CHAPTER 163 Van looked at Belinda, gulat at sandaling natigilan. “You already know?” Natawa si Belinda sa tanong ni Van. “Na ano? Na single ka na o na alam kong babaero ka at nandito ka para mambabae?” Belinda said sarcastically. Van sighed and closed his eyes. Huminga uto ng malalim at tumalikod pa na animo'y umiipon ng lakas ng loob. “Why are you so mad? You should be happy that I’m giving my attention to another woman. Isn't the first time we saw each other sa loob ng limang taon na nakalipas ay iniiwasan mo ako? I am doing my best now, Belinda. So why the are you angry? I’m avoiding you because you have a husband at ayaw ko ng—" “Sa tingin mo ba kung may asawa ako, nandito ako ngayon? Sa tingin mo makikipagsayawan ako at makikipag-inuman kung may asawa ako? Can you even think about that? Hindi ako ganoong klaseng babae, Van. Hindi ako makikipagsayaw sa iba kung may asawa ako. And damn it, Van. Hindi mo ba naitanong kung bakit wala ang sinasabi mong asawa ko sa pag-uwi k
Chapter 164Van's hands started traveling over Belinda's body habang patuloy at walang sawa siyang humahalik sa kanya.“Hmmm…” Napadaing si Belinda nang kagatin ni Van ang labi niya, at mas pinalalim pa ang halik. Parehas silang uhaw. Parehas na nakikipaglaban na animo'y gustong malaman kung sino ang pinakamagaling.It looks like, they want to please each other.Belinda was really drunk, pero mas lalo siyang nalasing sa halik ni Van at aa paraan nito; dumagdag pa ang mga haplos ni Van na nakakaliyo at nakakawala sa sarili. Five years. Five fvcking years, and she let Van kiss her again like this.It's feels good.She could clearly feel it. In five years, hindi niya naramdaman ang bagay na si Van lang ang nakakapagparamdam sa kanya. Para bang sa limang taon na pagkawala ng relasyon nila, natulog ang pakiramdam na iyon. But now, just like that, muling nabuhay ang natutulog na iyon, na parang kilalang-kilala talaga ng katawan niya si Van.Lahat ng parte ng katawan niya ay biglang nagising
Belinda looked at Van's pocket and then rolled her eyes again. Binilisan pa niya ang paglalakad dahil ayaw niyang marinig kung sino iyon. Baka isa na naman sa mga kausap niya kanina sa bar at hinahanap siya kaya talagang binilisan ni Belinda ang lakad.She didn’t know kung bakit biglang nawala ang kanyang pagkalasing. Siguro dahil sa dami ng nangyari? She didn’t know, but now she could walk straight, huli pa, pero hindi na gaano.“Yes, I'm with her. Gago, susuntukin kita kapag nakita kita,” Belinda heard Van say. Sa bilis ng lakad ni Belinda, walang hirap na naabutan siya ni Van at sumabay sa kanya.“Fine. I’ll tell her, pero ihanda mo ‘yang mukha mo at talagang maghihiram ka ng mukha ng aso,” Van seriously said bago tuluyang ibaba ang tawag.“Who's that? Warren?” Belinda curiously asked.“Yes, hinahanap ka raw ni Yuhan at ng iba pa. They’re all worried about you, so I suggest we go back for now para mapanatag sila. I'm telling you, iba sila mag-alala. They might call the NBI if they
Belinda kissed Daviah's forehead while she was still sleeping, pero sa paghalik niya ay mukhang naalimpungatan ang kanyang anak kaya napakagat si Belinda sa labi at napalayo.“I'm sorry. Did I wake you up?” Agad na tanong at paghingi ni Belinda ng paumanhin kay Daviah iah.Inaantok pa si Daviah habang nakatingin kay Belinda.“Where are you going?” mahinang tanong ni Daviah, na halatang antok pa rin, pero kahit na antok ay nagawa pa rin nitong itanong iyon.“Sa baba lang ako. I'm going to cook your favorite breakfast as your reward dahil subrang bait at good girl ng baby ko the last few days,” sagot ni Belinda habang nakangiti. Inayos niya ang buhok ng anak at inilagay sa gilid.Tumitig si Belinda kay Daviah at hindi maiwasang maisip si Van. Kung hindi lang siya lasing at hindi sobrang inis kay Van kagabi, siguro nasabi na niya rito ang tungkol kay Daviah. Pero dahil maraming nangyari, hindi niya nagawang sabihin ang tungkol sa anak niya. Sa puntong 'to, siguro nga talaga mas maayos n
