A smile crept on my cheeks. Pauwi ako ngayon galing sa trabaho but Logan's kiss is murmuring inside my head. Umiling-iling ako upang burahin 'yon. Kahit gaano kahirap ang trabaho, kahit ilang beses akong napagalitan, pero sa tuwing naaalala ko ang malambot niyang halik, napapangiti ako. "Girl, ngumingiti ka na naman? Sino ba 'yan?" Hindi ko namalayang nakaupo na pala si Kristine sa tabi ko. I put the strands of my hair at the back of my ears. Bigla kong pinawi ang ngiti at seryosong tumingin sa kaniya. "Ha? Hindi kaya!"Her eyes tells me that I was lying. Logan send me to my apartment. At ang awkward lang no'ng nasa sasakyan pa ako. "Uhm...may balita nga pala ako," aniya. "Do you know that Larson has brother?"I suddenly looked at her. Nodded slowly. "M-Maybe."She chuckled. "Sana makilala ko 'yon. Gwapo raw, sabi ng nakararami sa opisina kanina."Sa opisina? Pareho lang naman kami ng opisina ni Kristine, does it mean...pumunta siya ro'n kanina?Logan said...I am beautiful, amazin
"Because you and Larson broke up does mean that you don't deserve to be treated nicely?" Logan asked, furiously. I sighed. "Ayos na nga lang 'yon, Logan." "Just answer me, Vivianne! Hindi nga kita sinaktan no'n, may gana pa silang gawin sa 'yo 'yon?" Mas lalong humigpit ang hawak niya sa manibela. I shook my head. Nakita kong may parang dumaloy sa mga mata niya. He was concerned about me. I don't know why but I wanted to tell him how hurt I was. "Sinasaktan ako ni papa minsan," aniko. "But I used to it. I can't deal with them lalo na kung wala si Kuya Yuri. He was the one who saved me when they thrown me away." Para akong bata no'n, iyak nang iyak dahil sa pagtaboy ni papa. But kuya saved me. Binawian ako ng ligaya sa mga panahong 'yon na halos hindi ko na alam kung kailan ako aahon. I saw how his face changed. He looked mad, but he hid it. I fake a cough to break his expression. "Why are you so concerned, ha? Dapat masanay ka na sa 'kin!" "You still saying that you
Balak ko sanang gumala ngayon, pero biglang nagpatawag ang CEO ng urgent meeting kaya hindi natuloy. Bago kami pumunta sa meeting hall, sinamahan ko muna si Kristine na bumili ng kape na nasa tabi lang ng kumpanya. "Girl...alam mo ba? Ang pogi ng superstar," aniya habang nagbabayad sa counter. My brows creased. "Eh? Sino ba 'yang sinasabi mong superstar?" "Si Logan!" She shrieked na para bang ang saya magkaroon ng hinahangaan. Hindi ko maiwasang kabahan sa sinabi niya. Hindi ko naman alam na superstar si Logan. Baka iba 'yon. "Nandito raw siya sa Pilipinas, may binalikan." Hinigit niya ako papasok sa loob. "Sana ako 'yon. I am his fan. Limang taon na akong naka-follow sa kaniya. Pero hindi pa ako in-accept." Nakasimangot pa rin siya no'ng umupo kami sa loob. Lumipad na naman kay Logan 'yong isipan ko. Napaisip ako bigla. Paano 'pag malaman niya na ang lalaking hinahangaan niya ay kaibigan ko? Wala akong karapatang pigilan siyang hangaan 'yong lalaki kung siya man ang tin
