Chapter 22

"So, aren't you going to say anything?" Tanong ni Niko sa pamilya niya saka niya ako ipinaghila ng upuan. Lalo namang kumabog ang puso ko nang wala sa kanila ang agad na nakapagsalita.

Bakit ba parang gulat na gulat sila? Anong meron? Bakla ba dati si Niko? Imposible naman! Inaaliw ko lang ang sarili ko at malapit na talaga akong mahimatay at pakiramdam ko ay hahatulan na nila ako kung makatingin sila.

"Oh, im sorry hija. Ngayon lang kasi may ipinakilalang girlfriend itong si Nikolas after ni-" Bigla namang pinutol ng ate niya ang sinasabi ng daddy niya.

"Jazmin, right? Ikaw yung kasama ni Niko kanina?" Nakangiting tanong sa akin ng ate niya. Nag-init na naman ang mukha ko nang maalala ko iyon. Nakakahiya talaga at gusto ko na lang lamunin ako ng lupa ngayon!

"A-ah opo." Tipid kong sagot.

"Oh.. " Nakangiti lang siyang tumango-tango. Mukha naman siyang friendly pero hindi ko pa din talaga maiwasang kabahan. Baka kung ano  na ang iniisip niya tungkol sa akin. At lalo pa itong nakakahiya kung sakaling nagsumbong pa ito sa mga magulang nila! Naku, huwag naman sana.

"Magkaklase ba kayo ni Niko, Jazmin? Nag-aaral bang mabuti to?" Nakangiti pa niyang dagdag. Napaka awkward kasi talaga!

"We're at the same university but different course. She’s a nursing student." Si Niko na ang sumalo sa akin at napansin niya siguro na uneasy ako. Napatingin naman ako sa mommy niya nang tumikhim ito.

"So Jazmin, where are your parents? Are you from here?" Nakataas ang isang kilay  nito nang tanungin niya ako. Grabe pakiramdam ko hahatulan na ko nito eh.

"I’m from Manila po, ma'am. My mom is working in London po and my dad passed away years ago." Magalang kong sagot. Lihim akong nagpasalamat dahil hindi ako nautal.

"Oh. What’s her job? Domestic helper?" Tanong pa niya uli. Bahagya akong napasinghap dahil nakitaan ko siya ng pang-uuyam pero mukhang ako lang ang nakapansin. Eh ano naman kung sakaling domestic helper nga ang mommy ko. I don’t see anything wrong with that.

"She’s working as a nurse in a hospital, ma'am." Kinompleto ko na para hindi na ulit siya magtanong. Na-guilty naman ako bigla dahil hindi ko gusto ang itinatakbo ng isip ko.

Saglit naman siyang natahimik. "I see. I guess susundan mo din siya doon after you graduate?" Pilit na ngiti niyang sabi sa akin.

"Hopefully, ma'am." Sabi ko na lang kahit sa totoo lang ay wala pa akong kahit na anong plano.

Napatingin sa akin si Niko pagkarinig niya sa sagot ko na yon. Di pa kasi namin napag uusapan ang mga plano namin pagkatapos naming grumaduate. Nginitian ko na lang siya dahil parang nagtatanong ang mga mata niya.

Buti na lang nagsalita ang ate ni Niko at sinabing mag-oorder na kami ng food. Si Niko naman ang kinumusta nila habang kumakain kami.

"Hi tita, tito!" Nagulat ako nang biglang dumating si Gab nang nasa kalagitnaan kami ng pag kain. Tuwang tuwa siyang nakipag beso sa parents ni Niko at maging sa ate niya.

"Gab! Im so happy, you're here! Come, sit beside me sweetheart!" Malambing na turan ng mommy niya kay Gab.