“Sit down, Belinda.” This time, si Edie, ang ama ni Belinda ang nagsalita, na may seryosong tingin at boses kaya napatingin ulit si Belinda kay Van at kumunot ang noo, sinusubukang hanapin sa mukha nito ang sagot kung bakit subrang seryoso ng mga magulang niya.Hindi na napigilan ni Belinda ang magtanong sa isip kung ano ang pinag-usapan nila bago siya dumating. May sinabi ba si Van? Ano ang sinabi niya? Ano ang naging usapan nila?Umupo si Belinda gaya ng iniutos ni Edie, at nang makaupo na siya, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Edie.“I don’t know what’s happening, but Van came here early today to ask for permission to court you,” paunang sabi ni Edie gamit ang seryosong boses.“Po?” gulat na tanong ni Belinda bago muling tumingin kay Van para kumuha ng sagot.Court? He wants to court me? Ang mga tanong na iyon ay paulit-ulit na tumatakbo sa isip ni Belinda, sabay-sabay at halos parang tumakbo siya ng subrang layo sa lakas ng pagkabog ng dibdib niya sa narinig.Pa
Agad na hinarap ni Belinda si Van nang matapos ang usapan iyong kasama ang mga magulang ni Belinda. Tinaasan niya ito ng kilay dahil sinundan pa siya ni Van papunta sa kusina.Hindi pa rin makapaniwala si Belinda sa mga narinig niya. Okay, the truth is, she's happy hearing those things from Van. Sino ba naman ang hindi magiging masaya? It's been five years, but still, she is hearing this from Van, even after what happened between them.Magiging sinungaling siya kung sasabihin niyang hindi siya masaya sa mga narinig niya.Pakiramdam talaga ni Belinda ay isa lang iyon sa mga panaginip niya, but then, this is real, this is reality. Mahirap man paniwalaan, but this is really the reality. Reality na kahit kailan hindi inisip ni Belinda na mangyayare dahil kahit kailan ay hindi na siya umasa noon.“Umuwi ka na, o kaya pumunta ka na lang sa resort. Nandoon sila Yuhan at iba pa, so you know, you can just go there instead. Saka, maboboring ka lang dito,” mariing sabi ni Belinda kay Van dahil p
NAPAPALUNOK na lang si Belinda sa mga nangyayare. She look at her daughter na wala man lang kaalam alam na nandito at nakita na niya ang ama niya. “Belinda! Si Van nandito raw, baka makita niya si— Oh, g-good morning.” Napasulyap si Belinda kay Lia na talaga namang biglang biglang natigilan sa pagpasok. Kagigising lang ni Lia at kanina ay pagbaba niya nalaman niyang dumating si Van rito sa mansyon ng mga Francisco. Pagkatapos niyang malaman ang tingkol kay Van ay nagmamadali siyang pumasok sa kusina dahil napag alaman niya rin na nandoon si Belinda. Pinuntahan ni Lia si Belinda para sabihan ngunit tumigil siya sa paglalakad at sa pagsasalita nang makita si Van sa kusina.Nagsisi tuloy si Lia na nagsalita na ito kahit na hindi pa siya nakakarating sa mismong kusina, hindi tuloy niya nalaman agad na nandoon na din pala si Van at huli na siya sa pagbabala tungkol rito.Kinagat ni Lia ang kanyang labi habang nakatingin kay Van, pagkatapos ay tumingin kay Daviah, at sa huli kay Belinda.
