magkakaroon siya ng interaction sa kapatid ni Azi."Masakit ba?" Tanong nito, pero agad din namang nagsalita agad na animo'y hindi na kailangan ng sagot ni Daviah. "Of course, masakit." Ani nito.Nang may magdala ng first aid, agad at hindi na nag-aksaya si Vivian sa paggamot kay Daviah, she immediately start.“Ako na ang humihingi ng pasensya sa ginawa ni Mama. Sorry, Ate Daviah,” mahinahon at ramdam sa boses ni Vivian ang paghingi ng tawad habang abala siya sa paglalagay ng ointment sa mga paso at sugat ni Daviah. Daviah couldn’t help but stare at Vivian. Parehas sila ng mata ng Kuya Azi niya, and she looked so fragile. “May rumi po ba sa mukha ko?” Dahil sa pagtitig ni Daviah, hindi na napigi
Chapter 71“What the hell is this?” Pinunasan ni Daviah ang luha niya nang pumasok si Lander sa dining table. Kasunod niya si Vivian, ang bunsong kapatid ni Azi. Nakangiti itong pumasok, pero biglang nawala ang ngiti nang makita ang kalat sa sahig. Pareho silang wala kanina nang magising si Daviah, at nabalitaan niyang maaga silang umalis. Mukhang kararating lang nila ngayon. Tinanggal ni Lander ang suot na headphones at kunot-noong tinignan ang mga pagkaing nagkalat sa sahig. Nang walang sumagot mula sa mga kasambahay o kay Daviah, tinignan niya ang mga kasambahay. “Nagtatanong ako kung anong nangyari dito?” seryosong tanong ni Lander sa kanila. Nagtinginan ang mga kasambahay, halatang nagtuturuan kung sino ang unang magsasalita. They all scared reason why Daviah sigh.Nang wala pa ring umimik, lalong kumunot ang noo ni Lander. Samantala, tahimik lang si Vivian, pero ramdam ni Daviah ang tingin nito sa kanya. Hindi tulad ng titig ng kanilang ina, Vivian look at her gentle.“Wa
“Ouch!” Nabitawan ni Daviah ang kutsilyo na hawak niya nang mahiwa ang kanyang kamay. Mangiyak-iyak siyang lumapit sa sink upang hugasan ang sugat. Naghihiwa siya ng karne at hirap siya sa paghiwa dahil iyon ang unang beses na maghihiwa siya ng ganun. Akala niya noong una ay madali lang, pero hindi naman pala ganoon kadali lalo. Kailangan niyang gumawa ng maliliit na hiwa dahil isasahog iyon sa pakbet. Geneva had requested fried fish and pakbet for lunch. However, Daviah really didn’t know how to cook it kaya nag search na lang ito sa internet kung paano ang magluto, hindi lang niya sigurado kung magagawa niya ba iyon ng tama. She couldn’t even manage to slice properly, kaya naman nagkaroon na siya ng maraming sugat sa kamay, maliliit lang naman, pero dahil naparami na ay nararamdaman na ni Daviah ang hapdi. “Sorry, Ma’am Daviah. Gusto po sana namin kayong tulungan, pero baka mapagalitan kami ni Ma’am Geneva,” ani ng isang kasambahay na nakatayo sa gilid. Napangiti si Daviah sa
“Gising na pala ang senyorita,” agad na narinig ni Daviah iyon nang pababa siya sa hagdan. Galing iyon kay Geneva na prenteng nakaupo sa sofa. Hindi tuloy alam ni Daviah kung magpapatuloy siya sa pagbaba o hindi. She suddenly froze at the cold voice of Azi's mother. Bigla siyang natauhan kung nasaan siya at kung ano ang kinakaharap niya. She was too happy about their short conversation with Azi kaninang alauna, kaya talaga namang medyo nakalimutan niya kung gaano siya hindi gusto ng Mama ni Azi.“G-Good morning po.” Kahit natigilan at hindi alam ang gagawin, she still tried to be calm and polite. She tried to smile to Geneva kahit na hindi ito nakangiti, pero ang ngiti nito ay talaga namang nanginginig Binati niya ito at dahan-dahang nagpatuloy sa pagbaba. She tried not to create any noise habang pababa.“Alam mo ba kung anong oras na?” tanong bigla ni Geneva nang hindi tumitingin kay Daviah. “A-Alas otso na po—” “At sa tingin mo, paggising yan ng responsableng babae? At saka,
Noong una ay akala ni Daviah ay panaginip lang na may tumatawag sa kanya kaya hindi niya iyon pinansin, pero nagising si Daviah nang maramdaman ang paghalik sa pisngi niya. Kung hindi niya naamoy agad ang pamilyar na pabango ni Azi, paniguradong sisigaw siya, pero naamoy niya agad iyon at talagang nanuot sa kanyang ilong."Love," muling tawag nito. Inaantok na tinignan ni Daviah ang tao sa tabi niya and there she saw Azi, sitting beside her, nakababa ng kaunti ang katawan dahil sa panggigising sa kanta.“I'm sorry, I woke you up,” malambing na ani ni Azi kay Daviah nang dahan-dahan siyang naupo mula sa pagkakahiga.“Bakit? May problema ba?” tanong ni Daviah habang humihikab.They sleep in separate rooms dahil na rin sa kagustuhan ni Geneva, ang mama ni Azi. Azi said that it's fine if they sleep in one room together dahil ikakasal naman na sila. Pero si Daviah mismo ang tumanggi doon dahil alam niyang mas lalo lang magkakaproblema. Masyado ng mainit ang nangyare sa dinner nila, kaya
Chapter 67Nakahinga ng maluwag si Daviah nang makita niyang pababa na si Azi sa hagdan kasama ang papa nito. Halos isang oras siya sa taas, at hindi mapakali si Daviah habang nakaupo sa sofa kasama ang mama ni Azi at si Zara.Halos hirap siyang gumalaw kanina pa, pero ngayong nakita na niya si Azi ay biglang lumuwag ang dibdib niya.“Mabuti naman at bumaba na kayong mag-ama. Kanina pa naghihintay ang dinner. Let's go, let's have dinner,” ani Geneva habang umiiling nang makita ang dalawa.“Manang, pakitawag si Lander!” Utos pa nito kay Manang.“Sige po, Ma'am!” Si Manang at agad na na tumango at tumungo sa hadgan.Agad na dumiretso si Azi kay Daviah. Ngumiti si Daviah sa kanya, pero seryosong nakatingin lang si Azi rito.“May nangyare ba? Why are you so serious?” Tanong ni Daviah rito, pero imbes na sagutin ay agad namang siyang tinanong ni Azi.“You okay?” Tanong ni Azi na sandaling nagpangiti kay Daviah.Kahit kailan talaga ay alam nito kung kailan hindi okay si Daviah.Tumango si D