Chapter 1

Wala nang mas masaya pa kung may araw kang hinihintay na pinakamasaya. Kasama ko si Kristine, my best friend sa amusement park habang hinihintay si Larson.

"Girl, puntahan mo kaya si Larson ngayon," suhestiyon ni Kristine dahil pareho kami ngayong basang-basa na sa ulan kahihintay sa kaniya.

"Ginagamit mo ba utak mo, Kris? Basang-basa kana, may lakas ka pang puntahan siya sa kompanya?" Bahagya akong napatawa. Pero sa totoo lang, nag-aalala na rin ako kung bakit hindi ako sinipot ni Larson sa date namin.

In-inform ko naman siya na maghihintay lang ako sa park, pero wala pa rin siya. Mag-alas otso na ng gabi. Today is our anniversary but he wasn't even answering my calls.

"Yeah. I think... something went wrong," aniya at hinila ako papunta sa daan. "We need to find him. Baka may nangyari sa kaniya."

Siya pa 'ata 'tong concern sa boyfriend kong busy. Siguro...marami lang trabaho kaya hindi siya makapunta.

Larson Rhyss is my man. We've been holding our promises up until today. He inherited his father's wealth, a CEO of Blackwood company. His father died a year ago. We promised each other that we'll stay 'til we find each other's happiness. I was forced to be his girlfriend because of a dare...from our parents.

"Saglit lang, Kris. Tawagan ko ulit, baka ayos na." Huminto kami sa paglalakad at kinapa ang cell phone ko sa bag.

I dialed him, but he wasn't answering.

"Puntahan na lang natin."

Siguro tama siya. Puntahan ko na lang.

Dali-dali kaming sumakay sa sasakyan niya at pinaharurot 'yon. Mabilis lang ang takbo namin at agad naming narating ang lugar.

"Check ko muna siya sa loob, baka marami lang ginagaw—"

"Who's car is this?" She pointed the car beside my boyfriend's black SUV.

Gulat ako nang makita ang sasakyan ni Minuette, ang ex-girlfriend niya.

Bigla na lamang tumahip ang dibdib ko kaya kahit na tumutulo pa 'yong tubig sa katawan ko, nilakbay ko ang daan patungo sa opisina niya.

"Vivianne, sandali!" Hinabol ako ni Kristine dahil sa bilis nang paglakad ko. Sana...mali 'yong hinala ko. Minuette shouldn't be here.

Nagsitinginan sa 'min ang mga employees ni Landon at ang iba pa ay mapaklang ngumiti sa akin.

"Good evening, ma'am," bati nila sa akin.

I smiled at them. "Si Larson, nasa'n?"

"Nasa opisina niya po, may kasamang babae."

Dinagdagan pa talaga. Location lang tinanong ko, e.

Matapos niyang sabihin 'yon, gusto ko na lang liparin ang third floor patungo kay Larson.

Humahangos kami nang marating namin ang tarangkahan ng opisina niya. I was about to knock, but...an idea came up.

Tinawagan ko siya at rinig ko na lamang ang pag-ring ng cell phone ko at ang ringtone niya sa loob.

"Do not answer her, Minuette." I heard Larson's voice. It was calm like how he used to cheer me up. Kaya pala nag-ri-ring lang, dahil hinahayaan niya lang.

"Can we go back to the day we used to be?" It was Minuette.

Hindi ko alam kung ano na itong naramdaman ko. Ngunit unti-unti na lamang namuo ang luha sa aking mga mata.

"Girl, ano pang hinihintay mo? Sugurin mo na kaya?" Tinulak ako ni Kristine sa pintuan ngunit parang wala na akong lakas para gawin 'yon.

I shook my head. "Ayaw ko na...Kri—"

"Tanungin mo lang naman kung bakit hindi niya nasagot ang tawag mo."

"Let's go home, Minuette." Rinig ko ang mga yapak ni Larson sa loob patungo sa pintuan.

Akmang hahakbang na ako palabas ng building nang pigilan ako ni Kristine.

"We need to clarify this, Vivianne." Hinigpitan niya ang paghawak sa akin nang biglang bumukas ang pinto at iniluwa ro'n si Minuette at si Larson.

Bahagya siyang nagulat ngunit napalitan 'yon ng ngiti. "W-Why are you here, Viv?"

"You forgot, Rhyss?" Larson's brows furrowed.

"Forgot what, Viv?"

"Let's end this," I said bravely. Hindi ko alam kung bakit kusa na lamang lumabas 'yong mga katagang 'yon.

Minuette's face lightened.

Biglang kumapit si Minuette sa braso niya. "Viv, before mo susugurin si Landon, make sure na nakabihis ka."

Matalim ko siyang tiningnan at inilipat ko ang tingin kay Larson. I know he knows. Alam niyang anniversary namin dahil nakikita ko sa mata niya. But he was so fucking traitor for making me wait for him.

"This is the last time we see each other, Larson." Gusto ko na agad tumakbo matapos sabihin 'yon. Ibig na ring bumuhos ang mga luha ko.

I was just a replacement. Nagkahiwalay si Minuette at si Larson dahil sumakabilang dagat ang isa sa kanila. Then Larson found me, he courted me, he made me believe that he loves me but he was a traitor. He even agreed to the game that our parents built.

"Vivianne, go home. May sasakyan ka naman. Bakit ka nagpabasa sa ulan, ha?" Akmang hawakan niya na sana ako nang bigla kong tinabig ang kamay niya.

I can't hold this pain anymore. Hindi ko na kayang nagsinungaling pa.

"Hinintay mo lang palang bumalik siya. You didn't even bother to tell me, Rhyss." I clenched my fists. "Ni kahit sinabi mo lang kanina sa tawag ko na hindi ka pala dadating kasi...kasi bumalik na siya."

"Our relationship is just a game, Viv." Finally, he did it. He said it that it was just a game. "Just a game."

"And I'm so stupid for believing that entering a game like this would be funny. You made me believe that games aren't always meant to be happy." Dahan-dahan na akong tumalikod at humakbang palayo sa kaniya.

I have nothing left now, except myself.