Masayang nakipag kwentuhan ang mommy  niya kay Gab pagkaupo nito. Kapansin pansin ang pagbabago ng mood ng mommy niya pagkadating ni Gab. Panaka-naka ding sumasali sa usapan ang daddy niya pero tila walang pakialam ang ate niya at nagpatuloy lang sa maganang pag kain.  Patingin tingin sa akin si Niko pero hindi ko siya pinansin at patuloy lang ako sa pagnguya kahit na wala akong ganang kumain.

Inabot naman ni Niko ang kamay ko at pinisil ito. Nginitian ko lang siya ng tipid dahil hindi ko talaga  magawang maging komportable. Pakiramdam ko isa lang akong intruder dito. Kahit wala akong gana, pinilit ko pa ding ubusin ang inilagay na pagkain ni Niko sa plato ko. Gusto ko na kasing matapos dahil kating kati na akong umalis. Gusto ko nang umuwi.

After 1 million years, napansin ako kuno ni Gab. "Oh hi, Jaz! Nandito ka pala!" Gusto kong maiyak sa kaplastikan niya. Ang laki talaga ng ipinagbago niya.

"Ah oo." Tipid kong sagot at pinilit kong ngumiti.

"You know each other?" Tanong ni madame kay Gab. Nakatutok na naman sa akin ang mga mata nila! Mas gusto ko pa yung kanina na tila hindi ako  nag-i-exist.

"Yes, tita. Magkaklase po kami." Magiliw nyang sagot kay madame.

"Oh, right. Nag nu-nursing ka ngayon bilang preparation mo sa pag do-doctor mo di ba?" Tanong ulit ni madame. Pinangalanan ko na siyang madame sa isip ko. Ganun kasi sya kung makaakto, madame na madame.

"Oh yes, tita!" Hindi ko alam na mag-mi-med pala siya.

"Family of doctors talaga kayo. Bagay na bagay kayo ng anak ko! Engineers are for doctors, right?" Tatawa tawang sabi nito kay Gab at kunwari namang biglang nahiya ang huli. Napatigil din ako sa pag nguya at natahimik naman ang lahat. Doctors are for engineers daw? Hindi kaya. Nurses are for engineers yun. Nagawa ko pa talagang aliwin ang sarili ko. Ang awkward.

"You done?" Malambing na tanong ni Niko sa akin at alam kong ramdam na din nya ang namumuong tensyon.

"Yeah. Sa restroom lang ako Niko.” Paalam ko sa kanya. Halos hindi na ako makangiti kahit na anong pilit ko.

"Samahan na kita." At akmang tatayo na siya pero pinigilan ko siya at sinabing kaya ko na. Nag excuse naman ako sa kanila bago ako tumayo at nagpuntang cr. Hindi na ako makahinga dito kaya gusto kong makalayo kahit sandali.

Sinadya kong magtagal at parang ayoko na ngang bumalik doon kaso magmumukha naman akong bastos nun. Habang nag huhugas ako ng kamay ay biglang pumasok ang ate niya. Nagkasalubong ang mga mata namin sa salamin. Nginitian niya ako na tila nakiki simpatya kaya kahit naiilang ako ay sinuklian ko din siya ng tipid na ngiti.

"Hi Jazmin.” Bati pa nito sa akin. “Uhm I just want to apologize for what mom said. She’s being insensitive.” Sabi nito at napabuntong hininga pa siya.

“It’s okay po." Sabi ko lang. Hindi ko inaasahan na hihingi siya ng paumanhin.

"Call me ate, okay? Wag kang maiilang sa akin." Tinapik pa niya ako sa likod na tila ina-assure nya ako. Yumuko lang ako dahil nahiya ako.

"Jazmin, I like you. I know my brother loves you. Fight for your love no matter what.” Nakangiti nitong sinabi sa akin at nagpaalam na siyang babalik sa table. Sinadya niya lang ako dito kaya kahit papaano ay napangiti ako dahil mabait ang  ate niya at mukhang makakasundo kami.

Ramdam na ramdam ko nang ayaw sa akin ng mommy ni Niko at ito ang nakikita kong threat sa aming dalawa ngayon. Kung kelan nagiging matibay kami, doon naman kami parang susubukin ng pagkakataon. Huminga ako ng malalim at  napagpasyahan kong bumalik na sa table.

