Novel-novel oleh Thealyvs

Hinatid ko siya sa condo niya pagkatapos ng ginagawa namin. Nakipag-chat ako kay Logan upang sunduin ako, ngunit abala ang kanyang telepono. Hindi niya sinasagot kaya mag-isa akong tumayo sa gilid ng daan upang mag-abang ng sasakyan. Nakatayo akong nag-iisa habang pinapanood ang mga sasakyang dumadaan sa akin. Kung mamalasin nga naman, ni isa walang humintong sasakyan para sa akin. Lahat puno. Paano kasi, malapit na ang April Fool's, baka kalokohan nilang daan-daanin lang ako. Ang hangin na humuhuni sa aking mga tainga ay nagdudulot sa akin ng pangangatog. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at pinagkrus ang mga kamay sa ilalim ng dibdib. Tanging ang liwanag ng mga sasakyan ang tanging tiningnan ko kapag sila'y nagpreno o nagbigay tanda. Ang mga pulang ilaw na kumikislap ay nagbabalik sa akin sa panahon ng kaguluhan. Kung saan kayraming nangyayari sa buhay ko na ayaw kong balikan. "Vivianne..." Agad akong lumingon nang may tumawag sa akin. Pero gulat kong ibinaling ang tingin ko sa

"Nasa'n si Andrew? Sabi ko na ba. Hindi ka naman sana magda-drama kung walang nangyayari sa inyo." "Nagpaalam siya sa akin na aalis muna siya. He asked for space. But... I gave it to him. Hinayaan ko siya, Viv. I let my man go." Ramdam ko 'yong sakit na dinaramdam niya. But I could only caress his back, na baka tatahan na siya."Mabait naman si Andrew. Hindi niya magagawang iwan ka nang walang dahilan. Besides, klaro naman na space lang ang hinihingi niya. You gave it to him, and I know it is not easy for him." Kapag space lang, hindi ibig sabihin noon ay tapos na ang kayo. Sometimes, we need to understand the words or phrases to avoid misunderstanding. Namamaos na ang boses niya. "Kaya kailangan kita. Ikaw lang kasi 'yong meron ako. 'Yong pinapakinggan ako kapag nagpapaliwanag ako." Kumawala siya sa akin at dahan-dahang pinunasan ang mga luha niya. "Tatlong araw akong umiyak sa Sunset Park, nagbabakasakaling makita kita roon. Pero wala ka. But I understand you. May asawa ka na, e

Parang kaydali lang noong nagtago ang araw. Logan ran and took something from his car. Pagdating niya, may bitbit na siya. It was a... Guitar. "Kakantahan kita, alam kong maganda ito." Bumalik siya sa pagkakaupo at kinalabit ang string ng gitara. It made a sound, making me smile. Logan even closed his eyes while playing the song. His voice was deep, clear, and attractive. I enjoyed watching his face. He was like an angel that God sent for me. He was so... adorable to me, making me fall for him so deeply. I sat beside him. Tuluyan nang nagtago ang araw kasabay noon ang pagtatapos ng kantang inaawit ni Logan. Niyakap niya agad ako pagkatapos noon. Ed Sheeran. Photograph. "You like it?" he asked and pulled me closer to him. Agad niyang pinatakan ng halik ang noo ko at mahigpit akong niyakap. Kahit paulit-ulit, o kaya'y minu-minuto na lang akong niyayakap, parang naa-addict na ako noon. He has these warm arms which stopped me from shivering. I nodded to him, smiling while sn

Gumalaw siya. Umayos siya ng tayo ngunit hindi niya talaga ako nilingon. Narinig ko ang sunod-sunod niyang singhap, ngunit hindi niya ako tinapunan ng kahit na sandaling pansin man lang. Binasa ko ang pang-ibabang labi ko. Bigla, parang naging mabigat ang mga balikat ko. Parang may pinasan akong mabigat dahilan ng biglaang pagkapit ko dito. Malungkot akong tumalikod at tinahak ang daan palabas sa bahay niya. First visit pa lang namin, pero...tampuhan na agad.Pumunta ako sa batong kinaupuan ko kanina. Kinuha ko ang cellphone ko at ang headband. Ang ihip ng hanging dumadampi sa aking balat ay wari tinatangay ang lungkot sa puso ko. Ipinikit ko ang aking mga mata habang dimadamdam iyon, kasabay ng malumanay na tugtog ng musika. Wala akong dalang jacket, kaya no'ng bandang lulubog na ang araw, malamig na ang simoy ng hangin. Ngunit ininda ko iyon sa paraan ng pagyakap sa aking sarili upang mariing matunghayan ang pagtago ng araw.Noong nagsimulang magtago ang sinag ng araw, tila nagpaala

Pumasok kami sa bahay ni Logan. He opened the door and the glossy floor welcomed us. Halatang bagong gawa ang bahay dahil naaamoy ko pa ang pintura nito. But the things inside were very attractive in my eyes. The paintings on the walls: a sunset hiding behind the horizon, his family picture, and... the last one is..."Our college picture?" I muttered to myself. Paano napunta 'yan dito? Nakangiti ako roon, si Logan naman ay nakatingin sa akin. He formed a finger-heart while his eyes were on me.I bit my lower lip, preventing myself from giggling. I thought Logan and I didn’t have this picture anymore. Dahil sinubukan kong kunin 'yong picture na 'yon mula sa photographer, wala na raw siyang hawak na ganoon."If you were confused about that picture," Logan interjected, "I’ve kept that in my pocket since the day we graduated. I hid it on my phone and turned it into a portrait after six years. Isn't it nice?" Lumapit siya sa picture at hinaplos ang mahahabang daliri ko sa mukha ko sa pictu

"Why...did you run away from me, Vivianne? Kung alam ko lang sanang dito ka pala pupunta, e 'di pinasok na kita sa bathroom kanina. Hindi na sana kita hinayaang matikman pa ni Larson ang mga labi mo! I claimed it! It was me who owned it first, right?"Gusto kong umiyak ulit. But Logan's so worried. Kung iiyak ako, how can I tell him why? May kinapa siya sa bulsa niya at nakita kong panyo iyon. It fell on the floor when his eyes met mine. Nanginginig ako sa takot na baka mawala siyang bigla sa akin at mahulog ako sa kamay ni Larson. Akmang dadamputin ko na 'yong panyo nang bigla rin siyang yumuko at pinagsalikop ang mga daliri namin. He stood up. Gano’n din ako. Agad niyang hinawakan ang baba ko at inangat 'yon. Lumakbay ang mga mata ko sa buong sulok ng mukha niya, ang puso ko naman ay nagsitambol sa kaba. Then, his lips landed on mine, kissing me roughly while releasing a soft moan. "Did he kiss you like this? Ganito ka ba niya hinalikan kanina? What else does he do to you, wifey?