Nanatili si Van na nakatayo matapos marinig ang sinabi ni Belinda. Hindi siya makapaniwala sa tahimik ngunit matibay na tono ng boses ni Belinda—mas matibay at malakas pa iyon kaysa sa anumang sigaw dahil parang nanuot sa dibdib niya ang bawat katagang sinabi nito.“You know how much you hurt me, so come on, don't ask why I hid and didn’t say anything to you about Daviah because we both know why,” dagdag ni Belinda, ang boses niya’y nanginginig pero hindi na pinilit pang itago ang emosyon. May lungkot na ngiti sa kanyang labi, tila isang alaala ng sakit na hindi na niya kayang burahin.Ngumiti siya kay Van, ngunit hindi iyon ngiti ng saya—isa itong ngiti ng isang taong napagod na.“Subrang gulo ng isip ko noon,” sabi ni Belinda habang unti-unting binabalikan ang mga alaala ng kanilang nakaraan.“I was too happy about what happened in Paris. Masayang-masaya ako kasi kahit na wala akong gaanong naramdamang pagmamahal mula sa pamilya ko maliban sa lola ko, biglang dumating ka sa buhay k
Nanghihinang naghilamos si Daviah ng mukha at saka tiningnan ang sarili sa salamin. Nagising siya na masama ang pakiramdam niya kahit na maayos naman ang pagtulog niya ngayong gabi, maaga nga siyang nakatulog kaya hinfi niya alam kung bakit nakakaramdam siya ng panghihina.Gusto niyang sumuka, pero wala namang lumalabas sa kanya. Nakaramdam din siya ng pagkahilo, na talaga namang dumagdag pa sa pagpahina sa kanya. Hindi siya sakitin kaya hindi niya mapigilan ang manibago sa pagsama ng kanyang pakiramdam. Binsa ni Daviah ang labi at saka ito huminga ng malalim. Ilang beses niya iyong ginawa, nagbabakasakaling bumuti ang pakiramdam niya.But even though she didn’t feel okay, naligo na siya at bumaba. It was only 7 AM nang tuluyan siyang bumaba. Ayaw niyang maulit ang nangyari kahapon na alas otso na siya nagising, kaya naman galit na galit si Geneva sa kanya. Hindi lang mapigilan ni Daviah anv mapangiti nang unang bumungad sa kanya ay si Azi na nasa sala, nakikipag-usap sa Papa nito
Masaya si Daviah pagkatapos ng araw na iyon kahit sobrang dami ng nangyari. She's happy dahil nagkaroon siya ng pagkakataon na makasama ang mga kapatid ni Azi at mapalapit sa kanila kahit papaano.Pagkatapos nilang kumain, pumasyal pa sila sa ilang bahagi ng probinsya, kaya naman sandaling nakalimutan ni Daviah ang mga pagpapahirap at insulto na nangyari kanina sa kanya.“Look! This is a good one,” sabi ni Vivian habang pauwi na sila, sabay pakita ng kuha sa camera niya. It was a picture of Azi hugging Daviah from the back while both of them were looking ahead. Lumipat si Vivian sa isa pang litrato, at ang isang iyon ay si Daviah na nakatingin sa dagat habang si Azi naman ay nakatingin kay Daviah, animo'y mas maganda pa ang tanawin niya kaysa sa tanawing tinatanaw ni Daviah. “I look so damn crazy in love with you there,” biglang sabi ni Azi na busy sa pagda-drive pero nasulyapan ang ipinakitang litrato ni Vivian. Napangiwi naman si Vivian sa narinig. “Seriously, Kuya Azi? Sobr
