Nobela ni Thealyvs

Balak ko sanang gumala ngayon, pero biglang nagpatawag ang CEO ng urgent meeting kaya hindi natuloy. Bago kami pumunta sa meeting hall, sinamahan ko muna si Kristine na bumili ng kape na nasa tabi lang ng kumpanya. "Girl...alam mo ba? Ang pogi ng superstar," aniya habang nagbabayad sa counter. My brows creased. "Eh? Sino ba 'yang sinasabi mong superstar?" "Si Logan!" She shrieked na para bang ang saya magkaroon ng hinahangaan. Hindi ko maiwasang kabahan sa sinabi niya. Hindi ko naman alam na superstar si Logan. Baka iba 'yon. "Nandito raw siya sa Pilipinas, may binalikan." Hinigit niya ako papasok sa loob. "Sana ako 'yon. I am his fan. Limang taon na akong naka-follow sa kaniya. Pero hindi pa ako in-accept." Nakasimangot pa rin siya no'ng umupo kami sa loob. Lumipad na naman kay Logan 'yong isipan ko. Napaisip ako bigla. Paano 'pag malaman niya na ang lalaking hinahangaan niya ay kaibigan ko? Wala akong karapatang pigilan siyang hangaan 'yong lalaki kung siya man ang tin

"Because you and Larson broke up does mean that you don't deserve to be treated nicely?" Logan asked, furiously. I sighed. "Ayos na nga lang 'yon, Logan." "Just answer me, Vivianne! Hindi nga kita sinaktan no'n, may gana pa silang gawin sa 'yo 'yon?" Mas lalong humigpit ang hawak niya sa manibela. I shook my head. Nakita kong may parang dumaloy sa mga mata niya. He was concerned about me. I don't know why but I wanted to tell him how hurt I was. "Sinasaktan ako ni papa minsan," aniko. "But I used to it. I can't deal with them lalo na kung wala si Kuya Yuri. He was the one who saved me when they thrown me away."Para akong bata no'n, iyak nang iyak dahil sa pagtaboy ni papa. But kuya saved me. Binawian ako ng ligaya sa mga panahong 'yon na halos hindi ko na alam kung kailan ako aahon. I saw how his face changed. He looked mad, but he hid it. I fake a cough to break his expression. "Why are you so concerned, ha? Dapat masanay ka na sa 'kin!""You still saying that you were okay, Vi

A smile crept on my cheeks. Pauwi ako ngayon galing sa trabaho but Logan's kiss is murmuring inside my head. Umiling-iling ako upang burahin 'yon. Kahit gaano kahirap ang trabaho, kahit ilang beses akong napagalitan, pero sa tuwing naaalala ko ang malambot niyang halik, napapangiti ako. "Girl, ngumingiti ka na naman? Sino ba 'yan?" Hindi ko namalayang nakaupo na pala si Kristine sa tabi ko. I put the strands of my hair at the back of my ears. Bigla kong pinawi ang ngiti at seryosong tumingin sa kaniya. "Ha? Hindi kaya!"Her eyes tells me that I was lying. Logan send me to my apartment. At ang awkward lang no'ng nasa sasakyan pa ako. "Uhm...may balita nga pala ako," aniya. "Do you know that Larson has brother?"I suddenly looked at her. Nodded slowly. "M-Maybe."She chuckled. "Sana makilala ko 'yon. Gwapo raw, sabi ng nakararami sa opisina kanina."Sa opisina? Pareho lang naman kami ng opisina ni Kristine, does it mean...pumunta siya ro'n kanina?Logan said...I am beautiful, amazin

Nagising ako dahil sa hikbing narinig ko. Nang iminulat ko ang aking mga mata, nakita ko si Logan sa tabi ko habang mariing hinawakan ang aking kamay. "Oh, God! Thanks you're awake." Nakita ko sa mukha ni Logan ang pag-aalala. "I thought...I thought you would leave me." Dumapo sa mukha niya ang palad at hinilamos ang hangin. Hindi ko alam kung ilang oras akong tulog. Siguro nakita ni Logan kung paano kapangit akong matulog. Humihilik pa ako minsan. "You want to eat?" He raised his brows, kept on holding my hands. I shook my head. Dahan-dahan akong bumangon sa hinihigaang hindi ko naman alam kung kanino. "W-Why?" Nakatitig sa akin si Logan kaya kitang-kita niya kung paano ako bumalikwas nang mabilis at tiningnan ang buong sulok ng paligid. "Where am I?" "My...home," sagot niya. "Larson went outside with Minuette. Lolo stormed out to my room when he found you, laying down while burying your head on my neck."Bigla akong kinapitan ng hiya nang ikinuwento niya 'yon. Parang gusto ko

"You tired? You can take a nap," Logan said, destroying the silence between us. Tinitigan ko siya na nanatiling kalmado at naka-focus sa daan. "I said don't stare at me. May neck pillow sa likuran, kunin mo lang."Para na rin akong bata na sinunod siya. This person is kinda serious."Gisingin mo na lang ako kapag malapit na tayo, okay lang ba?" I rose my brows. He nodded and keeps on driving. But every time I closed my eyes, palagi na lang si Larson ang lumilitaw at ang empaktang si Minuette! Sarap ihampas! Mga taksil!Ibinaling ko ang tingin ko sa labas. I felt ease while watching the rain that keeps on pouring. Maganda rin kung gano'n, medyo nakakaginhawa ang puso ko. Bahagya kong sinara ang aking talukip at tanging mahinang tikhim na lamang ni Logan ang naririnig ko. Beep!Nagising ako sa malakas na busina. "Did I awake you?" Logan looked at me. His eyes twinkled Iike a stars that I admired. I shook my head. "Where are we?""Sa bahay," aniya at habang naghihintay na pagbuksan

My tears are falling while running nowhere. Hindi ko na rin alam kung saan ako patungo. Suddenly, I stopped when a Ferrari screeched its wheel right in front of me and a tall, handsome man wearing his coat ran towards my direction. "Vivianne? What the fuck are you doing here?" He pulled me closer to him and embraced my wet body. "Where's Larson?"Umiling ako. Ngunit liban sa lamig na nararamdaman ko, bigla na lamang tumahip ang dibdib ko nang maalala ang nasa harapan ko. Bahagya kong nakalimutan ang sakit at napalitan 'yon ng kaba. "Logan Russ?" Logan Ross. He was the man who was my friend since I was a kid. But he left me. Sumama siya sa kaniyang ama sa Paris dahil sa trabaho. Akala ko tuluyan na niya akong kinalimutan, but why is he there today? Ngayong walang-wala ako para i-entertain siya?"Where's Larson? Why did he leave you?" tanong niya habang binubuhat ako papasok sa sasakyan niya. He gently put me inside at pumunta sa driver's seat. Nanatiling nakabusal ang aking bibi