I was spacing out too much because I didn't know that Logan and Yohann knew each other. "Wala ka bang balak pansinin ako? Matapos kitang ipagtanggol sa bruhang 'yon?" Sumiksik si Logan sa braso ko nang hinayaan ko siyang magsalita mag-isa. Nakaupo kami ngayon sa cafeteria habang sumisimsim ng kape. Dalawang oras ang naubos bago natapos ang meeting. Nagpaalam na rin si Kristine na mauna na dahil hindi niya kakayaning maging third wheel. Akala ko nga, magagalit siya sa akin. "Vivianne..." He tightly held my hand. "Alam ko naman na mabait ka...pero huwag naman sanang umabot na gawin ka nilang utusan." Akala niya kasi galit ako dahil matapos niyang pagsabihan ng gano'n si Valerie, naging tahimik na ako. Umayos siya ng upo nang marinig na may tumawag sa kaniya. "Sabay na raw tayong kumain ni Sir Yohann," ani Valerie na para bang may balak kay Logan. "Pakisabi na kay Vivianne na ako sasabay." Tumitig si Logan sa akin at ngumiti. "Sorry nga pala sa nasabi ko kanina. Nagalit si Vi
"Vivianne Layne!" Hindi ko pa natapos ang pagkain ko nang sumigaw si Kristine mula sa hagdan. "Traydor ka talaga! Nasa 'yo na nga si Larson, kinuha mo pa ang ultimate crush ko!" Nalaglag ang kutsara sa kamay ko nang makita ang ekspresyon niya. Nakasuot pa siya ng bathrobe nang bumaba siya. "K-Kris...sorry," wala naman akong ibang magawa kung magalit siya sa akin. Hindi ko naman alam na ang hinahangaan niya ay si Logan. "Hindi ako nagpapatawad, Vivianne, alam mo dapat 'yon!" Galit siyang umupo sa tabi ko at kinuha ang plato sa harapan ko. Malungkot kong tiningnan ang pagkaing kinuha niya. May karapatan siyang kunin 'yon dahil gastos niya rin naman ang isang buwan. Bale, hinati namin ang gastos sa apartment, at siya ang assigned ngayong buwan. Sinundan ko siyang tumalikod sa akin habang galit ang mukha. Rinig ko ang yapak niyang madalas kong naririnig sa bahay. Lumabas siya at siguro... itatapon niya 'yong kanin ko. Ibinalik ko sa mesa ang tingin ko habang pilit pinipigilan ang lu
Lolo Jones ay nag-imbita sa akin sa kanilang pagtitipon ng pamilya; malapit din naman akong kaibigan ni Logan. Nakiusap si Logan kay CEO Yohann na huwag muna akong pumasok dahil dadalhin niya ako sa bahay nila. Pumayag naman agad si Yohann kaya naghanda na ako.Si Kristine… bibisita siya kay Bubble. At nagpaalam na rin ako sa kanya."Ayos lang ba?" Ipinakita ko kay Logan ang suot kong itim na flowy na damit. Paborito ko ito noon pa man. Hanggang tuhod ang haba nito. Ang buhok ko ay nakapusod ng messy bun.Tumango siya. "Oo naman. Maganda," aniya at hinawakan na ang kamay ko papasok sa sasakyan niya.May driver siyang kasama kaya nagtataka ako."Bakit may kasama kang isa?" Kunot-noo kong tanong.Yumuko ang lalaki sa akin. Ang driver niya."I'm Kenzo, ma'am." Iniabot niya sa akin ang kanyang kamay. "Ang inyong katulong.""Anong katulong? Saka… pwede mo akong tawaging Viv, Layne o Vianne." Ngumiti ako. "Ayos lang sa akin ang alinman doon."Ngumiti si Logan at sinenyasan akong pumasok.