“Kumain ka na?” Azi asked nang lumayo si Daviah sa pagkakayakap.“Hindi pa siya kumain, Kuya. What if sa labas na lang tayo kumain? Sa may bulaluhan, I'm sure hindi pa nakakapunta roon si Ate Daviah,” nakangiting sabi ni Vivian sa gilid, and she look so excited.“You want bulalo?” tanong naman ni Azi kay Daviah.Daviah nodded and just smiled. Nanliit ang mata ni Azi at tinitigan si Daviah, hanggang sa mapanguso na lang si Daviah at umiwas ng tingin dahil hindi niya natatagalan ang titig nito.Azi was about to say something, pero hindi niya naituloy nang bumukas ang pinto sa di-kalayuan, and it was Lander.Pati si Lander ay natigilan nang makita sila Azi. Lander looked at Azi, pagkatapos noon ay tinignan naman niya si Daviah.“Wala ka bang sasabihin sa fiancé mo?” mariing tanong ni Lander kay Daviah.“What is it?” tanong naman ni Azi habang hindi mapigilan ang kunot-noo. Si Vivian naman ay natahimik na lang sa tanong ng Kuya Lander niya.“N-nasabi ko kasi kanina na gutom na ako, i-iyon
"Ang dami mong sugat, pero mabuti na lang maliliit lang, but the problem is itong mga napaso, subrang namumula na sila," nag-aalalang ani ni Vivian habang nakatingin sa sugat ni Daviah.Hindi nagawang magsalita ni Daviah dahil hindi niya alam kung anong sasabihin. Ngayon ang unang beses na magkakaroon siya ng interaction sa kapatid ni Azi."Masakit ba?" Tanong nito, pero agad din namang nagsalita agad na animo'y hindi na kailangan ng sagot ni Daviah. "Of course, masakit." Ani nito.Nang may magdala ng first aid, agad at hindi na nag-aksaya si Vivian sa paggamot kay Daviah, she immediately start.“Ako na ang humihingi ng pasensya sa ginawa ni Mama. Sorry, Ate Daviah,” mahinahon at ramdam sa boses ni Vivian ang paghingi ng tawad habang abala siya sa paglalagay ng ointment sa mga paso at sugat ni Daviah. Daviah couldn’t help but stare at Vivian. Parehas sila ng mata ng Kuya Azi niya, and she looked so fragile. “May rumi po ba sa mukha ko?” Dahil sa pagtitig ni Daviah, hindi na napigi
Chapter 71“What the hell is this?” Pinunasan ni Daviah ang luha niya nang pumasok si Lander sa dining table. Kasunod niya si Vivian, ang bunsong kapatid ni Azi. Nakangiti itong pumasok, pero biglang nawala ang ngiti nang makita ang kalat sa sahig. Pareho silang wala kanina nang magising si Daviah, at nabalitaan niyang maaga silang umalis. Mukhang kararating lang nila ngayon. Tinanggal ni Lander ang suot na headphones at kunot-noong tinignan ang mga pagkaing nagkalat sa sahig. Nang walang sumagot mula sa mga kasambahay o kay Daviah, tinignan niya ang mga kasambahay. “Nagtatanong ako kung anong nangyari dito?” seryosong tanong ni Lander sa kanila. Nagtinginan ang mga kasambahay, halatang nagtuturuan kung sino ang unang magsasalita. They all scared reason why Daviah sigh.Nang wala pa ring umimik, lalong kumunot ang noo ni Lander. Samantala, tahimik lang si Vivian, pero ramdam ni Daviah ang tingin nito sa kanya. Hindi tulad ng titig ng kanilang ina, Vivian look at her gentle.“Wa
“Ouch!” Nabitawan ni Daviah ang kutsilyo na hawak niya nang mahiwa ang kanyang kamay. Mangiyak-iyak siyang lumapit sa sink upang hugasan ang sugat. Naghihiwa siya ng karne at hirap siya sa paghiwa dahil iyon ang unang beses na maghihiwa siya ng ganun. Akala niya noong una ay madali lang, pero hindi naman pala ganoon kadali lalo. Kailangan niyang gumawa ng maliliit na hiwa dahil isasahog iyon sa pakbet. Geneva had requested fried fish and pakbet for lunch. However, Daviah really didn’t know how to cook it kaya nag search na lang ito sa internet kung paano ang magluto, hindi lang niya sigurado kung magagawa niya ba iyon ng tama. She couldn’t even manage to slice properly, kaya naman nagkaroon na siya ng maraming sugat sa kamay, maliliit lang naman, pero dahil naparami na ay nararamdaman na ni Daviah ang hapdi. “Sorry, Ma’am Daviah. Gusto po sana namin kayong tulungan, pero baka mapagalitan kami ni Ma’am Geneva,” ani ng isang kasambahay na nakatayo sa gilid. Napangiti si Daviah sa