Pagkaupong-pagkaupo ka pa lang ay agad na bumaling sa akin ang mommy niya. "Oh Jazmin, I forgot to ask. Why are you studying here in Baguio by the way when there are lots of nice universities in Manila?" Parang naaamoy ko na ang sabwatan nila ni Gab. Alam na alam ni Gab na patay na patay ako dati sa bestfriend ko. Napatingin ako sa kanya pero nagpatay malisya lang siya at kunwaring nagpatuloy lang sa pag kain.

Hindi ako nakasagot agad dahil hindi ko rin talaga alam ang isasagot ko. Hindi ko naman pwedeng sabihin na sinundan ko dito ang first love ko. Nagulat naman ako nang biglang magsalita si Gab at napatingin kaming lahat sa kanya.

"Oh tita! Napaka sweet kasi niyang si Jaz! Sinundan niya yung first love niya dito sa Baguio!" Humahagikhik pa nitong sabi kaya napaawang na lang ang aking mga labi. Nasaktan ako sa pagiging  careless niya na alam ko namang sinasadya niya.

"Oh! Really? So meron ka na palang-?" Tila nanunuya nitong sinabi sa akin pero pinutol ko na ang sasabihin pa sana niya. Alam kong magmumukha akong bastos pero hindi ko kaya ang ka plastikan nilang dalawa ni Gab!

"Dati po yun ma'am." Magalang ko pa din namang tugon. Naku, hindi ito isang teleserye na hahayaan ko na lang silang pagkaisahan ako.

Tumikhim bigla si Niko. "Excuse us. Dad, mauuna na kami ni Jaz." Sabi ni Niko sa daddy niya at tumayo na siya. “C’mon baby.” Yakag nito sa akin at inalalayan niya akong makatayo. Natahimik silang lahat na nakatingin sa amin ni Niko.

"Ha? Bakit aalis ka na? Gab is still here!" Sabad naman ng mommy niya pero ni hindi man lang lumingon si Niko sa mommy niya.

"Let them go, Victoria. Sige na anak." Sabi naman ng daddy niya. "Hija, I’m glad nakilala ko ang nagpapatibok sa puso ng aking anak. It’s really nice meeting you.” Sabi naman niya sa akin at nginitian niya ako ng matamis. Ngumiti din ako sa kanya at maging ang ate Nikole ni Niko nang magpaalam kami.

"Salamat po. Same here po." Yumuko ako at nagpaalam na sa kanilang lahat.

Nakahinga ako ng maluwag pagkalabas na pagkalabas namin ng restaurant! Hinawakan niya ang kamay ko at akala ko ay didiretso na kami sa parking pero niyakag niya ako papunta sa garden. Tahimik lang kaming naglakad lakad habang magkahawak ang kamay.

Maya-maya ay tumgil siya at inihirap niya ako sa kanya. Hinawakan niya ako sa magkabilang pisngi ko at masuyo niya akong tinignan ng diretso sa mga mata ko. "I love you, baby." Mahinang usal niya at dinampian niya ako ng halik sa noo.

Maya-maya ay napabuntong hininga siya. "I’m sorry about my mom." Parang nananantiya siyang nakatingin sa akin. Nginitian ko naman siya at niyakap bilang assurance. Narinig ko pa ang pagsinghap niya tila nabunutan ng tinik. Akala niya siguro ay magagalit ako sa kanya. Hindi naman niya kasalanan kung ganoon man ang mommy niya.

Kung akala ng mommy niya ay susukuan ko si Niko nang dahil lang sa kanya ay nagkakamali siya. Ipaglalaban ko ang pag-iibigan naming dalawa kahit na anong mangyari..come hell or high water. Wow, teleserye lang. Gumaan naman ang pakiramdam ko nang yakapin niya ako nang mahigpit.