Ang ganda ng dagat 'pag gabi. Sobrang tahimik na rin ng paligid dahil bahagyang nakakalayo kami sa bahay nila. Sinulit namin ang sandaling mag-usap dahil minsan lang 'to nangyayari. At kung makapag-usap man kami, panandalian lang dahil sa trabaho. "I have to tell you this right now, Viv." Sinipa-sipa niya ang batong nadadaanan namin habang ang mga kamay naming ay nakasalikop sa hangin. "My Lolo Jones wanted me to marry you. At ito 'yong problema ko ngayon." Sabay kamot siya sa ulo. Gumulo na tuloy ang buhok niyang nakahapay. "Kasi parang ayaw mo naman sa akin dahil magkaibigan lang tayo." Natulala ako sa sinabi niya. Para akong minasa sa semento dahil sa desisyon niyang pabigla-bigla. "You were the first girl I brought home. Kaya gusto ni Lolo na ikaw na ang huli. I wanted to pursue you but... I was too afraid," aniya. "Vivianne... may I have your trust? Maari ko bang malaman sa 'yo kung may gusto ka sa 'kin? I don't care if it takes thousands of hours for you to decide. Ang i
Tahimik lang akong nakasunod kay Logan nang pumasok siya. Hindi pa rin maalis sa isipan ko ang sinabi ng attorney. May dapat ba akong malaman tungkol kay Logan? Should I still trust him? Or answer his love? Baka kasi sa huli, masasaktan lang ulit ako."Why are you silent, Vivianne?" tanong niya nang umakyat siya sa hagdan, ngunit nanatili lang akong nakatayo sa paanan. I shook my head. "Wala naman. Pagod lang ako."He heaved a sigh at bumalik sa puwesto ko. Hinuli niya ang kamay ko kaya agad kong binawi iyon. "Tell me what's bothering you, huh?" Ramdam ko ang mga titig niya sa akin habang nakatitig pa rin ako sa sahig. "Wala nga... Logan," I lied. Kahit gustong-gusto ko nang itanong ang mga bagay na iyon. "It's nothing. Pagod lang talaga ako."Hinawakan niya ang baba ko at iniangat iyon. Nag-abot ang mga mata namin ngunit nahihiya ako dahil may luha nang namuo sa mata ko. "They thought that I was Larson. He was a cheater, right? Kaya sinasabi nilang may girlies ako. But in fact, in
Hinatid ko siya sa condo niya pagkatapos ng ginagawa namin. Nakipag-chat ako kay Logan upang sunduin ako, ngunit abala ang kanyang telepono. Hindi niya sinasagot kaya mag-isa akong tumayo sa gilid ng daan upang mag-abang ng sasakyan. Nakatayo akong nag-iisa habang pinapanood ang mga sasakyang dumadaan sa akin. Kung mamalasin nga naman, ni isa walang humintong sasakyan para sa akin. Lahat puno. Paano kasi, malapit na ang April Fool's, baka kalokohan nilang daan-daanin lang ako. Ang hangin na humuhuni sa aking mga tainga ay nagdudulot sa akin ng pangangatog. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at pinagkrus ang mga kamay sa ilalim ng dibdib. Tanging ang liwanag ng mga sasakyan ang tanging tiningnan ko kapag sila'y nagpreno o nagbigay tanda. Ang mga pulang ilaw na kumikislap ay nagbabalik sa akin sa panahon ng kaguluhan. Kung saan kayraming nangyayari sa buhay ko na ayaw kong balikan. "Vivianne..." Agad akong lumingon nang may tumawag sa akin. Pero gulat kong ibinaling ang tingin ko sa
"Nasa'n si Andrew? Sabi ko na ba. Hindi ka naman sana magda-drama kung walang nangyayari sa inyo." "Nagpaalam siya sa akin na aalis muna siya. He asked for space. But... I gave it to him. Hinayaan ko siya, Viv. I let my man go." Ramdam ko 'yong sakit na dinaramdam niya. But I could only caress his back, na baka tatahan na siya."Mabait naman si Andrew. Hindi niya magagawang iwan ka nang walang dahilan. Besides, klaro naman na space lang ang hinihingi niya. You gave it to him, and I know it is not easy for him." Kapag space lang, hindi ibig sabihin noon ay tapos na ang kayo. Sometimes, we need to understand the words or phrases to avoid misunderstanding. Namamaos na ang boses niya. "Kaya kailangan kita. Ikaw lang kasi 'yong meron ako. 'Yong pinapakinggan ako kapag nagpapaliwanag ako." Kumawala siya sa akin at dahan-dahang pinunasan ang mga luha niya. "Tatlong araw akong umiyak sa Sunset Park, nagbabakasakaling makita kita roon. Pero wala ka. But I understand you. May asawa ka na, e