“Gising na pala ang senyorita,” agad na narinig ni Daviah iyon nang pababa siya sa hagdan. Galing iyon kay Geneva na prenteng nakaupo sa sofa. Hindi tuloy alam ni Daviah kung magpapatuloy siya sa pagbaba o hindi. She suddenly froze at the cold voice of Azi's mother. Bigla siyang natauhan kung nasaan siya at kung ano ang kinakaharap niya. She was too happy about their short conversation with Azi kaninang alauna, kaya talaga namang medyo nakalimutan niya kung gaano siya hindi gusto ng Mama ni Azi.“G-Good morning po.” Kahit natigilan at hindi alam ang gagawin, she still tried to be calm and polite. She tried to smile to Geneva kahit na hindi ito nakangiti, pero ang ngiti nito ay talaga namang nanginginig Binati niya ito at dahan-dahang nagpatuloy sa pagbaba. She tried not to create any noise habang pababa.“Alam mo ba kung anong oras na?” tanong bigla ni Geneva nang hindi tumitingin kay Daviah. “A-Alas otso na po—” “At sa tingin mo, paggising yan ng responsableng babae? At saka,
Noong una ay akala ni Daviah ay panaginip lang na may tumatawag sa kanya kaya hindi niya iyon pinansin, pero nagising si Daviah nang maramdaman ang paghalik sa pisngi niya. Kung hindi niya naamoy agad ang pamilyar na pabango ni Azi, paniguradong sisigaw siya, pero naamoy niya agad iyon at talagang nanuot sa kanyang ilong."Love," muling tawag nito. Inaantok na tinignan ni Daviah ang tao sa tabi niya and there she saw Azi, sitting beside her, nakababa ng kaunti ang katawan dahil sa panggigising sa kanta.“I'm sorry, I woke you up,” malambing na ani ni Azi kay Daviah nang dahan-dahan siyang naupo mula sa pagkakahiga.“Bakit? May problema ba?” tanong ni Daviah habang humihikab.They sleep in separate rooms dahil na rin sa kagustuhan ni Geneva, ang mama ni Azi. Azi said that it's fine if they sleep in one room together dahil ikakasal naman na sila. Pero si Daviah mismo ang tumanggi doon dahil alam niyang mas lalo lang magkakaproblema. Masyado ng mainit ang nangyare sa dinner nila, kaya
Chapter 67Nakahinga ng maluwag si Daviah nang makita niyang pababa na si Azi sa hagdan kasama ang papa nito. Halos isang oras siya sa taas, at hindi mapakali si Daviah habang nakaupo sa sofa kasama ang mama ni Azi at si Zara.Halos hirap siyang gumalaw kanina pa, pero ngayong nakita na niya si Azi ay biglang lumuwag ang dibdib niya.“Mabuti naman at bumaba na kayong mag-ama. Kanina pa naghihintay ang dinner. Let's go, let's have dinner,” ani Geneva habang umiiling nang makita ang dalawa.“Manang, pakitawag si Lander!” Utos pa nito kay Manang.“Sige po, Ma'am!” Si Manang at agad na na tumango at tumungo sa hadgan.Agad na dumiretso si Azi kay Daviah. Ngumiti si Daviah sa kanya, pero seryosong nakatingin lang si Azi rito.“May nangyare ba? Why are you so serious?” Tanong ni Daviah rito, pero imbes na sagutin ay agad namang siyang tinanong ni Azi.“You okay?” Tanong ni Azi na sandaling nagpangiti kay Daviah.Kahit kailan talaga ay alam nito kung kailan hindi okay si Daviah.Tumango si D