Parang kaydali lang noong nagtago ang araw. Logan ran and took something from his car. Pagdating niya, may bitbit na siya. It was a... Guitar. "Kakantahan kita, alam kong maganda ito." Bumalik siya sa pagkakaupo at kinalabit ang string ng gitara. It made a sound, making me smile. Logan even closed his eyes while playing the song. His voice was deep, clear, and attractive. I enjoyed watching his face. He was like an angel that God sent for me. He was so... adorable to me, making me fall for him so deeply. I sat beside him. Tuluyan nang nagtago ang araw kasabay noon ang pagtatapos ng kantang inaawit ni Logan. Niyakap niya agad ako pagkatapos noon. Ed Sheeran. Photograph. "You like it?" he asked and pulled me closer to him. Agad niyang pinatakan ng halik ang noo ko at mahigpit akong niyakap. Kahit paulit-ulit, o kaya'y minu-minuto na lang akong niyayakap, parang naa-addict na ako noon. He has these warm arms which stopped me from shivering. I nodded to him, smiling while sn
Gumalaw siya. Umayos siya ng tayo ngunit hindi niya talaga ako nilingon. Narinig ko ang sunod-sunod niyang singhap, ngunit hindi niya ako tinapunan ng kahit na sandaling pansin man lang. Binasa ko ang pang-ibabang labi ko. Bigla, parang naging mabigat ang mga balikat ko. Parang may pinasan akong mabigat dahilan ng biglaang pagkapit ko dito. Malungkot akong tumalikod at tinahak ang daan palabas sa bahay niya. First visit pa lang namin, pero...tampuhan na agad.Pumunta ako sa batong kinaupuan ko kanina. Kinuha ko ang cellphone ko at ang headband. Ang ihip ng hanging dumadampi sa aking balat ay wari tinatangay ang lungkot sa puso ko. Ipinikit ko ang aking mga mata habang dimadamdam iyon, kasabay ng malumanay na tugtog ng musika. Wala akong dalang jacket, kaya no'ng bandang lulubog na ang araw, malamig na ang simoy ng hangin. Ngunit ininda ko iyon sa paraan ng pagyakap sa aking sarili upang mariing matunghayan ang pagtago ng araw.Noong nagsimulang magtago ang sinag ng araw, tila nagpaala
Pumasok kami sa bahay ni Logan. He opened the door and the glossy floor welcomed us. Halatang bagong gawa ang bahay dahil naaamoy ko pa ang pintura nito. But the things inside were very attractive in my eyes. The paintings on the walls: a sunset hiding behind the horizon, his family picture, and... the last one is..."Our college picture?" I muttered to myself. Paano napunta 'yan dito? Nakangiti ako roon, si Logan naman ay nakatingin sa akin. He formed a finger-heart while his eyes were on me.I bit my lower lip, preventing myself from giggling. I thought Logan and I didn’t have this picture anymore. Dahil sinubukan kong kunin 'yong picture na 'yon mula sa photographer, wala na raw siyang hawak na ganoon."If you were confused about that picture," Logan interjected, "I’ve kept that in my pocket since the day we graduated. I hid it on my phone and turned it into a portrait after six years. Isn't it nice?" Lumapit siya sa picture at hinaplos ang mahahabang daliri ko sa mukha ko sa pictu
"Why...did you run away from me, Vivianne? Kung alam ko lang sanang dito ka pala pupunta, e 'di pinasok na kita sa bathroom kanina. Hindi na sana kita hinayaang matikman pa ni Larson ang mga labi mo! I claimed it! It was me who owned it first, right?"Gusto kong umiyak ulit. But Logan's so worried. Kung iiyak ako, how can I tell him why? May kinapa siya sa bulsa niya at nakita kong panyo iyon. It fell on the floor when his eyes met mine. Nanginginig ako sa takot na baka mawala siyang bigla sa akin at mahulog ako sa kamay ni Larson. Akmang dadamputin ko na 'yong panyo nang bigla rin siyang yumuko at pinagsalikop ang mga daliri namin. He stood up. Gano’n din ako. Agad niyang hinawakan ang baba ko at inangat 'yon. Lumakbay ang mga mata ko sa buong sulok ng mukha niya, ang puso ko naman ay nagsitambol sa kaba. Then, his lips landed on mine, kissing me roughly while releasing a soft moan. "Did he kiss you like this? Ganito ka ba niya hinalikan kanina? What else does he do to you, wifey?
Logan and I planned to visit the place he wants me to see. Excited na excited siya sa pupuntahan namin. Paano na lang siguro kung ako na mismo ang makakita no’n? Curious din naman ako. Pagkakita ko pa lang sa excitement sa mata niya, parang nadadala na rin ako. I also wanted to fly over there to see the beauty of the place. I wanted to gaze at the picturesque Logan, urging me to look.Basta't pagkagising ko, walang Logan sa aking tabi. Kaya dali-dali akong umahon sa kama at naghanda. I was rushing through the bathroom, but my feet were glued to the floor upon realizing that someone was inside. Rinig ko pa ang lagaslas ng tubig sa loob. Since glass ‘yong pintuan, kitang-kita ko ang anino ni Logan sa loob.Sisilipin ko pa sana nang biglang bumukas iyon at iniluwa si Logan na walang suot pang-itaas. My eyes widened in shock, but I managed to put my palm on my face, forestalling my eyes from peeking at even a small part of his body. "What?" He mouthed at me. "Parang gulat na gulat ka, ah?
Matapos niya akong usisahin kung bakit ako pumunta sa restaurant na 'yon at ano ang gusto kong kanin, ay agad kaming pumasok doon. Siya ang umorder ng pagkain para sa amin. Siyempre, gusto kong umatras dahil baka napilitan lang siyang bumili dahil sa akin. Pero sobrang dami ng inorder niya. Akala ko, ako lang ang kakain dahil sabi niya sa akin, nakakain na siya kanina kasama ang mga co-worker niya. At saka, sa susunod na buwan, ire-release na ang music video nila. Kaya pala nagiging abala si Logan nitong mga nakaraang araw dahil doon. Masaya ako dahil matagumpay niya itong natapos. Proud ako sa aking lalaki, sobrang proud. Alam ng langit 'yon. Kahit na sobrang busy niya, madalas pa rin siyang bumisita sa akin sa aking trabaho, nagdadala ng pagkain, o nag-uupdate sa akin. Masaya ako sa mga ginagawa niya para sa akin. Walang ibang gumawa nito para sa akin, kundi siya lang. Ang pagmamahal niya ay...perpekto. "Wifey, kailan nga ulit ang travel mo sa Cotabato? Malayo ba 'yon?" N
"I thought... you would never come back, Logan?" "You said you would be sad. Alam mo naman, I am your husband. And I will fulfill your wishes, right? Asawa kita, eh! At hindi kita matitiis, Vivianne." Logan keeps hugging me. Parang hindi na nga ako lubos makagalaw sa posisyon ko dahil sa higpit ng pagkakayakap niya. I groaned. "Kainis ka naman! Dapat magalit na ako sa 'yo! Tapos dumating k—" "Is that what you want?" He raised his brows. "Hindi ko naman kayang tingnan na galit ka sa akin." Kinuha niya ang mga kamay ko at itinapat sa dibdib niya. "You live here. Kaya kung malulungkot ka dahil hindi ako nakauwi, malulungkot din ako." Para bang may buhay 'yong puso niya? Naku naman! "Then Coleen heard that Larson told you that I am cheating? Huh!" Suminghap siya at tumingin sa kisame. "He told you that because he wants to take you from me, wifey." Bahagyang nagsalubong ang kilay niya bago muling idinikit ang mukha niya sa akin. "'Wag ka nga diyan, Logan! Alam ko naman. Hin